Brytyjski krótkowłosy

Historia brytyjskiego krótkowłosego kota

Po latach nie można znaleźć udokumentowanych dowodów pierwszego pojawienia się kotów na Wyspach Brytyjskich. Jednak naukowcy sugerują, że udomowione zwierzęta zostały tam przywiezione przez rzymskich zdobywców. Legioniści oczywiście nie trzymali ich jako futrzanych przyjaciół-ktoś musiał chronić zapasy żywności w ładowniach przed wtargnięciem szczurów okrętowych. To prawda, że ci łowcy gryzoni niewiele przypominali dzisiejsze pulchne i mocno powalone osobniki, ich budowa ciała była bliższa eleganckim i długonogim egipskim zwierzętom.

Ale wolna Kocia natura zebrała swoje żniwo-a część małych drapieżników przywiezionych przez najeźdźców przeniosła się z pokładów na twardą ziemię, a tam z czasem spotkała dzikich krewnych, którzy wzbogacili pulę genów.

Przez wieki krótkowłose mruczki żyły obok chłopów, otrzymując trochę mleka i dach nad głową za swój wkład w walkę z myszami. Nikt z pewnością nie dbał o dobór kociąt pod względem koloru sierści, kształtu uszu i długości ogona, więc wygląd rasy ukształtował się naturalnie. Muszę powiedzieć, że stosunek do tych uroczych stworzeń był często nie tylko obojętny, ale nawet nielubiany, podczas gdy psy były uważane za lojalnych przyjaciół, godnych pestek cukru i miejsca przy kominku.

Dopiero w drugiej połowie XIX wieku Brytyjczycy zdali sobie sprawę, że ich zwierzęta mają wiele unikalnych i atrakcyjnych cech, które należy naprawić i rozwinąć. W epoce wiktoriańskiej bycie właścicielem kota nie było wstydem nawet przedstawicielowi wyższego świata. Popularność wąsów znacznie przyczyniła się do oryginalnych i dowcipnych rysunków słynnego angielskiego artysty Louisa Wayne ' a. Utalentowany grafik stworzył cały wszechświat, w którym antropomorficzne koty grają w golfa i brydża, chodzą na pikniki, czytają gazety, organizują przyjęcia świąteczne, jeżdżą na sankach, muzykują, relaksują się na plaży... ponadto już u zarania fotografii entuzjaści nowej sztuki zdali sobie sprawę, jak korzystnie wyglądają futrzani przystojni mężczyźni w kadrze. Krótko mówiąc, lód został złamany.

13 lipca 1871 r.w Londynie z wielkim sukcesem odbyła się pierwsza na świecie profesjonalnie zorganizowana wystawa kotów. Garrison Ware, korzystając z pomocy ówczesnego zarządcy Crystal Palace, zaprosił do dawnego pawilonu Wystawy Światowej 170 uczestników imprezy i ich właścicieli. Opracował także regulamin zawodów, system przyznawania punktów i wyłaniania zwycięzców w różnych kategoriach. Odwiedzający byli zaskoczeni, że zadbane i dobrze odżywione koty nie tylko wyglądają uroczo, ale także zachowują się jak prawdziwi arystokraci. Następnego ranka pierwsze strony szanowanych stołecznych gazet zdobiły portrety laureatów nagród-w tym 14-letniej niebieskiej pręgowanej Starej Damy. Nawiasem mówiąc, to niebieski kolor w ostatnim stuleciu był uważany za jedyny poprawny dla brytyjskich krótkowłosych.

Po wystawie popularność zyskała niegdyś niepozorne zwierzęta uliczne. Pojawiły się standardowe rasy, kluby hobbystyczne i pierwsze hodowle. Jednak w ostatniej dekadzie XIX wieku Wielką Brytanię ogarnęła ogólnoeuropejska moda na i koty perskie . Na tej fali podczas I wojny światowej hodowcy wprowadzili Brytyjskie długowłose. Eksperci nadal nie mogą z całą pewnością stwierdzić, czy nastąpiła zakotwiczona spontaniczna mutacja, czy też breeders po prostu użyli "obcych" genów w hodowli.

