Wyżeł weimarski

Historia rasy Wyżeł weimarski

Wyżeł weimarski lub legaia Weimarska jest dość rzadkim przedstawicielem w kohorcie psów myśliwskich. Ten arystokratyczny pies prawdopodobnie wywodzi się ze średniowiecza, chociaż dzisiejsze standardy rasy rozwinęły się dopiero na przełomie XVIII i XIX wieku.

Wyżeł weimarski odnosi się do grupy spadkobierców europejskich (lub kontynentalnych) bracków – krótkowłosych psów, które od dawna są powszechne na kontynencie europejskim i mają podobne cechy zarówno zewnętrzne, jak i robocze. Wśród swoich bliskich krewnych pies ten wyróżnia się oryginalnym szarym kolorem z efektownymi odcieniami, co sprawia, że popularna jest wersja jego długiego pokrewieństwa z tak zwanymi psami Ludwika Świętego (Chiens gris de St-Loi), których opis można znaleźć w starożytnych źródłach rękopisów legendarnej epoki krucjat. Kroniki z XIII wieku mówią, że na dworze króla Francji Ludwika IX, znanego jako Ludwik Święty, szare srebrne psy pojawiły się w 1254 roku, po powrocie do ojczyzny z kolejnej wyprawy na wschód.

W średniowiecznych źródłach literackich istnieją wzmianki o tym, że psy te pochodziły z Tartarii – tak w krajach łacińskojęzycznych nazywano terytorium rozciągające się od granic Azji Środkowej do jej północnych granic. Być może zwierzęta zostały przekazane Ludwikowi przez jednego z azjatyckich władców, z którymi Francuski monarcha postanowił nawiązać kontakty podczas pobytu w Palestynie. Najbardziej szczegółowy opis legawów znajduje się w" Księdze o polowaniu " – jednym z najlepszych średniowiecznych traktatów o tej rozrywce królów i arystokratów. Jej autorem jest hrabia Gaston de Foix, jeden z dowódców wojennych z czasów wojny stuletniej i zapalony myśliwy.

Pod koniec XIV wieku szare Psy Gończe stały się bardzo popularne wśród francuskiej szlachty, ponieważ wykazywały doskonałe cechy w polowaniu na dużą bestię – jelenia, dzika, niedźwiedzia. Później psy wykazywały również niezwykłe zdolności w polowaniu na lisy, króliki, aportowaniu ptaka. Podążając za francuską arystokracją, koronowani ludzie z innych krajów feudalnej Europy zafascynowali się tą niezwykłą rasą, a po nich ich wasale. Na zachowanych średniowiecznych gobelinach i obrazach przedstawiających sceny łowieckie można zobaczyć gromady szarych legawów – tak szlachetnych jak ich utytułowani gospodarze. Zwierzęta te są również uchwycone na płótnach XVII-wiecznych mistrzów, na przykład na obrazach flamandzkiego malarza Antonisa van Dycka.

Wśród możliwych przodków Wyżeł weimarski wymienia się również Psy Gończe św. Huberta, wyhodowane we wczesnym średniowieczu w opactwie św. Huberta (Belgia). Zwierzęta tej rasy, obecnie nieistniejące, są uważane za przodków wielu współczesnych psów gończych. Miały różne kolory, wśród których był szary.

Jako odrębna rasa Wyżeł weimarski zaczął się formować na początku XIX wieku. Według niepotwierdzonych danych inicjatorem jej powstania był książę Weimarski Karol August. Według legendy w swoich posiadłościach, Sachsen-Weimar, na wschodzie współczesnych Niemiec, Książę był zaangażowany w hodowlę uniwersalnej rasy psów gończych – odpornych, szybkich, posiadających również cechy psa do towarzystwa. Nawiasem mówiąc, w tych miejscach pies jest zwykle nazywany "srebrnym duchem". Otrzymała to imię ze względu na swój kolor, odlew srebra, zdolność do szybkiego i cichego skradania się na polach, pozostając niewidocznym dla zdobyczy.

