Norwich terrier

Historia rasy Norwich terrier

Ojczyzną psów jest Region Wschodniej Anglii, Położony na północ od stolicy kraju. Jest domem dla hrabstwa Norfolk, którego głównym miastem jest Norwich – i po raz pierwszy widziano te zabawne stworzenia. Podobieństwo Yorkshire terrier to nie przypadek, że "Norwich": te ostatnie pochodzą od angielskich terierów; te z kolei zostały wyhodowane z irlandzkich i Yorkshire terrierów. Mówiąc o pochodzeniu odważnych dzieci, nie można nie wspomnieć o pokrewnych im Norfolk terrierach. Wcześniej rasy te nie były rozdzielane, ponieważ jedyną cechą wyróżniającą psy był kształt uszu.

Przez długi czas teriery uczestniczyły w intensywnym programie hodowlanym wraz z przedstawicielami ras psów norek. W tym samym czasie żywe okruchy zyskały pierwszą nazwę – ragsy. W tłumaczeniu z angielskiego słowo rag oznacza "strzęp, klapa". Prawdopodobnie powodem tak niepoetycznego nazewnictwa była kudłata sierść zwierząt. Rzeczywiście: jeśli futro psa nie zostało uporządkowane przez długi czas, spadło z niechlujnych strzępów.

Następna nazwa rasy okazała się bardziej reprezentacyjna i rozsławiła zwierzęta w całej Anglii jako zdolnych łowców gryzoni. Norwich terriery nazywano rutlerami (od słowa rat – "szczur"). Pomimo niewielkich rozmiarów i przyjaznego usposobienia psy z powodzeniem radziły sobie z eksterminacją nieproszonych gości, którzy napadali na stodoły i magazyny. Brytyjczycy coraz częściej chcieli zdobyć uroczego myśliwego. Od tego pragnienia rozpoczęła się popularyzacja rasy na terytorium kraju, a później na całym świecie. XIX wieku te teriery stały się nieoficjalną maskotką Uniwersytetu Cambridge. Szczenięta robiły furorę wśród uczniów, którzy ustawiali się w kolejce po modnego zwierzaka. Tak powstała nieoficjalna nazwa-Cambridge Terrier.

Na początku XX wieku hodowca psów Frank Jones wznowił pracę na zewnątrz "Norwich", krzyżując przedstawiciela rasy z Kern i Glen Of Imaal Terriers. Psy z Market Harborough i Cambridge dołączyły później do programu hodowlanego. Do możliwych protoplastów współczesnych Norwich terierów należą Border Terrier . Wysiłki hodowców miały na celu poprawę i dalszy rozwój odważnej rasy, uwielbianej przez wielu Anglików.

Hodowla zwierząt zakończyła się sukcesem w 1932 roku, kiedy historia rasy została uzupełniona o trzy ważne wydarzenia jednocześnie. Wystawcą psów był po raz pierwszy Norwich terrier, a jego sukces pociągnął za sobą pojawienie się klubu rasy i uznanie jego standardu przez Kynologiczny Klub Wielkiej Brytanii. Paliwa do ognia dodawały nierozstrzygnięte kontrowersje dotyczące stojących i zwisających uszu przedstawicieli pozornie tej samej rasy. Wraz z wybuchem II wojny światowej różnice między dwoma obozami ustąpiły. Urocze teriery zostały zastąpione przez psy służbowe, a małe Pied Piper były na skraju wyginięcia.

Od połowy XX wieku dyskusje wybuchły z nową energią, ponieważ Standard z 1932 r.nadal postrzegał wiszące i stojące uszy jako cechy tej samej rasy. Hodowcy starali się rozdzielić pozornie podobne psy, a tym samym pozbyć się ewentualnej konkurencji. British Kennel Club nie uznał tych różnic za powód do stworzenia dwóch niezależnych ras. W 1964 roku konflikt osiągnął punkt kulminacyjny, a członkowie Klubu ustąpili. Psy ze stojącymi uszami zachowały nazwę "Norwich terriery", ale ich bracia z krotnie uszami zostali przemianowani NA"Norfolk terriery".

