Schipperke

Historia rasy schipperke

Spiczaste miniaturowe uszy i spektakularne chmury wełny na szyi i biodrach pozwalają podejrzewać krewnych szpiców w schipperku. Jednocześnie kynolodzy zapewniają, że przedstawiciele obu rodzin nie mają i nigdy nie mieli wspólnych genów. Najbliższymi przodkami miniaturowych "Flamandów" są owczarki belgijskie i leeuwenary to wymarła rasa małych czarnych psów, hodowana w XV wieku na terenie prowincji Brabancja.

Dzięki wybitnym zdolnościom do pułapki na myszy schipperke już w XVII wieku zasłynął i stał się poszukiwanym zwierzakiem wśród Belgów. Trzymanie psów zdolnych do walki z gryzoniami zmusiło mieszkańców do surowej rzeczywistości: podczas wycieku senny hordy szczurów zaatakowały domy i zapasy żywności mieszkańców. Brukselscy rzemieślnicy i żeglarze szczególnie szanowali małe owczarki, więc przedstawicieli tej odważnej rodziny można było spotkać z równym powodzeniem w obskurnej tawernie i na barce rzecznej.

Schipperke zaczął jeździć po wystawach od 1882 roku, po czym królowa Henrietta Maria zainteresowała się zwierzętami. Zafascynowana skromnym urokiem czarnej, belgijska władczyni nabyła dla siebie szczeniaka "flamandzkiego", co skłoniło miejscową szlachtę do nabycia dokładnie tych samych zwierząt. Ale rasa zdołała przeniknąć za granicę dopiero pięć lat po oficjalnej ekspozycji. Tak więc potomkowie leeuwenarów dowiedzieli się najpierw w Anglii, a następnie w USA.

W 1888 roku belgijski klub hodowlany schipperke rozpoczął swoją działalność, a rasa w końcu otrzymała osobny standard wyglądu. Jednak do jednorodności zewnętrznej owczarków wciąż było daleko, więc na początku hodowcy rozróżniali osobniki z Brukseli, Antwerpii i Louvain. W Rosji hodowla schipperke zajęła się stosunkowo niedawno. Na przykład na początku 2000 roku można było spotkać przedstawicieli tej rasy tylko od specjalistów hodowlanych, ale w ogóle nie było mowy o zakupie szczeniaka bez zwracania się do zagranicznych hodowli. Nawiasem mówiąc, większość dzisiejszych rosyjskich schipperke wywodzi swoje rodowody od amerykańskich producentów, którzy są nieco ciężsi i masywniejsi niż belgijscy krewni.

Wideo: Schipperke

Standard rasy schipperke

Wygląd zewnętrzny schipperke zależy bezpośrednio od geografii hodowli. Na ringach wystawowych częściej preferowane jest potomstwo z USA, chociaż formalnie gałęzie amerykańskie i europejskie są uznawane za równorzędne. Owczarki zagraniczne podkreślają teksturowany wygląd i bardziej imponujące wymiary, co nadaje im przyjemny efekt, jeśli ten ostatni termin jest w ogóle używany w odniesieniu do małych schipperke. Ponadto "Amerykanie" mają bogatszą i grubszą psowinę, masywniejsze biodra i głowę, a ich wygląd jest poważniejszy.

Populacja Europejska jest bliższa historycznemu typowi schipperke, co oznacza, że wygląda na drobniejszą, ma lekki kręgosłup i bardziej przyjazny wyraz twarzy. Ponadto członkowie linii europejskich są mniej podatni na choroby genetyczne i rzadziej cierpią na Mukopolisacharydozę. Referencyjny schipperke waży od 3 do 9 kg, przy czym ta ostatnia liczba dotyczy zwierząt z linii amerykańskich. Waga osobników z Krajów Europejskich zwykle waha się w granicach 4-6 kilogramów, podczas gdy nie ma ścisłych wymagań dotyczących wzrostu zwierzęcia.

Głowa

Harmonijnie rozwinięty, w kształcie klina, ale nie o nadmiernej długości z umiarkowanie wystającym do przodu obszarem kości policzkowych i łukami brwiowymi. Czoło schipperke jest szerokie i zaokrąglone. Stop jest wyraźnie narysowany, ale nie fajnie, kości policzkowe płynnie przepływają do nosa. Długość pyska zwierzęcia wynosi około 40% długości jego głowy.

