Owczarek belgijski

Historia rasy Owczarek belgijski

Wydaje się, że historia tego psa pasterskiego musi być zakorzeniona w starożytności. I rzeczywiście: nawet w źródłach pisanych z XVII wieku istnieją wzmianki o czworonożnych pomocnikach pasterzy, którzy czuwali nad licznymi stadami. Tak więc pierwszy opis owczarków belgijskich (a przynajmniej psów bardzo do nich podobnych) pochodzi z 1650 roku. Jednak w rzeczywistości rasa jest stosunkowo młoda i istnieje od nieco ponad stu lat. Jak to możliwe?

Wszystko tłumaczy się tym, że w czasach starożytnych nie było ludzi, którzy celowo zajmowaliby się hodowlą owczarków. Co więcej, rasa nie była uważana za prestiżową. Przedstawiciele europejskiej arystokracji nie zawracali sobie głowy tworzeniem klubów kynologicznych, a ich wierni woleli trzymać przedstawicieli innych ras jako zwierzęta domowe. Lwia część hodowli owczarków przypadła chłopom, którzy przywiązywali ogromną wagę do jakości pracy psów, a nie do ich atrakcyjnego wyglądu zewnętrznego.

W drugiej połowie XIX wieku owczarki wyróżniały się już ogromną paletą kolorów, ale nadal były cenione tylko ze względu na swój cel – zdolność do wypasu stada, w razie potrzeby zbierania owiec i ochrony ich przed atakiem dzikich zwierząt. Stosunek belgijskich rolników do tych niesamowicie inteligentnych psów nie był wyjątkiem. Wszystko zmieniło się wraz z nadejściem rewolucji przemysłowej.

Ten moment był punktem zwrotnym: belgijska gospodarka została odnowiona, a przyspieszone tempo urbanizacji zmusiło mieszkańców wsi do przeniesienia się do większych miast. Miało to negatywny wpływ na popularność ras psów pasterskich, które straciły na znaczeniu.

Owczarek belgijski zawdzięcza swój wygląd fali nacjonalizmu, która ogarnęła Europę w XIX wieku. W tym czasie wiele krajów dążyło do stworzenia rasy psów, która stałaby się ich narodowym skarbem i radykalnie różniła się od innych. Koniec września 1891 r.upłynął pod znakiem utworzenia w Brukseli organizacji Kynologicznej BSDC – Klubu Miłośników owczarka belgijskiego. W listopadzie tego samego roku w mieście Curgam odbyła się pierwsza wystawa psów, na której zaprezentowano ponad sto zwierząt. Wśród gości imprezy był również profesor Adolf Riyoul, który zajmował się badaniem psów i planował wprowadzić określoną rasę dla każdego regionu Belgii.

Tylko jedna trzecia owczarków obecnych na wystawie została polecona naukowcom do dalszej hodowli. Riyul wybierał zwierzęta średniej wielkości, nie zwracając uwagi na długość i strukturę sierści – tylko jej jakość miała znaczenie. W 1892 roku profesor przedstawił światu pierwszy standard rasy Owczarek belgijski. Hodowla psów trwała około dwóch dekad. Początkowo kynolodzy zidentyfikowali trzy odmiany rasy w zależności od koloru. To skłoniło hodowców psów, których podopieczni nie pasowali do żadnej z trzech kategorii, do utworzenia oddzielnego koła Kynologicznego i kontynuowania niezależnej hodowli zwierząt. Impas trwał kilka lat, aż do fuzji klubów i wynikającej z tego zmiany standardu rasy. Do dziś przewiduje cztery kategorie psów:

1. Grunendahl-czarny kolor z sierścią średniej długości. Swoją nazwę zawdzięczają małej wiosce niedaleko Brukseli.

2. Lakenois-popielaty szary kolor z długą sierścią. Nazwa gatunku pochodzi od historycznej dzielnicy Laeken w północnej części stolicy.

3. Malinois-kolor węglowy lub brązowo-żółty z krótką sierścią. Nazwę odziedziczyli po miejscowości Malina (Mechelen).

4. Tervuren – czerwony kolor węgla drzewnego z długą sierścią. Nazwa tej kategorii rasy pochodzi od miasta Tervuren, 8 km od stolicy.

