drathaar

Historia rasy drathaar

Drathaary są całkowicie "produktem" działalności niemieckich hodowców, na co wskazuje nazwa rasy: "draht" (niem.)- "drut", "haar" - "włosy". W połowie XIX wieku bryderowie wówczas jeszcze nie zjednoczonych Niemiec postanowili wyprowadzić nową odmianę legawy, która obejmowałaby najlepsze cechy robocze swoich poprzedników. Przyszły "okaz" miał mieć wytrzymałość, doskonały talent i umiejętność równie dobrej pracy zarówno z zwierzyną bagienną, jak i polową.

Podczas eksperymentalnego krycia specjalistom udało się w końcu uzyskać pokolenie psów myśliwskich o obiecującym potencjale i szorstkiej, twardej sierści. Materiałem genetycznym w tym konkretnym przypadku były dobrze znane europejskim myśliwym stichelhaary, gryfony Kortalsa, a także bystre mądre poyntery pudli. Według hodowców to krzyżowanie przedstawicieli powyższych ras sprawiło, że drathaar stał się idealnym myśliwym, zdolnym do pracy nawet w niesprzyjających warunkach pogodowych.

Jeśli chodzi o uznanie społeczne, przyszło ono do niemieckich szorstkowłosych legawów już w latach 70.ubiegłego wieku. Trzydzieści lat później, w 1902 roku, w Niemczech powstał pierwszy Klub Miłośników drathaarów, a dokładnie 22 lata później Międzynarodowa Federacja Kynologiczna wpisała zwierzęta do swoich rejestrów. Na początku XX wieku rasa zyskała popularność w wielu krajach Europy Zachodniej, w tym w Anglii. Ale w Nowym Świecie drathaarowie nie znaleźli od razu swojej niszy, ponieważ amerykańscy myśliwi przyzwyczajeni do wysoce wyspecjalizowanych psów przez długi czas traktowali brodatych niemieckich "emigrantów" z odrobiną nieufności.

Wideo: Drathaar

Wygląd drathaara

Wygląd szorstkowłosych łajdaków jest oryginalny i niezapomniany. Ścisłą, niemal militarną prostotę psa uzupełnia tak zwany brudzisty pysk, który nadaje zwierzęciu imponujący i zbyt poważny wygląd. Na przykład dorosły drathaar ma Wiślane "wąsy" i rzadką "bródkę", które w połączeniu z dociekliwym spojrzeniem lekko go "starzeją".

Niemieckie szorstkowłose psy to psy o średniej budowie, więc waga przeciętnego przedstawiciela rasy nie powinna wykraczać poza zatwierdzone przez standard 23-32 kg.nawiasem mówiąc, ze względu na nieco "wysuszoną" konstytucję, drathaary prawie nie są otyłe, chociaż przy obfitej diecie i braku aktywności fizycznej są w stanie "zjeść" kilka dodatkowych kilogramów.

Głowa

Szeroka, lekko wypukła w częściach bocznych czaszka z masywnymi łukami brwiowymi i płaskim karkiem. Kufa z lekkim garbem, mocna, o wystarczającej długości i szerokości. Stopa (przejście od czoła do pyska) jest dobrze zaznaczona.

Nos

Płat z szerokimi nozdrzami, pomalowany na odcień sierści drathaar.

Usta

Mięsiste, sprężyste, ściśle przylegające do dziąseł. Kolor warg odpowiada głównemu kolorowi sierści.

Szczęki i zęby

Zęby drathaara są duże, w ilości 42 sztuk. gdy szczęki są zamknięte, dolne siekacze zachodzą na górne (zgryz nożycowy).

Oczy

Niezbyt duże, niewypukłe, posadzone płytko. Powieki dobrze zakrywają gałkę oczną. Kolor tęczówki jest ciemnobrązowy. Dla szczeniąt uważa się za dopuszczalny złoty odcień tęczówki, który z wiekiem staje się ciemniejszy.

