Maine Coon

Historia rasy Maine Coon

Świat dowiedział się o istnieniu Maine coonów od amerykańskich hodowców. Nazwa rasy tłumaczy się jako "Manx Raccoon". A jeśli z pierwszym terminem w tym wyrażeniu wszystko jest jasne ("Maine" – od nazwy amerykańskiego stanu Maine), to drugi wymaga wyjaśnienia. Niezwykły pasiasty kolor i puszyste ogony Maine coonów dały początek legendzie wśród hodowców, że rasa została uzyskana przez skrzyżowanie przedstawiciela rodziny kotów z Szopem. Bajka pozostała bajką, ale słowo" kun " (skrót od angielskiego. racoon-szop pracz) nadal przylgnął do rasy.

Najpiękniejszą wersję pojawienia się gigantycznych kotofei w Ameryce Północnej można uznać za legendę o nieudanej ucieczce Królowej Marii Antoniny. Spodziewając się odwetu ze strony francuskich rewolucjonistów, żona Ludwika XIV zamierzała uciec na kontynent amerykański i dla bezpieczeństwa wysłała przed sobą statek z rzeczami drogimi sercu, w tym ukochanymi długowłosymi kotami. Ładunek ogoniasty ogoniasty dopłynął do wybrzeży Nowej Anglii w stanie nienaruszonym i swobodnie krzyżując się z lokalnymi kotami krótkowłosymi, dał początek nowej rasie, która wkrótce osiedliła się w całym stanie.

Współcześni eksperci uważają, że historia pochodzenia "rasy" Maine coonów jest znacznie bardziej prozaiczna. Koty zostały sprowadzone do Ameryki dawno temu, ale były to głównie osoby krótkowłose. Długowłosy kotofei przybył na kontynent znacznie później, wraz z pierwszymi osadnikami ze Starego Świata. W rezultacie, znajdując się w sprzyjających warunkach swobodnego krzyżowania, rdzenni mieszkańcy i" odwiedzający " przedstawiciele bractwa z wąsami ogonowymi stali się przodkami nowej odmiany dużych długowłosych kotów.

Prawdziwym pionierem w tworzeniu rasy Maine coon był kot o imieniu Captain-Jenks-of-sea-cavalry. Ten futrzany olbrzym wywołał nieopisaną Rozkosz widzów w 1861 roku, notując na wystawach kotów w Bostonie i Nowym Jorku i przyćmiając popularne wówczas angorów . Ale już w XX wieku giganci z Manx poddali się i zostali wyparci przez prawie pół wieku Persami i siamami . Po zakończeniu II wojny światowej Kuni ponownie ogłosili się, jednak w tym czasie tylko na kontynencie amerykańskim. W 1953 r. rasa założyła własny oficjalny klub, aw 1968 r.powstało pierwsze Stowarzyszenie Hodowców i hodowców "Maine Coon raccoons" Maine Coon Breeders and Fanciers Association/MCBFA. Jeśli chodzi o Europę, kuny dotarły do niej dopiero w latach 70.ubiegłego wieku.

Wideo: Maine Coon

Wygląd Maine coonów

Klimat Maine wywarł znaczący wpływ na wygląd wspaniałej rodziny Maine: bardzo trudno jest przetrwać w mroźnych i śnieżnych zimach kontynentalnych bez gęstego podszerstka. Szeroka, chroniona dodatkowymi kępkami wełny łapa jest również przydatnym urządzeniem, które pomaga ślizgać się po Lodowej skorupie bez zapadania się w śnieg. Cóż, imponujący rozmiar w warunkach polowania na małe zwierzęta i wcale nieoceniona zaleta. Jeśli chodzi o współczesnych przedstawicieli rasy, pasja europejskich hodowców do ekstremizacji nie mogła wpłynąć na ich wygląd. Dzisiejsze Maine Coony znacznie się powiększyły, ich kufy stały się jeszcze bardziej wydłużone, a uszy znacznie urosły.