Spory dotyczące owczarków belgijskich nie ustępują do tej pory. Niektórzy hodowcy uważają, że są to różne rasy psów, Federacja Kynologiczna – która jest taka sama. Ogólnie rzecz biorąc, zwyczajowo przyjmuje się drugi punkt widzenia.

Kolejnym etapem na drodze do stania się rasą było odwołanie hodowców do jednej z największych organizacji kynologicznych tamtych czasów – Royal St.Hubert Society (RSSH). Wniosek o uznanie rasy został odrzucony. Dopiero po ostatecznej modernizacji standardów w 1901 r.Owczarek belgijski został oficjalnie uznany i zarejestrowany przez członków RSSH. Dla każdej z czterech odmian sformułowano standardy, które ustalały głównie kolor i długość sierści.

Od początku XX wieku przedstawiciele rasy jako jedni z pierwszych zaciągnęli się do belgijskiej policji. Jednocześnie owczarki były wykorzystywane do patrolowania granic państwa i łapania przemytników. W 1907 roku grunendalowie pojawili się na terenie Stanów Zjednoczonych. Rok później przedstawiciele rasy już aktywnie patrolowali ulice Francji.

Podczas I wojny światowej owczarki belgijskie odegrały równie ważną rolę. Zwierzęta odpowiedzialnie pełniły Służbę Wartowniczą, były listonoszami wojskowymi, pomagały zabrać rannych z pola bitwy. W tym czasie ludzie inaczej spojrzeli na rasę i dostrzegli w niej ważne cechy: odwagę, lojalność i siłę. Stopniowo owczarki belgijskie zdobyły miłość świata. Warto jednak zauważyć, że popularność rasy jest nierówna. Najbardziej preferowane pozostają grünendahl i Malinois.

Wideo: Owczarek belgijski

Wygląd owczarka belgijskiego

Owczarek belgijski należy do dużych ras psów. Zwierzęta te wyglądają elegancko i harmonijnie, pomimo dość dużych wymiarów. Tak więc wysokość samców w kłębie osiąga 61-66 cm, a suki Zwykle dorastają do 56-61 cm.

Waga owczarków belgijskich waha się w granicach 20-30 kg.dopuszczalne są niewielkie odchylenia od tego standardu.

Głowa i czaszka

Głowa psa jest harmonijnie złożona, ale jednocześnie wygląda dość sucho. Umiarkowanie wydłużony, wysoko postawiony. Czaszka jest proporcjonalna do głowy pod każdym względem. Czoło zwierzęcia jest spłaszczone i nie ma wyraźnej linii środkowej. Kiedy głowa owczarka belgijskiego jest obrócona w profil, widać, że linie pyska i czoła są równoległe do siebie. Kości policzkowe są słabo zarysowane, ale jednocześnie wyróżniają się rozwiniętymi mięśniami. To samo dotyczy łuków brwiowych zwierzęcia.

Pysk

Pysk owczarka jest niewiele dłuższy niż czaszka i delikatnie zwęża się ku końcowi. Stop jest umiarkowany. Nozdrza są szeroko otwarte, Płatek nosa ma bogatą czarną pigmentację. Cienkie usta są mocno dociśnięte do szczęk, błona śluzowa charakteryzuje się brakiem różowych obszarów.

Uszy

Posadzone wysoko, mają prawie idealny trójkątny kształt. Ich końcówki są spiczaste, a małżowiny uszne są gładko zaokrąglone u podstawy. Kiedy Owczarek belgijski jest czymś zaniepokojony, uszy stoją pionowo i prosto.

Oczy

Różnią się średnim rozmiarem i kształtem w kształcie migdałów. Pigmentacja tęczówki jest brązowa, a im bogatsza, tym lepiej. Powieki są" zawiedzione " na czarno. Owczarki belgijskie mają żywy i dociekliwy wygląd, przed którym nie umknie żaden ważny szczegół.

Szczęki i zęby

Białe zęby są ciasno zagłębione w dobrze rozwiniętych szczękach. Standard przewiduje zgryz nożycowy i prosty (przy czym ten ostatni jest mniej preferowany, jednak coraz częściej wybierany przez pasterzy). Formuła dentystyczna jest kompletna. Brak pierwszych przedtrzonowców nie jest uważany za wadę.

