szynszyla

Historia szynszyli

Pierwszy kociak w smokym kolorze urodził się w 1882 roku w Anglii, w wyniku nieplanowanego krycia. Rodzicami córeczki, którą ochrzczono Chinney, byli kundelek i kot perski niebieski kolor, przypadkowo napotkany podczas spaceru. Właścicielka kot perski podobał mi się niestandardowy kolor kotka, co skłoniło ją do podjęcia nowej rasy. W rezultacie Dorosła Chinni została skrzyżowana z kotofei, która miała pasiasto-szare "futro". Potomstwo zrodzone z zadymionej mamy i pasiastego taty nie odziedziczyło niezwykłego odcienia sierści. Jednak kilka lat później dzieci Chinney zaczęły przynosić niezwykłe dzieci tego samego koloru szynszyli, o który felinolodzy świata wciąż nie przestają się kłócić.

Pierwsze pojawienie się Potomków Chinneya na wystawach miało miejsce w 1894 roku w Londynie. Po pewnym czasie do eksperymentów hodowców mglistego Albionu dołączyli również amerykańscy hodowcy, którzy chcieli zwiększyć paletę kolorów kotów. Tak powstała złota (morelowa) odmiana szynszyli. Później tworzenie oryginalnych garniturów stało się modne nie tylko w Persów , ale także przedstawiciele pozostałych rodzin kotów. W rezultacie na wystawach zaczęły pojawiać się coraz częściej Scottish folds i Brytyjczycy , ubrany w srebrne i morelowe "futra".

Wideo: Szynszyla

Standard kotów-szynszyle

Szynszyle to solidne i krępe koty. Ich wizerunek dodaje imposancji grubej, gęstej sierści, dzięki której ciało nabiera przyjemnej miękkości i okrągłości kształtów. Koty szynszyli są zauważalnie mniejsze niż samce, więc te drugie są zawsze bardziej popularne wśród miłośników teksturowanych zwierząt domowych.

Udokumentowany kolor szynszyli jest przypisany przedstawicielom trzech ras:

• Perski ;
• ( krótkowłosy i długowłosy );
• Szkocka ( prosto i krotnie ).

Osobniki należące do klanu Persów mają dłuższą sierść i mają super puszyste ogony, na których włosy mogą być dwa razy dłuższe niż na ciele. Standard budowy ciała u perski szynszyle są takie same jak ich Wschodnie odpowiedniki, ale z niewielkimi dodatkami. W szczególności nosy przedstawicieli pierwszej odmiany nie są tak krótkie, więc problemy z oddychaniem charakterystyczne dla ras brachycefalicznych są im w mniejszym stopniu nieodłączne.

Brytyjskie szynszyle to duże zwierzęta o okrągłych głowach i pulchnych policzkach. Ich oczy są szeroko rozstawione, uszy małe, z zaokrąglonymi końcami, nosy szerokie i skrócone. Rodzaj sierści jest półdługi lub krótki. Zasadniczo wszyscy przedstawiciele tej gałęzi różnią się od tradycyjnych Brytyjczyków tylko w Kolorze. Wszystkie inne cechy są w pełni dziedziczone przez zwierzęta domowe od krewnych. Zwykle przedstawiciele tego gatunku szynszyli mają kolor srebrny lub złoty, ale ta ostatnia opcja jest mniej powszechna.

Szynszyle szkockiego "ugniatania" całkowicie pasują do standardu Scottish folds i strity : te same smukłe nogi, muskularne ciało i wypukłe podkładki na twarzy. Sierść zwierząt jest srebrzysta lub brzoskwiniowa z zaciemnionymi końcówkami. Sam włos jest gęsty, krótki, ale bez wyraźnego dopasowania do ciała. Dopuszczalne kolory tęczówki szynszyli Scottish - zielony i niebieski.

Kolory kotów szynszyli

Wszystkie trzy odmiany szynszyli mają bardzo złożone palety kolorów. Ogólnie można powiedzieć, że sierść zwierząt występuje w trzech podstawowych odcieniach:

• Srebrny;
• Złoty;
• Zasłonięte.