Angielski Pied Piper rozpoczął kolonizację Stanów Zjednoczonych już w 1914 roku, kiedy Filadelfijski sportowiec Robert Strowbridge wrócił do Ojczyzny w towarzystwie psa o imieniu Villum. Z tego psa wywodzi się amerykańska linia Norwich terrierów. Psy były często nazywane Jones Terriers - od imienia osoby uważanej za założyciela rasy. W 1936 roku, dzięki hodowcom psów Henry 'emu Bixby' emu i Gordonowi Masseyowi, imigranci z Anglii (z wiszącymi i stojącymi uszami) zostali wpisani do rejestru American Kennel Club już pod oficjalną nazwą. Idąc za przykładem brytyjskich odpowiedników, amerykańscy hodowcy psów podzielili rasę na Norwich i Norfolk terriery w 1979 r.oddzielne kluby pojawiły się na początku XXI wieku.

Chociaż psy nie są już używane jako zręczne Pogromcy gryzoni, nadal podbijają świat. Kudłate dzieci są cenione za ugodowe usposobienie i zabawny wygląd – to wystarczy, aby stać się pożądanym zwierzakiem i wiernym przyjacielem przez wiele lat! Cechy łowieckie zwierząt schodzą na dalszy plan.

Wideo: Norwich terrier

Standard rasy Norwich terrier

Wbrew błędnemu przekonaniu Norwich Terrier nie należy do ras psów ozdobnych, chociaż jego rozmiar jest bardzo mały, nawet w porównaniu z innymi terierami. Zwierzęta te są przysadziste i zwarte, ale jednocześnie nie wyglądają na niezgrabne. Kręgosłup jest mocny, otoczony umiarkowanie rozwiniętymi mięśniami.

Dymorfizm płciowy jest słabo wyrażony: samce i suki ledwo różnią się wielkością. Zgodnie ze standardem FCI wysokość teriera w kłębie powinna osiągnąć 24-26 cm, a masa ciała powinna wynosić od 5-5, 5 kg.

Głowa i czaszka

Najczęściej głowa wydaje się większa niż jej rozmiar, a winą jest "zwiększona kudłata" psa. Format jest typowy dla większości terierów: głowa jest szeroka, z gładkimi konturami. Czaszka jest zaokrąglona (szczególnie w okolicy uszu), a przednia część wydaje się spłaszczona. Guz potyliczny jest umiarkowanie wyraźny.

Pysk

Pysk Norwich terriera ma kształt klina. Długości pyska i głowy (od karku do dolnej części stopy) są w stosunku 2:3. Przejście między czołem a grzbietem nosa jest dość ostre. Płat jest pomalowany na czarno. Cienkie usta są w pełni pigmentowane, ściśle przylegają do szczęk. Bryła nie jest obserwowana. Przy zamkniętych ustach zęby nie są widoczne.

Uszy

Średniej wielkości, Stojący. "Trójkąty" znajdują się wysoko na czubku głowy ze znaczną odległością między nimi. Uszy są uniesione i skierowane do przodu, gdy pies jest czymś poruszony. W spokojnym stanie są najczęściej lekko cofnięte. Końcówki są spiczaste.

Oczy

Oczy Norwich terriera są stosunkowo małe, mają owalny kształt i rozcięcie. Ze względu na anatomiczną budowę czaszki są lekko zagłębione, co służy jako rodzaj mechanizmu ochronnego. Suche powieki ściśle przylegają do gałek ocznych, pigmentowane w ciemnych odcieniach. Kolor tęczówki jest ciemnobrązowy lub czarny. Zwierzęta mają zaangażowany i wesoły wygląd.

Szczęki i zęby

Szczęki tworzą prawidłowy zgryz nożycowy. Zęby są nietypowo Duże (biorąc pod uwagę wymiary "Norwich"), osadzone mocno i ściśle pionowo.

Szyja

Długość szyi odpowiada rozmiarowi zwierzęcia. Sama szyja jest dość mocna, zawieszenie i kark praktycznie nie są wyraźne.

Obudowa

Tors Norwich terriera jest prostokątny; ma mocny, ale jednocześnie bardzo elastyczny kręgosłup. Klatka piersiowa jest utworzona przez łukowate żebra, dość wąskie, co nie przeszkadza psu w polowaniu na norki. Klatka piersiowa jest wydłużona, wyróżnia się dobrą głębokością do poziomu łokci lub poniżej. Pozioma linia wierzchołka jest utworzona przez krótki grzbiet przechodzący w tę samą dolną część pleców i skośny zad. Brzuch i pachwina są dopasowane.

