orientalny kot

Historia rasy orientalny kot

Koty zorientowane genetycznie są blisko siamam , wraz z którymi w XIX wieku zaczęto je wywozić z Tajlandii. Brytyjscy hodowcy nie rozważali (lub nie chcieli rozważyć) niezależnej rasy w zielonookich kotofei, więc zaliczyli je do plemienia klasycznych syjamów o zmodyfikowanym typie koloru. Warto zauważyć, że na europejskich wystawach Orientale nie byli szczególnie faworyzowani, systematycznie dyskwalifikując wąsatych emigrantów albo za niestandardowe kolory, albo za szmaragdowy odcień tęczówki.

Zwierzęta również nie były szczególnie interesujące dla potencjalnych właścicieli, więc aż do początku XX wieku tylko entuzjastyczni entuzjaści hodowli hodowali orientalne koty. Prawdziwy kryzys spadł na Tajskie uszatki w 1923 r., po tym, jak amerykański klub kotów syjamskich surowo tabu hodował wszelkie odmiany zwierząt domowych, z wyjątkiem niebieskookich osobników o himalajskim kolorze.

Przez prawie 30 lat Orientale byli w zawieszeniu: zostali wykluczeni z klanu syjamskiego, ale nigdy nie zostali uznani za niezależną rasę. Przypomnieli sobie o kotofei dopiero w latach 60. brytyjscy i amerykańscy hodowcy, którzy byli zainteresowani ekstremizacją wyglądu zwierząt. Początkowo hodowcy planowali wyhodować inną odmianę kota syjamskiego, która miałaby jednolity kolor sierści, ale nie straciłaby wdzięku linii. Aby osiągnąć ten cel, Orientale zaczęli krzyżować się z abisyńczycy i inne rasy krótkowłose.

1977 to przełomowy rok dla orientali, w którym podopieczni amerykańskich hodowców otrzymali własny standard wyglądu. Nawiasem mówiąc, pierwszy zestaw cech rasy opracowany dla zagranicznych muroków został prawie całkowicie skopiowany ze standardu syjamskiego (z wyjątkiem pozycji "korpus" i "kolory"). Ale w Wielkiej Brytanii Azjatyccy kotofei nie spieszyli się z uczczeniem i przez długie 20 lat przyglądali się im, skrupulatnie ważąc zalety i wady. W rezultacie angielskie uszatki mogły stać się niezależną rasą dopiero w 1997 roku, po oficjalnym uznaniu GCCF.

Wideo: orientalny kot

Wygląd kota orientalnego

Orientale to typowi Azjaci: wdzięczni, szczupli, z hipnotyczną mocą Jadeitowego wyglądu. Charakterystyczną cechą tych charyzmatycznych cipek jest fenomenalna plastyka ruchów, dzięki której nawet zwykłe popijanie w ich wykonaniu zamienia się w pełnoprawną klasę mistrzowską jogi. Ze względu na rodzaj sierści koty orientalne dzielą się na krótkie i długowłose. Ta ostatnia odmiana narodziła się w latach 60. ubiegłego wieku w wyniku skrzyżowania orientalnego krótkowłosego z balinezą ( kot balinezyjski ). Jako niezależna rasa orientalna długowłosa została wprowadzona w 1977 roku, ale mogła potwierdzić swoją wartość na zawodach wystawowych dopiero w 1997 roku.

Głowa

Zgodnie ze standardem zatwierdzonym przez WCF (World Cat Federation) Głowa orientalna powinna mieć płaskie czoło i profil wypukły. Twarz przedstawicieli tej rasy powinna być wąska, a linia szczęki dobrze zdefiniowana. Obowiązkowym elementem jest kształt klina czaszki.

Nos

Wydłużony, gładki. Znajduje się w przybliżeniu w jednej linii z brodą.

Oczy

Migdały, lekko skośne. Odległość między oczami jest wizualnie równa długości jednego z nich. Niezależnie od koloru sierści, wszystkie Orientale mają bogaty szmaragdowy odcień oczu. Wyjątkiem od ogólnej zasady są osoby o białych włosach, w których kolor tęczówki może być niebieski. U poszczególnych muroków występuje Heterochromia (odmienność).

Uszy

W stosunku do głowy jest dość masywny. Wstęga ucha jest cienka i szeroka, kontynuując klinowatą linię kufy kota. Końcówka jest lekko zaokrąglona. Najbardziej intensywny wzrost małżowiny usznej obserwuje się w pierwszych miesiącach życia zwierzęcia, dzięki czemu orientalny kociak przypomina hybrydę Cheburashki i Yody z Gwiezdnych Wojen.

