amerykański Bully

Historia rasy American Bully

Pomimo niedawnego pochodzenia rasy, w tym czasie sława jej przodków nie ucichła od dwóch stuleci. Powodem tego jest znaczenie bule bating, krwiożerczej rozrywki z jedynym możliwym skutkiem: pies zaatakował byka przykutego do ziemi. Ten spektakl wzbudził zachwyt przypadkowych gapiów i uczestników podziemnego totalizatora. Uniwersalnymi żołnierzami krwawej areny były psy Pochodzące ze skrzyżowania teriera i buldoga staroangielskiego.

Wraz z zakazem nękania byków w 1835 r.miłośnicy brutalnych gier znaleźli jej zastępcę w obliczu psich dołów. Jednocześnie poprzez staranną selekcję wyprowadzono nowe rasy bojowe - kandydaci do udziału w prześladowaniu: Bull Terrier i Staffordshire Bull Terrier . Te ostatnie, po migracji do USA, zyskały nową nazwę – Amerykańskie pit bull terriery .

Myśli o stworzeniu rasy (według innej wersji, ulepszeniu charakteru już istniejącej) odwiedzały hodowców od lat 80., ale prace hodowlane rozpoczęły się dekadę później. Jej celem było stworzenie psa do towarzystwa, który zachowałby onieśmielający wygląd, ale nabrałby łagodnego i przyjaznego charakteru. Zadanie wydawało się niemożliwe, biorąc pod uwagę "materiał", ponieważ kontrolowane krycie nie obejmowało ras ozdobnych, ale zaciekłych czworonożnych wojowników. Agresja jest tak mocno zakorzeniona w charakterze psów trawiących, że hodowcy musieli spędzić ponad rok, aby całkowicie ją wykorzenić.

Dokumentacja dotycząca prac hodowlanych nad amerykańskimi bullami nie ma wiarygodnych informacji, więc potencjalni przodkowie rasy to nie tylko pit bull terriery i Staffordshire Terrier , ale i buldogi – Francuski , angielski a nawet Amerykańskie . Wielu założycieli hodowli (w szczególności właściciel Razor ' s Edge Dave Wilson) zaprzeczyło kazirodztwu członków więcej niż dwóch ras, ale faktem jest, że genotyp American Bully wchłonął cechy co najmniej pięciu ras.

Historia pochodzenia rasy jest godna uwagi, ponieważ więcej niż jeden hodowca psów lub klub wykonywał prace hodowlane. Setki amerykańskich specjalistów pracowało nad stworzeniem ulepszonych zwierząt. Mieszkali głównie w Stanach Południowej Kalifornii i Wirginii, ale wkrótce moda na psy rozprzestrzeniła się w całym kraju. Przyszła rasa otrzymała nazwę-Bully, co w języku angielskim oznacza "tyran, badass".

Ponieważ hodowcy Bulli amerykańskich nie dzielili się wynikami pracy hodowlanej ani nie grupowali w celu dalszej hodowli psów, wygląd zewnętrzny zwierząt był znacznie inny. Wśród pierwszych Bulli były duże i mniejsze osobniki, które miały różne proporcje, strukturę i typ ciała. Paleta kolorów liczyła kilkanaście opcji. Jednak podobieństwo psów do ich odległych przodków nadal wprowadzało zamieszanie i utrudniało dalszy rozwój rasy. Było to impulsem do tworzenia organizacji plemiennych i klubów. Wśród nich są American Bully Kennel Club (ABKC), Bully United Kennel Club (UBKC), Bully Breed Kennel Club (BBKC), United Dog Association (UCA), United Kennel Club (UKC). Europa nie była wyjątkiem: założono tu Europejski Klub Kynologiczny Bulli (EBKC). Oddziały tego ostatniego znajdowały się we Włoszech, Belgii, Niemczech, Holandii, Szwajcarii i Francji.

Pojawienie się nowej rasy wywołało falę oburzenia wśród amatorów amstaffy i pitbulle . Uważali American Bully za nic innego jak bezceremonialną ingerencję w hodowlę klasycznych psów bojowych. Według hodowców przedstawiciele nowej rasy nie mogli pochwalić się wyglądem zewnętrznym ani atrakcyjnymi cechami roboczymi. Ponadto zła wiara poszczególnych hodowców pociągałaby za sobą pojawienie się Metysów-posiadaczy podobnego wyglądu, ale osłabionej odporności i zdrowia.