Wielu współczesnych kynologów, uznając, że rasa została wyhodowana w okolicach Weimaru, uważa, że wielki książę Weimaru nie miał nic wspólnego z jej powstaniem, a legenda o pokrewieństwie weimaranera z szarymi psami św. Faktem jest, że przez długi czas Wyżeł weimarski był uważany za szarą odmianę niemieckiego krótkowłosego legawa lub skrzyżowanie dużych niemieckich psów gończych i angielskich Wyżłów. Najwyraźniej twierdzenia te były uzasadnione, ponieważ na wystawie w Berlinie w 1880 r.psy te zostały zdegradowane do Metysów, nie znajdując w nich charakterystycznych cech rasowych. Według niektórych źródeł w dalszą działalność hodowlaną zaangażowano legawę Burgos, hugenhundę, schweishundę. Systematyczna praca, a także liczne publikacje fascynujących narracji o starożytnym szlachetnym pochodzeniu rasy i jej pokrewieństwie z Królewskimi psami francuskimi, spełniły swoje zadanie, aw 1896 r.Komisja delegatów różnych niemieckich towarzystw łowieckich ostatecznie nazwała Wyżeł weimarski rasą samą w sobie. Do tej pory jest rozpoznawany przez wszystkie wybitne organizacje kynologiczne.

W 1897 roku powstał niemiecki klub myśliwski Wyżeł weimarski i przez długi czas rasa ta była rodzajem chronionego przywileju wśród niemieckiej arystokracji. Początkowo tylko członkowie Klubu mogli kupić psa. A jeśli zakup Wyżeł weimarski był niezwykle trudny nawet w jego ojczyźnie, to poza Niemcami było to w ogóle niemożliwe.

W latach 20.ubiegłego wieku zainteresowanie szarymi psami ze starego świata pojawiło się w USA, ale pierwsze osobniki wysłane za ocean zostały wstępnie wysterylizowane, uniemożliwiając ich hodowlę w Ameryce. W 1929 roku klub przyjął w swoje szeregi pierwszego obcokrajowca-został nim Amerykanin Howard Knight, któremu udało się przekonać niemieckich kolegów do sprzedaży kilku psów hodowlanych do hodowli w Nowym Świecie. W 1941 roku założył Weimaraner Club w Stanach Zjednoczonych i został jego prezesem. W latach 50. Wyżeł weimarski zyskał niesamowitą popularność za oceanem, stając się zwierzakami sławnych ludzi, takich jak prezydent Eisenhower i gwiazda filmowa Grace Kelly. Później dodatkowe zainteresowanie opinii publicznej nimi rozgrzało fotografa i artystę Williama Wegmana, nawiasem mówiąc, który stał się znany na całym świecie ze swoich udanych zdjęć tych psów.

Masowa, dosłownie szalona, fascynacja eleganckimi Wyżeł weimarski – zarówno w USA, jak iw Europie – sprawiła, że dziś coraz częściej są postrzegani jako psy do towarzystwa, zwierzaki, wystawcy i prestiżowe Mistrzostwa. Jednocześnie cechy łowieckie wielu z nich są bardzo zwyczajne. Można jednak znaleźć dobrego psa pracującego. Reprezentują głównie linie niemieckie i amerykańskie, ponieważ w Niemczech i Stanach Zjednoczonych hodowcy nadal stawiają na pierwszym miejscu cechy robocze zwierzęcia, choć czasami ze szkodą dla wyglądu zewnętrznego.

Nie tak dawno temu niektórzy europejscy hodowcy i ich amerykańscy odpowiednicy zaczęli hodować niebieskie Wyżeł weimarski. Te psy wyróżniają się oryginalnym niebiesko-szarym kolorem sierści. Dziś są hodowane głównie jako psy do towarzystwa, chociaż cechy robocze Blue leggies są identyczne z wybitnymi zdolnościami ich szarych odpowiedników. W 2009 roku w Stanach Zjednoczonych entuzjaści utworzyli wyspecjalizowany klub i od tego czasu celowo, ale jak dotąd bezskutecznie, dążą do uznania niebieskich Wyżeł weimarskich i nadania im statusu niezależnej rasy.