Zęby, szczęki, usta

Jest idealny, jeśli szczęki psa zamykają się w klasycznym zgryzie nożycowym, podczas gdy osoby z prostym łukiem nie są uważane za wadliwe. Zęby schipperke są mocne, ściśle rozmieszczone w rzędzie szczękowym. Preferowana jest obecność pełnego zestawu zębów, chociaż dopuszczalny jest brak pierwszych i drugich zębów przedtrzonowych oraz trzecich zębów trzonowych. Usta zwierzęcia mają jednolity czarny kolor i ściśle przylegają do szczęk.

Nos

Schipperke powinien mieć mały, schludny nos z Kruczoczarnym płatkiem.

Oczy

Pożądane jest, aby oczy psa nie były wypukłe i głęboko osadzone. Powieki powinny być pomalowane na bogaty czarny odcień i mieć nacięcie w kształcie migdałów. Tęczówka schipperke ma wyrazisty ciemnobrązowy odcień, wygląd jest psotny i trochę niecierpliwy.

Uszy

Miniaturowe ruchome uszy schipperke mają kształt zgrabnych trójkątów. Czubek ucha jest spiczasty, a chrząstka podstawy jest wyprostowana, co sprawia, że wygląd zwierzęcia jest nieco czujny. Uszy są umieszczone wysoko, ale jednocześnie dość oddalone od siebie.

Szyja

Lekko zakrzywiona u góry, mocna i wysoko postawiona szyja owczarka ma rozwiniętą muskulaturę, która nadaje sylwetce dodatkową objętość. Opóźniona gruba wełna zakrywa szyję eleganckim puszystym kołnierzem, więc z przodu schipperke wygląda jak przedstawiciele grupy szpiców.

Obudowa

Krótkie, krępe ciało idealnie pasuje do kształtu kwadratu, a sylwetka owczarka jest całkowicie pozbawiona masywności i masywności. Grzbiet i lędźwie zwierzęcia są proste, lekko uniesione na odcinku między kłębem a zadem. Kłąb jest wytłoczony ze względu na obszerne mięśnie i puszystą sierść, zad o zaokrąglonym kształcie i dobrej szerokości. Opuszczona do łokci, przestronna Klatka piersiowa i gładka dolna linia z umiarkowanie dobranym brzuchem są również obowiązkowymi cechami wyglądu osobnika czystej krwi.

Kończyny

Idealnie równoległe do siebie, z długimi łopatkami, mocnymi łokciami i krótkimi śródręczami – tak powinny wyglądać przednie nogi WŁAŚCIWEGO schipperke. Tylne kończyny owczarka są ustawione płasko i pod ciałem, a także mają długie uda i golenie, dobrze zaznaczone stawy skokowe i krótkie śródstopie. Pies porusza się prawidłowym kłusem: ze sprężystym pchnięciem tylnych i swobodnym wymachem przednich kończyn.

Ogon

Szczenięta schipperke rodzą się zarówno z ogonami o normalnej długości, jak iz kutymi procesami, a nawet bez nich. Jednocześnie wszystkie trzy odmiany są wyrównane w prawach. Pełne ogony psów mają klasyczną długość-na poziomie stawów skokowych. W ruchu ta część ciała unosi się, ale nie powyżej linii pleców. Ponadto ogon nie powinien się zwijać i układać na dolnej części pleców lub zadzie. Wcześniej ogony schipperke miały zostać zatrzymane, ale obecnie procedura jest zabroniona.

Wełna

Sierść owczarka jest prosta i gruba, składająca się z szorstkiego, obfitego kręgosłupa i delikatnego podszerstka. Najbardziej owłosione obszary ciała to szyja i biodra. W okolicy uszu, głowy, plusa, stawów skokowych i przedniej części nóg włosy są krótkie. Ciało i ogon zwierzęcia pokryte są dobrze przylegającą sierścią o umiarkowanej długości.

Kolor

Standard rasy akceptuje tylko czarne osobniki, a szarawy podszerstek jest dopuszczalny, pod warunkiem, że nie jest widoczny pod grubą warstwą psowiny. Rzadziej można znaleźć schipperke w złotych, kremowych, czekoladowych i czarno-podpalanych "futrach". Właściciele jakiejkolwiek wełny, z wyjątkiem czarnej, nie mogą brać udziału w wydarzeniach wystawowych, ale każda hodowla ma prawo hodować je do utrzymania w domu.

