Kurylski bobtail

Historia rasy Kurylski bobtail

Wyspy Kurylskie (a mianowicie południowa część archipelagu) to przeszkoda dwóch mocarstw: Japonii i Rosji. Prawo własności tych ziem było wielokrotnie kwestionowane, dopóki Kuryle nie znalazły się pod skrzydłami Federacji Rosyjskiej. Wraz z terytorium państwo otrzymało prawo do uznania go za ojczyznę jednej z najbardziej godnych uwagi i wyjątkowych ras na świecie.

Zgodnie z poglądem większości felinologów, bobtail Kurylski pochodzi od kotów krótkoogoniastych, które zamieszkiwały archipelag od co najmniej XVIII wieku. Ich przodkowie byli rzekomo dzicy i wyłonili się z Unii Japońskie Bobtails i koty syberyjskie . Historia pojawienia się tych ras na Wyspach Kurylskich jest nie mniej interesująca.

Starożytne wierzenia Kraju Wschodzącego Słońca sugerują, że japońskie Bobtails były uważane za symbol szczęścia i dlatego były nadopiekuńcze przez miejscowych. Ponadto zwierzęta te miały święte pochodzenie: za ich przodków uważano białe koty świątynne, które strzegły świątyń wyznawców Buddy. Niektóre bobtaile trafiły na archipelag wraz z Japończykami w ramach ekspedycji badawczych lub wojskowych. Często byli również wykorzystywani jako strażnicy imperialnych gospodarstw, na których hodowano zwierzęta futerkowe. Przestrzegając instynktów i chcąc uciec ze "złotej klatki", wiele kotów uciekło na wolność. Kilka pokoleń później Japońskie Bobtails nabrały nowych cech, starając się dostosować do trudnych warunków życia: strach przed wodą zniknął, pazury przestały być wciągane w opuszki łap, a ich właściciele stali się więksi.

Jeśli chodzi o koty syberyjskie, przyjechały na Kuryle wraz z osadnikami. Zwierzęta łatwo zaprzyjaźniły się z dzikimi "Japończykami", a Związek zaowocował nową rasą znaną obecnie jako Kurylski bobtail.

Warto zauważyć, że hodowla tych zwierząt nie rozpoczęła się natychmiast. Pomimo stosunkowo długiego wyglądu rasy felinolodzy zwrócili na nią uwagę dopiero pod koniec XX wieku. Do tego momentu hodowcy odwiedzali Wyspy Kurylskie i wyjeżdżali z bobtailami, myląc ich z japońskimi odpowiednikami. Nikt wtedy nie wyobrażał sobie, że urocze stworzenia o krótkich ogonach są czymś nowym W i w już bogatym świecie kotów. Jednak od 1991 roku wszystko się zmieniło.

Właśnie wtedy przywieziono nowych przedstawicieli rasy z Wysp Kurylskich. W październiku przyjęto pierwszy standard kurylskiego bobtaila, a Radziecka organizacja felinologiczna (SFO) odegrała w tym ważną rolę. Tatiana Bocharova, obserwując selekcję kotów, doszła do wniosku, że krótki ogon jest dziedziczony przez wszystkie zwierzęta, co oznaczało brak jakichkolwiek anomalii w ich rozwoju. Rejestrując "palaczy" jako niezależną rasę, SFO postawiło sobie nowe zadanie – osiągnąć podobne uznanie wśród europejskich felinologów.

W grudniu 1994 r. odbyły się warsztaty, podczas których rosyjscy hodowcy przedstawili propozycję udoskonalenia standardu rasy Kurylski bobtail w celu uznania go przez Międzynarodową Organizację WCF. Oficjalna rejestracja kotów krótkoogoniastych miała miejsce dopiero rok później, co wywołało nagłe zainteresowanie Europejczyków niezwykłą rasą. Coraz częściej we Włoszech, Niemczech, Polsce i Czechach zaczęto organizować wystawy kotów, których częstymi gośćmi były właśnie bobtail Kurylski. W tym czasie pojawiły się już szkółki, które specjalizowały się w hodowli dwóch odmian rasy: długowłosej i krótkowłosej. Jednocześnie pierwsza kategoria została podzielona na osobniki o długiej i półdługiej sierści.

