ka-de-Bo

Historia rasy Ca-de-Bo

Historia pochodzenia hiszpańskich molosów sięga pierwszej połowy XIII wieku, kiedy król aragonii Jaime I Zdobywca zwyciężył nad Maurami z almohadu. Ci przymusowo wyzwolili archipelag Balearów-ogromny obszar obejmujący piętnaście Wysp (cztery duże i jedenaście małych). Na największym lądzie powstało Królestwo Majorki( Majorka), które stało się wasalem aragońskim. Zgodnie z ogólnie przyjętą teorią to tutaj pojawili się pierwsi przodkowie psów ka-de-Bo – molosów przywiezionych przez aragończyków, a później przez mieszkańców innych państw.

Do możliwych przodków rasy należą mastify Hiszpańskie i buldogi, Dogi Bordeaux , Mastif pirenejski i buldogi angielskie . Wśród potencjalnych przodków molosów wymieniane są również mastify wprowadzone na Baleary przez armię Jaime I. niekontrolowane krycie doprowadziło do powstania nowych psów typu ochronno-bojowego. Nazywano je Ca de bestiar. Często kynolodzy porównują tę nazwę ze słowem "bestia" (Dodger, zdecha), ale taki osąd jest błędny. Przetłumaczone z języka katalońskiego "Ca de bestiar" to "pies, który destyluje bydło".

Oprócz głównej funkcji zwierzęta z powodzeniem zajmowały się ochroną magazynów portowych i pomieszczeń mieszkalnych. Cechy fizyczne tych psów były wysoko cenione przez lokalnych arystokratów, którzy używali molosów do polowania na dziki, niedźwiedzie i inną grubą zwierzynę. Pomimo faktu, że psy różniły się od siebie wielkością i ledwo wyróżniały się w jednej rasie, ich popularność nie spadła. Na początku XVIII wieku nabrała bardziej brutalnego znaczenia.

Traktat z Utrechtu, podpisany w 1713 r., zakończył poważny konflikt Europejski – wojnę o sukcesję hiszpańską. Baleary stały się kolonią Wielkiej Brytanii. Anglicy" dzielili się " z mieszkańcami pomysłami na wypoczynek. Wtedy słynął z okrucieństwa i polegał na udziale w podziemnym totalizatorze podczas walk psów i nękania dużych zwierząt. Mieszkańcy Majorki przyjęli krwawe doświadczenia Brytyjczyków, a pod koniec XVIII wieku okrutne przedstawienia przerodziły się w fanatyczną miłość do walk byków.

W przeciwieństwie do współczesnego serialu, który polega na walce torreadora i byka, Oryginalna wersja stanowiła wielkie niebezpieczeństwo i dlatego była czczona przez Hiszpanów. Tak więc nieuzbrojony człowiek wszedł na arenę do wściekłego zwierzęcia w towarzystwie psa, od którego trzeba było jedno – chronić właściciela kosztem własnego życia. Molosy z Majorki okazały się nieprzystosowane do krwawej rozrywki. Zginęli od ran w pierwszych minutach walki byków lub poważnie okaleczyli byka, czyniąc przedstawienie mniej spektakularnym. W ten sposób pojawiła się potrzeba hodowli psów do przynęty.

Buldogi staroangielskie byłyby idealnymi uczestnikami krwawych występów, gdyby nie ich rozgoryczona i niekontrolowana natura. Aby stworzyć zrównoważoną rasę, Hiszpanie skrzyżowali buldogi z psami Ca de bestiar. Rezultatem selekcji były zwierzęta, które bardzo przypominały współczesne Molosy z Majorki. Używano ich jako czworonożnych gladiatorów do połowy XX wieku (najpierw w prześladowaniu byków, a po jej zakazie w 1883 r. – także w walkach psów).

Pierwsi przedstawiciele rasy zostali brutalnie wybrani. Podczas problematycznego porodu suki najczęściej umierały bez pomocy właściciela. Osłabione szczenięta nie były pielęgnowane, a silne i zdrowe nie były w żaden sposób chronione przed chorobami wirusowymi. Hiszpanie nie zawracali sobie głowy wychowaniem zwierząt domowych: zadanie to zostało całkowicie powierzone suce, która zaszczepiła szczeniętom umiejętności socjalizacyjne. Agresywne lub tchórzliwe psy zostały zniszczone; Molosy, które zostały poważnie okaleczone w walkach, nie zostały pozostawione przy życiu.