Ogon

Standard rasy pozwala na umiarkowanie przycięte i nieskupione warianty. Przycięty ogon "Norwich" płynnie uzupełnia górną linię, wyróżnia się średnią długością i wysoką postawą. W ruchu pędzi prostopadle do ziemi. Długość nieskupionego ogona nie jest ściśle regulowana. Od grubej podstawy ogon delikatnie zwęża się w kierunku końcówki. Pędzi nad linią grzbietu, kończąc ją.

Kończyny przednie

Wyglądają mniej muskularnie w porównaniu z tylnymi. Rozwinięte ramiona są skierowane w kierunku łopatek, przechodzą w proste przedramiona. Łokcie przylegają do klatki piersiowej Norwich terriera. Mocne śródręcza charakteryzują się ściśle pionową postawą. Łapy mają zaokrąglony kształt, przypominają kocie dzięki dobrze wypełnionym podkładkom. Skierowane do przodu, niezależnie od tego, czy pies jest w ruchu, czy nie. Pazury, podobnie jak wszystkie rasy norek, są mocne.

Kończyny tylne

Szerokie, o umiarkowanie rozwiniętej muskulaturze. Mocne biodra różnią się średnią długością, stawy kolanowe i skokowe mają wyraźne kąty. Te ostatnie są ustawione dość nisko, wraz z krótkimi śródstopami zapewniają silny nacisk. Łapy średniej wielkości, zaokrąglone, "patrzą" wyłącznie do przodu. Mają kocie poduszki wolumetryczne. Pazury są mocne, pigmentowane w kolorze czarnym lub ciemnobrązowym.

Sposób poruszania się

Ruchy Norwich terriera charakteryzują się niskim skokiem i silnym pchnięciem dzięki elastycznym stawom. Pies przestawia tylne kończyny "w ślad" przednich. Górna linia "pędzi" równolegle do ziemi, niezależnie od prędkości, jaką rozwija zwierzę.

Wełna

Wełna "Norwich" ma właściwości związane z linią rasy: topi się we wszystkich kierunkach, jest szorstka w dotyku, przypomina cienki drut. Wokół szyi włosy ochronne wydłużają się, tworząc "kołnierz". Głowę pokrywa gładka, krótka sierść, z wyjątkiem obszaru nad oczami i w pobliżu ust, gdzie widoczna jest "roślinność" w postaci brwi, wąsów i bródki. Podszerstek jest gruby.

Kolor

Norwich terriery mają trzy opcje kolorów:

• Czerwonawy-płowy do bogatego czerwonego;
• Czarny z opalem w odcieniach czerwieni;
• "Grizzly "(siwy).

Możliwe wady

Liczba wad obejmuje niewielkie odchylenia od normy. Występują głównie:

• Słabe stawy kolanowe lub skokowe;
• Nadmiernie długi lub skręcony ogon;
• Długi lub cienki pysk;
• Okrągłe lub wyłupiaste oczy;
• Nierozwinięte mięśnie szyi;
• Białe punkty we wszystkich rozmiarach;
• Beczkowata Klatka piersiowa;
• "luźne" usta;
• Zgryz prosty;
• Zające łapy;
• Chodzenie.

Dyskwalifikujące wady obejmują:

• Tchórzliwe lub agresywne zachowanie;
• Niezstąpione jądra (wnętrostwo);
• Nadmiernie przycięty ogon;
• Jasny odcień tęczówki;
• Niedokus lub przekąska.

Charakter teriera Norwich

Przedstawiciele rasy od dawna zasługują na miłość hodowców psów ze względu na życzliwy charakter. Te odważne dzieci wiedzą, jak się bronić, ale rzadko wdają się w "kłótnię" z krewnymi. Norwich terriery są zwierzętami towarzyszącymi i dlatego potrzebują obecności właściciela. Oczywiście pies przyzwyczai się do harmonogramu pracy, ale pogodzenie się z ciągłą nieobecnością nie jest, zwolnij! Terier z pewnością zaleje się przeciągłym szczekaniem, więc przygotuj się na rozmowę z niezadowolonymi sąsiadami.

