Greyhound

Historia rasy Greyhound

Przeszłość greyhoundów jest pełna białych plam i historycznych nieścisłości. Na przykład do początku XXI wieku Starożytny Egipt był uważany za ich ojczyznę. To tam znaleziono pierwsze wizerunki psów podobnych do Saluki, które przybyły do Doliny Nilu z plemionami Beduinów (według innej wersji – z karawanami Aleksandra Wielkiego). Jednak po analizie genetycznej przeprowadzonej w 2004 roku okazało się, że greyhoundy nie są spokrewnione z egipskimi psami, ale mają wiele wspólnego z owczarkami. Doprowadziło to naukowców do wysunięcia nowej hipotezy o pochodzeniu rasy, zgodnie z którą starożytni Celtowie przywieźli ze sobą przodków chartów.

Do X wieku naszej ery nieudani krewni Saluki zyskali na znaczeniu w Europie, a zwłaszcza w Wielkiej Brytanii, gdzie byli hodowani do polowań bez przyjaźni. Szybkie i chwytliwe greyhoundy okazały się niezrównanymi biegaczami na krótkich dystansach, zdolnymi do zdobycia zająca lub sarny w ciągu kilku minut. Na początku XI wieku, po wydaniu "ustawy o lasach", polowania dla niższych klas, podobnie jak utrzymanie psów handlowych, zostały zamknięte. Pomogło to rasie podnieść się pod względem statusu, ponieważ teraz tylko Europejska szlachta była odpowiedzialna za jej hodowlę.

W XVIII wieku Greyhounds był okresem upadku i gdyby nie wysiłki brytyjskiego hodowcy Lorda Alforda, zwierzęta mogłyby całkowicie zniknąć. To dzięki protekcji arystokraty w 1776 r.zarejestrowano Klub myśliwski, w którym przeprowadzono pierwsze próby terenowe chartów, w tym greyhoundów. Ponadto Alfordowi udało się pomóc w odnowieniu rasy, mieszając odrobinę krwi z jej genotypem Buldog angielski .

Na wystawach greyhoundy zadebiutowały dopiero w drugiej połowie XIX wieku, wraz ze wzrostem popularności takiego wydarzenia jak wyścigi psów. W tym samym okresie klan chartów angielskich rozpadł się na trzy niezależne gałęzie: wystawową, biegową i myśliwską. To powiedziawszy, oficjalne uznanie rasy przeciągnęło się do 1946 roku, to znaczy do momentu otwarcia pierwszego brytyjskiego Klubu Miłośników greyhoundów z inicjatywy AKC.

Greyhounds zaczęli spotykać się w rosyjskich Psarach od XVIII wieku, ale ze względu na bajeczny koszt i elitarny wizerunek ich liczba była niewielka. Po Rewolucji Październikowej zdecydowana większość osób została całkowicie zniszczona jako burżuazyjny relikt,dlatego do końca lat 80. XX wieku w ZSRR nie było ani jednego charta pełnej krwi. Dopiero po upadku Unii do kraju napłynął strumień czworonożnych producentów ze Stanów Zjednoczonych, Niemiec, Węgier i Czechosłowacji, którzy zapoczątkowali plemię krajowych greyhoundów.

Ciekawostka: geny greyhoundów dały światu i uratowały wiele ras przed degeneracją, w tym deerhounds, Whippets, wilczarze irlandzcy , galgo, Magyar-agarov i inni.