W 2001 roku Stowarzyszenie felinologiczne klubów WNP na spotkaniu koordynacyjnym dodatkowo dopracowało standard, ale pozostał on niezmieniony. To skłoniło organizację felinologiczną FIFe do oficjalnego zarejestrowania rasy trzy lata po tym wydarzeniu. W 2012 roku Kurylski bobtail ugruntował swoją pozycję na listach Amerykańskiego Stowarzyszenia TICA.

Połowa lat 90. była punktem zwrotnym w losie przedstawicieli rasy. Od 1995 roku do dziś Kurylskie Bobtails "przejmują" coraz więcej terytoriów, podbijając serca ludzi. Koty te są cenione w wielu krajach Europy za miękkość i dobrą naturę, ale w historycznej ojczyźnie Bobtails są popularne głównie wśród myśliwych i wędkarzy – w dużej mierze ze względu na wspaniałe instynkty zwierząt. Jednak ta rasa wciąż nie jest tak popularna, jak ukochana przez wielu Brytyjskie , perski lub koty syjamskie .

Wideo: Kurylski bobtail

Wygląd kurylskiego bobtaila

Przedstawiciele rasy mają bardzo kontrastowy wygląd. Przysadzisty wzrost ukrywa rozwinięte i silne mięśnie, które pozwalają zwierzętom wykonywać ogromne skoki. Bobtail Kurylski charakteryzuje się wysokim stopniem dymorfizmu płciowego: koty kilkakrotnie przewyższają koty swoimi wymiarami. Tak więc ich masa wynosi odpowiednio 7,5 I 4-5 kg.

Kurylski bobtail odnosi się do ras średniej wielkości. Dziedzictwo dzikich przodków jest równie widoczne w wyglądzie osobników obu kategorii rasy — długowłosej i krótkowłosej.

Głowa i czaszka

Głowa ma kształt trójkąta równobocznego, którego kontury są delikatnie zaokrąglone (jest to szczególnie widoczne, gdy zwierzę stoi z profilu). U dorosłych bobtailów bardziej przypomina trapez, a przyczyną tego są policzki z wyprofilowanymi i pełnymi "poduszkami" na wąsy. Czaszka jest płaska.

Pysk

Kurylski bobtail jest właścicielem dość szerokiej i zaokrąglonej kufy. Stop jest oznaczony tylko formalnie i praktycznie nie rzuca się w oczy. Płaskie czoło przechodzi w prosty i szeroki nos średniej długości. Jego płat jest dobrze zaznaczony. Silny podbródek jest rozwinięty i ma gładkie kontury widoczne z profilu. Kości policzkowe zwierzęcia nie są tak niskie, jak u ich syberyjskich odpowiedników.

Uszy

Trójkąty średniej wielkości są ustawione wysoko i wystarczająco szeroko. Jednocześnie odległość między nimi odpowiada szerokości podstawy ucha, ale w żadnym wypadku nie może być mniejsza. Końcówki są delikatnie zaokrąglone. Długowłose bobtaile Kurylskie noszą na nich "ozdobę"w postaci małych frędzli, które nadają zwierzętom jeszcze większe podobieństwo do rysia.

Oczy

Kształt przypomina orzech: Owalny w górnej części i lekko zaokrąglony w dolnej. Godne uwagi, ponieważ są ukośne na Wschodzie, co nadaje zwierzęciu wyrafinowaną tajemnicę. Oczy są osadzone dość szeroko i" leżą " na linii biegnącej od płatka nosa do podstawy uszu. Pigmentacja tęczówki jest głównie żółta lub zielona; u zwierząt dwukolorowych i białych występuje niebieski. Ogólnie rzecz biorąc, Standard zapewnia również niedopasowanie koloru oczu do koloru bobtail.

Szczęki i zęby

Obecność silnych szczęk wynika ze stylu życia dzikich przodków rasy. Istniejące na wolności koty zostały zmuszone do samodzielnego zdobywania pożywienia. Zgryz jest kleszczowaty; formuła dentystyczna jest kompletna. Składa się z siekaczy, kłów, przedtrzonowców i zębów trzonowych.

Szyja

Nie jest wystarczająco długi, mocne mięśnie są wyczuwalne pod cienką skórą. Ze względu na grubą wełnę wydaje się mieć nadwagę.