"Norwich" w niesamowity sposób wyczuwa pogodę w domu i rozładowuje atmosferę w czasie zabawnym wybrykiem. Psy kochają wszystkich członków rodziny jednakowo, ale właściciel jest traktowany ze szczególnym niepokojem. Szacunek teriera nie jest łatwy do osiągnięcia dla właścicieli łagodnego charakteru, więc rasa jest odpowiednia tylko dla tych hodowców psów, którzy z łatwością zajmą pozycję lidera w prowizorycznym stadzie. Norwich terrier wie, jak odróżnić intonację od nastroju właściciela, dzięki czemu nie sprawi kłopotów osobie z bogatym doświadczeniem w utrzymaniu psów.

Cechy ochronne rasy są nadal kwestionowane. Z jednej strony Małe Pied Piper są dość czujne i lubią szczekać w odpowiedzi na obcy dźwięk. Z drugiej strony ten rodzaj przezorności "rozbija się" o przyjazne usposobienie zwierzęcia. Terier raczej chętnie zwija ogon, niż rzuca się do ataku na nieznajomego. Nie oczekuj od psa i ostrej ochrony mienia: niektóre Norwich terriery są gotowe zamknąć oczy na machinacje złodziei w odpowiedzi na pieszczoty lub apetyczny poczęstunek. Szkolenie z doświadczonym psem poprawi sytuację na lepsze, ale nadal nie można zrobić wspaniałego Stróża z tego teriera. Jeśli zależy ci na cechach ochronnych, zwróć uwagę na inne rasy: Sznaucer olbrzymi , Doberman lub bokser .

Zabawny nastrój Norwich terriera jest głównym powodem, dla którego te psy czują się komfortowo w rodzinach z dziećmi. Im starsze dziecko, tym lepiej: zwierzę nie będzie tolerować braku szacunku. Zwierzak nie odsłoni kłów w odpowiedzi na przypadkowe szturchnięcie, ale nie będzie kontynuował zabawnej gry z małym przyjacielem.

Przedstawiciele rasy nie mają nic przeciwko czworonożnemu sąsiedztwu. Teriery są tolerancyjne dla psów, ale społeczeństwo kotów jest tolerowane tylko wtedy, gdy nie ma powodu do zazdrości. Towarzystwa ozdobnych gryzoni i ptaków najlepiej unikać: instynkty łowieckie Norwich terrierów nie przestrzegają nawet ścisłego rozkazu właściciela. Izolacja i kara również nie przyniosą pożądanego efektu. Pies rozpocznie prawdziwe polowanie, które zakończy się sukcesem-ale niestety nie dla Twojego małego przyjaciela.

Uwaga: Norwich terriery mają tendencję do wyolbrzymiania swojego znaczenia. Ta cecha jest obarczona regularnymi potyczkami samców z większymi krewnymi. Jeśli interwencja profesjonalnego kynologa nie pomoże, warto zastosować ekstremalne środki: kastrację (istotne dla niepracujących samców).

Przedstawiciele rasy wyróżniają się mobilnością. Rzadkie spacery i brak aktywności fizycznej to prosta droga do zepsutych mebli i innych destrukcyjnych rozrywek Norwich terrier. Zajmij się zwierzakiem, ścigając piłkę lub frisbee, szukając ukrytych przedmiotów lub pokonując tor przeszkód. Terier z radością wyrzuci zgromadzoną energię i nie będzie Ci przeszkadzał kaprysami przez resztę wieczoru.

Wychowanie i szkolenie

Ponieważ Norwich terriery są w stanie zająć pozycję lidera w "paczce", ważne jest, aby określić zasady zachowania od pierwszego dnia, w którym zwierzę jest w domu. Najpierw ustal granice terytorium, na którym zwierzę może przebywać. Uważasz, że sypialnia lub pokój dziecinny to nieodpowiednie miejsce dla psa? Poinformuj Norwich terrier, że zamknięte drzwi są ważnym powodem, aby zatrzymać się na progu i cierpliwie czekać na właściciela.

Ważne jest, aby zaszczepić swojemu zwierzakowi dobre maniery. Podczas spaceru powstrzymaj najmniejszą pogoń za kotami lub gołębiami, nie pozwól terierowi skakać na nieznajomych (zwłaszcza dzieci). Idealnie, zwierzę nie powinno zwracać uwagi na przechodniów: pomoże to uniknąć przypadkowych konfliktów z powodu brudnych odcisków łap na ubraniach lub butach nieznajomego.

