Burbul

Historia rasy burbul południowoafrykański

Burbuli osiedlili się w Afryce w XVII wieku, ale śledzenie ich historii jest całkiem możliwe. Uważa się, że przodkami tych surowych psów byli europejscy molosowie, którzy wyemigrowali do południowej części kontynentu afrykańskiego wraz z imigrantami ze Skandynawii. W miarę upływu czasu zwierzęta krzyżowały się z rasami tubylczymi, a także innymi psami przybywającymi na kontynent, co stało się warunkiem wstępnym narodzin klanu burbul.

Na początku XIX wieku krew została zmieszana z fenotypem rasy buldogi angielskie i mastifów . Zwierzęta przywieźli ze sobą Brytyjczycy, którzy rzucili się do Kapsztadu, aby chronić go przed wtargnięciem Napoleona. W niewielkim stopniu przyczynili się do rozwoju cech robotniczych burbulów i afrykańskich rolników, którzy wybrali tylko najbardziej asertywne i agresywne osoby do ochrony własnych gospodarstw. To sprawiło, że boerbooles stali się pierwszorzędnymi strażnikami i strażnikami ciała, zdolnymi do samodzielnej walki z całą grupą domowników i innymi miłośnikami łatwego zysku.

XX wiek przyniósł ze sobą całkowitą urbanizację, a wraz z nią zapomnienie o rasie. Gospodarstwa chłopskie zostały zniszczone, ich właściciele przenieśli się ze skarbem na ciasne przedmieścia, więc zniknęła potrzeba dużych psów ochroniarzy. Pozostawione sobie zwierzęta powoli degenerowały się, tak że do lat 70.w okolicach Kapsztadu nie byłoby też pary rasowych boerbouli.

W połowie lat 80. Grupa entuzjastycznych rolników podjęła się przywrócenia liczby zwierząt, dla których musiała wyposażyć wyprawę i przeczesać terytorium dzisiejszej Republiki Południowej Afryki. W ramach prowizorycznej "Tournai" zebrano 250 burbulów, z których większość okazała się niezdolna do hodowli przez Metysów. Hodowcy jednak uparcie się nie poddawali i ostatecznie około 70 zwierząt było w stanie uzyskać rejestrację i pozwolenie na krycie.

W 1990 roku w Afryce powstało Stowarzyszenie Hodowców boerboole, aw 2004 roku w Ameryce rozpoczęło swoją pracę jako WWB-pierwsza międzynarodowa organizacja zajmująca się hodowlą i popularyzacją rasy. Wkrótce psy zaczęły interesować się w innych krajach, ale pragnienie zwykłych ludzi, aby postrzegać ich zwierzęta jako twardych, impulsywnych strażników, odegrało okrutny żart z burbulami. Mając nadzieję, że hodowla zwierząt stanie się bardziej opłacalna, hodowcy zaczęli kultywować w swoich oddziałach takie cechy charakteru, jak złośliwość i agresywność wśród kupujących. W rezultacie urodziły się całe linie psów o niezrównoważonej psychice. Dania zareagowała na to jako pierwsza, całkowicie zakazując rasy do hodowli. Władze rosyjskie nie były tak kategorycznie nastawione, ale w 2011 r. burbuli zostały również wpisane na listę ras niebezpiecznych u nas, podlegając ustawie "o odpowiedzialnym traktowaniu zwierząt".

Wideo: Burbul

Wygląd boerboula

Boerboel to teksturowany, dokładnie napompowany "sportowiec" o nieoczekiwanie spokojnym i inteligentnym wyglądzie. Jest ciężki i daleki od dziecka (wzrost przeciętnego samca w kłębie wynosi 64-70 cm), przez co sprawia wrażenie niezwykle groźnego stworzenia, którego przejście jest dosłownie niebezpieczne dla zdrowia.

Głowa

Burbule mają dużą, prostokątną czaszkę z płaską ciemieniem i czołem oraz niezbyt ostrym stopem. Pysk psa jest szeroki, nieco zwężony w kierunku czubka nosa. Optymalna długość pyska to nieco mniej niż ½ długości głowy.

