Peterbold

Historia rasy kotów peterbold

Peterbold – 100% selektywny "produkt" uzyskany w wyniku krzyżowania Orientala i don Sfinks . Pierwszy eksperyment stworzenia nowej gałęzi rasy został przeprowadzony w 1994 roku przez petersburską felinolog Olgę Mironową. W wyniku planowanego outcrossingu urodziły się cztery hybrydowe kocięta: maminsynek z Murino, Nokturn z Murino, mandarynka z Murino i Muscat z Murino. To właśnie te koty zostały wpisane do ksiąg stadnych, jako oficjalni przodkowie dzisiejszych peterboldów.

Uznanie stowarzyszeń felinologicznych "petriki" zyskały stosunkowo szybko. W 1996 roku SFF dała zgodę na hodowlę sfinksów petersburskich, a rok później dołączyła do niej TICA, zatwierdzając Skrót PD dla rasy. W 2003 roku zwierzęta rozpoznała WCF, przypisując im własny akronim-PBD. Warto tutaj trochę wyjaśnić: pomimo pomyślnej standaryzacji i oficjalnego statusu rasy, gałąź peterbold pozostaje rozwijająca się, co oznacza, że uzyskanie jej przedstawiciela referencyjnego od hodowców jest tylko w planach. Niemniej jednak od 1997 r. krycie między sfinksami Don a petersburczykami jest oficjalnie zabronione.

Zarówno wcześniej, jak i teraz specjaliści hodowlani nie zamierzają hodować wyłącznie nagich kotów, bardziej martwiąc się o ekstremizację ich zewnętrznych cech. Tak więc idealny peterbold w rozumieniu felinologów powinien być zbliżony do wschodniego typu wyglądu, to znaczy połączyć maksimum cech rasy syjamów i Orientals . Ponadto ilość wełny na ciele zwierzęcia praktycznie nie wpływa na jego wartość zarówno pod względem hodowlanym, jak i finansowym. Wyjątkiem jest rasowa warietta o prostych włosach, ale o niej nieco później.

Wideo: Peterbold

Wygląd peterbolda i jego różnice w stosunku do Sfinksa don

Sądząc po zdjęciach z Internetu, koty z miasta nad Newą niewiele różnią się od sfinksów don. Jednak w prawdziwym życiu peterboldy są znacznie mniejsze i bardziej wyrafinowane niż ich południowi odpowiednicy. W szczególności waga przeciętnego " łysego Petita "waha się w granicach 3-5 kg, podczas gdy" donchanie " mogą zwiększyć masę do 7 kg.

Między innymi" petersburgowie " charakteryzują się wyjątkową gracją, która przybliża ich do orientalam i mniejsze" fałdowanie " skóry. Jeśli peterbold odziedziczył szorstkie kości i pulchne formy "donchaka", można to uznać za poważną wadę zewnętrzną. Każda z ras ma swoje własne cechy w strukturze czaszki. Na przykład głowa don Sfinks ma egzotyczny, prawie obcy Abry, a pyski peterboldów kojarzą się z płaskimi wężowymi głowami.

Głowa

Peterbolds mają czaszkę w kształcie klina, która rozszerza się od nosa w kierunku uszu. Pysk kota jest długi, z lekko wypukłym profilem i spłaszczonym czołem.

Uszy

Wstęga ucha jest duża, szeroka u podstawy, kontynuująca klin pyska kota.

Oczy

Oczy Petersburskiego Sfinksa są migdałowe, ukośnie ustawione. Tradycyjny kolor tęczówki jest zielony, ale jasne niebieskie oczy są dopuszczalne dla osób o kolorze punktowym.

Obudowa

Ciało peterbolda jest wydłużone, Muskularne, z elegancką linią sylwetki. Szyja jest elegancka, Wydłużona. Klatka piersiowa jest nieco węższa niż biodra.

Kończyny

Nogi kotów peterbold są długie, cienkie i idealnie proste. Łapy zwierzęcia mają kształt owalu, z elastycznymi, tak zwanymi "małpimi" palcami.

Ogon

Długi, biczowaty, cienki na całej długości, ze spiczastą końcówką.