Wideo: Wyżeł Weimarski

Wygląd Wyżeł weimarski

Wyżeł weimarski to dość duży pies o atletycznej budowie, żylasty, szczerze muskularny. U samców wysokość w kłębie może wynosić od 59 do 70 cm, waga – od 30 do 40 kg.suki są zwykle mniejsze: ich wzrost – od 57 do 65 cm, waga – od 25 do 35 kg. zgodnie ze standardem skrajne granice są niepożądane.

Obudowa

Wyżeł weimarski jest proporcjonalnie złożony, jego plecy są szerokie, solidne, mocne, bez ugięcia. Kłąb jest dobrze rozwinięty i wyraźnie zaznaczony. Klatka piersiowa jest głęboka, mocna, prawie sięgająca łokci. Jest oczywiście masywny, ale nie można go nazwać szerokim. Miednica Wydłużona, lekko nachylona. Żebra są długie, wypukłe, bez beczkowatości. Brzuch jest napięty, ale nie wyniosły.

Głowa

Głowa, widziana z góry, ma kształt klina, jest proporcjonalna do ciała. Czaszka jest lekko wypukła, wąska, guzek potyliczny słabo widoczny. Czoło jest oddzielone rowkiem; kiedy pies jest napięty, obszar czołowy jest pokryty fałdami. Linia przejścia od czoła do pyska jest gładka, ledwo zaznaczona. Nos jest prosty, z miniaturowym garbem na płatku. Sam płat wystający ponad dolną szczękę jest duży. Jest pomalowany na ciemny kolor cielisty, płynnie przechodząc w szarość bliżej grzbietu nosa. Usta są napięte, górna pokrywa dolną i lekko zwisa, tworząc małe fałdy w kącikach ust. Krawędzie warg, podniebienia, dziąseł o jednolitym różowo-cielistym kolorze.

Szczęki i zęby

Szczęki z pełnym zestawem zębów wyglądają imponująco, wyraźnie pokazując zdolność Wyżeł weimarski do utrzymania przyzwoitej wielkości zwierzyny podczas aportowania. Górne i dolne kły bezpiecznie zamykają się w zgryzie nożycowym. Muskularne, dobrze zdefiniowane kości policzkowe są wyraźnie zaznaczone.

Oczy

Zaokrąglone, średniej wielkości, ustawione lekko ukośnie. Ich zewnętrzne kąciki unoszą się nieco bliżej uszu. Kolor oczu szczeniąt jest lazurowo-niebieski, u dorosłych psów gończych – bursztynowy, o różnym stopniu intensywności i odcieniu: od jasnego do ciemnego. Wyraz oczu zdradza umysł i uważność. Powieki ściśle przylegają do gałki ocznej, ich kolor może być cielisty lub pasować do odcienia sierści.

Uszy

Duże, szerokie, zaokrąglone na końcach i zwisające dokładnie do kącików ust. Posadzone wysoko. U legawy, która coś zaalarmowała, uszy unoszą się u podstawy i obracają do przodu.

Szyja

Sylwetka silnej, muskularnej, królewskiej szyi harmonijnie łączy się z górną linią i klatką piersiową.

Kończyny

Wysokie, suche, żylaste, z ekspresyjnymi mięśniami. Kończyny przednie proste, równoległe do siebie, ustawione wąsko. Ramiona są Muskularne, jakby wyrzeźbione, łokcie nie są odwrócone ani do wewnątrz, ani Na Zewnątrz. Nadgarstki są mocne; pełne wdzięku, żylaste śródręcza ustawione lekko ukośnie.

Tylne, wyprostowane kończyny wykazują solidny kręgosłup. Biodra wydłużone, bardzo muskularne, kolana mocne, stawy skokowe wyraźne. Śródstopie są żylaste, ustawione prawie pionowo.

Owalny kształt łapy są trwałe, stabilne. Palce są ściśnięte w guzek. Środkowe palce na przednich łapach są zauważalnie dłuższe niż inne, co jest charakterystyczną cechą rasy. U długowłosych legawców między palcami wystają kępki wełny. Podkładki są sztywne, pazury są mocne, pomalowane na szaro – od jasnego do ciemnego. Przybyłe palce na tylnych kończynach są usuwane u Wyżeł weimarski w okresie szczenięcia.

