Mini Bull Terrier

Historia rasy mini Bull Terrier

Miniaturowe i standardowe bulteriery mają wspólnych przodków i sami pozostają najbliższymi krewnymi. Przeważnie rasa była hodowana metodą selekcji, ponieważ w miotach standardowe bulteriery zawsze rodziły się szczenięta, różniące się od swoich braci skromniejszymi rozmiarami. Początkowo zwierzęta o niskich kosztach były uważane za plemię, dopóki brytyjscy hodowcy nie wpadli na pomysł stworzenia z nich niezależnej rasy.

W 1914 roku małe psy, które zostały nazwane Toy Bull Terrier, zostały po raz pierwszy pokazane na wystawie w Londynie. To prawda, że dalsze prace hodowlane utknęły w martwym punkcie: entuzjaści, którzy zaczęli hodować zwierzęta, byli zdezorientowani faktem, że osobniki karłowate dawały wadliwe potomstwo, a nawet z bukietem chorób genetycznych. Po pracy nad błędami hodowcy postanowili nie dać się ponieść ekstremizacji cech i wyhodowali nieco większe psy, gorsze pod względem wielkości standardowe bulteriery , ale o większych gabarytach niż psy. Przedstawiciele tej odmiany nazywali się miniaturowymi bulterierami.

Mini Bull Terrier klub rozpoczął działalność w Wielkiej Brytanii w 1938 roku, a zaledwie rok później rasa zyskała uznanie angielskiego Kennel Club. Warto zauważyć, że psy hodowane w tym przedziale czasowym były standaryzowane nie pod względem wagi, jak to miało miejsce wcześniej, ale pod względem wzrostu. W Ameryce pierwszy "FanKlub" rasy został otwarty w 1966 roku, rejestrując miniaturowe kongenery w AKC standardowe bulteriery rozpoczął się dopiero w 1991 roku.

Zwierzęta przeniknęły do Rosji w latach 90., kiedy psy bojowe stały się popularne wśród szefów przestępczości. Nie żeby bull terriery były szczególnie krwiożercze, ale ze względu na specyficzny wygląd natychmiast stały się poszukiwane. Jeśli chodzi bezpośrednio o mini-bulteriery, to przede wszystkim oczarowali właścicieli rosyjskich typowych mieszkań. W takim mieszkaniu było niewiele miejsca, więc minibul stał się doskonałym "kompromisem" dla psów, którzy chcą mieć groźnego wyglądu, ale mało wymagającego miejsca zwierzaka.

Wideo: Mini Bull Terrier

Standard rasy mini Bull Terrier

Zewnętrznie miniaturowy Bull Terrier to pomniejszona Kopia przedstawicieli standard linie rasy. Umięśnione, z wyraźną mocą kości i jajowatymi głowami, minibuły są rodzajem supercharyzmatycznych zwierząt domowych, na które zawsze będzie zwrócona uwaga innych. Dolna granica wzrostu dla mini Bull terriera wynosi 35,5 cm, a pies może znajdować się nieco powyżej ustalonego paska, ale w żadnym wypadku nie niżej. Ograniczenia wagowe w przypadku tej rasy nie działają, ale konieczne jest, aby pies wyglądał harmonijnie. Upieczone, jak i zbyt upieczone osobniki, nie zrobią kariery wystawowej.

Głowa

Głęboką, równomiernie wypełnioną głowę miniaturowego Bull terriera wyróżnia wydłużony profil i jajowaty kształt. Wierzchołek czaszki jest spłaszczony, powierzchnia pyska bez zagłębień i nadmiernie wypukłych obszarów.

Nos

Tył nosa na czubku jest wygięty w dół. Nozdrza są normalnie otwarte, płat jest równomiernie zabarwiony na czarno.

Cechy zębów i zgryzu

Dolna szczęka wygląda szczególnie głęboko i wybitnie. Mocne zęby stoją równo w rzędach, a zęby górnej szczęki opadają na dolne, tworząc pełny łuk nożycowy (zgryz).