Uznanie rasy odbyło się w 2004 roku. Pierwszymi organizacjami kynologicznymi, które wprowadziły "Amerykanów" do oficjalnego rejestru, były ABKC, UKC i EBKC. Ustalili również standard Bully, który obejmuje cztery odmiany psów. Niektóre stowarzyszenia średniej wielkości opracowały własną klasyfikację rasy w oparciu o wygląd zewnętrzny i rozmiar.

Na arenie międzynarodowej Bully Amerykańskie wciąż nie są rozpoznawane, chociaż liczba psów rośnie z roku na rok. Większość miłośników tych gigantów koncentruje się na historycznej ojczyźnie rasy – USA. Kraje europejskie nie wyróżniają się bogatym wyborem szkółek, w których hodowane są Bulli, na przykład w Rosji znajduje się nie więcej niż tuzin. Mimo to psy są coraz bardziej cenione za cechy niezastąpionych towarzyszy i umiejętność nienagannego wykonywania powierzonych im zadań.

Wideo: American Bully

Standard rasy American Bully

American Bully odnosi się do ras średniej wielkości. W wyglądzie zwierząt widać odległe podobieństwo do ich przodków – pitbulle i amstaffami – - z wyjątkiem silniejszej i bardziej krępej budowy ciała. Pomimo imponującej góry mięśni psy są dość zwarte i zwinne, więc są w stanie dać przewagę wielu przedstawicielom ras walczących – zarówno pod względem szybkości, jak i wytrzymałości.

W zależności od wysokości w kłębie Amerykańskie Bulle dzielą się na cztery kategorie.

• Standard – Standard) - wzorzec rasy. Uważany jest za najliczniejszy. Wzrost samców waha się w granicach 43-51 cm, Suk – 40-48 cm.
• Classic – Classic) - lekka wersja "standardowych" Bulli. Różni się najbardziej oczywistym podobieństwem do pitbulle i Staffordshire terriery . Wysokość zwierząt w kłębie jest podobna do typu "Standard": 43-51 cm (samce) i 40-48 cm (suki).
• Pocket, pocket – Pocket) - najbardziej miniaturowy ze wszystkich "Amerykanów". Wzrost samców osiąga 36-43 cm, suki-33-40 cm, w przeciwnym razie wygląd psów jest w pełni zgodny ze standardem rasy.
• XL to gigant wśród amerykańskich Bulli. Samce dorastają do 51-57 cm, samice - 48-54 cm.

Oprócz głównych kategorii Istnieje również nieoficjalna klasyfikacja "Amerykanów". Bulli, które są poniżej przedstawicieli typu Pocket, należą do odmiany "MIKRO" (Micro). Największe psy należą do kategorii XXL. Wcześniej do typów ustalonych przez standard zaliczano piąty - "Extreme" (Extreme). Z czasem został zniesiony z inicjatywy Klubu Kynologicznego American Bully w celach pokazowych.

Masa ciała psów zależy od ich wysokości w kłębie, ale ogólnie waha się od 30 do 58 kg.

Głowa i czaszka

Głowa Bulli jest kwadratowa i średniej długości; wydaje się masywna i ciężka, dobrze zdefiniowana. Nigdy nie wygląda nieproporcjonalnie do ciała psa. Szeroka czaszka wyróżnia się wyraźną częścią czołową. Pod gęstą skórą wyczuwalne są mięśnie reliefowe, szczególnie rozwinięte są mięśnie policzków.

Pysk

Szeroki i ciężki; jego kształt jest zbliżony do kwadratu. Struktura pyska nie zapobiega swobodnemu oddychaniu Bulli. Jego długość jest mniejsza niż długość czaszki, co najmniej ¼ i nie więcej niż ⅓ całkowitej długości głowy. Dopuszczalne są drobne fałdy. Przejście od czoła do pyska jest głębokie i wyraźne, ale nie tak bardzo, jak u ras psów brachycefalicznych. Grzbiet nosa jest szeroki i prosty, "przechodzi" w duży płat z rozwiniętymi nozdrzami. Dla niej pigmentacja jest dopuszczalna w dowolnym kolorze, z wyjątkiem czerwonawych odcieni (świadczą o albinizmie). Usta zwierzęcia ściśle przylegają do zębów; dopuszczalne jest "ugięcie" w kącikach ust.

