kot Tonkin

Historia

Hodowcy dwóch krajów – Kanady i Stanów Zjednoczonych podjęli się jednocześnie hodowli kotów rasy Tonkin. Kanadyjskim hodowcom udało się to zrobić nieco wcześniej niż ich amerykańscy odpowiednicy-około lat 60. XX w.

Oczywiście, kiedy hodowcy podjęli się hodowli nowej rasy,nawet w myślach hodowców nie nazywano jej Tonkin. Zarówno amerykańscy, jak i kanadyjscy specjaliści postawili sobie za cel wyhodowanie kota typu birmańskiego. Przedstawiciele nowej rasy mieli mieć kolor kota syjamskiego, ale jednocześnie mieć silną budowę ciała. A hodowcy obu krajów, bez konspiracji, poszli tą samą drogą, próbując zdobyć nową rasę-zaczęli krzyżować koty syjamskie i Birmańskie. Kiedy osiągnięto wynik, zarówno w Ameryce, jak iw Kanadzie koty te nazywano złotymi syjamskimi. A później przemianowany na Tonkin Cat (tonkinez).

W USA jest to obecnie jeden z najbardziej ukochanych i popularnych kotów, ale w Rosji ta rasa nie jest szczególnie powszechna.

Hodowla Kotów Tonkin wiąże się z pewnymi trudnościami — zwykle w miocie tylko połowa kociąt ma niezbędny kolor "norek". Oznacza to, że tylko oni mogą uczestniczyć w dalszej hodowli rasy.

Wygląd

• Kolor: prawdziwa norka (tło brązowe, oznaczenia czekoladowe), norka szampańska (beżowe tło, bladobrązowe znaczenia), Platynowa norka (jasnoszare tło, ciemnoszare znaczenia), niebieska norka (szaro-niebieski kolor, szaro-niebieskie znaczenia).
• Oczy: duże, migdałowe, ukośnie ustawione, wyraziste, niebieskawo zielone (Akwamarynowe), dolna powieka lekko zaokrąglona.
• Wełna: krótka, błyszcząca, gruba, miękka, jedwabista, ściśle przylegająca do ciała.
• Ogon: nie gruby, szeroki u podstawy, lekko zwężający się ku końcowi, końcówka jest tępa, Długość ogona odpowiada odległości od kości krzyżowej do łopatek.

Cechy zachowania

Kot Tonkin, mimo że pochodzi z syjamoku, ma w porównaniu z nimi bardzo lekki i elastyczny charakter. Nie odziedziczyła po syjamskich "krewnych" napadów zazdrości i mściwości. Tonkinezy są bardzo miękkie i posłuszne, więc nie ma żadnych specjalnych trudności z ich wychowaniem.

Przedstawiciele tej rasy należą do kotów towarzyszących. Szybko i mocno przywiązują się do właściciela i są gotowi towarzyszyć mu wszędzie. Tonkinezi chętnie chodzą na smyczy, ale wręcz przeciwnie, nie lubią przebywać samotnie w domu. Dlatego najlepiej zabrać kota ze sobą na spacery do parku lub na wycieczkę do kraju.

Koty Tonkin są bardzo dociekliwe i zabawne. Jednak to nie ich natura rozerwać sofę w grze lub podrapać szafę w poszukiwaniu interesujących miejsc. Te koty lubią siedzieć na ramieniu właściciela, przeglądając okolicę.

Tonkinese nie są płochliwe, są towarzyskie i łatwo zbiegają się z nieznajomymi. Jeśli więc w domu często są Goście, kot Tonkin jest najlepszym zwierzakiem domowym.

Zdrowie i pielęgnacja

Tonkineza jest bardzo łatwa w pielęgnacji. Jest to prawdopodobnie jedna z najłatwiejszych w pielęgnacji ras. Te koty mają krótkie włosy, więc nie trzeba ich czesać godzinami. Wystarczy raz lub dwa razy w tygodniu chodzić po nim szczotką. Czasami możesz czesać tonkineza i po prostu rękami. W takim przypadku od czasu do czasu musisz zwilżyć ręce, a następnie wszystkie martwe włosy są łatwo usuwane.

Koty tonkińskie nie muszą ustawiać określonego harmonogramu kąpieli. Zabiegi wodne są przeprowadzane w razie potrzeby. Wystarczy wytrzeć uszy zwierzaka wilgotnym wacikiem, aby usunąć brud. Ważne jest, aby pamiętać, że należy usuwać tylko brud powierzchniowy. W żadnym wypadku nie należy wchodzić głęboko do kanału słuchowego.

Tonkineza charakteryzuje się doskonałym zdrowiem. Istnieje jednak wiele chorób, na które koty Tonkińskie są predysponowane. Na przykład mają niską ogólną odporność na choroby górnych dróg oddechowych. Dlatego musisz monitorować temperaturę powietrza w domu, staraj się nie dopuścić do przeciągów, aby kot nie przeziębił się.

Od swoich "krewnych" – syjamok – koty Tonkińskie przyjęły skłonność do problemów z zębami. Aby wykluczyć takie choroby, nie należy ignorować rutynowych badań weterynarza.