Głowa

Masywny, wyraźnie wydłużony, o wypukłym profilu, wysokich kościach policzkowych i średniej długości nosie. Ponieważ przodkowie współczesnych Maine coonów łowili gryzonie, często musieli "nurkować" w poszukiwaniu zdobyczy w norach, co stało się głównym warunkiem utworzenia nieco wydłużonego kształtu czaszki.

Oczy

Oczy są zaokrąglone, szeroko i lekko ukośnie ustawione. Odcień tęczówki waha się od zielonego do bogatego żółtego i harmonizuje z kolorem zwierzęcia.

Uszy

Duży rozmiar, z szeroką podstawą i lekkim pochyleniem do przodu. Charakterystyczną cechą są " szczotki rysia "i"szczotki" wystające z klapy ucha. To wyjątkowe rozmiary małżowiny usznej pomogły Maine Coon stać się doskonałymi pułapkami na myszy, za co rasa jest szczególnie lubiana przez amerykańskich rolników. Skóra na uszach jest gruba, chroniona grubą sierścią, struktura chrząstki jest gęsta. Aby zmaksymalizować zachowanie ciepła i ochronę słuchu, kuny używają starożytnej techniki: zwierzę mocno dociska uszy do głowy, jakby je składało, co zapobiega przedostawaniu się lodowatego powietrza do lejka.

Szyja

Szyja Maine coonów jest mocna, muskularna, średniej długości, ozdobiona bujną i długą sierścią. Wśród hodowców szczególnie cenione są osobniki z szyjnym "kołnierzem" sięgającym do klap usznych.

Ciało

Wydłużony, w kształcie zbliżonym do prostokąta, z dobrze rozwiniętą masą mięśniową. Klatka piersiowa jest dość szeroka, a kształt pleców jest poziomy.

Kończyny

Wysoki, muskularny i bardzo silny. Dostarczane szeroko.

Łapy

Masywne, zaokrąglone kształty, chronione gęstą "krawędzią".

Ogon

Ogon Maine Coon jest długi (wielkości równej długości tułowia), z szeroką podstawą, bez załamań. Pokryty grubą wełną, pod którą kryje się gęsty wodoodporny podszerstek. W ekstremalnych warunkach pogodowych ogon pełni funkcję naturalnego grzejnika: zwierzę owija go wokół ciała, chroniąc się w ten sposób przed zimnem.

Wełna

Sierść Maine Coona jest długa (od 10 do 15 cm), ale niejednorodna, stopniowo zwiększając objętość w kierunku od ramion do brzucha. Najbardziej bujna wełna w rejonie tak zwanych "spodni". W okolicy pleców pokrywa jest sztywniejsza z przewagą włosów ochronnych. Brzuch i boki są chronione miękkim puchowym podszerstkiem, którego głównym celem jest funkcja rozgrzewająca i hydrofobowa.

Kolor

Osobniki hodowane w szkółkach w różnych krajach mogą się znacznie różnić zarówno kolorem, jak i rozmiarem. Ostatnio koty w każdym kolorze są dozwolone do udziału w wystawach, wyjątki – punkt, fiolet i czekolada. Jednocześnie agouti, Tygrysia czerń, marmurowa czerń i biel są uważane za klasyczne "odcienie identyfikacyjne" Kunów (ta ostatnia opcja jest szeroko stosowana w Rosji).

Możliwe wady

Niezgodność wyglądu Maine Coona z ogólnie przyjętymi standardami automatycznie wyklucza go z szeregów klasy pokazowej. Innymi słowy, takie osoby mają zamkniętą drogę na wystawy. Powodem "odstawienia" kota od udziału we wszelkiego rodzaju konkursach może być niewystarczająco Puszysta sierść w okolicy brzucha, zbyt krótki ogon, mały rozmiar zwierzęcia, plamy i krapy na sierści, wytłoczony kształt nosa (obecność zauważalnego zagłębienia na środku), szeroko osadzone uszy, jednolita Długość sierści na całym ciele. Taka anomalia genetyczna, jak polidaktylia (obecność nadmiernej liczby palców na łapach kota), jest również uważana za ważny powód zakazu udziału zwierzęcia w wydarzeniach publicznych. Kiedyś ta mutacja była szeroko rozpowszechniona wśród Maine coonów, dzięki czemu uzyskała status głównej wady rasy.