Uszy

Małe. Podstawy uszu są szeroko rozstawione i znajdują się tuż nad linią oczu (wysokie dopasowanie).

Szyja

Szyja drathaara ma umiarkowaną długość i jest muskularna, z wypukłym karkiem i dobrze zdefiniowaną linią gardła.

Obudowa

Lekko rozciągnięty, ze spadzistymi plecami i mocną, muskularną dolną częścią pleców. Część zadowa jest szeroka, z lekkim nachyleniem. Klatka piersiowa drathaara jest głęboka, wyraźnie poszerzona. Dolna część ciała tworzy pojedynczą zakrzywioną linię ze względu na wybrany brzuch i napięte strefy pachwinowe.

Kończyny

Przednie nogi są równe, ze skośnymi łopatkami i łokciami przyciśniętymi do ciała. Nadgarstki są mocne, a śródręcza ustawione pod kątem. Kończyny tylne stoją równolegle do siebie. Biodra drathaara są masywne i mają dobrą muskulaturę. Nogi są wydłużone, suche; stawy skokowe są mocne. Wszystkie cztery łapy stoją równolegle, zachowując swoją pozycję podczas ruchu zwierzęcia. Opuszki łap są twarde, o bogatym kolorze.

Ogon

O umiarkowanej grubości, kontynuuje linię zadu i jest utrzymywany w pozycji poziomej lub lekko uniesionej. Prawie wszystkie osobniki czystej krwi mają przycięty ogon. Wyjątkami są drathaarowie mieszkający w krajach, w których ta procedura jest prawnie zabroniona.

Wełna

Sierść składa się z" drucianego " włosa okrywowego i obfitego wodoodpornego podszerstka, zapewniając zwierzęciu niezawodną ochronę przed żywiołami i przypadkowymi obrażeniami. Optymalna długość sierści drathaar wynosi 2-4 cm, a sierść jest krótsza na uszach, głowie i brzuchu niż na pozostałych częściach ciała.

Na pysku psa włosy tworzą wyraziste "brwi"i " bródkę".

Kolor

W przypadku drathaarów typowe są gęsto nakrapiane kolory czerni i brązu, które czasami są uzupełniane Plamami. Rzadko-cętkowane opcje, podobnie jak całkowicie brązowe, są również dopuszczalne. Osoby o brązowym kolorze mogą mieć biały ślad na piersi.

Wady i wady dyskwalifikujące

Wady wyglądu, które uniemożliwiają wystawcom uzyskanie doskonałego wyniku, obejmują niekompletną formułę dentystyczną, krótki i nadmiernie spiczasty pysk oraz rzadką sierść z lekko zaznaczonym podszerstkiem. Drathaaram z opadającymi powiekami, garbatymi lub odwrotnie wklęsłymi plecami i zakrzywionymi kończynami ocena "doskonała" również nie świeci.

Istnieje szereg wymagań dotyczących chodu psa. Na przykład niemieckie szorstkowłose Legaty nie powinny poruszać się w chodzie ani nasionać.

Jeśli mówimy o dyskwalifikacji, to zwierzęta z wadami rozwojowymi, takimi jak:

• Wady zgryzu (niedokus/przekąska);
• Wypaczenie jednej ze szczęk;
• Różności;
• Entropia / ektropia;
• Załamanie lub pogrubienie ogona;
• Wadliwy kolor.

Dewiacje behawioralne również znajdują się na liście wad, odpowiednio, jeśli zostaną wykryte, kwestia kariery wystawienniczej dla zwierzaka zostanie zamknięta na zawsze. Najczęściej drathaars są dyskwalifikowani za tchórzostwo (strach przed strzałem, zwierzyną) i zwiększoną agresywność.

