Dogo argentyńskie

Historia rasy Dog argentyński

Pomimo tego, że rasa jest dość młoda i istnieje od około stu lat, jej historia rozpoczęła się na długo przed tym, a mianowicie od XVI wieku – etapu Hiszpańskiej konkwisty. Wraz z desperackim pragnieniem przejęcia ziem Nowego Świata armia "uzbroiła się" w ogromne, dzikie psy, które trzymały miejscową ludność na dystans ze względu na ich niezłomne usposobienie i rzadką żądzę krwi. Zasadniczo zwierzęta te reprezentowały nieistniejącą już rasę-walczącego psa z Kordoby. Jednak wśród importowanych były spokojniejsze Alano-hiszpańskie buldogi, które są powszechne w ich ojczyźnie do dziś.

Warto zauważyć, że w tych niespokojnych czasach popularne były doły bojowe, w których psy walczyły do ostatniej kropli krwi. Centrum tego biznesu stało się miasto Kordoba. Chcąc zdobyć nowe okazy, które wyróżniałyby się ekstremalną zaciekłością i wytrzymałością, Hiszpanie skrzyżowali bull terriery i Alano. Ten związek zrodził walczącego psa z Kordoby, który później stał się legendą krwiożerczych rzezi, ponieważ w większości przypadków wyrywał zwycięstwo rywalowi zębami (i często dosłownie). Rasa praktycznie nie brała udziału w kryciu, ponieważ nawet psy różnej płci wykazywały wobec siebie wrogość.

W XVIII wieku na Wyspach Brytyjskich panował kryzys gospodarczy, a państwo zostało zmuszone do aktywnego handlu zagranicznego. Wśród jej partnerów znalazła się również Argentyna, która w tym czasie zmieniła już status hiszpańskiej kolonii na niezależną konfederację. Wraz z towarem na ziemie mglistego Albionu trafiły też walczące psy: staffbuli, bulteriery i wspomniany powyżej cordovan. Niestety w Europie te ostatnie nigdy się nie zakorzeniły. Z czasem walczące psy Kordoby całkowicie zniknęły, ale wcześniej udało im się wnieść znaczący wkład w stworzenie nowej rasy. Nim stał się Dogo argentyński.

Dogo Argentino (drugie imię psa) to triumf Antonio i Augustina Martineza, synów zamożnego właściciela ziemskiego. Zapaleni myśliwi używali psa Kordoby jako asystenta – niezwykle okrutnego i krwiożerczego stworzenia. Jednocześnie młodzi mężczyźni mogli liczyć na udział w prześladowaniu maksymalnie dwóch zwierząt: ze względu na zadziorny charakter walczące psy Kordoby nie chciały gromadzić się w grupie i pracować w zespole. Świadomość tego faktu była pierwszym dzwonkiem, który zapowiadał pojawienie się Doga argentyńskiego.

Prace nad stworzeniem rasy rozpoczęły się w 1925 roku, kiedy Antonio ledwo przekroczył próg dorosłości. Bracia Martinez postawili sobie pozornie niemożliwe zadanie, jakim jest wyprowadzenie psa o wyjątkowej kondycji fizycznej, doskonałym talencie i atrakcyjnym wyglądzie zewnętrznym. Jednocześnie musi mieć zrównoważony charakter, który nie oznacza agresji wobec ludzi i innych psów.

Chcąc stworzyć solidny fundament dla nowej rasy, Antonio i Augustine nabyli dziesięć Suk z Kordoby – nie tak rozgoryczonych jak samce – i zaczęli robić je na drutach z psami, które dostrzegły pożądane cechy: szybkość, instynkty łowieckie, wzrost i węch. Godne rasy do krycia stały się Niemiecki i Dog Bordeaux, angielski Wyżeł, Wilczarz irlandzki i duży pies pirenejski. Warto zauważyć, że na długo przed pozytywnym wynikiem eksperymentu Kynologicznego Antonio sformułował pierwszy standard rasy, opierając się na własnej wizji.