Wideo: Greyhound

Standard rasy Greyhound

Ten sportowy "Anglik" ma bardzo niewiele specyficznych żetonów rasy, więc na ringu jest oceniany na podstawie ogólnego wrażenia, nie zagłębiając się w szczegóły zewnętrzne. Jeśli zwrócisz się do standardu, odpowiedni Greyhound powinien wyróżniać się statecznością w połączeniu z elegancją sylwetki i niezbędną długonogością. Oznacza to, że z jednej strony jest wdzięcznym, smukłym stworzeniem o szlachetnej postawie, az drugiej – poważnym psem pracującym z rozwiniętą muskulaturą. Równowaga figury jest nie mniej ważnym kryterium wyboru, dlatego zarówno zbyt wysokie osobniki, jak i krótkie nogi "pitching", które zbudowały nadmiar masy mięśniowej, są brane przez specjalistów hodowlanych. Nawiasem mówiąc, o mięśniach: w Greyhound nie są obszerne, ale rozciągnięte, co czyni jego sylwetkę wyrafinowaną.

Wzrost samców powinien mieścić się w przedziale 71-77 cm, suki nieco niższe – 68-71 cm Waga dorosłych wynosi odpowiednio 29-32 kg i 27-29 kg.

Podobnie jak w XIX wieku, dziś hodowla chartów odbywa się na trzech głównych liniach.

• Klasa pokazowa-dekoracyjne piękności o błyszczącym wyglądzie, przyszłe gwiazdy ringu, a także potencjalni" zbieracze " dyplomów i medali. Obowiązkowe cechy-wysoki wzrost (u mężczyzn - 76-77 cm), piękna krzywizna szyi, lekkie, swobodne ruchy.
• Gałąź biegowa to urodzeni sportowcy, oddani fani coursingu. Na Zewnątrz psy sprawiają wrażenie suchych i lekkich stworzeń.
• Typ myśliwski jest odmianą amatorską. U takich "chłopców" i "dziewcząt" cechy robocze przeważają nad zaletami zewnętrznymi. Są niskimi właścicielami szerokich pleców i wypukłych lędźwi.

Przedstawiciele różnych "kwalifikacji" ras nie powinni się ze sobą krzyżować.

Głowa

Wydłużony, umiarkowanie szeroki, z płaską czaszką. Pysk wydłużony, z płynnym przejściem. Podczas badania pokazowego Głowa greyhounda nie jest najwyżej ocenianą częścią ciała. Najważniejsze jest to, że wygląda teksturowany i suchy.

Szczęki i zęby

Masywne szczęki greyhounda zamykają się w pełnoprawne "nożyczki" (górne siekacze zachodzą na zewnętrzną stronę dolnych).

Oczy

Oczy greyhounda są owalne, błyszczące, posadzone lekko ukośnie. Chociaż komisje sędziowskie preferują ciemny odcień tęczówki, psy o osłabionym kolorze sierści charakteryzują się jaśniejszymi oczami.

Uszy

Schludne, cienkie, przypominające różę. Zwykle Wstęga ucha jest ułożona do tyłu, ale nieufne zwierzę przyjmuje pozycję półstałą.

Szyja

Prawidłowa szyja charta angielskiego jest długa, dobrze umuskulowana, z miękkim przejściem do kłębu, bez fałdów skórnych i zawieszeń. W przeciwieństwie do głowy, szyja, która nie pasuje do standardu, może zepsuć karmę wystawową greyhounda.

Obudowa

Ciało greyhounda wygląda na wystarczająco rozciągnięte, a nawet potężne. Klatka piersiowa jest mocna i głęboka, z wyraźnie wysklepionymi żebrami i wypukłym podcięciem (przejście z mostka do brzucha). Grzbiet wydłużony, gęsty, z masywną dolną częścią pleców.

Kończyny

Łopatki greyhounda stoją w pochyłej pozycji, wyróżniając się muskularnością i ogólną suchością konturów. Przedplecze proste, długie. Łokcie ustawione luźno, pod łopatkami, śródręcza małe. Mocne uda i golenie psa świadczą o silnym pchnięciu. Stawy skokowe są szerokie, nisko położone. Kąty stawów kolanowych są wyraźne. Łapy typu Syreny z mocno wysklepionymi palcami i ciasnymi pazurami.