Wibrysy

Standardowe kocie wąsy sfinksów petersburskich są albo nieobecne jako takie, albo mają skróconą, skręconą konstrukcję.

Skóra i wełna

U WŁAŚCIWEGO peterbolda skóra powinna być miękka, swobodnie przylegająca do ciała, tworząc liczne fałdy na głowie i nieco mniejszą ich liczbę na ciele. Odziedziczona po sfinksach don rasa otrzymała Gen bezwłosy, więc klasyczny peterbold jest w rzeczywistości nagim kotem, w niektórych przypadkach z rzadką i krótką sierścią.

Odmiany sfinksów petersburskich

• Bezwłosy ("Gummi", "kot-guma") – zwierzęta z całkowitym brakiem sierści. W dotyku skóra takich kotów przypomina cienką gumę. Inną cechą bezwłosych peterboldów jest intensywne wydzielanie skóry, które tworzy cienką warstwę brązowawej płytki nazębnej na ciele.
• Flokowa-bezwłose i pozbawione brwi osobniki o ultrakrótkiej jedwabistej sierści (do 2 mm) na ciele.
• Welurowa-kocięta o krótkich lub półdługich włosach, które wraz z wiekiem mogą zanikać, pozostawiając małe kudłate "Wyspy" na łapach (skarpetki, golfy). Ogólnie rzecz biorąc, welurowe "petriki" mają grubszą sierść niż stado.
• Brush Point-osobniki z nagim lub pokrytym delikatnym stadem ciałem i grubą, sztywną sierścią na pysku, łapach i ogonie.
• Brashevaya – zwierzęta z twardym/miękkim, skręconym włosiem, całkowicie lub częściowo Owłosione. W miarę starzenia się kot brunatny może wyłysnąć na szyi i plecach, ale nie zrzuca całkowicie sierści.

Osobno warto powiedzieć o warietcie o prostych włosach peterboldów lub prostych włosach. Są to zwierzęta, które nie odziedziczyły genu bezwłosości, mają Klasyczne kocie futra i normalne proste wąsy. Takie osoby nie są plemieniem, aw wyjątkowych przypadkach mogą być nawet zalecane do hodowli, ale są znacznie tańsze. Nawiasem mówiąc, pod względem budowy ciała jest to warietta o prostych włosach najbliżej swojego przodka – Oriental .

Ważny punkt: oprócz wymienionych typów sfinksy petersburskie mają kilka pośrednich wariantów płaszcza, takich jak Flock Point, welur Point i inne, które w miarę dojrzewania zwierzęcia mogą przejść do innych odmian. Ta funkcja znacznie komplikuje wybór kociaka, ponieważ prawie niemożliwe jest przewidzenie, jak zwierzę będzie wyglądać w wieku dorosłym.

Kolory

Sfinksy petersburskie charakteryzują się kolorami punktowymi i orientalnymi typami kolorów. W pierwszym przypadku koty mogą mieć kolory: pręgowany -, Torti -, niebieski-, lailak-, czekolada-, Siła -, czerwony-i kremowy punkt. Peterboldy o orientalnym kolorze to osobniki w kolorach niebieskim, czarnym, kremowym, czekoladowym, czerwonym, pręgowanym, dwukolorowym i żółwiowym.

Wady i wady rasy

• Nadmiernie rozjaśniony kręgosłup.
• Zakrzywione przednie nogi.
• Brak fałdów skórnych na głowie.

Charakter peterbolda

Sfinks Petersburski to rasa otwarta i kontaktowa (często ponad miarę). Te bezwłose uszy nie gromadzą negatywności, wolą zajmować własną pamięć tylko pozytywnymi wrażeniami, zawsze są szczerzy w wyrażaniu uczuć i nie są skłonni do tradycyjnych intryg kotów. Jedyną rzeczą, którą peterbold może irytować, jest strategiczny zapas pieszczot, który musi wylać na osobę. Tak więc zatwardziałym introwertykom, którzy potrzebują osobistej przestrzeni, lepiej nie zdobywać "sfinksów newskich".

