Pudel

Historia rasy pudel

Przekonanie, że pudel jest jedną z najstarszych ras psów, łączy wszystkich specjalistów ze świata kynologii. Jednak nie ma zgody co do jego ojczyzny, przodków, etapów formowania się rasy. Trzy kraje ubiegały się o prawo do bycia ojczyzną pudla w różnych okresach – Niemcy, Węgry, Francja. Pierwotnym celem pudli było najwyraźniej polowanie, a ich przodkami były kudłate psy pasterskie i tak zwane psy wodne, używane do podawania zastrzelonej zwierzyny ze zbiorników wodnych podczas polowania. Tego rodzaju psy żyły w wielu krajach Europy Zachodniej.

Dzisiaj panuje opinia, że pudel zawdzięcza swoje pochodzenie kilku rasom psów, różniącym się od siebie rozmiarem, ale mającym cechę jednoczącą – długą kudłatą sierść, która pokrywa całe ciało. To właśnie rosnące odmiany pudli są nadal przyczyną debaty na temat pochodzenia rasy. Tak więc wśród przodków pudla dużego i średniego nazywane są spaniele wodne, których przodkami są z kolei Barbet (francuski pies wodny), psy spokrewnione z komondorami (kudłate owczarki węgierskie) i Poole (Węgierskie psy wodne). W wyglądzie małych pudli obecne są cechy spanieli Toy, Maltese , biszonów . Wpływ na powstawanie rasy przypuszczalnie miały również retrievery, legawe i charty.

W rekonstrukcji historii rasy eksperci oparli się na analizie etymologicznej, pisemnych dokumentach, obrazach psów podobnych do pudla. W języku niemieckim "pudel" (lub "pudelin") oznacza "kałużę", "bagno"lub całe pojęcie" buczenia się w wodzie". Angielskie słowo "pudle", które pochodzi od" puddle", jest również tłumaczone jako"kałuża". Francuska nazwa rasy to Caniche. Słowo "caniche" pochodzi od" chien canard", co oznacza"pies do polowania na kaczki".

Wizerunki psów przypominających pudle można zobaczyć na starożytnych rzymskich i greckich monetach, płaskorzeźbach starożytnych rzymskich grobowców. Psy w kształcie pudla są wyryte na średniowiecznych malowidłach ściennych klasztoru benedektynów w Montrealu na Sycylii i opactwa Saint-Remy we Francji. Psy z charakterystyczną dla pudli "fryzurą lwa" są obecne na płótnach malarzy szkoły holenderskiej i flamandzkiej. Pierwsze pisemne opisy pudla można znaleźć w kronikach europejskich z XVI wieku i wspominają już o odmianach tych psów, różniących się między sobą wielkością i kolorem.

W XVIII wieku pudle zyskały niezwykłą popularność wśród europejskiej szlachty. W tym samym czasie fryzjerstwo rozwijało się dynamicznie w Europie, a za panowania Ludwika XVI we Francji pojawiły się pierwsze salony fryzjerskie. Nadworni fryzjerzy, którzy opanowali nowe rzemiosło, zaczęli przycinać grubowłosych ulubieńców swoich wysoko urodzonych panów w różnych stylach. Sam król, ze względu na swoją żonę Marie Antoinette, która uwielbiała pudle, ogłosił miniaturowego pudla oficjalną rasą dworską.

Estetyczny wygląd i dobroć pudla spodobały się również kreatywnym, artystycznym i ekstrawaganckim naturom. Te psy były ulubieńcami wielkich ludzi, takich jak Georges Sand, Thomas Mann, Schopenhauer, Ludwig van Beethoven. Pudle stały się ulubieńcami artystów cyrkowych, ponieważ ich wyjątkowa zdolność do poddawania się treningowi pozwala im wykonywać oszałamiające akrobacje na arenie. Jednak pudel nie tylko bawił wyższe społeczeństwo i Czechy. Jego odwaga, oddanie i spryt były również poszukiwane w bitwach wojskowych – psy szukały rannych, dostarczały tajne raporty.