Uszy

Uszy są lekko skierowane do przodu, tak jakby amerykański Bully był zawsze czymś zaniepokojony; mają wysoką pozycję. Dopuszczalne jest przycinanie uszu w celu stworzenia jednej z czterech form: walki (Battle crop), krótkiego (short crop), pokazu (Show crop) lub długiego (long crop). Wielu właścicieli psów rezygnuje z tej procedury, ponieważ "naturalne" uszy nie są uważane za występek dyskwalifikujący.

Oczy

Amerykańskie Bully mają średniej wielkości oczy; osadzone szeroko, głęboko i stosunkowo nisko w stosunku do czaszki zwierzęcia. Kształt oczu jest migdałowy lub owalny. Spojówka dolnych powiek jest prawie niewidoczna. Załóżmy, że dowolny kolor tęczówki, z wyjątkiem niebieskiego i niebieskiego, jeśli jest w harmonii z kolorem Bulli.

Szczęki i zęby

Mocne szczęki "Amerykanina" tworzą zgryz nożycowy. Jednocześnie dolna szczęka jest silniejsza i "przerażająca" w porównaniu z górną; jej konwencjonalna linia jest równoległa do pyska. Wymagana jest pełna formuła dentystyczna.

Szyja

Średniej długości, z wyraźną muskulaturą; zwęża się od tyłu czaszki do tyłu. Na karku widoczny jest mały "łuk". Skóra jest gęsta i elastyczna. Zwiotczenie jest dopuszczalne tylko dla amerykańskich Bulli typu XL.

Obudowa

Obudowa wygląda na masywną, ale jednocześnie kompaktową. Format jest kwadratowy. Odległość od kłębu psa do łokci i od łokci do łap jest taka sama. Opcja, gdy druga wartość jest nieznacznie mniejsza niż pierwsza, jest dopuszczalna, ale niepożądana. Klatka piersiowa jest utworzona przez gładko zaokrąglone żebra, nie wystające do przodu poza ramiona. Wygląda bardzo szeroko ze względu na ogromną odległość między przednimi kończynami Bulli. Grzbiet jest krótki i mocny, można go unieść w stosunku do zadu. Ten ostatni jest lekko nachylony do podstawy ogona. Schab jest krótki i szeroki. Dolna linia jest umiarkowanie dobrana.

Ogon

Głównie w kształcie haczyka; dopuszczalny jest również bezpośredni "Analog". Posadzone nisko, zwężające się od podstawy do końcówki. W spokojnym stanie obniżony do poziomu stawów skokowych. W ruchu podnosi się, kontynuując górną linię. Jeśli amerykański Bully jest podekscytowany lub zaniepokojony czymś, ogon może "rzucać się" nad plecy, ale w żadnym wypadku nie skręca się w pierścień.

Kończyny przednie

Umięśnione i mocne, lekko skręcone w kierunku przedramion. Kości ramienne są cofnięte, połączone z szerokimi i długimi łopatkami pod kątem 35-45°. Łokcie są mocno przyciśnięte do klatki piersiowej, ale niewielki prześwit jest nadal dopuszczalny. Śródręcza są elastyczne i mocne, ustawione pod niewielkim kątem do powierzchni. Łapy są okrągłe i łukowate, proporcjonalne do ogólnych wymiarów psa. Usunięcie przybyłych palców jest pożądane, ale opcjonalne.

Kończyny tylne

Mocne i szerokie, po zbadaniu z tyłu równoległe i proste. Godne uwagi jest rozwinięty układ mięśniowy (ten ostatni jest szczególnie widoczny w udach zwierzęcia). Powinny wyglądać proporcjonalnie w porównaniu z przednimi kończynami. Stawy skokowe są nisko, dobrze zakrzywione. Odchylenia są dopuszczalne tylko dla amerykańskich Bulli klasy XL. Opuszczone śródręcza są prostopadłe do powierzchni Ziemi, przechodzą w zaokrąglone łapy. W razie potrzeby możesz usunąć przybyłe palce, ale ich obecność nie jest uważana za dyskwalifikującą wadę.

Sposób poruszania się

Amerykańskie Bully poruszają się pewnie i imponująco, ale jednocześnie wyglądają, jakby co sekundę czekały na nagłą zmianę wydarzeń. Chód charakteryzuje się silnym pchnięciem kończyn tylnych. Ryś jest potężny, ale jednocześnie lekki i dobrze skoordynowany. Linia grzbietu pozostaje prosta, na przykład jej Gładka krzywizna w rytm ruchów psa. Kończyny nie wchodzą ani Na zewnątrz, ani do wewnątrz; nie krzyżują się i nie "zaplątują się". Wraz ze wzrostem prędkości nogi przesuwają się bardziej w kierunku linii środkowej.

