Airedale Terrier

Historia rasy Airedale Terrier

Największy z brytyjskich terierów został wyhodowany około połowy XIX wieku, w dolinie Erdel (zachodnia część hrabstwa Yorkshire), która później dała nazwę rasie. Zafascynowani tak bezpretensjonalną rozrywką, jak nęcenie wydr rzecznych, angielscy pracowici od czasu do czasu parali się krzyżowaniem poszczególnych odmian terierów. W podobny sposób zwykli ludzie, którzy byli uzależnieni od brutalnej gry, planowali wyhodować silnego, chwytliwego psa, który był w stanie pobić rekordy w łapaniu gryzoni. Ostatecznie jeden z eksperymentów, w których wzięły udział rude i staroangielskie czarno-podpalane teriery, zaowocował. Tak narodziły się pierwsze erdele. Początkowo te czworonożne "Yorkshire" nie miały osobnej nazwy, dlatego w różnych częściach kraju nazywano je terierami wodnymi, robotniczymi, szorstkowłosymi i brzegowymi. Oficjalnie zmieniono nazwę zwierząt na Airedale terriery, zatwierdzając je jako niezależną rasę, udało się dopiero w 1886 roku.

Pula genów psów stopniowo się powiększała. Kynolodzy są przekonani, że na pewnym etapie wlano im krew Wilczarz irlandzki , Wandei Basset Griffon i Otterhound, i że to właśnie te rasy nadały fenotypowi erdeley niezbędną kompletność i wyrazistość. Jeśli chodzi o cechy robocze, prawie natychmiast się okazało: Airedale terriery są w stanie znaleźć dziury zwierząt, ale nie przedostać się do nich. W związku z tym w Anglii zwierzęta były wykorzystywane w klasycznym polowaniu na przyjaciół. Mając ostry zapach, te brodate fidgety nigdy nie straciły śladu, a zapach prochu jeszcze ich nie rozpraszał. Ponadto erdelowie pracowali zawodowo na wodzie.

Od końca XIX wieku rasa zaczęła płynnie rozszerzać swoje siedlisko. Na przykład w 1880 r.kilka osób wyemigrowało do Stanów Zjednoczonych. Do Rosji partia Airedale terrierów przybyła na początku wojny rosyjsko-japońskiej i wyłącznie w celach praktycznych. Ambasada Brytyjska wysłała psy do służby wojskowej i pomocy rannym żołnierzom. Niemniej jednak zwierzęta były naprawdę sławne w latach I wojny światowej. Na froncie Airedale terriery pracowały jako listonosze, doprowadzając to, co zaczęło się do końca nawet na ostatnim oddechu i pomimo śmiertelnych ran. Cóż, maksymalny skok popularności psów nastąpił pod koniec lat 40. XX wieku, po czym zainteresowanie nimi powoli spadało. Już na początku lat 60. erdele przesunęły się z 20.na 50. miejsce na liście najpopularniejszych ras naszych czasów.

Wideo: Airedale Terrier

Znani właściciele Airedale terrierów

• James Curwood.
• Woodrow Wilson.
• Borys Zakhder.
• Mark Zacharow.
• Ferdinand Porsche (założyciel Porsche).

Standard rasy Airedale Terrier

Airedale Terrier – harmonijnie zbudowany, brodaty Żywiec z ciekawym, wnikliwym spojrzeniem i sztywnym, zabawnie kudłatym psem na łapach. W rzeczywistości Erdel nie jest takim gigantem, chociaż jest uważany za największego z brytyjskich terierów. Jeszcze wbić go do plecaka, jak jakiś Jack-Russell , raczej się nie uda.

Głowa

Airedale Terrier ma małą głowę, która płynie w obszerny, ale schludny pysk. Czaszka psa jest płaska, Wydłużona, zwężająca się w kierunku oczu. Stop jest słabo wyrażony.

Zęby i szczęki

Masywność pyska Airedale terriera zapewnia mocne, głębokie szczęki. Jednocześnie nadmiernie rozwinięte kości szczęki, które zwiększają jarzmo pyska, nie są mile widziane przez komisje wystawowe. Zęby przedstawicieli tej rasy są mocne, zamknięte w prawidłowym zgryzie nożycowym.