Pierwszy standard pudla został zdefiniowany i opublikowany w Wielkiej Brytanii w 1886 roku, później standardy rasy zostały opracowane w Niemczech. W każdym z tych krajów hodowla zwierząt szła własną drogą, co doprowadziło do powstania różnych rodzajów pudla. Brytyjczycy preferowali lekką, pełną wdzięku kość psa. A w Niemczech Kaiser hodował te psy, starając się nadać rasie ciężką, masywną konstytucję. Wiadomo, że od końca XIX wieku archiwum kanclerza Rzeszy w Niemczech cesarskich strzegło imponującego rodzaju pudli królewskich. Przez długi czas w krajach Europy Wschodniej – Polsce, Czechosłowacji, Jugosławii, na Węgrzech – hodowcy koncentrowali się na niemieckich standardach, w innych krajach preferowali pudle z angielskiej "dynastii".

We Francji pierwszy Klub Miłośników pudli został otwarty dopiero w 1923 roku, ale bardzo szybko kraj ten otrzymał tytuł przodka nowoczesnego standardu rasy. Wieloletnia prezes klubu i właścicielka hodowli pudli Mademoiselle Galliani osiągnęła doskonałe wyniki w hodowli psów dużych, małych i karłowatych, z których wiele zostało mistrzami. W 1936 roku FCI (Międzynarodowa Federacja Kynologiczna) zatwierdziła standard rasy opracowany przez francuski klub pudla.

W Rosji rasa zyskała popularność w XIX wieku, chociaż już w czasach Katarzyny II pudle osiedliły się na dworze carskim. Te szlachetne psy zostały rozpoznane nie tylko w środowisku arystokratycznym, ale także w kręgach rosyjskiej inteligencji, artystów, aktorów, pisarzy. Nadal istnieje opinia, że pudel jest psem dla ludzi o smaku i inteligencji. W Rosji hodowano głównie duże pudle, a rasy miniaturowe sprowadzano z Europy.

W ZSRR po Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej pod DOSAAF rozpoczęła działalność sekcja "Pudel Królewski", aw latach 60.otwarto również sekcję miłośników małych pudli. W 1989 roku powstał Wszechzwiązkowy Klub pudla, przemianowany w latach 90. Na Rosyjski Klub pudla. Dziś jest częścią struktury RKF.

W dzisiejszych czasach nadal występuje pewna różnorodność w Rasie pudla, co jest najbardziej widoczne w porównaniu dużego pudla i pudla Toy, wyhodowanego w połowie ubiegłego wieku. Jednak hodowcy zbliżyli się do celu, jakim jest zapewnienie, że najmniejszy pies będzie dokładną mini repliką największego przedstawiciela rasy pudli.

Wideo: Pudel

Wygląd pudli

Obowiązujący obecnie standard rasy stwierdza sześć wariantów kolorystycznych pudla, dwa rodzaje sierści i cztery odmiany wzrostu: duży (lub standardowy, Królewski), mały (lub średni), miniaturowy (lub karłowaty), Pudel Toy.

Obudowa

Pudel jest złożony proporcjonalnie. Długość tułowia przekracza wysokość w kłębie, która powinna w przybliżeniu odpowiadać wysokości w kości krzyżowej. Klatka piersiowa jest głęboka, długa, szeroka, dobrze rozwinięta. Jego przednia część znajduje się wysoko, co nadaje lądowaniu głowy dumę i szlachetność. Żebra mają owalno-sklepiony kształt. Linia pleców powinna być równa, dolna część pleców powinna być mocna i muskularna. Brzuch i pachwina pudla są napięte, ale nie tak wyraziste jak charty.

Głowa

Wydłużony, proporcjonalny do ciała, ma elegancki kształt, ale nie jest zbyt lekki. Czaszka jest wyraźnie wyrzeźbiona, z profilu lekko wypukła. Linia przejścia od czaszki do pyska jest prawie niewidoczna. Kontur pyska jest prosty, wydłużony, niezbyt ostry. Wargi są średniej grubości, górna rozciąga się na dolną, ale nie zwisa. Kolor warg u czarnych, białych i Szarych Psów jest czarny, u brązowych – brązowy, u pudli morelowych może mieć dowolny odcień: od gęstego ciemnobrązowego do czarnego. Ta sama kolorystyka z dopasowaniem koloru zwierzęcia jest charakterystyczna dla płatka nosa. Sam płatek nosa jest dość duży, nozdrza są dobrze rozwinięte. Policzki nie są wydatne, ściśle przylegające do kości jarzmowych, słabo zaznaczone.

Szczęki i zęby

Szczęki pudla są mocne. Zgryz powinien być nożycowy, zęby białe.