Szyja

Pełen wdzięku, wydłużony Typ.

Tułów

Smukły, wyraźnie wydłużony, z dobrze rozwiniętym gorsetem mięśniowym. Konstytucja ciała jest bliska upieczeniu: zwierzęta wyglądają znakomicie-z wdziękiem.

Kończyny

Koty orientalne mają wyjątkowo długie kończyny, nadając ich sylwetce lekką arystokrację i wdzięk. Łapy zwierząt są owalne i stosunkowo małe.

Ogon

Biczowaty, bardzo długi, z ostrą końcówką. Grubość ogona jest taka sama na całej długości.

Wełna

Koty orientalne praktycznie nie mają podszerstka, dzięki czemu sierść delikatnie zarysowuje kontury ciała. Włosy krótkowłosych osobników są błyszczące, satynowe. Zwierzęta długowłose mają cienką, jedwabistą sierść. Ponieważ przedstawiciele drugiej odmiany włosów ściśle przylegają do ciała, jego prawdziwa długość jest częściowo "tracona".

Kolor

To, co eksperci plemienni potraktowali tak lojalnie, jak to możliwe, to Opcje kolorów orientalnych. Dziś jest to jedna z niewielu ras kotów, która ma prawo do prawie każdego odcienia ze wszystkich istniejących.

Aby usystematyzować "kolory" uszatych kotofei, Stowarzyszenia felinologiczne wyodrębniły ich podstawowe typy. W szczególności nowoczesne koty orientalne mogą mieć "futra" w kolorach takich jak:

• Fioletowy (lawendowy);
• Niebieski;
• Czerwony;
• Havana (brązowy);
• Cynamon (cynamonowy);
• Faun (beżowy);
• Murzynki (czarny);
• Kremowy;
• Biały.

Spośród kolorów pręgowanych preferowane są opcje marmurowe, pręgowane, tykające i cętkowane.

Wady i dyskwalifikujące wady rasy

Poważne wady, które psują arystokratyczny wygląd orientalnych kotów, obejmują zez, dowolny odcień tęczówki, z wyjątkiem zieleni, a także wystającą i wyraźnie wyczuwalną chrząstkę w okolicy mostka. Jeśli chodzi o wydarzenia wystawowe, nie będą wpuszczane przede wszystkim do polidaktów, bardzo małych lub zbyt cienkich osobników i kotofei z załamaniami ogona. Lista wadliwych zwierząt obejmuje zwierzęta z niewystarczająco silnymi tylnymi łapami, plamami na sierści w postaci Medalionów, a także koty oddychające przez usta. W długowłosej odmianie Oriental powodem dyskwalifikacji może być Podwójna sierść z dobrze rozwiniętym podszerstkiem.

Zdjęcia kotów orientalnych

Orientalny charakter kota

Jeśli kupując dziecko orientalnego kota, spodziewasz się w przyszłości uzyskać wyniosłego Buddę sofy, nie miej nadziei – azjatycka mentalność w tych kotofei śpi bezustannie. Rasowe Orientale są dość kontaktowymi i zabawnymi zwierzętami, zakochanymi w swoim własnym właścicielu. Wschodnia arogancja i dystans absolutnie nie są dla nich charakterystyczne.

Orientalne koty charakteryzują się psimi zachowaniami. Oznacza to, że gdziekolwiek pójdzie właściciel," wełniane Yody " z pewnością zostaną przymocowane z boku, aby kontrolować każdy jego krok. Weź pod uwagę fakt, że spokój z tymi wiecznymi silnikami, skoczkami i biegaczami będzie tylko śnić. Sofy dla orientalnych kotów nie są siedliskiem, ale wygodną trampoliną, z której tak wygodnie jest "wystartować" na szafę, komodę lub gzyms. Podbój wysokości, któremu kotofei tak bezinteresownie oddają się, niesie ze sobą nieuniknione zniszczenie we wnętrzu, więc jeśli wazon zepsuty przez zwierzaka może poważnie zepsuć ci nastrój, lepiej nie zaczynać Wschodniej murki.

Orientalne koty to zapaleni hazardziści, a to uzależnienie nie jest leczone, więc kup swojemu zwierzakowi więcej nakręcanych myszy, drażniących i piłek – pozwól mu się dobrze bawić. Wraz z wiekiem Orientale nie tracą zainteresowania grami, więc nawet osoby starsze chętnie jeżdżą po podłodze opakowaniami cukierków i papierowymi kulkami. Inną charakterystyczną cechą rasy jest paląca ciekawość. Sekrety, bez względu na to, jak małe, orientalne koty po prostu nie mogą znieść. Zawartość każdego zamkniętego pojemnika podlega dokładnej kontroli, a Zatrzaśnięte drzwi do innego pomieszczenia są całkowicie uważane za tajemnicę wojskową, którą należy ujawnić za wszelką cenę.