Obudowa

Bobtail Kurylski ma gęsty i mocny korpus, który w każdej chwili jest gotowy do wykazania nieoczekiwanej elastyczności zwierzęcia. Muskulatura nie obciąża wyglądu kota. Ciało ma wydłużony kształt. Klatka piersiowa jest rozwinięta, linia grzbietu charakteryzuje się łukowatą krzywizną. Zad zwierzęcia jest lekko uniesiony.

Ogon

Kurylski bobtail wyróżnia się krótkim i słabo zakrzywionym ogonem, który wznosi się ponad linię grzbietu. Jego długość waha się w granicach 3-8 cm, ale u osób długowłosych może osiągnąć nawet 13 cm.

• "pień" składa się ze zdeformowanych i mocno połączonych ze sobą kręgów (nie więcej niż osiem). Może być prosty lub lekko wygięty w dół w sposób haka.
• "spirala" zawiera 5-10 kręgów. Ten typ ogona jest jednym z najbardziej charakterystycznych dla przedstawicieli rasy.
• "Wiecha" składa się z takiej samej liczby kręgów jak "spirala". Ma prosty kształt, mniej niż zwykły ogon o jedną trzecią długości.
• "Cofnięty bobtail" obejmuje 5-7 kręgów, których linia skręca się w prowizoryczną pętlę pod koniec ogona. Jest uważany za wadę rasy.

Kształt pomponu nie jest regulowany przez standard. Jego pielęgnacja jest akceptowalna, a nawet preferowana.

Kończyny

Tylne kończyny bobtaila nie są znacznie dłuższe niż przednie. Wytłoczona muskulatura jest główną przyczyną fenomenalnej skoków zwierząt. Kompaktowe łapy mają zaokrąglony kształt, palce są mocno ściśnięte. Pazury nie chowają się i w kontakcie z powierzchnią wydają dźwięk stukania, bardziej charakterystyczny dla psów niż dla kotów.

Wełna

Rodzaj sierści "palacza" zależy od jego przynależności do określonej odmiany rasy.

• Krótkowłosy bobtail jest właścicielem cienkiej i krótkiej sierści. Dopuszczalne jest zwiększenie jego długości na ogonie, a także na tylnej i dolnej stronie ciała zwierzęcia.
• Długowłosy bobtail, jak sama nazwa wskazuje, ma długi lub średniej długości płaszcz. Podobnie jak w przypadku krótkowłosego rodzeństwa, ten Kurylski bobtail ma bardziej wydłużony płaszcz na dolnej i tylnej części tułowia. Poza tym wyróżnia się "kołnierzem", "spodniami" i frędzlami rysia na końcach uszu.

Obie odmiany rasy wyróżniają się grubym podszerstkiem.

Kolor

Kurylski bobtail wyróżnia się tym, że jego kolor może być prawie dowolny. Najczęstsze opcje to Smokey, tabby (pręgowany), BI - i tricolor. Standard rasy nie rozpoznaje kolorów burmeski, abisyński, liliowy i czekoladowy.

Możliwe wady

Wśród wad rasy Kurylski bobtail wyróżnia się:

• Kończyny przednie o niewystarczającej długości;
• Głęboko osadzone i/lub wyłupiaste oczy;
• Nadmiernie krótki lub długi ogon;
• Wyraźna krzywizna linii grzbietu;
• Spiczaste końcówki uszu;
• Wysokie "dopasowanie" kości policzkowych;
• Brak podszerstka;
• Wydłużony tułów;
• Zwężona Głowa.

Dyskwalifikujące wady obejmują:

• Krótki ogon bez zagięć i załamań;
• Ogon większy niż 13 cm długości;
• Niezstąpienie jednego lub dwóch jąder;
• Erozja błony śluzowej w okolicy odbytu;
• Deformacja kręgosłupa;
• Amputowane pazury;
• Brak ogona;
• Głuchota.

Postać kurylskiego bobtaila

W przeciwieństwie do zewnętrznego podobieństwa do dzikiego i nie do zdobycia rysia, przedstawiciele rasy wyróżniają się prawdziwą życzliwością i życzliwością. To znacznie przyspiesza zbliżanie się kotów do nowych właścicieli. Kurylski bobtail nie będzie siedział pod komodą i prychał z irytacją w odpowiedzi na twoje próby wyciągnięcia go z tymczasowej kryjówki. Wręcz przeciwnie: zwierzęta te lubią się komunikować i aktywnie angażują we wspólne zabawy z członkami rodziny. "Palacze" są często nazywani psami w ciele kota, ponieważ chętnie przynoszą zabawki i piłki rzucane zręczną ręką właściciela.