Oczy

Migdały, niewypukłe, ułożone nieco ukośnie w linii z grzbietem nosa. Kolor oczu czarnych, białych, szarych, morelowych psów jest ciemnobrązowy lub prawie czarny z niebieskim odcieniem. Brązowe pudle mają brązowe oczy. Często w ich kolorze występuje ciemnobursztynowy odcień. Wyraz oczu jest żywy, ciekawy, a nawet nieco namiętny.

Uszy

Wysoko postawione, wystarczająco długie, zwisające do kącików ust wzdłuż policzków i przylegające do nich. Rozszerzają się w dół i są zaokrąglone na końcach. Uszy pudla są skutecznie ozdobione grubą, długą sierścią.

Szyja

Mocny, lekko zakrzywiony w okolicy karku. Ma średnią długość, nieco mniejszą lub równą długości głowy.

Kończyny

Kończyny przednie powinny być nieskazitelnie proste, równoległe do siebie, pełne wdzięku, ale także umiarkowanie Muskularne. Śródręcza powinny być mocne, ale nie masywne. Na tylnych kończynach, szczególnie w biodrach, dobrze rozwinięte mięśnie powinny być wyraźnie widoczne. Po zbadaniu z tyłu kończyny tylne, podobnie jak przednie, wyglądają równolegle do siebie, ale patrząc na psa z boku, powinieneś zauważyć, że stawy kolanowe i skokowe są zakrzywione. Śródstopie są ustawione pionowo.

Łapy pudli mają owalny kształt, są dość małe, ale mocne. Palce są połączone błoną pływacką, są zwarte, zgięte w kierunku ziemi, a ich poduszki są gęste i grube. Kolor pazurów czarnych i szarych pudli powinien być czarny. U brązowych-brązowym lub czarnym. U białych-czarny lub różowy, naturalny dla rogu. U psów w kolorze morelowym pazury mogą być pomalowane na czarno lub ciemnobrązowo.

Ogon

Gruby u podstawy, ogon osadzony wysoko, skierowany w górę. Może być naturalnej długości lub skrócony o połowę lub jedną trzecią. Jeśli pies jest w spokojnym stanie, trzyma go w dół. Podczas ruchu ogon jest skierowany w górę po skosie.

Ruch

Ruchy pudla są swobodne, lekkie i jednocześnie energiczne. Jego chód jest niezwykle elegancki, przypomina taniec. Przechodząc do rysia, pies porusza się sprężyście, wykazując głównie siłę i muskularność tylnych kończyn.

Wełna

Pudel jest właścicielem bardzo grubej i bujnej sierści, jest zaletą tego psa, dzięki czemu pies jest całkowicie wyjątkowy. Rasa charakteryzuje się dwoma rodzajami wełny – kręconą i sznurowaną.

Kręcone włosy mają strukturę podobną do polaru. Jest wyraźnie zwinięty, bardzo bujny, obszerny, gęsty, ma elastyczność. Wełna sznurowana jest również gruba. Cienka i delikatna, tworzy powaloną teksturę, która jest niezliczonymi cienkimi sznurkami pokrywającymi całe ciało psa. Sznury nie powinny być krótsze niż 20 centymetrów. Im dłuższe sznury, tym większy potencjał wystawowy pudla. Aby pies wyglądał schludnie i elegancko, należy go przeczesać, aby sierść zwisająca sznurkami opadała równomiernie po obu stronach ciała. Wełna rosnąca nad uszami może być zebrana w elegancki "kucyk" i ozdobiona efektowną kokardką.

Kolor

Zgodnie ze standardami FCI kolor pudla może być czarny, biały, brązowy, szary, morelowy, czerwony. Inne organizacje międzynarodowe uznają również inne kolory. Głównym wymaganiem jest to, że kolor powinien być jednolity, bez śladów.

Istnieją ograniczenia dotyczące odcieni niektórych kolorów. Tak więc brąz powinien być dość ciemny, ciepły odcień. Ciemnobrązowy kolor uzyskany przez blaknięcie czerni jest niedozwolony. Niepożądane są również beż i jaśniejsze odcienie.

Intensywność szarości nie powinna być osłabiona, jej odcienie nie powinny zbliżać się do bieli ani czerni.

Morelowy kolor pudla powinien być równy i nie zmieniać się w beżowy, kremowy, ciemny kasztan, czerwony kolor.

Czerwony kolor z kolei nie powinien przypominać moreli.