Wraz z wybuchem II wojny światowej i tak już niekorzystna sytuacja dla krótkowłosych stała się naprawdę katastrofalna. Zwierzęta, podobnie jak ludzie, ginęły masowo pod niemieckimi bombardowaniami, a polityka oszczędnościowa żywności nie pozostawiała szans na utrzymanie żłobków. W latach powojennych kilka ocalałych Brytyjczyków było aktywnie krzyżowanych z przedstawicielami różnych ras w celu uzyskania potomstwa: rosyjski niebieski , Chartreuse , perski . Ze względu na duży procent mieszanej krwi rasa była przez długi czas zaliczana do mieszańców i dlatego wiodące regionalne i światowe organizacje felinologiczne nie zostały zarejestrowane. American Cat Association Amerykańskie koty krótkowłose i imigrantów ze Starego Świata w 1967 roku, wpisując tego ostatniego do rejestru pod nazwą "British Blue". ACFA dopuściła Brytyjczyków do swoich wystaw w 1970 roku, a The Cat Fanciers' Association (CFA) uznało rasę w 1980 roku.

Wideo: Brytyjski krótkowłosy

Wygląd kota brytyjskiego krótkowłosego

Brytyjski krótkowłosy to rasa średniej lub dużej wielkości. Koty są zauważalnie większe niż koty-odpowiednio 5,5-9 kg w porównaniu z 3,5-6,5 kg. Wzrost jest w pełni zakończony dopiero w wieku 5 lat.

Głowa

Duży, okrągły, z pełnymi policzkami. Czoło jest zaokrąglone, między uszami przechodzi w płaską platformę, "Stop" jest słabo zaznaczony, ale nadal zauważalny.

Oczy

Oczy brytyjskich kotów krótkowłosych są duże, okrągłe, wyraziste. Szeroko i prosto rozstawione. Wygląd jest otwarty i przyjazny. Kolor harmonizuje z kolorem wełny i może być żółty, miedziano-pomarańczowy, niebieski, zielony. U białych kotów możliwa jest Heterochromia-Oczy o różnych kolorach.

Nos

Krótki, szeroki, prosty. Nos i podbródek tworzą pion.

Uszy

Uszy Brytyjczyków są małe, szerokie u podstawy, z delikatnie zaokrąglonymi końcówkami. Na głowie umieszczone szeroko i nisko.

Szyja

Krótki, muskularny.

Ciało

Dobrze wyważony, mocny i silny. Nie luźne! Klatka piersiowa jest szeroka i głęboka. Grzbiet krótki, muskularny.

Kończyny

Nogi są krótkie i mocne. Łapy są zaokrąglone, mocne, z ciasno dopasowanymi palcami.

Ogon

Ogon brytyjskiego krótkowłosego jest gruby i umiarkowanie długi, szeroki u podstawy, a końcówka jest zaokrąglona.

Wełna

Krótki, gruby, gęsty. Ma zdrowy połysk i gęsty podszerstek. W dotyku elastyczna, "pluszowa".

Kolor

Niebieski, fioletowy, czekoladowy, biały, czarny, czerwony, "jeleń", cynamon, kremowy, dwukolorowy, szylkretowy, pręgowany, kolor punktowy, "szynszyla"-w sumie dopuszczalnych jest około stu opcji.

Charakter kota brytyjskiego krótkowłosego

Kot brytyjski jest rzadkim przykładem pełnego dopasowania wyglądu i wewnętrznego spokoju. Z natury te pluszowe zabawki naprawdę przypominają ulubione miękkie zabawki z dzieciństwa. A specjalny" uśmiechnięty " wyraz okrągłej twarzy sprawił, że stały się one prawdziwym prototypem kota z Cheshire z opowieści o przygodach Alice. Dobroduszni i bezpretensjonalni towarzysze doskonale pasują do życia prawie każdej rodziny, nie wymagając absolutnej uwagi dla swojej osoby.

Jednak to drugie nie oznacza, że są obojętni na właścicieli. Wręcz przeciwnie, przedstawiciele rasy są bardzo przywiązani do" swoich " ludzi i często przenoszą się z nimi z pokoju do pokoju w towarzystwie, ale robią to dyskretnie. Futrzani intelektualiści uwielbiają pieszczoty, jednak wolą je otrzymywać na własnych warunkach – chętnie usiądą obok ciebie na miękkiej kanapie i będą raczej mruczeć w odpowiedzi na głaskanie, ale bez większego zachwytu potraktują pomysł leżenia na kolanach lub bycia w delikatnym uścisku. Prywatna przestrzeń dla poddanych brytyjskiej królowej nie jest pustym dźwiękiem!

Czas, który gospodarstwo domowe spędza w pracy lub szkole, kot nie spędza na organizowaniu pogromu w domu, ale na spokojnym śnie lub kontemplacji okolicy z okna z szerokim parapetem. Jeśli jakieś bibeloty, które są słodkie dla Twojego serca i cierpią z powodu jego łap, stanie się to zupełnie przypadkowo. Faktem jest, że krótkowłose twardziele nie są zbyt wdzięczni. Ich urocza niezdarność również pasuje do wizerunku niedźwiedzia ze stopami końskimi.