Dość częstym błędem są próby pomylenia dobroduszności i towarzyskości peterboldów z brakiem charakteru. Należy pamiętać, że według rodzaju temperamentu łyse kotofei są bardziej choleryczne niż melancholijne. Tak, ich ulubione zajęcia to jedzenie wszelkiego rodzaju przysmaków i leżenie na czymś miękkim i ciepłym, ale przy niewłaściwym wychowaniu i braku uwagi mogą zamienić się w prawdziwe łzy. Jeśli więc natknęliśmy się w sieci na recenzję o złym "Petersburgu", w 9 przypadkach na 10 jest to opowieść o niedoświadczonych leniwych właścicielach, którzy wzięli zwierzę jako dekorację wnętrza i nawet nie próbowali nawiązać z nim relacji. Nawiasem mówiąc, z całym swoim psim przywiązaniem do właściciela, peterboldy nie są jednolubne, aw przypadku spontanicznego przeniesienia się do nowej rodziny łatwo nawiążą kontakt z jej członkami. Dla tej rasy nie jest tak ważne, kogo kochać. Najważniejsze jest to, że obiekt uwielbienia jest zawsze obecny i reaguje na kocie czułości.

W przeciwnym razie peterbold to kot bez pretensji: cierpliwy, wyrozumiały, wyrozumiały. Jeśli jesteś zmęczony niezależnymi zwierzętami, które obdzierają ręce dziecka z powodu i bez, weź Sfinksa z Petersburga i upewnij się, że nie wszystkie kotofei są w konflikcie z dzieckiem. Z innymi przedstawicielami fauny domowej koty mają również pokój i wzajemne zrozumienie. Szczególnie "petersburgowie" nie są obojętni na łysych braci. Tak więc, po osiedleniu się w domu kilku przedstawicieli tej rasy, przygotuj się do obserwowania czułości i pieszczot, które zwierzęta obdarzą się nawzajem bez żadnej miary.

Naturalna ciekawość peterboldów" to coś, czego nie da się opisać. Zamknięte drzwi, zapinana na zamek torebka damska, karton przywieziony przez kuriera - to wszystko dla małpich palców Sfinksa w Petersburgu pokusa, której nie można się oprzeć. Lepiej nie wprowadzać zwierzaka na pokusę i nie próbować niczego przed nim ukrywać. Peterbold nie będzie peterboldem, chyba że odtajni to, co przykuło jego uwagę.

Wychowanie i szkolenie

Aby wychować "petersburczyka" i ukształtować jego zdolność do reagowania nie na standardowy kis-kis, ale na własny pseudonim, nie trzeba mieć talentu Jurija Kuklaczowa. Rasa ta chętnie i łatwo się uczy, zwłaszcza jeśli prezentujesz zajęcia w zabawny sposób. Jeśli chodzi o reakcje na zakazy i inne wymagania, peterbold szybko rozpoznaje polecenia takie jak " nie możesz!"i" do mnie!». Przy wystarczającej wytrwałości kotofei można nawet nauczyć aportowania małych przedmiotów. To prawda, przechodząc do treningu, warto wziąć pod uwagę pragnienie najbardziej wyszkolonego. Peterboldy to koty nastroju, a jeśli nie chcą, nie będą pracować dla żadnych smakołyków.

Wychowanie kociaka należy rozpocząć od jego socjalizacji. W rzeczywistości Sfinks Petersburski jest odważną rasą, ale nadal będzie musiał być przyzwyczajony do ostrych dźwięków i hałasu urządzeń gospodarstwa domowego. Nie chodź wokół dziecka na palcach, ale często włączaj odkurzacz, suszarkę do włosów i inne domowe gadżety w jego obecności – pozwól mu się przyzwyczaić. Jeśli jesteś zapalonym podróżnikiem i marzysz o zaszczepieniu pasji do podróży i zwierzaka, peterbold jest pod tym względem idealny. To prawda, pod warunkiem, że zacząłeś organizować pierwsze wspólne wycieczki, gdy dziecko miało kilka miesięcy.