Dyskwalifikujące wady

Jak każdy pies, schipperke może mieć niewielkie wady zewnętrzne, a także poważne wady uniemożliwiające mu zakwalifikowanie się do wysokiego wyniku wystawowego. Istnieje również możliwość wystąpienia dużych wad, które podważają rodowód. W takich przypadkach zwierzę otrzymuje całkowitą dyskwalifikację i traci prawo do wejścia na ring. Zwykle taka uciążliwość występuje u osób z zaburzeniami zgryzu (przekąska/niedokus), półstałymi lub zwisającymi uszami, miękką i zbyt długą sierścią.

Jeśli płat schipperke jest odbarwiony, waga przekracza normę lub nie spełnia ustalonej przez standard deski – są to wystarczające powody, aby ograniczyć zwierzęciu tolerancję na wystawy. Niewspółosiowość szczęk, brak czterech lub więcej zębów oraz jednostki formuły dentystycznej, takie jak 1C, 1pm4, 1M1, 1m2, 1pm3 i PM4, zostaną odnotowane przez komisję oceniającą jako dyskwalifikujące wady.

Zdjęcia dorosłych schipperke

Charakter schipperke

Czuły wygląd schipperke to zwodnicza twarz, pod którą kryje się pełnoprawny Owczarek ze wszystkimi jego ambicjami i złożonością charakteru. Z natury schipperke jest niestrudzonym odkrywcą, który ma kluczowe znaczenie, aby mieć czas wszędzie, a jeśli to możliwe, wciągnąć innych w swoje intrygi. Ten malutki "Belg" nie będzie leżał na sofach w oczekiwaniu na kolejny posiłek lub przygnębiony toczyć piłkę łapą, ale zrobi wszystko, co w jego mocy, aby zepsuć życie każdego udomowionego gryzonia i walczyć z nieznanym owczarkiem o różdżkę lub kość.

Z dziećmi schipperke zachowują się ostrożnie i umiarkowanie dobrodusznie, ale nie odczuwają prawdziwej radości w procesie komunikacji z młodszym pokoleniem i na pewno nigdy nie podpiszą się do roli niani i animatora. Jak przystało na rasowe owczarki, psy patrzą na nieznajomych z wielkim niezadowoleniem i podejrzliwością. Cóż, jeśli mieli czelność postawić stopę na progu domu, w którym mieszka schipperke, przygotuj się na zabawne skoki i groźne szczekanie, ostrzegające właściciela przed nadejściem "sił wroga".

Z plemionami zwierzę może również mieć tarcia, chociaż ogólnie "Belgowie" nie są tak zazdrośni i są gotowi tolerować tego samego czworonożnego energizera obok siebie. Jedyny niuans: trzymając na tym samym terytorium parę osób tej samej płci schipperke, warto pogodzić się z nieuchronnością rywalizacji między zwierzętami. Rywalizacja będzie wyrażona w zabawnej walce, narzekaniu i gryzieniu wroga o słabe punkty, chociaż zwykle nie dochodzi do prawdziwej wojny.

Inną cechą wyróżniającą rasę jest poczucie zaborczości, często przechodzące w niekontrolowaną chciwość. Schipperke nie zgadza się dzielić z kimkolwiek swoimi rzeczami, a zwłaszcza jedzeniem. Czasami zasada dotyczy rzeczy całkowicie niepotrzebnych dla psa. W szczególności przysmak, który nie smakował, Owczarek nadal będzie czujnie chronił przed wtargnięciem kota lub innych zwierząt. Chodzenie ulicą ze znalezionymi szmatami w zębach i nie wypuszczanie znaleziska nawet podczas wycieczek do toalety schipperke jest również powszechne. Co więcej, większość znalezisk ulicznych stara się przenieść zwierzę do domu i bezpiecznie ukryć gdzieś za sofą lub fotelem.

Skądinąd Mali "Flamandowie" to przyjazne i wesołe psy, które uwielbiają każdą przygodę, o ile dana osoba jest w to zaangażowana. Jednocześnie zmiana właściciela rasy jest trudna i bolesna, więc bardziej wskazane jest zdobycie schipperke dla osób odpowiedzialnych, które nie są przyzwyczajone do stawiania czoła trudnościom, którym czasami towarzyszy szkolenie i utrzymanie owczarka.