Zęby i zgryz

Główną bronią boerboula są jego zęby, które przedstawiciele tej rasy są silni i silni. Pożądane jest, aby pies miał zgryz podobny do nożyczek, chociaż jego bezpośrednia Wersja, a także przekąska bez odejścia, również nie są uważane za wady.

Nos

Duży czarny nos wygląda jeszcze bardziej masywnie ze względu na szerokie, otwarte nozdrza.

Oczy

Właściwy Boerboel powinien mieć Ciemnobrązowe, szeroko rozstawione i podkreślone zaokrąglone Oczy. Jaśniejsze kolory tęczówki nie są bardzo pożądane, ale są całkowicie dopuszczalne.

Uszy

Typowy kształt ucha boerbola to regularny Trójkąt. Wstęga ucha jest szeroka i stosunkowo wysoka, a samo ucho jest mocno dociśnięte do czaszki. Jeśli coś przyciągnęło uwagę psa, podstawa ucha unosi się, ale zwykle nie jest wyższa niż górna linia głowy.

Szyja

Psy tej rasy mają bardzo masywną, średniej długości szyję z wydatnym karkiem i niewielkim zawieszeniem (ten ostatni może być nieobecny).

Obudowa

Boerboel ma gęsty, kwadratowy tułów z szerokim grzbietem i mocnym, prawie poziomym zadem. Klatka piersiowa zwierzęcia jest głęboka, opadająca prawie do łokci, brzuch umiarkowanie napięty.

Kończyny

Silne, masywne nogi boerbola mają mocne kości i dobrą muskularność. Kończyny tylne zapewniają zwierzęciu sprężyste pchnięcie dzięki normalnym kątom artykulacji i mocnym więzadłom. Łopatki i łokcie ściśle przylegają do ciała, zapewniając w ten sposób ruchowi psa niezbędną swobodę i prostoliniowość. Łapy burbuli są duże, palce sklepione, gromadzące się w dużą bryłę. Tylne nogi są nieco gorsze pod względem wielkości od przednich.

Ogon

Ogon boerbola można przyciąć lub zachować naturalną długość-wszystko zależy od preferencji właściciela. Normalny ogon nie skręca się w pierścień, ale osiąga długość stawu skokowego. Optymalna długość przyciętego ogona to 3 lub 4 kręgi.

Wełna

Płaszcz południowoafrykańskiego boerbola jest krótki, gruby i gładki.

Skóra

Elastyczna, luźno przylegająca skóra jest znakiem rozpoznawczym boerbools. To dzięki tej funkcji płytkie zmarszczki gromadzą się na czole psa, a na szyi tworzy się lekkie zawieszenie. W niektórych częściach ciała skóra ma czarną pigmentację, na przykład wokół powiek, w wargach, opuszkach łap, genitaliach.

Kolor

Rasowe burbule mają jednolity płowy (beżowy) lub pręgowany kolor sierści. Charakterystyczna czarna maska na pysku jest opcjonalnym atrybutem, chociaż zwierzęta, którym jej brakuje, wyglądają mniej elegancko.

Dyskwalifikujące wady

Każda wada wyglądu, która ma silną rozbieżność ze standardem, jest automatycznie uważana za wadę i grozi zwierzęciu niedopuszczeniem do wydarzeń wystawienniczych. W boerbools takie wady obejmują:

• Tchórzostwo lub agresja wobec osoby;
• Wymiary mniejsze lub większe niż ustalone przez standard;
• Zbyt miniaturowa czaszka;
• Niedokus lub przekąska;
• Depigmentacja płatków nosa, warg, okolic oczu, poduszek łap;
• Niebieski odcień tęczówki;
• Uszy stojące;
• Płaszcz w kolorze czarnym i Pinto.

Zdjęcie południowoafrykańskiego boerboula

Charakter południowoafrykańskiego boerbola

Kupowanie boerboula to wielka loteria, ponieważ charakter i temperament zwierząt uległy poważnym zmianom ze względu na komercyjną hodowlę. Na przykład, kupując dwa szczenięta w różnych hodowlach, istnieje ryzyko wyhodowania pary klasycznych antagonistów, z których jeden będzie ucieleśnioną roztropnością, a drugi wiązką agresji. Dlatego przed zakupem psa dobrze jest wyjaśnić, na jakich liniach hodowlanych specjalizuje się hodowca: walczący lub klasyczny.