Szyja

Prosta i dość wydłużona szyja owczarka belgijskiego jest ustawiona wysoko i charakteryzuje się brakiem zawieszenia. Rozszerza się w kierunku łopatek, ma gładko zakrzywiony kark.

Obudowa

Masywne ciało zwierzęcia nie wygląda na ciężkie i różni się przestrzeganiem pewnych proporcji. Tak więc u samców długość ciała odpowiada wysokości; u samic pierwszy parametr może być nieco większy. Klatka piersiowa ma umiarkowaną szerokość, ale jednocześnie jest obszerna, jak u wszystkich psów, które charakteryzują się doskonałą wytrzymałością. Żebra są gładko zakrzywione. Wyraźny Kłąb przechodzi w prostą linię wierzchołka. Brzuch jest stosunkowo napięty, zad znajduje się pod niewielkim nachyleniem. Muskulatura jest wytłoczona.

Ogon

Średniej Długości, ma szeroką podstawę. W spokojnym stanie zwierzę trzyma ogon w dół, tylko końcówka jest lekko wygięta w górę na poziomie stawów skokowych. W ruchu ogon unosi się, nie wyginając się i nie przyjmując kształtu haka.

Kończyny przednie

Silne kończyny owczarka mają mocny kręgosłup i doskonale rozwiniętą muskulaturę. Długie łopatki i ramiona tworzą dość szeroki kąt dla ruchu łokci. Przedramiona otoczone są mocnymi mięśniami. Krótkie śródręcza przechodzą w zaokrąglone łapy z zakrzywionymi i mocno zaciśniętymi palcami. Mocne pazury mają bogatą ciemną pigmentację.

Kończyny tylne

Są ustawione prostopadle do ziemi. Szerokie uda i golenie charakteryzują się umiarkowaną muskulaturą. W tym przypadku te ostatnie są wystarczająco zakrzywione do stawów skokowych. Obecność przybyłych palców jest niepożądana. Łapy są prawie owalne ze względu na zaciśnięte palce, które kończą się mięsistymi poduszkami.

Sposób poruszania się

Owczarek belgijski jest dość aktywny iw ruchu ma zwyczaj przejmowania znacznej przestrzeni. Jednocześnie ze względu na swój temperament pies nie przestrzega bezpośredniego kierunku. Preferowane Tempo to spokojny krok i kłus, rzadziej galop. Ruchy są sprężyste i żywe.

Wełna

Pomimo istnienia czterech kategorii ras, we wszystkich przypadkach sierść psów charakteryzuje się gęstością i gęstością. Na tym kończą się podobieństwa odmian owczarka belgijskiego:

1. Grunendahl jest właścicielem długiej, gładkiej sierści z grubym podszerstkiem, który chroni psa przed niekorzystną pogodą. Nie ma błyszczącego połysku włosów.

2. Lakenois charakteryzuje się szorstką i szorstką w dotyku sierścią, która jest często potargana. Na kończynach i pysku zwierzęcia płaszcz jest znacznie krótszy.

3. Malinois to krótkowłosy typ rasy. Dłuższa sierść jest dopuszczalna wokół szyi zwierzęcia (gdzie tworzy mały kołnierz od uszu do gardła), na udach (zarośla) i ogonie.

4. Tervuren jest podobny w rodzaju sierści do grünendahla, jednak na głowie i dolnej części kończyn płaszcz jest znacznie krótszy. Na pysku widoczne są brwi, wąsy i broda.

Kolor

Kolor zwierzęcia zależy od jego przynależności do określonej kategorii:

1. Sierść grunendahla ma bogaty czarny kolor. W takim przypadku białe punkty mogą znajdować się na klatce piersiowej i palcach.

2. Lakenois ma czerwonawy, przeplatany białym kolorem. Na pysku i ogonie dopuszczalny jest ciemniejszy odcień sierści.

3. Malinois to właściciele wełny w kolorze czerwono-węglowym. Pysk i uszy zwierzęcia są otoczone czarną "maską".

4. Kolor tervurena jest podobny do Malinois, ale sierść psa jest tak długa jak sierść gruenendahla. Klatka piersiowa i palce mogą być zaznaczone na biało.