Srebrzyste osobniki to koty z białą sierścią, która ma ledwo zauważalne "Odkurzanie" ciemnego pigmentu na samym końcu włosów. Żadne plamy i obce wzory na ciele nie są dozwolone, podczas gdy konieczne jest, aby klatka piersiowa pozostała Biała. Istnieją również odmiany welonu i cieniowania w kolorze srebrnym. W pierwszym przypadku ciemny " nalot "na wełnie tworzy efekt welonu lub organzy, lekko zaciemniając jasne tło"futra".

Ciekawy fakt: kocięta w Kolorze welonu rodzą się tylko wtedy, gdy oboje rodzice są nosicielami tego samego koloru.

Cieniowane srebro to całkowicie biały podszerstek i sierść ochronna, której ⅓ ma ciemny odcień. Najintensywniej ubarwione szynszyle mają ubarwioną głowę, plecy, uszy i ogon. Obszar kołnierza ma klasyczny srebrny kolor, a na łapach i ogonie mogą prześlizgnąć się całkowicie ciemne włosy.

Paleta pigmentu woalowego i gaszenia szynszyli jest dość obszerna. W szczególności końcówki sierści zwierząt Można farbować w następujących odcieniach:

• Czekoladowy;
• Cynamon;
• Faun;
• Niebieski;
• Fioletowy;
• Czarny.

Ważny niuans: szynszyle w "futrach" typu welonowego z czarną pigmentacją włosów powinny mieć czarny obrys oczu otoczony białą sierścią, a także czarne opuszki łap.

Złoty kolor szynszyli nie jest identyczny z Czerwonym. To bardziej delikatny odcień moreli. Osoby ze złotymi zawoalowanymi "futrami" to zwierzęta domowe, w których pigment pojawia się tylko na samym końcu włosów i tylko w niektórych obszarach. Najbardziej pigmentowane części ciała to Plecy, uszy, głowa, ogon. Po bokach "welon" wyraźnie przerzedza się, a bliżej brzucha całkowicie znika. Cieniowana złota sierść na całej długości ubarwiona w ciemne odcienie. Bardziej intensywnie pigmentowane obszary to grzbiet i głowa zwierzęcia. Obszar kołnierza pozostaje biały.

Charakter kota szynszyli

Ponieważ mówimy o trzech różnych rasach połączonych wspólnym odcieniem sierści, logiczne jest założenie, że charaktery ich przedstawicieli będą się różnić. Szynszyle mają również indywidualne cechy zachowania, które pozwalają im wyróżniać się na tle reszty plemienia. Ogólnie rzecz biorąc, warto zauważyć, że wyjątkowy kolor stłumił dzikie instynkty ras, więc większość kotów ze srebrnymi i złotymi włosami pozostaje bardzo uroczymi i posłusznymi zwierzętami.

Perski szynszyle to spokojne i niezwykle delikatne stworzenia. Hodowcy mówią o nich jako o super cierpliwych zwierzętach domowych, całkowicie pozbawionych wrodzonej arogancji i pragnienia niezależności kotów. W rzeczywistości szynszyla pers jest urodzonym "tapicerką sofy" i "poduszką", uzależnionym od komfortu i uparcie nie chcącym rozstać się z wygodnym uzależnieniem. Miauczenie persochinshilla nie denerwuje. Głos rasy jest cichy, prawie niesłyszalny, Więc czasami trudno jest zrozumieć, czego dokładnie chce zwierzę. Szynszyle nie są zbyt szczęśliwe w sąsiedztwie innych, bardziej aktywnych zwierząt domowych, ale wytrwale tolerują figle dzieci, nawet jeśli szczerze ich nie lubią.

Koty brytyjskie kolor szynszyli jest z natury bardziej miękki niż jego krewni, którzy mają standardowe odcienie wełny. Są mniej niezależni i krnąbrni i ogólnie mają spokojniejszy temperament. Ponadto kocięta szynszyli są neutralne pod względem głaskania i przytulania, których nie lubią Brytyjczycy . Nie należy również oczekiwać żadnych przejawów agresji i złośliwości od rasy. Nawiasem mówiąc, szynszylobrytyjczycy są jednym z tych rzadkich rodzajów zwierząt domowych, które są równie dobre zarówno w pobliżu właściciela, jak iw całkowitej samotności. Te pluszowe misie z łatwością przetrwają Twoją wycieczkę do odwiedzenia lub supermarketu, nie skacząc po szafkach i parapetach ani nie deklarując swojego wymuszonego odosobnienia irytującym miauczeniem.