Nos

Czarny, średniej wielkości płat.

Oczy

Airedale terriery mają małe, uważne oczy: nie są zbyt głęboko osadzone, ale nie wypukłe. Najbardziej ciemny kolor tęczówki jest mile widziany, a światło jest bardzo niepożądane.

Uszy

Uszy psów są małe, mają kształt trójkąta równoramiennego i dobrze przylegają do głowy. Fałd ucha powinien znajdować się powyżej linii czaszki, z wysoko osadzonymi lub podkreślonymi opadającymi uszami – poważną wadą.

Szyja

Szyję Airedale terriera wyróżnia średnia długość, dobra muskularność i ogólna suchość.

Obudowa

Airedale Terrier jest stosunkowo Kompaktowy. Linia górnej części psa jest krótka, ale równa, z podkreśloną muskularną dolną częścią pleców. Klatka piersiowa jest głęboka (sięga do łokci), z wypukłymi żebrami, choć nie jest szeroka.

Kończyny

Nogi Airedale terrierów są proste, poruszają się swobodnie i prosto w biegu. Łopatki psa są długie, mocno cofnięte, łokcie swobodnie "chodzą" wzdłuż ciała. Tylne nogi zapewniają sprężyste pchnięcie dzięki masywnym biodrom, dobrym kątom artykulacji i silnym stawom skokowym. Łapy są zwarte, zaokrąglone, z umiarkowanie łukowatymi palcami i gęstymi poduszkami.

Ogon

Do niedawna ogon Airedale terrierów został zatrzymany. Dziś procedura została zniesiona, więc ogon współczesnych osobników jest silny, umiarkowanie gruby i długi, podniesiony do góry.

Wełna

Airedale terriery mają dość sztywne "ubrania". Podszerstek przedstawicieli tej rasy jest krótki, ale bez wyraźnej pulchności. Ost ma szorstką, drucianą strukturę z załamaniem. Ogólnie rzecz biorąc, psowina ściśle przylega do ciała zwierzęcia, tworząc coś w rodzaju kombinezonu ochronnego.

Kolor

Typową wersją koloru Airedale terriera jest czerwonawo-brązowy z czarnym lub brązowo-brązowo-czarnym (tak zwany kolor "Grizzly") czaprakiem. Odcień sierści na zewnętrznej stronie ogona i górnej części szyi psa pokrywa się z kolorem czapraka. Obszary o ciemniejszym kolorze psowiny to uszy, spód szyi, boczne części czaszki. Dopuszczalna jest niewielka ilość białego włosa na klatce piersiowej.

Wady i wady dyskwalifikujące

Doskonałe oceny na wystawach nie świecą przede wszystkim dla zwierząt, które mają wyraźne wady anatomiczne. Są to zwykle wady zgryzu (nieliniowe umiejscowienie siekaczy), nieprawidłowe ruchy (chodzenie), brak podszerstka, obecność odleżyn, brak oznak dymorfizmu płciowego. Całkowitej dyskwalifikacji, która odcina dostęp do wejścia na ring, podlegają osoby z wadami, takimi jak wnętrostwo, dewiacyjne zachowanie (nieuzasadnione tchórzostwo lub agresja), wady zgryzu, zdeformowany typ konstytucji i ogólnie deformacje anatomiczne.

Zdjęcie Airedale Terrier

Charakter Airedale Terrier

Airedale Terrier to pozytywny, energiczny shalopai, którego trudno wepchnąć w ramy, ale z którym całkiem możliwe jest wynegocjowanie pokojowego współistnienia. Wyraźna niezależność zwierząt, odziedziczona po klanie terierów, może powodować pewne niedogodności dla właściciela, dlatego przeciwnicy wszelkich trudności lepiej wolą przedstawiciela tej rasy od jakiegoś pozbawionego charakteru stworzenia dekoracyjnego. Ale Erdel naprawdę się nie nudzi, więc jeśli pilnie potrzebujesz aktywnego towarzysza z własnymi poglądami na życie w ogóle, aw szczególności na przyjaźń, przyjrzyj się bliżej temu brodatemu "meteorowi".