Wełna

Tułów amerykańskiego Bully ' ego pokryty jest krótką i umiarkowanie twardą w dotyku sierścią. Ściśle przylega do ciała; nie ma śladu cofającej się linii włosów. W każdym świetle zauważalny jest błyszczący połysk włosów. Nie ma podszerstka.

Kolor

Standard rasy jest lojalny wobec koloru "Amerykanów". Dopuszczalne są dowolne kombinacje kolorów i kształty punktów. Wyjątkiem jest kolor marmuru (Merle).

Możliwe wady

Typowe wady rasy American Bully obejmują:

• Jasnoróżowa lub czerwonawa pigmentacja płatków nosa;
• Nadmiernie krótki lub długi ogon;
• Spiczasty i / lub długi pysk;
• Słabo rozwinięta żuchwa;
• Faliste lub kręcone włosy;
• Wydłużony płaszcz wełniany;
• Naga trzecia powieka;
• Słaba i cienka szyja;
• Niezdarne ruchy;
• Niedokus lub przekąska;
• Wyłupiaste oczy;
• Odwrócone łapy;
• Zagniecenia na ogonie;
• Wygładzony stop;
• Zgryz prosty;
• Heterochromia;
• Zadarty nos;
• Inochod.

Psy są dyskwalifikowane z następujących powodów:

• Uszy w kształcie "Bat" (jak nietoperz);
• Wnętrostwo jedno - lub dwustronne;
• Tchórzliwe lub agresywne zachowanie;
• Marmurowy kolor wełny;
• Przycięty ogon;
• Skręcony ogon;
• Karłowatość;
• Albinizm;
• Głuchota.

Postać American Bully

Chociaż amerykańskie Bully wyglądają na szorstkie i kiepskie, ich wygląd jest niczym więcej niż żyznym gruntem dla pojawienia się przerażających stereotypów. W rzeczywistości przedstawiciele rasy są wesołymi i zrównoważonymi psami, które łatwo nawiązują kontakt i wykazują prawdziwą życzliwość dla innych. Amerykańskie Bully nie unikają komunikacji i pieszczot, chętnie przewrócą się przed Tobą na plecy i przymrużą oczy w oczekiwaniu na Drżące głaskanie.

Zwierzęta wyróżniają się niesamowitą umiejętnością dogadywania się ze wszystkimi członkami "stada", jak mówią, od małych do dużych. Bully są w stanie uchwycić "pogodę w domu" i rozładować gorącą atmosferę w odpowiednim czasie zabawnym i niezręcznym wybrykiem. Przedstawiciele rasy są życzliwi dla wszystkich członków rodziny, ale uważają tylko jednego za właściciela. Z nim psy są delikatne do oszołomienia i za wszelką cenę starają się wywołać szczęśliwy uśmiech na twarzy ukochanej osoby. Jeśli udało ci się podnieść klucz do serca uroczego olbrzyma, przygotuj się na obsesyjne (a czasem maniakalne) nękanie: Amerykańskie Bully nie lubią wypuszczać właściciela z pola widzenia.

Ze względu na skłonność do przywiązania się do rodziny zwierzęta te nie będą mogły spędzać większości czasu samotnie. Jeśli spontaniczne wycieczki poza miasto i chęć samotnego uporządkowania myśli są dla Ciebie znane, Zrezygnuj z zakupu American Bully. Te psy potrzebują stałej uwagi, ale nadal nie będą niszczyć mebli i ciągle wyć na zamknięte drzwi podczas krótkiej nieobecności właściciela.

FYI: nie zaleca się częstego pozostawiania Bulli pod samodzielną opieką. Z czasem zwierzę przestanie postrzegać cię jako przywódcę, którego słowa należy słuchać, a to jest obarczone dodatkowymi problemami ze zwierzęciem.

Pomimo flegmatycznego i dobrodusznego usposobienia "Amerykanie" mają tendencję do dominowania nad początkującymi hodowcami psów. Dotyczy to zwłaszcza młodych mężczyzn, którzy starają się bronić swoich praw nie tylko wśród krewnych, ale także wśród ludzi. Najczęściej Bulli podejmują próby uzurpacji władzy w wieku do półtora roku. Aby tego uniknąć, warto jasno określić hierarchię już od szczenięcia, w przeciwnym razie wymagana będzie interwencja profesjonalnego psa. Jeśli nie masz doświadczenia w utrzymywaniu psów walczących, sprawdź inne rasy. Amerykańskie Bully nie są odpowiednie dla osób starszych, a także właścicieli łagodnego charakteru.