Rasa nie ma problemu z toaletą. Co więcej, peterboldy są tak bystre, że są w stanie opanować korzystanie z toalety i nie są wymagane żadne specjalne techniki kształtowania umiejętności. Wystarczy zmienić zwykłą tacę na nakładkę treningową, a następnie stopniowo ją podnosić (stosy starych gazet są początkowo przydatne), aż konstrukcja zrównuje się z toaletą. Kolejnym etapem jest przeniesienie Nakładki na deskę sedesową. Nie rób gwałtownego przejścia, ale płynnie, kilka centymetrów, przenieś kuwetę dla kota na krzesełko. Zwierzę musi przyzwyczaić się do robienia swoich rzeczy bez obaw. Ostatnim poziomem jest odmowa Nakładki i udostępnienie kotu zwykłej toalety.

Utrzymanie i pielęgnacja

Ponieważ sfinksy petersburskie są bardziej niż skromnie "Ubrane", nie lubią zimna i przeciągów. W związku z tym należy zadbać o to, aby temperatura w domu była wygodna dla zwierzaka, to znaczy nie niższa niż +23 °C. Pamiętaj, aby zapewnić zwierzęciu nie klasyczne łóżko, ale zamknięty Dom z miękką ściółką, zainstalowany powyżej poziomu podłogi. Ale nie zdziw się, jeśli zwierzę odpoczywa w nim raz w tygodniu. Zwykle peterbolds wolą drzemać pod bokiem właściciela, próbując znaleźć cieplejsze miejsce, a nawet ogólnie dostać się pod koc.

Możliwe i konieczne jest zabranie kotofei na ulicę: sfinksy z Petersburga nie powinny rosnąć w warunkach szklarniowych. Uważaj tylko na reżim temperaturowy. Na przykład na słońcu" gumowe " peterboldy szybko się palą, przez co ich skóra staje się sucha, szorstka i jasno zabarwiona. Jednocześnie krótkie kąpiele ultrafioletowe są korzystne dla zwierząt: przy odpowiedniej dawce lekka opalenizna nadaje skórze zwierzęcia bogatszy i ciekawszy odcień.

W chłodne dni "petriki" są bardzo zimne, więc hodowcy zalecają zwijanie kota w ubrania już w temperaturze +22 °C. To prawda, będziesz musiał wziąć pod uwagę ważny punkt: każda odzież dla Sfinksa to niezmienne zadrapania na skórze. Dla zwierzaka ten niuans nie odgrywa roli, ale na wystawie za mniej niż idealną skórę ocena jest obniżana. Tak więc przed programem konkursowym peterboldowi lepiej jest biegać nago przez tydzień (oczywiście w mieszkaniu). Jeśli nie ma żadnych kamizelek i kombinezonów dla kotów, znajdź dzianinowe elementy garderoby lub garnitury ze szwami na zewnątrz. Nie ranią skóry tak bardzo.

Higiena

Złożoność opieki nad rasą zależy bezpośrednio od ilości sierści jej przedstawicieli. Peterboldy o prostych włosach i zaroślach są pod tym względem mniej wymagające niż na przykład nagie osobniki. W szczególności "Gummi-Sfinks" charakteryzuje się intensywnym wydzielaniem z gruczołów łojowych. Na zewnątrz wygląda na to, że kot jest pokryty woskową powłoką, która lekko przylega do palców. Nie jest to jednak powód, aby codziennie nosić zwierzaka do łazienki, ponieważ sekret pełni funkcję ochronną i chroni skórę przed negatywnymi wpływami zewnętrznymi i drobnymi obrażeniami. Oczywiście łysy peterbold powinien kąpać się częściej niż przeciętny kot, ale nie powinieneś być zbyt gorliwy. Zmywając smar ochronny, szampony i inne kosmetyki dla kotów wysuszają skórę i często powodują jej łuszczenie. Jeśli "Petersburg" wygląda na zbyt zamurowany, możesz wykonać alternatywne czyszczenie: zwilżyć czystą szmatkę olejem do pielęgnacji niemowląt i przejść przez skórę kota. I oczywiście odpowiedzialnie podchodź do wyboru produktów kosmetycznych, preferując szampony neutralne pod względem Ph, aw najcięższych przypadkach mydło smołowe.

FYI: nierównomiernie rosnąca sierść na ciele welurowego peterbolda powoduje silne pragnienie deepilacji zwierzęcia w celu wzmocnienia estetyki zewnętrznej. Pokonaj pokusę i zostaw to tak, jak jest, ponieważ zamiast uszlachetniać Koci wygląd, golenie tylko pogorszy strukturę sierści.