Zdjęcie drathaar

Postać drathaara

Niemieckie szorstkowłose Legaty są w 80% myśliwymi i tylko w 20% zwierzętami domowymi. Jako prawdziwi pracoholicy, Ci niespokojni "brodacze" są gotowi przez wiele dni przecinać w towarzystwie właściciela przez leśne szczeliny i bagienne bagna, aby zdobyć cenne trofeum. I nie ma w tym nic dziwnego. Rasą rządzą przede wszystkim instynkty łowieckie, które muszą dać wyjście. Pozbawione możliwości biegania po upragnionej zwierzynie lub przynajmniej myszy polnej zwierzę wkrótce zamienia się w blady cień samego siebie. Więc jeśli nie lubisz szczególnie polowań i wypadów w dzikie miejsca, zdobycie drathaar nie ma sensu.

W stosunku do nieznajomych przedstawiciele tej rasy są podejrzliwi i lekko nieufni, dlatego łatwo jest "przekwalifikować" szorstkowłosych stróżów. Nawiasem mówiąc, ich towarzysze również okazują się całkiem dobrzy. Dzieci drathaary Nie obrażają się, chętnie grając z nimi w nadrabianie zaległości i inne aktywne gry. W przypadku braku możliwości zabrania zwierzęcia na pełny spacer, zostaw go na godzinę z dzieckiem, które z przyjemnością "załaduje" psa różnymi ćwiczeniami fizycznymi.

Wśród głównych zalet rasy właściciele drathaar zwykle zwracają uwagę na żywy umysł, wydajność i odpowiedzialność jej przedstawicieli. Szorstkowłose Legaty bardzo subtelnie wyczuwają nastrój właściciela i doskonale zdają sobie sprawę z tego, czego od nich chcą. Jedyną wadą, która może powodować wzajemne nieporozumienia między psem a jego właścicielem, jest wrodzona skłonność zwierzęcia do dominacji. Przy dość przyjaznym charakterze Ci brodaci myśliwi nie mają nic przeciwko zmiażdżeniu osoby, zamieniając ją w wykonawcę własnych pragnień.

Wychowanie i szkolenie

Wychowywanie drathaarów nie jest trudniejsze niż jakakolwiek inna rasa myśliwska. Jak większość legaków, Ci dobroduszni "Niemcy" potrzebują poważnego mentora, który nie będzie nadużywał autorytarnego stylu w ich traktowaniu, ale nie pozwoli na manipulowanie sobą. Od pierwszych dni pojawienia się szczeniaka drathaara w domu zaczyna się w nim rozwijać odwagę. Dziecko nie powinno bać się dźwięków strzałów i wyglądu dzikich zwierząt, bez względu na to, jak imponujące są te wymiary. Lepiej jest przyzwyczaić psa do zapachu prochu i salw broni gdzieś z dala od cywilizacji. Początkowo strzały oddawane są w odległości 200 m od zwierzęcia. Jeśli drathaar nie wykazuje oznak paniki i podniecenia, luka jest stopniowo zmniejszana.

Ci, którzy zamierzają wychować profesjonalnego aportera nietoperza ze swojego zwierzaka, będą musieli przeprowadzić z nim kurs pływania w otwartych zbiornikach wodnych. Szkolenie szczeniaka do kąpieli powinno być płynne, ponieważ wielu z nich boi się wody. W żadnym wypadku nie wrzucaj drathaara do rzeki, aby rozwinąć w nim odwagę i lekkomyślność. Oczywiście nie utonie, ale na zawsze straci zaufanie i szacunek do ciebie.

"nie możesz!"i" do mnie!"- polecenia, których znaczenie przedstawiciel rasy szorstkowłosych legawów powinien nauczyć się jak najwcześniej. Dopiero po tym, jak szczeniak nauczy się szybko i poprawnie reagować na rozkazujący ton właściciela, możesz przystąpić do zapoznania się z aportowaniem. Wskazane jest ciągnięcie psa do noszenia przedmiotów od piątego miesiąca życia. Tradycyjnie trening drathaara rozpoczyna się od przynoszenia wypchanego ptaka do jego nosa. Zwierzę musi chwycić proponowaną "zdobycz" i położyć ją na podłodze, gdy tylko usłyszy od właściciela polecenie " aport!».