Koty orientalne są bardzo zależne od ludzkiej uwagi. Z trudem znoszą samotność, więc przed zakupem tajskiego uszatka warto dokładnie zastanowić się, kto zostanie ze zwierzakiem, gdy będziesz w pracy. Jeśli chodzi o irytujące miauczenie, na które narzeka wielu właścicieli orientali, to tak naprawdę ma miejsce, więc "gadatliwość" rasy będzie musiała zostać zaakceptowana jako dana. Ale barwa głosu tych cipek jest przyjemniejsza niż tych samych syjamów.

Większość kotów orientalnych ma żywą osobowość. Na przykład poszczególne osoby nie są bardzo skłonne do dzieci, a inne, wręcz przeciwnie, odnoszą się do młodego pokolenia z wielką pobłażliwością. Orientale dobrze dogadują się z innymi kotofeyami. Ale psy mogą odczuwać lekką nieufność, która z czasem mija. Według ekspertów zielonooki "Azjata" nie powinien być jedynym zwierzakiem w domu, ponieważ obecność innych zwierząt w pokoju pomaga mu mniej boleśnie znosić separację od właściciela.

Szkolenie i wychowanie

Odziedziczone po tajskich przodkach Orientale mają żywy, bystry umysł i doskonałe zdolności uczenia się. W szczególności łatwo jest "pociągnąć" kotofeya do aportowania przedmiotów, a także do wykonywania prostych poleceń. Jeśli chodzi o podstawy etykiety, ich zwierzę będzie musiało zostać zaszczepione, ponieważ pomimo dość wysokiego poziomu inteligencji koty orientalne są zdolne do małych brudnych rzeczy. Na przykład małe uszatki uwielbiają kołysać się na zasłonach i kopać w doniczkach. Robią to nie ze szkodliwości, ale z niedomyślności, dlatego bardzo ważne jest, aby natychmiast wskazać kociakowi niedopuszczalność takiego zachowania.

Karanie, a tym bardziej bicie zwierzęcia to ostatnia sprawa. Orientalny kot łatwo zgaduje własne chybienia, opierając się tylko na intonacji twojego głosu, więc wykorzystaj tę jakość z pełną mocą. Surowo krzycz na wąsatego bezprecedensowca chodzącego po stole i ekspresyjnie szyj na kotka wspinającego się po zasłonach. Możesz być pewien, że zwierzę intuicyjnie zrozumie, czego od niego chcą.

Częstym błędem, który może zniweczyć wyniki wszystkich twoich wysiłków, są okresowe wyjątki od ustalonych reguł. Na przykład: dzisiaj kotek skaczący po stole ma poważną sugestię, a jutro kręcisz film na YouTube, w którym malutki Cheburashka energicznie wspina się po obrusie pod zachęcającymi komentarzami.

Utrzymanie i pielęgnacja

Orientalne koty nie wymagają specjalnej i czasochłonnej opieki. Tajskie uszy wolą dbać o czystość futra, co, nawiasem mówiąc, dobrze sobie radzą. Właściciel musi tylko kupić gumową rękawicę, aby podczas sezonowego linienia usunąć wypadające włosy z ciała zwierzaka. Tę samą procedurę można wykonać za pomocą zwykłej wilgotnej szmatki: zrzucająca się wełna łatwo przylega do mokrej materii. W zasadzie nie zaleca się kąpieli orientalnych. Wyjątek można zrobić tylko dla zbyt zabrudzonego zwierzęcia lub dla osób przygotowujących się do wystawy.

Nie częściej niż raz w tygodniu kotofeiyam czyszczą uszy. Żadne specjalne urządzenia oprócz wacika i balsamu dezynfekującego, który równie dobrze zastąpi zwykłą wazelinę, nie będą wymagane do tej procedury. Regularnie badaj oczy zwierzęcia, usuwając nagromadzone w nich zanieczyszczenia i śluz wacikiem zamoczonym w przegotowanej wodzie. Idealnie, koty orientalne powinny również myć zęby, ale w praktyce niewielu właścicieli chce uczestniczyć w tym żmudnym procesie. Jeśli z jakiegoś powodu nie możesz przetworzyć jamy ustnej zwierzaka, spróbuj zminimalizować ryzyko płytki nazębnej i kamienia nazębnego, kupując suchą karmę. Mocno sprasowane krokiety "suszenie" dobrze radzą sobie z funkcją czyszczenia zębów i są w stanie zastąpić zwykłą szczoteczkę. Zwierzęta jedzące mokre konserwy mogą kupować specjalne przysmaki weterynaryjne z płytki nazębnej (kiełbaski i kości dla psów są odpowiednie).

