Nibelung

Historia rasy Nibelung

Nibelung to młoda rasa: jej pierwsi przedstawiciele urodzili się w drugiej połowie ubiegłego wieku. To był przypadek: w 1980 roku syn programisty Cory Cobb otrzymał w prezencie czarnego krótkowłosego kota. Z czasem nowy ulubieniec rodziny o imieniu Elsa spotkał się z rosyjski niebieski kot . Rezultatem tego związku było narodziny pięciorga dzieci w 1984 roku. Wśród nich tylko jeden wyróżniał się nietypowo długim płaszczem w Kolorze Niebieskim. To dziecko stało się ulubieńcem Cory Cobb, która postanowiła nazwać zwierzaka Siegfriedem (Sigurd) – na cześć bohatera średniowiecznego germańskiego eposu "Pieśń o Nibelungach".

W 1985 roku historia się powtórzyła. Tym razem w miocie urodziło się dziecko o dłuższej i jaśniejszej sierści niż jej "poprzedniczka". Kot został ochrzczony Brunhildą, ponownie zapożyczając imię ze źródła niemiecko-skandynawskiego. Ponieważ panna Cobb była zafascynowana pięknem i charakterem już dojrzałego Siegfrieda, postanowiła sprawdzić, czy możliwe jest zachowanie tego genotypu nie tylko w miocie, ale także czegoś większego-na przykład nowej rasy. W tym celu kobieta skrzyżowała dwa długowłose zwierzaki. Ta przygoda przyniosła obiecujące owoce w 1986 roku: Brunhilda dała życie trzem kociętom, które w pełni odziedziczyły po rodzicach niezwykły wygląd.

Zachęcona wynikiem krzyżowania Cora Cobb zwróciła się do Międzynarodowego Stowarzyszenia kotów (TICA), chcąc z pomocą genetyków ustalić możliwość stworzenia rasy. Specjalista Solveig Pfluger doszedł do wniosku, że Siegfried i Brunhilda są długowłosymi przedstawicielami rosyjskich niebieskich kotów. Wraz z panną Cobb genetyk podjął się opracowania standardu rasy. Jego ostateczna wersja wywołała falę oburzenia wśród członków TICA i hodowców rosyjskich czworonożnych piękności. Powodem było to, że istniała jedyna różnica między standardami niebieskiego kota a być może nową rasą: Długość sierści. Aby uniknąć konfliktu, Dr Pfluger zrewidowała wymagania dotyczące wyglądu potomstwa Siegfrieda i Brunhildy. Doprowadziło to do oficjalnego uznania kotów przez Stowarzyszenie TICA w 1987 roku.

Przedstawiciele rasy zostali nazwani nibelungami. Według jednej z wersji słowo to zostało zapożyczone od nazwy średniowiecznej Germańskiej sagi Nibelungenlied (stamtąd pochodzą imiona zwierząt domowych Cory Cobb). Inna teoria mówi, że nazwa kotów pochodzi od niemieckiego słowo nebel-mgła. Rzeczywiście: podobieństwo do tego zjawiska atmosferycznego można prześledzić w niebieskawo-srebrnym kolorze zwierząt.

Rosyjskie niebieskie koty zostały uznane za KRZYŻ dla Nibelungów, co pozwoliło na ich krzyżowanie w celu poprawy rasy. Gen długiej sierści, który okresowo pojawiał się w pokoleniach niebieskich piękności, był cennym materiałem do hodowli Nibelungów. Stał się również przeszkodą: hodowcy kotów rosyjskich odmówili uznania nowej rasy i wniesienia wkładu w jej rozwój. To utrudniło hodowlę zwierząt, a Cora Cobb została zmuszona do szukania sposobu na kontynuowanie linii Nibelungów.

Szczęście uśmiechnęło się dopiero w 1988 roku: właściciel rosyjskiego niebieskiego kota – nosiciel tytułu "Suprim Grand Champion" – zaoferował swoją pomoc. Samiec został skrzyżowany z samicą z miotu Brunhildy i Zygfryda. Spowodowało to dalszy wzrost liczebności Nibelungów. W 1995 roku inne główne organizacje felinologiczne uznały nową rasę: Stowarzyszenie Miłośników Kotów (CFF), Światowa Federacja kotów (WCF), Amerykańskie Stowarzyszenie Miłośników Kotów (ACFA). Niezależne federacje Holandii, Niemiec i Belgii nie były wyjątkiem. W 1997 roku TICA dopuściła Nibelungów do udziału w wystawach.