Ruchy

Greyhound porusza się w liniowym, zamiatającym kroku, co pozwala mu zwiększyć maksymalną prędkość w pierwszych sekundach biegu. W sile pchnięcia tylne kończyny charta angielskiego są gorsze od łap rysich ras, ale poruszają się swobodnie, bez "łączności".

Ogon

Ogon greyhounda to jego kierownica w ruchu. Osobniki rasy mają niski ogon, gruby u podstawy, zwężający się w miarę oddalania się od zadu. Zarówno w postawie, jak i w biegu ogon pędzi nisko, tworząc nieznaczną krzywiznę od środka (kształt półksiężyca jest już zbyt duży).

Wełna

Gładkie, ciasne i przyjemne w dotyku włosy greyhounda mają gęstą teksturę. Płaszcz jest gęsty na wszystkich częściach ciała z wyjątkiem brzucha i wewnętrznych ud. Podszerstek jest niewielki.

Kolor

Greyhounds mogą być czerwone, czarne, niebieskie, białe, tygrysie, płowe i mogą mieć "rozcieńczony" kolor: wszystkie wymienione kolory w połączeniu z białymi plamami.

Dyskwalifikujące wady

Wady rozwojowe i behawioralne, w obecności których charty angielskie nie mogą brać udziału w imprezach wystawienniczych i hodowlach, to wnętrostwo, tchórzostwo i nieuzasadniona agresja wobec człowieka.

Postać greyhounda

W ciele greyhounda współistnieją jednocześnie dwa "psy", z których jeden jest bezlitosnym myśliwym i sportowcem, a drugi to wspaniały pokój, który zajmuje leżankę przez wiele dni. Na przykład, jeśli na horyzoncie nie pojawia się interesująca praca, pies może godzinami naćpać się na macie, a następnie zanurzyć się w świecie słodkich snów, a następnie wyjść z niego. Jak przystało na rasy szkolne, charty są bardzo zależne od kolektywu, a pies uważa zarówno rodzinę, w której mieszka, jak i inne charty mieszkające w domu za swoją "grupę". W drugim przypadku nastąpi sztywna hierarchia typu: lider-jeden, reszta - na śpiewach.

Greyhounds nie denerwują dzieci, ale osądzanie psów jako wspaniałych opiekunek jest jednak przesadą. Jednak greyowie nigdy nie byli hodowani, aby "wypasać" dziecko, a także nie uczono ich polowania na zarośnięte niedrogi. Ogólnie rzecz biorąc, zwierzęta są cierpliwe na trąd dziecięcy, ale w delikatnych sytuacjach częściej wolą się wycofywać niż walczyć. Ale Greyhounds uwielbiają swoich właścicieli bez pamięci. Przywiązanie u szczeniąt jest szczególnie wyraźne: markowe podskakiwanie i próby polizania twarzy "przywódcy" są obowiązkowym punktem w związku młodego Graya i osoby.

Greyhounds pokojowo współistnieją z innymi zwierzętami domowymi, ale nie lubią uogólnień. Na przykład pies może wydawać się absolutnie obojętny na kota mieszkającego w Twoim mieszkaniu, ale poradzi sobie z bezpańskim mruczeniem na dwa sposoby. Ten sam los spotka ozdobne futrzaki, takie jak psy i teriery, które angielskie charty utożsamiają z małą zwierzyną, więc na spacerach dla zwierzaka potrzebujesz oka i oka. Drobne pojedynki w terenie dla greyhoundów są powszechne. Lekkie skubanie boków przez krewnych często ma miejsce podczas polowań lub wyścigów psów, więc w tym drugim przypadku zawodnicy występują w kagańcach.

Jako strażnicy, Greyhounds nie są wymienione. Niemniej jednak postaw na miejscu bezczelnego nieznajomego, warcząc na niego dobrze, pies jest w stanie. To powiedziawszy, charty angielskie nie będą przeciwko Twoim gościom. Dokładniej, psy nie są z nich szczególnie mile widziane, ale dla przyjemności właściciela są gotowe tolerować, a nawet budować na widok udawanej obojętnej kopalni na progu firmy.