Takie radykalne podejście doprowadziło do naturalnych konsekwencji. Z jednej strony współcześni przedstawiciele rasy słyną z dobrego zdrowia, niezwykłej siły i spokojnego charakteru: Pula genów z czasem straciła negatywne cechy. Z drugiej strony nieodpowiedzialność i nieostrożne traktowanie psów przez Hiszpanów zagroziły ich dalszemu istnieniu. Tak więc na początku XX wieku populacja molosów trawiących ograniczała się do kilkudziesięciu.

Oprócz dołów bojowych zwierzęta nadal znajdowały zastosowanie w nielicznych gospodarstwach pasterskich. Wszechstronność psów stała się głównym powodem, dla którego hiszpańscy hodowcy myśleli o zwiększeniu ich liczby. Program hodowlany, jak poprzednio, przewidywał krycie Ca de bestiar (głównie pręgowany) i buldogów staroangielskich. Tym razem hodowcy zwrócili uwagę na wygląd zewnętrzny zwierząt. Małe rozmiary wskazywały na dominację genów "Anglików", a imponujące wymiary – na bliskie pokrewieństwo z pasterzami molosów.

Odpowiednim materiałem do selekcji były okazy średniej wielkości, które były dość rzadkie. Mimo to praca plemienna przyniosła przyzwoite owoce: w 1923 r.Molosy z Majorki zostały wpisane do rejestru Hiszpańskiej Księgi Stadnej jako Ca de Bo. Nazwa rasy pojawiła się na początku wieku, kiedy prezes Bordeaux Dog Club mówił o zwierzętach jako raczej obiecujących uczestnikach przynęty. W 1929 roku na wystawie w Barcelonie po raz pierwszy pojawił się przedstawiciel nowej rasy.

Rok po zakończeniu II wojny światowej opracowano standard Ca-de-Bo, ale rejestracja psów z Majorki przez organizację FCI odbyła się dopiero w 1964 r.Po pierwsze, hodowcy Balearów nadal byli zainteresowani fizycznością molosów, więc zwierzęta z pełną zgodnością ze standardem były dość rzadkie. Po drugie, w XX wieku u szczytu popularności znalazły się inne rasy: Owczarek niemiecki i dog, a także Rottweiler. Hodowcy psów wykazali zainteresowanie Ca de Bo po latach 80. Jednocześnie większość miłośników molosów z Majorki mieszkała w Polsce i Rosji: tak więc w Moskwie do 1990 roku zarejestrowano ponad 2 tysiące ka-de-Bo.

W innych krajach europejskich – Szwecji, Finlandii, Danii – hodowcy tych psów spotykali się znacznie rzadziej. W Stanach Zjednoczonych i Kanadzie popularność molosów była znikoma. Podobna sytuacja obserwuje się teraz: ka-de-Bo występują głównie w Europie (najmniej w jej zachodniej części).

Wideo: ka-de-Bo

Standard rasy Ca-de-Bo

Będąc rasą średniej wielkości, Ca-de-Bo wyróżnia się mocną budową i lekko wydłużonym formatem ciała. Psy imponują swoją mobilnością i plastycznością – szczególnie te, które po raz pierwszy widzą Molosy z Majorki.

Wysokość w kłębie i masa zwierzęcia są ustalone przez standard FCI. Wzrost samców i samic osiąga odpowiednio 55-58 cm i 52-55 cm. Różnica między osobnikami płci męskiej i żeńskiej jest zauważalna w masie: 35-38 kg i 30-34 kg dymorfizm płciowy można prześledzić nie tylko w wielkości zwierzęcia: obwód głowy u suk jest znacznie mniejszy niż u samców.

