Papillon

Historia rasy Papillon

Nazwa rasy tłumaczy się z francuskiego jako "Motyl". Podobieństwo do tego owada papillonom nadają eleganckie uszy ozdobione miękką, długą sierścią. Przodkowie "motyli", kontynentalne Toy spaniele, od XIV wieku cieszyli się dużą popularnością wśród francuskiego i belgijskiego beaumonda. W różnych epokach rasa była preferowana przez znane osobistości, takie jak markiza de Pompadour, Maria Antonina, a nawet sam Ludwik XIV. A król Francji, Henryk III, zanim rozeszła się w swojej miłości do tych wesołych futrzaków, że zmusił dobrą jedną trzecią Skarbu Państwa do ich zakupu i utrzymania.

W XVI-XVII wieku.continental Toy spaniele stały się prawdziwymi celebrytami psiego świata. Zwierzęta pozowały artystom do portretów grupowych, towarzyszyły swoim właścicielom na balach i przyjęciach, ogólnie prowadziły najbardziej świecki styl życia. Co więcej, szczególnie szczęśliwe zwierzęta otrzymywały w prezencie od swoich właścicieli całe pałace, w których mogły bez przeszkód robić wszystko, co chcieli.

Pod koniec XIX wieku psy motylkowe przekroczyły Atlantyk i dotarły do Ameryki, aw latach 20.XX wieku brytyjscy hodowcy w końcu zainteresowali się nimi. Aby nadać zwierzętom jeszcze więcej zewnętrznego połysku, europejscy hodowcy przeprowadzili kilka eksperymentów krzyżowania brodawczaka z szpicem , dzięki czemu Ulubieńcy francuskich monarchów otrzymali bujne futro. Ponadto u potomstwa urodzonego po kryciu przedstawicieli tych dwóch ras końcówka ogona zmieniła położenie – przesunęła się do górnej linii grzbietu. W 1923 roku Papillon, jako samodzielną rasę, został uznany przez Angielski Kennel Club. A 12 lat później zrobił to samo American Cocker spaniel Club.

Wideo: Papillon

Wygląd Papillon

Amerykańscy hodowcy dzielą psy motyli na w rzeczywistości papillony i phaleny (przetłumaczone z francuskiego-"ćmy"). Te ostatnie są bardzo podobne do papillonów, ale nadal mają zwisające uszy. Jednak europejscy hodowcy kategorycznie odrzucają phalens jako krewnych papillonów, widząc w nich osobną rasę. Eksperci argumentują swoją decyzję faktem, że potomstwo urodzone w wyniku krycia "ćmy" i "motyla" dziedziczy znaczące wady wyglądu, a zatem nie może brać udziału w prestiżowych wystawach i pokazach psów.

Papillon dość łatwo pomylić ze szpicem, a jeszcze łatwiej-z długowłosym Chihuahua, chociaż w rzeczywistości "motyle" nie są spokrewnione z przedstawicielami tych ras. Średnia waga papillona wynosi 2,5 – 5 kg, ale często wśród nich są prawdziwe dzieci o masie ciała do 2,4 kg.jedną z charakterystycznych cech rasy jest "uśmiech". Uchylone usta, z których wystaje schludny różowy język, w połączeniu z żywymi błyszczącymi oczami nadają psu szczególny urok, dzięki czemu wygląda jak droga zabawka.

Głowa

Głowa papillona jest proporcjonalna do ciała. Czaszka nie jest zbyt zaokrąglona i znacznie dłuższa niż pysk. Przejście od głowy do pyska u małych osobników jest bardzo wyraźnie zaznaczone, u większych – nieco wygładzone.

Nos

Płat jest średniej wielkości, zaokrąglony i czarny. W górnej części lekko spłaszczona. Grzbiet nosa jest równy.

Zęby i szczęki

Zęby są mocne, ciasno rozmieszczone i całkowicie zakrywają język. Język wypadający poza szczęki jest uważany za poważną wadę.

Oczy

Duże, ale bez nadmiernego wybrzuszenia, kształt oka jest migdałowy. Posadzone nisko. Kolor tęczówki jest ciemny, powieki są jasno pigmentowane.