Stopniowo przedstawiciele rasy rozprzestrzenili się na cały świat. Ciekawa jest historia ich pojawienia się w Rosji, a mianowicie w szkółce Krasnogorsk "zimowy dzień". W miocie dwóch niebieskich kotów pojawiło się jedyne dziecko o długiej sierści. Była tak różna od rodziców, że personel hodowli nigdy nie byłby w stanie określić rasy swojego podopiecznego, gdyby nie interwencja amerykańskich ekspertów. Udało im się ustalić, że niezwykły kotek jest jasnym przedstawicielem Nibelungów, a także bardziej zaawansowanym niż bracia z USA. To tłumaczyło zawrotny sukces turzycy (tak nazywano długowłosego kota) na wystawie, na której piękno otrzymało honorową nagrodę.

Niestety rasa Nibelung nigdy nie stała się popularna w Rosji: tylko kilka hodowli zajmuje się hodowlą tych kotów. Zwierzęta występują głównie w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Anglii i większości krajów Europy.

Wideo: Nibelung

Standard rasy Nibelung

Przedstawiciele rasy są silni, a jednocześnie wdzięczni, ukrywają rozwinięte mięśnie pod długą sierścią. Typ płciowy jest umiarkowany: samice są niewiele mniejsze niż samce. Tak więc masa ciała wynosi odpowiednio 3-4 i 5-6 kg. Jednocześnie zrównoważone proporcje zwierzęcia są uważane za bardziej znaczące kryterium w porównaniu z wymiarami ustalonymi przez standard.

Nibelung odnosi się do średnich ras półdługowłosych. Gęsta sierść sprawia, że koty te wydają się niewymiarowe i krępe, ale w rzeczywistości są harmonijnie zbudowane.

Głowa i czaszka

Głowa zwierzęcia ma średni rozmiar i kształt klina. Ma wygładzone kontury, ze względu na długą sierść wydaje się zaokrąglona (choć lekko spiczasta). Czaszka jest płaska, część czołowa i potyliczna są słabo zaznaczone.

Pysk

Kufa w kształcie klina ma wyraźne, a jednocześnie miękkie kontury. Łuki brwiowe są umiarkowanie wypukłe, a kości policzkowe wysokie. Stop-przejście między czołem a nosem-jest reprezentowane przez prawie kąt prosty. Patrząc na Nibelunga z profilu, widać, że nos i podbródek są w tej samej linii. Kanciaste opuszki wąsów nadają kufie "wydymanie", co jest szczególnie widoczne u samic. Nos jest zabarwiony na niebiesko-szaro. Podbródek jest silny i silny.

Uszy

Czubek głowy Nibelunga jest zwieńczony dużymi uszami z delikatnie zaokrąglonymi końcówkami i szeroką podstawą. Charakteryzują się lekko nachyloną postawą. Małżowiny uszne są słabo owłosione, dlatego "Trójkąty" wydają się cienkie i prawie przezroczyste.

Oczy

Są średniej wielkości, owalne, posadzone szeroko i lekko nachylone. Tęczówka jest zabarwiona na Zielono. Oczy kociąt są żółte, ale mają zielonkawą aureolę wokół źrenic w wieku ośmiu miesięcy. W wieku dwóch lat tęczówka ostatecznie zmienia kolor. Preferowane są bogate i głębokie odcienie.

Szyja

Przedstawiciele rasy mają wdzięczną i długą szyję. Często wydaje się krótszy z powodu gęstej "grzywy". Ta ostatnia jest silniejsza u mężczyzn.

Obudowa

Korpus Nibelunga charakteryzuje się lekko rozciągniętym formatem i średnimi rozmiarami. Tułów wygląda sportowo i proporcjonalnie. Osobniki płci męskiej i żeńskiej charakteryzują się atletyczną, ale nie masywną muskulaturą. Kręgosłup jest cienki. Eleganckie kontury zwierzęcia są ukryte przez grubą i obfitą sierść.

