Mastif Hiszpański

Wideo: Mastif Hiszpański

Historia rasy mastif Hiszpański

Przeszłość hiszpańskich molosów jest zakorzeniona w niebotycznej starożytności. Pierwsza literacka wzmianka o rasie pochodzi z drugiej połowy IV wieku pne. Stał się poematem dydaktycznym Wergiliusza "Georgika" - barwną opowieścią o pasterstwie, rolnictwie i uprawie winorośli tamtych czasów.

Istnieją wersje, że mastify pojawiły się znacznie wcześniej: na długo przed inwazją Rzymian na Półwysep Iberyjski. Jedna teoria łączy psy z kupcami fenickimi, druga z koczownikami z Azji. "Hiszpanie" mają powierzchowne podobieństwo do mastifami tybetańskimi , kaukaski i owczarki sharplanin, co pozwala mówić o obecności wspólnego przodka tych ras.

Pierwsze mastify hiszpańskie miały skromniejsze rozmiary, ale były wystarczające do ochrony bydła podczas wypraw. W ten sposób przedstawiciele rasy stali się pracowitymi pasterzami. Ceniono je za cechy zawodowe-równowagę, odwagę i niezależność. Ta ostatnia była niezwykle ważna, ponieważ w nocy psy pozostawały bez opieki właściciela i pełniły wyłącznie rolę Stróża.

W razie potrzeby "Hiszpanie" mogli chronić bydło przed atakiem dzikich zwierząt: dzików, wilków, a nawet niedźwiedzi. Podczas destylacji mastify prowadziły stado przez kilka dni, doskonale radząc sobie bez jedzenia i nie pozwalając sobie na atakowanie swoich "podopiecznych".

Głównie rasa hiszpańska była używana do wypasu owiec. Pies został przydzielony do stada liczącego tysiąc głów. Mastify poddano ścisłej selekcji, oceniając nie tylko cechy robocze, ale także cechy zewnętrzne. Przede wszystkim pasterze zwracali uwagę na wielkość głowy i głębokość ciała zwierzęcia.

Przez długi czas "Hiszpanie" odgrywali rolę czysto pracujących psów i nie przyciągali uwagi organizacji kynologicznych. Pierwsza rejestracja przedstawicieli rasy miała miejsce na początku XX wieku. Szczęściarzem był piesek o imieniu Machaco-uczestnik Międzynarodowej Wystawy Psów w Madrycie. Jednocześnie aktywna urbanizacja spowodowała spadek liczby pasterzy i wynikającą z tego liczbę mastifów. Negatywny wpływ na istnienie rasy miała Hiszpańska wojna domowa i wynikający z niej kryzys.

Rasę udało się zachować dzięki pasterzom, którzy nadal trzymali Owce. To oni dostarczyli psy do dalszej hodowli. Pierwszy standard pojawił się w 1946 roku dzięki staraniom hodowcy Luisa del Portillo. Dużo podróżował po prowincji Leon w poszukiwaniu największych okazów do hodowli. Po 20 latach inny hodowca – Amodel Alejandro-zaczął pracować nad rozwojem rasy. Jego pupile stali się protoplastami współczesnych linii "Hiszpanów": El Pinotara, Sacariez Pieto, Hermiño Tascona i Manalo Martineda.

Ostateczny standard rasy pojawił się w latach 70., ale oficjalne uznanie mastifów nastąpiło dopiero w 1982 r. w tym samym czasie hodowca Carlos Solas opracował nowy program hodowli psów. Obecnie istnieje około 10 oficjalnych szkółek, w których można zdobyć wiernego przyjaciela rasy mastif Hiszpański.

Wygląd mastifa hiszpańskiego

"Hiszpanie" odnoszą się do ras molosów. Majestatyczne i potężne zwierzęta w każdej sytuacji zachowują poczucie własnej wartości. Mastify hiszpańskie słusznie zasługują na tytuł Herkulesa w psim świecie!