Uszy

Mini Bull Terrier ma cienkie i schludne uszy, które są blisko siebie. Wstęga ucha znajduje się w pozycji pionowej, z końcówkami uszu skierowanymi prosto do góry.

Oczy

Oczy mini Bull terrierów charakteryzują się trójkątnym kształtem, dzięki czemu wyglądają bardzo wąskie i małe. Tęczówka ma kolor ciemnobrązowy, często zbliżony do kruczoczarnego. Ważny związek: odległość od oczu do guzka potylicznego powinna być mniejsza niż odległość od nosa do oczu.

Szyja

Pięknie zakrzywiona i długa szyja miniaturowego Bull terriera pokryta jest ciasnymi mięśniami. Nie ma fałd. Podstawa jest zauważalnie grubsza niż górna część szyi, ale przejście między nimi jest płynne.

Obudowa

Wszyscy członkowie rasy mają zwarte ciała z silnie zakrzywionymi żebrami. Szczelina kadłuba między kłębem a klatką piersiową jest bardzo głęboka. Grzbiet jest krótki, wypukły w okolicy lędźwi i płaski na odcinku Za kłębem. Podbrzusze tworzy gładką zakrzywioną linię, maksymalnie wybraną w okolicy stref pachwinowych.

Kończyny

Rasowy mini Bull Terrier pewnie stoi na mocnych, muskularnych nogach, dla których typowa jest równoległa pozycja. Długość kończyn i głębokość klatki piersiowej mają tę samą wartość (tylko dla dorosłych). Nie przeciążone ukośne łopatki ściśle przylegają do boków, tworząc kąty proste z ramionami psa. Przedplecze tworzą mocne, zaokrąglone kości, śródręcza unieruchomione w pozycji pionowej.

Tylne nogi mini Bull terriera to imponujące biodra, wyraźne artykulacje kolan i mocne golenie. Stawy skokowe o normalnych kątach, śródstopie skrócone, ale mocne. Łapy zwierzęcia są małe, zaokrąglone, palce z wyraźną krzywizną. Miniaturowy Bull Terrier porusza się elastycznie, bez sztywności. Podczas kłusowania wszystkie cztery nogi poruszają się synchronicznie, podczas przyspieszania łapy są umieszczane bliżej środka.

Ogon

Krótki ogon mini Bull terriera jest nisko osadzony. Końcówka ogona jest cienka, podstawa Gruba.

Wełna

Krótkie, umiarkowanie twarde włosy mają ładny połysk. Podszerstek rasy pojawia się sezonowo, a dokładniej bliżej zimy.

Kolor

Mini bull terriery mogą być całkowicie białe lub kolorowe. Osobniki o jednolitym białym kolorze mogą mieć plamki na głowie i pigmentowaną skórę. Kolorowe bull terriery występują w kolorze czarnym, pręgowanym, płowym, czerwonym i trójkolorowym. Zabronione Opcje kolorów: nakrapiane na białym tle, brązowo-wątrobowe, niebieskie.

Wady i wady zewnętrzne

Lista wad wyglądu rasy jest taka sama jak w przypadku standardowe bulteriery . Osoby o jasnych oczach, nakrapianym płatku, luźno zwisającej i zebranej w fałdy skórze, odwróconych stawach, długiej sierści i niestandardowych kolorach nie mogą ubiegać się o wysokie oceny wystawowe. Poważne wady zewnętrzne obejmują również wnętrostwo, odbarwioną skórę nosa, głuchotę i plamy na ciele psów w kolorze białym.

Postać miniaturowego bulteriera

W Mini-bulterierach praktycznie nic nie pozostało z krwiożerczych przodków hodowanych do walk psów i przynęty na szczury. Dzisiejsi przedstawiciele rasy to pozytywne zwierzęta, które uwielbiają gry na świeżym powietrzu, bieganie i różne figle. Oczywiście nie zawsze są dobrzy i nie mają nic przeciwko prostowaniu się, aby sprawdzić wytrzymałość właściciela pod kątem niezachwiania, ale agresja rasy nie jest charakterystyczna.