Możliwe wady

Każde odchylenie od standardu rasy jest uważane za wadę. Do najczęstszych należą:

• Częściowa pigmentacja powiek, płatków nosa i ust;
• Tchórzliwe lub agresywne zachowanie;
• Osłabione stawy skokowe;
• Jasna pigmentacja tęczówki oczu;
• Asymetryczna "maska" na pysku;
• Brak grubego podszerstka;
• Mały niedocus;
• Haczykowaty ogon;
• Proste ramiona.

Dyskwalifikujące wady owczarków belgijskich obejmują:

• Przycięty ogon lub jego brak od urodzenia;
• Zbyt agresywny lub tchórzliwy charakter;
• Białe punkty na ciele (z wyjątkiem palców i klatki piersiowej);
• Sztucznie ustawione lub zwisające uszy;
• Wyraźna przekąska lub niedokus;
• Brak trzech przedtrzonowców;
• Wnętrostwo.

Charakter owczarka belgijskiego

Owczarek belgijski jest bardzo wieloaspektową rasą, ponieważ każda z czterech kategorii ma swój niepowtarzalny charakter. Na początku nie rzuca się w oczy. Jednak w bezpośredniej komunikacji z owczarkami belgijskimi wszystkich typów można łatwo zauważyć, że zachowują się one nieco inaczej, chociaż ogólnie łączą ze sobą poszczególne cechy.

Grunendahl idealnie nadaje się do roli psa stróżującego. Żaden przestępca nie umknie szczególnej uwadze owczarka, o którego pojawieniu się powiadomi innych głośnym szczekaniem. Poczucie strachu lub nieśmiałości wobec nieznajomych grünendahla nie jest nieodłączne. Jednak w obecności rodziny Owczarek jest ostrożny i nie od razu nasyca się zaufaniem do osoby, którą widzi po raz pierwszy w życiu. W przeciwnym razie grünendahl jest zwinnym zwierzęciem, które słynie z tendencji do opieki i opieki nad każdym członkiem rodziny. Idealnym środowiskiem dla tego owczarka belgijskiego będą ludzie, którzy wolą prowadzić aktywny tryb życia, a tym samym dają mu możliwość rozciągnięcia łap. W przeciwnym razie grünendahl sam wyrzuci zgromadzoną energię – i nie zawsze we właściwym kierunku. Podaruj swojemu zwierzakowi grę w piłkę lub frisbee, zajmij się ćwiczeniem umiejętności pasterskich i poszukiwawczych-a szczęście twojego Belga nie będzie miało granic!

Lakenois łączy w sobie sprzeczne cechy: zabawę i powagę, czujność i oderwanie, chęć przewracania gór i chęć leżenia u stóp właściciela. Podobnie jak grunendaal, ta odmiana owczarka belgijskiego doskonale radzi sobie ze swoimi obowiązkami stróżującymi i w razie potrzeby wdaje się w zaciekłą walkę z wrogiem, chcąc chronić właściciela. Lakenois dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami w przypadku, gdy dorastał obok nich. Jednak lepiej powstrzymać się od ozdobnych szczurów, szynszyli, chomików lub papug. Jeśli chodzi o rozrywkę, belgijskie Laekenois preferują aktywne spacery na świeżym powietrzu, podczas których konieczne jest zapewnienie zwierzęciu pewnej aktywności fizycznej.

Malinois, podobnie jak jego bracia, potrzebuje regularnego "wstrząsu", aby wypluć nagromadzoną energię. W przeciwnym razie jest to dość zrównoważony i posłuszny pies, który podąży za właścicielem po piętach i łapczywie złapie każde jego słowo. Belgijski Malinois nie jest zwierzakiem, który woli samotność i spokojny sen w odległym zakątku apartamentu. Właściciel owczarka powinien poświęcić mu jak najwięcej uwagi, pozostając surowym, ale kochającym właścicielem. Jednak pierwszy może nie być potrzebny: spośród wszystkich odmian rasy Malinois zyskał sławę psa o najbardziej uległym charakterze.

