Mekong bobtail

Historia rasy Mekong bobtail

Ojczyzną bobtailów Mekongu była Azja Południowo-Wschodnia. Rasa została nazwana na cześć rzeki Mekong, która płynie w Tajlandii, Birmie, Kambodży, Laosie, Wietnamie. Słowo "bobtail" oznacza obecność krótkiego ogona. Koty były początkowo określane jako syjamskie, a następnie Tajskie, a dopiero w 2003 roku nazwano je Mekong, aby uniknąć pomyłek z innymi rasami. Jednym z pierwszych opisów tych kotów był Charles Darwin, który wspomniał o nich w 1883 roku w pracy "Zmiana zwierząt domowych i roślin uprawnych".

W ojczyźnie rasa była uważana za królewską. Thai Bobtails mieszkał na terenie świątyń i pałaców. Przez długi czas, chroniąc rasę, Tajowie zabraniali wywozu kotów. Mekong Bobtails opuszczał kraj niezwykle rzadko i tylko jako szczególnie cenne prezenty. Wśród odbiorców byli Mikołaj II, ambasador Brytyjski Owen Gould i Anna Crawford – guwernantka dzieci króla syjamskiego. Rasa dotarła do Europy w 1884 roku, do Ameryki w 1890 roku.

Istniała legenda, że tajskie Bobtails towarzyszyły swoim szlachetnym właścicielom nawet w łaźniach-na skręconych ogonach kotów księżniczki zostawiały pierścionki i bransoletki podczas kąpieli. Według innych Legend zwierzęta te w świątyniach miały za zadanie strzec świętych wazonów. Po wysiłku ogony bobtailów skręciły się, a oczy stały się nieco skośne.

Przez długi czas rasa pozostawała niezauważona, uważana za odmianę koty syjamskie . Z tego powodu hodowla była prowadzona przez długi czas na drodze uboju osobników z krótkimi załamanymi ogonami. Ta cecha nie została utracona tylko dzięki indywidualnym fanom tajskich bobtailów. Później profesjonalni felinolodzy zauważyli znaczną różnicę w budowie ciała, ułożeniu uszu, nie mówiąc o naturalnie krótkich ogonach.

Breeders zajęli się systematyczną selekcją dopiero w XX wieku. Specjalny wkład w rozwój rasy wnieśli rosyjscy hodowcy. Pierwszy standard na spotkaniu WCF w 1994 roku w Petersburgu zaproponowała Olga Siergiejewna Mironowa. W 1998 roku żądania zostały skorygowane na posiedzeniu MKEV. W Rosji ostateczne uznanie rasy odbyło się w 2003 roku przy udziale Komisji WCF. W 2004 roku nazwa została zatwierdzona na arenie międzynarodowej, a Mekong bobtail otrzymał indeksację MW. Krzyżowanie z innymi rasami jest uważane za niedopuszczalne, dlatego osoby wywiezione z Azji są aktywnie wykorzystywane do hodowli.

Wideo: Mekong bobtail

Wygląd Mekong bobtail

Mekong Bobtails to średniej wielkości krótkowłose zwierzęta w Kolorze Color Point. Koty są znacznie większe niż koty, ich waga wynosi odpowiednio 3,5-4 kg i 2,5-3 kg. Charakterystyczną cechą bobtaila jest krótki ogon w kształcie frędzla lub pomponu. Dojrzewanie osiąga się w wieku 5-6 miesięcy.

Głowa

Ma zaokrąglone, lekko wydłużone kontury i średnią długość. Kości policzkowe są wysokie, a płynne przejście "rzymskiego" nosa znajduje się poniżej poziomu oczu. Kufa owalna, bez stopy w okolicy wibrysów. Podbródek jest silny, znajduje się w tym samym pionie z płatkiem nosa. U mężczyzn kości policzkowe wydają się szersze w dużej mierze dzięki dodatkowej skórze.

Oczy

Duże, owalne z praktycznie bezpośrednią dostawą. W przypadku bobtailów Mekong dopuszczalny jest tylko niebieski kolor oczu – im jaśniejszy, tym lepiej.

Uszy

Duże, mają szeroką podstawę i zaokrąglone końcówki, lekko pochylone do przodu. Przy wysokim ustawieniu zewnętrzna krawędź jest lekko cofnięta. Odległość pośrednia powinna być mniejsza niż dolna szerokość ucha.