Nie warto zapobiegać komunikacji psa z krewnymi: wczesna socjalizacja jest ważna dla przedstawicieli tej rasy. Do roli przyjaciół dla swojego zwierzaka należy wybierać tylko przyjazne psy. Wiek i Płeć zwierząt nie są ważne.

Warto wiedzieć: kynolodzy zalecają chodzenie "Norwich" tylko w towarzystwie terierów norowych. Te rasy łączy charakterystyczna cecha-przyjazne skubanie pyska. Inne psy mogą postrzegać "gest" jako zagrożenie, więc przygotuj się na przerwanie walki zwierząt w odpowiednim czasie.

Norwich terrier należy do ras o ponadprzeciętnej inteligencji, więc jest dość łatwy do wyszkolenia. W procesie uczenia się warto być konsekwentnym i cierpliwym. Pies może być uparty pomimo chęci zadowolenia właściciela. Wzbudz zainteresowanie zwierzaka nowym zespołem – a szkolenie pójdzie jak w zegarku! Motywuj teriera tylko w pozytywny sposób: uczta lub pochwała. Niegrzeczność i okrucieństwo na zawsze podważą zaufanie psa do twojej osoby.

Głównym problemem Norwich terrierów jest odpowiedź na wezwanie właściciela, jeśli zwierzę jest czymś pasjonatem. Pseudonim to ostatnia rzecz, na którą należy liczyć: Terier po prostu go zignoruje. Jeśli to możliwe, nie oddalaj się od zwierzaka ani nie używaj regularnie smyczy-taśmy mierniczej, szczególnie w pobliżu ruchliwych tras samochodowych.

Norwich terriery często biorą udział w zawodach Freestyle, agility i innych sportach "psów". W takim przypadku konieczna będzie interwencja profesjonalnego trenera. Regularne treningi i zachęcanie do dobrze wykonanych sztuczek sprawią, że zwierzak będzie prawdziwym mistrzem!

Opieka i utrzymanie

Pod względem utrzymania Norwich Terrier jest rasą wszechstronną. Pies czuje się komfortowo zarówno w mieszkaniu, jak iw prywatnym domu, jednak nie zaleca się umieszczania go na łańcuchu lub w wolierze. Pod nieobecność gospodarza "Norwich" podlega regularnym stresom, co często przekłada się na niekontrolowane zachowanie.

Ze względu na nadmierną aktywność teriery potrzebują co najmniej 2-2,5 godziny codziennego chodzenia. Opiekunowie psów nie zalecają spuszczania psa ze smyczy: pod wpływem instynktów i wybuchającej ekscytacji polowaniem Terier Norwich może uciec i zgubić się.

Przedstawiciele rasy wymagają starannej pielęgnacji – w dużej mierze ze względu na podwójną sierść. Należy go czesać 2-3 razy w tygodniu w kierunku wzrostu włosów. Aby to zrobić, zdobądź drewniany grzebień z długimi, rzadkimi zębami. Niepożądane jest używanie plastikowych szczotek i grzebieni. Elektryzują sierść zwierzęcia i utrudniają usuwanie martwych włosów. Podczas sezonowego linienia Norwich Terrier jest przycinany (częściowo lub całkowicie). Zaufaj swojemu zwierzakowi profesjonalnemu groomerowi, jeśli planujesz wziąć udział w wystawie.

Higiena

Częste zabiegi wodne są wysoce niepożądane, chociaż właściciele Norwich terrierów mają trudności z przestrzeganiem tego zalecenia. Psy nie gardzą kopaniem w ziemi ani aktywnym zwiedzaniem okolicy, więc sierść regularnie się brudzi. Kąpać zwierzę tylko w ostateczności, aby nie zakłócić naturalnej równowagi tłuszczowej skóry. Aby usunąć brud z powierzchni, użyj suchego szamponu, wcierając go w sierść psa i dokładnie szczotkując.

Ważne: "ludzkie" produkty higieniczne są zabronione, ponieważ często wywołują reakcję alergiczną. Do zabiegów wodnych kup szampon dla psów szorstkowłosych o niskiej zawartości zasad i kwasów. W zimnych porach roku zaleca się stosowanie balsamu-odżywki. Po kąpieli nie zapomnij wytrzeć sierści teriera do sucha, a następnie wysuszyć ją suszarką do włosów.