Głowa i czaszka

Ka-de-Bo ma kwadratową głowę; jego obwód pokrywa się z obwodem w kłębie. Kształt czaszki jest również zbliżony do kwadratu, z tyłu niewidocznym, gdy patrzy się z przodu. Czoło jest podzielone bruzdą i wydaje się szersze niż ledwo zaznaczony guzek potyliczny. Kości policzkowe są potężne, żujące mięśnie sięgające do poziomu oczu. Górne linie czaszki i pyska są równoległe.

Pysk

Pysk ma kształt stożka, nie jest spiczasty; podstawa jest szeroka. Długość jest równa jednej trzeciej długości czaszki. Fałdy skórne w dowolnej ilości są dopuszczalne. Stop wydaje się ostry, gdy głowa jest obrócona w profil; niezauważalny z przodu, a winą są łuki brwiowe. Grzbiet nosa jest prosty lub lekko uniesiony. Płat jest zabarwiony na czarno. Górna warga jest sucha i napięta, dolna jest luźniejsza, tworząc w środku małą fałdę. Zęby, w tym siekacze przednie, nie są widoczne nawet przy zamkniętych ustach zwierzęcia. Błona śluzowa jest zabarwiona na czerwono, na podniebieniu widoczne są poprzecznie umieszczone grzbiety. Dziąsła mają czarną obwódkę.

Uszy

Widoczny jest szeroki i wysoki staw, a także różowaty kształt: uszy są złamane w chrząstce i odsłaniają przewód słuchowy. Przez większość czasu zaokrąglone końcówki znajdują się na linii oczu lub poniżej. Jeśli zwierzę jest zaniepokojone, uszy unoszą się i lekko odchylają do przodu.

Oczy

Dość duże oczy ka-de-Bo są owalne, mają ukośne cięcie. Posadzone "buldogi": głęboko i z dużej odległości. Kiedy głowa psa jest odwrócona na całą twarz, białka oczu są ukryte przez gęste powieki z czarną obwódką. Preferowany jest ciemny kolor tęczówki odpowiadający kolorowi sierści. Brwi są słabo zaznaczone.

Szczęki i zęby

Szczęki mastifa majorkańskiego tworzą zgryz buldoga (przekąskę). Szczelina między zębami nie przekracza 10 mm. siekacze znajdują się w tej samej linii, kły są oddalone od siebie.

Szyja

Mocny i mocny, proporcjonalny do ciała psa, płynnie przechodzi w wyraźny Kłąb. Skóra jest luźna, dopuszczalna jest obecność małego zawieszenia. Średnice podstawy szyi i głowy są takie same.

Obudowa

Ciało Ca de bo jest prostokątne (typowe dla ras molosów), umiarkowanie wydłużone, z mocnymi mięśniami. Masywna Klatka piersiowa ma kształt cylindra, osiąga poziom łokci i rozszerza się w obszarze kłębu. Plecy są prawie równoległe do ziemi. Krótka i szeroka talia przechodzi w nachylony zad, ustawiony pod kątem 30° i wznoszący się 1-2 cm nad poziomem kłębu, linia brzucha jest umiarkowanie napięta (jak u psów rasy chartów, ale mniejsza), pachwina jest dobrana.

Ogon

Zwęża się od podstawy do końcówki, posadzone dość nisko. Zwykle w dół, nie sięgając do stawów skokowych. Gdy pies się porusza, ogon unosi się do linii grzbietu, tworząc gładką krzywiznę.

Kończyny przednie

Wyróżnia się szeroką postawą ze względu na masywną klatkę piersiową, równoległą. Ramiona ka-de-Bo są lekko wypukłe i krótkie, ustawione pod lekkim nachyleniem. W okolicy przedramion widoczna jest muskulatura reliefowa. Łokcie nie przylegają do klatki piersiowej, ale też nie są odwrócone na boki. Łapy są mocne i zaokrąglone, z palcami zebranymi w grudkę. Pigmentacja poduszek jest słabo wyrażona.

Kończyny tylne

Wyróżnia się silniejszą muskulaturą w porównaniu z przednimi. Biodra są średniej wielkości, bardzo szerokie; kolana ustawione pod naturalnym kątem. Krótkie golenie przechodzą w proste śródstopie. Te ostatnie kończą się owalnymi łapami z wydłużonymi palcami. Podkładki są pomalowane na ciemny odcień. Posiadanie przybyłych palców nie jest mile widziane.