Zwierzęta są znane z rozwiniętych instynktów łowieckich, co czyni je dość znośnymi kandydatami na psy stróżujące. Często American Bully nie jest agresywny, aby zostać uznanym za idealnych strażników. Właściciele Bulli śmieją się: nie jest to konieczne, ponieważ przerażający wygląd psów wystarczy, aby odstraszyć obcych z chronionego obszaru. Jeśli którykolwiek z członków rodziny jest w niebezpieczeństwie," Amerykanie " zamieniają się w maszynę do zabijania dosłownie jednym kliknięciem palców. W tym momencie Bully nie ma znaczenia rozmiar wroga: zwierzę będzie chronić bliskich ludzi do końca.

Przedstawiciele rasy są idealni jako psy rodzinne. Zwierzęta okazują dzieciom niesamowitą miłość i odważnie tolerują ich wybryki. Ciekawość, figlarność, pragnienie psot i przygód to główne powody, dla których Ci duzi ludzie znajdują wspólny język z małymi członkami rodziny. Amerykańskie Bully są w stanie uczestniczyć w aktywnych grach przez kilka godzin, nie gryząc ani nie gryząc w odpowiedzi na bolesne pchnięcia.

Ważne: pozostawienie Bully ' ego samego z małym dzieckiem jest wysoce niepożądane. Imponujące wymiary zwierzęcia są dość traumatyczne.

Dobrze uspołecznione psy dobrze dogadują się z innymi zwierzętami domowymi. Wyjątkiem mogą być dojrzałe płciowo samce, które angażują się w walkę z dowolnego powodu – zaczynając od terytorialnego, a kończąc na płciowym. Jest to szczególnie widoczne podczas spaceru, kiedy amerykański Bully może wykazywać agresję wobec krewnych. Koty, gryzonie ozdobne i ptaki nie są najlepszym towarzystwem dla psów. Jeśli to możliwe, ogranicz kontakt "Amerykanina" z tymi zwierzętami.

Bulli nie można nazwać prawdziwymi "żywymi ludźmi", ale nie są też uważani za leżących. Potrzeba aktywności przedstawicieli rasy może zaspokoić nawet zwykłą osobę. Wystarczy długi spacer (co najmniej półtorej godziny) dwa razy dziennie. Właściciele Bulli zalecają od czasu do czasu chodzenie z psami na kemping: nowe środowisko, aktywne gry i komunikacja z właścicielem da zwierzakowi wiele pozytywnych emocji!

Wychowanie i szkolenie

Pomimo wysokiego poziomu inteligencji i chęci zadowolenia właściciela, American Bully nie jest najłatwiejszą w obsłudze rasą. Te psy potrzebują socjalizacji od pierwszego dnia przybycia do nowego domu. Ważne jest, aby nauczyć zwierzaka spokojnego reagowania na wszystko, co może być dla niego nowe: dźwięki, zapachy, zwierzęta i ludzi. Jednocześnie niezwykle ważna jest relacja zaufania między właścicielem a jego podopiecznym. Musisz stać się lojalnym przyjacielem Bulli i bezwarunkowym liderem, w przeciwnym razie komunikacja z psem sprawi wiele kłopotów.

Interwencja doświadczonego psa w przypadku American Bully nie będzie zbędna. Przedstawiciele rasy subtelnie wyczuwają hierarchię "stada" i przy pierwszej dogodnej okazji starają się zająć dominującą pozycję. Konieczne jest oblężenie zwierzaka na czas, dając mu w ten sposób do zrozumienia: miejsce przywódcy nie jest kwestionowane. Wychowanie "Amerykanina" powinno być umiarkowanie surowe, bez użycia siły fizycznej. Jeśli postępujesz dokładnie odwrotnie, możesz łatwo zmienić Bully w zgorzkniałą i niesforną istotę.

Właściciele psów traktują rasę jako dość uciążliwą do szkolenia w domu. Wpadając w ręce nowicjusza, amerykański Bully z czasem przejawi złośliwość i nieposłuszeństwo. Ta zasada dotyczy zwłaszcza młodych samców, które wyrażają tendencję do dominacji silniej niż suki. Aby owocnie szkolić zespoły, zaleca się skorzystanie z usług doświadczonego trenera, który wcześniej pracował z rasami bojowymi. Obserwując strategię profesjonalisty, sam zrozumiesz, jak radzić sobie z amerykańskimi bullami, aby uniknąć problemów.