Wychowanie i szkolenie

Schipperke to psy o przyspieszonym rozwoju. Zapomnij o okresie przyzwyczajenia i adaptacyjnych" wakacjach " – konieczne jest dostosowanie zachowania szczeniaka od momentu, gdy znalazł się poza hodowlą. Hodowcy żartują, że schipperke to rasa, którą należy wychować "wczoraj", chociaż nie oznacza to, że przedstawiciele tej rodziny są w zasadzie niewytrenowani. Wręcz przeciwnie, "Belgowie" są inteligentnymi i ciekawskimi zwierzętami, więc dwumiesięczny szczeniak jest w pełni gotowy do zrozumienia podstaw treningu.

Ważne jest, aby zrozumieć, że ten typ owczarka nie jest w stanie skoncentrować się na jednym rodzaju aktywności przez długi czas, więc sesje szkoleniowe będą musiały zostać "pocięte" na pięciominutowe lekcje. Utrudnia skupienie się na nauce i wrodzonej podejrzliwości rasy. Każdy obcy szelest lub zapach dla schipperke jest okazją do przerwania treningu i pośpiechu w poszukiwaniu źródła dźwięków i zapachów.

Nie dotykaj "krasnoludzkich" wymiarów zwierzęcia i nie przekręcaj jego wychowania dzieciom lub nastolatkom. Mimo całej lojalności wobec dzieci Owczarek nigdy nie uzna ich wyższości i dlatego nie będzie im posłuszny. Bystry "Flamand" potrzebuje dorosłego i niezwykle poważnego właściciela, który nie pozwala się manipulować i nie prowadzi do sztuczek i sztuczek czworonożnego oddziału. Właściciele, dla których schipperke jest pierwszym psem w życiu, lepiej przekazać wychowanie i podstawowe szkolenie zwierzaka profesjonalnemu opiekunowi psów. Pamiętaj, że ten typ owczarka praktycznie nie jest przekwalifikowany,więc braków w wychowaniu nie można już skorygować.

Dźwięczne szczekanie ostrzegawcze schipperke jest jego rasową cechą. Jednak Owczarek nie zawsze wyraża ważną informację głosem. Czasami "Belg" z przyjemnością szczeka za ścianą lub motyla latającego po domu. Całkiem możliwe jest uczynienie psa mniej rozmownym i nie trzeba wymyślać specjalnych technik. Po prostu przestań uspokajać i głaskać szczeniaka po głowie, gdy po raz kolejny szczeka na niewidzialne stworzenie. I lepiej-zademonstruj całkowity brak zainteresowania sygnałami dźwiękowymi. W ten sposób wyjaśnisz zwierzakowi, że zjawisko, które przyciągnęło jego uwagę, nie jest interesujące dla nikogo i nie stanowi namacalnego zagrożenia.

Warto wiedzieć: schipperke to klasyczne "jedzenie", czyli psy doskonale ćwiczące polecenia, gdy przed nosem pojawia się przysmak. Jest to dość wygodna jakość dla właściciela, ponieważ dzięki jedzeniu schipperke łatwo jest przekonać, pobudzić do określonego działania, a nawet uspokoić.

Utrzymanie i opieka

Historycznie shippers nie były zwierzętami ozdobnymi: nie wpuszczano ich do domu na noc, karmiono tym, co zostało, a także czekano na przydatne działania stróżujące i "myszy" od owczarków. W rezultacie dzisiejsi przedstawiciele rasy nie potrzebują szczególnej opieki i nie trzęsą się z zimna w temperaturach poniżej zera. Co więcej, latem i poza sezonem "Belgowie" czują się dobrze w Budkach i wolierach, chociaż przy przypadkowej okazji nie odmówią leżenia na dywanie w przedpokoju lub sypialni. Wraz z nadejściem pierwszych przymrozków zwierzę musi zostać przeniesione do domu, ale to nie znaczy, że schipperke marzy o życiu przy baterii. W temperaturze pokojowej owczarki czują się całkiem komfortowo, a nadmierne "ogrzewanie" w pobliżu klimatyzatora i urządzeń grzewczych jest dla nich absolutnie bezużyteczne.