Fryzury

Zatwierdzono trzy główne standardy strzyżenia pudli, dotyczą one zarówno psów kręconych, jak i sznurowanych. Klasyczna fryzura to "lew". Psy o podobnej fryzurze, ale nie tak dekoracyjnej, można zobaczyć na najstarszych obrazach tego zwierzęcia. Pies jest cięty od podstawy ogona do żeber. Strzyżenie wpływa również na górną część pyska do dolnych powiek, dolną część pyska, policzki. Kończyny tylne i dolne są krótko przycięte, z wyjątkiem mankietów lub bransoletek. Dopuszczalne jest pozostawienie wełny na przednich kończynach - "spodniach". Wełniana dekoracja może być obecna na dolnej części pleców. Na ogonie pozostaje okrągły lub owalny pompon. Wąsy psów nie są obcinane.

"angielska fryzura" jest jak "lew". Ta opcja polega na modelowaniu bujnych mankietów lub bransoletek na tylnych kończynach, gdy obręcze są krótko przycięte między nimi. Na głowie-Top-nuta (wełna zebrana w wiązkę, przypięta np. kokardką na gumce). Wąsy są obcięte.

Nowoczesna fryzura oznacza zachowanie sierści na przednich i tylnych kończynach. Istnieją następujące opcje:

• Sierść jest przycinana bardzo krótko na przednich łapach od pazurów na łapach do pazurów na nadgarstku (piąty palec). Dolna część tylnych kończyn jest przycięta do wysokości odpowiadającej cięciu na przednich. Pysk i ogon są przycinane zgodnie z wariantem "Lwa";
• Wełna jest skracana wzdłuż ciała na długość, która nie powinna być mniejsza niż 1 cm, aby uzyskać teksturowany efekt mory. Długość sierści powinna stopniowo wzrastać wraz z przejściem z tyłu do żeber i górnej części kończyn;
• W wersji z wyrównaną (uporządkowaną) wełną na głowie pozostawia się czapkę, ale niezbyt wysoką, sierść pozostaje również z tyłu szyi. Powinien gładko zejść do kłęby, a następnie do łopatek i przedniej części klatki piersiowej. Z przodu płaszcz powinien tworzyć ciągłą linię do doskonale przyciętych końców łap. Sierść pozostaje na spodzie uszu. Jego długość wzrasta w dół, kończąc się wyrównaną grzywką. Sierść na uszach można skrócić lub ogolić.

Rodzaje fryzur pudla

Wady rasy

• Wygięte lub zapadnięte Plecy.
• Zbyt nisko ustawiony ogon.
• Płat nosa jest częściowo odbarwiony.
• Pysk jest spiczasty, plamy na pysku.
• Garb z tyłu nosa.
• Zbyt duże, szczerze głęboko osadzone oczy, nie mają wystarczająco ciemnego koloru.
• Zbyt krótkie uszy.
• Skośność zadu.
• Długi, przesuwny krok, płynny ruch.
• Rzadka, słaba lub nadmiernie sztywna sierść.
• Nadmierna nerwowość.

Zdjęcie pudla

Postać pudla

Pudle, których wygląd jest wyrafinowany i elegancki, są często nazywane psami "kobiecymi", co jest całkowicie niesprawiedliwe. Nie zapominaj, że przodkami tego psa o uroczym wyglądzie były psy myśliwskie. Od nich pudel otrzymał mobilność, energię, miłość do aktywnego stylu życia. Uwielbia gry sportowe z piłką, biegi z właścicielem, a pływanie sprawia mu największą przyjemność. Jednak pies nie będzie miał nic przeciwko leżeniu na kanapie z właścicielem i oglądaniu seriali telewizyjnych.

Pudel wyróżnia się niezwykłą inteligencją i sprytem. Mówi się o nim: "Pudel nie jest jeszcze człowiekiem, ale nie jest już psem". To spryt i inteligencja pudla determinują jego zachowanie, wykazując niezrównane posłuszeństwo. Może się nawet wydawać, że ten pies jest zadowolony, ale w rzeczywistości ubóstwia swojego pana i uznaje go za niekwestionowany autorytet, ponieważ zdaje sobie sprawę, że jest mądrzejszy od siebie. Pies wspiera "przywódcę" we wszystkich swoich działaniach i nie uważa za konieczne zaprzeczanie mu. Jeśli właściciel zacznie kopać ziemię w ogrodzie, pudel natychmiast dołączy do pracy i zacznie kopać ziemię w pobliżu, a jeśli zdecyduje się usiąść i podziwiać zachód słońca, z pewnością usiądzie w pobliżu i bezinteresownie będzie obserwował tę akcję.