Nawiasem mówiąc, z rodziną Kuril bobtail rodzi się bardzo drżący związek. Dla przedstawicieli tej rasy nic nie jest ważniejsze niż bliscy, którzy dają im szczerą miłość i troskę. Zwierzę będzie chronić rodzinę, w której żyje, wyłącznie "Na pieska": stając w groźnej pozycji i miaucząc ostrzegawczo. W ten sposób bobtail będzie szczególnie opiekuńczy dla jednej osoby, którą uważa za swojego pana. Jeśli udało ci się zająć ten honorowy piedestał w sercu futrzanego strażnika, zwierzak podąży za piętami, komunikując się w swoim języku i biorąc możliwy udział w twoim życiu.

Kurylskie Bobtails najlepiej nadają się dla rodzin z dziećmi. Zwierzę nigdy celowo nie podrapie dziecka, ale wręcz przeciwnie, obdarzy go nadmierną "wąsatą" opieką. "Kurilets" nie przejawi agresji, nawet jeśli dziecko przypadkowo pociągnie go za ogon lub ucho. Zamiast syczenia i urazy przez cały dzień, bobtail chętnie zaangażuje Twoje dziecko w grę w chowanego lub zademonstruje nowo wyuczoną sztuczkę, która z pewnością wywoła szczery śmiech dzieci.

Przedstawiciele rasy doskonale dogadują się z innymi zwierzętami. Kot czy pies-nieważne: Kurylski bobtail znajdzie wspólny język zarówno z poważnym Maine Coon , tak i z figlarnym jamnik . Jednak kategorycznie nie zaleca się trzymania ozdobnych ptaków i gryzoni w tym samym domu co bobtail. Nie na czas przebudzony instynkt łowiecki może przerodzić się w tragedię, a twoje przywiązanie do zwierzęcia – smutek z powodu utraconego pierzastego lub futrzanego przyjaciela.

Jednocześnie z łagodnością i dobrą naturą rasa ta charakteryzuje się krnąbrnym i niezależnym charakterem – tak mówi wielu właścicieli bobtailów Kurylskich. Zwierzęta nie lubią siedzieć w ramionach przez długi czas, przedstawiając pluszową zabawkę, a wkrótce spróbują opuścić rozgrzane miejsce. W przypadku braku należytej uwagi właściciela "palacze" zaczynają żyć zgodnie z własnymi zasadami i wkrótce uważają się za pełnoprawnych właścicieli terytorium, a mianowicie Twoich apartamentów. Jednocześnie obalenie uzurpatora z krótkim ogonem nie będzie łatwe. Nawet najmniejszy przebłysk szczęścia wkrótce stanie się dla ciebie porażką: zwierzak zacznie protestować. Zepsute rzeczy, zerwane rolety lub zasłony, odwrócona cukiernica – i to nie ograniczy się do wendety kurylskiego bobtaila.

Uważasz, że Twój zwierzak jest zbyt leniwy i coraz mniej angażuje się w gry? Weź urlop w pracy i idź ze zwierzęciem do domku, gdzie pojawi się przed Tobą w zupełnie innym wyglądzie. Zręczny myśliwy w mgnieniu oka wyprze z kurylskiego bobtaila domowy uvalnya. Na świeżym powietrzu przedstawiciele rasy są szczególnie aktywni: polują na zdobycz przez kilka godzin, nie zamykając oczu; walczą z kotami z sąsiedztwa o wolne terytorium; wkładają swój ciekawy nos w każdy odległy zakątek domu, wydając mruczenie przypominające ptasie tryle.

Wychowanie i szkolenie

Kurylskie Bobtails-posiadacze rozwiniętej inteligencji, która pozwala zwierzętom zrozumieć znaczenie ponad tysiąca słów! Wychowanie zwierzaka nie jest trudne: najważniejsze jest prawidłowe określenie dopuszczalnych granic. Nie podnoś ręki na kota, ponieważ istnieją inne sposoby, aby powiedzieć swojemu zwierzakowi o swoim niezadowoleniu. Wystarczy ścisły ton. Ta taktyka działa również, jeśli chcesz powstrzymać bobtaila przed niewłaściwym działaniem. Słowo " nie " z pewnością zapobiegnie niepożądanym konsekwencjom.