Wychowanie i szkolenie

Greyhounds nie są często spotykane na boiskach treningowych, w związku z czym zyskały reputację ciężko wychowanych leniwców. Jednak w rzeczywistości wszystko nie jest tak jednoznaczne. Jak każdy pies, który początkowo był "zaostrzony" do polowania, charty angielskie nie mogą wykonywać poleceń z automatyzmem, z jakim radzą sobie rasy służbowe. Ale "Anglicy" lubią tworzyć i są bardzo artystyczni, co daje im przewagę podczas występów na ringu.

W przeciwieństwie do wyżej wymienionych ras usługowych, lepiej nie spieszyć się ze szkoleniem chartów angielskich. Bądź cierpliwy i wytrwały, pozwól szczeniakowi dorosnąć. W młodym wieku Greyhounds są fantastycznie niekontrolowane, więc próba ograniczenia niepohamowanej energii trzymiesięcznego dziecka oznacza zepsucie nastroju dla siebie i zwierzaka. Lepiej poćwicz umiejętność spokojnego traktowania psich psot, które szczeniak wygeneruje w paczce na godzinę.

Zwykle kynolodzy zalecają angażowanie się z psem nie wcześniej niż rok, ale nie bierz takich wskazówek dosłownie. Gray musi coś zrobić w tym wieku. W szczególności chart musi reagować na pseudonim, rozumieć zakazy, a także być uspołeczniony.

Zbuduj trening greyhounda z myślą o psychotypie rasy. Charty angielskie nie są psami, które pragną pracować nad jedzeniem: oferowana uczta zostanie połknięta i zrobi "adyos" łapą. Tak więc głównym bodźcem do zajęć pozostaje wrodzona ekscytacja rasy. Spróbuj" złapać " uwagę zwierzaka na pierwszej lekcji i nie pozwól mu odejść na następnej. Pamiętaj, że gdy Greyhound się znudzi, zrezygnuje. Styl komunikacji podczas treningu lepiej wybrać umiarkowanie protekcjonalny: charty nie są dominujące i nie ma sensu ich "naciskać". Lepiej pokaż swojemu zwierzakowi, jak bardzo jesteś podekscytowany współpracą-pies to doceni.

Istnieją pewne trudności w opanowaniu podstawowego kompleksu poleceń. Na przykład greyhoundom trudno jest spełnić wszelkie wymagania związane z oczekiwaniem, ponieważ ze względu na cechy anatomii nieprzyjemne jest długie siedzenie, opierając się na tylnych łapach. Jednak bez względu na to, jak bardzo szkoda zwierzaka, będziesz musiał rozpocząć szkolenie z poleceniami " czekaj!"i" siedzieć!». Jedyne, co musisz zrobić, to trochę pobłażać fizycznym możliwościom psa. Czy Greyhound nie zajął pozycji oczekującej, ale po prostu przykucnął? Już dobrze. Zrób komplement pracy-zasłużył na to.

Bez względu na to, co mówią o nieuwadze i lenistwie rasy, angielskie charty mogą mieć takie dyscypliny, jak agility, OKD, a nawet prace poszukiwawcze. To prawda, że nie wszyscy właściciele są gotowi oddać zwierzęta na jakiś kurs, motywując swoją decyzję faktem, że profesjonalne szkolenie "wyciszy" cechy pracy psa. Ten stereotyp jest dość powszechny wśród spacerowiczów, ale nie ma prawdziwych podstaw. Nie wahaj się, Greyhound, który zrozumiał zawiłości OKD, goni mechanicznego zająca z taką samą ekscytacją jak niewyszkolone zwierzę.