Standard rasy określa wzrost zwierząt: dla samców - od 77 cm, dla samic - od 72 cm. Ponadto charakteryzują się dużą uważnością i spostrzegawczością. Masa ciała waha się w granicach 70-120 kg.

Głowa i czaszka

Głowa mastifa jest mocna i duża, ale w porównaniu z ciałem jej wymiary są harmonijne. Ma kształt ściętej piramidy z szeroką podstawą, patrząc z góry wygląda kwadratowo. Czaszka jest mocna i proporcjonalna, z wypukłym profilem. Jego długość odpowiada szerokości lub niewiele jej przekracza. Z tyłu głowy wyraźnie widać guzek.

Pysk

Pysk mastifa hiszpańskiego jest umiarkowanie szeroki. Jej długość jest w stosunku 2: 3 do długości czaszki. Ma Kwadratowy kształt, delikatnie zwęża się od podstawy do końcówki. Czoło jest płaskie; stopa lekko nachylona, ale słabo zaznaczona. Prosty grzbiet nosa jest opuszczony, przechodzi do płatka z szeroko otwartymi nozdrzami. Górna warga wisi nad dolną wargą, tworząc bryły. W kącikach ust widać małe "kieszenie". Błona śluzowa jest odsłonięta, zabarwiona na czarno.

Uszy

Uszy psa są średniej wielkości, spłaszczone. Mają kształt trójkąta z zaokrąglonym wierzchołkiem. Umieszczone powyżej linii zewnętrznych kącików oczu. Wiszące, ściśle przylegają do policzków. Gdy pies jest czujny, czubki uszu lekko unoszą się i pochylają do przodu.

Oczy

Oczy mastifa wydają się małe w porównaniu z rozmiarem głowy. Mają kształt migdałów, skośne. Kolor jest brązowy lub orzechowy; im ciemniejszy, tym lepiej. Mięsiste powieki mają czarną obwódkę. Dolna powieka zwisa, lekko odsłaniając spojówkę. Chociaż spojrzenie wydaje się melancholijne i spokojne, w bliższym kontakcie z psem zauważalna jest stanowczość i surowość.

Szczęki i zęby

Mocne i szerokie szczęki tworzą zgryz nożycowy. Wymagana jest pełna formuła dentystyczna: małe siekacze, ostre kły, przedtrzonowce i potężne zęby trzonowe. Ten układ zębów zapewnia mocny chwyt i trzymanie zdobyczy. Używali tego przodkowie mastifów, chroniąc stado przed drapieżnikami.

Szyja

Mocny i wytrzymały, choć dość krótki. Postawiona wysoko i ukośnie, muskulatura jest doskonale rozwinięta. Elastyczna skóra tworzy podwójne zawieszenie na dole.

Obudowa

Mastif hiszpański jest właścicielem prostokątnego i mocnego korpusu. Kłąb jest dobrze zaznaczony. Plecy są długie i Muskularne, utrzymują pozycję poziomą nawet w ruchu. Przechodzi w szeroką i lekko wypukłą dolną część pleców, a ta w skośny pod kątem 45° zad. Wysokość mastifa w tej części tułowia odpowiada jego wysokości w kłębie. Brzuch i linia pachwiny są umiarkowanie napięte.

Ogon

Ogon ma środkową pozycję, zwęża się od szerokiej podstawy do czubka. W spoczynku zwisa do stawów skokowych, podczas ruchu unosi się na wzór szabli, ale nie jest rzucany na plecy ani zad.

Kończyny przednie

Są ustawione prosto i równolegle do siebie. Zauważalny jest silny kręgosłup i rozwinięta muskulatura. Długie ramiona są ustawione pod kątem 100° do ziemi. Łokcie mocno przyciśnięte do boków "Hiszpana" są skierowane do tyłu. Przedplecze strome, tworzą z łokciami kąt 125°. Ich długość powinna być trzy razy dłuższa niż śródręcza. Masywne stawy nadgarstkowe przechodzą w lekko nachylone i mocne śródręcza. Łukowate łapy są zebrane w kępę, mają elastyczne i twarde poduszki. Palce kończą się krótkimi pazurami.