Tervuren jest natomiast znany ze swojego impulsywnego i żywego temperamentu. GODNY UWAGI jest fakt, że początkowo zwierzęta te charakteryzowały się nieśmiałym i nieśmiałym charakterem, który został wyeliminowany prawie całkowicie w wyniku prawidłowej selekcji hodowlanej. Belgijskie tervureny aktywnie reagują na każdy bodziec, więc w mgnieniu oka angażują się w zabawną grę z właścicielem lub w pogoń za sprawcą. Nawiasem mówiąc, ten Owczarek odczuwa skrajny stopień przywiązania tylko do jednego z członków rodziny, więc twoim głównym zadaniem jest stać się tą osobą. Tervurenowie nie tolerują samotności i zawsze starają się zrekompensować to rozdartymi kapciami pokojowymi lub rozbitym wazonem.

Z ogólnych cech charakteru właściwych wszystkim odmianom rasy wyróżnia się:

• Umiejętność samodzielnego podejmowania decyzji przez psa;
• Wrażliwość-Owczarek belgijski ostro reaguje na każdą krytykę właściciela;
• Doskonała adaptacja do nowych warunków;
• Skłonność do dominacji nad innymi zwierzętami.

Wychowanie i szkolenie

Owczarek belgijski należy do ras psów, które wymagają odpowiedniej socjalizacji. W takim przypadku należy zacząć od szczenięcia. Uzbrój się w wgląd: to ona pomoże poczuć i zrozumieć psychologię zwierzaka. Jeśli nie masz pewności co do swoich umiejętności, zasięgnij porady hodowcy psów z wieloletnim doświadczeniem w hodowli i utrzymaniu owczarków belgijskich. Uwaga: suki są bardziej elastyczne i spokojne niż samce, które lubią wykazywać niezależny charakter.

Zaleca się rozpoczęcie wychowania szczeniaka od pierwszego dnia, w którym pojawi się w domu. Na początku nie powinieneś męczyć dziecka długimi spacerami i aktywnymi grami. Jeśli Belg błogo rozciągnął się na swojej ulubionej ściółce i oczekuje długo oczekiwanego odpoczynku, nie musisz niepotrzebnie przeszkadzać dziecku. Musi jeszcze nauczyć się reagować na pseudonim, kroczyć obok ciebie na uprzęży i nie zaspokajać potrzeby przed ustalonym czasem.

Imię Twojego zwierzaka powinno być krótkie i kojarzyć się tylko z pozytywnymi emocjami. Nie zwracaj się do szczeniaka po imieniu, zwracając uwagę lub krytykując zepsute rzeczy. W takim przypadku dziecko niechętnie zareaguje na pseudonim, ponieważ z góry będzie oczekiwać od Ciebie nieprzyjemnych działań.

Jeśli chodzi o szkolenie owczarka belgijskiego, są tu własne niuanse, które zależą od odmiany rasy.

Dla grunendahla nie ma czegoś lepszego niż wykonywanie powierzonych mu zadań. Pies traktuje trening jako zabawę z korzyścią, więc nie stwarza dodatkowych problemów. Jednak niezależny charakter zwierzęcia może stać się przeszkodą w osiągnięciu celu (szczególnie dla miękkiej osoby). Rozpocznij trening tak wcześnie, jak to możliwe i powstrzymaj się od długich przerw, w przeciwnym razie nigdy nie uzyskasz posłuszeństwa od swojego zwierzaka. W rzadkich przypadkach może być konieczna interwencja profesjonalisty, który skieruje działania owczarka belgijskiego na właściwe tory.

Lakenois nadaje się do wielu rodzajów treningu i chętnie podejmuje działania sugerowane przez gospodarza, niezależnie od tego, czy biegasz z przeszkodami, czy ścigasz zdobycz. Ten pies słynie z niestrudzenia: raczej znudzi ci się wymyślanie nowych zadań dla swojego zwierzaka. Pozytywne techniki treningowe są Twoją główną bronią. Nadmierna wytrwałość i ścisły ton przyniosą odwrotny skutek: zwierzę nie będzie słuchać twoich poleceń. Belgijski Laekenois jest najbardziej plastycznym materiałem: może wychować psa policyjnego, odważnego ratownika lub wspaniałego strażnika.