Greyhound na psim biegu

Optymalny wiek do treningu szczeniąt linii sportowych to 2-3 miesiące. Takie dzieci nie są zabierane na bieżnie, ale w domu zmuszane są do okazywania zainteresowania i ścigania skóry zająca przywiązanej do liny. Bieg za przynętą mechaniczną należy rozpocząć na krótkich dystansach (do 100 m), stopniowo zwiększając dystans. Psy całkiem nieźle wyostrzają szybkość i technikę biegania na smyczy za rowerem.

Normalna odległość wyścigów sprinterskich, w których biorą udział charty, wynosi 300-350 M.dla chartów angielskich jest to normalne obciążenie, ale przed zawodami zwierzę ma kilka dni odpoczynku, a po nim miskę czystej wody. Przeciążenia dla greyhounda są nie mniej szkodliwe niż brak aktywności fizycznej, więc nie ma nic do roboty przez rok na kinodromie. Ponadto tylko doświadczone, wyszkolone osoby, które nie są w pierwszym sezonie, mogą opanować kilka biegów dziennie. Dla początkujących takie rekordy nie są w stanie. Oczywiście młody pies może próbować i dawać z siebie wszystko, ale takie próby nie doprowadzą do niczego dobrego, z wyjątkiem niepełnosprawności zwierzęcia.

Praktyka pokazuje, że znacznie łatwiej jest wyszkolić profesjonalnego sprintera z greyhounda niż przyzwyczaić go do boksu startowego. Gdy znajdą się w zamkniętym pomieszczeniu, młode osobniki boją się i zachowują się sztywno, dlatego na początku lepiej pozostawić obie klapy otwarte. Nie warto też trzymać psa w boksie przez długi czas: siedząc w ciasnym "pudełku", może stracić zainteresowanie pościgiem i zawahać się na początku. I jeszcze jedno: młode figlarne psy na treningach ścigają nie zająca, ale swoich rywali, próbując ich drażnić i ugryźć. Jeśli zauważysz nietypowe zachowanie dla biegacza dla greyhounda, pracuj z nim oddzielnie od innych psów przez pierwsze tygodnie, a przed wyjściem na tor załóż kaganiec na zwierzę. Nie chcesz, aby w pierwszym poważnym "wyścigu" Twój podopieczny został zdyskwalifikowany za agresję?

Polowanie z greyhoundem

Pierwsze próby ciągnięcia szczeniąt myśliwskich greyhoundów wykonuje się w wieku 3-4 miesięcy. Nie jest to jeszcze pełne polowanie,a jedynie wzbudzenie zainteresowania zwierzyną. Na przykład dziecko może bawić się podranką lub wąchać kępkę piór. Możesz wprowadzić szczeniaka do zespołu dorosłych psów i zabrać go na pole w paczce. Dziecko będzie naśladować zachowanie dorosłych, przejmując doświadczenie starszych chartów. Do roku Greyhound jest już w stanie złapać zająca, ale nie zawsze jest w stanie przynieść go właścicielowi. Niedobór leczy się nagromadzeniem doświadczenia myśliwskiego: im częściej pies będzie miał trzepotać skórę zwierzyny, tym szybciej nauczy się z nią radzić.

Ważny punkt: natychmiast po polowaniu greyhounda nie można karmić surowymi podrobami zająca ani odcinać mu kawałków z tuszy. To dezorganizuje zwierzaka, więc w przyszłości, zamiast przynosić zdobycz właścicielowi, spróbuje ją "wyciąć" samodzielnie.

Poluj z greyhoundami na płaskim terenie Stepowym i na polach. Las, gaje, skaliste grzbiety to potencjalnie niebezpieczne miejsca dla rasy. Rozwijając szaloną prędkość na starcie, Greyhound nie może manewrować między skałami i drzewami i niezmiennie napotyka przeszkody. Takie "testy" kończą się fatalnie dla psa-zwierzę doznaje obrażeń niezgodnych z życiem lub pozostaje kaleką.