Ciało

Elegancki, muskularny, prostokątny kształt. Plecy są prawie proste, a wzrost w kierunku zadu jest niewielki.

Nogi

Średniej wysokości, smukły.

Łapy

Małe, mają wyraźny Owalny kontur. Na tylnych kończynach pazury nie chowają się, więc podczas chodzenia mogą wydawać charakterystyczny trzon.

Ogon

Ogon Mekong Bobtails jest ruchomy, z załamaniem u podstawy. Jest to unikalna kombinacja węzłów, haczyków, zagnieceń dla każdego zwierzęcia. Długość-co najmniej 3 kręgi, ale nie więcej niż ¼ ciała. Preferowana jest obecność "worka"na czubku.

Wełna

Błyszczące i krótkie, przylegające do ciała i jednocześnie kruche. Podszerstek jest minimalny. Skóra na całym ciele luźno przylega do mięśni, elastyczna (szczególnie na szyi, plecach, policzkach).

Kolor

Dozwolone są wszystkie kolory punktowe z wyraźnymi granicami. Maska nie przechodzi na tył głowy i koniecznie chwyta poduszki wibrysów. Na jasnym brzuchu nie ma plam. Kocięta rodzą się jasne, a punkt objawia się wraz z wiekiem, ale biały kolor u dorosłych nie jest dopuszczalny.

Klasyczny kolor Mekong bobtail jest uważany za Seal Point lub syjamski – sierść od jasnokremowego do jasnobrązowego, z ciemnobrązowymi obszarami w okolicy nóg, uszu, ogona i pyska. RED POINT jest uznawany za najrzadszy – takie koty mają morelową sierść, a kończyny i pysk są czerwonawe. Poszukiwane są również żółwie i czekoladowe Bobtails, a także zwierzęta w Kolorze Niebieskim i pręgowanym.

Charakter Mekong bobtail

Koty rasy Mekong bobtail są bardzo dociekliwe, więc przygotuj się na to, że zwierzak będzie wszędzie za Tobą podążał, towarzyszył we wszystkich pracach domowych, spał w łóżku. Towarzyskie zwierzęta wydają wiele niesamowitych mruczących i gruchających dźwięków, komentując własne działania i odpowiadając na wskazówki właściciela. Jednocześnie są dość powściągliwi, nie pozwalają sobie na gwałtowną manifestację uczuć. Przedstawiciele tej rasy uwielbiają się z nim komunikować, często wymawiając imię.

Koty Mekong mają nawyki "psów": lubią nosić rzeczy w zębach, chętnie wykonują polecenie " aport!", na pewno biegną, aby zbadać i powąchać gościa. W przypadku przymusowej samoobrony częściej gryzą niż używają pazurów. Ale ze względu na pokojową naturę zmuszenie zwierzaka do obrony nie jest takie proste. Mekong bobtail jest cierpliwy wobec małych dzieci. Są to oddane stworzenia, które przywiązują się do wszystkich członków rodziny i dobrze wyczuwają nastrój właściciela.

Rasa łatwo dogaduje się z innymi zwierzętami, o ile są również przyjazne. Ale zanim zaczniesz ryby, ptaki lub gryzonie w tym samym czasie, powinieneś dokładnie pomyśleć, ponieważ koty mają niesamowicie silny instynkt łowiecki. Mekong Bobtails dobrze znoszą Podróże samochodami, ale każde zwierzę może mieć swój własny "tryb prędkości", w przypadku przekroczenia którego kot zaczyna głośno miauczeć, informując kierowcę o dyskomforcie. Jeśli często jeździsz samochodem, powinieneś jak najwcześniej przyzwyczaić swojego zwierzaka do tego sposobu poruszania się.

Jeśli zdobędziesz dwa zwierzęta różnej płci, kot przejmie zwierzchnictwo w parze. Będzie uważnie obserwować, czy kot spełnia obowiązki rodzicielskie: przyzwyczaił potomstwo do karmienia uzupełniającego, drapaka, tacy, lizał je. W takiej sytuacji właściciel praktycznie nie musi zajmować się tymi sprawami.

