Keeshond

Wideo: Keeshond

Historia rasy Keeshond

Na różnych pokazach psów keeshonds jest zwykle przedstawiany jako holenderska "wersja" szpic niemiecki , który od XVI wieku był jedną z najczęstszych ras europejskich. Początkowo arystokratyczny wizerunek psów nie był zakorzeniony, więc wolfspitzowie pełnili rolę zwykłych Kundli: otaczali niemieckich chłopów w pobliżu Farm i winnic, od czasu do czasu szczekając nieznajomych, którzy naruszyli granice terytorialne.

Jak i kiedy dokładnie przodkowie Keeshond wyemigrowali do Holandii, nie wiadomo na pewno, ale szybko zakorzenili się w nowym miejscu, a nawet udało im się wziąć udział w życiu politycznym kraju – rasa była bardzo szanowana przez przywódcę lokalnej partii patriotów Corneliusa de Giselarda. Następnie to zaangażowanie w ruch rebeliantów kosztowało życie tysięcy psów, które były eksterminowane po prostu za to, że wcześniej miały nieszczęście polubić buntownika. Jednak do końca nie udało się zniszczyć rasy,a Holenderskie keeshonds nadal się rozmnażały, stopniowo przywracając własną liczbę.

W 1880 r.niemieccy hodowcy psów znormalizowali wszystkie odmiany szpiców, wśród których znalazły się keeshonds. W przyszłości rozwój rasy odbywał się nie tyle w Holandii, co w Anglii, Szwecji, Australii i Stanach Zjednoczonych. Jeśli chodzi o karierę pokazową, dla keeshonds rozpoczęła się w 1891 roku, kiedy kilka zwierząt zostało zaprezentowanych na wystawie w Amsterdamie. W tym czasie Wolfspitz z Holandii został przemianowany na "psy barkowe" ze względu na to, że często dzielili się z właścicielami małych statków po Holenderskich rzekach.

W 1924 roku w Holandii rozpoczął działalność pierwszy klub monopolowy, Nederlandse Keeshond Club, zawdzięczając swoje odkrycie baronowej Van Hardenbroeck, uważanej wówczas za największą hodowcę psów barkowych w kraju. A dwa lata później Holenderskie keeshonds zostały zarejestrowane przez Kennel Club w Wielkiej Brytanii.

W ZSRR psy podobne do keeshondów pojawiły się w latach 80., ale były to osoby cyrkowe, które nie nadawały się do roli materiału hodowlanego. W pełni wyhodowano rasę w Rosji dopiero od połowy lat 90., a początkowo podopieczni krajowych hodowców nie spełniali standardów międzynarodowych stowarzyszeń kynologicznych. W rezultacie w 1993 roku zagraniczni mistrzowie przywieźli do kraju, od którego wywodzi się część dzisiejszych keeshondów.

Standard rasy Keeshond

Pomimo faktu, że FCI nadal widzi różnorodność wolfshpitz w keeshondach i pozwala na eksponowanie przedstawicieli obu rodzin na tym samym ringu, istnieją znaczne różnice w wyglądzie i postaciach ras, o których lepiej wiedzieć z góry. Na przykład keeshondy, choć uważane za największych przedstawicieli w grupie szpiców, są znacznie bardziej zwarte niż ich niemieccy kuzyni.

Bardziej zwycięski wygląd jest również zaletą "Holendrów", ponieważ w pewnym momencie niemieccy hodowcy postawili na praktyczność, woląc rozwijać cechy robocze w Wolfspitz, a nie efektowny wygląd. Różne rasy i kolory. W keeshonds paleta kolorów wełny jest bogatsza i obejmuje odcienie szarości, czerni i beżu. Ale futra szpiców niemieckich mają tradycyjny Wilczy kolor, w którym włosy mają odcienie szarości i czerni i bieli.