Uszy

Chrząstka jest cienka, ale wystarczająco mocna, utrzymując lejek uszny w wyprostowanej pozycji. Czubek ucha nie powinien być nadmiernie spiczasty. Uszy Phalen są osadzone wysoko i opuszczone, ale jednocześnie dość ruchome. Zewnętrzna strona wstęgi usznej pokryta jest miękką, falującą sierścią.

Brodawkowate uszy są również dość wysokie, w spokojnym stanie uszy są wyraźnie uniesione, a ich wnętrze jest otwarte. Na Zewnątrz mają długą, frędzlową sierść, która ukrywa krawędź ucha. Wewnętrzny obszar ucha pokryty jest cienkimi, kręconymi włosami, które czasami mogą wystawać poza krawędź lejka.

Ważny punkt: wszystkie papillony rodzą się z wiszącymi uszami, które wstają tylko przez 2-4 miesiące życia.

Szyja

Średni, z lekko łukowatym karkiem.

Obudowa

Linia grzbietu jest gładka, bez nadmiernych wybrzuszeń i spadków. Dolna część pleców jest lekko wystająca. Pierś jest szeroka, ze sklepionymi żebrami. Linia brzucha i strefa pachwinowa są umiarkowanie napięte.

Kończyny

Nogi są równe, pełne wdzięku, średniej długości. Ramiona są normalnie rozwinięte i mocno dociśnięte do ciała, łopatki są długie. Kąty stawów skokowych i barkowych są normalne. Łapy papillona mają wydłużony kształt. Palce są mocne, ze sztywnymi, twardymi opuszkami i czarnymi pazurami. W przypadku osób o białym kolorze nóg dozwolone są mlecznobiałe pazury. Między palcami często wystaje płaszcz (psowina).

Ogon

Wysoko osadzony, z luksusowym zwisającym zawieszeniem o długości do 15 cm, podczas ruchu zwierzęcia jest zamocowany wzdłuż górnej linii grzbietu lub dotyka go końcówką. W czystej Papillon ogon nigdy nie skręca się w "bajgiel" i nie układa się na plecach.

Wełna

Długi, falisty, z charakterystycznym jedwabistym połyskiem, ale nie zbyt miękki. Podszerstek jest praktycznie nieobecny. Ogólnie rzecz biorąc, sierść papillona jest podobna do sierści cavalier king charles spaniel. Na pysku, głowie, przedniej części kończyn przednich i śródstopiu sierść jest krótka. Na ciele sierść jest zauważalnie dłuższa. Na uszach i tylnej części przednich nóg znajdują się Okulary, a także bujny kołnierz i "spodnie" na biodrach.

Kolor

Standard FCI brodawczaki dopuszczają wszelkiego rodzaju kolory z dominującym białym tłem na tułowiu i łapach. Jednak najczęściej zwierzęta mają biało-sobolowe, biało-czarne, a także trójkolorowe. Kolor Soboli może być stonowany lub jasny (czerwony Sobol). Wersja trójkolorowa ma również dwie odmiany: klasyczną (biało-czarną z lekkim podpalaniem w okolicach oczu, policzków i uszu) i Hound (z dużymi obszarami rudej sierści). Dopuszczalna jest również obecność białych znaków na głowie.

Wady i wady rasy

Osoby, których wygląd ma jakiekolwiek odchylenia od standardu, są uważane za wadliwe. Są to zwykle płaska lub nadmiernie wypukła czaszka i słabo pigmentowany Płatek nosa. Aby zwierzę klasy pokazowej nie mogło brać udziału w wydarzeniach wystawowych, wystarczy, że ma różowy płatek nosa i stale wypadający poza zęby lub sparaliżowany język. Wada zgryzu (przekąska/niedokus) może również zepsuć brodawczaki wystawowej "karmy".

Niechciane też:

• Prosta lub nadmiernie potargana sierść;
• Wypukły lub odwrotnie wklęsły pysk;
• Plecy z wyraźnym garbem lub spadkiem w okolicy lędźwiowej;
• Kończyny końsko-szpotawe;
• Przybyłe palce u nóg.