Ogon

Długość ogona Nibelunga jest proporcjonalna do długości tułowia kota (idealnie odpowiada odległości od łopatek do kości krzyżowej). Ogon zwęża się od podstawy do zaokrąglonej końcówki, kształtem przypomina pióropusz. Pokryty dłuższą sierścią w porównaniu do ciała.

Kończyny

Przedstawiciele rasy mają długie kończyny z umiarkowanie rozwiniętą kością. Zakończone owalnymi (czasem okrągłymi) łapami średniej wielkości. Palce są ułożone w zgrabną bryłę, co sprawia wrażenie, jakby Nibelung chodził na palcach. Przestrzeń między nimi jest wypełniona kępkami gęstej wełny. Opuszki łap są zabarwione na różowo-szary kolor.

Wełna

Sierść Nibelungów charakteryzuje się średnią długością z niewielkim wydłużeniem włosa ochronnego od obszaru barkowego do ogona. Sierść jest cienka i miękka w dotyku, Podwójna, z gęstym rozwiniętym podszerstkiem. Płaszcz zmienia się w zależności od pory roku: wersja zimowa jest gęstsza, dłuższa i bardziej miękka w porównaniu z wersją letnią. Szyja samców ozdobiona jest grubym "kołnierzem", u samic jest wyrażona w mniejszym stopniu. Sierść jest wydłużona zarówno w obszarze "spodni", jak i na ogonie zwierzęcia. "Futro" Nibelunga ostatecznie powstaje w wieku dwóch lat.

Kolor

Wełna jest równomiernie zabarwiona na niebiesko, preferowane są odcienie o średniej intensywności. Efekt srebrnego połysku uzyskuje się dzięki tippingowi-pigmentacji końcówek wełny na określony kolor. Ze względu na gęstość futra wygląda na to, że Nibelunga otacza tajemnicza, lśniąca aureola. Standard pozwala na łagodne typowanie, ale podstawowy kolor sierści powinien być głęboki i bogaty.

Możliwe wady

Wada rasy nazywa się odchyleniem od standardu, jego stopień jest określany przez profesjonalistów. W przypadku Nibelungów wspomina się:

• Nietypowa pigmentacja tęczówki oka;
• Kwadratowy lub okrągły kształt głowy;
• Masywny i / lub krępy tułów;
• Kolor sierści inny niż niebieski;
• Oczy w kształcie migdałów lub okrągłe;
• Żółte oczy u dorosłych;
• Nadmiernie gruby ogon;
• Słaby podbródek;
• Zez.

Przedstawiciele rasy są dyskwalifikowani z następujących powodów:

• Białe punkty lub oznaczenia charakterystyczne dla koloru pręgowanego(pręgowanego);
• Wełna przylegająca do ciała;
• Amputowane pazury;
• Głuchota i / lub ślepota;
• Niezstąpione jądra.

Postać Nibelunga

Właściciele "mglistych kotów" mówią o nich jak o zwierzętach o niezwykłym charakterze. Tym zwierzętom udaje się połączyć przeciwne cechy. Nibelungi są zabawne, ale jednocześnie potulne; mogą zmęczyć się aktywną pogonią za blaskiem słońca, ale uspokoją się na pierwszą prośbę gospodarza. Koty nie narzucają swojego społeczeństwa członkom rodziny, ale jednocześnie kochają ich towarzystwo. Puszyste zwierzęta są niezależne, ale nigdy nie zrezygnują z czułego uścisku.

Przedstawiciele rasy mają tendencję do przywiązania się tylko do jednej osoby, którą uważają za swojego właściciela. Nibelung spędza z nim większość czasu: podąża za piętami lub wręcz przeciwnie, zwija się w puszystą kłębek na kolanach lub obok siebie na kanapie. Często kot komunikuje się z właścicielem, wydając ciche dudnienie miauczenia. Głos Nibelunga może stać się głośniejszy, jeśli nalega na pyszne jedzenie i czystą tacę. Zwierzęta są bardzo wymagające w tych punktach. Koty nie lubią bałaganu i gwałtownej zmiany otoczenia. Jako konserwatyści nibelungowie stosunkowo długo przyzwyczajają się do nowych warunków.