Uwaga: od 6 miesiąca życia konieczne jest zapisanie zwierzaka na kursy posłuszeństwa. Z ZKS (służba bezpieczeństwa) trzeba będzie poczekać, aż pies skończy dwa lata. Wczesne zajęcia są obarczone problemami psychicznymi amerykańskiego Bully ' ego.

Wbrew powszechnemu błędnemu przekonaniu, że trening bez użycia siły jest niemożliwy, Bully potrzebują pozytywnych metod. Jednocześnie wśród zwierząt są zarówno smakołyki, które można łatwo zmotywować "pysznym", jak i maminsynki, które nie wyobrażają sobie treningu bez delikatnego głaskania za uchem. W sytuacji z "Amerykanami" nie da się obejść wielkich prawd szkolenia. Te psy są motywowane najbardziej nieoczekiwanymi rzeczami: zaczynając od spaceru po parku, a kończąc na zakupie nowej piszczącej piłki. Musisz zrozumieć, co najbardziej podoba się Twojemu zwierzakowi-a następnie szkolenie poleceń pójdzie jak w zegarku!

Opieka i utrzymanie

Opieka nad American Bully nie różni się niczym od opieki nad przedstawicielem innej rasy krótkowłosej. Aby uzyskać schludny wygląd psa, wystarczy co tydzień czesać sierść szczotką z grubym włosiem lub rękawicą furminatorową. Grzbiety z rzadkimi zębami są nieskuteczne. Sezonowe pierzenie zwierzęcia przebiega prawie niezauważalnie, zwłaszcza jeśli zwiększysz częstotliwość czesania do dwóch razy w tygodniu.

American Bulls nie potrzebują regularnej kąpieli. Wystarczy wytrzeć psy wilgotnym ręcznikiem lub" posypać " suchym szamponem, aby wyeliminować tłusty połysk. Jeśli twoje zwierzę jest brudne, użyj produktu higienicznego bez zasad i kwasów, a następnie spłucz szampon ciepłą bieżącą wodą. Krótkie "futro" Bulli wysycha dość szybko, więc nie trzeba przestraszyć psa głośnym brzęczeniem suszarki do włosów. Konieczne jest jedynie przydzielenie zwierzęciu ustronnego zakątka i monitorowanie braku przeciągów. Pomimo silnej odporności Bully Amerykańskie są podatne na przeziębienia.

Pamiętaj: nie zaleca się kąpieli Bulli częściej niż raz lub dwa razy w miesiącu! W przeciwnym razie wełna straci ochronną warstwę tłuszczu, a zrównoważona praca gruczołów zostanie zakłócona. Jest to obarczone pojawieniem się specyficznego zapachu, którego bardzo trudno się pozbyć.

Pamiętaj, aby poświęcić czas na codzienne badanie uszu "Amerykanina". Właściciele psów nie zalecają wycierania małżowin usznych bez wyraźnego powodu: istnieje duże ryzyko wywołania stanu zapalnego poprzez przypadkowe wprowadzenie infekcji. Usuwaj brud i kurz tylko w razie potrzeby za pomocą bawełnianego wacika zwilżonego balsamem o działaniu wysuszającym. Lepiej unikać używania patyczków kosmetycznych: nieostrożny ruch może zranić tkankę miękką.

Oczy American Bully wymagają regularnej kontroli, szczególnie po spacerze w wietrzną pogodę. Obce cząstki są usuwane przez ruchy przesuwania skierowane w stronę wewnętrznych narożników. Aby to zrobić, użyj wacika i specjalnego rozwiązania. Jako alternatywę dla tego ostatniego możesz wziąć mocną herbatę. W przypadku obfitego zakwaszenia, łzawienia lub zaczerwienienia oczu należy skonsultować się ze specjalistą w sprawie leczenia.

Utrzymanie czystości wymaga jamy ustnej Bulli, która ze względu na budowę anatomiczną jest podatna na tworzenie się płytki nazębnej. Aby go w pełni usunąć, wystarczą dwie procedury miesięcznie. Zamiast" ludzkiej " pasty użyj jej analogu dla zwierząt (możesz rozpieszczać swojego zwierzaka produktem o niezwykłym smaku). Nie zapomnij o szczoteczce do zębów lub nasadce na palec. W skrajnych przypadkach możesz użyć bandaża ciasno owiniętego wokół palca.