Rasa nie boi się złej pogody. Gęsta, gęsta sierść psa ma właściwości wodoodporne i odporne na zabrudzenia, więc jeśli zwierzakowi udało się zmoczyć na spacerze, nie ma w tym tragedii. Pozwól pasterzowi wyschnąć naturalnie i nie biegaj wokół niego ręcznikiem i suszarką do włosów – schipperke na pewno nie zachoruje od deszczu "prysznica". Ale szczenięta, które przybyły tylko z hodowli i nie miały czasu na obowiązkowe szczepienia, przed otrzymaniem szczepień lepiej nie wypuszczać z domu lub mieszkania, jeśli nie chcesz przewozić podopiecznego do klinik weterynaryjnych.

Przydatny zakup dla małego fidgeta – wewnętrzna Klatka wolierowa, w której wygodnie jest sadzić zwierzaka, jeśli właściciel planuje odejść. Ze względu na naturalną ciekawość i niepokój dzieci schipperke są dość destrukcyjnymi stworzeniami, których zapał należy powstrzymać. Oczywiście siedzenie w klatce nie powinno trwać godzinami, aby Owczarek nie postrzegał go jako kary i nie był nasycony wolierą cichą nienawiścią.

Chodzenie i aktywność fizyczna

Dziennie Przeciętny schipperke jest w stanie "zwinąć" ponad dziesięć kilometrów, a wszystko to bez najmniejszego uszczerbku dla własnego zdrowia. Przygotuj się na spacer ze swoim zwierzakiem co najmniej dwa razy dziennie, podchodząc do procesu organizowania promenad z wyobraźnią. Na przykład ścigaj się na rowerze, zapinając z boku smycz schipperke (nie mylić takiej jazdy z jazdą na rowerze, gdzie pies ciągnie za sobą rower). Lub ćwicz na pustkowiach w dyscyplinach sportowych, takich jak dog frisbee.

Prowadzenie schipperke po ulicach miasta jest dopuszczalne na smyczy. "Flamandowie" łatwo angażują się w obce zjawiska i biegają szybko, więc Owczarek wypuszczony "na wolność" będzie musiał zostać złapany przez długi czas. Na ogrodzonych terenach zwierzaka można spuścić ze smyczy, ale tylko wtedy, gdy masz całkowitą pewność, że w ogrodzeniu nie ma dziur, w które może przeciekać czteronożny stwór.

Higiena

Schipperke to czyste psy, które wymagają minimalnej opieki. Przedstawiciele tej rasy nie potrzebują przycinania, strzyżenia ani częstego czesania. W przypadku obszarów o długiej sierści powinieneś zdobyć grzebień-grabie i grzebień z włosia. Aby zwierzę nabrało schludnego, zadbanego wyglądu, wystarczy przeczesać jego "futro" tylko kilka razy w tygodniu. Owczarki linieją sezonowo, ale częstotliwość zjawiska zależy bezpośrednio od płci. W przypadku samców zdarza się to raz w roku, suki linieją co sześć miesięcy. Ponadto płaszcz "dziewcząt" jest odnawiany po każdym porodzie.

Linienie rasy jest obfite, ale krótkotrwałe, ale po jej zakończeniu schipperke praktycznie nie traci wełny, co oznacza, że nie podrażnia właściciela kępkami włosów przyklejonymi do tapicerki meblowej i dywanów. Musisz kąpać owczarka w razie potrzeby i przy minimalnej ilości szamponu, aby nie zmywać ochronnego smaru tłuszczowego z sierści. Jeśli pies nie brudzi się i jest schludny w życiu codziennym, lepiej jest organizować dla niego procedury higieniczne raz w miesiącu, a nawet rzadziej. Co więcej, Ta zasada nie działa w odniesieniu do osób pokazowych: "Gwiazdy" wystawowe są myte co dwa tygodnie.