Pomimo faktu, że dla wygodnego życia Brytyjczycy nie muszą mieć towarzysza do zabawy, ze względu na łatwy i przyjazny charakter, bez problemu wpuszczają inne zwierzęta domowe do kręgu bliskiej komunikacji: koty, psy różnych ras i rozmiarów, gady i (wbrew silnym instynktom łowieckim) gryzonie, ptaki. Dobrze dogadują się z dziećmi – pod warunkiem, że dzieci nie będą gorliwe w okazywaniu czułych uczuć lub nieuprzejmym traktowaniu ich.

Ponadto Brytyjczycy nie spowodują nieporozumień z sąsiadami, nawet jeśli ściany w domu są bardzo cienkie. Oczywiście małe kocięta i nastolatki uwielbiają hałaśliwe gry. Ale wraz z nadejściem dojrzałości są po angielsku powściągliwi, stopniowi i milczący.

Jednak brytyjskie koty krótkowłose od czasu do czasu mogą zaskoczyć właścicieli nieoczekiwanymi wybuchami aktywności, zamieniając się w takie chwile w beztroskich szalopajów, pędzących z dużą prędkością po domu po prawdziwą piłkę lub wyimaginowaną zdobycz.

Opieka i utrzymanie

Koty brytyjskie nie sprawiają swoim właścicielom szczególnych kłopotów. Ich gęste i gęste futro praktycznie nie plącze się i nie spada, więc do pielęgnacji wystarczy chodzić po futrze specjalną szczotką raz lub dwa razy w tygodniu i usuwać wypadające włosy. W okresach sezonowego linienia (wiosną i jesienią) procedurę należy przeprowadzać częściej, w przeciwnym razie meble i ubrania staną się nieoczekiwanie puszyste.

Uszy czyści się raz na dwa tygodnie, zaleca się wycieranie oczu wacikami nasączonymi przegotowaną wodą raz w tygodniu.

Od czasu do czasu warto podawać zwierzakowi preparaty do rozpuszczania sierści, ponieważ podczas lizania część gęstej sierści dostaje się do żołądka i może powodować poważne problemy zdrowotne.

Częste mycie kota jest niepożądane, ponieważ naturalna powłoka tłuszczowa stanowi barierę dla wielu infekcji i bakterii. Jeśli zwierzę z jakiegokolwiek powodu jest tak zabrudzone, że mycie nie jest w stanie rozwiązać problemu, należy stosować łagodne produkty zalecane przez weterynarzy i uważać, aby woda nie dostała się do uszu – może to wywołać zapalenie kanału słuchowego.

Immunitet Brytyjczyków pozwala im bez konsekwencji zdrowotnych na długie spacery na zewnątrz, gdy temperatura powietrza nie spada zbyt nisko, jednak w dużych miastach dużym zagrożeniem jest duży ruch samochodowy, atak psów i działania intruzów, dlatego preferowane byłoby utrzymanie domu.

Ta rasa jest podatna na otyłość, która jest główną przyczyną wielu chorób. Stosunkowo niska aktywność fizyczna dorosłych prowadzi do szybkiego gromadzenia się nadwagi. Zbilansowana dieta i ścisłe przestrzeganie zalecanych porcji pomogą uniknąć problemów. Przy naturalnym odżywianiu nie zapominaj o potrzebie przyjmowania suplementów witaminowo-mineralnych.

Regularne badania profilaktyczne w klinice weterynaryjnej, terminowe szczepienia i regularna pielęgnacja zębów i uszu pomogą zapewnić Twojemu zwierzakowi dobry standard życia. Należy pamiętać, że wszystkie szanowane organizacje hodowców i właścicieli kotów zdecydowanie protestują przeciwko praktyce usuwania pazurów i wykonywania tendonektomii (operacji chirurgicznej, podczas której wycina się część ścięgna odpowiedzialnego za mechanizm uwalniania pazurów). Najbardziej humanitarnymi sposobami ochrony mebli i tapet jest ostrożne przycinanie ostrych końcówek i nauka drapania.

Zdrowie i choroby kota brytyjskiego krótkowłosego

Zdrowie rasy nie jest poważnym problemem dla specjalistów. Ale hodowcy, którzy twierdzą, że brytyjskie krótkowłose w ogóle nie są podatne na choroby, są bezwstydnie przebiegli. Tak, nie ma chorób specyficznych dla Wielkiej Brytanii, ale są takie, na które podatne są koty rasowe – w tym uwarunkowane genetycznie, dlatego przed dopuszczeniem zwierząt do hodowli należy przeprowadzić odpowiednie badania medyczne.