Kończyny tylne

Linie, różnią się równoległym położeniem. Mocny kręgosłup jest podkreślony przez mięśnie, kąty stawów są wyraźne. Szerokie biodra odchodzą od zadu pod kątem 100°. Podudzia są suche i długie, a mięśnie są lepiej rozwinięte tylko w górnej trzeciej części. Ścięgno Achillesa jest mocne. Stawy skokowe są równoległe do siebie, odchylone do tyłu. Stęp i śródstopie są masywne, przechodzą w łukowate łapy. Palce są dopuszczalne niezależnie od ich rodzaju.

Sposób poruszania się

Mastify hiszpańskie charakteryzują się ciężkim Ryśkiem bez kołysania się na boki. Im większa prędkość, tym mocniej kończyny psa wsuwają się pod ciało, bliżej środka ciężkości. Ruchy są eleganckie, z wyraźną siłą.

Wełna

Zwierzęta mają bardzo grubą sierść średniej długości, która ściśle przylega do ciała. Ramiona, klatka piersiowa i ogon są ozdobione dłuższymi włosami. Najkrótsza sierść pokrywa przestrzenie międzypalcowe.

Kolor

Kolor mastifa hiszpańskiego nie jest ściśle regulowany. Preferowane są kolory sobolowe, wilcze, czarne, czerwone, żółte i jelenie. Dopuszczalne są ich wszelkiego rodzaju kombinacje, a także oznaczenia w postaci plam lub białego "kołnierza".

Możliwe wady

Wśród głównych wad rasy są:

• Niewielkie odchylenia od typu płciowego;
• Brak kłów, przedtrzonowców lub zębów trzonowych;
• Nadmierna ektropia lub Entropia;
• "wirowanie" tylnymi kończynami;
• Falista lub długa wełna;
• Niezrównoważony temperament;
• Prosty lub dopasowany brzuch;
• Słabe linie pleców i lędźwi;
• Przycięte uszy lub ogon;
• Ogon rzucony na plecy;
• Spiczasty pysk;
• Słabe kończyny;
• Nos" rzymski";
• Prosty zgryz.

Dyskwalifikujące wady obejmują:

• Niezstąpione jądra (po jednej lub obu stronach);
• Zbyt niskie lub wysokie ustawienie;
• Depigmentacja płatków nosa i błon śluzowych;
• Nadmierna nieśmiałość lub agresywność;
• Krępość lub długonogość;
• Ostre przejście od czoła do pyska;
• Rozwidlony Płatek nosa;
• Słabo rozwinięty korpus;
• Przekąska lub niedokus;
• Luźne mięśnie;
• Garbaty schab;
• Krowa;
• Jasne oczy;
• Lisi pysk;
• Zające łapy;
• Inochod.

Postać mastifa hiszpańskiego

Przedstawiciele rasy odziedziczyli powściągliwy temperament od odległych przodków. Te psy wyróżniają się niezależnością i pewnością siebie. "Hiszpanie" nie są obciążeni ciężarem w postaci nerwowości i tchórzostwa. Wręcz przeciwnie, odwaga i poświęcenie zwierząt zasługują na prawdziwy szacunek. Mastif rzuci się do ataku nawet na przeciwnika, który przewyższa go wymiarami, a jeśli chodzi o ochronę rodziny – tym bardziej!

Pomimo bezgranicznego oddania, Mastif hiszpański nie rozpoznaje właściciela w łagodnej i niezdecydowanej osobie. Zwierzę potrzebuje bezwarunkowego lidera i partnera, w przeciwnym razie szkolenie i prawidłowe wychowanie zwierzęcia jest niemożliwe. Jeśli jesteś początkującym hodowcą psów, przyjrzyj się bliżej bardziej lojalnym rasom: mops , pudel , Golden Retriever lub rosyjski toy terrier . Hiszpańskie Molosy nie są najlepszą opcją dla początkujących.