Ogromne wsparcie dla braci zapewnił ich ojciec, który zatrudniał ludzi do opieki nad psami, gdy jego synowie byli poza domem. Ponadto przyjaciele wykazywali zainteresowanie nową rasą, która często karmiła zwierzęta i dokonywała dobrowolnego wkładu materialnego. Każdy chciał zdobyć przedstawiciela nowej rasy myśliwskiej, która będzie mogła pracować w towarzystwie swoich krewnych i nie będzie dla nich zbyt okrutna.

Przez trzydzieści lat Antonio i Augustine szlifowali zewnętrzną stronę "Argentyńczyka". W tym samym czasie powstały dwie gałęzie rasy: araucana (ze skrzyżowania z dogiem Bordeaux) i Guarani (potomstwo wilczarza irlandzkiego). Jednak prototyp współczesnego Doga argentyńskiego stał się hybrydą dwóch linii, tak że w czystej postaci nie przetrwały do dziś.

Śmierć Antonio Martineza na polowaniu w połowie XX wieku spowodowała chaos w hodowli rasy. Większość hodowców zaczęła krzyżować psy w niekontrolowany sposób, co znacznie zepsuło Geno - i fenotyp Dogo Argentino. Dopiero Augustynowi udało się przywrócić proces hodowli psów do poprzedniego kierunku. Nawiasem mówiąc, był również zaangażowany w popularyzację rasy. Martinez Jr. pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych i wręczał ambasadorom niezwykły, ale bardzo cenny prezent, szczenięta Doga argentyńskiego. Mężczyzna uważał, że tego rodzaju prezenty są jednym z najskuteczniejszych sposobów na wychwalanie psów na całym świecie.

Tak się stało: już w maju 1964 r.rasa została oficjalnie zarejestrowana przez przedstawicieli argentyńskiej Federacji Kynologicznej. Dziewięć lat później międzynarodowa organizacja FCI uznała standard rasy Doga argentyńskiego. Jednocześnie rasa zyskała popularność w krajach Europy-w większości dzięki Otto Schimfowi. Austriacki kynolog był zafascynowany dumną postawą psów i odegrał kluczową rolę w ich rozprzestrzenianiu się na terytorium Europy.

Dogo Argentino jest do tej pory jedyną oficjalnie zarejestrowaną rasą "srebrnego kraju". Jej przedstawiciele łączą najlepsze cechy swoich przodków: odwagę, instynkty łowieckie, talent, siłę, rozmiar – a wszystko to w harmonii z zabawą i dobrodusznym charakterem zwierząt. Jednak ostatnie cechy są nadal kwestionowane w niektórych krajach świata. Tak więc Irlandia, Nowa Zelandia, Australia i Wielka Brytania zabraniają hodowli dogów argentyńskich, ponieważ rasa ta jest uważana za jedną z najbardziej niebezpiecznych na świecie. Tak nie jest: psy nie okazują okrucieństwa wobec ludzi i nie biorą udziału w walkach psów z powodu braku agresji wobec swoich ogoniastych krewnych.

Wideo: Dogo argentyńskie

Wygląd Doga argentyńskiego

Dogi argentyńskie należą do dużych ras. Zwierzęta te są zbudowane bardzo proporcjonalnie i różnią się gęsto powaloną budową. Mięśnie mają wyraźne kontury, które są widoczne nawet pod skórą psa.

Zgodnie ze standardem FCI samce powinny osiągać wysokość około 62-68 cm dla suk Doga argentyńskiego określono inne parametry - 60-65 cm jeśli mówimy o masie ciała psa, waha się ona w granicach 40-55 kg.