Zwierzęta ciężko znoszą samotność. Jeśli właściciel regularnie nie ma w domu zwierzątko wyrazi niezadowolenie z kocimi metodami: - odmówi posiłku, pozostawi bez uwagi zabawne gry lub w ogóle подложит w kapcie niemiła "niespodzianka". Takie zachowanie jeszcze nie powód żeby krytykować нибелунга, który chce zwrócić na siebie uwagę. Napięty harmonogram – przyczyna mieć jeszcze jednego zwierzaka, który będzie kotu firmę w twojej nieobecności.

Ponieważ przedstawiciele rasy są nieufni wobec wszelkich zmian, znajomość z czworonożnym przyjacielem powinna być stopniowa i dyskretna. W ten sposób Nibelung szybciej przyzwyczai się do nowego lokatora-oczywiście, jeśli jest wystarczająco przyjazny. Jednocześnie nie ma znaczenia, kogo zabrałeś do domu – psa lub krewnego puszystego przystojnego mężczyzny: zwierzak znajdzie z nim wspólny język i nie nudzi się pod nieobecność właściciela.

Gryzonie ozdobne, ptaki i zwierzęta akwariowe nie są odpowiednim towarzystwem dla Nibelunga. Rasa ma rozwinięte instynkty łowieckie, a małe zwierzęta domowe są łatwą zdobyczą. "Mglisty kot" z podnieceniem wyłowi rybę z wody, dotrze do nieostrożnego chomika, a nawet rzuci się w pogoń za papugą. Właściciele Nibelungów nie zalecają pozostawiania zwierząt samych potencjalnej ofierze, w przeciwnym razie polowanie w domu jest zapewnione.

Flegmatyczny charakter rasy sprawia, że jest ona odpowiednia dla osób starszych i rodzin ze starszymi dziećmi. Te koty lubią spokojną i nie uciążliwą atmosferę; głośne i ostre dźwięki denerwują zwierzęta. Z tego powodu Nibelungów nie należy zabierać do domu z małymi dziećmi: te ostatnie mogą przeszkadzać nowemu futrzanemu przyjacielowi. Zwierzę z pewnością zaprotestuje warczeniem ostrzegawczym lub, co gorsza, zadrapaniami.

W przypadku obcych koty te wolą zachować ostrożność, badając obcych z bezpiecznej odległości lub nawet ukrywając się przed nimi w ustronnym miejscu. Nibelungi nie lubią głośnych firm, więc niewielu uda się zdobyć serce "mglistego kota". Jednak w tym przypadku możesz liczyć tylko na życzliwą postawę: zwierzęta nie są skłonne przywiązać się do nieznanych ludzi.

Nibelung to aktywna rasa, chociaż jej przedstawiciele wydają się spokojni. Koty wolą wyrzucać energię w akrobatyczne akrobacje i piruety. Zwierzęta z łatwością wspinają się na antresole i stamtąd sprawdzają swoje posiadłości. W razie potrzeby nibelungi mogą nawet otworzyć drzwi, sięgając łapami do klamki. Koty nie odmówią gier na świeżym powietrzu z właścicielem. Dotyczy to zwłaszcza młodych osobników gotowych na każdą zabawną przygodę.

Wychowanie i szkolenie

Rasa wyróżnia się wysokim poziomem inteligencji, który umożliwia szkolenie Nibelungów. Od pierwszego dnia pojawienia się zwierzaka w domu konieczne jest przyzwyczajenie go do tacy. Koty zaspokajają potrzeby po przebudzeniu, jedzeniu i aktywnej zabawie. Na początku konieczne jest przymusowe umieszczenie dziecka na tacy. Właściciele Nibelungów zalecają" zachęcanie " instynktu zwierzęcia do zakopywania wypróżnień. Aby to zrobić, ostrożnie weź łapę kotka i zrób z niej stos wypełniacza. W ten sposób dziecko zrozumie, na co czeka właściciel, aw przyszłości użyje tacy jako toalety.