Utrzymanie i pielęgnacja

Greyhound to rasa, która latem preferuje cień, a zimą jest ciepła. Najlepiej trzymać go w ogrzewanych pomieszczeniach. Zaprawione charty, które mają stado psów, będą musiały zająć się budową izolowanych budek, a także ogrodzeń z ogrzewaniem i wysoką podłogą, ponieważ nierealne jest umieszczenie kilku zwierząt w tym samym domu. Nawiasem mówiąc, zawartość greyhoundów w mieszkaniach miejskich ma również miejsce, ponieważ nie wymagają one przestrzeni i nie będą się mylić pod stopami.

Jeśli chodzi o aktywność fizyczną, greyowie potrzebują ich w takim stopniu, w jakim. Dwa razy dziennie zabierz zwierzaka na spacer, pozwól mu pobiegać na rowerze-dla dorosłego greyhounda takie ładowanie jest więcej niż wystarczające. Psy miejskie nie spuszczają się ze smyczy na spacery: charty angielskie nie boją się pojazdów, a zaniedbani właściciele często kończą życie pod kołami samochodów. Greyhound powinien spędzać co najmniej 1-2 godziny dziennie na ulicy, a przy dobrej pogodzie czas trwania "wycieczki" nie jest grzechem, aby go zwiększyć, ale skrócić w chłodne dni. W deszczowe i mroźne dni ciało psa powinno być chronione wodoodporną osłoną lub izolowanym kombinezonem. To oczywiście ogranicza ruchy, ale chroni ciało przed hipotermią.

Higiena

Pielęgnacja sierści greyhounda ogranicza się do kupowania gumowej rękawicy i czesania jej martwych włosów z ciała psa. Organizowanie "dni kąpieli" jest konieczne tylko wtedy, gdy zwierzę jest naprawdę brudne. Ale ponieważ charty angielskie są wrodzonymi schludnymi, rzadko będziesz musiał nosić je do łazienki. Ale musisz uważnie monitorować pazury. Po pierwsze dlatego, że wyrośnięta Płyta uniemożliwia greyhoundom bieganie, co jest obarczone obrażeniami. Po drugie, u szczeniąt, których właściciele zaniedbują procedurę "pedicure", łapy są zdeformowane, stając się bardziej spłaszczone i luźne, więc najlepszą opcją jest cięcie pazurów dwa razy w tygodniu, szlifowanie miejsca cięcia pilnikiem do paznokci.

Obowiązkowe dla Greyhounds systematyczne czyszczenie zębów i uszu. W pierwszym przypadku lepiej uzbroić się w szczoteczkę do zębów dla psów i pastę weterynaryjną (tańszą alternatywą jest soda oczyszczona). Po drugie-balsam weterynaryjny i waciki. Pielęgnacja oczu greyhounda polega na zapobieganiu ich zakwaszeniu, do czego przydaje się napar z rumianku i miękka, niestrzępiąca się ściereczka. Łapy grzejników mieszkaniowych podlegają dokładnej kontroli i myciu po każdym spacerze, a pęknięcia i rany na nich – wycieranie środkiem antyseptycznym. Nie zapomnij o leczeniu pasożytów zewnętrznych, co jest szczególnie ważne w przypadku linii myśliwskich: ścigając zające przez jesienne i wiosenne łąki, złapanie kleszcza dla chartów to minuta.

Karmienie

Greyhounds nie mają problemu z apetytem, nie grzebią w misce, chwytając kawałek bardziej smacznego, więc standardowe "menu dla psów" dla rasy będzie bardzo przydatne. Zakład, Jak zwykle, dotyczy chudego mięsa. Żylasty, wietrzny, z duszą – charty angielskie chętnie absorbują każdą niekondycję. Dwie dodatkowe, choć mniej kaloryczne alternatywy dla mięsa to ryby morskie bez kości i podroby. Jeśli chodzi o zwierzynę zdobytą przez greyhounda, lepiej nie podawać jej zwierzęciu bez kontroli weterynaryjnej. Ta sama Sarna może być nosicielem różnych patogenów i pasożytów, a jedzenie jej mięsa sprawi, że Grey będzie pacjentem kliniki weterynaryjnej.