Sposób poruszania się

Ka-de-Bo poruszają się kłusem, naprzemiennie układając pary kończyn ułożone po przekątnej.

Wełna

Krótka i szorstka sierść ściśle przylega do ciała zwierzęcia. Nie ma podszerstka.

Kolor

Istnieją trzy główne kolory ka-de-Bo:

• Tygrys-dopuszczalne są zarówno ciemne, jak i jaśniejsze (marmurowe) opcje;
• Czerwony (płowy, jeleń) - pożądane są głębokie, nasycone odcienie;
• Czarny.

Standard dopuszcza białe punkty, o ile zajmują nie więcej niż jedną trzecią powierzchni ciała. U niektórych mastifów majorkańskich widoczna jest" maska " otaczająca pysk.

Możliwe wady

Zgodnie z definicją wada rasy jest najmniejszym odchyleniem od jej standardu. W przypadku ka-de-Bo nazywa się:

• Niekompletna formuła dentystyczna z brakującymi przedtrzonowcami;
• Różnica między wysokością w kłębie i kości krzyżowej na korzyść pierwszej;
• Szczelina między górnymi i dolnymi zębami jest większa niż 10 mm;
• Uszy nietypowe dla rasy (stojące lub wiszące);
• Zgryz nożycowy lub prosty;
• Kształt ogona buldoga.

Mastify Majorki są dyskwalifikowane z następujących powodów:

• Jasna lub żółta pigmentacja tęczówki oka;
• Białe plamy pokrywające ponad 30% ciała;
• Agresywne lub nieśmiałe zachowanie;
• Przycięte uszy lub ogon;
• Punkty w dowolnym kolorze;
• Niezstąpione jądra;
• Niedocus.

Charakter ka-de-Bo

Walczące pochodzenie rasy doprowadziło do wielu stereotypów związanych z ka-de-Bo. Przerażające historie o żądzy krwi psów są wynikiem braku socjalizacji lub niewłaściwego wychowania (w tym celowego rozwoju agresji). W rzeczywistości są to zwierzęta stabilne psychicznie, powściągliwe i spokojne, które nie nalegają na ciągłą komunikację. Przyjazny olbrzym chętnie zajmie miejsce w pobliżu właściciela i zakrywając Oczy, pójdzie we śnie w poszukiwaniu ulubionego przysmaku.

Mastify z Majorki łatwo wpadają do kolektywu o nazwie "Rodzina". Psy jednakowo szanują i kochają bliskich ludzi, subtelnie czują panującą atmosferę, wykazują niesamowitą umiejętność radowania się i empatii z przypadkowymi wydarzeniami. Ka-de-Bo nie mają skłonności do dawania oczywistej preferencji jednej osobie, przyznając jej w ten sposób honorowy tytuł mistrza. Ta jakość sprawia, że zwierzęta nadają się do trzymania w każdej "firmie" – niezależnie od tego, czy jest to małżeństwo z dzieckiem, czy starsza para małżeńska.

Będąc temperamentem flegmatycznym, mastify Majorki nie widzą nic złego w wymuszonej samotności. Pies cierpliwie czeka na twój powrót z pracy, nie przeszkadzając sąsiadom głośnym szczekaniem lub, co gorsza, wyciem. Wygodny leżak, miska wypełniona karmą i ulubiona zabawka-trzej wierni "towarzysze" pomogą ka-de-Bo zabić dzień w oczekiwaniu na właściciela!

Przedstawiciele rasy Molos potrzebują doświadczonego i odpowiedzialnego lidera, który konsekwentnie buduje zaufanie ze zwierzęciem. Mastify Majorki są dość krnąbrne i wytrwałe. Właściciele psów zauważają, że szczyt złośliwości ka-de-bo przypada na wiek przejściowy i tak zwane polowanie seksualne – aprobującą reakcję suki na obecność samca. Mastif jest skłonny bronić swojego "punktu widzenia" do końca: jeśli łóżko wydaje mu się wygodniejsze w porównaniu z leżakiem, musisz podjąć ogromny wysiłek, aby pozbyć się niechcianego sąsiada.