Oprócz kompetentnego szkolenia, Malinois potrzebuje regularnego treningu na miejscu młodych zwierząt. Dzięki temu pies nie tylko przyzwyczai się do komunikacji ze swoimi krewnymi, ale także nauczy się poprawnie wykonywać polecenia pod okiem profesjonalnego trenera. Malinois szybko przyswajają nowe informacje dzięki swojej spostrzegawczości i wysoko rozwiniętej inteligencji. Jednak te same cechy mogą odegrać okrutny żart z właścicielem zwierzęcia, jeśli nie może poświęcić wystarczająco dużo czasu owczarzowi. Podobnie jak w przypadku groenendahla i Laekenois, belgijskie Malinois wymagają wczesnego szkolenia.

Tervuren dąży do dominacji i niezależności bardziej niż inne odmiany owczarków belgijskich. Te psy potrzebują intensywnego treningu posłuszeństwa. Należy unikać nadmiernego despotyzmu i chamstwa: zwierzę odbierze takie zachowanie właściciela na bagnety – i można zapomnieć o niekwestionowanym posłuszeństwie. Konsekwencja, cierpliwość i sprawiedliwość są twoimi wiernymi towarzyszami w szkoleniu zwierzaka.

Opieka i utrzymanie

Pielęgnacja owczarka belgijskiego jest dość pracochłonna – głównie ze względu na sierść psa. Przedstawiciele rasy topią się dwa razy w roku-latem i zimą, dlatego w tym okresie konieczne jest dokładniejsze czesanie psa. Przez resztę czasu wystarczy powtórzyć procedurę raz lub dwa razy w tygodniu, w zależności od wieku zwierzęcia. W takim przypadku nie zaleca się kupowania grzebienia z częstymi zębami: urządzenia te nie zapewnią delikatnego usuwania martwych włosów. Podczas czesania psa prowadź grzebień spokojnie i w kierunku sierści: pomoże to uniknąć wyrwanych strzępów.

Uwaga: opieka nad owczarkiem belgijskim różni się w zależności od kategorii psa.

Grünendahl ma tendencję do bardzo obfitego linienia, więc przygotuj się na znalezienie wełny wszędzie: na ubraniach, w łóżku, a nawet na blacie kuchennym. W tym okresie należy codziennie czesać psa.

Lakenois – szczęśliwy właściciel kręconej sierści – musi być przycinany dwa razy w roku, aby zwierzę wyglądało schludnie i zadbane. Do czesania lepiej kupić szczotkę do masażu ze sztywnymi i rzadkimi zębami.

Ze wszystkich typów owczarków belgijskich Malinois jest najbardziej bezpretensjonalny w pielęgnacji, ponieważ jego sierść jest krótka i gładka. Szczotkuj swojego zwierzaka raz w tygodniu. To wystarczy, aby usunąć martwe włosy i nadać psu reprezentacyjny wygląd.

Podwójna sierść tervurena jest podatna na częste tworzenie się kołtunów, dlatego zaleca się czesanie owczarka co najmniej dwa razy w tygodniu. Ponadto będziesz musiał okresowo przycinać wełnę na łapach między palcami.

Staraj się kąpać owczarka belgijskiego tak rzadko, jak to możliwe: nawet specjalne szampony mogą spowodować, że sierść zwierzęcia straci sztywność i przyjemną matowość. Jeśli wydaje ci się, że zwierzę śmierdzi "psem", użyj specjalnych narzędzi, aby wyeliminować nieprzyjemny zapach.

Regularnie badaj oczy i uszy psa pod kątem wydzieliny. Aby je usunąć, należy użyć bawełnianego wacika nasączonego ciepłą wodą lub zaparzaczem do herbaty. W przypadku chorób zakaźnych należy natychmiast skonsultować się z weterynarzem.

Ponieważ Owczarek belgijski spędza dużo czasu na świeżym powietrzu, jego pazury same się szlifują. W rzadkich przypadkach możesz potrzebować pazurki dla dużych ras. Po skróceniu pazurów przejdź wzdłuż ich ostrych krawędzi pilnikiem do paznokci, aby usunąć nacięcia.

Równie ważna jest pielęgnacja jamy ustnej zwierzęcia. Aby wyczyścić zęby, musisz kupić specjalną szczoteczkę lub nasadkę na palec. Zdecydowanie odradza się stosowanie" ludzkiej " pasty do zębów: produkty higieniczne dla psów są sprzedawane w prawie każdym sklepie zoologicznym.