Mastify subtelnie wyczuwają nastrój innych. Przedstawiciel rasy nie narzuca swojego społeczeństwa, spokojnie odnosi się do wymuszonej samotności, ale zawsze spotyka właściciela radosnym szczekaniem i machaniem ogonem. Pies nie ma nic przeciwko Towarzystwu gości. Jednak czując, jak atmosfera w pokoju się nagrzewa, "Hiszpan" zwróci większą uwagę na obcych i, jeśli to konieczne, stanie w obronie właściciela.

W kręgu rodzinnym mastify wydają się zamieniać w ogromne pluszowe zabawki! Uwielbiają akceptować pieszczoty, odpowiadać na nie radosnym chrząknięciem, leżeć w czyichś nogach i mieć psie sny. Psy odczuwają szczególnie drżące uczucia wobec tych, których uważają za słabszych od siebie: dzieci lub osoby starsze.

Nawiasem mówiąc, rodziny z dziećmi mogą liczyć na czworonożną pomoc ze strony zwierzaka. Mastif zachowuje się jak opiekunka do małych członków rodziny, opiekując się nimi i uczestnicząc w grach. Jeśli przyjaciele przyszli do Twojego dziecka, nie zostawiaj psa samego z zabawnym towarzystwem. Mastif Hiszpański może postrzegać krzyki i aktywizm jako Zagrożenie i wejdzie w rolę obrońcy. Biorąc pod uwagę wymiary i masę ciała, ta demonstracja siły może zakończyć się katastrofalnie dla uczestników "konfliktu".

Przedstawiciele rasy nie lubią konkurować, ponieważ uważają to za Poniżej swojej godności, więc dobrze dogadują się z innymi zwierzętami. Wyjątkiem są ozdobne gryzonie i ptaki. Jednocześnie największym zagrożeniem nie są instynkty psa, ale jego imponujący rozmiar. Nie zostawiaj małych zwierząt samych z ogromnym zwierzęciem: Mastif Hiszpański może im mimowolnie zaszkodzić.

Właściciele mastifów zauważają: psy pozostają pod prysznicem jako szczenięta do czwartego roku życia. A to oznacza, że musisz nauczyć się bawić futrzanego "dziecka" spacerami na świeżym powietrzu lub nowymi zabawkami. Znudzone zwierzę to prawdziwe zagrożenie! Po powrocie do domu dosłownie odkryjesz ruiny. Próbując się zabawić, pies z łatwością przewróci sofę lub gryzie nogę biurka. Warto zauważyć, że w nocy instynkty mastifów nasilają się, więc psy mogą zachowywać się niespokojnie, szczególnie pod nieobecność właściciela.

Wśród pozytywnych cech rasy jest oddanie domowi. "Hiszpanie" nie będą kopać i łamać ogrodzenia, chcąc wyjść poza powierzone terytorium, dzięki czemu mastify doskonale radzą sobie bez smyczy.

Wychowanie i szkolenie

Mastify Hiszpańskie potrzebują wczesnej socjalizacji, ale nadal tworzą się psychicznie do trzeciego roku życia. Od pierwszego miesiąca życia konieczne jest jasne ustalenie priorytetów: w prowizorycznym stadzie rola alfa jest przypisana Tobie. Jeśli zwierzę uzna autorytet właściciela za niewystarczający, będziesz musiał zapomnieć o owocnym wychowaniu. "Hiszpan" zignoruje wszelkie ostrzeżenia i polecenia z twojej strony. Wraz z posłusznym zwierzakiem dostaniesz 70-kilogramowy problem na najbliższe kilkanaście lat.

