Sfinks kanadyjski

Historia rasy Sfinks kanadyjski

Chociaż rasa jest dość młoda, o istnieniu bezwłosych kotów wspomina się w kronikach różnych cywilizacji. Chodzi o to, że "łyse" potomstwo może pojawić się u zupełnie zwykłych rodziców w wyniku naturalnej mutacji. Najczęściej takie zwierzęta były uważane za anomalię i odrzucane przez ludzi.

Istnieją dowody na występowanie w Ameryce Południowej całej populacji wdzięcznych stworzeń o bursztynowych oczach. To prawda, że w przeciwieństwie do Kanadyjczyków mogli częściowo pokryć się wełną w zimnych porach roku, a wąsy były noszone przez cały rok. Nie można dziś ocenić cech genetycznych tych zwierząt, ponieważ rasa zniknęła. Ostatnie osobniki, których istnienie zostało udokumentowane, żyły w latach 20. ubiegłego wieku, ale wtedy" koty Inków", jak nazywali je Meksykanie, nie interesowały profesjonalnych hodowców.

Minęło 40 lat i znacznie dalej na północ, w kanadyjskiej prowincji Ontario, właścicielka czarno-białego krótkowłosego kota o imieniu Elizabeth była zaskoczona odkryciem niezwykłego okazu w miocie swojego zwierzaka. Kociak otrzymał imię Prun(ang. Prune-suszone śliwki) i po osiągnięciu dojrzałości skrzyżowane z własną matką. Pierwsze eksperymenty wydawały się udane, ale już na początku lat 70. linia została przerwana.

Mniej więcej w tym samym czasie rozpoczął się nowy etap historii rasy. W jednej z hodowli w Baden w stanie Minnesota znalazły się jednocześnie dwa pozbawione futra koty. Wszystkie nowoczesne elitarne linie prowadzą od nich rodowód, chociaż w procesie selekcji oczywiście nie obyło się bez kotów różnych ras. Najlepsze wyniki przyniosła praca z Devon Rex, aktywnie uczestnicząc w tworzeniu brydy i "nagich" kociąt nowo odkrytych u północnych sąsiadów. Początkowo nazywano je "kanadyjskimi bezwłosymi kotami", ale entuzjaści chcieli czegoś bardziej dźwięcznego i narysowali paralele z najstarszą zachowaną monumentalną rzeźbą-egipskim wielkim Sfinksem, który strzeże spokoju starożytnych władców w Gizie.

Uznanie międzynarodowych organizacji felinologicznych nie przyszło natychmiast. Istniały obawy, że mutacja wywołuje poważne problemy zdrowotne. Kiedy czas pokazał niepowodzenie tych teorii, jako pierwsi do udziału w swoich wystawach sfinksów dopuściła w 1986 roku The International Cat Organization (TICA). Po 6 latach status mistrza uzyskano od Canadian Cat Association (CCA), ale standard rasy według autorytatywnego The Cat Fanciers' Association (CFA) został zatwierdzony stosunkowo niedawno, w 2002 roku.

Wideo: Sfinks kanadyjski

Wygląd Sfinksa

Sfinksy nie należą do dużych ras. Samice zwykle ważą 3,5-4 kg, waga samców waha się w granicach 5-7 kg.jednocześnie ciało jest Muskularne i gęste, dlatego koty są naprawdę cięższe, niż można się spodziewać przy ich wymiarach. Skóra jest gruba i zbiera się w charakterystyczne fałdy, szczególnie wyraźne na kufie.

Głowa

Jest średniej wielkości, ma kształt lekko zaokrąglonego zmodyfikowanego klina, w którym długość jest nieco większa niż szerokość. Czoło jest płaskie, przejście od niego do kufy może być zarówno dość miękkie, jak i wyraźne. Kufa krótka. Kości policzkowe są wysokie, dobrze zdefiniowane. Podbródek jest mocny, tworzy prostopadły z górną wargą. Nos jest krótki, z lekkim lub średnim "stopem". Opuszki wąsów są dobrze rozwinięte, chociaż same wąsy są całkowicie lub prawie całkowicie nieobecne.

