Briard

Historia rasy Briard

Już w XII wieku francuscy rolnicy mieli bliski kontakt z przodkami briarów, których przyciągano do wypasu stad owiec. To prawda, że w tamtych czasach przedstawiciele tej psiej rodziny nazywali się owczarkami Briar-od nazwy prowincji Brie, w której rzekomo byli hodowani. Duże, masywne zwierzęta były cenione przez chłopów głównie za niezależność i umiejętność kierowania stadem bez patrzenia na właściciela. Na przykład odpowiednio wyszkolony pies mógł samodzielnie poradzić sobie z owczą górą, wypędzając ją rano na wypas, a wieczorem zbierając bydło i odprowadzając je z pola.

Pierwszy mniej lub bardziej prawdziwy opis wyglądu i charakteru owczarków Briar został sporządzony w 1809 roku przez opata Roniera. W swoim traktacie rolniczym duchowny scharakteryzował psy jako doskonałych pasterzy i niestrudzonych obrońców majątku rolniczego. W 1885 r.wydajność i inteligencja briarów tak bardzo je reklamowały, że zwierzętom nadano status niezależnej rasy, a dwa lata później zatwierdzono dla nich odrębny standard wyglądu. Ale prawdziwa popularność wyprzedziła owczarki podczas II wojny światowej. W Warunkach przedłużającej się wojny Ci kudłati twardziele stali się tanią siłą pociągową, więc przez kilka lat usuwali rannych z pola, a także dostarczali pociski do okopów, przez co prawie zniknęli jako rasa.

W 1924 roku francuscy specjaliści postanowili przywrócić liczbę briarów i założyli pierwszy Klub Miłośników owczarków. Od tego samego czasu zwierzęta przestały być uważane wyłącznie za psy chłopskie, dzięki czemu przeszły do bardziej elitarnej "kasty" towarzyszy i sportowców. W połowie XX wieku Briars zaczęli rozszerzać granice własnej popularności, emigrując do krajów reszty Europy i Ameryki Północnej. Jednak Nowy Świat nie zainteresował się rasą z nieznanych powodów, więc zdecydowana większość jej przedstawicieli nadal mieszkała w krajach Europy Zachodniej. W Związku Radzieckim Briars dowiedzieli się z pewnym opóźnieniem, pod koniec lat 80., ale nadrobili zaległości w tempie perkusyjnym. W szczególności już w 1991 roku krajowi hodowcy chwalili się przed zagranicznymi kolegami pierwszymi szczeniętami "made in Russia".

Znani właściciele briarów:

• Napoleon Bonaparte;
• Karol Wielki;
• Alexander Maslyakov.

Wideo: Briard

Wygląd briarda

Briard – uroczy potargany z hipsterską grzywką, owinięty długim, kudłatym "futrem". Typ płciowy przedstawicieli tej rasy jest wyraźny, więc suki Briard są zauważalnie mniejsze (średni wzrost – 56-64 cm) i bardziej eleganckie niż samce. Jednocześnie chłopcy również nie wyróżniają się nadmierną workowatością i są dość wdzięczni.

Zwodnicza nieostrożność i rustykalność wyglądu briarów jest w rzeczywistości wynikiem wieloletniej pracy specjalistów plemiennych. Co tam! Francuscy hodowcy trzęsą się nad swoimi podopiecznymi, jak prawdziwy żywy rarytas, próbując zachować nieskazitelny wygląd psów i za wszelką cenę uniknąć najmniejszych zmian w ich wizerunku. Być może dlatego standard rasy ma więcej miejsca na wyliczenie możliwych wad i wad owczarków Briar niż na opis ich cech zewnętrznych.

Głowa

Głowa briarda jest wydłużona, z zaokrąglonym czołem i dość stromym stopem.

Zęby i szczęki

Owczarek rasowy ma pełny zestaw 42 śnieżnobiałych, mocnych zębów. Standardowym rodzajem zgryzu dla rasy Briard jest "nożyczki".

Nos

Prosty, bez garbu lub zanurzenia nos briarda kończy się kwadratowym płatkiem w kolorze czarnym.

Oczy

Duże, ciemne oczy psa są ustawione prosto, bez przechylania. Stalowy kolor tęczówki jest dopuszczalny tylko dla osób o szarej sierści.