Mini bull terriery absolutnie nie nadają się do roli strażników mieszkań. Maksimum, jakie pies może wydać, gdy zbliża się nieznajomy, to szczekanie ostrzegawcze. Jednak ta akcja ma miejsce tylko wtedy, gdy zwierzę zostało brutalnie sprowokowane. Życzliwie nastawionych obcych minibul wita gościnnie na progu, próbując pochlebnie polizać rękę. Ale w odniesieniu do przedstawicieli fauny geny brutalnych przodków wciąż dają o sobie znać. Z tego powodu większość podręczników zarządzania psem zdecydowanie odradza spuszczanie mini Bull terriera ze smyczy na spacery-czworonożny bezprawia pędzi za pierwszym kotem, udając, że w ogóle nie słyszy Twoich okrzyków.

Nie powinieneś trzymać udomowionych gryzoni i psa na tym samym terytorium. W trwałej konfrontacji ktoś przeżyje sam, a ten ktoś na pewno nie będzie chomikiem. Dla których mini-bull terriery są w stanie iść na ustępstwa, są to dzieci. Po pierwsze dlatego, że w duszy uważają je za głupsze od siebie, a po drugie dlatego, że to maluchy mogą zaspokoić potrzebę zabawy psa. Najstraszniejszym testem dla rasy jest samotność. Minibuły w zasadzie nie są przystosowane do spędzania godzin w oczekiwaniu na właściciela, więc dla każdego samotnika o nieregularnym harmonogramie pracy pies szybko stanie się problemem.

Wychowanie i szkolenie

Treserzy psów zaliczają miniaturowe bull terriery do wysoce inteligentnych, ale trudnych ras. W rezultacie lepiej natychmiast obniżyć poprzeczkę wymagań dla "meteorów jajogłowych". Weź pod uwagę fakt, że wszyscy przedstawiciele tej rodziny są wyraźnymi dominantami, którzy nie tolerują, gdy są sztywno umieszczeni. W związku z tym będziesz musiał zachować równowagę relacji, a mianowicie pokazać psu, że lider w domu jest nadal właścicielem, ale jednocześnie unikać autorytaryzmu w komunikacji.

Minibula jest łatwa do zdobycia dzięki pochwałom i pysznym bonusom, więc za każde pomyślnie wykonane zadanie zwierzaka należy pozytywnie stymulować. Zbytnie poleganie na wysokiej inteligencji rasy również nie jest tego warte, więc w procesie uczenia się poleceń nie bądź leniwy, aby pomóc psu. Na przykład, wydając rozkaz " usiądź!". lekko dociśnij dłonią grzbiet zwierzęcia, zmuszając go do opadnięcia na łapy.

Lepiej jest prezentować nowe techniki w zabawny sposób: mini bull terriery są nadal graczami. Ale oczekiwanie od przedstawicieli rasy idealnego wykonania poleceń jest bezsensownym zajęciem. Perfekcjonizm psów służbowych miniaturowych bulterierów nie został osiągnięty, więc zaakceptuj, że Twoje wymagania nie zostaną spełnione natychmiast i nie do końca tak, jak byś chciał. Wskazane jest wymaganie nienagannego przestrzegania zasad tylko w codziennej sytuacji, gdy wygodne życie innych zależy od zachowania zwierzaka.

Jeśli chodzi o specjalne programy szkoleniowe, nie będzie można "skoczyć" powyżej kursu UGS z miniaturowym bulterierem. Ale z tym towarzyszem możesz ćwiczyć w dyscyplinach sportowych. Rasa najlepiej nadaje się do biegania na rowerze mistrza, agility, pitch and go. Ale veitpulling, w którym często angażują się standardowe bulteriery , w przypadku ich miniaturowych krewnych nie będzie jeździć.