Szkockie szynszyle są tak dobrodusznymi flegmatykami jak wszyscy inni scottishi . Są nieco mniej wytrwali w osiąganiu swoich celów niż klasyczni foldy i strity , ale w dużej mierze odziedziczyli zwyczaje współplemieńców. Orientacja człowieka w rasie jest również nieco bardziej rozwinięta, więc w zwykłym życiu jej przedstawiciele są łatwiejsi do wychowania. Miłość własna Szkotów, ich potomkowie nie mają tak wyraźnej formy, więc zwierzęta są gotowe do rozpuszczenia się w swoim właścicielu, pełniąc funkcję żywej zabawki antystresowej. Głos Scottish kolor szynszyli jest tak cichy i piskliwy jak reszta rasy, ale koty używają go w najbardziej nagłych sytuacjach, preferując znaczące milczenie i filozoficzną kontemplację otoczenia.

Wychowanie i szkolenie

Szynszyle muszą być wychowywane i szkolone według tych samych metod, co wszystkie koty, ale biorąc pod uwagę indywidualne cechy każdej rasy. Obowiązkowe umiejętności i umiejętności, które zwierzę musi opanować w wieku jednego roku:

• Umiejętność reagowania na własne przezwisko;
• Chodzenie do toalety i ostrzenie pazurów w ściśle wyznaczonym miejscu;
• Przestrzegaj harmonogramu snu i karmienia, nie budzić właściciela w nocy;
• Spokojnie usiądź na rękach właściciela;
• Odpowiednio postrzegaj potrzebę transportu: podróż w torbie, podróż samochodem.

Właściciele zwierząt pokazowych będą musieli również popracować nad techniką pokazywania zwierzęcia na wystawie. Ponieważ i Brytyjczycy , i Persowie , i scottishi mają zwartą obudowę, na ringu nie są eksponowane "wrastające", jak Orientale, ale w stanie zgrupowanym. Przygotowanie do tego działania jest uważane za rozwijanie nawyku siedzenia kota na kolanach i rękach właściciela, a także cierpliwe postrzeganie zmiany postawy pod naciskiem osoby.

Perski szynszyle to inteligentne i wysoce inteligentne koty, które w locie chwytają podstawowe kocie mądrości. Na przykład przez 1-1,5 miesiąca kocięta dość ostrożnie chodzą na tacę. Często, jeśli dzieci mieszkają z matką lub innym DOROSŁYM kotem, nie trzeba ich nawet uczyć tej umiejętności – puszyste grudki niezależnie kopiują zachowanie starszego zwierzaka.

Młode, a nawet lekko Dojrzałe szynszyle zachowują żywe zainteresowanie i ciekawość rzeczami, które widzą po raz pierwszy, więc na początku Rośliny domowe, toksyczne detergenty i środki czyszczące, a także przewody urządzeń gospodarstwa domowego będą musiały być ukryte przed zwierzęciem. Rasa nie produkuje żadnych destrukcyjnych działań-meble szynszyli nie są drapane (pod warunkiem, że w domu jest normalny drapak), nie grzebią się po talerzach głównych i nie wyciągają gazety zapomnianej przy łóżku na kawałki.

Na początku socjalizacji ważne jest, aby kociak znalazł się w nowym domu, aby stworzyć spokojną atmosferę, więc staraj się hałasować mniej w obecności dziecka i ostrzegaj o tym domowników. Zajęcia powinny być prowadzone z uwzględnieniem biorytmów szynszyli: rano i po obiedzie koty są nieaktywne i wolą drzemać. I oczywiście pamiętaj, że żaden zwierzak nie jest w stanie pracować w Warunkach wielozadaniowości, więc jeśli zacząłeś pracować nad jednym zespołem, przynieś to, co zacząłeś, bez przełączania się na szkolenie futrzaka z innymi przydatnymi umiejętnościami.