Jeśli zwierzak wymknął się Twojej niepodzielnej uwadze i naszakodował, przeprowadź rozmowę edukacyjną tak szybko, jak to możliwe. W przeciwnym razie bobtail nie zrozumie dokładnie, co miał czas na winę.

Po osiągnięciu pewnego wieku "palacze" zaczynają sprawdzać siłę właściciela, próbując zająć wiodącą pozycję w domu. Na tym etapie edukacji będziesz potrzebować umiejętności odpowiedniego reagowania na zachowanie zwierzęcia i wyjaśniania, że nie planujesz ustąpić zwierzchnictwa krnąbrnemu futrzanemu przyjacielowi.

W przeciwnym razie wychowanie bobtailów Kurylskich nie jest trudne, szczególnie dla osób o zdecydowanym charakterze. Przyzwyczajenie zwierząt do korzystania z tacy i drapaka zgodnie z przeznaczeniem również nie jest trudne.

Przedstawiciele tej rasy są łatwo wyszkoleni. Ich dociekliwy umysł pozwala uczyć się nowych sztuczek i przyjmować umiejętności swoich ogoniastych odpowiedników. Zmień proces szkolenia w ekscytującą grę-a wkrótce bobtail zachwyci Cię genialnym wykonaniem poleceń!

Opieka i utrzymanie

Kurylski bobtail nie wymaga starannej pielęgnacji – a to kolejny plus na korzyść rasy. Nawet długowłose Bobtails nie powodują niepotrzebnych niedogodności dla właścicieli.

Ponieważ podszerstek u kotów jest umiarkowanie rozwinięty, sierść prawie nigdy się nie plącze, a procedura czesania kurylskiego bobtaila nie staje się codzienną ciężką pracą. Wystarczy jeden lub dwa razy w tygodniu. Zaleca się zakup specjalnej szczotki z metalowymi zębami lub rękawicy z silikonowymi naroślami, aby usunąć martwe włosy. Podczas czesania trzymaj się kierunku wzrostu sierści.

Kąpiel bobtail jest jednym z ulubionych sposobów na spędzenie czasu, ale nie należy jej nadużywać: skóra staje się sucha, a włosy ochronne stają się przerzedzone. Stosowanie specjalnych łagodnych szamponów i odżywek nie uratuje sytuacji. Kąpać zwierzaka należy tylko wtedy, gdy jest zabrudzony. Wlej ciepłą wodę do miski lub zlewu, a następnie umieść tam kota. Nałóż szampon na sierść, dokładnie rozprowadź go na całym ciele kurylskiego bobtaila i spłucz. Po zabiegach kąpielowych zwierzę należy dokładnie wysuszyć. W przypadku kotów krótkowłosych kokon z ręcznika jest idealny, ale długowłose będą potrzebować suszarki do włosów.

Od swoich procurian Bobtails odziedziczyli niemożność całkowitego wciągnięcia pazurów. Z tego powodu doskonale szlifują się zarówno podczas chodzenia zwierzaka, jak i podczas interakcji z drapakiem. Jednak uzyskanie specjalnego urządzenia do ich skrócenia nadal nie przeszkadza. Odetnij tylko końcówki, w przeciwnym razie uszkodzisz cienkie naczynia.

Nie ignoruj oczu swojego zwierzaka. Należy je myć kilka razy w tygodniu za pomocą płatka czystej, niestrzępiącej się szmatki lub waty nasączonej specjalnym produktem (można go kupić w sklepie zoologicznym). Pocierając Oczy, wykonuj ruchy ręką od ich zewnętrznego kącika do wewnętrznego. Z podobną częstotliwością należy zbadać uszy bobtaila, wycierając je wacikiem nasączonym specjalnym balsamem. W przeciwnym razie woskowina gromadzi się w małżowinach usznych, co może później prowadzić do rozwoju chorób zakaźnych.

Jeśli chodzi o pielęgnację jamy ustnej, wystarczy myć zęby kota raz w tygodniu. Jednocześnie stosowanie" ludzkich " Past jest surowo zabronione. Zdobądź specjalną dyszę na palcu, aby znacznie ułatwić procedurę. Nie zapominaj, że w nagłych przypadkach możesz użyć zwykłej szczoteczki do zębów.