Głowa i czaszka

Potężna i silna głowa zwierzęcia charakteryzuje się prawie całkowitym brakiem tłuszczu podskórnego, który jest "kompensowany" przez przewagę mięśni i kości. Nie ma ostrych narożników i głębokich zagłębień. Zaznaczono przecięcie linii pyska i czoła. Masywna czaszka wydaje się wybrzuszona z powodu rozwiniętych mięśni szczęk i szyi. Łuki jarzmowe są przesunięte od jego wierzchołka, tworząc w ten sposób niewielkie wgłębienie w okolicy skroni. Środkowa i potyliczna część czaszki jest słabo zarysowana.

Pysk

Pysk Doga argentyńskiego wyróżnia się dojrzałymi proporcjami: jego długość niewiele przekracza wysokość. Przejście od czoła do nosa jest nieznacznie wyraźne, a sam pysk nieco zwęża się ku końcowi. Lekko zakrzywiona górna linia jest cechą charakterystyczną wszystkich przedstawicieli rasy. Nos Doga argentyńskiego jest uniesiony i nadaje pysku lekką krzywiznę. Ma szeroko otwarte nozdrza i czarną pigmentację. Usta psa mają również ostatni znak-krótkie, umiarkowanie mięsiste, z wolnymi krawędziami.

Uszy

Wygląd uszu Doga argentyńskiego zależy od tego, czy są przycięte, czy nie. Jedynym wspólnym znakiem jest wysokie lądowanie. Uszy przycięte mają kształt trójkąta, a ich długość nie jest większa niż połowa długości nieskupionych (płaskie, szerokie, z zaokrąglonymi końcami). W takim przypadku te ostatnie mogą się lekko podnieść, gdy pies jest zły lub zaniepokojony czymś. Zarówno uszy przycięte, jak i nieskupione znajdują się dość szeroko od siebie.

Oczy

Oczy w kształcie migdałów mają orzechową lub ciemną pigmentację. Pożądany jest czarny obrys powiek, ale jego brak nie jest uważany za wadę. Oczy są szeroko rozstawione i osadzone bardzo głęboko.

Szczęki i zęby

Szczęki Doga argentyńskiego są ustawione względem siebie tak, że tworzą zgryz nożycowy, ale możliwe jest również proste. Gładkie i duże zęby o jednolitych łukach mocno "siedzą" w dziąsłach. Standard rasy zapewnia pełną formułę dentystyczną.

Szyja

Gruba szyja psa charakteryzuje się wyraźnym karkiem i brakiem zawieszenia. Na gardle widać fałdy.

Obudowa

Ma format prostokątny. Muskularny, szeroki grzbiet przechodzi w rozwinięty zad, którego szerokość pokrywa się z szerokością klatki piersiowej. Ta ostatnia zapewnia znaczną objętość oddechową ze względu na rozmiar i strukturę. Brzuch nie zwisa.

Ogon

Długi ogon Doga argentyńskiego ma kształt szabli, dość szeroki. Wraz z górną linią ciała tworzy ostry kąt 45 stopni. Podczas chodzenia i chodzenia pies trzyma ogon na wysokości pleców lub nieco wyżej.

Kończyny przednie

Różnią się rozwiniętym układem mięśniowo-szkieletowym. Ramiona wyróżniają się umiarkowaną ulgą mięśni. Łokcie zwierzęcia są mocno przyciśnięte do żeber i zwrócone do tyłu. Pionowo ustawione przedramiona przechodzą w długie nadgarstki, a te z kolei w płaskie śródręcza. Okrągłe łapy mają stłoczone potężne palce.

Kończyny tylne

Ich niewielkie nachylenie, siła i muskularność warunkują dobry pchnięcie psa i charakterystyczny chód. Mocne biodra są połączone ze stawami pod kątem 100 stopni. Nie są znacznie dłuższe niż Muskularne golenie zwierzęcia. Kości śródstopia są owalne i ustawione pod kątem prostym. Tylne nogi nie są tak duże jak przednie, ale palce są podobnie złożone. Warto zauważyć, że w większości przypadków palce są usuwane.

