kot bengalski

Historia rasy kot bengalski

Jak wiadomo, nowe rasy kotów domowych pojawiają się głównie w wyniku starannej selekcji, mającej na celu uzyskanie zwierząt o pożądanych cechach rodziców różnych sztucznie stworzonych gatunków lub utrwalenie wyniku naturalnej mutacji. Pojawienie się kota bengalskiego było w rzeczywistości wynikiem wytrwałej pracy jednego entuzjasty, który działał wbrew niekorzystnym okolicznościom życiowym i uprzedzeniom kolegów. Imię tej zdeterminowanej kobiety to Jane Mill. Jeszcze podczas studiów na Uniwersytecie Kalifornijskim w Davis studentka genetyki była zainteresowana możliwością stworzenia nowej rasy poprzez krzyżowanie Royal Siamese i perski . Ale kierownik naukowy uznał taki temat badań za "niepoważny", doradzając skupienie się na hodowli czegoś bardziej praktycznego, co może zainteresować Gospodarstwa wiejskie lub hodowlane. Pomysł został porzucony, ale nie zapomniany.

W 1961 roku, podczas podróży służbowej do Tajlandii, Jane po raz pierwszy zobaczyła dzikie koty lamparta i była całkowicie zafascynowana tymi opastunami. Tam też zszokowana Amerykanka dowiedziała się, że istnienie gatunku jest zagrożone polowaniem na ich niezwykłe futro. Aby uratować przynajmniej jedną cętkowaną piękność, kupiła i przywiozła Malezję do domu, w którym mieszkał już Czarny kot. Gospodyni nie miała planów uzyskania wspólnego potomstwa, a narodziny KIN-Kin były prawdziwą niespodzianką. Z kolei kot" Hybrydowy " miał dwa kocięta, ale nie można było kontynuować linii: dziewczyna nie odziedziczyła charakterystycznego koloru kotów z Dalekiego Wschodu i wyróżniała się złym charakterem, a chłopiec zginął tragicznym przypadkiem. Sama KIN-Kin, nie rodząc kolejnego potomstwa, zmarła na zapalenie płuc.

Na tym eksperymenty felinologa mogły się zatrzymać, jednak szczęśliwym zbiegiem okoliczności w Centrum Medycznym Uniwersytetu Loma-Linda do badań nad białaczką kotów uzyskano miot od kotów domowych i samców ALC (Asian Leopard Cat) odpornych na tę chorobę. Dr Willard Centervall, który kierował projektem, z radością oddał pod opiekę Jane kilka kociąt pierwszego pokolenia. Nowym problemem był wybór partnerów do dalszej hodowli-pani Mill była przekonana, że Brytyjskie , abisyński lub inne popularne gatunki mają genetycznie osłabione linie i dlatego nie nadają się do hodowli nowej rasy. Rozwiązanie pojawiło się po podróży do New Delhi, gdzie przypadkowo zobaczyła cętkowanego złotoczerwonego kotka. Brązowy kolor i szczególny blask sierści torysów zostały przekazane potomkom. Kilka innych kotów zostało później przywiezionych z Indii do USA Dla Jane, dziś uznanych za "linię indyjską" Mau .

Wielu lokalnych hodowców znanych egipskie Mau i ocykety wziął inicjatywę na bagnety i rozpoczął kampanię przeciwko rejestracji hybryd. Nie wiadomo, czy obawiali się niekontrolowanej manifestacji "dzikiej krwi", czy po prostu próbowali zapobiec pojawieniu się cętkowanych konkurentów. W rezultacie koty bengalskie przez długi czas nie były uznawane za autorytatywne przez The Cat Fanciers' Association, chociaż TICA już w 1983 roku zarejestrowała pierwszy osobnik nowej rasy. Od 1985 roku Zwierzęta Jane Mill aktywnie uczestniczą w wystawach krajowych, podbijając ekspertów i widzów błyszczącą sierścią o kontrastowym wzorze, atletycznej budowie i naturalnej wdzięku.

W latach 80.i 90. twórca Bengalu kontynuował selektywną pracę i zyskał kilka bardziej produktywnych linii, w tym-z udziałem nowych samców lamparta. Dziś głównymi celami poprawy rasy są hodowcy nazywani oczyszczaniem z "śmieci genetycznych", które przejawiają się w kociętach o jednokolorowym kolorze, długiej sierści i niepożądanym tykaniu.

Wideo: kot bengalski

Wygląd rasy

Koty bengalskie mają średnie lub duże rozmiary, ale są gorsze od największych ras domowych, takich jak Maine Coon lub sawanny . Waga dorosłego zwierzęcia może wynosić od 4 do 9 kg, wzrost w kłębie - 26-32 cm, długość od nosa do czubka ogona – 65-100 cm, a samce są znacznie większe niż samice i osiągają maksymalny rozmiar w wieku 2 lat. Koty praktycznie przestają rosnąć po 9 miesiącach.