Podobnie jak jego krewni z grupy, Airedale Terrier wyróżnia się zwiększoną "rozmownością" i szkodliwością. Cichy i flegmatyczny Erdel jest zjawiskiem tak bardzo, że sprawia, że myślisz o zdrowiu psychicznym psa. W rodzinie zwierzę zachowuje się odpowiednio, dogaduje się ze wszystkimi domownikami, jeśli okażą mu należyty szacunek i nie zaatakują jego własności (tak, Airedale Terrier naprawdę nie lubi dzielić się czymkolwiek, a zwłaszcza własnymi zabawkami). Ten "Yorkshire" ma dobre zadatki na walkę, ale wcale nie jest badassem ani prowokatorem. Pies może rzucić się do ataku tylko w celu ochrony właściciela, ale nie ze względu na zainteresowanie sportowe.

Airedale terriery mają zauważalną skłonność do działań wartowniczych, więc jeśli chcesz skierować "gadatliwość" zwierzaka we właściwym kierunku, powierz mu ochronę domu, a najpierw dowiesz się o przybyciu zaproszonych i nieproszonych gości. Zwiększona towarzyskość rasy uniemożliwia jej spokojne znoszenie samotności, więc zabranie Airedale terriera, wiedząc z góry, że przez większość dnia będzie musiał siedzieć zamknięty – szczerze nieudany pomysł. Ponadto znudzony pies zawsze poluje na małe szkodniki, a to jest obarczone poplamionymi meblami, zerwaną tapetą i zmęczonymi butami.

Wychowanie i szkolenie

Airedale Terrier to zdolny, pracowity, ale często absolutnie zdyscyplinowany uczeń, którego nie można złamać ani smakołykami, ani groźbami. Problem polega na tym, że szczeniak może się nudzić podczas zajęć. A skoro się nudzi, to nie ma sensu rozciągać "tortur". O wiele łatwiej jest udawać niezrozumienie, w końcu naciskając właściciela własnym uporem i uzyskując pożądaną wolność. Dlatego kynolodzy zalecają rozpoczęcie edukacji i szkolenia Airedale terrierów tak wcześnie, jak to możliwe, podczas gdy nie są one jeszcze tak przebiegłe i podejrzane. Jeśli zaszczepisz okruchy miłości do nauki, dorastając, będzie wspinał się ze skóry, aby wykonać dowolne ćwiczenie "piątki".

Pamiętaj, że dorastające Airedale nie są przyzwyczajone do rezygnacji z własnych pozycji, więc jeśli pies nie zareagował na trzykrotne polecenie, lepiej przerwać lekcję. Wielokrotne powtarzanie żądania prowadzi do tego, że zwierzę zaczyna lubić, gdy jest namawiane. Pozwól brodatemu "nastolatkowi" pokonać cię swoim uporem raz lub dwa, a bardzo szybko spadniesz w jego oczach do poziomu personelu serwisowego. Nie oznacza to, że należy całkowicie zrezygnować z zajęć, ale lepiej jest wziąć pod uwagę Hazard rasy i zbudować proces uczenia się, aby Erdel naprawdę się nim zainteresował.

Czasami pies może odmówić pracy pod kierunkiem właściciela tylko dlatego, że usiadł i chce fizycznego odprężenia. W takim przypadku lepiej z nią dobrze chodzić. Ale to nie powinno być monotonne ciągnięcie na smyczy: aby swobodnie biegać i wkładać nos do każdej podejrzanej nory, Airedale Terrier potrzebuje pełnej wolności, bez ograniczeń ograniczających impulsy emocjonalne. Podczas pracy z Airedale terrierem ważne jest również, aby zrozumieć, że inteligencja tej rasy jest w porządku, a żucie każdego ćwiczenia 10 razy z jej przedstawicielami to strata czasu i wysiłku. Po pierwsze, taka technika ryzykuje znudzenie zwierzaka. Po drugie, nic poza deptaniem w miejscu i nadmiernym obciążeniem mózgu psa, niekończące się powtórzenie nie da.