Ruch

Wszystkie chody psów są zamiatane, mierzone, płynne. Galopując, wykonuje długie skoki. Poruszając się kłusem, trzyma plecy płasko. Kończyny tylne i przednie w ruchu są ustawione równolegle do siebie.

Ogon

Silny, pogrubiony u podstawy ogon jest ustawiony wystarczająco nisko, co nie jest typowe dla większości ras związanych z Wyżeł weimarski. Jest gęsto pokryty sierścią i zwęża się ku końcowi. Kiedy pies jest zrelaksowany i spokojny, trzyma go w dół, a zaniepokojony podnosi go do pozycji poziomej lub wyższej.

Wełna

Długość sierści określa dwie odmiany rasy: krótkowłosą i długowłosą. Pierwsza charakteryzuje się krótką, ale nie tak bardzo, jak u większości identycznych ras, sierścią, bardzo gęstą, sztywną, gładką. Podszerstek jest bardzo rzadki lub wcale go nie ma.

Wyżeł weimarski długowłosy pokryty jest jedwabistą, wystarczająco długą sierścią, z podszerstkiem lub bez. Wełna może być prosta lub lekko zwinięta. Po bokach jego długość wynosi od 3 do 5 cm, nieco dłuższa sierść na dolnej części szyi, przedniej części klatki piersiowej, brzuchu. Kończyny zdobią oczy i "spodnie", ogon – "frędzle". Długa, opadająca sierść jest obecna u nasady uszu, a lekka, jedwabista sierść otacza ich końcówki.

Kolor

Standard dopuszcza trzy odmiany koloru Wyżeł weimarski: srebrnoszary, jasnoszary, ciemnoszary (mysz). Mogą mieć lekkie odcienie, takie jak miedź, wykazujące ledwo zauważalną brązowość. Sierść na głowie i uszach jest zwykle nieco jaśniejsza niż na pozostałych częściach ciała. Dopuszczalne są miniaturowe białe znaczenia na klatce piersiowej i palcach. Obecność innych plam, podpalin jest uważana za wadę. Niektóre osobniki mogą wykazywać ciemny pasek," pas", wzdłuż kręgosłupa. W Kolorze kontrastuje z dominującym kolorem zwierzęcia. Takie psy są używane w hodowli hodowlanej tylko wtedy, gdy mają wybitne cechy myśliwskie.

Możliwe wady

• Zbyt szorstka lub lekka konstytucja.
• Nieudane lub zgarbione plecy, wysoki poziom.
• Beczkowata lub słabo rozwinięta klatka piersiowa.
• Nadmiernie napięty brzuch.
• Odwrócone łokcie, płaskie łapy.
• Sztywność ruchów.
• Głowa buldoga, krótki lub wąski, spiczasty pysk.
• Wklęsły tył nosa.
• Przekąska, niedokus.
• Nadmiernie Puszysta sierść u psów krótkowłosych i brak zarostu u psów długowłosych.
• Zbyt intensywne odcienie koloru, które wypierają szarość. Podpaliny.
• Tchórzostwo, nerwowość, brak temperamentu.

Zdjęcie Wyżeł weimarski

Charakter Wyżeł weimarski

Wyżeł weimarski to energiczne, wesołe i przyjazne psy. Są bezinteresownie oddani rodzinie, w której żyją i potrzebują stałego kontaktu z osobą. Trzymanie tych zwierząt w zagrodzie, podobnie jak innych psów myśliwskich, nie powinno, ponieważ powoduje to ich cierpienie. Samotność w murach domowych Wyżeł weimarski również ciężko znosi, a towarzystwo innego zwierzaka nie uwalnia ich od tęsknoty za właścicielem. Warto wziąć pod uwagę, że pies, pozostawiony sobie przez długi czas, może wpaść w panikę, "rozłożyć" meble w mieszkaniu, a nawet zranić się, próbując uciec z domu. Martwiąc się, Wyżeł weimarski przyjmuje szczekanie, jęczenie, podwijanie, a nawet kopanie. Pies uspokoi się tylko wtedy, gdy domownicy pojawią się na progu. Zwierzęta te uwielbiają podążać za swoimi ulubionymi właścicielami, uwielbiają siedzieć u ich stóp i prowadzić z nimi "rozmowy", do których są bardzo skłonni.