Sposób poruszania się

Każdy ruch Doga argentyńskiego pokazuje pewność siebie i zwinność. Jest dość wyważony, ale staje się bardziej rozległy, gdy pies przechodzi na rysia. Galop najlepiej podkreśla naturalną siłę zwierzęcia. Zrównoważone, harmonijne, utrzymane – tak można opisać ruchy Doga.

Wełna

Długość włosa ochronnego nie przekracza 2 cm gęstość sierści zależy od warunków klimatycznych, w których żyje pies. W południowych okazach skóra jest widoczna przez wełnę, a północni przedstawiciele rasy są szczęśliwymi właścicielami gęstej wełny, często z podszerstkiem.

Kolor

Dogo argentyńskie charakteryzuje się białym kolorem. Dopuszczalna jest czarna plama w pobliżu oczu lub ucha zwierzęcia, ale nadal preferujemy czysty kolor bez punktów.

Możliwe wady

Wady rasy obejmują:

• Chód niezgodny ze standardem;
• Osłabiona pigmentacja oczu i nosa;
• Niejednorodny kolor skóry;
• Niestabilny układ nerwowy;
• Kile - lub beczkowata Klatka piersiowa;
• Niekompletna formuła dentystyczna;
• Słaby układ mięśniowy;
• Odwrócenie lub odwrócenie powiek;
• Spłaszczone żebra;
• Długie golenie;
• Brylowanie.

Każde odchylenie od standardu rasy jest uważane za jej wadę.

Jeśli mówimy o wadach dyskwalifikujących, wśród nich Dogi argentyńskie są najczęściej spotykane:

• Obecność punktów w miejscach nietypowych dla standardu;
• Agresywne lub tchórzliwe zachowanie;
• Nierównomierny rozwój szczęk;
• Nadmiernie długie włosy ochronne;
• Brak pigmentacji nosa;
• Niebieska pigmentacja oczu;
• Heterochromia;
• Wnętrostwo;
• Głuchota.

Zdjęcie dorosłego Doga argentyńskiego

Charakter Doga argentyńskiego

Ta rasa jest wizualną ilustracją powiedzenia, że wygląd jest zwodniczy. Oczywiście argentyński Dogo sprawia wrażenie okrutnej Maszyny do zabijania. Potężne szczęki z ostrymi zębami, wspaniale zbudowane ciało, imponujące wymiary i groźny wygląd wyraźnie nie przyczyniają się do przyjaźni z "Argentyńczykiem". Jednak w rzeczywistości jest to czułe zwierzę, które nie ma duszy w właścicielu i jego rodzinie. Wybierając przedstawiciela tej rasy, automatycznie stajesz się przyjacielem i towarzyszem powściągliwego arystokraty, który nigdy nie szczeka bez powodu i będzie mógł zachowywać się godnie w każdym społeczeństwie – nawet ludzkim, nawet psim.

Argentyński Dog jest wymagający tylko w jednym – w szczególnej dbałości o swoją osobę. Te psy nie wyobrażają sobie komunikacji z właścicielem bez kontaktu cielesnego, więc przygotuj się na to, że ten śnieżnobiały wielki człowiek prędzej czy później usiądzie na twoich kolanach, cicho narzekając, a wkrótce zasypi, widząc sny o soczystym steku. Jeśli takie zachowanie zwierzaka jest niedopuszczalne, warto pomyśleć o innej rasie. W przeciwnym razie sprawisz, że nie tylko Ty będziesz nieszczęśliwy, ale także niewinny pies.