Zdjęcie dorosłego Maine Coona

Postać Maine Coona

Maine Coony są często nazywane kotami towarzyszącymi. Są przyjaźni, umiarkowanie spokojni, ale jednocześnie dość poważni i raczej nie docenią panibractwa. Te olbrzymy wolą ciepłe miejsce na bokach lub nogach od kolan właściciela, dlatego przedstawiciele tej rasy są często porównywani do psów. Koty Maine Coon łatwo zapuszczają korzenie w rodzinie, ale z pewnością wyróżnią jedną osobę, za którą będą chodzić w kucyk. Inną pod każdym względem wspaniałą cechą rasy jest cienki i całkowicie nie pasujący do tak groźnego wyglądu głos, dzięki któremu kuny często stają się bohaterami śmiesznych filmów w Internecie. Koty rzadko miauczą, ale często wydają niezwykłe dźwięki podobne do mruczenia.

Jeśli chodzi o typowe psikusy dla kotów, ze względu na gigantyczne rozmiary kotofei mogą one przybrać skalę klęski żywiołowej. Tupot słonia, odwrócone doniczki i połamane kubki – każdy hodowca nie jest odporny na takie niespodzianki. Jedyną rzeczą, która powstrzymuje Manx raccoons przed przekształceniem Twojego mieszkania w postapokaliptyczny krajobraz, jest spokojny temperament i namiętna miłość do snu w ciągu dnia. Wiele osób ma silne pragnienie "przejażdżek wodnych", więc jeśli chcesz utrzymać łazienkę we względnej kolejności, lepiej nie wpuszczać do niej Kunów.

Koty Maine Coon są dyskretne i bardzo cenią sobie własną niezależność. Ta ostatnia cecha jest szczególnie wyraźna u kobiet. Zwierzęta odnoszą się do kontaktu dotykowego przychylnie, ale nie będą działać, aby je zmiażdżyć i ścisnąć. Okres maksymalnej aktywności ruchowej przedstawicieli tej rasy przypada na pierwsze pięć lat życia. Po osiągnięciu tego "czcigodnego" wieku koty zaczynają być nieco leniwe, preferując pasywny odpoczynek w hałaśliwych grach.

Przedstawiciele tej rasy szybko przyswajają nawyki właściciela, dostosowują się do nich, chętnie pomagają i uczestniczą w jego zajęciach. Z programistą będą siedzieć przy monitorze komputera, baletnica przyniesie pointe w zębach, piłka nożna lub korki.

Mężczyźni są bardzo troskliwymi rodzicami, od pierwszych urodzin dzieci opiekują się nimi i zajmują się edukacją.

Maine Coony świadomie nie zauważają nieznajomych w domu-gości, krewnych, przyjaciół. Przyzwyczajeni do nich komunikują się dość przyjaźnie, jeśli nie próbują ich ściskać i siłą ich podnosić.

Wychowanie i szkolenie

Pomimo faktu, że współczesne kuny nie ścigają już myszy przez sosnowe prosy Maine, geny dzikich przodków przedstawicieli rasy Nie, Nie, i przypomną sobie. W związku z tym, biorąc pod uwagę wychowanie Maine Coona, masz dodatkową premię za możliwość ćwiczenia samodyscypliny.

Ogólnie rzecz biorąc, "szopy Manx" są łatwe do wyszkolenia: mają fenomenalną pamięć, która pozwala kotom łatwo i szybko zapamiętywać polecenia. Trudności z prawidłową obsługą tacy i użycie tapicerki sofy zamiast drapaka na pewno nie dotyczą Maine coonów, futrzani giganci nawet w najmłodszym wieku łatwo opanowują tę mądrość. Od czasu do czasu koty muszą dać upust emocjom i instynktom łowieckim, dlatego bardzo pożądane jest uczestnictwo w grach dla zwierząt. Kup swojemu Maine coonowi specjalną piłkę, zabawkową mysz lub drażnij go Wskaźnikiem Laserowym, wywołując w ten sposób emocje związane z polowaniem na zwierzę.