Raz w tygodniu schipperke musi czyścić uszy wilgotną szmatką lub wacikiem zamoczonym w dezynfekującym balsamie higienicznym, takim jak Beaphar Ear Cleaner lub Doctor Vic. Z tą samą częstotliwością owczarki wycierają błonę śluzową powieki. Lepiej jest to zrobić za pomocą niewłosionej tkanki nasączonej bulionem rumiankowym – procedura jest uważana za doskonałą profilaktykę zakwaszenia oczu. Trzy razy w tygodniu zwierzę powinno czyścić jamę ustną i zęby pastą weterynaryjną, którą można nakładać na zwykłą szczoteczkę dla niemowląt lub na higieniczną dyszę na palcu (sprzedawaną w sklepach zoologicznych). W takim przypadku dopuszczalne jest rzadsze przeprowadzanie procedur higienicznych, ponieważ są zanieczyszczone, ze względu na bezpretensjonalność przedstawicieli rasy.

Łapy schipperke wymagają opieki nie mniej niż uszy i oczy. Po spacerach zaleca się wycieranie poduszek łap osób mieszkających wilgotnym ręcznikiem, a zimą również leczenie kremem odżywczym ("Ayda, chodź!", "Pszczelodar"). Krem zmniejszy szkodliwy wpływ na skórę odczynników, które posypują drogi w lodzie. Obcinanie pazurów jest również niezbędną procedurą, szczególnie dla owczarków o ograniczonej mobilności. Zwykle wiele i aktywnie chodzących psów ma naturalnie szlifowaną płytkę pazurową, ale ponieważ większość dzisiejszych schipperke mieszka w domach i mieszkaniach i idzie na spacery ściśle zgodnie z harmonogramem, właściciel będzie musiał ciężko pracować nad psim "pedicure".

Pazury są cięte raz w miesiącu za pomocą specjalnych obcinaków do drutu (zwykłe nożyczki nie będą działać). Ten proces schipperke nie lubi, więc lepiej jest przyzwyczaić ich do potrzeby "pedicure" od szczenięcia. Kolejny ważny punkt: uszkodzenie naczynia krwionośnego w pazurze. Najlepiej jest postępować bardzo ostrożnie i usunąć tylko górną końcówkę zrogowaciałej tkanki, ale jeśli nie obyło się bez cięć, nie jest to powód, aby w ogóle wiązać się z obcinaniem pazurów. Po prostu potraktuj miejsce cięcia chlorheksydyną i bawełną, a następnym razem bądź bardziej ostrożny.

Karmienie

Debata na temat korzyści płynących z naturalnej żywności i pasz przemysłowych w środowisku hodowców schipperke nadal toczy się, więc wybór rodzaju karmy dla psa pozostaje kwestią osobistych preferencji właściciela. Warto zauważyć, że każdy rodzaj karmienia ma swoje wady i zalety, ale ogólnie oba mają prawo istnieć. Na przykład wysokiej jakości "suszenie" jest optymalnie zrównoważone, więc nie musisz kupować opatrunku witaminowego, aby zwierzę czuło się wesoło i zdrowo.

Naturalna karma jest dobra, ponieważ nie musi być "dopasowywana" do trawienia konkretnego psa, jak ma to miejsce w przypadku suchej karmy, ale kupowanie i przygotowywanie produktów termicznych zajmuje trochę czasu. Ponadto osoby jedzące "Hetero" będą musiały okresowo włączać do menu zakupione kompleksy mineralne.

Dzienna dieta schipperke nie powinna przekraczać 5% masy ciała. Optymalnie, jeśli 60% dziennej objętości pokarmu psa stanowi białko zwierzęce, a mianowicie: chude mięso, filety rybne, podroby. 20% przypada na płatki zbożowe i Dodatki warzywne. Szczenięta poniżej 6 miesiąca życia gotują owsiankę w mleku, dorosłe osobniki gotują płatki zbożowe (ryż, kasza gryczana, płatki owsiane) z wrzącą wodą.

Mięso schipperke kroi się na małe kawałki, parzy, ale nie obraca się do mięsa mielonego, ponieważ traci się wartość odżywczą w drobno posiekanym białku. Warzywa (brokuły, dynia, marchew, cukinia) są bardziej przydatne do podawania na surowo, ale dla lepszego wchłaniania lepiej jest je przebić blenderem lub strugać na najmniejszej tarce. Gotowane jajko i surowe żółtko są również uważane za dobry opatrunek górny, podobnie jak sfermentowane produkty mleczne, których zawartość tłuszczu nie przekracza 3-4%.