Uszy

Uszy to jedna z cech charakterystycznych rasy Sfinks kanadyjski. W porównaniu z głową są bardzo duże. Wyprostowane i otwarte. Podstawa jest szeroka. Wewnętrzna powierzchnia bez wełny.

Oczy

Oczy Sfinksa są duże, mają kształt cytryny, ponieważ z szeroką środkową częścią zwężają się jednakowo po obu stronach. Posadzone szeroko i lekko ukośnie. Kolor nie jest regulowany, ale powinien być w harmonii z kolorem.

Szyja

Średniej długości, lekko łukowaty, z dobrze rozwiniętą muskulaturą.

Ciało

Ciało sfinksa jest średniej długości, Muskularne. Klatka piersiowa jest szeroka i zaokrąglona. Brzuch zaokrąglony, pełny. Tył tułowia jest zaokrąglony.

Nogi

Średniej długości, proporcjonalne do ciała. Mocne i Muskularne. Tylne są nieco dłuższe niż przednie.

Łapy

Owalne, z grubymi podkładkami i dobrze rozwiniętymi długimi palcami.

Ogon

Długość ogona Sfinksa kanadyjskiego jest proporcjonalna do ciała. Elegancki i elastyczny, stopniowo zwężający się od podstawy do końcówki.

Pokrycie i skóra

Skóra Sfinksa kanadyjskiego jest gruba, tworzy fałdy, które są szczególnie obfite na pysku i nogach. Wydają się całkowicie bezwłose, ale zwykle ciało pokryte jest delikatnym puchem (dozwolona jest długość nie większa niż 2 mm). Normą jest obecność krótkiej rzadkiej sierści na zewnętrznej stronie uszu, ogona, między palcami iw okolicy moszny. Grzbiet nosa pokryty jest zwykłą krótką sierścią dla kotów.

Kolor

Pomimo braku wełny w zwykłym tego słowa znaczeniu, sfinksy mają wiele kolorów: Biały, czarny, czerwony, czekoladowy, fioletowy (lawendowy), pręgowany, szylkretowy, dwukolorowy, Calico (trójkolorowy), Color Point, norek. Żaden nie jest sprzeczny ze standardem CFA.

Zdjęcie Sfinksa kanadyjskiego

Postać Sfinksa kanadyjskiego

Zagubioną w afrykańskich Piaskach starożytną rzeźbę lwa z głową osoby mówiącej po arabsku nazywano kiedyś inaczej-Abu al – Haul, czyli ojciec horroru. Ale jej małe imienniki wcale nie wydają się przerażające dla ich właścicieli. Są to prawdziwe "kucyki", które wszędzie będą podążać za osobą i nie przegapią okazji, aby usiąść na jego kolanach.

Jednak takie przywiązanie wcale nie jest wskaźnikiem lenistwa. Sfinksy są bardzo psotnymi i zabawnymi stworzeniami, angażują się z wielkim podekscytowaniem w aktywną zabawę lub samodzielnie wymyślają rozrywkę, taką jak "polowanie" na chrząszcza, który przypadkowo znalazł się w mieszkaniu. Gry powinny być wszechstronne i rzucać wyzwanie nie tylko zwinności i sile mięśni, ale także inteligencji.

Samotność sfinksy źle znoszą, co należy wziąć pod uwagę dla potencjalnych właścicieli, których praca wiąże się z częstymi i długimi podróżami służbowymi. Kanadyjczycy przywiązują się nie do miejsca, ale do "swoich" ludzi, więc separacja jest dla nich ciężką próbą, nawet jeśli pod twoją nieobecność opieka nad zwierzakiem jest powierzona niezawodnym i dobrym dłoniom.

Sfinksy absolutnie nie są agresywne, więc bez problemu dogadują się z dziećmi w różnym wieku i spokojnie dzielą dom z innymi zwierzętami. Co więcej, wiedzą, jak zaprzyjaźnić się zarówno z kotami, jak i psami, co pomaga rozjaśnić długie godziny oczekiwania na spotkanie z człowiekiem.