Za czułością i pieszczotą Doga argentyńskiego kryje się jego niezależny i nieco dominujący charakter. Te zwierzęta nie są najlepszą opcją dla początkujących hodowców psów. Dogo Argentino nie nadaje się również dla osób, które wolą spędzać wolny czas przed telewizorem lub z ulubioną książką w ręku. Dog argentyński potrzebuje regularnej aktywności fizycznej, aby zachować formę, a także poprawić swoje możliwości łowieckie i sportowe. Zapomnij o tym – wygrzewaj się w ciepłym łóżku do południa. Wraz z pojawieniem się "Argentyńczyka" twoja zwykła rutyna wejdzie w stromy zakręt i da wiele nowych wrażeń z komunikacji ze zwierzęciem.

Wbrew błędnym przekonaniom stosunek Dogo argentyńskiego do nieznajomych jest dość cierpliwy, choć nieufny-sceptyczny. Jednak przy odpowiednim wychowaniu i socjalizacji zwierzęcia szybko rozmraża się w odpowiedzi na delikatne drapanie za uchem. Mimo to Dogi argentyńskie są doskonałymi strażnikami, którzy w przypadku nielegalnego wejścia na powierzone im terytorium podniosą głośne szczekanie. Warto zauważyć, że te psy wolą najpierw przestraszyć nieproszonego gościa i rzucają się do ataku tylko w skrajnej potrzebie.

Przedstawiciele tej rasy są często wykorzystywani jako ochroniarze ze względu na ich niesamowite przywiązanie do właściciela. Dogo argentyński będzie bronił bliskich mu ludzi bez najmniejszego wahania-nawet jeśli przeciwnik jest kilkakrotnie większy. W historii rasy znane były przypadki, w których psy nieustraszenie angażowały się w walkę z dzikimi drapieżnikami i często wychodziły z niej zwycięsko.

Argentyńskie Dogi dobrze dogadują się z dziećmi. Twoje dziecko nie znajdzie przyjaciela bardziej oddanego i zabawniejszego! Uważaj jednak: podczas zabawy pies nie ocenia limitu swojej siły i może przypadkowo popchnąć dziecko. Zasada ta dotyczy szczeniąt Doga argentyńskiego, które wraz z dorosłymi zwierzętami różnią się dużymi rozmiarami.

Jeśli chodzi o dzielenie psa z innymi zwierzętami, jest to wysoce niepożądane. Nie zapomnij o rozwiniętych instynktach łowieckich tej rasy! Jeśli Dog argentyński może dogadać się z psami, to w przypadku kotów sytuacja przybierze nieoczekiwany obrót. Wyjątkiem będą zwierzęta, z którymi dorastał Dogo Argentino, ale nie dotyczy to niektórych psów. Gryzonie ozdobne i skrzydlate zwierzęta nie powinny znajdować się na tym samym terytorium co pies.

Przedstawiciele tej rasy są bardzo bezpretensjonalni. Nie potrzebują miękkich piór i drogich szelek. Chcesz, aby Twój zwierzak był szczęśliwy? Daj mu możliwość rozciągnięcia łap! Argentyński Dogo zadowala się zarówno krótkim biegiem, jak i spacerem na drugi koniec miasta. Jeśli lubisz biegać rano, pies będzie miłym towarzystwem. Zostaw zwierzaka znudzonego w domu-a wtedy twoje apartamenty nie będą się nudzić: Dogo argentyński zdecyduje się wylać energię, a to jest mało prawdopodobne, aby ci się podobało.

Wychowanie i szkolenie

Przedstawiciele tej rasy mają Wszystkie cechy niezbędne do udanego i owocnego szkolenia. Dog argentyński ma elastyczną inteligencję i pomysłowość, która pozwala zwierzęciu rozwiązywać różne zadania – od wyłapywania piłki z kosza na pranie po otwieranie odblokowanych drzwi pokoju. Jak każda rasa psów o niezależnym i dominującym charakterze, Dog argentyński potrzebuje odpowiedniego wychowania i właściwej socjalizacji. Bądź cierpliwy i bądź przygotowany na to, że możesz potrzebować pomocy bardziej profesjonalnych hodowców psów.