Ważne jest, aby być spokojnym i konsekwentnym w wychowywaniu mastifa. Zwierzę nie dostrzega krzyków i gróźb pod swoim adresem. Ponieważ przedstawiciele rasy historycznie rozwinęli dość okrutne usposobienie, konieczne jest porzucenie niesprawiedliwych kar i znęcania się nad psem. W przeciwnym razie pies będzie miał urazę i nie stanie się Twoim oddanym przyjacielem.

Na socjalizację nie mniej wpływa pobyt psa w społeczeństwie – zarówno ludzkim, jak i czworonożnym. Często chodź z mastifem w otoczeniu innych ludzi i zwierząt. Więc Twój zwierzak zrozumie, że świat należy nie tylko do niego i nie przejawi agresji. W tym samym celu konieczna jest zmiana trasy spacerów, aby za każdym razem Mastif Hiszpański eksplorował nowy teren i nie czuł się jak władca świata.

Jeśli chodzi o szkolenie, te psy są zainteresowane nauką nowych poleceń. Ważnym elementem jest zachęta. Mastif chętniej pokaże swoje umiejętności, jeśli nagrodzisz go smakołykiem lub czułym głaskaniem. Czujesz, że trening mastifa hiszpańskiego wychodzi z rutyny? Skontaktuj się z profesjonalnymi opiekunami psów. Pod ich kierownictwem pies przejdzie kurs podstawowych poleceń, a otrzymasz przydatne wskazówki dotyczące dalszej edukacji zwierzaka.

Pielęgnacja i utrzymanie

Opieka nad mastifem hiszpańskim jest trudna. Gruba sierść zwierzęcia wymaga regularnego czesania nie więcej niż trzy razy w tygodniu. Do tych celów idealna jest metalowa szczotka lub drewniany grzebień z rzadkimi zębami. W okresie sezonowego linienia będziesz potrzebować puzderki lub furminatora. Doświadczeni właściciele psów ułatwiają procedurę, lekko zwilżając sierść "Hiszpana" wodą z rozcieńczoną w niej odżywką, wtedy włosy są mniej splątane i czesane bez zbędnych kłopotów.

Okresowo na uszach, szyi i tylnych łapach mastifa tworzą się kołtuny. Aby je usunąć, możesz użyć specjalnego sprayu lub noża do kołtuna. W zaawansowanych przypadkach skontaktuj się z fryzjerem, który zajmuje się strzyżeniem psów. Nie zaleca się skracania wełny w domu.

Mastify Hiszpańskie nie wymagają regularnej kąpieli. Jeśli twoje zwierzę nie ubrudziło się podczas spaceru, ogranicz się do kąpieli raz na trzy miesiące. Nadużywanie procedur wodnych grozi przerostem gruczołów skórnych zwierzęcia i pojawieniem się charakterystycznego zapachu "psa". Alternatywnie odpowiedni jest suchy szampon, który wizualnie "odświeży" sierść psa. Produkt jest dokładnie czesany po wcieraniu w podszerstek.

Zaleca się skracanie pazurów co najmniej raz w miesiącu. Z narzędzi będziesz potrzebować obcinaka do paznokci dla dużych ras psów i pilnika do paznokci, który pomoże wypolerować ostre krawędzie. Aby ułatwić procedurę, możesz trzymać łapy zwierzaka w ciepłej wodzie: zmiękczy to pazury. W zimnych porach roku warto zaopatrzyć się w odżywczy olej do smarowania poduszek łap.

Nie zapomnij o pielęgnacji jamy ustnej mastifa. Zęby psa potrzebują twojej uwagi dwa razy w tygodniu. Aby usunąć miękką płytkę nazębną, odpowiednia jest stara szczotka lub specjalna dysza na palcu. Niewystarczająca higiena prowadzi do powstawania kamienia nazębnego, który wymaga interwencji specjalisty. Aby zapobiec, włącz pokarmy stałe do diety "Hiszpana" i zachwyć go nowymi zabawkami-gryzoniami.