Papillon Photo

Postać papillona

Papillony to psy, które praktycznie nie mają złego nastroju. Te puszyste niegrzeczne patrzą na świat przez różowe okulary, będąc w stanie znaleźć pozytywne rzeczy w najbardziej pozornie zwykłych codziennych sytuacjach. Interesują się każdą drobiazgiem, dlatego podczas spacerów zwierzęta rozwijają tak szybką działalność badawczą, której zazdrościłby profesjonalny archeolog. Jednocześnie wewnętrzny świat psów motyli jest dość kruchy: chamstwo i presja psychiczna właściciela wpędzają zwierzę w głęboką depresję, powodując poważne odchylenia w zachowaniu.

Ogólnie tatusiowie są uważani za jedną z najbardziej "wygodnych" ras dekoracyjnych. Nie są kapryśni, łatwo przystosowują się do życia zarówno w małych mieszkaniach, jak iw domach prywatnych i są dość lojalni wobec dzieci. Papillon nie postrzega każdego nieznajomego jako osobistego wroga, który postawił stopę na jego terytorium, i nie robi hałasu o drobiazgi (oczywiście tylko wtedy, gdy jest odpowiednio wychowany). Pozostawiając przedstawiciela tej rasy w jednym domu, nie możesz bać się powrotu na "popiół". Oczywiście pies będzie się nudził, ale nigdy nie psuje mebli ze szkodliwości i nie odwraca mieszkania do góry nogami.

Nawiasem mówiąc, aby zwierzę nie cierpiało zbytnio z powodu samotności pod twoją nieobecność, hodowcy zalecają dołączenie do niego przyjaciela, którym może być drugi Papillon lub przynajmniej kot. Weź jednak pod uwagę fakt, że wielkogabarytowi czworonożni bracia "motyle" są ostrożni, więc trzymanie owczarka i papillona na tym samym terytorium nie jest najlepszym pomysłem.

Szkolenie i wychowanie

Na pierwszy rzut oka kontynentalne spaniele zabawkowe wydają się miękkimi i całkowicie kontrolowanymi stworzeniami, a jednak nie warto pozwolić, aby proces ich socjalizacji działał grawitacyjnie, zwłaszcza że te dziarskie dzieci zawsze nie mają nic przeciwko nauce czegoś nowego. Żywy, bystry umysł psa pozwala mu szybko przyswoić materiał szkoleniowy i zastosować zdobytą wiedzę w praktyce. Nawiasem mówiąc, papillony i phaleny nie tylko doskonale zapamiętują polecenia, ale także są w stanie zrozumieć znaczenie innych słów, które składają się na aktywny słownik właściciela.

Podczas treningu nie należy prowadzić kruchości i bezbronności papillona. Umiarkowany rygor i niewielkie ograniczenia są dla niego tylko korzystne. Wszystkie polecenia powinny być wydawane poważnym, równym tonem, aby zwierzę od razu zrozumiało, że nie należy liczyć na odpusty. Pamiętaj, aby podczas szkolenia używać standardowych przysmaków dla psów i nie dać się ponieść karom: przedstawiciele tej rasy postrzegają je bardzo boleśnie.

Opieka i utrzymanie

Zanim osiedlisz psa motyla w swoim domu, zdobądź niezbędny skarb. W szczególności Papillon będzie potrzebował miękkiego łóżka z wymiennym materacem, dwóch misek wykonanych z metalu lub ceramiki, grzebienia do czesania, a także zabawek (preferowane lateksowe). Do chodzenia potrzebna jest miękka skórzana obroża, Taśma Miernicza i smycz. Spacer zwierzęcia na uprzęży zaleca się, aby nie dać się ponieść emocjom, ponieważ to akcesorium może sprowokować niewykształconego szczeniaka do odwrócenia kości.

Wybierz miejsce na łóżko, biorąc pod uwagę fizjologiczne cechy rasy. Papillony boją się przeciągów i jeszcze więcej urządzeń grzewczych, takich jak baterie i konwektory. Aby zwierzę się nie nudziło, leżak jest umieszczony w taki sposób, aby pies miał wystarczający widok i mógł obserwować właściciela. Szczenięta papillonów odkrywają otaczający ich świat metodą próbkowania "na zębach", dlatego osiedlając się w mieszkaniu dziecka, przygotuj się na uszkodzenie butów, drutów i innych małych przedmiotów, które przypadkowo znalazły się w zasięgu wzroku psa. Nawiasem mówiąc, wraz z wiekiem i przystosowaniem się do nowych warunków życia większość osobników zwykle traci tę pasję. Tatusiowie chodzą kilka razy dziennie przez pół godziny lub dłużej.