Uciekając się do samodzielnego treningu, pamiętaj: Twoim najważniejszym zadaniem jest podkreślenie swojego przywództwa. Po pomyślnym wykonaniu polecenia chwal psa i nagradzaj go ulubionym przysmakiem. Pamiętaj, aby przestrzegać głównej zasady: nie podnoś ręki na swojego zwierzaka! Takie szkolenie nie przyniesie pozytywnych rezultatów, a zwierzę będzie na Ciebie rozgoryczone i wycofane. Miłość i pieszczota to klucze, które otworzą drzwi w sercu Doga argentyńskiego.

Opieka i utrzymanie

Dog Argentyński wymaga minimalnej, ale stałej opieki, której lwia część przypada na śnieżnobiałą sierść psa. Jest czesany nie więcej niż dwa razy w tygodniu gumowaną rękawicą lub szczotką. W okresie linienia-jesienią i wiosną-zabieg powtarza się codziennie. Dokładne czesanie usuwa martwe włosy ochronne, a ponadto zachwyca psa przyjemnym masażem. Warto zauważyć, że Dog argentyński nie jest najbardziej odpowiednią rasą dla wrażliwych i nadmiernie czystych ludzi: pies obficie zrzuca, więc będziesz musiał regularnie czyścić ubrania i meble z sierści. Pomyśl o innej rasie, jeśli jesteś alergikiem: białe "igły" we wszystkich zakątkach mieszkania będą ważnym powodem do wybuchu głośnego " Apchhi!».

Zdecydowanie odradza się cotygodniowe organizowanie dnia kąpieli dla swojego zwierzaka: wystarczy raz w miesiącu. Aby to zrobić, użyj łagodnych szamponów, najlepiej dla psów o jasnych kolorach. Zapewnij całkowity brak przeciągów w swoich apartamentach po kąpieli Doga argentyńskiego. W przeciwnym razie zwierzę może się przeziębić.

Mimo że uszy psa zatrzymują się przed upływem trzech miesięcy, one również potrzebują twojej uwagi. Raz w tygodniu osuszyć małżowiny uszne wacikiem zamoczonym w ciepłej wodzie.

Ważne: siarka i ostry zapach powinny być nieobecne, a uszy powinny zachować zdrowy różowy odcień.

Oczy zwierzęcia potrzebują nie mniej uwagi. Pamiętaj, aby delikatnie spłukać je herbatą rumiankową, używając małego kawałka miękkiej, niestrzępiącej się szmatki. Wydzielina, zauważalne zaczerwienienie, opuchnięte powieki i nadmierne łzawienie – powód do wizyty u weterynarza.

Aby skrócić pazury, kup specjalne urządzenie dla dużych ras psów i Pilnik do paznokci, który pomoże wygładzić ostre krawędzie i nacięcia. Zabieg powtarza się raz w tygodniu. Po spacerze zaleca się dokładne zbadanie łap zwierzęcia. Zauważyłeś pojawienie się pęknięć na podkładkach? Wcieraj olej roślinny w ich powierzchnię i podawaj go dogowi w ilości jednej łyżeczki dziennie.

Ostatnie na liście, ale bynajmniej nie ważne, to zęby zwierzęcia. Wymagają dokładnego czyszczenia specjalną pastą dwa razy w tygodniu. Użyj nasadki na palec lub szczotki.

Uwaga: aby zapobiec pojawieniu się kamienia nazębnego, zaleca się włączenie do diety psa pokarmów stałych i świeżych pomidorów. Pomoże to zachować zdrowie jamy ustnej zwierzęcia.

Odżywianie Twojego zwierzaka powinno być zrównoważone i prawidłowe od szczenięcia. Pamiętaj, że argentyńskie dzieci wyróżniają się godnym pozazdroszczenia apetytem i mogą szybko przybrać na wadze, jeśli oddasz się jego żałosnym spojrzeniom i pisk. Ogólnie rzecz biorąc, należy skupić się na tym, że objętość wchłanianego pokarmu nie powinna przekraczać 7% całkowitej masy szczeniaka. Jednocześnie po sześciu miesiącach zaleca się przejście na dwa posiłki zamiast karmienia zwierzaka cztery razy dziennie.