Przedstawiciele tej rasy dość łatwo przyzwyczajają się do przebywania w dużym tłumie ludzi. Dzięki temu sfinksy czują się dobrze na wystawach, a niektórzy doprowadzają opanowanie spokoju do takiego poziomu, że stają się prawdziwymi gwiazdami filmowymi. Najlepszym tego przykładem jest Ted Nugent, który wcielił się w rolę pana Biggleswortha, kota doktora zła ze słynnej serii filmów Austin Powers.

Opieka i utrzymanie

Brak sierści może wydawać się dużym atutem dla zapracowanego właściciela, jednak w rzeczywistości sfinksy wymagają jeszcze bardziej starannej pielęgnacji niż ich futrzani kuzyni. Gruczoły potowe i łojowe u tych kotów działają w "normalnym trybie", dlatego na powierzchni skóry tworzy się rodzaj płytki nazębnej, która wywołuje pojawienie się tłustych plam na ubraniach właścicieli, pościeli i tapicerce mebli.

Aby tego uniknąć, należy regularnie przeprowadzać procedury higieniczne. Ktoś uważa: wystarczy wytrzeć ciało kota wilgotnymi chusteczkami, które nie zawierają alkoholu i substancji zapachowych. Ale większość zgadza się, że optymalnym rozwiązaniem problemu są cotygodniowe kąpiele ze specjalnymi łagodnymi produktami lub szamponem dla dzieci. Jeśli przyzwyczaisz do nich kociaka od najmłodszych lat, proces będzie przebiegał szybko i bez większych problemów. Należy pamiętać, że zaraz po kąpieli Sfinksa należy owinąć ręcznikiem!

Kwestia hipotermii jest ogólnie dość dotkliwa dla przedstawicieli tej rasy. Kiedy trzymasz bezwłosego kota, jest naprawdę gorący. Faktem jest, że z powodu braku "bufora" futra wymiana ciepła ze środowiskiem zewnętrznym jest znacznie bardziej aktywna niż u innych zwierząt. Oznacza to, że w chłodnym pomieszczeniu Sfinks zamarznie nie mniej niż Naga osoba, więc zakup specjalnych ubrań na zimę i poza sezonem nie będzie zbędny nawet dla stałych mieszkańców mieszkań miejskich.

Nawiasem mówiąc, doświadczeni hodowcy zalecają wyłącznie domowe treści sfinksów kanadyjskich. Jeśli uważasz, że przebywanie zwierzaka na świeżym powietrzu jest konieczne, lepiej ograniczyć jego czas trwania i cały czas monitorować kota. Samodzielne spacery są przeciwwskazane nie tylko ze względu na ryzyko przeziębienia lub oparzeń słonecznych (tak, sfinksy mogą poparzyć się i poparzyć, więc latem potrzebują kremu przeciwsłonecznego!). Dzięki charakterystycznemu wyglądowi nawet laik może łatwo rozpoznać rasowe zwierzę w Twoim zwierzaku, a zatem potencjalnie drogie zwierzę, które może spowodować porwanie.

Inne wskazówki dotyczące pielęgnacji niewiele różnią się od standardowych. Ważne jest monitorowanie stanu oczu i małżowin usznych, aby uniknąć infekcji. Regularne mycie zębów specjalną pastą gwarantuje ochronę przed kamieniem nazębnym, a przycinanie pazurów pomoże utrzymać meble i ściany w nieskazitelnym stanie.

Kot będzie wdzięczny za osobisty "Dom" z możliwością wspinania się wyżej i zabawy w chowanego, ale większość sfinksów woli miękkie łóżko od łóżka właścicieli, gdzie można wygodnie usiąść pod ciepłym kocem.