Opieka i utrzymanie

Idealnym siedliskiem Maine Coon jest wiejski dom, w którym zwierzę może swobodnie spacerować i zaspokajać swoją pasję do polowania. Jednak hodowcy twierdzą, że przy należytej staranności właściciela koty tej rasy są w stanie przystosować się do mieszkania w mieście. Cóż, wycieczki po łąkach i lasach można łatwo zastąpić zwykłymi promenadami na uprzęży. Jeśli nie ma możliwości częstego wyprowadzania zwierzęcia, warto pomyśleć o zakupie wysokiego kompleksu zabaw, który może rozjaśnić codzienne życie Twojego zwierzaka.

Higiena

Miękka, Puszysta sierść kotów rasy Maine Coon nie wymaga codziennej pielęgnacji: wystarczy standardowe czesanie kilka razy w tygodniu grzebieniem z zaokrąglonymi zębami. Szczególną uwagę zwraca się na obszary boków i brzucha, gdzie podszerstek jest grubszy, dlatego istnieje ryzyko powstania kołtunów. Ale ponieważ te obszary ciała u Maine coonów są najbardziej wrażliwe, procedurę czesania należy wykonywać z najwyższą ostrożnością, aby nie urazić zwierzaka. Raz na trzy tygodnie futrzany Gigant powinien zorganizować dzień kąpieli. Zwykle nie ma z tym trudności, ponieważ dorosłe Maine Coony lubią się kąpać.

Uszy kota w środku powinny być różowe. Okresowo należy je wycierać miękką szmatką, można je delikatnie posypać środkiem antyseptycznym.

Ponieważ pazury Maine Coona rosną bardzo szybko, musisz raz w tygodniu wykonać "manicure"dla swojego zwierzaka.

Toaleta

Maine Coon to wielcy schludni ludzie we wszystkim, co dotyczy higieny osobistej. Jednak standardowa taca raczej nie pasuje do przedstawiciela tej rasy: duże zwierzę będzie w niej po prostu niewygodne. Lepiej jest natychmiast kupić produkt "na wzrost" o wystarczającej powierzchni i głębokości.

Karmienie

Idealnym pokarmem dla Maine coonów jest pokarm o wysokiej zawartości białka (pamiętaj o wymiarach zwierzęcia). Jednocześnie ta rasa nie potrzebuje specjalnej diety, co oznacza, że możesz raczyć zwierzaka zarówno suchą karmą, jak i puszkami. Preferowane są pasze Premium, w których głównym składnikiem jest mięso, a nie soja i pszenica. Czasami nie jest zabronione traktowanie kotofei gotowanym kurczakiem i wołowiną, rybami (gotowanymi, niskotłuszczowymi i lepiej morskimi), jajami i sfermentowanymi produktami mlecznymi. Pod ścisłym zakazem: wieprzowina, kurczak i wszelkie inne kości, słodkie i pikantne potrawy, ziemniaki.

W przypadku Miski na jedzenie obowiązuje ta sama zasada, co w przypadku tacy: wybieramy opcję głębszą i większą średnicę. Optymalnym materiałem naczyń dla Maine Coon jest hipoalergiczne szkło, ceramika i stal nierdzewna. Lepiej nie nadużywać plastiku, ponieważ bliski kontakt z nim może powodować alergiczne wysypki na brodzie kota. Woda w misce zwierzęcia powinna być stale obecna, najlepiej zmieniać płyn dwa razy dziennie.

Zdrowie i choroby Maine Coona

Wśród kotów rasy Maine Coon są uważane za duże. Rzeczywiście, "szopy Manx" mają doskonałą odporność i rzadko chorują. Średnia długość życia Maine Coona wynosi 12 lat, a koty często przekraczają granicę wieku 16 lat.

Za najczęstsze dolegliwości charakterystyczne dla Maine coonów, a także przedstawicieli innych ras uważa się:

• Kardiomiopatia przerostowa (objawia się głównie u osób starszych);
• Dysplazja stawu biodrowego;
• Policystyczne nerki;
• Rdzeniowy zanik mięśni.