Ważne jest również profilaktyczne czyszczenie zębów – za pomocą przyjaznych dla środowiska gumowych zabawek lub smakołyków wykonanych ze sprasowanych kości. Spowolnią tworzenie się twardego kamienia nazębnego, który można usunąć tylko w klinice weterynaryjnej.

Pomimo wysokiej aktywności American Bully, naturalne szlifowanie pazurów na twardej powierzchni nie wystarcza dla wygody zwierzaka. Kup Pazur dla dużych ras-gilotyna (dla typu kieszonkowego "Amerykanie") lub półksiężyc (dla odmian Bully Standard, Classic i XL). Regularnie skracaj "manicure" psa, nie zapominając o wygładzeniu ostrych krawędzi pilnikiem do paznokci.

W sezonie zimowym należy dokładnie sprawdzić opuszki łap: sól posypana lodem może wywołać oparzenia chemiczne. Ponieważ rasa wyróżnia się wysokim progiem bólu, zwierzę toleruje poważne obrażenia bez podawania gatunku.

Jedną z głównych ról w pełnym rozwoju amerykańskiego Bully ' ego jest jego odżywianie. Właściciele psów twierdzą, że zwierzęta mogą być karmione zarówno wysokiej jakości karmą przemysłową (nie niższą niż klasa premium), jak i produktami naturalnymi. Nie ma znaczenia, którą opcję wybierzesz, ponieważ najważniejsze w karmieniu Bulli jest zbilansowana dieta.

Zaletą gotowej karmy są odpowiednio skomponowane proporcje witamin i pierwiastków śladowych, które są niezbędne dla dobrego samopoczucia psa. Dieta pochodzenia naturalnego obejmuje dodatkowe stosowanie opatrunków mineralnych. Skonsultuj się z weterynarzem w sprawie witamin, które są odpowiednie dla Twojego psa. Amatorstwo w tym przypadku nie jest mile widziane.

Podstawą naturalnej diety powinno być mięso dietetyczne, najlepiej gotowana wołowina bez soli i innych przypraw. Zaleca się łączenie go z owsianką: pszenicą, gryką lub ryżem. Ziarna fasoli są niepożądane,ponieważ powodują wzdęcia. Stosowanie sfermentowanych produktów mlecznych (zsiadłe mleko, niskotłuszczowy twarożek, kefir) jest dopuszczalne nie częściej niż 2-3 razy w tygodniu, w przeciwnym razie zwierzę ma problemy z przewodem pokarmowym.

Nie zapomnij zachwycić American Bully sezonowymi warzywami i owocami: są nie tylko smaczne, ale także zdrowe. Łyżka oleju roślinnego dodawana codziennie do jedzenia poprawi kondycję skóry i sierści psa. Nadaje się oliwka, kukurydza, słonecznik lub len.

Szczeniak American Bully w wieku od 2 do 6 miesięcy jest karmiony co najmniej 5 razy dziennie. W okresie do roku liczba posiłków zmniejsza się do 3-4. Zaleca się karmienie dorosłego psa w wieku powyżej 12 miesięcy nie więcej niż 2 razy dziennie. Umiarkowane porcje w połączeniu z aktywnością fizyczną pomogą uniknąć otyłości.

Dieta zwierzęcia nie powinna obejmować:

• Gotowane, konserwowane lub surowe ryby (dopuszczalne morskie);
• Tłuste, słone, pikantne i marynowane potrawy;
• Żywność o wysokiej zawartości kofeiny;
• Kości dużych zwierząt, drobiu i ryb;
• Rodzynki, porzeczki, winogrona;
• Surowe i / lub tłuste mięso;
• Ziemniaki w dowolnej formie;
• Persimmon, brzoskwinie i śliwki;
• Mleko pełne;
• Cebula i czosnek;
• Cytrusy;
• Surowe jajka;
• Grzyby.

Pies powinien mieć stały dostęp do czystej wody pitnej; najlepiej butelkowanej, ale można ją również wymienić na bieżącą, po naleganiu przez 6-8 godzin.