Higiena

Brodawki i faleny nie mają podszerstka, więc sezonowe linienie tych uroczych futrzaków nie przypomina klęski żywiołowej (pod warunkiem, że nie jesteś leniwy, aby poświęcić kilka minut dziennie na czesanie zwierzaka). Przez resztę czasu wystarczy chodzić grzebieniem po sierści psa kilka razy w tygodniu.

Ważne: Możesz czesać tylko czystą i wstępnie zwilżoną wodą lub odżywką wełnę. Czesanie brodawczaka "na sucho" prowadzi do łamliwości włosów.

Aby nieco ułatwić opiekę nad zwierzęciem, można je przyciąć. Zwykle Tatusiowie skracają sierść na ciele, a także odcinają kępki włosów między palcami, w okolicy pachwiny i odbytu. W takim przypadku lepiej powierzyć pielęgnację osób z klasy pokazowej specjalistom. Kąpać zwierzę, gdy jest zanieczyszczone. Pamiętaj, aby wysuszyć sierść zwierzaka suszarką do włosów, ponieważ naturalnie wysuszone włosy papillona mają tendencję do zwijania się, co utrudnia czesanie.

Jeśli nie ma możliwości systematycznego organizowania dnia kąpieli, kup zwierzęciu kombinezon ochronny i chodź w nim. Pomoże to utrzymać wełnę w czystości przez dłuższy czas. W większości "motyle" są dużymi schludnymi i nie brudzą się poważnie podczas spacerów, więc po ulicy zwierzę czasami wystarczy po prostu umyć łapy.

Lepiej obcinać pazury natychmiast po kąpieli po zmiękczeniu pod wpływem ciepłej wody. Jednak taka procedura może nie być konieczna, jeśli zwierzę jest często spacerowane przez długi czas: w takich przypadkach płytka pazurowa jest naturalnie szlifowana. Uważnie monitoruj czystość jamy ustnej zwierzaka. Aby usunąć płytkę nazębną z zębów, możesz użyć zwykłej szczoteczki do zębów z nałożonym środkiem czyszczącym. Nie używaj pasty do zębów przeznaczonej dla ludzi. Aby zapobiec pojawieniu się kamienia nazębnego, warto od czasu do czasu traktować Papillon specjalnymi chipsami dla psów.

Pielęgnacja oczu i uszu przedstawicieli tej rasy jest dość prymitywna. Te pierwsze są wycierane wacikiem nasączonym naparem rumiankowym, a te drugie są czyszczone miękką szmatką lub bawełnianym wacikiem z nałożonym na nie żelem dezynfekującym.

Toaleta

Pomimo doskonałej pamięci i rozwiniętej inteligencji, małe papillony nie rozumieją od razu takiej nauki, jak korzystanie z domowej toalety. Aby przyspieszyć proces kształtowania umiejętności, możesz przykryć podłogę w pokoju, w którym mieszka szczeniak, pieluchami, stopniowo zmniejszając ilość ściółki. I tak dalej, dopóki dziecko nie rozwinie skojarzenia: pieluszka = toaleta. Za dość skuteczne metody uważa się włożenie kawałka materiału do tacy psa, na której wcześniej poradził sobie z potrzebą, a także umieszczenie go w wolierze sam na sam z czystą tacą. Jeśli zauważysz, że Papillon zaczął robić swoje "rzeczy" na dywanie lub parkiecie, w żadnym wypadku nie krzycz, ale po prostu weź psa i ostrożnie zanieś go do toalety.

Karmienie

Pies powinien mieć dwie miski: na jedzenie i na wodę. Najlepiej kupować naczynia na regulowanym stojaku, który pomoże ukształtować papillon w prawidłowej postawie (tzw. stojak wystawowy). Głównym źródłem białka dla zwierzęcia powinno być chude mięso. Przed podaniem produktu PSU jest on wstępnie parzony lub lekko gotowany i mielony. Nie zaleca się podawania mięsa mielonego, ponieważ białka z niego są słabo wchłaniane i nie do końca. Należy zachować ostrożność w przypadku kurczaka, na który" motyle " są często uczulone.