Szynszyle z klanu Brytyjczyków i Scottish naturalna nieśmiałość i nieśmiałość przeszkadzają w nauce. Ci towarzysze na ogół boją się wszystkiego, co nowe i nieznane, więc podczas lekcji rozmawiaj ze swoim zwierzakiem gładkim, spokojnym głosem. Szynszyla, która zajmuje się brudem, jest tak rzadkim zjawiskiem, że nie każdy właściciel rasy może go zobaczyć. Jeśli jednak zwierzę zostanie pociągnięte do "drapania" lub stołu jadalnego, działaj na zwierzę z jego własnymi obawami. Nagle klaszcz w dłonie lub po cichu spryskaj puszystego przestępcę wodą-wtedy możesz tylko obserwować, jak energicznie tchórz szynszyli ucieka z miejsca zbrodni, zamieniając się w cichą łaskę.

Utrzymanie i pielęgnacja

Jak każde ozdobne zwierzę domowe, szynszyle muszą zapewnić maksymalny komfort w mieszkaniu, poza którym rzadko wychodzą. Zadbaj o bezpieczeństwo: jeśli zdecydujesz się na spacer kota na loggii-nie zapomnij zamknąć okien lub dokręcić otwarte otwory okienne siatką. Szynszyle, Brytyjczycy i scottishi nie są najbardziej skaczącymi stworzeniami, ale czasami chcą igraszki, więc kup przynajmniej mały kompleks zabaw dla zwierzęcia. Konieczne jest również przytulne łóżko lub kosz – przedstawiciele tego klanu są zależni od komfortu i uwielbiają miękkie materace.

Higiena

Właściciele szynszyli będą musieli włożyć najwięcej wysiłku rasy perskiej . Dorosłe osobniki powinny być myte przynajmniej raz w miesiącu, a kocięta-co dwa tygodnie. Ponadto będziesz musiał poświęcić czas na poszukiwanie specjalnego szamponu i balsamu. Chcesz zachować wyrafinowany kolor Kociego "futra"? Poszukaj kosmetyków opracowanych dla zwierząt o jasnej sierści. Nie można również uniknąć systematycznego czesania, więc jeśli nie ma ochoty poświęcać dużo czasu wizerunkowi zwierzaka, zwróć uwagę na szynszyle z rodzaju Brytyjczyków i Scottish . Z ich sierścią jest znacznie mniej zamieszania.

Szynszylobrytyjczycy myją tylko wtedy, gdy są naprawdę zabrudzeni. W innych przypadkach można to zrobić, zbierając martwe włosy wilgotną szmatką lub gumową rękawicą. Trochę więcej pracy z przedstawicielami półdługowłosej odmiany rasy. Ci towarzysze będą musieli być już w pełni czesani, aw okresach sezonowego linienia nawet traktowani furminatorem.

Pielęgnacja oczu i uszu szynszyli wszystkich ras jest standardem. Narządy wzroku są badane codziennie, lejki uszne-raz w tygodniu. Śluzowate grudki w rogach powiek usuwa się czystą szmatką, którą można zwilżyć zimną przegotowaną wodą lub bulionem rumiankowym. Nie zapominajcie o tym, że i Persowie, i Brytyjczykom charakterystyczne jest nadmierne łzawienie. Zwykle ślady łez pozostawiają brzydkie ślady na srebrnej sierści, więc aby zwierzę wyglądało idealnie, często wycieraj łzy i kup specjalny puder rozjaśniający okolice oczu.

Świetnie, jeśli wyszkoliłeś szynszylę, aby odpowiednio postrzegała szczotkowanie zębów klasyczną szczotką. Jeśli nie udało się zaprzyjaźnić zwierzęcia z tym urządzeniem, zadbaj o alternatywy: twarde smakołyki, które oczyszczają płytkę nazębną, a także płyny do jamy ustnej, takie jak Cliny, które są dodawane do wody pitnej.