Idąc na spacer z keeshondem, przygotuj się, że przechodnie zobaczą w Twoim przyjacielu najróżniejsze rasy: od Chow Chow przed Owczarek kaukaski . I nie chodzi tu o analfabetyzm Kynologiczny, ale o unikalną cechę "Holendrów", by jednocześnie przypominać przedstawicieli kilku grup psów jednocześnie.

Głowa

Keeshond ma głowę średniej wielkości, szeroką w części potylicznej i przybierającą kształt klina w okolicy pyska. Stop jest gładki, przechodzący w harmonijny krótki pysk (stosunek długości pyska do długości czaszki głowy wynosi 2:3).

Nos

Wszyscy przedstawiciele rasy mają okrągły miniaturowy Płatek czarnego koloru.

Szczęki, usta

Średniej wielkości szczęki keeshonda są zamknięte w zgryzie nożycowym lub kleszczowym (mniej preferowana opcja). Usta psa są czarne, dobrze przylegające, bez wyraźnych fałd.

Oczy

Ciemne, ukośne Oczy wyróżniają się niewielkim rozmiarem i owalnym kształtem. Powieki zwierzęcia są czarne.

Uszy

Małe uszy keeshonda mają trójkątny kształt i sztywną, spiczastą końcówkę. Opaska na uszy jest zamocowana w pozycji pionowej, co nadaje psom Dziarski i psotny wygląd.

Szyja

Szyje rasowych przedstawicieli rasy mają wypukły kark, ale są całkowicie pozbawione zawieszenia.

Obudowa

Wysoki Kłąb keeshonda przechodzi w szeroki, krótki grzbiet, zakończony równie krótkim i masywnym zadem. Klatka piersiowa zwierzęcia jest harmonijnie rozwinięta, brzuch jest lekko dobrany.

Kończyny

Bracia wolfshpitz mają szerokie, proste nogi z długimi łopatkami i muskularnymi biodrami. Kąty stawów są umiarkowane, chociaż same stawy kolanowe są mocne. Śródstopie i śródręcza są mocne, ale nie długie. Łapy keeshonda są małe, "kocie", z czarnymi pazurami. Przednie nogi są najbardziej zaokrąglone, tylne nogi są bardziej owalne.

Ogon

Wysoko osadzony ogon psa u podstawy jest obrócony do góry i do przodu i porzucony na plecach.

Wełna

Członkowie klanu szpiców, w tym keeshonds, mają podwójną sierść utworzoną przez pulchną warstwę najgrubszego podszerstka i toporną sierść okrywową. Ogon i okolice szyi są obficie Owłosione, co nadaje sylwetce psa przyjemną okrągłość.

Kolor

Standard FCI przewiduje ten sam rodzaj koloru dla keeshondów, co dla wolfshpitz (wilka). Jednak po bliższym przyjrzeniu się zauważalne jest, że" Holendrzy " mają bogatszy odcień sierści ze względu na niewielki procent kremowych włosów (włosy Wolfspitz są srebrnoszare z czarną końcówką).

Pysk i uszy psa są ciemniejsze niż ciało. Wokół oczu tworzy się czarna obwódka wełny, a nad oczami ta sama ciemna sierść tworzy wyraziste brwi. Włosy na grzywie i ramionach keeshonda są jaśniejsze niż w okolicy ciała. Kończyny i spodnie na biodrach mają wyrafinowany srebrnoszary odcień.

Dyskwalifikujące wady i wady rasy

Keeshond żadnej płci nie może uczestniczyć w wystawie, jeśli ma:

• Uszy półstałe;
• Owinięte lub odwrócone powieki;
• Są białe plamy na wełnie;
• Niezarośnięte ciemiączko;
• Istnieją odchylenia od dopuszczalnych przez standard rodzajów zgryzu;
• Nieśmiałe lub agresywne zachowanie.