Główną cechą wyróżniającą zewnętrzną stronę kota bengalskiego jest niewątpliwie jego "dziki" kolor, To właśnie ten znak od samego początku określał kierunek pracy hodowlanej. Z biegiem czasu opracowano i zatwierdzono standard rasy, który obejmuje podstawowe cechy.

Wełna

Sierść kota bengalskiego jest krótsza niż średnia (średnia długość jest dopuszczalna u kociąt), Gruba, przylegająca do ciała. Charakterystyczną różnicą w stosunku do innych ras jest niezwykła jedwabistość i specjalny "wewnętrzny" połysk zwany brokatem. Ten ostatni jest dziedziczony po dzikich przodkach i jest niezwykle ceniony.

Kolor

Głównym wymaganiem dla koloru kota bengalskiego jest jak najostrzejszy kontrast między cętkowanym lub marmurkowym wzorem a tłem. Wzór może mieć odcień od Czarnego do cynamonowego, a tło powinno znajdować się w przestrzeni między złotopomarańczowym a Ivory. Renomowani hodowcy (tacy jak Gene Dakot) twierdzą, że nie należy preferować "czerwonych" Bengali, których rozety i paski prawie łączą się z podstawą, gdy dojrzewają, ale koty o płowym tle i ciemnym wzorze.

Ze względu na" dzikie " geny kocięta Bengalskie mają unikalną cechę kolorystyczną dla kotów domowych: rodząc się jasne, z wyraźnym wzorem, nagle blakną przez 3-4 tygodnie. Wyjaśnia to fakt, że w tym wieku potomstwo kota Dalekiego Wschodu zaczyna opuszczać bezpieczne schronienie i bez takiego "matowienia" stanie się łatwą ofiarą dla drapieżników. Taki fuzzing (z angielskiego fuzzy – niewyraźny, nieokreślony) trwa około dwóch miesięcy, czyli w samą porę na nabycie kociaka znów staje się atrakcyjny. Jednak ostateczny kolor kota ustala się znacznie później, w wieku 8-10 miesięcy.

Cętkowany wzór jest bardziej powszechny niż marmurowy. Odróżnia je od zwykłego koloru "makreli" innych ras wzdłuż (a nie w poprzek) ciała lub po przekątnej. Kształt plam może się znacznie różnić, najważniejsze jest ich wyraźne kontury, podczas gdy proste pojedyncze są uważane za niepożądane. Marmurowy wzór-dziwnie wijące się w kierunku poziomym kontrastujące paski. Istotną wadą każdego koloru są białe plamy - "medaliony" na dowolnej części ciała. Brzuch jest najlepiej jasny, a brak plam na nim jest wystarczającym warunkiem dyskwalifikacji kota bengalskiego na wystawie.

Do tej pory oficjalnie zaakceptowanymi opcjami są Brown pręgowany, Silver pręgowany, sepia pręgowany, Mink pręgowany, Lynx Point i zatwierdzony dopiero w 2013 roku, a zatem Rzadki niebieski pręgowany.

Głowa

Struktura czaszki kota bengalskiego należy do tak zwanego typu "dzikiego". Ma kształt zmodyfikowanego klina, bardziej wydłużonego niż szerokiego, kontury są miękkie, zaokrąglone. Linia potyliczna jest przedłużeniem linii szyi. W stosunku do ciała ma mały, ale ogólnie proporcjonalny rozmiar.

Jeśli chodzi o profil, istnieją rozbieżności w standardzie amerykańskim i europejskim. Pierwsza zakłada ściśle prostą linię tworzącą pojedynczy łuk od poziomu brwi, podczas gdy druga dopuszcza możliwość Niewielkiego zgięcia w miejscu przejścia czoła do nosa.

Szczęki są potężne. Kości policzkowe są wysokie, dobrze zdefiniowane. Podbródek jest zaokrąglony i znajduje się w jednej linii z czubkiem nosa. Dorośli mogą mieć wyraźne policzki. Nos jest duży i szeroki. Opuszki wąsów są wypukłe.

Uszy

Kontynuują linię klina, charakteryzują się niewielkim rozmiarem w stosunku do głowy, szeroką podstawą i zaokrąglonymi końcówkami (większość innych ras ma spiczaste wierzchołki).