Właściwa pielęgnacja "Norwich" obejmuje cotygodniowe badanie uszu, szczególnie po polowaniu. Należy je czyścić co najmniej raz w tygodniu. Zwilż bawełnę specjalnym produktem ze sklepu zoologicznego, naprzemiennie preparatami zapobiegającymi zapaleniu ucha środkowego i kleszczom. Nie penetruj kanału słuchowego głębiej niż pół centymetra. Wytrzyj małżowinę uszną, aż wacik będzie czysty. Dopiero wtedy należy wytrzeć ucho do sucha niestrzępiącą się szmatką lub wacikiem.

Nie zapomnij też zbadać oczu Norwich terriera. Po spacerze w wietrzną pogodę delikatnie przetrzyj je wacikiem zamoczonym w ciepłej przegotowanej wodzie. W przypadku ropnej wydzieliny lub obfitego łzawienia warto skontaktować się z kliniką weterynaryjną – samoleczenie jest surowo zabronione. Kupuj krople do oczu tylko na zalecenie specjalisty.

Jama ustna jest wrażliwym miejscem większości przedstawicieli rasy. Ponieważ zęby Norwich terriera siedzą ciaśniej w dziąsłach niż zwykle, pies wymaga cotygodniowego czyszczenia zapobiegawczego. Aby usunąć miękką płytkę nazębną, użyj zoopasta (możesz zdecydować się na opcje z dodatkami smakowymi). Nałóż produkt na szczoteczkę do zębów i usuń cząsteczki jedzenia za pomocą ruchów balayage. Sklepy dla zwierząt sprzedają bardziej kompaktowe nasadki na palce, które ułatwiają procedurę.

FYI: nieświeży oddech Twojego zwierzaka najczęściej mówi o tworzeniu się kamienia nazębnego. Aby go usunąć, skorzystaj z usług weterynarza.

Pazury Norwich terrier rzadko wymagają uwagi właściciela, ale nadal warto zdobyć specjalną pazurkę. Jeśli "manicure" psa nie ma czasu na szlifowanie na twardej powierzchni, odetnij go w miarę odrastania. Najważniejsze jest, aby nie dotknąć "żywej" części Pazura, w której przechodzą naczynia krwionośne. Aby wygładzić ostre krawędzie i zadziory, użyj pilnika do paznokci. Wybierz Opcje o najniższym wskaźniku grit: lepiej szlifują pazury.

Karmienie

W kwestii karmienia Norwich terriery są dość lojalne i rzadko cierpią na alergie pokarmowe. Dopuszczalne są zarówno pasze przemysłowe, jak i naturalne menu. Połączona dieta często powoduje problemy trawienne, dlatego jest wysoce niepożądana.

Wybierając karmę "Norwich", zdecyduj się na super premium lub holistyczne klasy o wysokiej zawartości minerałów i witamin. Suche granulki spowolnią tworzenie się miękkiej płytki nazębnej na zębach. Mokra karma jest lepsza dla szczeniąt, suk w ciąży lub karmiących piersią, a także psów w wieku.

Podstawą naturalnej diety jest mięso – co najmniej 60% całkowitej ilości żywności. Najlepiej sprawdza się surowa lub gotowana wołowina z odrobiną tłuszczu. Chrząstki i ścięgna są dopuszczalne. Mięso można łączyć z gotowaną rybą morską bez kości. Zaleca się rozcieńczenie diety podrobami, najlepiej surowym sercem i gotowaną wątrobą wołową. Z owsianki preferuj grykę lub ryż, uzupełniając ją puree lub drobno posiekanymi surowymi warzywami, czasem owocami. Codzienne spożywanie oleju roślinnego poprawi kondycję skóry, sierści i pazurów Norwich terrier. Porcja nie powinna być większa niż 1 łyżka. l.

Zabronione jest włączanie do naturalnej diety:

• Tłuste mięso (jagnięcina lub wieprzowina);
• Produkty zawierające węglowodany;
• Ryby rzeczne (w dowolnej formie);
• Produkty z mąki pszennej;
• Mięso z kurczaka na surowo;
• Jagody z pestkami;
• Jedzenie z przyprawami;
• Rośliny strączkowe;
• Kości rurowe;
• Mleko pełne;
• Słodycze.