Szkolenie Nibelunga w zakresie drapania odbywa się zgodnie z podobnym schematem. Łapy zwierzęcia są delikatnie trzymane od góry do dołu, pokazując w ten sposób: to miejsce można zarysować. Czynność jest regularnie powtarzana, dopóki zwierzę nie użyje drapaka samodzielnie. Aby przyciągnąć uwagę, zaleca się zaimpregnowanie jego powierzchni substancją o zapachu kocimiętki. W takim przypadku Nibelung będzie bardziej zainteresowany drapakiem.

Szkolenie w domu jest możliwe tylko wtedy, gdy nie ma przymusu. Chociaż przedstawiciele rasy wyróżniają się łagodnym charakterem, nie będą tolerować wymagającej postawy właściciela. Zachęta, pieszczota i dobry nastrój podczas treningu przyniosą bardziej godne owoce, w przeciwieństwie do treningu kijem i piernikiem.

Jednym z głównych praw jest obserwowanie nawyków Nibelunga. Naucz się rozpoznawać, które działania są najbardziej interesujące dla Twojego zwierzaka:

• Nosi w zębach swoje ulubione gadżety – zatrzymaj wybór na polecenie " aport!»;
• Bieganie, nie znając zmęczenia-naucz kota skakać przez obręcz;
• Uwielbia relaksować się w zakamarku-skorzystaj z poleceń " usiądź!"i" leżeć!».

Nie zapomnij zachęcić zwierzęcia swoim ulubionym przysmakiem. Mogą to być granulki suchej karmy lub apetyczna "pyszność" ze sklepu zoologicznego.

Opieka i utrzymanie

Nibelung należy do ras, które wymagają starannej opieki, która zajmuje co najmniej pół godziny dziennie. Jednocześnie lwią część czasu należy poświęcić wspaniałej sierści zwierzaka.

Sierść "mglistych kotów" wymaga czesania wzdłuż włosa ochronnego 2-3 razy w tygodniu. Do zabiegu nadaje się szczotka z naturalnym włosiem lub grzebień z rzadkimi zaokrąglonymi zębami. W okresie sezonowego linienia-jesienią i wiosną-procedura jest przeprowadzana częściej. Zapobiegnie to tworzeniu się kołtunów w gęstym podszerstku kota. Właściciele Nibelungów sugerują przestrzeganie algorytmu: codzienne czesanie zwierzaka szczotką, a raz w tygodniu przerzedzanie jego sierści furminatorem. Aksamit, zamsz lub inna miękka tkanina pomogą nadać włosom zdrowy połysk.

Pamiętaj: jeśli to możliwe, unikaj chodzenia z nibelungiem w otwartym słońcu. Bezpośrednie promienie mogą prowadzić do wypalenia wełny: srebrno-niebieski odcień zostanie zastąpiony czerwonawym lub brązowym.

Nibelung nie wymaga częstych kąpieli, ponieważ regularne zabiegi wodne negatywnie wpływają na stan sierści kota. Myj zwierzaka tylko wtedy, gdy jego futro jest zabrudzone, nie częściej niż 2 razy w roku. Aby to zrobić, użyj specjalnego szamponu zoologicznego o miękkiej formule, który pasuje do rodzaju wełny Nibelungów. Pieścić tylko w kierunku wzrostu włosów delikatnymi ruchami masującymi. Następnie dokładnie spłucz wełnę, aby nie pozostawić na niej kropli produktu.

Uwaga: wełnę Nibelunga można suszyć na dwa sposoby-za pomocą ręcznika lub suszarki do włosów. Jeśli zdecydujesz się na drugą opcję, użyj zimnego dmuchania. Gorący strumień powietrza sprawi, że sierść kota będzie sucha i szorstka.

Aby uniknąć chorób zakaźnych, Regularnie sprawdzaj Oczy zwierzaka. Poranne wydzieliny w rogach można usunąć wacikiem zamoczonym w bulionie ziołowym. Uszy Nibelunga również potrzebują cotygodniowej inspekcji. Nadmiar siarki usuwa się za pomocą wacików bawełnianych. Weterynarze zalecają stosowanie balsamów suszących w celu usunięcia nadmiaru wilgoci z kanałów usznych.