Jeśli chodzi o dietę owczarka belgijskiego, powinna być zróżnicowana. Pełny rozwój psa zapewniają białka pochodzenia zwierzęcego i roślinnego. Równie ważne są węglowodany-główne źródło energii twojego zwierzaka. Podobną rolę odgrywają tłuszcze. Jeśli wolisz karmić psa naturalnym pokarmem, musisz "rozcieńczyć" go kompleksem witaminowo-mineralnym, bez którego ciało zwierzęcia nie będzie funkcjonować w odpowiednim stopniu. Należy również pamiętać, że sucha karma nie jest dobrze wchłaniana przez układ trawienny owczarka i może powodować wzdęcia lub skurcze.

W karmieniu zwierzęcia ważne jest przestrzeganie określonego schematu. Spróbuj napełnić miskę zwierzaka w ściśle określonym czasie-a nie będziesz musiał czuć się jak bezduszna osoba, ignorując żałosne spojrzenie psa skierowane na kolejną ucztę.

Nie powinieneś traktować owczarka belgijskiego:

• Ryby rzeczne w dowolnej formie;
• Nabiał;
• Surowe mięso i jajka;
• Owoce z pestkami;
• Kości rurkowe;
• Ciasto drożdżowe;
• Słodycze;
• Rośliny strączkowe.

Miska zwierzęcia powinna zawsze zawierać czystą wodę, którą należy regularnie wymieniać. Niepożądane jest podawanie wody bezpośrednio z kranu; pozostawić do zaparzenia przez 6 do 8 godzin.

Zdrowie i choroby owczarka belgijskiego

Owczarek belgijski jest posiadaczem silnej odporności, która jest wspierana przez terminowe szczepienie zwierzęcia i regularne kontrole u weterynarza. Jednak niektóre choroby nadal występują częściej niż inne. Wśród nich można wyróżnić:

• Niedobór hormonów tarczycy;
• Skurcze i wzdęcia;
• Dysplazja stawów;
• Skręt jelit;
• Epilepsja;
• Zaćma.

Owczarki belgijskie są podatne na otyłość, więc nie przekarmiaj swojego zwierzaka, bez względu na to, jak płaczliwie prosi o napełnienie miski.

Jak wybrać szczeniaka

Wybór czworonożnego dziecka jest kluczowym krokiem, niezależnie od rasy, którą ostatecznie preferujesz. Przede wszystkim poproś hodowcę, aby przedstawił cię rodzicom szczeniąt. Pozwoli to zrozumieć, na jakie cechy i cechy charakteru można liczyć, zabierając dziecko z tego miotu. Zwróć też uwagę na wiek szczeniąt. Idealnie są odstawiane od matki po dwóch miesiącach. Do tego czasu Owczarek belgijski ma już holistyczny obraz świata, a zdrowie psychiczne jest niekwestionowane.

Teraz możesz zacząć poznawać kudłate dzieciaki. Poszukaj najbardziej aktywnego i energicznego: na pewno nie sprawi ci kłopotów, często chorując lub nie chcąc brać udziału w grach i wychowaniu. Nadmierna nieśmiałość i apatyczne zachowanie powinny zaalarmować potencjalnego właściciela owczarka belgijskiego.

I wreszcie: nie powinieneś kupować szczeniaka na jednym z rynków ptaków, gdzie z pewnością spróbują przyciągnąć niską ceną. W przyszłości wydasz o wiele więcej pieniędzy, podróżując do najlepszych klinik weterynaryjnych w mieście.

Zdjęcia szczeniąt owczarka belgijskiego

Ile kosztuje Owczarek belgijski

Ta rasa jest godna uwagi, ponieważ cena psa zależy nie tylko od klasy (Show, Brid lub pet), ale także od odmiany, do której należy Owczarek. Szczenięta belgijskiego grunendahla kosztują swoich przyszłych właścicieli $250 i więcej. Cena Malinois sięga $400, a Tervuren-do $600. Jednocześnie szczenięta lakenois wymagają naprawdę bajecznych pieniędzy: jest to najmniej powszechny typ owczarka belgijskiego w Rosji.

Ceny różnią się w zależności od regionu i hodowli, w której hodowane są psy, więc nie rozpaczaj: na pewno spotkasz ofertę, która idealnie spełnia oczekiwania!