Pielęgnacja pazurów kota orientalnego zaczyna się od zakupu drapaka. Ale ponieważ płytka pazurowa przedstawicieli tej rasy rośnie dość intensywnie, raz w miesiącu powinni zorganizować sesję "pedicure". Skróć pazur o nie więcej niż 2 mm, w przeciwnym razie istnieje ryzyko zranienia skóry zwierzaka. Jeśli w tym procesie Kotofey aktywnie się opiera, lepiej zaangażować asystenta w sprawę i rozciągnąć "przyjemność" na kilka dni.

Orientale mają jedną niezbyt przyjemną cechę – uwielbiają smakować kwiaty w pomieszczeniach. Jeśli w Twoim domu pojawił się zielonooki kotek tej rasy, lepiej usunąć z jego pola widzenia dieffenbachię, azalie i inne rośliny trujące dla kotów. To samo dotyczy otwartych okien. Wypadnięcie z nich dla "azjaty" gutaperki to kwestia kilku sekund.

Karmienie

Nie możesz zaoszczędzić na zakupie paszy przemysłowej z orientalem: układ trawienny "Tajów" po prostu nie jest w stanie normalnie strawić żywności ze stołu. Tak więc w przypadku odżywiania właściciel orientalnego kota ma tylko dwa wyjścia: raczyć zwierzaka mokrą puszką lub przenieść go na "suszenie". Nawiasem mówiąc, same koty wolą pierwszą opcję, a ich właściciele są bardziej skoncentrowani na suchej karmie, która jest zarówno tańsza, jak i dłużej przechowywana. Jeśli chcesz zadowolić własną murkę, ale nie kosztem własnego komfortu, spróbuj naprzemiennie konserwować i "suszyć". Jedyną rzeczą, której nie należy robić, jest mieszanie obu rodzajów żywności w jednym karmieniu.

Czasami ucho można rozpieszczać naturalnymi produktami, takimi jak kawałek chudego mięsa, filet rybny, płatki owsiane w mleku. Ale zbyt często nie powinieneś organizować takich świąt brzucha. Po pierwsze, zwierzę szybko przyzwyczai się do pyszności, co jest obarczone utratą zainteresowania karmą przemysłową. Po drugie, takie obżarstwo prowadzi do otyłości, na którą Orientale są już podatni. Codzienne menu kotofei nie powinno wyróżniać się dużą różnorodnością, aby zwierzę nie miało ochoty jeść zapasów. Wybierz odpowiednią odmianę karmy Premium dla swojego wąsatego kumpla (odpowiednie opcje dla kotów syjamskich) i nie zbaczaj z ustalonego kursu.

Uwaga: możesz określić, jak odpowiedni jest ten lub inny rodzaj karmy dla kota, na podstawie stanu jego sierści. Miękki, błyszczący, bez oznak łupieżu "futro" wskazuje, że dieta jest odpowiednio dobrana.

Aby odstawić orientalnego kota do jedzenia na przyszłość, zawsze zostawiaj w jego misce wystarczającą ilość jedzenia. Karmienie zwierzęcia zgodnie z harmonogramem jest niepożądane, ponieważ zwierzęta uważają to za przeddzień poważnej głodówki i pochłaniają więcej jedzenia niż potrzebują.

Dla normalnego funkcjonowania wszystkich układów organizmu przydatne jest mieszanie kompleksów witaminowo-mineralnych z pokarmem orientalnym. W szczególności młodym osobnikom pokazano suplementy wapnia i tauryny. I oczywiście nie zapomnij zapewnić zwierzęciu całodobowego dostępu do czystej wody.

Toaleta

Orientale to bardzo bystry i czysty kotofei. Zwykle 3-miesięczne dzieci z przedszkola już wiedzą, czym jest taca i jak z niej prawidłowo korzystać. Jeśli kociak uparcie przechodzi obok toalety, ważne jest, aby zrozumieć, że nie robi tego ze szkodliwości. Taca może znajdować się w niewłaściwym miejscu. Na przykład, jeśli toaleta znajduje się w łazience, zwierzę może być podrażnione zapachem chemii gospodarczej.