Skup się na jednym z dwóch możliwych rodzajów żywności: naturalnej lub gotowej jakości paszy. Surowo zabrania się mieszania obu opcji, chyba że chcesz, aby twój pies miał problemy żołądkowo-jelitowe.

Gotowa pasza powinna zawierać zboża i warzywa. Brak mięsa z kurczaka jest preferowany z tego powodu, że jest uczulony dla większości ras. Naturalne jedzenie powinno być podawane świeże. Zwykle opiera się na gotowanych podrobach i chudym mięsie, a także odtłuszczonym "mleku". Dogo Argentino można również podawać gotowane ryby morskie bez kości. W zależności od pory roku włącz warzywa i owoce do diety psa.

Dog Argentyński nie powinien jeść następujących pokarmów:

• Ryby rzeczne w dowolnej formie;
• Pieczenie na drożdżach;
• Winogrona i orzechy;
• Wyroby wędzone;
• Kości rurowe;
• Tłuste mięso;
• Słodycze;
• Rośliny strączkowe.

Zaleca się karmienie Doga argentyńskiego ze stojaka: w ten sposób zwierzę zachowa dumną postawę. Jedna z misek powinna zawsze zawierać świeżą wodę. Należy pamiętać, że porcja jest spożywana przez psa w maksymalnie dwadzieścia minut. Jeśli jest za dużo jedzenia, odłóż je na bok do następnego karmienia.

Zdrowie i choroby Doga argentyńskiego

Przedstawiciele tej rasy wyróżniają się dobrym zdrowiem (szczególnie w porównaniu z psami o podobnych rozmiarach). Najczęściej Dogi argentyńskie cierpią tylko na głuchotę-częściową lub całkowitą. W drugim przypadku psy są uśpione, ponieważ nie można przewidzieć i przejąć kontroli nad ich zachowaniem.

Inne powszechne choroby Doga argentyńskiego obejmują:

• Brak hormonów tarczycy;
• Choroby skóry;
• Dysplazja stawów;
• Jaskra;
• Alergia.

Jak wybrać szczeniaka

Jeśli chcesz mieć zdrowego zwierzaka, najlepiej kupić dziecko od hodowcy, który może dostarczyć Ci paszport i dokumenty dotyczące zgodności zwierzęcia ze standardem rasy.

Najlepiej jest odstawić szczeniaka od matki w wieku półtora miesiąca. Zapoznając się z dzieckiem, zwróć uwagę na warunki, w jakich jest on zawarty. Miejsce powinno być suche, wystarczająco słoneczne i wentylowane, ale bez przeciągów. Twój przyszły zwierzak to dziecko, które wyróżnia się zdrowym apetytem, aktywnością i chęcią zaangażowania się w kolejną zabawną grę. Oddzielny i tchórzliwy szczeniak to nieudany zakup.

Szczególną uwagę należy zwrócić na wygląd zwierzęcia. Sierść Doga argentyńskiego powinna być błyszcząca, nos wilgotny, uszy czyste. Kierując się wynikami tych prostych obserwacji, możesz wybrać najzdrowszego i najbardziej czułego szczeniaka, który stanie się najbardziej oddanym przyjacielem.

Zdjęcie szczeniąt Doga argentyńskiego

Ile kosztuje Dog argentyński

Rasy nie można nazwać drogą: szczeniak z rodowodem będzie kosztował przyszłego właściciela $300. Instancje, które nie spełniają Standardu lub mają cechy dyskwalifikujące, kosztują znacznie mniej. Ale czy w cenie jest szczęście? W końcu najważniejsze jest to, że znajdziesz wiernego partnera życiowego przez wiele lat!