Wyżeł weimarski jest dość zrównoważonym psem. Traktuje nieznajomych z ostrożnością, ale nie wykazuje agresji, jeśli jest pewien, że jego właściciele nie są zagrożeni. Dzięki nieufności wobec obcych, uważności, sprytu, zdolności do szczekania wszystkich podejrzanych dźwięków i szelestów za drzwiami pies może stać się dobrym stróżem, ale Służba wartownicza najwyraźniej nie jest jej powołaniem.

Z dziećmi, zwłaszcza starszymi, te psy nawiązują przyjazne, partnerskie relacje. Są tolerancyjni dla dzieci, ale po rozpoczęciu zabawy z nimi mogą przypadkowo je zranić.

Wyżeł weimarski jest przyjazny dla krewnych, zwłaszcza jeśli dorastał obok nich, ale rzadko rozwijają dobre relacje z kotami. Jeśli ten pies, który mieszka z nią w tym samym domu, nadal jest w stanie tolerować, przedstawiciel plemienia kotów, który pochopnie wędrował na jego terytorium, na pewno się nie przywitał. W rzeczywistości wszystkie małe zwierzęta, a także ptaki, budzą niezłomny instynkt łowiecki w Wyżeł weimarski, stając się jego potencjalnymi ofiarami.

Podczas polowania Legacy Weimar przejawiają się zgodnie z wrodzonym temperamentem i cechami osobistymi. Są niezwykle posłuszne psy przyjaciół, ale dość często spotyka się całkowicie "szalone" osoby, które natychmiast wymykają się spod kontroli podczas pracy.

Wychowanie i szkolenie

Wyżeł weimarski jest niezwykle inteligentnym, uważnym i zrozumiałym psem. Doskonale nadaje się do treningu, ale będąc w złym nastroju, może wykazywać krnąbrność i upór. Biorąc pod uwagę te cechy jego charakteru, a także skłonność psa do dominacji, właściciel powinien wykazać się stanowczością i cierpliwością podczas wychowywania zwierzęcia. Konieczne jest nauczenie zwierzaka posłuszeństwa od najmłodszych lat, ale jeśli autorytaryzm w wychowaniu jest dopuszczalny, należy wykluczyć metody obejmujące surowe okrzyki i użycie siły fizycznej jako kary. Brutalność właściciela doprowadzi do tego, że pies stanie się nieufny, polecenia będą wykonywane niepewnie, z ostrożnością. Zaufanie psa będzie bardzo trudne do odzyskania. Ale smakołyki i pochwały zachęcą Wyżeł weimarski do pokazania swoich najlepszych cech.

Wychowując psa zakupionego do polowania, właściciel musi znaleźć złoty środek, ponieważ jego bezwarunkowe poddanie się i chęć zadowolenia mogą pozbawić psa inicjatywy, której potrzebuje podczas pracy.

Opieka i utrzymanie

Idealnym warunkiem utrzymania Wyżeł weimarski jest przestronny dom z rozległą ogrodzoną działką, własnym stawem lub pobliskim zbiornikiem wodnym. W takim przypadku pies będzie mógł regularnie realizować swoją potrzebę aktywnej aktywności. W mieszkaniu miejskim pies będzie czuł się nie mniej komfortowo, jeśli właściciele będą w stanie zapewnić mu intensywną aktywność fizyczną – mogą to być częste spacery, podczas których pies będzie mógł biegać bez smyczy, zajęcia na boiskach wyposażonych w tor przeszkód. W sumie Wyżeł weimarski musi poruszać się w pełni i aktywnie przez co najmniej dwie godziny dziennie.

Pies spacerujący na smyczy powinien wyraźnie wykonywać polecenie " w pobliżu!». W przeciwnym razie sama będzie cię ciągnąć tam, gdzie chce. Ścisły kołnierz jest jednak niedopuszczalny w użyciu. Opuszczając Wyżeł weimarski ze smyczy, upewnij się, że w pobliżu nie ma małych psów i kotów, w przeciwnym razie mogą stać się jego trofeami.