Uszy

Uszy owczarków Briar od czasów starożytnych były zatrzymywane, przez co płótno uszne przyjmowało pozycję stojącą. Dziś kraje Unii Europejskiej zrezygnowały z tej procedury, więc współczesne Francuskie briary mają krótkie, wysoko postawione i lekko przylegające do głowy uszy. W Rosji bańka jeszcze się nie skończyła, ale kupując szczeniaka, nad którego uszami pracował już Weterynarz, pamiętaj: lepiej nie pokazywać się na europejskich wystawach z takim briarem.

Szyja

Mocna, muskularna szyja briarda przypomina ścięty stożek i płynnie wyrasta na Ramiona.

Obudowa

Tułów psa jest nieco rozciągnięty, z masywną klatką piersiową, prostym grzbietem i skośnym, zaokrąglonym zadem.

Kończyny

Zarówno przednie, jak i tylne nogi briarda są bardzo mocne, muskularne, ustawione ściśle pionowo. Stawy skokowe o umiarkowanych kątach, umieszczone niezbyt nisko. Łapy są mocne, przypominające kocie, z elastycznymi poduszkami. Pazury są czarne. Charakterystyczną cechą rasy są podwójne palce na obu tylnych kończynach.

Ogon

Ogon briarda pędzi nisko, wyginając się na końcu w haczyk.

Wełna

Suche, długie włosy owczarka przypominają strukturę koziej sierści.

Kolor

Briard może mieć dowolny jednolity kolor, z wyjątkiem białego, czekoladowego i mahoniowego odcienia. Jednocześnie na wystawach preferowane są zawsze ciemniejsze osoby. Dopuszczalne jest, jeśli sierść na nogach psa ma jaśniejszy kolor niż sierść na pozostałych częściach ciała.

Dyskwalifikujące wady

• Wzrost powyżej lub poniżej określonego standardu o więcej niż 2 cm.
• Brązowy lub różowy płatek.
• Silny niedokus.
• Brak trzech zębów lub dwóch dolnych czwartych przedtrzonowców.
• Różności. Oczy mają zbyt jasny odcień.
• Zbyt nisko osadzone uszy z fałdami lub zrośniętymi chrząstkami.
• Nierównoległe ułożenie nóg.
• Wyprostowana pozycja ogona lub ogon porzucony na plecach.
• Białe pazury.
• Niekompletny zestaw przybyłych palców lub ich całkowity brak.
• Długość wełny jest mniejsza niż 7 cm, włosy mają wyraźne loki, są zbyt miękkie.
• Obecność białych plam na ciele i białych włosów na łapach.
• Płowy z czarnym kolorem, obecność czarnego "płaszcza" na ciele owczarka.

Zdjęcie briarda

Postać briarda

Briard to pies złożony pod każdym względem. Z jednej strony jest to oddany zwierzak, który nie czuje duszy we własnym właścicielu, az drugiej jest największym manipulatorem, który nigdy nie zgodzi się na drugorzędną rolę w twoim życiu. Zewnętrzny urok briarów to coś, czego nie da się opisać! Błagalne spojrzenia, zalotne obicia, mimika pełna komicznego uroku - w magazynie tych francuskich spacerowiczów jest cały arsenał różnych sztuczek, które pozwalają im uzyskać to, czego chcą. Nawiasem mówiąc, większość niedoświadczonych właścicieli spaliła się na szalonej Mimice rasy, ponieważ gdy Briard zrozumie, że jego umiejętna pantomima cię bawi, zamieni się w przebiegłego i niegrzecznego rozpieszczającego.

Co dziwne, ale wyraźnie autorytarny styl w komunikacji z tymi kudłatymi zwierzakami również się nie toczy. Briard kategorycznie nie może znieść, gdy próbują stłumić jego wolę lub, co gorsza, zaczynają ich ponukać. W oczach psa takie zachowanie wydaje się mundurowym zastraszaniem, którego nigdy Ci nie wybaczy. Tak, zwierzę nie ma nic przeciwko wskazaniu mu właściwego miejsca, ale nie powinno to wyglądać na naruszenie jego osobistej godności, która u przedstawicieli tej rasy jest nieco przerośnięta.

Briars doskonale wyczuwają nastrój właściciela i często kopiują jego zachowanie, więc jeśli jesteś przyzwyczajony do ustalania relacji z domem na podwyższonych tonach, nie zdziw się, że Kudłaty "Monsieur" będzie próbował w nich uczestniczyć, to znaczy narzekać i głośno szczekać. Jeśli chodzi o inteligencję psa, podobnie jak człowiek, wymaga ciągłego rozwoju, więc często ładuj swojego zwierzaka przydatnymi zajęciami, które wymagają pewnego sprytu. Na przykład poinstruuj briarda, aby przyniósł ci telefon komórkowy za każdym razem, gdy zadzwoni, lub naucz go wyciągać poranną gazetę ze skrzynki pocztowej.