Nieufność i skłonność do obrony swojego terytorium jest odpowiednim fundamentem dla rozwoju cech bezpieczeństwa ka – de-Bo. Z przedstawicieli rasy można wychować czujnych i odważnych obrońców. Molossus nie zaatakuje obcego, jeśli zaatakuje prywatną przestrzeń rodziny za zgodą właściciela. Brak właściciela to ważny powód, aby zorganizować nieznajomemu grę w "gapiów" i, jeśli to konieczne, rzucić się do ataku. Doskonalenie cech stróżujących psa pomoże w zajęciach z profesjonalnym kynologiem – w przypadku, gdy nie masz wystarczającego doświadczenia.

Pomimo potencjalnego niebezpieczeństwa, jakie czają mastify-strażnicy, obok dziecka ich dobre serce rozmraża się. Ka-de-Bo wyróżniają się żelazną cierpliwością i dlatego biorą możliwy udział w grach z małym przyjacielem – i niech będzie obarczony bolesnymi szturchnięciami. Jednak nadal warto podążać za zabawną firmą: podczas igraszki pies może przypadkowo popchnąć dziecko – dość bolesne, biorąc pod uwagę imponujący rozmiar zwierzęcia.

Mastify Majorki są lojalne wobec swoich krewnych (wyjątkiem są samce, które dzielą terytorium między sobą). Są nie mniej przyjazne dla kotów, ale lepiej powstrzymać się od towarzystwa ozdobnych ptaków i gryzoni. Chociaż ka-de-Bo nie wykazują instynktów łowieckich, "komunikacja" z małymi zwierzętami może zakończyć się nieprzyjemnymi konsekwencjami. Jeśli małe zwierzęta pojawiły się przed molosem, jeśli to możliwe, ogranicz ich kontakt do minimum.

Przedstawiciele rasy są bardzo mobilni, lubią długie spacery i zabawne gry na świeżym powietrzu. Idealnie, właściciel mastifa majorkańskiego powinien być aktywną osobą, która nie boi się codziennej promenady w parku miejskim. Nie zapomnij zabrać ze sobą piłki lub frisbee – a ka-de-Bo pokaże wszystko, co potrafi!

Wychowanie i szkolenie

Przyszli właściciele molosów z Majorki powinni pamiętać: zwyczajowo rozpoczyna się "pracę" nad zachowaniem czworonożnego przyjaciela od pierwszego dnia jego pojawienia się w domu. Zaopatrz się w ogromną ilość cierpliwości i czasu – w edukacji i kompetentnej socjalizacji nie możesz się bez nich obejść. Podstawowe umiejętności interakcji ze światem zewnętrznym ka-de-Bo są zdobywane w żłobkach. W tym czasie psy muszą nauczyć się budować relacje oparte na zaufaniu, a nie dyktować swoje warunki za pomocą ultimatum.

Opiekunowie psów zalecają połączenie "ludzkiego" wychowania szczeniaka z "psim". W tym celu dzieci należy okresowo zostawiać w towarzystwie innych, bardziej dorosłych psów. W przypadku samców może to przerodzić się w walkę: nawet półroczny samiec jest w stanie wyjaśnić związek za pomocą zębów i pazurów.

Wychowując szczeniaka, nie pozwól mu robić rzeczy, których nie chciałby widzieć u dorosłego psa. Zachowanie ka-de-bo najlepiej koryguje się w pierwszym roku życia. Bardziej dojrzałe osobniki praktycznie nie nadają się do reedukacji i starają się zająć dominującą pozycję w Twoim "stadzie". Jeśli uważasz, że radzenie sobie ze złośnicą jest coraz trudniejsze, poproś o pomoc opiekuna psów.

Skuteczne szkolenie mastifów majorkańskich jest możliwe przy odpowiednim podejściu do sprawy. Osoby z doświadczeniem w utrzymywaniu psów nie będą miały trudności z nauczeniem zwierzaka podstawowych poleceń, ale początkujący będą potrzebować interwencji specjalisty. Właściciele ka-de-Bo zalecają ukończenie kursu ZKS (służby ochronno-wartowniczej), co pomoże rozwinąć cechy ochronne zwierzęcia.