Mówiąc o idealnym boerboule, musi on być przede wszystkim kontrolowany, zrównoważony i przyjazny dla wszystkich członków rodziny bez wyjątku. Nie oczekuj, że przedstawiciel tej rasy będzie zachwycony nieznajomymi, ale nie powinien też rozrywać spodni na strzępy. Uspołeczniony, dobrze wychowany pies może być nieco zdystansowany, gdy rozmawiasz z nieznajomym, ale możesz być pewien, że przez cały czas dokładnie skanuje twojego towarzysza. Jeden groźny gest w kierunku właściciela-a zwierzak włącza tryb pełnej gotowości, atakując intruza.

Boerboul może uwielbiać swojego właściciela do szaleństwa, ale nie przegapi okazji, by go zmiażdżyć. Przygotuj się na tę konfrontację, która zwykle zaczyna się w okresie dojrzewania, z wyprzedzeniem. To nie jest dekoracyjny puszysty, którego wysiłki przywódcze wywołują łzy szczerego uczucia, ale poważny "wojownik", który rozpoznaje tylko kult siły. Jeśli pies nie szanuje właściciela, prędzej czy później wejdzie z nim w otwarty konflikt. Cóż, jak zwykle kończą się potyczki burbula z osobą, łatwo zgadnąć.

Jeśli ktoś południowoafrykański burbul i obniży lekceważący stosunek do siebie, to jest to dla dzieci. Profesjonalny bebisitter nie wyjdzie z niego (zły temperament), ale zaprzyjaźnienie się z dzieckiem dla "Afrykanina" absolutnie nie jest ciężarem. Z drugiej strony nie należy polegać bezwarunkowo na dobroduszności tak dużego i poważnego psa, dlatego powinna mieć miejsce stała kontrola nad wspólną rozrywką dziecka i zwierzęcia.

Nie traktuj burbul jako tępego strażnika, nadającego się tylko do działalności służbowej. Tak, nie jest geniuszem, ale jest wystarczająco inteligentny, aby nie sprawiać ci problemów w normalnym życiu. Ponadto nie zapominaj, że jest to rasa, której inteligencja musi być stale rozwijana. Dużo towarzysko i trenuj z psem-zdobądź spokojnego i bystrego asystenta. Zapewnij swojemu zwierzakowi możliwość samodzielnego doskonalenia cech ochronnych-przygotuj się do sąsiedztwa z dominantem niekontrolowanym i nie uznającym żadnych autorytetów.

Wychowanie i szkolenie

Burbul południowoafrykański to pies, którego szkolenie powinno być wykonywane przynajmniej ze względu na bezpieczeństwo innych. Przedstawiciele tej rasy nie lubią lekcji, więc będą musieli zmotywować się smakołykiem lub ulubioną zabawką. Jeśli chodzi o podstawy etykiety domowej, należy je naprawić ze zwierzęciem przez kilka lat. Nie obrażaj się, jeśli okresowo Boerboel się załamuje i udaje, że zapomniał o wcześniej z powodzeniem przestrzeganych zasadach postępowania. Z wiekiem takie" zapomnienie " mija.

Konieczne jest rozpoczęcie pracy z psem w pierwszych tygodniach jego pojawienia się w domu. Pamiętaj, aby zapoznać dziecko z systemem zakazów. Szczeniak nie powinien gryźć, bawić się w przytulanki z członkami rodziny, stojąc na tylnych łapach i kładąc przednie na ramionach osoby, a także ciągnąc smycz podczas chodzenia na zewnątrz. Lepiej jest powstrzymać próby nieposłuszeństwa Ostro i dość niegrzecznie. Jeśli młody Boerboel w grze próbuje twoich rąk zębami, Pokaż zwierzęciu, kto tu rządzi, krzycząc surowo na łobuza i podnosząc go za kołnierz z ziemi.