Naturalna obserwacja, spryt, pamięć, ciekawość pomagają pudlowi uchwycić wszystkie niuanse komunikacji – zmiany mimiki, gestów, intonacji właściciela – przewidując jego dalsze działania i życzenia. Pies jest gotowy na wszystko, byle nie zdenerwować właściciela, dlatego stara się dokładnie przestrzegać jego poleceń, a czasem udaje mu się to zrobić, zanim jeszcze wyraził swoje życzenia. Jeśli pudel popełnił błąd, swoim zachowaniem pokaże, że prosi o przebaczenie, zdał sobie sprawę z tego wszystkiego i odtąd to się nie powtórzy.

Zdolność percepcji ludzkiej mowy pudla jest doskonale rozwinięta. Uważa się, że zna ponad 70 słów. Ale fani tej rasy psów są przekonani, że taka liczba jest zbyt niska. Co więcej, wiele słów pudla rozumie się, obserwując ruch ust osoby. Ten dar pozwala im stać się świetnymi towarzyszami dla osób głuchoniemych.

Pudel to bardzo kontaktowy pies. Potrzebuje komunikacji nie tylko z właścicielem, ale także ze wszystkimi członkami rodziny. Biorąc to pod uwagę, wrodzone poczucie dumy powstrzymuje pudla przed kompulsywnością. Właściciele tego psa muszą zrozumieć, że potrzebuje oznak uwagi i okazywania miłości. W przeciwnym razie pudel może popaść w depresję, a nawet zachorować.

Pudle uwielbiają dzieci. Są gotowi być zarówno przyjaciółmi, jak i opiekunami w tym samym czasie. Nawiasem mówiąc, zdolność pudla do opieki może przejawiać się w relacjach ze wszystkimi członkami rodziny, niezależnie od ich wieku – w tym pies realizuje swoje skłonności pasterskie.

Pudel nie jest agresywny i całkowicie niegodziwy. Stosunek do osób z zewnątrz zależy od tego, czy dana osoba go polubiła, czy nie. Ale może w skrajnych przypadkach szczekać na niekorzyść. Strażnicy pudli są bezużyteczni, ale jeśli poczują niebezpieczeństwo, z pewnością powiadomią właściciela dźwięcznym szczekaniem.

Pudle świetnie dogadują się ze zwierzętami mieszkającymi z nimi w tej samej rodzinie, w tym z kotami. Jednak przedstawiciele rodziny kotów, którzy nie są zaznajomieni z psem, mogą ucierpieć, jeśli instynkt łowiecki wzrośnie w nim.

Główne cechy postaci pudli w różnych kategoriach wzrostu są prawie identyczne, ale postać pudla Toy może mieć pewną tchórzliwość, przejawiającą się w strachu przed głośnymi dźwiękami i gwałtownymi ruchami. Tę wadę koryguje się za pomocą właściwego wychowania. Pudel Toy jest mniej energiczny niż jego kuzyni.

Wychowanie i szkolenie

Wrodzone cechy pudla, takie jak spryt, posłuszeństwo i naśladownictwo oraz nieodłączne poczucie wstydu, sprawiają, że proces uczenia się i szkolenia jest prawie bezproblemowy. Te psy bardzo szybko zapamiętują polecenia, wystarczy im kilka razy wyjaśnić lub pokazać, co i jak należy zrobić, a na zawsze zapamiętają lekcję. Szczenięta pudelata są zabawne, jak dzieci, dlatego szkolenie powinno odbywać się w formie gry, w której właściciel działa jako partner i towarzysz. Pies zaczyna postrzegać ludzkie życie jako grę i próbuje naśladować ludzi: wkłada swoje zabawki do pudełka, przynosi niezbędne rzeczy. Dorastając, pudel dosłownie humanizuje się, zaczyna brać żywy udział w rodzinnych sprawach gospodarczych, dzieli hobby swoich właścicieli.

Nie możesz krzyczeć na pudla i karać go. W rzeczywistości on sam rzadko daje ku temu powód. Jeśli jednak pies "wystraszył się", wyjaśnienie jego błędu nie powinno odbywać się w zbyt budujący i żmudny sposób. Musisz zawstydzić zwierzaka krótko i przekonująco we właściwym momencie i we właściwym miejscu, aby zrozumiał, o co chodzi.