Nie mogą liczyć na dobre oceny osób z wyraźnymi wadami wyglądu, które podważają ich rasę. Na przykład keeshonds z płaską lub zaokrągloną czaszką w kształcie jabłka. Zwierzęta o dużych jasnych oczach, różowym płatku nosa i niekompletnym zestawie zębów są również uważane za wadliwe, podobnie jak zwierzęta, które nie mają wyraźnego czarno-szarego "wzoru" na pysku.

Postać keeshonda

Keeshond to pies dla tych, którzy potrzebują łatwego do wspinaczki towarzysza, a także niegrzecznego kumpla do zabawy i bliskiej interakcji emocjonalnej. Te puszyste, kuliste "Holendry" są w ciągłej duchowej zależności od właściciela i członków jego rodziny. Cóż, mówiąc dokładniej, rodzina wolfshpitza zawsze preferuje Towarzystwo danej osoby.

Keeshond jest niezwykle spokojny i łatwo dogaduje się z kimkolwiek. Nie trieści zwierząt domowych (chyba że sam popychasz zwierzaka do takich działań) i jest gotowy zaprzyjaźnić się z każdym, kto zwrócił na niego uwagę. Jedyną rzeczą, która może rozczarować i urazić psa, jest panująca wokół niego atmosfera psychologiczna. Pamiętaj, że keeshondu jest niewygodny tam, gdzie ciągle krzyczą i rozmawiają w podwyższonych tonach, a także tam, gdzie nie zwracają na niego uwagi, dając możliwość rozrywki na własną rękę.

Keeshondy, podobnie jak koty, są przywiązane do mieszkania i praktycznie nie grzeszą pędami. Ale te puszyste "mini-wilki" są szczerze mile widziane, zwłaszcza jeśli miejsce rozrywki jest przenoszone poza ściany domu. Ogólnie rzecz biorąc, właściwy Keeshond jest takim kudłatym ekstrawertykiem, który dba o wszystkich i wszystko i którego misją jest, aby wokół panowało wyjątkowo pozytywne nastawienie. Jako przykład: za granicą keeshonds, wraz z Golden retrieverami i labradorami, są przyciągane do kanisterapii, co wiele mówi, ponieważ do takich procedur wybierani są tylko najbardziej stabilni emocjonalnie przedstawiciele rodzaju psa.

Rasa dogaduje się również z dziećmi. Oczywiście naiwnością byłoby oczekiwanie, że zwierzę uspokoi rozdarte nowonarodzone dziecko, ale fakt, że pies znajdzie coś do zrobienia i zauroczenia przedszkolaka, jest faktem. Jednak nie zaleca się nadużywania dobrej natury czworonożnego przyjaciela. Jeśli zwierzę położyło się na odpoczynek, "szarpnięcie" go, ponieważ ktoś chciał się bawić, jest nierozsądne i okrutne. Nie zapomnij o "Holendrach" - znakomitych animatorach, ale nie służalczych błaznach.

Wychowanie i szkolenie

Jeśli wolfshpitz jest przyjacielem, współpracownikiem i trochę pracowitym, lojalnym stróżem majątku gospodarstwa domowego, to jego Holenderski kuzyn jest psem uśmiechniętym i wesołym altruistą, którego należy stopniowo włączać do każdej pracy. I chociaż wszystko jest więcej niż w porządku z inteligencją rasy, nadal będziesz musiał szukać konkretnych podejść do edukacji i szkolenia.

Pamiętaj, że keeshonds nie mogą być naciskane i zmuszane do zrobienia czegoś spod kija. Podobnie jak wszystkie rasy, krewni szpiców niemieckich nie tolerują groźnych okrzyków i zbyt irytującej dominacji właściciela. Co więcej, dzieje się tak nie dlatego, że pies chce sam odgrywać rolę Alfy, ale dlatego, że narzucany jest mu niezwykły model zachowania.