Oczy

Oczy kota bengalskiego są duże i wyraziste. Kształt jest owalny, ale zbliżony do okrągłego. Są dość szeroko rozstawione i mają głębokie dopasowanie. Kolor jest jasny i bogaty, najczęściej waha się od jasnozielonego do złotego. Koty w Kolorze Point, Mink mają odcienie niebieskiego i niebieskiego od Aqua po Szafir. W ciemności świecą bardzo jasno.

Szyja

Odpowiada proporcjom głowy i ciała. Długa, mocna, muskularna.

Tułów

Ma rozwiniętą muskulaturę, potężną, wydłużoną (ale nie Typ Wschodni, charakterystyczny dla orientali). Kręgosłup jest solidny i mocny. Spłaszczona lub słabo rozwinięta klatka piersiowa jest wadą dyskwalifikującą.

Kończyny

Średniej długości, silne, muskulatura rozwinięta proporcjonalnie do ogólnej budowy ciała, kości szerokie. Tylne są nieco dłuższe niż przednie. Poduszki są duże, okrągłe, stawy palców są lekko wystające.

Ogon

Ogon kota bengalskiego jest średniej długości, gruby, zwęża się ku końcowi i ma zaokrągloną końcówkę. Otoczony ciemnymi paskami lub (rzadziej) pokryty małymi plamkami.

Zdjęcia kotów bengalskich

Charakter kota bengalskiego

Wielu potencjalnych właścicieli jest przerażonych możliwością wykazania niemożliwych do opanowania cech charakteru, które Bengale mogą uzyskać od dzikich kotów lampartów. Muszę powiedzieć, że takie obawy są bezpodstawne, jeśli zwierzę nie należy do pierwszych trzech pokoleń hybrydy. Koty F4-F7, hodowane w warunkach stałego kontaktu z ludźmi, niezmiennie charakteryzują się zrównoważonym i przyjaznym usposobieniem. Z wolierą w hodowli i brakiem uwagi hodowcy kocięta są dzikie, ale tę wadę można łatwo zidentyfikować przy pierwszym spotkaniu z dziećmi.

Bengale są bardzo towarzyskie. Łatwo znajdują wspólny język ze wszystkimi domownikami, jeśli chodzi o inne zwierzęta, współistnieją pokojowo z kotami innych ras, a często nawet przyjaźnią się z psami. Nie możemy jednak zapominać, że koty bengalskie mają niezwykle rozwinięte instynkty łowieckie, więc pozostawienie ich samych z potencjalną ofiarą jest obarczone tragedią. Ochrona jest wymagana nie tylko dla ptaków i gryzoni, ale także dla ryb akwariowych, ponieważ podobnie jak Azjatyccy przodkowie, lamparty domowe nie cierpią na hydrofobię. Co więcej, czerpią prawdziwą przyjemność z zabiegów wodnych i mogą bezceremonialnie nurkować w wypełniającej się wannie lub zakraść się do działającej kabiny prysznicowej.

Przedstawiciele rasy bengalskiej (zwłaszcza panie) nie są szczególnie faworyzowani wtargnięciem do ich osobistej przestrzeni. Nie, Nie spotkasz agresji w odpowiedzi na próbę "ściśnięcia", ale zbyt bliski kontakt sprawia, że czują się nieswojo. Lepiej poczekać, aż Bengal będzie miał odpowiedni nastrój, a on sam podejdzie do ciebie po pieszczotę. Ale zwierzęta spotykają się z komunikacją werbalną z wielką inspiracją i entuzjastycznie "wspierają rozmowę". W arsenale tych kotów jest wiele specyficznych dźwięków i intonacji, za kilka tygodni będziesz w stanie zrozumieć, co oznacza większość takich "zwrotów".

Ale być może główną cechą charakteru należy uznać za niesamowitą energię i zabawę, która utrzymuje się przez całe życie. Należy zauważyć, że przy braku aktywności fizycznej znudzony kot bengalski może zaszkodzić Twoim meblom i wnętrzu, dlatego warto natychmiast zapewnić mu znaczną liczbę różnych zabawek i codziennie poświęcać wystarczająco dużo czasu na rozrywkę na świeżym powietrzu.

Wychowanie i szkolenie

Powszechnie znanym faktem jest wysoka inteligencja kotów bengalskich. Naturalny umysł, przebiegłość i zdolność adaptacji zapewniły ich przodkom przetrwanie na wolności, a domy są potężnym fundamentem do nauki ciekawych sztuczek. Wiedzą, jak wykonywać proste polecenia, przynosić rzucane przedmioty (często używając Nie zębów, ale zręcznych przednich łap). Spostrzegawczość i spryt bengalów prowadzą do tego, że bez wysiłku ze strony właścicieli uczą się obsługi przełączników, otwierania zatrzasków na drzwiach, spłukiwania wody w toalecie, a nawet odkręcania kranów.