Pielęgnacja sierści psa nie jest trudna. Wystarczy czesać szczotką do masażu kilka razy w tygodniu, a podczas linienia zaleca się to robić codziennie.

Kąpać zwierzaka w razie potrzeby, ale nie częściej niż raz w miesiącu. Po spacerze przy złej pogodzie łapy psa należy dokładnie umyć. W mroźną zimę podkładki i pazury należy traktować szczególnie ostrożnie, aby odczynniki przeciwlodowe nie dostały się do organizmu psa, gdy zacznie lizać łapy. W zimnych porach roku, mimo że krótka sierść Wyżeł weimarski wysycha bardzo szybko, kąpiel lepiej zastąpić obróbką wełny specjalnym suchym szamponem.

Wskazane jest, aby raz w tygodniu wytrzeć kąciki oczu zwierzęcia i okolice wilgotną szmatką. Z taką samą częstotliwością należy dbać o wiszące uszy zwierzaka-pozwoli to na wykrycie możliwych stanów zapalnych na czas. Wygodnie jest traktować małżowiny uszne serwetką zwilżoną chlorheksydyną.

Częstotliwość przycinania pazurów psa zazdrości od warunków jego przetrzymywania. Niektóre psy mają naturalnie szlifowane pazury, a te, które nie mają możliwości biegania, wymagają ich przycinania. Zwykle odbywa się to raz w miesiącu za pomocą specjalnej maszynki do strzyżenia dla psów dużych ras.

Wyżeł weimarski jest doskonałym zjadaczem. Po zjedzeniu porcji ze swoich naczyń z pewnością zapytają, czy w cudzych talerzach nie ma czegoś smacznego. W swoich pretensjach do dodatkowego karmienia mogą być dość wytrwali, ale takie ich aspiracje należy stłumić i spróbować karmić zwierzę dwa razy dziennie. Porcje powinny być w przybliżeniu takie same.

Wybierając produkty mięsne dla zwierzaka, powinieneś zdecydować się na wołowinę, jagnięcinę, królika, drób. Przydatny dla psy i ryby, powinien być chudy i niskostłuszczowy. Ze zbóż preferowany jest ryż, gryka, powinny być gotowane w wodzie. Płatki owsiane będą również przydatne w diecie Wyżeł weimarski. W codziennym menu powinny znajdować się gotowane lub surowe warzywa i owoce, ale należy odrzucić egzotyczne, jaskrawo kolorowe owoce. Z fermentowanych produktów mlecznych najlepszą opcją będzie niskotłuszczowy twarożek i kefir.

Właściciele, którzy wolą karmić zwierzaka gotową karmą, powinni kupować produkty premium, super premium, holistyczne.

Zdrowie i choroby Wyżeł weimarski

Silne i odporne Wyżeł weimarski wyróżniają się doskonałym zdrowiem, ale dziedziczna predyspozycja do niektórych chorób może stanowić dla nich potencjalne zagrożenie. W strefie ryzyka u tych zwierząt znajduje się przewód pokarmowy, a choroba, taka jak skręt jelit, charakterystyczna dla psów z głęboką klatką piersiową, może zakończyć się dla nich śmiertelnie. Po zauważeniu pierwszych objawów niestrawności u swojego zwierzaka należy natychmiast skontaktować się z weterynarzem, który przepisze mu specjalną dietę. Zwykle w takich przypadkach zaleca się, aby pies był karmiony kilka razy dziennie małymi porcjami. Aby zapobiec skręceniu jelit, eksperci zalecają umieszczanie naczyń z jedzeniem dla psa na podwyższonej powierzchni. Zapobiegnie to szybkiemu połykaniu pokarmu i przedostawaniu się powietrza do żołądka.