Pierwsze lekcje posłuszeństwa odbywają się w domu, w znajomym, swobodnym otoczeniu. Szczeniak musi zrozumieć, że teraz jego przywódcą jesteś ty, a niezależność i samowoli są odtąd skończone. Czasami właściciele nastoletnich psów narzekają na nieufność i tchórzliwość swoich podopiecznych. Nie martw się, dla 3-6-miesięcznego Airedale terriera takie zachowanie jest normalne. Tak zwana reakcja pasywno-obronna jest charakterystyczna dla wielu dorastających psów, ale nigdy nie przechodzi w linię charakteru, znikając bez śladu w miarę dojrzewania zwierzęcia.

No i trochę o programach szkoleniowych. Przeciętnemu zwierzakowi z nadmiarem wystarczą kursy OKD lub UGS. Szkolenie Airedale terriera ZKS również ma miejsce, ale częściej nie wynika z potrzeby, ale z kaprysu właściciela. Bez względu na to, co chcesz, ale konkurować z wykwalifikowanymi czworonożnymi strażnikami, takimi jak boerbooley i Rosyjskie Czarne teriery Airedale Terrier nie jest w stanie.

Utrzymanie i pielęgnacja

Airedale Terrier jest w stanie mieszkać w mieszkaniu, ale w duszy marzy o prywatnym domu z przytulną wolierą i osobistą działką, którą można wykopać rowami wzdłuż i wszerz. Lepiej jest zbudować izolowaną budę dla psa, licząc na jesienną wilgoć. Jednocześnie pozostawienie Airedale terriera do zimowania w nim jest rażącym naruszeniem. Rasa ta nie jest przystosowana do mrozu, a przy złej pogodzie jej miejsce w domu. Długie spacery dwa razy dziennie to obowiązkowa pozycja w utrzymaniu Airedale terrierów. Ale możesz zabrać brodatych oszustów na pas leśno-parkowy lub na pustkowia i wypuścić je ze smyczy, gdy dobrze zrozumieją znaczenie poleceń " do mnie!"i" Uff!». W przeciwnym razie pewnego dnia twój podopieczny bezpowrotnie zgubi się w niektórych przydrożnych krzakach. Popadanie w drugą skrajność i ciągnięcie zwierzaka na pasku godzinami po ulicach również nie jest tego warte. Do pełnego rozładowania Airedale Terrier potrzebuje osobistej przestrzeni, a jeśli nie pełnej niezależności w podejmowaniu decyzji, to przynajmniej złudzenie, że jego działania nie są przez nikogo kontrolowane.

Pielęgnacja i higiena

Sezonowe linienie Nie dotyczy Airedale terrierów. Niezależnie przedstawiciele tej rasy zrzucają tylko niewielki procent podszerstka, więc główna praca nad doprowadzeniem "futra" zwierzaka do właściwego wyglądu spada na Ramiona właściciela. Sierść psa jest aktualizowana poprzez przycinanie (szczypanie), które jest dwojakiego rodzaju: higieniczne i wystawowe. W pierwszym przypadku wełna jest wyrywana dwa razy w roku i całkowicie. Pozwala to odświeżyć psowinę i poprawić jej jakość. Możesz opanować technikę samodzielnie, bez konsultacji z groomerem. Umyta i wysuszona wełna jest zbierana opuszkami palców w cienką wiązkę bliżej korzenia i wyciągana w kierunku jej wzrostu. Lepiej jest zacząć przycinać erdela z głowy, stopniowo zbliżając się do pleców, gdzie psowina jest łatwiej i szybciej usuwana.

Po uszczypnięciu skórę psa smaruje się odżywczym kremem łagodzącym podrażnienia i pozostawia zwierzę w spokoju. Nawiasem mówiąc, wielu właścicieli po trymowaniu owija Airedale terriera w kombinezon przed wyjściem na spacer, aby zwierzę nie przeziębiło się. Nie jest to szczególnie konieczne, jeśli pies jest aktywny i dużo biegnie na spacerze. Ale w przypadku mniej energicznych osób, które lubią siedzieć i stać u stóp mistrza, ubrania mogą się przydać. Aby stymulować wzrost nowego psa u trymowanego Airedale terriera, należy go systematycznie szczotkować. Przydatne jest od czasu do czasu czesanie kępek martwego podszerstka: w ten sposób odrastające włosy będą leżeć gładsze i gęstsze w stosunku do ciała psa.