Najlepiej, aby głowa rodziny zajmowała się szkoleniem psa. Lepiej nie próbować angażować dzieci w tę sprawę: minibul, oczywiście, nie ma nic przeciwko żartowaniu z nimi, ale to nie przeszkadza mu uważać dzieci za głowę poniżej siebie. Nie należy stosować żadnych kar fizycznych w stosunku do psa, który nawet bardzo zmrużył nerwy. Jeśli pies jest zbyt rozpasany, łatwo jest go przykleić surowym spojrzeniem, zabraniem ulubionej zabawki lub pozbawieniem przysmaku, na który liczył zwierzak. Po prostu działaj na gorącym uczynku: karanie minibulla za podartą w zeszłym tygodniu tapetę jest bezużyteczne. Pies pamięta właśnie popełnione przewinienia i zdążył zapomnieć o wczorajszych, więc przyjmie twoje roszczenia za nieuzasadnione naruszenie jego praw.

Utrzymanie i opieka

Miniaturowy Bull Terrier to idealny mieszkaniec mieszkania, który może szczęśliwie istnieć nawet w ciasnych przestrzeniach. Ważne jest, aby zrozumieć, że rasa nie jest dekoracyjna. Aby miniaturowy Bull Terrier nie zniszczył domu na strzępy, musisz z nim chodzić przez długi i produktywny czas. Idealnie jest łączyć spacery z przydatnymi zajęciami, takimi jak ćwiczenia sportowe. W sezonie możesz zabrać ze sobą minibulla na piknik lub polowanie – psy uwielbiają gonić zwierzynę.

Jeśli Sport i pogoń za trofeami z jakiegoś powodu nie są odpowiednie, będziesz musiał pomyśleć o tym, jak rozładować zwierzę na spacerze. Najpopularniejsze opcje: uprzęże z obciążnikami, bieganie po luźnym piasku i pod górę. Nie zapomnij o zabawkach: dzięki nim miniaturowy Bull Terrier zabiera duszę domu, co pomaga mu powstrzymać się od destrukcyjnych gier.

Ważne: sport, bieganie z ciężarkami i inne energochłonne rozrywki można ćwiczyć nie wcześniej niż szczeniak skończy 8 miesięcy.

Higiena

Jeśli chcesz zaoszczędzić pieniądze na usługach groomera i produktach do pielęgnacji włosów, minibull jest twoim psem. Gładka, krótka psowina rasy ma właściwości odpychające kurz, a skąpy podszerstek, który rośnie zimą, nigdy nie tworzy kołtuna. Nie musisz też biegać za zwierzęciem grzebieniem: aby zachować schludny wygląd, wystarczy raz lub dwa razy w tygodniu zbierać martwe włosy z ciała psa gumową rękawiczką lub szczotką. Jednak gładka wełna ma również wady. Na przykład taki pies bardzo słabo chroni ciało minibula przed niskimi temperaturami, więc na spacery w mroźne dni będziesz musiał zdobyć izolowany kombinezon.

Krótka sierść nie chroni przed ukąszeniami owadów, które mogą wywoływać alergie. Aby temu zapobiec, podczas wyjazdów z psem na przyrodę używaj repelentów, a także ochronnych padów. Pazury mini Bull terrierów powinny być przycinane raz w miesiącu. Pamiętaj, aby monitorować zdrowie oczu zwierzęcia – usuń grudki śluzu utworzone w kącikach powiek czystą szmatką, którą można dodatkowo zwilżyć wywarem z rumianku. Do cotygodniowego czyszczenia uszu używaj kropli higienicznych lub balsamów.

Karmienie

Podstawą naturalnej diety mini-bulterierów są chude mięso (wołowina, królik, kurczak), surowe flaki, wątroba, sfermentowane produkty mleczne o niskiej zawartości tłuszczu i ryby morskie, pokrojone na filety. Ze względów bezpieczeństwa mięso należy najpierw zamrozić lub zalać wrzącą wodą – pomoże to zabić jaja robaków i mikroorganizmów powodujących problemy trawienne. Owsiankę można podawać gryczaną i herkulesową, ale nadal nie warto zbytnio angażować się w dodawanie zbóż do diety.