Pamiętaj, że rasa historycznie nie była stróżem i nie oczekuj, że tak się stanie, jeśli profesjonalny kynolog trenuje z jej przedstawicielem. Możesz nauczyć keeshonda łapania obcego, który najechał Twoje posiadłości, ale zaszczepienie w nim agresji i podejrzliwości "Kaukazu" jest oczywiście niemożliwym zadaniem. W związku z tym, jeśli potrzebujesz puszystego strażnika z zadaniami obrońcy, z takimi wymaganiami na pewno nie dla Keeshond.

Możesz i powinieneś uczyć czworonożnego dowcipnisia, ale opierając się na jego uzależnieniach. Zaszczep więc zwierzakowi podstawowe umiejętności w grze i nie zwlekaj z czasem trwania lekcji. Najlepszą opcją jest podzielenie lekcji na pięć minut, między którymi warto wytrzymać długie przerwy 10-15 minut. Ważne jest, aby zrozumieć: Keeshond nie jest rasą, która będzie tolerować i wykonywać nudne ćwiczenia, aby kogoś zadowolić. Niemniej jednak zwierzę będzie miało wystarczającą siłę i talent do radzenia sobie z zawiłościami OKD i wzbudzenia zainteresowania zwinnością i stylem dowolnym, jeśli te dyscypliny zostaną poprawnie, a co najważniejsze, przedstawione w fascynujący sposób.

Jeśli chodzi o zasady etykiety domowej, tutaj "Holendrzy" nie mają trudności. Keeshondy są z natury czyste, więc błyskawicznie uczą się używać tacy lub pieluchy zgodnie z przeznaczeniem i zgadzają się tolerować w krytycznych sytuacjach, gdy dostęp do toalety na zewnątrz jest zablokowany. Nie jest trudno odstawić psa od nękania właściciela i nalegania na zabawę, jeśli jest to niewygodne dla właściciela. W takich przypadkach musisz delikatnie, ale stanowczo odmówić podopiecznemu. Nie martw się, pies nie będzie miał stresu, zwierzę po prostu zwróci uwagę na inny obiekt lub pójdzie odpocząć i poczekać, aż zostanie ponownie wezwany.

Utrzymanie i opieka

Przodkowie keeshondów byli zwykłymi psami podwórkowymi mieszkającymi w Budach, a nawet pod ścianami stodół. Dziś "uśmiechnięci Holendrzy" są częściej trzymani w domach, ponieważ łatwiej jest zachować ich efektowny wizerunek. Jedynym niuansem, który należy wziąć pod uwagę, jest słaba tolerancja zwierząt na wysokie temperatury. Żyjąc zbyt długo w wilgotnym klimacie Holandii i mglistego Albionu, keeshondowie zdążyli się do niego przystosować i teraz wolą upał od przyjemnego chłodu. Nawiasem mówiąc, jest to kolejny powód, dla którego niepożądane jest trzymanie psa w mieszkaniu w mieście – czworonożni przyjaciele wymagają nie tylko swobody przestrzeni, ale także reżimu temperaturowego, który w takich pomieszczeniach trudno jest dostosować do pożądanego poziomu keeshondu.

Higiena

Sierść psów barkowych pełni funkcję naturalnego regulatora temperatury, dzięki czemu zwierzęta nie zamarzają w chłodne dni i nie przegrzewają się w upale. Jeśli jednak stan włosów nie jest monitorowany, szybko traci swoje magiczne właściwości. W szczególności keeshondu potrzebuje czesania, bez którego jego futro gromadzi nadmiar tłuszczu i brudzi się, utrudniając w ten sposób cyrkulację powietrza w warstwach sierści. Ale krewni wolfshpitzowie praktycznie nie tworzą kołtuna,co jest już znaczącym plusem dla właścicieli, którzy nie chcą obciążać się codzienną opieką nad czworonożnym niegrzecznym.

Fryzury keeshondam są przeciwwskazane, ponieważ zmieniają strukturę włosów i odsłaniają podszerstek, czyniąc ciało bardziej wrażliwym. Wyjątek dotyczy tylko osób starszych, które ze względu na wiek są bardziej dotknięte wysokimi temperaturami. To prawda, że nie warto się zbytnio angażować, a nawet rozsądniej jest wybrać "fryzurę" lwa dla psa, która zachowuje cechy rasowe wyglądu. Włosy młodych i zdrowych zwierząt nie są skracane, ale ze względów higienicznych włosy są cięte między palcami i wokół obszaru odbytu.