Wszystkie sfinksy mają doskonały apetyt. To kolejny efekt uboczny braku sierści, ponieważ ze względu na intensywną wymianę ciepła potrzebują więcej energii niż inne koty. Najważniejsze jest to, że jakość jedzenia jest na wysokim poziomie i w pełni zaspokaja zapotrzebowanie Twojego zwierzaka na białko, tłuszcz, węglowodany, witaminy i minerały. Najprostszym sposobem na osiągnięcie tej równowagi są specjalistyczne pasze Premium i superpremium. Ale jeśli chcesz poświęcić czas na tworzenie zdrowego menu produktów, naturalne odżywianie jest godną alternatywą.

Zdrowie i choroby Sfinksa

Ogólnie, przy odpowiedniej diecie i odpowiedniej opiece, sfinksy są rzadkimi pacjentami w klinikach weterynaryjnych. Problemy mogą powodować hipotermię, długotrwałą ekspozycję na słońce, zaniedbanie zasad higieny ze strony właścicieli, brak odporności z powodu nieodebranych szczepień.

Ale są też choroby charakterystyczne dla rasy. Słabym punktem Kanadyjczyków jest wrażliwa skóra, może być dotknięta pokrzywką pigmentową. Zaczerwienienia i wysypki na ciele mogą być również objawami alergii, w tym alergii pokarmowych. Tylko lekarz może określić dokładną przyczynę i przepisać leczenie na podstawie wyników testów.

Podobnie jak Maine Coon, sfinksy cierpią na kardiomiopatię przerostową. Ta niebezpieczna choroba serca powoduje mutacja genetyczna, jednak do tej pory nie ma jednoznacznych dowodów na to, że dziedziczność ma decydujący wpływ na jej rozwój.

Ale kolejna choroba Sfinksa, miopatia, jest przenoszona na potomstwo od rodziców. Otrzymali ją w procesie selektywnej pracy z Devon Rex. Postępująca dysfunkcja mięśni nie jest leczona, postępuje indywidualnie i często prowadzi do śmierci w wyniku skurczów krtani. Zwykle objawia się w wieku 4-7 tygodni, ale może przebiegać bezobjawowo do 12-14 tygodnia. W hodowli musisz zostać ostrzeżony, jeśli kotek jest zagrożony.

Jak wybrać kotka

Najważniejsza wskazówka dla wszystkich zwierząt rasowych: nie próbuj oszczędzać na zakupie, udając się na "targ ptaków" lub odpowiadając na okazjonalną reklamę. Tylko najlepsze Budy i hodowcy o nienagannej reputacji zapewnią, że otrzymasz zdrowego zwierzaka, którego pochodzenie nie ma wątpliwości. W końcu Sfinks kanadyjski to nie tylko brak wełny, ale wdzięczne, doskonale zbudowane, czułe i inteligentne stworzenie, które będzie żyć obok ciebie przez kilka następnych lat.

Jeśli nie planujesz uczestniczyć w wystawach, wystarczy upewnić się, że wybrane dziecko jest zdrowe i aktywne, łatwo nawiązuje kontakt z osobą, nie okazując strachu ani agresji. Reszta podpowie dostępne Dokumenty (rodowód, wniosek weterynarza, karta szczepień). Zalecamy zapoznanie się z rodzicami i przyjrzenie się Warunkom przetrzymywania – wiele powiedzą o stosunku hodowcy do kotów.

Zdjęcie Sfinksa kanadyjskiego

Ile kosztuje Sfinks kanadyjski

Jeśli zaproponowano ci zakup kociaka Sfinksa kanadyjskiego za $30-$40, możesz mieć pewność – nie ma mowy o żadnym rodowodzie.

Cena kociąt w sprawdzonych hodowlach zaczyna się od $80 - $100. Tańsze są dzieci, u których zauważalne są mniej lub bardziej znaczące odchylenia od standardu rasy. Są idealne dla tych, którzy marzą o zwierzaku o niezwykłym wyglądzie i charakterystycznym "kanadyjskim" charakterze.

Obiecujący uczestnicy wystaw, których rodzice mogą pochwalić się tytułami mistrzowskimi i innymi tytułami, będą kosztować swoich przyszłych właścicieli co najmniej $150.