Przedstawiciele tej rasy są wyjątkowo bezpretensjonalni w jedzeniu, ale to nie znaczy, że możesz karmić zwierzę resztkami ze stołu. W przypadku kurylskiego bobtaila klasy pokazowej, który regularnie bierze udział w wystawach, najlepiej jest kupić karmę Premium. W przypadku zwierząt z kategorii "Brid" i "PET" odpowiednia jest zwykła Karma połączona z naturalną żywnością, w szczególności z gotowanym mięsem.

Nie należy włączać do diety bobtaila kurylskiego:

• Niektóre warzywa: ziemniaki, rośliny strączkowe, bakłażan;
• Ryby (wyjątek - chude morze);
• Mięso surowe i smażone;
• Wypieki;
• Nabiał;
• Wieprzowina i jagnięcina;
• Kości rurowe;
• Wędzone;
• Słodycze.

Miska zwierzaka powinna zawsze mieć przefiltrowaną świeżą wodę.

Zdrowie i choroby kurylskiego bobtaila

Od syberyjskich przodków koty odziedziczyły dobre zdrowie, które rzadko powoduje dodatkowe kłopoty dla właścicieli. U tej rasy nie obserwuje się specyficznych lub genetycznych chorób, ale niektóre choroby są nadal powszechne wśród bobtailów Kurylskich. Wśród nich:

• Pęknięcia i zapalenie błony śluzowej odbytu;
• Wypadanie odbytnicy;
• Kamica moczowa;
• Hemoroidy.

Doskonała odporność zwierząt nie wyklucza możliwości rozwoju chorób zakaźnych i pasożytniczych. Regularne szczepienia i wizyty w klinice weterynaryjnej są gwarantem zdrowia i długowieczności Twojego zwierzaka.

Jak wybrać kotka

Nabycie kociaka rasy Kurylski bobtail to odpowiedzialny krok, który wymaga intuicji i uważności! Ważne jest, aby zauważyć wśród igraszek kociąt dokładnie tego, który zapadnie w duszę. Jednocześnie nie powinieneś słuchać słów hodowcy ani rad przyjaciół i krewnych: to twoje zwierzę, dlatego musisz skupić się tylko na swoich przeczuciach.

Idealny wiek kurylskiego bobtaila do zakupu to trzy miesiące. W tym czasie dziecko zaczyna wykazywać niezależność i stopniowo pozbawia się Opieki Matki. Ponadto trzymiesięczny "kurilets" ma już dość zrównoważone zdrowie psychiczne, więc szybciej przyzwyczaja się do nowych członków rodziny.

Jeśli rodowód przyszłego zwierzaka odgrywa ważną rolę, poproś hodowcę o zapoznanie się z odpowiednią dokumentacją lub, lepiej, rodzicami małych dzieci. To jeden z najłatwiejszych sposobów, aby dowiedzieć się, czego możesz oczekiwać od swojego bobtaila. Hodowca nie jest rozmowny i nie wykazuje chęci opowiedzenia jak najwięcej o swoich podopiecznych? To niepokojący znak: oznacza to, że ma coś do ukrycia przed ciekawskimi i natarczywymi kupującymi, takimi jak ty.

Wybierając kociaka, powinieneś skupić się na jego zachowaniu wśród swoich braci. Czy maluch jest aktywny i wesoły, chętnie angażuje się w grę i okazuje ci zdrową ciekawość? To Twój zwierzak! Powstrzymaj się od kupowania ospałych i płochliwych kociąt: w przyszłości może to przynieść nieprzyjemne konsekwencje.

Ile kosztuje Kurylski bobtail

Podobnie jak w przypadku innych ras, idealnym miejscem na zdobycie bobtaila kurylskiego są hodowle specjalizujące się w hodowli tej rasy. Cena uroczego malucha zaczyna się od $80; górny pasek jest ograniczony do kwoty w $200 - $250 Ogólnie rzecz biorąc, koszt bobtaila zależy od prestiżu hodowli, obecności szlachetnego rodowodu i klasy kotka (Show, Brid lub pet).

Warto zauważyć, że ta rasa ma czwartą klasę - "nowicjusz". Składa się z osobników przywiezionych bezpośrednio z Wysp Kurylskich. Pochodzenie tych zwierząt nie jest znane, ale jeśli nie możesz zostać właścicielem zwierzaka ze szlachetnymi przodkami, zrób to! W każdym razie Kurylski bobtail stanie się oddanym przyjacielem i towarzyszem.