Ważnym niuansem jest monotonia diety. Nie myśl, że schipperke, jako człowiek, znudzi się standardowym menu i że jego dusza pragnie gastronomicznej egzotyki. Wręcz przeciwnie: psy, których śniadania i kolacje powtarzają się z dnia na dzień, nie mają zaburzeń odżywiania i problemów z przewodem pokarmowym.

Ile razy karmić schipperke:

• Do 2 miesięcy - 6 razy dziennie;
• Od 2 do 4 miesięcy - 5 razy dziennie;
• Od 4 do 6 miesięcy – 4 karmienia dziennie;
• Od 6 do 8 miesięcy-3 razy dziennie;
• Od 9 miesięcy – 2 razy, rano i wieczorem.

Zdrowie i choroby schipperke

Problemy zdrowotne najmniejszych owczarków nie występują tak często. Zwykle powodem wizyty u weterynarza są dolegliwości, takie jak niedoczynność tarczycy, zwichnięcie rzepki, alergie i choroba Perthesa. Inną nieprzyjemną chorobą dziedziczną związaną z rasą jest mukopolisacharydoza trzeciego typu B. Patologia nie jest leczona i daje o sobie znać stosunkowo późno – u osób w wieku od dwóch do czterech lat.

Przyczyną mukopolisacharydozy jest mutacja genetyczna przenosząca się z producentów na potomstwo, dlatego ważne jest, aby przed kryciem przeprowadzić testy DNA zwierząt hodowlanych. Nawiasem mówiąc, jeśli masz szczeniaka z "błędem" w kodzie genetycznym, nie jest to powód do frustracji. Osoby, u których zdiagnozowano kuriera MPS IIIB, są tylko nosicielami mutacji, podczas gdy same mukopolisacharydozy nie chorują. Oczywiście hodowanie schipperke z MPS jest surowo zabronione, ale poza tym mają takie samo prawo do zostania zwierzakami jak zdrowe owczarki.

Jak wybrać szczeniaka

• Dowiedz się, czy suka i samiec, których potomstwo jest na sprzedaż, zostały przetestowane pod kątem mukopolisacharydozy i innych dziedzicznych dolegliwości.
• Ponieważ rasa schipperke staje się coraz bardziej popularna, zaczęły pojawiać się "żłobki", zainteresowane tylko pieniędzmi i nie gwarantujące ani czystości rasy, ani zdrowia podopiecznych. Przed zakupem przeczytaj recenzje, sprawdź szczenięta i warunki ich trzymania osobiście. Poproś sprzedawcę o rodowody producentów miotów i zbadaj je.
• Zwróć uwagę na ogólny wygląd szczeniąt: jak są schludne, dobrze odżywione i aktywne.
• Nigdy nie rezerwuj szczeniąt na zdjęciu. W ten sposób nie zobaczysz ich wad rasowych i nie dowiesz się nic o cechach behawioralnych.
• Jeśli oferowane są maluchy z ogonami o naturalnej długości, delikatnie sonduj tę część ciała. Ogon powinien być równy, bez zagnieceń i pogrubień.
• Zwróć uwagę na kolor poduszek łap schipperke. U szczeniąt z podkładkami o jasnym odcieniu podszerstek będzie miał szarawy kolor, właściciele ciemnych nóg będą mieli czarny odcień podszerstka.
• Szczenięta schipperke z brązowawym odcieniem sierści nie mogą zostać odrzucone. Wraz z wiekiem brązowy odcień zanika, a zwierzęta nabierają kruczoczarnego koloru.

Zdjęcie szczeniąt schipperke

Cena schipperke

Możesz kupić szczeniaka schipperke w hodowli za $500 – $700 Mniej powszechne są bardziej przyjazne cenowo opcje, ale zwykle po obniżonych kosztach oferowane są nastoletnie psy, które mogą być trudniejsze do wychowania, a także nieudane pod względem zdrowotnym i zewnętrznym potomstwo. Często szczenięta są sprzedawane przez samotnych hodowców, którzy nie mają własnej hodowli, którzy mogą być zarówno profesjonalistami w swojej branży, jak i amatorami, którzy ściągają zwierzęta w celu wzbogacenia się. W drugim przypadku ceny schipperke będą kusząco niskie-od $150, ale sprzedawca raczej nie będzie w stanie zagwarantować czystej krwi miotu i jego testów na choroby dziedziczne.