Podczas spaceru zwierzę powinno swobodnie poruszać się na smyczy, a nie ciągnąć za sobą biegnącego skaczącego właściciela. Pamiętaj, Boerboel to silny pies, a jeśli podczas promenady również się potkniesz, spokojnie zabierze cię przez błoto i kałuże z odległości kilkunastu metrów. Dlatego jeśli na ulicy szczeniak próbuje grać w dominanta i pociąga za uprząż, zostaje wywołany ostrym szarpnięciem smyczy i poleceniem, na przykład " chodź!».

Być może najważniejszym poleceniem dla boerboula i jego właściciela jest wezwanie "do mnie!». Ćwiczenie jest trudne i długie, ale z takim psem nie można się bez niego obejść. Bądź maksymalnie cierpliwy, nie oczekuj szybkich rezultatów i uważaj na kary. Jeśli szczeniak nie podszedł do ciebie od razu, ale dziesięć minut lub dłużej po wezwaniu, rozważ, że test się skończył. Jeśli zaryzykujesz ukaranie boerboula za zbyt długie kołysanie i powolność, które ta rasa ma we krwi, ryzykujesz utratę zaufania na zawsze. Szczeniak szybko narysuje paralelę między poleceniem a późniejszą karą i po prostu odmówi jej wykonania.

Nigdy I pod żadnym pozorem nie zachęcaj zwierzaka do zrzędliwości. Jeśli Boerboel skaluje się na przechodzące psy i warczy na polecenia, należy go przykleić. Jednocześnie szczerze prowokowanie zwierzęcia i nadzieja na jego żelazną wytrzymałość jest niezwykle głupie. Więc nie poddawaj się chwilowym impulsom głaskania przypadkowego Barbosa lub kotofei w obecności psa. Południowoafrykański Boerboel radzi sobie z konkurentami szybko i twardo.

Zachowaj spójność i nie rób wyjątków od reguły, nawet jeśli naprawdę chcesz. Inteligencja boerboula nie jest na tyle rozwinięta, aby móc podzielić zakazy na surowe i niezbyt, więc każda odpust budzi w nim chęć Nie przejmowania się zasadami posłuszeństwa. Dlatego, jeśli skarcisz zwierzaka za smakołyki od nieznajomych, nie pozwól swoim gościom drażnić zwierzęcia smakołykami. Czy gra w przytulanie stała się tradycją? Więc nie wpadaj w histerię z powodu poplamionej designerskiej kurtki.

Nawet jeśli boerboul nauczył się wszystkich poleceń i wykazuje cuda sprytu i posłuszeństwa, nie relaksuj się. Przedstawiciele tej rasy lubią okresowo sprawdzać właścicieli pod kątem siły. Na przykład, wykonując ćwiczenia za pierwszym razem w środowisku domowym, boerboul może odmówić zrobienia tego samego na wystawie – i to nie dlatego, że jest nieśmiały. Ten przebiegły zdecydowanie chce, aby właściciel go namówił, pozwalając w ten sposób zwierzakowi wytrzeć łapy o własny autorytet. Nie daj się zwieść takim sztuczkom i ściśle powstrzymaj próby zarządzania tobą przez zwierzę.

Utrzymanie i pielęgnacja

Duży, energiczny boerboul nie będzie zbyt wygodny w mieszkaniu w mieście, chociaż, jak pokazuje doświadczenie domowej hodowli, jest gotowy dostosować się do takich warunków. Inną rzeczą jest Wiejski Dom z wolierą i przytulną Budą, w której nikt nie będzie kontrolował każdego kroku zwierzaka. Pomimo afrykańskiej przeszłości burbulowie są przystosowani do zimna rosyjskiego pasa, dzięki czemu czują się normalnie poza murami domków. To prawda, że hodowcy nie zalecają pozostawiania ich na zimę w drewnianej kabinie. Nie tylko zimowanie w wolierze psuje zewnętrzną stronę psa, ale także negatywnie wpływa na odporność. Umieszczając stoisko na podwórku, upewnij się, że nie wdmuchują do niego przeciągi, których boją się burbuli. Lepiej jest użyć ściółki naturalnej. To w gospodarstwach burskich zwierzęta mogą nocować na ziemi bez konsekwencji dla zdrowia-w rosyjskich realiach takie ekstremalne nie będą jeździć.