Uszy peterboldów wydzielają zwiększoną ilość sekretu, ale należy to traktować spokojnie, to znaczy nie próbować codziennie wkładać wacików do kanału słuchowego, ale spokojnie czyścić lejek uszny raz w tygodniu zwykłym balsamem z vetapteki. Tę samą procedurę należy wykonać palcami zwierzęcia, ponieważ tłuszcz gromadzi się na obszarze między pazurami a skórą, co uniemożliwia kotu poruszanie się. Ogon peterbolda jest obszarem szczególnej uwagi. U podstawy jest wiele gruczołów łojowych, więc w tym miejscu często występuje zatkanie porów i pryszcz. Walka z trądzikiem na ogonie powinna być czyszczona płynami weterynaryjnymi i chusteczkami, aby później nie kontaktować się ze specjalistą w sprawie usuwania przerośniętych podskórnych Wen.

Pamiętaj, aby zarezerwować czas na codzienne badanie oczu peterbolda, ponieważ z powodu braku rzęs rasa "płacze" częściej niż reszta. Szczególnie łzawi są nadzy "petersburgowie", w których gęsty galaretowaty płyn gromadzi się w rogach powiek. Rano spójrz kotofei w oczy, a jeśli jest w nich śluz, usuń go czystą serwetką lub szmatką. Jeśli "galaretka" w rogach powiek zmieniła przezroczystość na brązowe i zielonkawe odcienie, lepiej skontaktować się ze specjalistą. I proszę, żadnych kropli aptecznych bez konsultacji z weterynarzem, w przeciwnym razie ryzykujesz pozostawienie podopiecznego bez wzroku.

Pazury peterboldam można ciąć kilka razy w miesiącu, co oczywiście nie zwalnia cię z zakupu drapaka. Wskazane jest dalsze traktowanie pazura pilnikiem do paznokci, aby podczas drapania Sfinks Petersburski mniej drapał własną skórę.

Karmienie

Z jedzeniem u peterbolda to namiętny romans na całe życie, więc pomimo niemal baletowej budowy koty dużo jedzą, nie wahając się przysięgać na niezwykły smakołyk. Zanim kociak skończy rok, możesz zamknąć oczy na takie zachowanie i nie ograniczać jedzenia dziecka. W końcu jest to rosnący organizm, który potrzebuje więcej energii niż dorosły.

Po roku uzależnienia od żywności "Petrikov" można i należy dostosować. Peterbold nie powinien objadać się, aby nie zamienić się w niezdarne podobieństwo swojego krewnego – don Sfinks . Jednocześnie samo zwierzę kategorycznie nie akceptuje takiego układu i stale stara się coś ściągnąć. Jeśli kotofei ze Stolicy Kultury nagle chciał smacznego, na pewno sprawdzi wszystkie garnki i patelnie, sprawdzi zawartość szafek kuchennych i bez wątpienia spróbuje wszystkiego, co zostawiłeś na stole. Czekolada, Przetwory warzywne, chipsy – peterbold nie gardzi niczym, choć ze szkodą dla własnego trawienia. Tak więc, po zdobyciu Sfinksa w Petersburgu, od pierwszych dni odstaw się od nawyku pozostawiania czegoś jadalnego w domenie publicznej. A Ty jesteś spokojniejszy, a zwierzę zdrowsze.

Możesz karmić peterboldów "suszeniem" (kocięta moczą suche krokiety w ciepłej wodzie) lub produktami naturalnymi. Poszczególni hodowcy praktykują karmienie mieszane (chude mięso + pasza przemysłowa), mimo że większość weterynarzy krytykuje tę metodę jako szkodliwą. Jeśli chodzi o naturalne menu, peterbold ma to samo, co inne rasy. Jedyną różnicą jest to, że koty otrzymują ryby poddane obróbce cieplnej i tak rzadko, jak to możliwe. W przeciwnym razie zalecenia żywieniowe i ograniczenia dla kotów petersburskich są standardowe: więcej chudego białka mięsnego i nieco mniej różnych dodatków w postaci zbóż, warzyw i owoców.