Ważne: zachęcanie do agresji to bezpośrednia droga do wychowania rozgoryczonego zwierzaka. Ponieważ przodkowie molosów byli wykorzystywani jako uniwersalni "żołnierze" do dołów bojowych, warto zrezygnować z prymitywnych technik treningowych.

Przyszli uczestnicy pokazu muszą pomyśleć o handlingu – sztuce pokazywania psa podczas wystawy. Kurs szkolenia skupi się na zaletach ka-de-Bo, a tym samym ukryje ewentualne wady zwierzęcia. W zależności od stylu obsługi (Angielski, Amerykański lub niemiecki) specjalista będzie mógł "złożyć" mastifa majorkańskiego kawałek po kawałku, jak projektant. To znacznie zwiększy szanse psa na wygraną.

Uwaga: Korzystając z usług Handlera, upewnij się, że wyszkoli on Twojego zwierzaka, aby poruszał się skoordynowanym kłusem i był cierpliwy w badaniu. Ten ostatni najczęściej obejmuje uczucie, a także sprawdzenie wnętrostwa i obecność pełnej formuły dentystycznej.

Opieka i utrzymanie

Mastify z Majorki nie wymagają starannej pielęgnacji. Podobnie jak wszystkie rasy psów krótkowłosych, Ca de Bo długo zachowują reprezentacyjny wygląd. Efekt zwiększy regularne czesanie" futra " zwierzęcia: nie częściej niż dwa razy w tygodniu. Jako pomoc użyj szczotki do masażu z grubym naturalnym włosiem (odpowiedni jest również gumowy odpowiednik). Wełna molossa jest czesana częściej w okresie linienia. Tę procedurę można również przeprowadzić na zewnątrz, jeśli pozwala na to pogoda. W ten sposób zaoszczędzisz sobie mokrego czyszczenia, próbując wyeliminować liczne wełny.

Kąpiel jest przeszkodą dla właścicieli ka – de-Bo. Chcąc zapobiec możliwemu pojawieniu się zapachu "psa", właściciele mastifów z Majorki co tydzień organizują swoim zwierzętom dzień kąpieli (a nawet nie jeden). Z powodu częstych zabiegów wodnych cienka warstwa ochronna jest zmywana z sierści psa, a praca gruczołów jest aktywowana, zaburzając naturalną równowagę tłuszczową skóry. Prowadzi to do szybkiego zanieczyszczenia sierści, a to z kolei do pojawienia się nieprzyjemnego zapachu.

Pamiętaj: kąpać zwierzaka tak rzadko, jak to możliwe! Wskazane jest, aby tego unikać, w ostateczności zminimalizuj liczbę zabiegów do jednej lub dwóch miesięcznie. Używaj produktów higienicznych o niskiej zawartości kwasów i zasad, zwracając uwagę na linię dla ras psów szorstkowłosych. W rzadkich przypadkach odpowiedni jest suchy szampon, który jest wcierany w wełnę, a następnie czesany szczotką.

Anatomia ka-de-bo jest głównym powodem, dla którego przedstawiciele rasy rzadko mają do czynienia z infekcjami ucha, ale badanie profilaktyczne jest nadal obowiązkowe. Codziennie sprawdzaj i czyść (w razie potrzeby) małżowiny uszne psa. Pomocnikami w tej sprawie będą waciki lub dyski zwilżone środkiem suszącym ze sklepu zoologicznego. Nie zaleca się używania specjalnych pałeczek: nieostrożny ruch ręką może uszkodzić błony bębenkowe.

Oczy zwierzęcia są również poddawane codziennej kontroli. Jeśli występują obce cząstki, ostrożnie usuń je ruchem przesuwania w kierunku wewnętrznych narożników. Specjalny balsam działa jako środek pomocniczy; odpowiednia jest również mocno zaparzona herbata. W przypadku zaczerwienienia oczu, łzawienia lub zakwaszenia należy udać się do weterynarza.