Właściciele, którzy zdecydują się osiedlić burbul w mieszkaniu w mieście, będą musieli nieco zniekształcić jego wnętrze, a dokładniej, przykryć podłogi w pokojach tkaniną. Na śliskim parkiecie i laminacie nogi psa będą się rozchodzić, co spowoduje wadliwą dostawę, a nawet obrażenia. Dotyczy to również wysokich poziomych powierzchni, takich jak łóżka, krzesła i sofy. Wspinanie się na nie i nurkowanie w dół młodego boerboula jest surowo zabronione ze względu na osłabienie stawów.

Uważaj na zabawki. Są oczywiście potrzebne burbulom, ale ze względów bezpieczeństwa czasami lepiej je zastąpić surowymi warzywami, takimi jak buraki, mała główka kapusty lub jabłko. Zwykłe gumowe piłki pies z tak potężnymi szczękami może łatwo gryźć, odrywając i żując kawałek lateksu, co jest obarczone dalszą operacją.

Higiena

Znalezienie wspólnego języka z boerboulem może być trudne, ale stosunkowo łatwo się nim opiekować. Przedstawiciele tej rasy nie potrzebują codziennego czesania i cotygodniowych kąpieli, a będziesz musiał wydać pieniądze na kosmetyki pielęgnacyjne tylko wtedy, gdy masz zwierzę pokazowe. Zwierzęta domowe będą pasować do zwykłego szamponu dla psów. Czesanie martwej sierści podczas masowania skóry zwierzęcia jest zdecydowanie tego warte, ale jeśli przegapisz tydzień lub dwa, Boerboel nie zamieni się w kudłatą bryłę.

Mycie "Afrykanów" jest dozwolone wyłącznie w ciepłym sezonie i nie częściej niż raz na kilka miesięcy. Zimą lepiej odmówić kąpieli, zastępując ją śniegiem do wycierania wełny. Raz na 3 dni należy myć bulion rumiankowy oczy psa. Eksperci zalecają czyszczenie uszu boerboula raz w miesiącu, co nie zwalnia użytkownika z codziennej kontroli lejka usznego. Jeśli zauważysz, że czworonożny przyjaciel potrząsa głową, będziesz musiał skonsultować się z weterynarzem. Zwykle w ten sposób zwierzęta reagują na zapalenie ucha środkowego. Pazury warto przyciąć, jeśli nie szlifują się wystarczająco podczas chodzenia, więc im dłużej chodzisz z boerboolem, tym lepiej dla was obojga. Zęby zwierzaka, choć rzadkie, nadal powinny być czyszczone, więc raz na 3 miesiące weź dentystyczną zoopastę i traktuj jamę ustną psa tak bardzo, jak to możliwe.

Spacer

Spacer z bourboulem nie jest chybioną wędrówką "po chleb", ale dynamicznym mini-maratonem. Dla normalnego samopoczucia pies powinien chodzić od 5 lub więcej kilometrów dziennie, więc nie wahaj się bardziej obciążać swojego zwierzaka treningami. Szczenięta lepiej spacerować w niezatłoczonych miejscach, stopniowo zmieniając linię trasy i patrząc na ruchliwe Aleje.

Poza mieszkaniem Boerboel musi wyjść ściśle na smyczy, aw przyszłości szczeniak musi nauczyć się dwóch technik poruszania się: na krótkiej smyczy i na długiej. Możesz puścić zwierzę na nieużytkach, na których nie pojawiają się przechodnie, chociaż będziesz musiał monitorować jego ruchy tutaj. Aby to zrobić, często używaj polecenia " do mnie!", aby pies się nie relaksował. Pamiętaj, aby bawić się z boerboolem lub wymyślić dla niego interesującą pracę. Rezerwa siły rasy jest kolosalna i trzeba ją gdzieś umieścić. Nie pozwalasz swojemu zwierzakowi rozpryskiwać energii na zewnątrz? Da jej wyjście w domu, co raczej cię nie zadowoli.