Pudel jest myślącym psem, a tę cechę należy pielęgnować i zachęcać: dużo się z nim komunikować, rozmawiać, wyjaśniać swoje działania, mówić o tym, czego od niego oczekujesz.

Źle wychowany pies, który nie wie, czym jest podporządkowanie, najprawdopodobniej wyobraża sobie, że jest najważniejszy w rodzinie i będzie buntowniczy. Jest to szczególnie powszechne w przypadku pudli miniaturowych i Toy.

Opieka i utrzymanie

Aby pudel zawsze wyglądał zdrowo, zadbany i schludny, konieczna jest regularna pielęgnacja jego wspaniałej, gęstej sierści. Wskazane jest czesanie psa codziennie, przynajmniej trzy razy w tygodniu, ponieważ jego odrastająca sierść nie wypada. Aby to zrobić, kup specjalny grzebień do czesania pudla i szczotkę do masażu.

Musisz czesać psa, naprzemiennie wykonując ruchy wzdłuż i przeciw sierści. Najpierw czesają wełnę na ciele, a następnie na łapach. Jeśli nie zastosujesz się do tej zasady, sierść psa spadnie, zaplątuje się, utworzą się kołtuny, których bardzo trudno się pozbyć.

Pudel bardzo lubi wodę, więc kąpiel, której potrzebuje dość często, nie sprawia mu niedogodności. Psa należy myć co najmniej raz lub dwa razy w miesiącu, używając specjalnego szamponu dla psów długowłosych. Przed zabiegiem wodnym pudel należy dokładnie przeczesać. Jeśli utworzą się kołtuny, należy je zdemontować lub ostrożnie wyciąć ostrymi miniaturowymi nożyczkami. Pień psa i dokładnie spłucz pianę co najmniej dwa razy. Niedbale umyta Wełna z pewnością szybko spadnie ponownie.

Kolejnym ważnym elementem w pielęgnacji pudla jest systematyczne strzyżenie. Elastyczna i sprężysta sierść tego psa jest podstawą jego dekoracyjności. Naciskanie dłoni na wełnę powoduje odczuwanie oporu i niemal natychmiast przywraca jej pierwotny kształt. Ta funkcja pozwala na modelowanie różnych fryzur, w liczbie których żaden pies nie może się równać z pudlem. Oprócz standardowych fryzur istnieje wiele fantazyjnych, wśród których najpopularniejsze są "sportowe" i "owce". Są to proste konturowanie obudowy.

Strzyżenie ciała i kończyn powinno odbywać się co trzy miesiące i wskazane jest powierzenie go doświadczonemu groomerowi. Aby nauczyć się samodzielnie przycinać pudla, przeczytanie podręcznika nie wystarczy, lepiej wziąć praktyczne lekcje od mistrza, najlepiej przejść specjalistyczne kursy. Ale każdy może wykonać higieniczną fryzurę. Co miesiąc za pomocą specjalnych nożyczek wycina się zarośniętą sierść na pysku, pod ogonem, w okolicy narządów płciowych. Zaleca się przycinanie obficie rosnącej sierści między palcami, miękiszami i na samych palcach co dwa tygodnie.

Energiczny pudel potrzebuje wysiłku fizycznego. Jeśli siedzi w czterech ścianach, z pewnością będzie zdezorientowany pod stopami, zapraszając swoich właścicieli do gry. Musisz chodzić co najmniej trzy razy dziennie, pożądane jest, aby co najmniej jeden spacer był długi, a pies miał możliwość biegania bez smyczy.

Pudel może być karmiony zarówno naturalną żywnością, jak i gotową karmą. Produkty mięsne powinny stanowić około jednej trzeciej diety. Preferuj wołowinę (lepiej nie lody), wątróbkę drobiową i wołową, flaki są bardzo przydatne. Część mięsa może być gotowana. Na bazie płatków użyj płatków owsianych, ryżu, gryki, prosa. Gotuj owsiankę na wodzie, a nie na bulionie mięsnym. Dopuszczalne jest traktowanie zwierzaka i makaronu, ale w minimalnych ilościach. Jajka można podawać nie więcej niż dwa razy w tygodniu. Karm psa twarogiem z taką samą częstotliwością. Jeśli nie chce jeść surowego produktu, zaoferuj mu serniki. Okresowo dodawaj warzywa do diety, możesz w postaci sałatki doprawionej olejem roślinnym lub kwaśną śmietaną.