Fryzura wystawowa jest bardziej złożoną i poważną procedurą. Jego celem jest podkreślenie cech rasy i maskowanie małych wad fizycznych. Proces odbywa się etapami, ponieważ na ringu zwierzę musi wykazać już wyrośniętą psowinę. 2-2, 5 miesiąca przed wystawą Airedale Terrier jest całkowicie wyrywany, omijając okolice nóg, klatki piersiowej, brody i wąsów. Dwa tygodnie przed wydarzeniem pies jest przycinany głową, strefą pod ogonem, gardłem i ramionami, jednocześnie wyrównując przejścia między obszarami o różnych długościach sierści. Najtrudniejszym etapem jest nadanie zwierzęciu wyrafinowanego wyglądu na kilka dni przed wystawą. Zwykle w przeddzień wydarzenia eliminowane są drobne niedociągnięcia, na które wcześniej nie było czasu. W szczególności wąsy i bródka są uprawiane, aby profil Airedale terriera był podkreślony prostokątny, włosy na kościach policzkowych są wyrywane, obszar wokół ust jest przetwarzany, włosy na czole są skracane. Ponadto poszczególni właściciele zabarwiają wełnę na czapce i pozostałych częściach ciała swoim podopiecznym, aby nadać jej bogatszy ton. Ogólnie rzecz biorąc, przycinanie wystawowe to poziom Pro, do którego nie trzeba dążyć. O wiele mądrzej jest znaleźć dobrego groomera i powierzyć mu sprawę.

Ważne: formalnie fryzura Airedale jest przeciwwskazana, ponieważ zmienia strukturę sierści i zmiękcza ją. Jednocześnie nadal występuje przycinanie gardła i głowy psa, aby podkreślić gładkość linii i wyraźny kontur.

Pielęgnacja uszu Airedale terrierów jest standardowa, ale będziesz musiał majstrować przy szczeniakach, ponieważ tworzenie prawidłowego ułożenia wstęgi usznej jest żmudną sprawą. Z tego powodu w pierwszych miesiącach życia uszy dzieci są przyklejane do głowy, dopóki nie znajdą właściwej pozycji. Ponadto chrząstki uszne młodych erdeli wymagają codziennego masażu trwającego 3-5 minut.

Nabierz zasady, aby raz w tygodniu zaglądać Airedale do ust, sprawdzając biel zębów. Jeśli szkliwo zacznie żółknąć, spróbuj usunąć płytkę nazębną silikonową dyszą posypaną pokruszoną kredą lub zoopastą. Badanie wzroku odbywa się codziennie, ale nie warto codziennie biegać za psem z chusteczką. Wystarczy raz w tygodniu chodzić wilgotną szmatką po błonie śluzowej powieki. Obszarem szczególnej uwagi są bródki Airedale terrierów. Podczas jedzenia zamoczą się, utkną w nich okruchy, które uwielbiają wszelkiego rodzaju bakterie. Aby uniknąć pojawienia się grzyba i nieprzyjemnego zapachu, sierść na brodzie i pysku psa jest wycierana po każdym posiłku. Uważaj również na wzrost włosów otaczających usta psa. Jeśli są zbyt długie, lepiej je skrócić, aby nie sklejały się w wiązki i nie tworzyły zaczepów.