Pokrycie włosów keeshonda zrzuca umiarkowanie w ciągu roku, więc jeśli nie chcesz znaleźć kudłatych "śladów" na podłodze, nie zaniedbuj cotygodniowego czesania. Podszerstek również wymaga opieki. Raz na sześć miesięcy ta naturalna "izolacja" obficie zrzuca, więc musisz się jej pozbyć. Nawiasem mówiąc, przycinanie zwierzęcia jest niepożądane. Lepiej jest chodzić po futrze częstym grzebieniem lub szczotką, których działanie można wzmocnić sprayem do czesania lub środkiem antystatycznym ze sklepu zoologicznego.

Co zaskakujące, możesz zachować stylowy wizerunek Keeshond praktycznie bez mycia. Oczywiście, jeśli jesteś właścicielem zwierzaka pokazowego, nie możesz obejść się bez arsenału szamponów, balsamów i odżywek, a także bez wycieczek do groomera. Ale większość zwierząt domowych łatwo toleruje brak dni kąpieli, dlatego zaleca się mycie futrzanego przyjaciela za pomocą specjalnych środków zoologicznych tylko wtedy, gdy jego sierść jest zanieczyszczona i emanuje nieprzyjemnym bursztynem. W innych przypadkach prysznic można łatwo zastąpić dokładnym czesaniem.

Oczy i uszy Keeshond są bezproblemowe, ale okresowe czyszczenie i wycieranie są również dla nich konieczne, więc nie oszczędzaj na płynach okulistycznych i płynach do leczenia małżowiny usznej. Konieczne jest mycie zębów psa co najmniej dwa razy w tygodniu, a raz w miesiącu keeshondu powinien przycinać i polerować pazury.

Karmienie

Keeshond jest nadal miłośnikiem wypełniania brzucha, ale to nie jest powód, aby dotykać i karmić zwierzaka z miski. Tendencja do otyłości u rasy jest dziedziczna, dlatego Wszelkie próby zadowolenia psa suplementem i wysokokalorycznymi przysmakami prowadzą do zestawu dodatkowych kilogramów i wycieczek do gabinetów weterynaryjnych. Zawartość kalorii w diecie keeshonda powinna mieć wyraźny charakter sezonowy. Zimą "Holender" musi otrzymywać więcej mięsa i podrobów (do 500 g dziennie), ale latem bardziej przydatne jest rozładowanie przewodu pokarmowego skromnym 300 g białka zwierzęcego.

Standardowa waga dziennej diety keeshonda wynosi 750-900 G. Zwykle menu obejmuje te same produkty, które są dozwolone dla innych psów: zboża (płatki owsiane, gryka, ryż), warzywa (z wyjątkiem ziemniaków i brokułów), odtłuszczone produkty mleczne, żółtka jaj. Całkowity zakaz stosowania dotyczy wszelkich potraw ze stołu głównego, słodyczy, wędlin i wędlin, kości, surowych ryb, owoców (cytrusów, winogron, granatów), semoliny i tłustej wieprzowiny.

Szczenięta są zwykle rozdawane w wieku dwóch miesięcy, dokładnie w czasie, gdy małe dzieci mogą zostać przeniesione na cztery posiłki dziennie. Ponadto potrzeba zmniejszenia liczby posiłków zwierzęcia spada całkowicie na właściciela. Nawiasem mówiąc, nie zapominaj, że 9-miesięczny Keeshond powinien jeść nie więcej niż dwa razy dziennie.