Niemieckie szorstkowłose Legaty bardzo nie lubią monotonii we wszystkim, dlatego podczas szkolenia lepiej jest połączyć kilka rodzajów aktywności. Pozwól zwierzakowi pokazać się w całej okazałości, "ładując" go różnymi zadaniami na pomysłowość i poszukiwanie przedmiotów, nie zapominając o przerwaniu lekcji biegami i grami.

Polowanie z drathaarem

Pasja do polowania jest zakorzeniona w drathaarach na poziomie genetycznym, dzięki czemu są w stanie złapać zwierzęta nawet bez przechodzenia odpowiedniego kursu szkolenia. Na przykład psy mieszkające w prywatnych domach często prezentują właścicielom "prezenty" w postaci szczurów lub gryzoni polowych. Dodatkowym "wzmacniaczem" talentów myśliwskich drathaarów jest ich gęsta, nieprzemakalna sierść, która chroni zwierzęta przed cierniami i ostrymi gałęziami. W wyścigach przez krzaki, gdzie inni Legacy dokładnie farbują sobie boki, Ci charyzmatyczni "brodacze" przyczepiają tylko kolce i łopian.

Według krajowych myśliwych lepiej jest ciągnąć drathaara na jeden rodzaj zdobyczy. Chociaż w ojczyźnie rasy, w Niemczech, szorstkowłose Legaty są szkolone do pracy jednocześnie z trzema lub czterema odmianami zwierzyny łownej.

Jeśli chodzi o technikę szkolenia, dobre wyniki można osiągnąć za pomocą zwykłej symulacji polowania. Na przykład: przed psem siedzącym obok właściciela otwierają pudełko, z którego wypuszczają ptaka lub jednego z mieszkańców lasu. W takim przypadku zwierzę musi wykazać się wytrwałością, przyjąć postawę i czekać na polecenie osoby, a nie ścigać się ze wszystkich nóg po unoszące się zwierzęta.

Specyfika polowania z drathaarem na ptactwo wodne zależy od pory roku. Jeśli wędrówka po kaczkach miała miejsce w zimnych porach roku, należy nakarmić psa przed nim. Po pokonaną zdobycz, która wpadła do lodowatej jesiennej wody, legavaya jest wysyłana jako ostatnia, zanim wróci do domu. Jeśli pies z powodzeniem wyłowił i przyniósł zwierzynę, wolno mu biegać, aby się ogrzać. Latem, kiedy woda jest już stosunkowo ciepła, nie można przestrzegać tych zasad. Ale pozwolenie psu pływać za rannym ptakiem przez bagna i jeziora przez ponad 15 minut zdecydowanie nie jest tego warte. Dziewczyna nadal nie ucieknie daleko, a takie Pływanie tylko wyczerpuje zwierzaka.

Oprócz polowania na ptactwo wodne, z drathaarem można z powodzeniem chodzić na zające i bażanty. Dzięki fenomenalnemu zmysłowi i słuchowi przedstawiciele tej rasy są w stanie wąchać nie tylko poruszającego się, ale także nieruchomo leżącego ukośnego. Po wykryciu obiektu o długich uszach pies wydaje głos, który służy myśliwemu jako rodzaj przewodnika. Bażanty szorstkowłose są również poszukiwane bez większego wysiłku. Wyczuwając ptaka, pies wyrzuca go z krzaka w kierunku właściciela, aby mógł prawidłowo wycelować.

Teoretycznie z drathaarami można chodzić na dzika, ale jak pokazuje doświadczenie, wytrawiacze z nich nie są najlepsi. Nie mając wystarczającej sprężystości i łatwości ruchów, szorstkowłose Legaty często stają się celem zranionej wściekłej bestii. Jeśli naprawdę chcesz przetestować zwierzaka na dużej zwierzynie, wytrenuj go, aby trzymał ofiarę głosem, nie atakując jej. W przeciwnym razie pierwsze polowanie na drathaara będzie ostatnim.