Jeśli jesteś zbyt leniwy, aby zaangażować się w intelektualną edukację briarda, przygotuj się na to, że opracuje dla siebie własny "kurs szkoleniowy", a konsekwencje takich ćwiczeń będziesz grabić przez bardzo długi czas. Na przykład owczarki Briar doskonale radzą sobie z otwieraniem wszelkiego rodzaju szafek i usuwaniem ich zawartości, a także zawsze są gotowe zmierzyć się z innymi psami lub ścigać koty.

Briars są zazdrośni i drażliwi. Weź to za pewnik i nie prowokuj zwierzęcia bez powodu. Ten "Francuz" wybaczy swojemu właścicielowi wiele, ale nie ostentacyjną miłość do jakiegoś kota lub mopsa. A tak przy okazji, nawet jeśli przyprowadzisz drugiego briarda do domu, nie poprawi to sytuacji, ponieważ każdy z psów będzie próbował przyciągnąć uwagę właściciela na siebie. Gotowy na rozdarcie 24 godziny na dobę między dwoma kudłatymi "hipsterami"? Więc śmiało! W kontaktach z nieznajomymi i nieznanymi ludźmi Briars są powściągliwi, jeśli nie podejrzliwi, więc widząc jednego z takich kudłatych sympatyków na ulicy, nie spiesz się, by uderzyć go w głowę – nagle jest dziś w złym nastroju.

Wychowanie i szkolenie

Briars są niezwykle pamiętnymi, zrozumiałymi, ale nie pozbawionymi uporu uczniami, do których potrzebny jest specjalny klucz. Nawiasem mówiąc, stosowanie wobec nich kar, zwłaszcza fizycznych, oznacza tylko pogorszenie sprawy i utratę ich zaufania na zawsze. W duszy możesz zbesztać owczarka, ile chcesz, ale nie pozwól sobie na irytację. Briard nie urodził się, by ślepo przestrzegać instrukcji. To myślący pies, z własnymi poglądami na życie w ogóle, aw szczególności na trening. Ale jeśli zwierzę przynajmniej raz wykonało polecenie zgodnie z wymaganiami zasad, nie wahaj się, nie zapomni tego i łatwo powtórzy "wyczyn" nawet po 2-3 miesiącach.

Chęć dominacji i zajęcia miejsca gospodarza dla briarów jest całkowicie normalna. Co więcej, jeśli samce od razu idą do przodu, twierdząc, że mają własny autorytet, suki działają podstępnie, wymyślając sprytne strategie omijania zasad. Jeśli zauważysz, że radzenie sobie z psem staje się trudne, powierz jego szkolenie profesjonalistom – zachowaj nerwy i nie uruchom zwierzęcia.

Jeśli mówimy o kursach szkoleniowych, to z briarami najczęściej odbywają się OKD (ogólny kurs szkolenia) i UGS (prowadzony pies miejski). Ponadto owczarki mają wyraźną skłonność do dyscyplin sportowych, takich jak agility, Freestyle, skijoring i veitpulling. Kurs IPO (międzynarodowy system posłuszeństwa) Briars również klikają jak nasiona i, w przeciwieństwie do większości innych ras, Ci "Francuzi" są w stanie opanować nową wiedzę w każdym wieku. I oczywiście nie zapominamy o głównych kwalifikacjach rasy-służbie pasterskiej, w której testy Briars zwykle przechodzą z najwyższym wynikiem.

Możesz zabrać psa na poligon od 6-7 miesięcy, a szkolenie z podstawowych zasad zachowania i najprostszych poleceń może rozpocząć się już w wieku 4 miesięcy. Optymalnym sposobem na uspołecznienie szczeniaka briarda jest spacer z nim po ruchliwych ulicach, aby maluch przestał się bać. Sprawienie, by zwierzę kochało resztę psów w ten sposób, oczywiście nie zadziała, ale całkiem możliwe jest, aby pomóc mu pogodzić się z nieuchronnością ich obecności w jego życiu. Właściciele briarów są zachęcani do nawijania smyczy na rękę i chodzenia podopiecznych w miejscach maksymalnego gromadzenia się psów i ich czworonożnych uczniów.