Oczy i uszy psa są osuszane miękką, niestrzępiącą się szmatką. Środkiem pomocniczym może być specjalny balsam lub wywar z rumianku. Upewnij się, że nie ma przeciągów, dopóki zwierzę nie wyschnie całkowicie.

Prawidłowe odżywianie jest kluczem do dobrego zdrowia mastifa hiszpańskiego. Właściciele psów tej rasy wybierają karmę naturalną lub suchą karmę Premium. Regularne połączenie obu opcji jest obarczone problemami z układem trawiennym. W pierwszych miesiącach życia podstawą diety powinny być pokarmy bogate w wapń. Wzmocni to stawy, które z wiekiem są bardziej obciążone.

Wyklucz z psiego menu:

• Produkty mleczne w dużych ilościach;
• Produkty z ciasta drożdżowego;
• Jedzenie i napoje z kofeiną;
• Duże kości;
• Ryby w dowolnej formie;
• Surowe mięso i jajka;
• Cebula i czosnek;
• Cytrusy;
• Wędzone;
• Ziemniaki;
• Słodycze;
• Grzyby;
• Orzechy.

Miskę zwierzaka należy napełnić czystą wodą-butelkowaną lub infuzyjną przez 6-8 godzin.

Zdrowie mastifa hiszpańskiego

Pomimo silnej odporności i wytrzymałości przedstawiciele rasy są podatni na pewne choroby:

• Dysplazja stawów biodrowych;
• Skręt żołądka lub jelit;
• Gruczolak Trzeciego Wieku;
• Zawrót wieku;
• Gonartroza;
• Zaćma;
• Wyprysk.

Nie zapomnij o terminowych szczepieniach-kluczu do długowieczności Twojego zwierzaka. Ponadto konieczne jest regularne leczenie zwierzęcia pasożytami zewnętrznymi i wewnętrznymi.

Jak wybrać szczeniaka

Mastif hiszpański jest rasą "trudną", więc nie powinieneś chwytać pierwszego szczeniaka, zwłaszcza w atrakcyjnej cenie. Do wyboru nowego przyjaciela należy podchodzić mądrze. Puszyste maluchy muszą dorastać do trzech miesięcy, zanim zostaną dołączone do rodziny. W tym wieku zdrowie fizyczne i psychiczne zwierząt uważa się za wystarczająco silne.

Zapoznając się z mastifami hiszpańskimi, należy zwrócić uwagę na warunki przetrzymywania. Idealną opcją jest woliera czysta i zamknięta od przeciągów. Ci, którzy chcą kupić szczeniaka o doskonałym rodowodzie, mogą poprosić hodowcę o podanie wszystkich niezbędnych informacji, w tym informacji o rodzicach.

Nie mniej ważny jest wygląd mastifa: mocny kręgosłup, gęsta sierść, zdrowa skóra i błony śluzowe, oczy i nos bez patologicznego wydzielania. Dziecko powinno być zabawne i ciekawe, nie ukrywać się ani nie uciekać przed wyciągniętą ręką. Umiarkowana otyłość jest koniecznością: szczupłość to pewny znak, że szczeniak nie jest zdrowy.

Polegaj na intuicji – powie Ci, z którym "Hiszpanem" nawiąże najbardziej drżącą przyjaźń!

Ile kosztuje Mastif Hiszpański

Ci, którzy chcą zdobyć futrzanego przyjaciela rasy mastif Hiszpański, będą musieli rozwidlić: minimalna cena to $350 – $400. Spadkobiercy ze znanymi "krewnymi" kosztują pięć razy więcej: około $2500. Najlepszym miejscem do zakupu mastifa hiszpańskiego jest certyfikowana hodowla. Zwierzęta z targu ptaków nie będą mogły pochwalić się doskonałą genetyką i doskonałym zdrowiem.