Lepiej, jeśli taca stanie w zacisznym kącie, w którym nikt nie zobaczy dziecka i gdzie będzie mógł naprawdę się zrelaksować. Kotek, który przykucnął, musi być przestraszony w niewłaściwym miejscu, ale należy to zrobić, aby zwierzę nie zrozumiało, że źródłem zagrożenia jest właściciel. Na przykład możesz głośno klaskać w dłonie, spryskać orientalnego kota wodą z butelki z rozpylaczem lub rzucić w niego miękką zabawką.

Zdrowie i choroby kotów orientalnych

Pomimo faktu, że średnia długość życia orientali wynosi 15-17 lat, nie można ich nazwać prawdziwymi dużymi ludźmi. Odziedziczony po przodkach syjamskich do kotofei przeszedł cały zestaw chorób genetycznych, które znacznie komplikują im życie. U wielu osób diagnozuje się amyloidozę wątroby, która przy braku szybkiego leczenia może powodować niewydolność wątroby. Inną plagą rasy są choroby mięśnia sercowego (kardiomiopatia rozstrzeniowa), dlatego przynajmniej raz na sześć miesięcy zwierzę musi przejść diagnostykę ultrasonograficzną.

Problemy z oczami wśród kotów orientalnych są również dość powszechne. Najczęściej "Tajowie" cierpią na zeza i postępujący zanik siatkówki. Ponadto zawsze istnieje ryzyko urodzenia kociąt z zespołem płaskiej klatki piersiowej. Jeśli choroba nie zostanie rozpoznana i leczona na czas, płuca dziecka nie będą w stanie pracować z pełną siłą i po prostu się udusi.

Jak wybrać kotka

Kupując kociaka rasy orientalnej, koniecznie zapytaj o jego wiek. Szkółki ceniące własną reputację nie sprzedają zwierząt, które nie ukończyły 3 miesięcy. Oceniając warunki przetrzymywania dzieci, zwróć uwagę na obecność komórek u hodowcy, w których pozbawieni skrupułów sprzedawcy często zamykają swoich podopiecznych. Doświadczeni specjaliści, którzy kochają swoją pracę, wychowują kocięta w środowisku domowym: bawią się z nimi, nie są umieszczane w wolierze i nie są ograniczone w komunikacji z innymi zwierzętami. W związku z tym socjalizacja takich osób przejdzie szybciej.

Ocena stanu zdrowia orientalnego kociaka pomoże również w jego wyglądzie. Uszy ze sklejonymi włosami, wydzieliną z oczu i nosa oraz wzdętymi brzuchami przyniosą tylko problemy. Każdy kociak zakupiony w hodowli powinien mieć metrykę lub rodowód. Jeśli ich nie ma, najprawdopodobniej pod pozorem czystej rasy próbują wręczyć ci metysa. Czasami hodowcy tłumaczą brak dokumentacji kociaka nieplanowanym kryciem, chociaż jest to nic innego jak wymówki i próby ukrycia prawdy o prawdziwym pochodzeniu zwierzęcia.

Ci, którzy planują w przyszłości robić na drutach swojego zwierzaka i otrzymywać od niego potomstwo, powinni zajrzeć do szkółek, w których sprzedawane są orientalne koty klasy Brid o imponujących rodowodach. Jeśli nie zamierzasz hodować kociąt na sprzedaż, odwiedź miejsca, w których uprawiają Orientale bez prawa do hodowli. Większość takich hodowli oferuje już wykastrowane lub wykastrowane kocięta.

Poszczególne hodowcy negatywnie odnoszą się do wczesnej sterylizacji, która może poważnie wpłynąć na parametry zewnętrzne kota i nie przeprowadzają tej procedury. W takim przypadku cała odpowiedzialność za funkcję reprodukcyjną zwierzęcia spoczywa na przyszłym właścicielu. Zwykle przed sprzedażą kupujący podpisuje umowę, zgodnie z którą zobowiązuje się do sterylizacji/kastracji kociaka, gdy tylko skończy on 8-12 miesięcy.

Zdjęcia orientalnych kociąt

Ile kosztuje orientalny kot

Na koszt orientalnych kociąt wpływa ich klasa, a także kolor sierści. Czekoladowe dziecko klasy PET w większości domowych żłobków można kupić za $250 - $300. ten sam kotek, ale już w odcieniach Faun i cynamon będzie kosztował $450 - $600 Najdroższe pozostają osobniki przeznaczone do hodowli hodowlanej. Cena przyszłego kontynuatora rodzaju kotów orientalnych może osiągnąć $1000.