Miniaturowe bull terriery są dobre dla wszystkich warzyw oprócz roślin strączkowych i ziemniaków, a także świeżych ziół. Lepiej jest podawać te produkty na surowo i drobno posiekane. 3-4 razy w miesiącu zwierzę można leczyć gotowanym jajkiem kurzym. Jako źródło błonnika zaleca się stosowanie specjalnych otrębów dla psów. Przed podaniem ich zwierzęciu otręby należy namoczyć w kefirze lub bulionie i pozwolić im pęcznieć. Opatrunki witaminowo-mineralne z naturalnym karmieniem są obowiązkowe. Nie potrzebują suplementów diety tylko Mini bull terriery, które żywią się przemysłową suchą karmą.

Zdrowie i choroby mini bulterierów

Rasę nawiedzają tylko trzy choroby genetyczne, z których wszystkie są dziedziczone w sposób autosomalny recesywny, to znaczy, gdy oboje rodzice są nosicielami wadliwego genu. Najczęstszą dolegliwością wśród miniaturowych bulionów jest pierwotne zwichnięcie soczewki. Choroba jest leczona chirurgicznie, ale jest niebezpieczna, ponieważ w zaawansowanych stadiach prowadzi do całkowitej ślepoty.

Bardzo rzadką dziedziczną patologią jest lad, czyli śmiertelne zapalenie skóry, objawiające się w wieku od 6 miesięcy do 2 lat. Szczeniak, chory na lad, jest opóźniony we wzroście, cierpi na biegunkę i ogniskowe zmiany skórne na pysku i łapach. Czasami nosiciele choroby mają hiperkeratozę i rozjaśnienie sierści (z wyjątkiem białych osobników). Inną dziedziczną chorobą mini-bulterierów jest paraliż krtani. Co jest charakterystyczne: patologia może objawiać się zarówno sama, jak i z powodu mechanicznych uszkodzeń gardła (urazy, ukąszenia owadów, guzy).

Jak wybrać szczeniaka

• Zaufaj tylko hodowcom, którzy dostarczyli wyniki badań obu producentów pod kątem chorób genetycznych.
• Delikatnie Poczuj ogon szczeniaka: nie powinno być żadnych sęków ani zagnieceń.
• Pamiętaj, aby poprosić hodowcę o przedstawienie aktu badania miotu przeprowadzonego przez specjalistę klubu rasy lub organizacji Kynologicznej.
• Kynolodzy nie zalecają przyjmowania zbyt flegmatycznych minibulek. Wraz z wiekiem stają się jeszcze wolniejsze i gorzej wyszkolone. Zawsze preferuj aktywne i dociekliwe dzieci.
• Nie bierz najgrubszego szczeniaka w miocie. Formy ciała nie są wskaźnikiem dobrego zdrowia.
• Jeśli doświadczenie w szkoleniu psów jest niewielkie, zdecyduj się na szczeniaka płci żeńskiej. Suki mini Bull Terrier są zawsze łagodniejsze, bardziej kontaktowe i szybciej się uczą.
• Wyjaśnij, ile dzieci karmi suka. Najlepszą opcją jest 5-7 szczeniąt. Jeśli miot jest większy, najprawdopodobniej nie ma wystarczającej ilości mleka matki dla mini Bull terrierów, co oznacza, że potomstwo nie będzie miało najsilniejszej odporności.
• Należy bardzo uważać na zbyt małe mioty. Zasadniczo kilka szczeniąt przynosi młode suki mini Bull terrierów, które rodzą po raz pierwszy. Niewielka liczba dzieci u dojrzałego psa może być konsekwencją infekcji wewnątrzmacicznej, w wyniku której umiera część szczeniąt, dlatego niepożądane jest zabranie zwierzęcia od takiego rodzica.

Mini Bull Terrier Cena

W Rosji jest bardzo niewiele zarejestrowanych szkółek zajmujących się hodowlą rasy. Być może dlatego miniaturowe szczenięta Bull terriera kosztują znacznie więcej niż ich standardowe plemiona. Średni koszt psa na rosyjskim rynku zoologicznym– $700 – $800. Minibuły wystawowe będą kosztować jeszcze bardziej namacalną kwotę-od $1200.