Następnym etapem jest pielęgnacja jamy ustnej zwierzęcia. Powinien być sprawdzany co tydzień, aby wykryć uszkodzone zęby lub zapalenie dziąseł na czas. Do zabiegu użyj zoopasta ze składnikami, które przyczyniają się do zmiękczenia płytki nazębnej i spowalniają rozmnażanie patogennej mikroflory. Mycie zębów Nibelunga nie powinno być częstsze niż 2 razy w miesiącu. Bardziej regularne procedury są obarczone uszkodzeniem szkliwa. Jeśli znajdziesz kamień nazębny, powinieneś udać się do kliniki weterynaryjnej. Specjalista przepisze leczenie: szlifowanie, mechaniczne odpryskiwanie lub czyszczenie ultradźwiękowe.

Aby skrócić pazury zwierzęcia, kup pazur do dezynfekcji przed użyciem. Procedura jest przeprowadzana w razie potrzeby w dobrym świetle: pomoże to dostrzec "żywą" część Pazura i nie dotknie narzędzia. Przydatne będzie wycofanie się z niego 1-2 mm przed odcięciem końcówki. Ustaw pazur prostopadle do powierzchni pazurów. Dzięki temu nie tylko zmniejszysz ból po zabiegu, ale także zapobiegniesz dalszemu rozwarstwieniu pazurów.

Przedstawiciele rasy są lojalni wobec naturalnej żywności i suchej karmy. Pierwsza opcja jest uważana za trudniejszą, ponieważ wymaga opracowania zrównoważonego menu. Dla kociąt odpowiednie są posiłki mięsne dla dzieci, tarty ser, gotowany kurczak z kaszą gryczaną lub płatkami owsianymi, mrożona surowa indyk i wołowina, twarożek bez dodatków – ogólnie wszystkie łatwo przyswajalne produkty. Dla dorosłych Nibelungów odpowiednie jest chude mięso (powinno zajmować co najmniej połowę diety), ryby morskie bez kości, zboża (kasza manna, płatki owsiane, ryż), sfermentowane produkty mleczne i jaja kurze. Na życzenie zwierzaka możesz urozmaicić menu sezonowymi owocami i warzywami.

Ważne jest, aby wiedzieć: suplementy mineralne i witaminy są kluczem do dobrego zdrowia kota. Przed ich zakupem należy skonsultować się z weterynarzem. Kompleksy zawierające wodorosty lub jod mogą zmienić kolor sierści Nibelunga.

Sucha karma jest prostszą opcją, ponieważ przestrzegają już proporcji wszystkich niezbędnych i użytecznych pierwiastków śladowych. Idealne są klasy premium lub super premium. Należy pamiętać, że spożywanie płynnej paszy zwiększa ryzyko kamienia nazębnego, a twarde granulki zapewniają zapobiegawcze czyszczenie. W tym drugim przypadku można kupić specjalne "kości", które nie tylko odgrywają rolę przysmaku, ale także ostrożnie usuwają płytkę nazębną na zębach zwierzęcia.

Nie warto karmić Nibelunga:

• Kasza gryczana, marchewka i wątróbka (zmieniają kolor sierści);
• Smażone lub marynowane potrawy;
• Tłuste mięso-wieprzowina lub jagnięcina;
• Jedzenie z dużą ilością przypraw;
• Mleko (wyjątek – kocięta);
• Kości rurkowe;
• Suszone owoce;
• Wędzone;
• Przez rybę rzeczną;
• Ziemniaki;
• Konserwy;
• Słodycze.

Oddzielną miskę należy regularnie napełniać wodą. Właściciele Nibelungów zalecają zakup butelkowanego, ale możesz użyć przepływu, po naleganiu około 6-8 godzin. Nie zaleca się podawania nibelungu przegotowanej wody: jej spożywanie często powoduje kamicę moczową.