Obowiązkowym produktem w diecie małego greyhounda jest zwapniony twarożek, który wraz z wiekiem szczeniaka zastępuje beztłuszczowe pierożki i kefir. Jaja greyhoundom lepiej podawać bez białka, które nie jest strawne i zmieszane z dowolnym mlekiem. Aby wzmocnić zęby, okresowo kupuj kości wołowe dla psa. Herkules, ryż, kasza gryczana to dobre dodatki, jeśli ich udział w porcji nie przekracza 20%.

Wszelkie owoce i warzywa w środkowym pasie są źródłem witamin i minerałów, ale lepiej podawać je na surowo, tarte i doprawione olejem roślinnym lub kwaśną śmietaną, aby wzmocnić smak. Jeśli pies odmawia wegańskich sałatek, warzywa można gotować i mieszać z białkiem zwierzęcym, na przykład formować klopsiki mięsno-warzywne. Niektórzy hodowcy z powodzeniem tłumaczą charty angielskie na paszę przemysłową, co nie jest pozbawione sensu: oszczędność czasu + brak konieczności wydawania pieniędzy na kompleksy witaminowo-mineralne. Wiele szkółek praktykuje karmienie mieszane, chociaż metoda ma również przeciwników.

Zdrowie i choroby greyhounda

Typowe dolegliwości greyhounda to związane z wiekiem zapalenie stawów, głuchota (w przeważającej mierze u białych osobników), niedoczynność tarczycy, choroby oczu i alergie. U szczeniąt w wieku 3 miesięcy czasami diagnozuje się neuropatię: pierwszym objawem jest chwiejny chód. Choroba nie jest leczona, więc jej logicznym zakończeniem dla zwierzaka będzie śmierć.

Jak wybrać szczeniaka

Zasady wyboru szczeniaka greyhounda są takie same, jak przy zakupie dowolnego charta. Zacznij od znalezienia sprawdzonego przedszkola, któremu udało się zdobyć bazę klientów. Jeśli jest to pierwsza znajomość rasy, zaproś specjalistę od psów na badanie miotu, który pomoże Ci wybrać najbardziej udanego szczeniaka. I oczywiście zawsze interesuj się osiągnięciami sportowymi i myśliwskimi producentów – genetyczne dziedziczenie talentów rodzicielskich ma miejsce u większości młodych chartów.

• Zdecyduj, jakiego typu charta angielskiego szukasz. Na przykład lepiej jest oglądać producentów pokazowych na wystawach, charty biegowe-na dromach filmowych, a przedstawiciele linii roboczej (myśliwskiej) – w terenie.
• Pod względem wymiarów linie greyhoundów również się różnią. Największe psy to klasa pokazowa, najmniejsze to psy myśliwskie.
• Jeśli już wybrałeś swojego ulubionego na wystawie lub w biegu i jesteś gotowy, aby zabrać od niego szczeniaka, nie bądź zbyt leniwy, aby porozmawiać z hodowcą i jego podopiecznym w nieformalnym otoczeniu. Możliwe, że zachowanie zwierzęcia w domu będzie zupełnie inne.

Cena greyhounda

Najdroższy Greyhound – wystawa Greyhound: od $600 i więcej. Dziecko od kilku znakomitych biegaczy będzie kosztować rząd wielkości mniej. Cóż, najbardziej ekonomiczną opcją finansową jest typ myśliwski: średnio – $100 za szczeniaka. W Internecie jest wystarczająco dużo ogłoszeń o sprzedaży dorosłych Bez dokumentów - od $50.