Ponieważ szkielet papillonów jest kruchy, warto częściej włączać do ich diety pokarmy bogate w wapń. Szczenięta mogą gotować zwapniony twarożek: podgrzać 1 litr kefiru na kuchence i wlać do niego 2 łyżki chlorku wapnia przed gotowaniem. Ponadto przydatne jest mieszanie mączki kostnej, mleka w proszku, kredy i posiekanej kapusty morskiej w paszy. Właściciele tatusiów, którzy zdecydowali się przenieść swojego zwierzaka na "suszenie", hodowcy zalecają zakup bezzbożowych odmian pasz przemysłowych klasy super premium.

Przydatne

• Podroby.
• Owsianka (ryż, proso, płatki owsiane, gryka).
• Ryby morskie (bez kości lub z kośćmi, ale zmielone na puree).
• Krojenie owoców, zielenina.
• Jajko / żółtko (1 raz w tygodniu).
• Nierafinowany olej roślinny.
• Duszone warzywa (kalafior, marchew, cukinia, buraki, pomidor).

Szkodliwe

• Słodycze i słodycze.
• Ziemniaki i rośliny strączkowe.
• Wieprzowina i wszelkie tłuste mięso.
• Ryba rzeczna.
• Kości rurkowe.

Do dwóch miesięcy psy są karmione 6 razy dziennie. Począwszy od drugiego miesiąca życia, liczba karmień zaczyna się stopniowo zmniejszać, a do roku zwierzę jest całkowicie przenoszone na dwa posiłki dziennie.

Zdrowie i choroby papillona

Papillony i phaleny są dość zdrowymi psami, które mogą świętować swoje 15.urodziny w dość pogodnym stanie. Istnieje kilka klasycznych dolegliwości, na które może cierpieć pies. Najczęściej u brodawczaków występują choroby oczu, takie jak zaćma, dystrofia rogówki i skręt powieki. U wielu osobników występuje patella (zwichnięcie rzepki), które zwykle poprzedza uraz. Inną plagą rasy jest wrodzona i nieuleczalna głuchota.

Jak wybrać szczeniaka

Preferuj szkółki z historią, które już zgromadziły pewne doświadczenie w hodowli papillonów i są w stanie dostarczyć kupującemu informacje o poprzednich miotach według roku. Skrupulatnie przestudiuj dokumenty rodziców zwierzęcia, nie zapominając o wyjaśnieniu, w jakim klubie zostały wydane. Do tej pory w Rosji działa kilka alternatywnych organizacji kynologicznych, ale najbardziej prestiżowa nadal jest metryka wydana przez RKF. Nie jest zabronione studiowanie paszportu weterynaryjnego szczeniaka: idealnie zwierzę powinno być wystawione na sprzedaż dopiero po podstawowym kompleksie szczepień.

Ważne: przeprowadź test wrodzonej głuchoty szczeniaka, klaszcząc głośno nad jego głową. Zdrowe zwierzę z pewnością zareaguje na nagły hałas.

Następnie oceniamy wygląd zwierzęcia. U odpowiedzialnego breedera continental Toy Spaniel jest zadbany, czysty i wesoły. Przybyłe palce dziecka należy usunąć, a piętno należy umieścić w uchu lub pachwinie. Ścisłe" nie " dla zwierząt z rozdętymi brzuszkami, które sygnalizują, że dziecko ma problemy z trawieniem lub robaki. Niestety, czasami nie można sprawdzić szczeniaka pod kątem zgodności ze standardem wyglądu, ponieważ rozwój fizjologiczny większości brodawczaków jest nierównomierny. W takich przypadkach lepiej jest zaangażować profesjonalistę, który może określić rasę brodawczaka i jego rzeczywistą cenę.

Zdjęcie szczeniąt Papillon

Ile kosztuje Papillon / Phalen

Psy motylkowe nie są najtańszą ucztą. Średnia cena brodawczaka Rasowego z rodowodem waha się od $300 do $500. Dla szczeniaka od rodziców z tytułami mistrzowskimi mogą poprosić o $700. i więcej. Plembrak będzie kosztował w granicach $100 - $150 z reguły są to całkiem zdrowe i zabawne zwierzęta, ale nieco nie pasują do standardu rasy.