Karmienie

Ze wszystkich rodzajów mięsa boerboul jest bardziej odpowiedni dla wołowiny. Powinna stanowić około połowy dziennej diety. Jagnięcina, koza i końskie mięso są mniej zdrowe, ale jako alternatywa dla mięsa wołowego mają miejsce. Z podrobów lepiej jest preferować bliznę, ma optymalną równowagę tkanki mięśniowej i tłuszczowej. Ale z mięsem drobiowym bądź ostrożny. Podawaj go od czasu do czasu i tylko szczeniętom, które mają już 3 miesiące. Uwzględnij kości i chrząstki w diecie rosnącego boerbola, zawierają kolagen niezbędny dla stawów psów. Decydując się na wybór sfermentowanych produktów mlecznych, zatrzymaj się na 9% twarogu i żywym jogurcie i odrzuć kefir, którego drożdże wywołują fermentację w jelitach.

Lista pokarmów zdrowych dla boerbola:

• Ryby morskie bez kości (wyjątkiem jest mintaj);
• Jajko kurze (dwa razy w tygodniu);
• Ryż i kasza gryczana;
• Warzywa (cebula, marchew, kalafior,pomidory, rzodkiewka, Dowolna Dynia);
• Suszone śliwki i suszone morele.

Nie warto dawać:

• Winogrona, banany, dowolne owoce cytrusowe;
• Ziemniaki (czasami możesz, jeśli pies ma zdrowy przewód pokarmowy);
• Płatki owsiane i pszenne;
• Mleko krowie.

Zdrowie i choroby burbuli

Zewnętrznie niezniszczalny Boerboel w rzeczywistości nie jest taki wielki. Najsłabszym punktem rasy jest układ mięśniowo – szkieletowy, a zwłaszcza stawy, więc zapalenie kaletki, zapalenie stawów, dysplazja stawów biodrowych i łokciowych-to wszystko o burbulach. Chondroprotektory dodawane przez właściciela do karmy szczeniaka i młodego psa trochę ratują sytuację, ale nie warto mieć zbytniej nadziei na uzdrawiającą moc karmienia. Cierpią na burbuli i dysbiozę, która rozwija się na tle nieprzestrzegania norm żywieniowych, a także z powodu obecności robaków w ciele.

Jak wybrać szczeniaka

• Zobacz rodowód rodziców szczeniaka. Zwierzęta muszą być zarejestrowane w RKF lub posiadać oznaczenia rejestracyjne w HBSA, EBBASA lub SABT.
• Tytuły mistrzowskie producentów boerbooli muszą być potwierdzone odpowiednimi certyfikatami. Jeśli hodowca ma tylko niewyraźne sformułowania zamiast dokumentów w magazynie, marnowanie czasu na badanie szczeniąt nie ma sensu.
• Jeśli to możliwe, spróbuj sprawdzić wszystkie mioty. Suka Hodowlana nie jest kserokopiarką, a każdy urodzony przez nią Boerboel ma indywidualne zalety i wady.
• Przetestuj szczeniaka pod kątem wydajności. Zaszalej torbą lub kliknij palcami. Dziecko z zadatkami strażnika z pewnością nasłuchuje nagłych dźwięków, a być może i kłamie.
• Optymalny wiek do zakupu boerbola to 1,5-2 miesiące. Następnie szczeniak intensywnie rośnie, dlatego jego wygląd ulega poważnym zmianom.
• Zbierz maksimum informacji o rasie. Idź na wystawy, odwiedź tereny treningowe, porozmawiaj z właścicielami boerbools. Pomoże to zrozumieć, jak bardzo jesteś gotowy, aby zdobyć surowego "Afrykanina".
• Wybierz szkółkę, w której pracownicy udzielają porad klientom przez cały rok. Od nich możesz przyjąć główne subtelności opieki nad małym boerboolem.

Zdjęcie szczeniąt boerbola

Cena boerbola

Południowoafrykański klubowy burbul, wyprodukowany przez parę Mistrzów, będzie kosztował $400 - $500. mniej obiecujące pod względem wyglądu zewnętrznego "egzemplarze" idą na $250 - $300 zakup szczeniaka boerbola z ceną $200 i poniżej jest już ryzykownym krokiem. Zwykle taka cena jest wystawiana na plemię i dzieci, w których rodowodzie znaleźli się przedstawiciele innych ras.