Zdrowie i choroby

Nie zidentyfikowano żadnych strasznych dziedzicznych dolegliwości sfinksów w Petersburgu, ale rasa aktywnie się rozwija i nie jest faktem, że w dającej się przewidzieć przyszłości hodowcy nie ogłoszą nieuleczalnej wady genetycznej, która przechodzi od rodziców do kociąt. Poszczególni hodowcy są skłonni wierzyć, że peterbold nadal ma predyspozycje do infekcji płuc. Eksperci argumentują swoimi założeniami, że koty z zapaleniem nosa i tchawicy zwykle nie zatrzymują się na tym, przylegając do zapalenia płuc.

Wady fizjologiczne, takie jak niedorozwój grasicy i przerost dziąseł, są również uwarunkowane genetycznie (częściej u zwierząt w kolorze kremowym, niebieskim i żółwiowym). W przeciwnym razie peterboldy cierpią na standardowe dolegliwości kotów, takie jak sezonowe przeziębienia, na które narażone są przede wszystkim łyse osobniki, choroby skóry (znowu łysy) i problemy z oczami. Zmiana jakości smaru tłuszczowego jest dodatkowym wskaźnikiem, że w ciele zwierzęcia nie wszystko jest gładkie. Jeśli sekret jest zbyt obfity i ma zbyt tłustą konsystencję, warto wspólnie z weterynarzem przejrzeć menu kota.

Jak wybrać kotka

• Przed zakupem kociaka poznaj bliżej rasę Sfinks Petersburski, zwracając szczególną uwagę na łyse koty. Jeśli lepka, pokryta tajemnicą skóra i charakterystyczny zapach wydobywający się z "gumek" nie są krępujące – poszukaj niezawodnej szkółki.
• Komercyjni rozwodnicy często dostosowują swoich podopiecznych do potrzeb kupujących. W szczególności zamiast łysego peterbolda od takich sprzedawców można kupić ogolonego stado lub przedstawiciela dowolnej innej odmiany. Przed zakupem upewnij się, że masz do czynienia z profesjonalistą lub zarejestrowanym szkółką.
• Kolor-Point sfinksy rodzą się absolutnie białe, a kolor na czubku nosa, ogonie, uszach i łapach pojawia się kilka dni po urodzeniu.
• W jednym miocie mogą urodzić się całkowicie rozebrane, stadne i brązowe kocięta, ale zwierzęta nabierają stabilnych cech zewnętrznych dopiero w wieku dwóch lat. W rezultacie: kupując, powinieneś być przygotowany na to, że zamiast stadnego zwierzaka natkniesz się na kotofei Flock - lub welur Point.
• Dokładnie zbadaj kociaka, gdy siedzi. Jeśli Sfinks Petersburski ma zbyt duży kil, najprawdopodobniej jest to konsekwencja podwichnięcia mostka, co jest uważane za wadę.
• Delikatnie sonduj ogon peterbolda, którego lubisz. Powinien być równy, bez zagnieceń, fałdów skórnych, guzków i pustej skórzanej torebki na czubku.
• Skóra zdrowego kotka peterbolda nie powinna nosić śladów wyprysku ani trądziku, chociaż drobne zadrapania spowodowane pazurami miotu są dopuszczalne.
• Jako zwierzęta domowe hodowcy częściej oferują szczotkowane i welurowe peterboldy, oszczędzając "Gummi - koty" na wystawy. Jednak tutaj wiele zależy od anatomii. Jeśli orientacja cech jest bardziej widoczna w brash/Flock, Komisja Sędziowska raczej przyzna mu zwycięstwo niż" nagiemu " z wadami.
• Kupując gołego peterbolda do dalszej hodowli, zachowaj szczególną ostrożność. Czasami " chłopcy "tej odmiany są sterylni, a" dziewczęta " mogą nie mieć laktacji.

Cena Sfinksa

Peterboldy należą do dwudziestu najdroższych kotów na świecie, więc modelowy przedstawiciel rasy o elitarnym rodowodzie i rzadkim kolorze będzie kosztował około $500 - $1000 Opcje o mniej egzotycznych kolorach, a także zwierzęta bez prawa do hodowli są o rząd wielkości tańsze– $200 - $350. najbardziej ekonomiczną opcją jest varietta o prostych włosach-tylko od $80 - $100.