Utrzymanie i pielęgnacja

Pomimo dość imponujących wymiarów, Briard nie jest owczarkiem podwórkowym i mieszka w budce, szczególnie w zimnych porach roku, jest przeciwwskazany. Zwyczaj łagodnego francuskiego klimatu rasy nigdzie się nie udał. Latem zwierzę można przenieść do woliery, gdzie będzie całkiem wygodne. Jeśli chodzi o zawartość mieszkania: wszystko nie jest tak trudne, jak się wydaje na pierwszy rzut oka. Prawidłowo wychowany Briard nie pędzi na oślep po mieszkaniu i nie robi bałaganu, co oznacza, że nie zajmuje dużo miejsca. To prawda, że warto chodzić z takim psem dłużej, a jeszcze lepiej – zapisać go na jakiś kurs szkoleniowy, na którym będzie mógł biegać dla własnej przyjemności.

Higiena

Długie, suche włosy briarda nie zrzucają w pełnym tego słowa znaczeniu, po prostu tworzą kołtuny. Ale ponieważ przycinanie przedstawicieli tej rasy wśród psów nie jest akceptowane, będą musieli być często i dokładnie czesani. Najpierw wełna jest obrabiana rzadkim grzebieniem, aby usunąć splątane w niej zanieczyszczenia i częściowo rozbić opadające obszary, po czym "futro" przechodzi się grzebieniem do masażu lub grzebieniem z częstymi zębami. Jeśli chwila zostanie utracona, a kołtuny nadal się pojawią, spróbuj je zdemontować. Uzbrój się w przecinak do kołtuna tylko w najbardziej ekstremalnych przypadkach, gdy opadająca wełna nie jest już podatna na rozplątanie.

Ważne: czesanie briarda "na sucho" może zepsuć strukturę jego sierści i narazić psa na dodatkowy stres. Konieczne jest użycie odżywki zaprojektowanej w celu ułatwienia tej procedury.

Wąsy i bródka psa są również regularnie czesane. Ponadto będziesz musiał stale monitorować ich czystość, ponieważ niezmiennie brudzą się podczas karmienia. Stylowe grzywki na głowie owczarka nie są cięte, ale jeśli włosy rosną zbyt intensywnie, są lekko frezowane (przerzedzane) nożyczkami fryzjerskimi i ściągane gumką. Jeśli jednak trzymasz psa dla duszy i nie zamierzasz szturmować wystaw, włosy można nieco skrócić. Najważniejsze jest to, że po strzyżeniu u psa zgaduje się Briard, a nie pies-przerośnięty. Sierść między palcami powinna być przycięta, która szybko się brudzi, zbija się w grudki, przeszkadzając zwierzęciu podczas chodzenia.

Częste kąpiele briarów nie są zalecane, ponieważ prowadzą do niekontrolowanego zrzutu podszerstka, więc jeśli Twój oddział mieszka w domu, okresowo siedząc w zagrodzie na podwórku, myj go raz na kilka miesięcy. Kapryśni "mieszkańcy" mieszkający w mieszkaniach mogą kąpać się częściej, mniej więcej raz lub dwa w miesiącu. Nawiasem mówiąc, w tym samym czasie przygotuj się do wąchania specyficznego zapachu, ponieważ mokre włosy briarda silnie wydzielają owczą skórę. Jeśli chodzi o osoby wystawowe, lepiej je umyć Nie w przeddzień imprezy, ale co najmniej tydzień przed nią.

Nie zapomnij o wysokiej jakości kosmetykach, bez których wełna tych charyzmatycznych "Monsieur" nie będzie tak przewiewna i błyszcząca. Oznacza to, że okresowo będziesz musiał odpiąć nie najmniejsze kwoty na szampon, odżywkę, krem ułatwiający czesanie i inne płyny do pielęgnacji, które nadają włosom psa połysk i niezbędną miękkość.

Oczy i uszy briarów nie wymagają szczególnej opieki. Wystarczy monitorować ich czystość za pomocą standardowego arsenału produktów: balsam do czyszczenia małżowiny usznej, waciki, napar z rumianku, aby złagodzić drobne stany zapalne oczu. Wyjątkiem są psy z nieskupioną wiszącą wstęgą ucha, które mają skłonność do zapalenia ucha środkowego. Dla takich osób standardowe czyszczenie nie wystarczy, więc aby poprawić wentylację, będziesz musiał przerzedzić włosy w przewodzie słuchowym. Pazury owczarkom Briar są przycinane, gdy odrastają, za pomocą gilotynowej Obcinarki do pazurów, która jest mniej podatna na zranienie psa.