Wyżeł weimarski jest podatny na dermatozy, zagrożenie dla nich może również stanowić choroba von Willebranda – dziedziczne zaburzenie krzepnięcia krwi. U tych psów mogą również wystąpić problemy okulistyczne: zanik rogówki, skręt powieki, dystychiaza – pojawienie się dodatkowego rzędu rzęs. W 24% przypadków przedwczesnej śmierci psa przyczyną są choroby nowotworowe, głównie włókniakomięsak, mastocytoma, czerniak. U Wyżeł weimarski występuje również predyspozycja do dysplazji stawu biodrowego i łokciowego.

Niektóre zwierzęta cierpią na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne – doświadczając lęku, zwierzęta od czasu do czasu zaczynają ssać ściółkę, koce.

Jak wybrać szczeniaka

Wyżeł weimarski nie jest zbyt znaną rasą w Rosji. Ich hodowla w naszym regionie rozpoczęła się dopiero w latach 80. ubiegłego wieku. Dziś szkółki znajdują się w kilku rosyjskich miastach, w tym w Moskwie, Sankt Petersburgu, Wołgogradzie, Nowosybirsku, Tambowie. To właśnie w hodowlach należy nabyć szczenięta legawy Weimarskiej. W przeciwnym razie zdrowie i czystość Twojego zwierzaka będą kwestionowane.

Po wcześniejszym zapoznaniu się ze standardem rasy odwiedź hodowlę i upewnij się, że szczenięta mieszkają w schludnym pomieszczeniu, a ich matka jest zadbana, dobrze odżywiona, nie wyczerpana porodem i karmieniem. Porozmawiaj z hodowcą, sumienny profesjonalista zawsze chętnie odpowie na każde twoje pytanie. Zapoznaj się z rodowodem dziecka, upewnij się, że otrzymał wszystkie szczepienia niezbędne w jego wieku. Wskazane jest, aby otrzymać wyniki testu dysplazji stawu biodrowego i łokciowego.

Sprawdź, czy wszystkie szczenięta z tego samego miotu są zabawne, zabawne, aktywne. Następnie dokładnie sprawdź Wyżeł weimarski, który najbardziej Ci się podobał. Czynniki takie jak szczupłość, wzdęty brzuch, kwaśne Oczy, wysypki skórne, ślady ukąszeń pcheł, cofająca się linia włosów powinny cię ostrzec. Niedopuszczalne, jeśli pies zachowuje się apatycznie, nie reaguje na twoje zaloty.

Pamiętaj, że szczenięta Wyżeł weimarski mają niebieskie oczy, a ich kolor zmienia się wraz z wiekiem. Kolor powinien być całkowicie szary, małe białe znaczenia mogą znajdować się tylko na klatce piersiowej i łapach. Jeśli wybierzesz psa do polowania, możesz zdecydować się na najbardziej aktywne dziecko, ale jeśli szukasz tylko czworonożnego przyjaciela, Super bystre dziecko może sprawić Ci wiele problemów w przyszłości, ponieważ Wyżeł weimarski nie zajmuje już żadnej aktywności.

Zdjęcie szczeniąt Wyżeł weimarski

Ile kosztuje Wyżeł weimarski

Cena rasowego szczeniaka Wyżeł weimarski waha się w granicach $350 - $650, a spadkobiercy wybitnych producentów mogą kosztować jeszcze więcej. Czasami koszt wzrasta, jeśli ekskluzywne zwierzęta z innych krajów są specjalnie sprowadzane do krycia. Nawiasem mówiąc, w Europie szczeniak legawy Weimarskiej kosztuje od 1000 do 1500 Euro.

Jeśli zaoferują ci dziecko za mniej niż 30 000 rubli, bądź ostrożny i ze szczególną uwagą zapoznaj się z jego rodowodem i dokumentami dotyczącymi zdrowia przyszłego zwierzaka.

Opcja budżetowa za $70 - $100 oznacza zakup szczeniaka bez dokumentów i prawie w stu procentach gwarantuje problemy ze zwierzęciem w przyszłości. Czasami, przy odrobinie szczęścia, za taką kwotę można kupić urodzonego psa od dobrego hodowcy, jeśli ten ostatni ma niezwykłą sytuację. Niedrogie szczenięta rasowe Wyżeł weimarski są okresowo sprzedawane przez profesjonalnych myśliwych. Możesz się do nich zwrócić na polecenie dobrych znajomych.