Jama ustna ka-de-Bo wymaga większej opieki. Powodem tego jest przekąska, która sprzyja tworzeniu się płytki nazębnej i kamienia nazębnego. Można tego uniknąć dzięki profilaktycznemu czyszczeniu-zarówno w klinice weterynaryjnej, jak iw domu. W tym drugim przypadku będziesz potrzebować twardych przysmaków ze sprasowanych kości i gumowych zabawek.

Aby w pełni usunąć płytkę nazębną, konieczne jest mycie zębów zwierzęcia nie więcej niż dwa razy w miesiącu. Częstsze procedury są obarczone uszkodzeniem szkliwa. Użyj starej szczotki lub kompaktowej nasadki na palec. Wybierając produkt higieniczny, zatrzymaj się na specjalnych zoopastach o neutralnym smaku. Stosowanie" ludzkich " analogów może powodować alergie u ka-de-Bo.

FYI: sucha karma sprzyja również mechanicznemu czyszczeniu zębów.

Równie powszechne nieporozumienie hodowców psów po raz pierwszy dotyczy pazurów zwierzęcia, które rzekomo są szlifowane naturalnie. W rzeczywistości interwencja właściciela jest obowiązkowa: długi "manicure" zmienia chód psa, utrudniając ruch. Niektóre przypadki są obarczone deformacją palców kończyn przednich i tylnych. Aby uniknąć problemów, skróć pazury zwierzaka za pomocą gilotynowej Obcinarki do pazurów. Pilnik pomoże wygładzić zadziory i postrzępione krawędzie.

Imponującą niszę w opiece nad ka-de-bo zajmuje karmienie. Hodowcy specjalizujący się w hodowli rasy zalecają wybór jednej z dwóch opcji: paszy przemysłowej (klasy premium i super premium) lub naturalnej żywności dietetycznej. Dieta jest szczególnie ważna w okresie szczenięcia, kiedy Mastif majorski jest podatny na przyspieszony przyrost masy ciała.

Uwaga: stosowanie naturalnych produktów jest zawsze łączone z przyjmowaniem opatrunków witaminowych. W takim przypadku okres zmiany zębów wymaga dokładniejszego dawkowania. Naprzemienne kilka kompleksów witaminowych jest obowiązkowe, więc przed zakupem tego lub innego suplementu należy skonsultować się ze specjalistą.

Naturalna dieta ka-de-Bo powinna składać się z jednej do dwóch trzecich mięsa: chudej cielęciny lub wołowiny, kurczaka lub indyka. Wybierz żylaste kawałki-mają korzystny wpływ na trawienie zwierzęcia. Jako źródło białka odpowiednie są podroby i surowe mrożone ryby-morskie lub oceaniczne.

Dodatkiem do naturalnego" menu " mastifa majorskiego są sezonowe owoce i warzywa, sfermentowane produkty mleczne i jajka. Aby poprawić kondycję sierści i skóry psa, należy codziennie dodawać do jedzenia łyżkę oleju roślinnego (lnu, słonecznika, kukurydzy lub oliwy).

Pamiętaj, aby wykluczyć z diety:

• Tłuste mięso (dopuszczalna jest gotowana wieprzowina w małych ilościach);
• Surowa kapusta, fasola i groszek (powodują wzdęcia);
• Żywność o wysokiej zawartości węglowodanów;
• Pikle i potrawy z przyprawami;
• Smażone i wędzone jedzenie;
• Ryby rzeczne w dowolnej formie;
• Jagody z pestkami;
• Słodkie i mączne;
• Kości rurowe;
• Pełne mleko.

Zapewnij ka-de-Bo regularny dostęp do świeżej wody pitnej – najlepiej butelkowanej. Można go zastąpić przepływem, po naleganiu na ponad 6 godzin. Nie zaleca się używania przegotowanej wody.

Średnie rozmiary mastifów majorkańskich sprawiają, że są wszechstronne pod względem treści. Psy czują się komfortowo zarówno w mieszkaniu, jak iw prywatnym domu z ogrodzoną działką. W tym drugim przypadku Ca-de-Bo zaspokaja swoje potrzeby związane z aktywnością fizyczną. Trzymanie zwierzęcia w mieszkaniu oznacza codzienny spacer (około godziny co najmniej dwa razy dziennie). Spacery powinny być umiarkowanie aktywne-z elementami zwinności i bardziej znanych gier sportowych.