Kup suchą karmę, konserwy, opatrunki do naturalnej żywności w wyspecjalizowanych sklepach, preferując produkty premium.

Dwumiesięczne pudelaty są karmione 3-4 razy dziennie, sześciomiesięczne-nie więcej niż trzy. Gdy pies ma 8 miesięcy, zostaje przeniesiony na dwa posiłki dziennie.

Zdrowie i choroby pudla

Pudel jest dość odpornym i zdrowym psem, ale istnieje wiele chorób charakterystycznych dla tej rasy:

• Choroba Addisona (ograniczona produkcja hormonów przez nadnercza), często wyrażana w "zaburzeniach" żołądka i letargu;
• Wzdęcia, które wymagają natychmiastowej wizyty u weterynarza;
• Niedorozwój nerwu wzrokowego, niebezpieczny, ponieważ może powodować ślepotę lub zniekształcone postrzeganie środowiska przez oko;
• Pra-zanik siatkówki, jest chorobą genetyczną;
• Cushing-guz, często złośliwy, choroba charakterystyczna głównie dla starszych psów;
• Przewlekłe aktywne zapalenie wątroby – w tej chorobie wątroby nie można wyleczyć psa, ale rozwój choroby można zatrzymać;
• Niedoczynność tarczycy-choroba tarczycy;
• Głuchota.

Jak wybrać szczeniaka

Wybór szczeniąt pudla jest dość szeroki, ze względu na różnice w ich kolorze i wielkości. Należy pamiętać, że w rodzinie, w której jest dziecko, nie należy zabierać miniaturowego (karła) ani pudla Toy, ponieważ psy z tej kategorii często cierpią z powodu dziecięcej niezręczności. Wybór koloru zależy od subiektywnych preferencji. W jednym miocie mogą znajdować się pudelaty o różnych kolorach.

Podczas wizyty u hodowcy, którego reputacji z pewnością musisz być pewien, nie spiesz się, aby od razu zdobyć pierwszego szczeniaka, który Ci się podoba, ale obserwuj jego zachowanie. Zdrowe szczenięta pudla są zawsze aktywne, Zabawne, wśród nich musisz wybrać najbardziej zwinne i ciekawe. Pamiętaj, że kobiety są zwykle spokojniejsze.

Jeśli zdecydujesz się wybrać miniaturowego szczeniaka lub pudla Toy, nie kupuj najmniejszego z nich: może być najsłabszy.

Sprawdź Oczy pudelenki – powinny być czyste, bez gromadzenia się wydzieliny w rogach. Konieczne jest również zbadanie brzucha pod kątem wysypki, zaczerwienienia. Nie wahaj się sprawdzić, w jakim stanie jest sierść pod ogonem: jeśli się skleja, prawdopodobnie pies ma problemy z trawieniem. Pies nie powinien swędzieć i kuleć.

Nawet białe pudle rasowe na klatce piersiowej, uszach, dolnej części kończyn mogą mieć kremowe lub morelowe obszary sierści – nie jest to wada rasy, z wiekiem sierść stanie się biała. Zdarza się, że szczenięta rodzą się z różowymi nosami, poduszkami łap, ale z czasem obszary te ciemnieją.

Szczenięta pudla najlepiej nabyć, gdy mają już 2 miesiące. Jeśli chcesz, aby twój wybrany w przyszłości brał udział w wystawach, musi mieć co najmniej cztery miesiące.

Hodowca musi wydać ci kartę szczenięcia, którą można następnie wymienić na rodowód, oraz paszport weterynaryjny ze szczepieniami.

Zdjęcie szczeniąt pudla

Ile kosztuje pudel

Koszt szczeniaka pudla zależy od jego wielkości, koloru, wieku i lokalizacji hodowli.

Szczenięta klasy pokazowej z perspektywą wystawową są sprzedawane od $900. Dzieci z klasy Brid, które mogą brać udział w hodowli rodowodowej, szacuje się na $700. Pudelaty należące do klasy PET, które mają niewielkie odchylenia od standardu, ale są całkowicie zdrowe i piękne, kosztują około $500. Pudelaty o szorstkiej w dotyku sierści przypominającej końskie włosy są zawsze oceniane poniżej.