Miskę psa należy codziennie napełniać świeżą wodą-butelkowaną lub bieżącą, nalegając na około 6-8 godzin. Przegotowana woda może wywołać kamicę moczową.

Zdrowie i choroby Norwich terrierów

Przedstawiciele rasy wyróżniają się dobrym zdrowiem i odpornością na przeziębienia. Odpowiednie warunki i zbilansowana dieta sprawią, że Twój Norwich Terrier będzie małą repliką Terminatora! Pomimo doskonałej odporności psa, niektóre dolegliwości występują częściej niż inne. Należą do nich epilepsja i różne patologie układu oddechowego. Nierzadko Norwich terriery cierpią na zespół brachycefaliczny, w którym przerośnięte podniebienie miękkie uniemożliwia swobodne oddychanie.

Pamiętaj: rutynowe szczepienia są kluczem do długowieczności Twojego zwierzaka! Pierwsze szczepienie wykonuje się w wieku 2 miesięcy, a następnie szczepienie przypominające po 3 tygodniach. W ciągu sześciu miesięcy Norwich jest szczepiony przeciwko wściekliźnie, nie zapominając o złożonej szczepionce przeciwko paragrypie, dżumie, adeno - i parwowirusowi. Ta ostatnia oznacza ponowne szczepienie raz w roku.

Jak wybrać szczeniaka

Zdrowe dziecko o dobrej dziedziczności można kupić tylko w oficjalnej hodowli. Zapytaj hodowcę o jego udane doświadczenia w hodowli Norwich terrierów, warunki dla psów, ich tytuły i nagrody (jeśli to ważne). Określenie" na oko " zgodności szczeniaka ze standardem rasy jest dość trudne, dlatego warto skorzystać z usług eksperta. Zabezpieczy Cię przed zakupem porzuconego Norwich terriera, który nie będzie mógł uczestniczyć w wystawach.

Przed spotkaniem ze szczeniętami warto poznać ich rodziców. Kilka minut komunikacji wystarczy, aby powierzchownie przyjrzeć się niedociągnięciom dorosłych psów. Jeśli suka i samiec wykazują tchórzostwo, a nawet agresję, warczą ostrzegawczo i nie nawiązują kontaktu, odmawiaj zakupu dzieci od tych producentów. Niezwykle trudno będzie wychować ugodowe zwierzęta z ich szczeniąt.

Norwich terriery są wystawiane na sprzedaż w wieku 7-12 tygodni, kiedy nie potrzebują już Opieki Matki i odpowiednio reagują na obecność innych żywych istot. Spośród wszystkich dzieci wybierz najbardziej aktywnego i silnego, z doskonałym apetytem i chęcią poznania otaczającego świata. Sierść zdrowego szczeniaka powinna świecić, nos powinien być wilgotny, a oczy i uszy powinny być czyste. W wieku 2-3 miesięcy u "Norwich" widoczne są już ogólne proporcje ciała, ułożenie ogona i uszu, kolor i struktura sierści.

Wybierając zwierzaka, skup się również na płci zwierzęcia. Suki mogą pochwalić się bardziej dobrodusznym i spokojnym charakterem, w przeciwieństwie do krnąbrnych i niesfornych samców.

Kupując Norwich terrier, ważne jest, aby otrzymać w swoje ręce i powiązaną dokumentację: paszport weterynaryjny i zaświadczenia lekarskie wskazujące na odrobaczanie i szczepienia. Właściciele psów z klasy pokazowej będą potrzebować certyfikatu hodowlanego, w którym wskazany jest rodowód zwierzęcia.

Cena Norwich terrier

Koszt zwierzaka zależy od jego wieku i płci. Młode osobniki są droższe niż dorosłe psy, a samce są najczęściej tańsze niż suki. Hodowcy są nieco gorsi w cenie, jeśli w wyglądzie Norwich terrier zauważalne są rozbieżności w standardzie rasy. Średnio koszt odważnego Pied Piper osiąga $350 - $500 (w zależności od cech zwierzęcia). Imigranci z rynków ptaków i sklepów zoologicznych są znacznie tańsi, ale jednocześnie istnieje duże ryzyko nabycia barbos nieznanej rasy. W przypadku Norwich Terrier jest to niedopuszczalne: każdy hodowca psów powinien lepiej zapoznać się z niezwykłym urokiem dzielnego okruchów!