American Bully to ciepłolubne stworzenia, które lubią komfort miejskich apartamentów lub prywatnego domu. Do trzymania w wolierze lepiej jest wybrać rasy długowłose: Owczarek niemiecki , Scottish Collie , bobtail lub alabae . Trzymanie psa w warunkach" szklarniowych " oznacza aktywność fizyczną – małą, ale regularną (co najmniej 3 godziny dziennie). Aby zbudować i wzmocnić mięśnie, przydatne są spacery w specjalnych kamizelkach z ładunkiem. Pozwól swojemu zwierzakowi spróbować swoich sił w bardziej znanych" psich " sportach: zwinności, aportowaniu przedmiotów lub veitpullingu.

Zdrowie i choroby American Bully

Ponieważ rasa pojawiła się stosunkowo niedawno, hodowcy amerykańskich Bulli nigdy nie doszli do jednego wniosku dotyczącego zdrowia tych potężnych psów. Średnio Bulli wyróżniają się silną odpornością, ale podlegają poszczególnym dolegliwościom. Wśród nich:

• Nietolerancja upałów;
• Zanik nerwu wzrokowego;
• Dysplazja stawów;
• Problemy z zębami;
• Demodekoza;
• Zaćma.

Ponieważ przedstawiciele rasy są podatni na patologie serca, coroczne badanie weterynaryjne jest obowiązkowe. Ponadto nie należy zaniedbywać regularnych szczepień, a także leczenia pasożytów zewnętrznych i wewnętrznych. Pomoże to amerykańskiemu Bully zachować zdrowie tak długo, jak to możliwe.

Jak wybrać szczeniaka

Zakup amerykańskiego Bully ' ego może być wyzwaniem w duchu poszukiwacza skarbów Indiany Jonesa: na terytorium Rosji istnieje tylko kilka szkółek specjalizujących się w hodowli rasy. Koncentrują się głównie w okolicach Moskwy, Petersburga i innych dużych miast.

Często pozbawieni skrupułów hodowcy sprzedają pod postacią Bulli pitbulle i amstaff : w wieku szczeniąt rasy te są do siebie podobne. Aby uniknąć stania się ofiarą oszustów, skontaktuj się z europejskimi i amerykańskimi hodowcami, którzy udowodnili, że są sumiennymi specjalistami. Jeśli nie ma możliwości zakupu" zagranicznego " Bulli, warto skorzystać z usług eksperta-kynologa, który zajmował się rasami psów walczących i łatwo je rozróżnia.

Nie martw się jednak: stosunkowo małe stado rasy wskazuje, że w programie hodowlanym uczestniczą okazy o dobrej genetyce. Przede wszystkim zdecyduj o rodzaju amerykańskich Bulli: standard, classic, Pocket lub XL. Szczenięce zwierzęta wyglądają tak samo, więc jeśli potrzebujesz określonej klasy rasy, zwróć uwagę na starsze psy (pół roku i starsze).

Przyrost szczeniąt rozpoczyna się w wieku od 1,5 do 2 miesięcy, kiedy nie potrzebują już opieki matczynej. Zdrowe dzieci wykazują aktywność (czasem nadmierną) i ciekawość otaczającego ich świata, wyglądają na zadbane i schludne. Czy szczeniak, którego kochasz, tchórzliwie zaciska ogon i chowa się w zakamarku? Odrzuć jego zakup: istnieje duże ryzyko posiadania chorego zwierzaka, z którym wizyty w klinice weterynaryjnej staną się tradycją.

Po wybraniu psa poproś hodowcę o paszport ze znacznikami szczepień podstawowych. Zaleca się wcześniejsze wyjaśnienie punktu dotyczącego warunków przetrzymywania zwierząt. Na początku wskazane jest odtworzenie atmosfery jak najbliżej przedszkola, aby czworonożny przyjaciel szybciej przystosował się do życia w nowej rodzinie.

Cena American Bully

Koszt przedstawicieli rasy zależy od następujących czynników:

• Status i lokalizacja przedszkola;
• Zgodny ze standardem;
• Rodowód;

Cena amerykańskich Bulli w Rosji zaczyna się od $1500 i często przekracza granicę $4000. za odrzucone psy żądają mniej kosztów, ale zwierzęta te nie mogą uczestniczyć w programie hodowlanym. Mieszkańcy europejskich szkółek kosztują znacznie mniej: około 700 Euro. Jednak wysoka Cena i rzadkość rasy tylko podsycają zainteresowanie hodowców psów: Amerykańskie Bully są idealnymi przyjaciółmi i towarzyszami, bez których życie nie wydaje się już tak zabawne i ekscytujące!