Koty bengalskie szybko i bezproblemowo opanowują zasady korzystania z toalety, ale lubią kopać dokładne dziury, dlatego zaleca się, aby poziom wypełniacza był zawsze wystarczająco wysoki.

Opieka i utrzymanie

Miłą niespodzianką dla właścicieli będzie mało wymagająca pielęgnacja kotów bengalskich. Cechy wełny wykluczają silne splątanie, wystarczy użyć specjalnej rękawicy-grzebienia lub gumowej szczotki raz na dwa do trzech dni. Raz lub dwa razy w miesiącu zaleca się przycinanie pazurów o 2-3 mm. oczywiście koty z amputowanymi pazurami nie mogą brać udziału w wystawach.

Wskazane jest od czasu do czasu szczotkowanie zębów specjalną pastą. Uszy należy ostrożnie obchodzić się z zanieczyszczeniami. Mycie kota, który kocha wodę, nie jest trudne. Najważniejsze jest, aby nie robić tego zbyt często (ale oczywiście po każdym spacerze) i przy użyciu środków zatwierdzonych przez weterynarzy.

Zalecenia dotyczące karmienia bengalskiego nie różnią się od przyjętych standardów. Najlepszą opcją są wysokiej jakości pasze przemysłowe, które zapewniają idealną równowagę składników odżywczych, witamin i pierwiastków śladowych. Nie należy łączyć ich z innymi pokarmami. Naturalna dieta, jeśli jesteś jej zwolennikiem, powinna składać się w 80-85% z mięsa (kurczak, cielęcina, królik, jagnięcina) i podrobów. Należy pamiętać, że potrawy ze stołu głównego mogą powodować poważne problemy z przewodem pokarmowym.

Koty bengalskie wolą świeżą bieżącą wodę, dlatego lepiej od razu kupić specjalną "fontannę".

Zdrowie i choroby kota bengalskiego

Porównawcza młodość rasy i obecność silnej "dzikiej" krwi pozwalają stwierdzić dobre zdrowie kotów bengalskich, które dorastały w normalnych warunkach. Jedynym słabym punktem jest żołądek, ale zbilansowana dieta łatwo rozwiązuje ten problem.

Jak wybrać kotka

Przypomnij sobie jeszcze raz: kot bengalski to elitarna, a zatem droga rasa. Nie szukaj ogłoszeń o sprzedaży kociąt na przypadkowych stronach, a tym bardziej kupowania zwierzęcia na "targu ptaków". Tylko zaufane szkółki lub hodowcy o doskonałej reputacji mogą zapewnić, że Twój zwierzak będzie prawdziwym bengalem z autentycznym rodowodem!

Kupując kotka zwracaj uwagę na

• Dokumenty rejestracyjne, rodowód i określone w nim pokolenie (optymalny wskaźnik F4-F7);
• Wiek-odpowiedzialny hodowca nie oferuje kupującym kociąt w wieku poniżej 10-12 tygodni;
• Waga-we wskazanym wieku normalnie rozwijające się dziecko waży około kilograma;
• Zabawa-zdrowe zwierzę w żadnym wypadku nie powinno być ospałe;
• Kontakt – małe Bengale muszą być wyszkolone do rąk, w przeciwnym razie ryzykujesz, że dostaniesz dzikiego zwierzaka;
• Czyste i czyste oczy, brak kataru i objawów biegunki;
• Dokumenty dotyczące szczepień;
• Stan sierści i brak widocznych wad koloru (ważne, jeśli planuje się udział kota bengalskiego w wystawach).

Zdjęcia kociaków bengalskich

Ile kosztuje kot bengalski

Cena rasowych kociąt bengalskich w Rosji zaczyna się od $150 i może osiągnąć $1500. Konkretna liczba zależy od rodowodu i koloru. Rzadkie i dlatego najdroższe są być może kocięta Blue tebby.

Ponadto każdemu zwierzęciu przypisuje się określoną klasę na podstawie wzajemnej oceny:

• Klasa zwierząt – tak zwane "zwierzęta dla duszy", ze względu na silne odchylenia od standardu nie są dozwolone w hodowli i na wystawach, koszt-od $150 do $300;
• Klasa Brid-zwierzęta z niewielkimi odchyleniami od standardu, koszt-od $300 do $400 bez możliwości hodowli i $600-$700, jeśli chcesz uzyskać takie prawo;
• Klasa pokazowa jest elitą wśród elit, takie koty są uznawane za obiecujące na wystawy, ponieważ ich koszt zaczyna się od $500 bez możliwości hodowli i od $800-z tym.