Karmienie

Podobnie jak reszta ras, Airedale są karmione przez "suszenie" lub "Hetero". Wybór rodzaju karmienia jest kwestią osobistych preferencji właściciela, jego zatrudnienia i możliwości finansowych. Naturalne menu Airedale terriera nie obejmuje żadnych specjalnych egzotycznych produktów. Wszystko jest jak u większości psów: codziennie surowe chude mięso; raz w tygodniu ryby morskie z wcześniej usuniętymi kośćmi; sałatki z buraków, marchwi, kapusty, ogórka i dyni – codziennie, ale z umiarem. Płatki zbożowe (gryka, ryż) pomagają zwiększyć porcje kalrozh. Airedale terriery nie odmówią sfermentowanego mleka i jaja kurzego, ale w drugim przypadku lepiej nie przesadzać: wystarczy jeden lub dwa razy w tygodniu. Karm psa dwa razy dziennie, w podlizie, koncentrując się na wadze zwierzęcia. Tak więc stawka jednej porcji dla 20-kilogramowej osoby może wynosić od 400 do 600 g, dla 29-kilogramowej – 600-900 G.jeśli mówimy o paszy przemysłowej, będziesz musiał skupić się na odmianach nie niższych niż klasa premium. Z drugiej strony, karmiąc Airedale terriera wysokiej jakości "suszeniem", istnieje szansa na zaoszczędzenie na zakupie suplementów diety i witamin, bez których w przypadku naturalnej diety nie można się obejść.

Zdrowie i choroby Airedale terrierów

Nawet energiczne i odporne rasy, takie jak Airedale Terrier, nie są odporne na genetyczne predyspozycje do niektórych rodzajów chorób. W szczególności najbardziej" popularną " dolegliwością wśród erdeli jest dysplazja stawów biodrowych. Nieco rzadziej u zwierząt diagnozuje się:

• Przepuklina pępkowa;
• Wyprysk surowy;
• Demodekoza;
• Pannus;
• Choroby tarczycy (niedoczynność tarczycy);
• Choroba Willebranda-Diana;
• Kardiomiopatia rozstrzeniowa;
• Entropion;
• Zanik siatkówki;
• Przepuklina pępkowa;
• Hiperadrenokortyzm;
• Dystrofia rogówki oka;
• Czerniak;
• Chłoniak.

Jak wybrać szczeniaka

• Oceń ogólny stan mamy małych dzieci. Jeśli suka wygląda na zaniedbaną i zmęczoną, nie musisz liczyć na zdrowy miot.
• Dowiedz się, ile szczeniąt Airedale terriera było pierwotnie w miocie, jaki rodzaj porodu ma suka, a także wiek obojga rodziców. Kupowanie czworonożnego przyjaciela od zbyt młodej lub starszej pary jest niepożądane.
• Wybór zwierzaka, który nigdy nie wejdzie na ring, zaczyna się od pierwszych urodzin dzieci. Erdele wystawowe zaczynają się przyglądać już w poważniejszym wieku (5-6 miesięcy.), gdy ich cechy zewnętrzne są wyrażone tak wyraźnie, jak to możliwe.
• Mając niewielkie doświadczenie w szkoleniu ras myśliwskich, lepiej wybrać "dziewczyny", uczą się szybciej. Samce Airedale terriera są bardziej niezależne, chociaż ich temperament jest znacznie bardziej powściągliwy.
• Zwróć uwagę na położenie białych plam na sierści szczeniaka. Jeśli Airedale Terrier ma białe palce, nie jest to wada. Wraz z wiekiem i zmianą sierści ślady znikną, pozostawiając tylko kilka jasnych włosów jako przypomnienie. Jeśli białe " plamy "znajdują się nad palcami, bezpośrednio na łapach, z wiekiem staną się bardziej zauważalne, podobnie jak biała" chmura " między przednimi nogami, chwytająca pierś szczeniaka.
• Sprawdź u hodowcy, czy rodzice szczeniąt zostali przebadani pod kątem chorób genetycznych – mielopatii zwyrodnieniowej i hiperurykozurii.
• Sprawdź wagę szczeniaka Airedale terriera przed zakupem: 2-miesięczne dziecko powinno ważyć co najmniej 6 kg, 3 – miesięczne dziecko powinno ważyć 10-11 kg.

Zdjęcie szczeniąt Airedale Terrier

Airedale Terrier Cena

Szczenięta Airedale Terrier nie są najpopularniejszym "produktem" na wirtualnych tablicach ogłoszeń, chociaż w kraju jest wystarczająco dużo hodowli, w których można kupić zdrowe dziecko z rodowodem. Średnia cena za rasę waha się w granicach $250 - $400, podczas gdy wszystkie szczenięta z ceną poniżej $300 należą do klasy Pet (zwierzęta domowe bez prawa do hodowli).