Nie zamykaj zwierzęcia w osobnym pokoju. Mekong bobtail doskonale nadaje się do trzymania w każdej rodzinie, można go bezpiecznie nazwać puszystym towarzyszem. Zwierzę nie toleruje długiej samotności, co należy wziąć pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o posiadaniu kota.

Opieka i utrzymanie

Mekong bobtail jest niezwykle łatwy w utrzymaniu. Jego krótka, gładka sierść praktycznie nie ma podszerstka, pierzenie przebiega niezauważalnie. Wystarczy raz w tygodniu czesać zwierzaka miękką szczotką do masażu. Warto kupić drapak dla kota, ale na tylnych łapach możesz ręcznie przyciąć pazury. Procedura musi być przeprowadzona bardzo ostrożnie,aby nie uszkodzić pobliskich naczyń.

Aby zapobiec kamienia nazębnego, możesz podać bobtailowi specjalną stałą paszę. Kąpiel dla tej rasy jest opcjonalna, ale niektóre koty uwielbiają wodę. Zabiegi kąpielowe należy wykonywać nie częściej niż dwa razy w miesiącu. W przypadku zanieczyszczenia wełny alternatywą mogą być chusteczki weterynaryjne. Koty Mekong są czyste, zwykle nie znakują terytorium, łatwo przyzwyczajają się do chodzenia na smyczy lub ramieniu właściciela. W zimnych porach roku nie należy nadużywać kąpieli powietrznych-Bobtails są ciepłolubne.

Dieta musi być zrównoważona. Może składać się z produktów naturalnych lub pasz Premium. Nie zaleca się podawania mleka, wątroby, wieprzowiny, kapusty, buraków, dorsza i mintaja, jedzenia "ze stołu". Wybierając naturalne odżywianie, zadbaj o obecność warzyw i zbóż w menu (15-20% diety). Dozwolone jest chude mięso, sfermentowane produkty mleczne. Raz w tygodniu możesz zadowolić swojego zwierzaka jajkiem przepiórczym lub rybą. Ogólnie rzecz biorąc, Mekong Bobtails są wybredne pod względem odżywczym. Rasa nie jest podatna na otyłość, wystarczy karmić dorosłe zwierzę dwa razy dziennie, zapewniając dostęp do czystej wody.

Zdrowie i choroby Mekong bobtail

Rasa ma dobre zdrowie, więc zwykle wystarczy raz w tygodniu sprawdzać uszy, oczy i zęby zwierzaka. Wymagane są również okresowe odrobaczanie i szczepienia zgodnie z harmonogramem. Mekong Bobtails żyją około 20-25 lat, jeśli są odpowiednio pielęgnowane. Najstarszy kot tej rasy skończył 38 lat.

Czasami zwierzęta mają zapalenie dziąseł, zapalenie nosa i tchawicy, chlamydię, mikrosporię, kalcywirozę. Na starość u niektórych osobników rozwija się zapalenie stawów lub niewydolność nerek, a przy braku opieki wypadają zęby.

Jak wybrać kotka

Mekong bobtail nie jest rasą zbyt popularną, dlatego ważne jest, aby poważnie potraktować wybór hodowli. Być może będziesz musiał ustawić się w kolejce na kociaka. Mekong Bobtails rodzą się prawie białe, a plamy pointowe zaczynają pojawiać się w wieku 3 miesięcy. W tym okresie dzieci są gotowe do przeprowadzki do nowego domu. Ostatecznie kolor powinien powstać pod koniec pierwszego roku życia. Kociak powinien być zabawny, mieć jasne oczy, lśniącą sierść i dobry apetyt. Ponadto hodowca jest zobowiązany do przedstawienia dokumentów dla zwierzaka: paszportu weterynaryjnego, metryki lub rodowodu.

Ile kosztuje Mekong bobtail

Możesz kupić kotka wystawowego Mekong bobtail za około $300 - $500. Koty zwykle kosztują więcej niż koty. Cena w dużej mierze zależy od tytułu rodziców. Zwierzę z zewnętrznymi znakami rasy, ale bez dokumentów, można łatwo kupić znacznie taniej – od $50. Również okazy uważane za ubój są zwykle oddawane niedrogo: białe, ze zbyt długim lub krótkim ogonem.