Właścicielom, którzy wolą trzymać zwierzęta na suchej karmie, można polecić marki super premium i holistyczne, a szczególną uwagę należy zwrócić na zboża w składzie, których "suszenie" powinno być jak najmniejsze. Jest to normalne, jeśli ziarno ryżu (białe lub brązowe) jest zawarte w paszy i nie jest dobre, jeśli głównym dodatkiem do zbóż jest pszenica. Kolejny ważny niuans: niektóre drogie karmy mogą wpływać na odcień sierści keeshonda, co dla właścicieli osób pokazowych może być poważnym problemem-na wystawie ton sierści psów jest starannie badany.

Zdrowie i choroby Keeshond

Uważa się, że w przeciwieństwie do wolfshpitz, keeshonds są mniej dotknięte eksperymentami hodowlanymi i odpowiednio mają lepsze zdrowie. Niemniej jednak rasa ma kilka poważnych dolegliwości spowodowanych dziedzicznością. Jednym z nich jest dysplazja stawu biodrowego. Choroba jest przenoszona z producentów na potomstwo, więc hodowcy, którzy cenią sobie reputację, badają osobniki Brid pod kątem obecności tej choroby.

Podwichnięcie rzepki, które nierzadko występuje u keeshondów, może mieć zarówno charakter genetyczny, jak i mechaniczny. Często choroba rozwija się z powodu urazu niezauważonego w odpowiednim czasie przez właściciela. U niektórych przedstawicieli rasy może wystąpić choroba i Willebranda-naruszenie procesu krzepnięcia krwi.

Nieprawidłowe działanie tarczycy i niewystarczająca ilość wytwarzanych przez nią hormonów prowadzą do rozwoju niedoczynności tarczycy, którą szczenięta keeshonda dziedziczą po rodzicach. Ale padaczka, która kilkadziesiąt lat temu była uważana za plagę rasy, jest dziś coraz mniej powszechna. Jednak przy zakupie szczeniaka przydatne będzie wyjaśnienie informacji na temat napadów padaczkowych u samicy i samca.

Jak wybrać szczeniaka

• Nie ma sensu wybierać szczeniaka keeshonda ze względu na płeć. Przedstawiciele tej rasy nie mają wyraźnych cech charakteru" dziewczęcego" i "chłopięcego". Jednocześnie samce są obdarzone bardziej teksturowanym wyglądem, a suka wyróżnia się przyjemną wdziękiem budowy ciała.
• Zapytaj hodowcę o wyniki badań producentów potomstwa pod kątem chorób genetycznych – dysplazji, rzepki, niedoczynności tarczycy.
• Poszukaj breedera, gotowego oddać szczeniaka nie wcześniej niż w wieku 8 tygodni – w tym wieku dzieci są gotowe do bezbolesnego rozstania z matką i bliźniętami.
• Oceń warunki przetrzymywania keeshondów, preferując szkółki, w których uprawia się uprawę wiejską i nie zamyka zwierząt w klatkach i ciasnych mieszkaniach.
• Jeśli szukasz psa pokazowego, poszukaj hodowców oferujących 4-Miesięczne szczenięta. W tym wieku potencjał wystawienniczy keeshonda jest lepiej widoczny.
• Zwróć większą uwagę na kolor szczeniaka. Rozwiń wełnę, Oceń grubość i jednorodność podszerstka i natychmiast odmawiaj zakupu, jeśli na futrze pojawi się nawet miniaturowa biała plamka – jest to poważna wada, która kwestionuje rasę miotu.

Cena keeshonda

Szczeniak keeshonda od utytułowanych producentów z marką znanej hodowli $400 – $500. Przeciętny przedstawiciel rasy, który nie ma wybitnego wyglądu, ale nadaje się do roli zwierzaka, jest średnio $200 – $250. czasami na stronach i forach pojawiają się" super korzystne " reklamy oferujące keeshonds na $100 – $150. Zwykle po zaniżonych cenach spełniają się albo zwierzęta, które nie są do końca udane pod względem estetycznym, albo potomstwo niezbyt zdrowych, a nawet ogólnie niezbadanych producentów.