Karmienie

Nie ma zgody co do prawidłowego karmienia kociaka szynszyli. Większość szkółek preferuje wysokiej jakości suchą karmę o wysokiej zawartości białka i minimalnym odsetku zbóż. Zwykle takie odmiany są w pełni zrównoważone, więc wszystko, co jest wymagane od właściciela, to odmierzyć zwierzęciu odpowiednią porcję, która nasyci, ale nie spowoduje nadwagi. Kolejnym plusem " suszenia "jest to, że zwierzęta jedzące nie muszą myć zębów, ponieważ suche krokiety doskonale" myją " wszelkie rodzaje płytki nazębnej.

Weterynarze nadal "głosują" na produkty naturalne: chude mięso i podroby, odtłuszczone sfermentowane mleko, filety rybne, warzywa (z wyjątkiem roślin strączkowych i ziemniaków) i owoce. Wypieki, wszelkie potrawy ze stołu mistrza i wędliny przeznaczone dla ludzi podlegają surowemu zakazowi. Jednocześnie ważne jest, aby zrozumieć, że trudno jest zrównoważyć dietę tylko za pomocą produktów, więc okresowo będziesz musiał wyhodować trawę dla zwierzaka na parapecie, kupić suplementy diety z tauryną, a także witaminy dla piękna wełny. Nawiasem mówiąc, o suplementach: w różnym wieku szynszyle potrzebują pewnych suplementów diety. Jeśli kocięta potrzebują kompleksów z dużą ilością minerałów, osoby starsze potrzebują witaminy D, wapnia i fosforu.

Zdrowie i choroby szynszyli

Główne problemy perski szynszyle-niekontrolowane łzawienie oczu i podatność na przeziębienia. To ostatnie zjawisko jest bezpośrednio związane z cechami struktury czaszki zwierzęcia. U wszystkich szynszyli zdiagnozowano niewielką krzywiznę przegrody nosowej, która powoduje, że nawet łagodny katar jest przez nie cięższy niż inne koty.

Y Brytyjczyków i Scottish strity brak chorób genetycznych w Kolorze szynszyli. Jednocześnie przedstawiciele wymienionych rodzin łatwo wychwytują różne infekcje, przed którymi uratuje się terminowe szczepienie. Koty są również podatne na zestaw dodatkowych kilogramów, więc tworząc dietę, będziesz musiał stale trzymać rękę na pulsie.

Szynszyle z rodzaju Scottish folds nie tak wielcy jak strity . W szczególności szkockie krotnie wykazują chorobę genetyczną, taką jak osteochondrodysplazja. Choroba jest wywoływana przez gen odpowiedzialny za opadający kształt ucha zwierzęcia, więc nie będzie można jej ostrzec z całym pragnieniem.

Jak wybrać kotka

• Kocięta takich ras jak Brytyjczycy i scottishi , rosną bardzo nierównomiernie. W związku z tym, idąc do przedszkola, spokojnie weź pod uwagę fakt, że dwumiesięczne dzieci wyglądają wyjątkowo uroczo, ale sześciomiesięczne nastolatki mają bardzo nieestetyczny wygląd.
• Kupując szynszylę szkocką, dokładnie sprawdź jej kończyny. Jeśli kotek ma zbyt krótkie nogi i ogon – są to oznaki zbliżającej się osteochondrodysplazji.
• Wiele kolorów szynszyli jest niestabilnych i może zmieniać nasycenie tonów, więc jeśli boisz się przegapić, wybierz koty w wieku 1 roku.
• Koniecznie poznaj mamę kociąt. Jeśli hodowca uparcie ukrywa producenta, jest to powód, aby nie zawrzeć umowy. Nie należy również brać dzieci, które z jakiegoś powodu nie były wychowywane przez kota, ale przez samego hodowcę – kocięta, które nie były karmione mlekiem matki w pierwszym miesiącu życia, mają słabą odporność i ryzykują złapanie choroby zakaźnej.
• Oceń stan sierści zwierzęcia. Szynszyla rasowa nie powinna mieć łysych plam ani obszarów o rzadkiej sierści.

Cena szynszyli

Najdroższe odmiany szynszyli i Brytyjczyków - osobniki o rzadkich złotych kolorach. Są to w tym koty o sierści "czarne złoto" i "niebieskie złoto", których koszt waha się od $250 do $450. Ceny wysoko urodzonych Persów w Kolorze szynszyli zaczynają się od $300.