Zdrowie i choroby Nibelungów

Przedstawiciele rasy wyróżniają się dobrym zdrowiem i brakiem predyspozycji do chorób genetycznych. W niewłaściwych warunkach nibelungi mogą paść ofiarą powszechnych dolegliwości kotów. Objawiają się następującymi objawami:

• Odchody z krwawymi wtrąceniami;
• Obfite wydzieliny z uszu, oczu i nosa;
• Spuchnięty i/lub twardy w dotyku brzuch;
• Matowa wełna;
• Zaparcia, biegunka lub wymioty;
• Skrępowanymi ruchami;
• Zaczerwienienie błony śluzowej;
• Brak apetytu;
• Silne pragnienie.

Przy najmniejszej wskazówce choroby zwierzaka skonsultuj się z weterynarzem. Terminowa pomoc wyeliminuje chorobę i uratuje życie futrzanego przystojnego mężczyzny.

Jak wybrać kotka

Możesz kupić czworonożne dziecko bez wad tylko od doświadczonych hodowców zajmujących się hodowlą rasy. Na targach dla ptaków i w sklepach zoologicznych pod postacią Nibelungów często sprzedaje się zwykłe murziki o odpowiednim kolorze. Rasowe i zdrowe zwierzęta ze szkółek będą kosztować przyszłych właścicieli więcej, ale zadowolą cię doskonałą odpornością i zdrowiem.

Hodowcy Nibelungów zalecają zakup kociąt w wieku 3 miesięcy. Dzieci mają już podstawowe umiejętności społeczne, dobre zdrowie i zrównoważoną psychikę. Ponadto potencjalny właściciel nie będzie musiał w najbliższym czasie myśleć o szczepieniach i odrobaczaniu: personel przedszkola już się tym zajął. Dostarczy również paszport weterynaryjny z odpowiednimi znakami.

Od urodzenia kocięta mogą pochwalić się charakterystycznym srebrno-niebieskim kolorem. Czasami spotyka się osobniki o jasnoszarej sierści lub punktach w kształcie pręgowanych pasków, które z czasem zanikają. Tęczówka jest zabarwiona na Żółto i nabiera zielonego odcienia w wieku dwóch lat. Początkowo proste uszy są lekko owinięte po kilku dniach.

Zanim wybierzesz przyszłego przyjaciela, warto zapoznać się ze standardem rasy i zasięgnąć porady eksperta od Nibelungów. Poproś hodowcę o informacje na temat pozytywnych i negatywnych cech miotu, a także o zapoznanie się z rodzicami kociąt. Pozwoli to obserwować dorosłych i zrozumieć, czego można oczekiwać od dzieci w przyszłości.

Jeśli jeden z futrzaków przekonał cię od pierwszego wejrzenia, nie spiesz się z wyborem! Musisz upewnić się, że potencjalny przyjaciel jest zdrowy. Kociak powinien być umiarkowanie zabawny i aktywny; bez cofającej się linii włosów i stanów zapalnych na skórze; z czystymi uszami, oczami, nosem i jamą ustną. Zdrowe dziecko ma elastyczny i proporcjonalny brzuch; obszar wokół odbytu jest suchy, bez wydzieliny.

Wybierając kotka Nibelunga, weź również pod uwagę jego płeć. Najczęściej koty mają bardziej niezależny charakter w porównaniu z czułymi kotami, które często spędzają czas na kolanach właściciela.

Cena Nibelunga

"mgliste koty" to bardzo droga przyjemność. Ponieważ przedstawiciele rasy są dość rzadcy, a oficjalne szkółki, w których hodowane są nibelungi, zwłaszcza koszt tych zwierząt sięga $650 i więcej. Odstrzelone osobniki są oferowane klientom w bardziej przystępnej cenie.

Aby rozszerzyć pulę genów, rasy Nibelungów mogą krzyżować się z ich najbliższymi krewnymi – rosyjskimi niebieskimi kotami. W wyniku tego krycia pojawiają się krótkowłose kocięta-nosiciele genu o długiej sierści. Czasami dzieci są pozostawione do dalszej selekcji, ale najczęściej są wystawiane na sprzedaż. I niech ich koszt zostanie znacznie obniżony, a wygląd nie odpowiada standardowi: zdobędziesz lojalnego i kochającego przyjaciela, który sprawi, że Twoje życie będzie jaśniejsze i bogatsze!