Karmienie

Briars nie są wybredni w jedzeniu i nie potrzebują przysmaków. Zdrowy pies, który otrzymuje odpowiednie obciążenia, jest gotowy zadowolić się żylastymi skrawkami mięsa i podrobami zmieszanymi z kaszą gryczaną, herkulesową lub ryżową. Ryby morskie z rodziny dorsza są również możliwe, ale nie częściej niż raz w tygodniu. Doskonałym dodatkiem do głównej diety psa będą niskotłuszczowe sfermentowane produkty mleczne, warzywa (marchew, cukinia, dynia), warzywa z ogrodu. Jako dodatkowe źródła makro - i mikroelementów odpowiednie są wodorosty i olej roślinny (1 łyżka.łyżka).

Oczywiście musisz zrozumieć, że przy takiej monotonii menu Briar będzie potrzebował opatrunku mineralnego z vetapteki. W szczególności właściciele zwierząt, którzy nie różnią się bogactwem i jakością sierści, wybierają kompleksy z witaminą B, biotyną i metioniną. Nie spiesz się do drugiej skrajności, karmiąc briarda wszystkimi istniejącymi witaminami. Przekształcenie zwierzaka w idealnego psa torby suplementów diety nie pomogą, ale łatwo i szybko posadzą mu wątrobę.

Ile razy karmić

Dwumiesięczny Briard jest karmiony do 6 razy dziennie, zmniejszając liczbę posiłków w miarę starzenia się. W wieku 8 miesięcy szczenięta są całkowicie przenoszone na dietę dla dorosłych i dwa posiłki dziennie. Siedzący tryb życia dorosłych (od 2 lat) może również nieznacznie zmniejszyć racje żywnościowe, na przykład karmić je tylko raz dziennie.

Ważne: Briars są podatne na skręty żołądka, więc pies powinien jeść co najmniej dwie godziny przed spacerem. Jeśli masz tradycję karmienia swojego podopiecznego po uroczystościach, poczekaj co najmniej godzinę, a dopiero potem podaj paszę dla zwierząt.

Zdrowie i choroby briarów

Większość dolegliwości spadających na briary wynika z dziedziczności. Należą do nich: dysplazja stawu biodrowego, postępujący zanik siatkówki, ślepota nocna, autoimmunologiczne zapalenie tarczycy, rak, choroba Willebranda-Diane. Skłonność do skręcania żołądka u briarów jest również genetyczna. Zwykle zwierzęta cierpiące na tę chorobę są duszne, często bekają i odczuwają nieuzasadnioną potrzebę wymiotów. Rzadziej u briarów diagnozuje się alergie, które mogą wystąpić na ukąszenia owadów lub jedzenie.

Jak wybrać szczeniaka

• Sprawdź, czy szczeniak ma dwa przybyłe palce na każdej z tylnych łap.
• Nie ulegaj pokusie, aby wybrać największe i najgrubsze dziecko w miocie, najprawdopodobniej dorastając, nie będzie pasować do parametrów standardu wzrostu.
• Najbardziej godne zaufania są hodowcy i hodowcy, którzy sprawdzają swój fundusz hodowlany pod kątem dysplazji stawu biodrowego. Po przejściu badania przez radiologa przyszli producenci potomstwa powinni otrzymać znak A lub B.
• Zwykle Briars klasy Brid zdają standardy w systemie IPO-1. Jeśli rodzice szczeniaka byli w stanie zdobyć co najmniej 17 punktów na 20 możliwych w testach IPO, ich potomstwo jest uważane za obiecujące.
• W pierwszych miesiącach życia szczenięta wyglądają jak kundle i bardzo mało przypominają prawdziwe briary. Nie krępuj się. W miarę dojrzewania kudłatych grudek ich wygląd znacznie się zmieni.
• Wygląd matki i ojca szczeniąt odgrywa ważną rolę, więc skup się na jakości i gęstości ich sierści, którą dzieci odziedziczą w 99 przypadkach na 100.
• Wybierz schludne, wesołe szczenięta, bez śladów przepukliny pępkowej i śladów biegunki pod ogonem.

Zdjęcie szczeniąt briarda

Cena briarda

Moda na briary omija nasz kraj, co jest najlepsze: rasa praktycznie nie ucierpiała z powodu komercyjnej hodowli, co oznacza, że szanse na zakup wadliwego szczeniaka są stosunkowo niewielkie. Aby zdobyć własną stylową kudłatą, potencjalny nabywca będzie musiał dokładnie przetasować kraj, ponieważ szkółki specjalizujące się w briarach nie są dostępne w każdym regionie. Jeśli chodzi o ceny szczeniąt, są one przyzwoite, więc możesz zdobyć psa swoich marzeń za $200 i $400.