Utrzymanie i pielęgnacja

Niemieckie szorstkowłose psy są zwinne i energiczne, więc trzymanie ich w mieszkaniu w mieście jest dla nich niepożądane. Wymarzonym domem dla zwierzaka będzie Domek letniskowy lub domek z działką, ogrodem lub zaroślami leśnymi w odległości spaceru. Drathaary mają gęstą sierść i łatwo tolerują małe mrozy, więc przedstawicieli tej rasy można osiedlić na podwórku, pod warunkiem, że zapewnisz swojemu zwierzakowi ciepłą budę o podwójnych ścianach. Ale nie zapominaj, że przy gwałtownym spadku temperatury (-20 °C) pies powinien zostać zabrany do domu.

Osoby zmuszone do życia w mieszkaniach potrzebują dobrego spaceru w połączeniu z wystarczającą aktywnością fizyczną. Zwykle drathaarowie chodzą dwa razy dziennie, a każda z tych "wycieczek" powinna trwać co najmniej 2-3 godziny. Spacer może zawierać elementy treningu. Na przykład pies skorzysta na przejechaniu kilku lub trzech kilometrów.

Higiena

Właściciel drathaar nie będzie musiał codziennie "tańczyć" wokół swojego zwierzaka z grzebieniem i puzderką. Sierść tej rasy nie jest najdłuższa i praktycznie się nie plącze, więc wystarczy raz w tygodniu chodzić po niej szczotką, aby usunąć martwe włosy. Ale w okresie linienia taka procedura będzie musiała być przeprowadzana częściej, zwłaszcza jeśli zwierzę mieszka w mieszkaniu. Aby to zrobić, kup szczotkę z metalowymi zębami, ponieważ inne odmiany z twardymi "drucianymi" włosami psa po prostu tego nie zrobią. Przydatne jest czesanie drathaara również po wyścigu przez lasy i bagna, aby uwolnić wełnę z nasion roślin i kolców. Ponadto, aby zapewnić dodatkową ochronę psiego "futra", możesz kupić parę butów i nosić je dla swojego zwierzaka za każdym razem, gdy wychodzisz z nim na spacer.

Z "wąsami" i "bródką" drathaara będziesz musiał majstrować. Podczas jedzenia pies często zanurza je w misce, w wyniku czego cząsteczki jedzenia utkną w sierści, nadając zwierzęciu zaniedbany wygląd. W związku z tym po każdym karmieniu pysk zwierzęcia należy wytrzeć szmatką, aw szczególnie zaawansowanych przypadkach również umyć. Jeśli nie chcesz zmienić się w lokaja dla swojego czworonożnego przyjaciela, skróć mu wełnę wokół pyska. Charyzma drathaara z tego oczywiście ucierpi, ale oszczędzisz sobie konieczności dyżurowania w pobliżu psa z serwetką.

Możesz kąpać niemieckich szorstkowłosych legawów do dwóch razy w roku, ale w rzeczywistości zwierzę kąpie się znacznie częściej, na przykład podczas polowania na ptactwo wodne. Uszy i oczy psa należy regularnie sprawdzać pod kątem stanu zapalnego. Jeśli lejek do uszu drathaar jest poplamiony, wyciera się go wilgotną szmatką lub chusteczką. Nie będzie zbyteczne podnoszenie i prostowanie wiszącego ucha zwierzęcia, aby lekko przewietrzyć wnętrze muszli.

Osoby często zabierane na polowanie wymagają regularnej kontroli łap. W upale pościgu psy często nadepną na ostre konary, wbijając cząsteczki drewna w miękką powierzchnię poduszek. Jeśli na łapach pojawią się pęknięcia, jest to sygnał braku tłuszczów w diecie Twojego zwierzaka. W takim przypadku potraktuj podkładki dowolnym odżywczym kremem, dodatkowo włączając olej roślinny do menu psa.

Raz w miesiącu drathaary są traktowane środkami przeciwpasożytniczymi, co jest szczególnie ważne w przypadku zwierząt trzymanych w wolierze. W okresie od marca do października procedurę można wykonywać częściej, ponieważ w tym czasie aktywowane są kleszcze.