Kardiomiopatia przerostowa – pogrubienie ściany jednej z komór (częściej lewej), które prowadzi do zaburzenia rytmu serca, niewydolności serca i śmierci. Po wykryciu na wczesnym etapie i przyjęciu całego kompleksu leków przez całe życie rozwój choroby może znacznie spowolnić. Zwierzęta z taką diagnozą nie mogą uczestniczyć w hodowli hodowlanej.

Hemofilia B-zmniejszona krzepliwość krwi, w wyniku której każdy uraz jest obarczony poważną utratą krwi lub rozległymi krwotokami wewnętrznymi. Ryzyko choroby zwiększa blisko spokrewnione krzyżowanie. Nie ma pełnego leczenia, chore zwierzęta otrzymują transfuzję krwi, a w celu zwalczania niedokrwistości i stymulacji hematopoezy przepisywane są preparaty żelaza, hepatoprotektory, witaminy B6 i B12. Nosiciele genów i osoby cierpiące na hemofilię są wykluczone z hodowli.

Policystyczna choroba nerek – tworzenie pustych guzów wypełnionych płynem, co zaburza normalne funkcjonowanie układu wydalniczego. Typowa choroba kotów perskich, na którą cierpią Brytyjczycy. Na początkowych etapach nie ma zauważalnych zmian w zachowaniu zwierzaka, dlatego często diagnozuje się go tylko na zaawansowanym etapie. Nie ma skutecznej terapii. Jeśli torbiele są pojedyncze, można je usunąć podczas operacji chirurgicznej, ale w przypadku poważnej zmiany możliwe jest tylko leczenie farmakologiczne, które przedłuży życie zwierzęcia o kilka miesięcy lub lat.

Zapalenie dziąseł – zapalenie dziąseł, które wpływa na więzadła i kości. W przypadku braku odpowiedniego leczenia dochodzi do utraty zębów i rozprzestrzeniania się infekcji wraz z przepływem krwi.

Jak wybrać kotka

Jak wszystkie koty rasowe, prawdziwe brytyjskie krótkowłose nie są sprzedawane na przejściach metra, na "targach ptaków" i za pośrednictwem bezpłatnych ogłoszeń w sieci! Najsmutniejszą konsekwencją takiego" opłacalnego " przejęcia nie będzie nawet to, że kot zupełnie inny niż Brytyjski wyrośnie z puszystej bryły. W spadku po nieznanych rodzicach może otrzymać całą masę chorób wrodzonych, a brak opieki weterynaryjnej i nieprzestrzeganie zasad żywienia matki karmiącej i dzieci jest przyczyną złej odporności i nabytych chorób.

Wybór hodowli należy poświęcić wystarczająco dużo czasu, ponieważ tylko hodowcy, którzy cenią swoją reputację zawodową, dostarczają pełnych i wiarygodnych informacji o rodowodzie, dbają o dobro kota i jego kociąt. Nawet jeśli twoim celem nie jest brytyjska klasa pokazowa, zwróć uwagę na sukcesy "absolwentów" na wystawach regionalnych i międzynarodowych-to dobry dowód na zdrowe linie genetyczne.

Odpowiedzialny hodowca nie daje kupującym kociąt, które nie osiągnęły wieku 12-16 tygodni. Do tego czasu możesz zarezerwować dziecko, które lubisz, ale potrzebuje socjalizacji w towarzystwie braci i sióstr, uczenia się mądrości życia kota od matki i, oczywiście, terminowych szczepień, które zapewnią ochronę przed wieloma niebezpiecznymi chorobami.

Mały Brytyjczyk musi być aktywny i zabawny, mieć dobry apetyt i reagować na ludzkie społeczeństwo bez strachu.

Zdjęcia brytyjskich kociąt

Ile kosztuje brytyjski krótkowłosy

Cena kotka tradycyjnie zależy od sławy hodowli, tytułu rodziców i zgodności ze standardami rasy. Ale w przypadku brytyjskiego krótkowłosego znaczenie ma również kolor. Najpopularniejsze niebieskie i czekoladowe z miedzianożółtymi oczami są jednocześnie najbardziej przystępne cenowo w swojej klasie. Ale niezwykłe osoby, na przykład niebieskooki punkt koloru lub "szynszyla" ze szmaragdowymi oczami, będą kosztować znacznie więcej.

Brytyjczycy, którzy nadają się do życia w kochającej rodzinie, ale nie mają zadatków przyszłego mistrza ani cech interesujących do hodowli, mogą być twoimi za $30-$100. Następnie cena wzrasta w zależności od rodowodu i osobistych perspektyw. Koszt kociąt klasy pokazowej sięga $350-$500.