Ze specyficznych chorób, na które podatne są kuny, breeders wydzielają ropnie, łyse plamy, cofającą się linię włosów i przesuszoną skórę. Przyczyną tych dolegliwości może być nadmierne nadużywanie procedur wodnych, niewłaściwie dobrany szampon, a także przedwczesne czyszczenie sierści zwierzęcia.

Jak wybrać kotka

Idealnie, przyszły gospodarz Maine Coon powinien być stałym bywalcem wystaw i szkółek (szczególnie dla tych, którzy planują zakup zwierzęcia w klasie pokazowej). Badanie standardów rasy zarejestrowanych przez systemy felinologiczne TICA, WCF, CFA może zapewnić dobrą pomoc.

Przed zakupem powinieneś zdecydować o płci, klasie i rodzaju zwierzęcia. Koty rasy Maine Coon są prawdziwymi intelektualistami i schludnymi, ale o solidnym charakterze. Koty mają większą spontaniczność, zabawę i życzliwość. Do tej pory konkretna rasa ma dwie gałęzie: klasyczną amerykańską i europejską. Warto zdecydować się na przedstawiciela pierwszej odmiany, jeśli szukasz uroczego stworzenia o szerokich kościach z okrągłymi oczami i bujnym futrem w Kolorze pręgowanym. Europejczycy wyróżniają się wydłużonym ciałem, skośnym przekrojem oczu i ogólnie raczej zbójeckim wyglądem. Ich futro nie jest tak bogate jak u amerykańskich braci, ale ogon jest zauważalnie dłuższy, a frędzle na uszach są bardziej wyraźne.

Zaleca się zabranie kociąt Maine Coon do rodziny w wieku 12-15 tygodni. W tym czasie małe stworzenie wie, jak korzystać z toalety i otrzymało już niezbędne szczepienia. Najlepiej wybrać aktywnego kotka, który jest ciekawy i chętnie nawiązuje kontakt. Letarg i apatia to oznaki zmęczonego, niezdrowego zwierzęcia.

Jeśli chcesz wiedzieć, jaki rodzaj temperamentu odziedziczyło małe stworzenie, poproś personel przedszkola, aby przedstawił cię swojej matce. Jeśli dorosły wydaje się zbyt podekscytowany i agresywny, lepiej nie ryzykować i wybrać kociaka od innych, bardziej życzliwych rodziców. Zwróć szczególną uwagę na sierść zwierzęcia: powinna być gładka, czysta i jedwabista. Nie zapomnij sprawdzić u breedera marki karmy, która raczyła Twojego podopiecznego, a także rodzaju kuwety stosowanej w kuwetach dla kotów. Znajomość tych punktów znacznie ułatwi proces adaptacji małego Maine Coona.

Zdjęcie kociaków Maine Coon

Ile kosztuje Maine Coon

Główna zasada dotycząca kociąt "Maine Coon" mówi: tani Maine Coon nie jest Maine coonem. Na dzień dzisiejszy wartość kotka rasy Maine Coon waha się w okolicach $300 - $500 i to nie jest limit. Ustalony przedział cenowy nie jest kaprysem właścicieli szkółek, ale surową koniecznością, ponieważ instytucja wydaje do $200 na utrzymanie jednego zwierzęcia od momentu jego urodzenia i po osiągnięciu wieku trzech miesięcy.

Najwyższe metki są wystawiane na osobniki klasy Bride (przyszli kontynuatorzy rasy Maine Coon), a także koty o modnym i rzadkim kolorze. Spośród przedstawicieli kategorii Pet (zwierzęta sterylizowane) zwierzęta płci męskiej są droższe.

Kup kocięta maine coon tylko w sprawdzonych miejscach. Pomimo tego, że istnieje wiele instytucji, które pozycjonują się jako poważne żłobki, Nie w każdym z nich zwierzęta są trzymane w odpowiednich warunkach i otrzymują niezbędną opiekę weterynaryjną. Najbardziej nieodpowiednimi miejscami do zakupu kociaka są targi ptaków i wirtualne tablice ogłoszeń, na których zwierzęta o bardzo odległym pokrewieństwie z przedstawicielami tej rasy są sprzedawane pod postacią Maine coonów.