Karmienie

Chociaż krajowi hodowcy psów nadal opowiadają się za naturalnym karmieniem szorstkowłosych legawów, europejscy hodowcy z powodzeniem traktują swoje zwierzęta "suszeniem". Jeśli wybrałeś drugą metodę jako mniej pracochłonną, pamiętaj, że pasza dla drathaar powinna być bezzbożowa i zawierać dużą ilość białka (od 30%). Niektórzy właściciele praktykują karmienie mieszane, w którym w jednym posiłku zwierzę otrzymuje" suszenie", a w drugim pokarm naturalny. Ta opcja nie jest uważana za idealną, ale jest dozwolona przez większość hodowców.

Podstawą naturalnego odżywiania drathaar jest surowe chude mięso i podroby. Jednocześnie karmienie psa polędwicą nie jest konieczne: Niemieckie szorstkowłose Legaty chętnie zadowalają się skrawkami lub odpadami mięsnymi. Możesz rozcieńczyć białka zwierzęce w diecie zwierzaka gryką, ryżem lub płatkami owsianymi, a także sfermentowanymi produktami mlecznymi. Trawienie psa jest również bardzo korzystne dla warzyw sezonowych, jeśli nie są to ziemniaki, groszek lub fasola. Czasami drathaara można rozpieszczać jajkiem kurzym.

Zdrowie i choroby drathaara

Aktywny tryb życia i naturalna wytrzymałość nie ubezpieczają niemieckich szorstkowłosych legawów przed predyspozycjami do wielu chorób. Najczęściej u przedstawicieli tego plemienia wykrywa się dysplazję stawów biodrowych, cukrzycę i niedoczynność tarczycy. Zwężenie aorty, czerniak i zaćma są również uważane za dość powszechne dolegliwości rasy. Ponadto nierzadko zdarza się, że drathaarowie cierpią na rozszczepiony ziarniniak, egzemę i zapalenie ucha środkowego.

Jak wybrać szczeniaka

• Zanim zaczniesz wybierać przyszłego zwierzaka, odwiedź klub lub sekcję rasy nadzorującą działalność hodowlaną hodowli, aby uzyskać pełne informacje na temat krycia i prawdziwych tytułów rodziców szczeniąt.
• Jeśli szczeniak, który lubisz, ma słabo wyrażone "wąsy" i "bródkę", lepiej odłożyć zakup na kilka miesięcy. Być może po pewnym czasie wełna na twarzy wyrośnie. Jeśli tak się nie stanie, porzuć dziecko, ponieważ takie zwierzę nie przejdzie "kontroli twarzy" na żadnej wystawie.
• Ci, którzy planują zdobyć zdolnego myśliwego, powinni zapytać rodziców szczeniaka o odpowiednie doświadczenie. Najlepszą opcją jest dziecko z suki i samca, które mają co najmniej dwa dyplomy z gry bagiennej i polnej.
• Obserwuj, jak szczeniak drathaara zachowuje się w stadzie. Daj pierwszeństwo ciekawskim osobnikom próbującym zdominować swoich bliźnich.
• Niedoświadczeni właściciele lepiej wybierają dziewczyny. Są bardziej kontaktowe i giętkie. Samce drathaara są bardziej uparte i niezależne, potrzebują ścisłego i pewnego siebie mentora.

Ile kosztuje drathaar

Możesz kupić szczeniaka drathaara w rosyjskich hodowlach za $200 - $250 jeśli rodzice dziecka mają dyplomy pracy (polowania), jego koszt automatycznie wzrasta: średnio metki cenowe dla takich osób zaczynają się od $300.najbardziej ekonomiczne opcje oferują witryny z bezpłatnymi ogłoszeniami. Wirtualni sprzedawcy oczywiście nie dają gwarancji na czystość rasy, ale mogą kupić drathaary w bardzo kuszących cenach: od $40 do $70.