Zdrowie i choroby ka-de-Bo

Brutalna dobór naturalny wśród mastifów majorkańskich zaowocował zdrową rasą o silnej odporności i minimalnej skłonności do powszechnych chorób. Jednak ka-de-bo nadal mają predyspozycje do niektórych dolegliwości. Wśród nich:

• Wrażliwość przewodu pokarmowego;
• Alergia na żywność;
• Dysplazja stawów;
• Hepatopatia;
• Demodekoza;
• Zapalenie mięśni.

Terminowe skontaktowanie się z kliniką weterynaryjną jest kluczem do długowieczności Twojego zwierzaka. Równie ważnym punktem jest zapobieganie: zadbaj o szczepienia, leczenie pasożytów zewnętrznych i odrobaczanie.

Jak wybrać szczeniaka

Poszukiwanie przyszłego czworonożnego przyjaciela należy rozpocząć od oficjalnych szkółek specjalizujących się w hodowli Ca de Bo. Warto sprawdzić reputację hodowcy, ponieważ będziesz musiał utrzymywać z nim informacje zwrotne na temat utrzymania psa. Zdecyduj, jaki cel dążysz: zdobycie wiernego towarzysza lub przyszłego mistrza. W tym drugim przypadku wymagana będzie pomoc eksperta, który ustali zgodność zwierzęcia ze standardem rasy.

Drugi etap to poznanie rodziców szczeniąt. Bliższy kontakt z dorosłymi ka-de-Bo pomoże określić obecność wad, które pojawią się w przyszłości i w miocie. Sprawdź warunki dla psów, zapytaj hodowcę o nagrody i tytuły (jeśli to ważne). Dopiero po wyjaśnieniu niuansów możesz zacząć sprawdzać kandydatów do roli swojego przyjaciela.

Przy wyborze skup się na poszczególnych punktach.

• Odpowiedni wiek szczeniaka do przyjęcia do nowej rodziny to 1,5 – 2 miesiące. Dziecko ma już wykształcone podstawowe umiejętności interakcji ze światem. Warto zauważyć, że wszystkie szczenięta są poddawane wstępnej kontroli hodowcy nie wcześniej niż 30-40 dni. Już w tym czasie można ustalić zgodność z normą Ca-de-Bo.
• Guz na głowie zwierzęcia jest jednym z "wskaźników" przyszłego wzrostu. Im większy, tym wyższy będzie Twój zwierzak.
• Wełna molossa powinna być jednolita i czysta, oczy i uszy – bez wydzieliny, ogon – bez zagnieceń.
• Zdrowy szczeniak jest aktywny, interesuje się otaczającym go światem i chętnie "poznaje" nowe rzeczy. Agresja lub tchórzostwo to Dzwonki alarmowe: zrównoważony pies nie wyrośnie z takiego dziecka.
• Zachowanie ka-de-bo zależy w dużej mierze od płci. Samce częściej wykazują krnąbrność i niezależność w porównaniu z sukami – bardziej czułymi i uległymi.

Kupując szczeniaka, hodowca musi dostarczyć paszport weterynaryjny i towarzyszące mu zaświadczenia o odrobaczeniu i terminowym szczepieniu. Jeśli chcesz, możesz uzyskać certyfikat hodowlany, który zawiera rodowód Twojego zwierzaka. Dotyczy to psów z klasy pokazowej, które planują wziąć udział w wystawach.

Cena ka-de-Bo

Mastif Majorkański należy do ras średniej kategorii cenowej. Zasadniczo koszt ka-de-Bo waha się w granicach $250 - $350. Psy z elitarnym rodowodem będą kosztować przyszłego właściciela $500 i więcej. Mestizo i zwierzęta ubojowe kosztują znacznie mniej: około $100 - $150. Bez względu na to, ile dasz, potężny, silny, a jednocześnie niesamowicie wrażliwy pies – oddany przyjaciel na wiele lat będzie miłym bonusem!