Cornish Rex

Historia rasy Cornish Rex

Niewielu wie, że świat mógł zobaczyć nową rasę znacznie wcześniej niż w połowie XX wieku. Kilka lat wcześniej jej pierwszy przedstawiciel został zauważony w Berlinie w pobliżu jednego ze szpitali. Przechodnie nie zwracali należytej uwagi ani na urok kotka, ani na jego krótką, kręconą sierść: lata powojenne zmusiły Niemców do myślenia o ważniejszych rzeczach niż bezdomne, choć niezwykłe, zwierzę. Z tego powodu rasa Cornish Rex oficjalnie rozpoczęła swoje istnienie w 1950 roku, a przyczyną tego jest zwykły przypadek.

W lipcowy poranek Nina Ennismore-właścicielka małej farmy w pobliżu wioski Bodmin Moor w Kornwalii-czekała na niespodziankę w postaci niezwykłego kociaka, który radykalnie różnił się od swoich miotów. Chociaż czworonożni mieszkańcy angielskich Farm mieli gęstą wełnę, okrągłą głowę i imponujący kręgosłup, noworodek stał się właścicielem kręconej wełny, elastycznego ciała i głowy w kształcie klina. Uszy lokalizatora nadały kociakowi podobieństwo do przedstawiciela cywilizacji pozaziemskiej, a wybrany pseudonim był nie mniej ekscentryczny: dziecko nazwano Kalibunkerem.

Panna Ennismore była zafascynowana nowym podopiecznym, widząc w nim coś więcej niż wyraźną mutację. Jednak ze względu na swoją krótkowzroczność kobieta prawie postawiła krzyż na Cornish Rex, decydując się zabrać dorosłego zwierzaka na kastrację. Na szczęście Weterynarz, do którego skontaktowała się nina, miał solidny bagaż wiedzy z zakresu genetyki i dostrzegł w Calibunkerze potencjalnego przodka nowej rasy. Słuchając zaleceń lekarza, Panna Ennismore zwróciła się do hodowców, którzy w tym czasie cieszyli się autorytetem i byli głęboko szanowanymi ludźmi – A. K. Judah I B. Stirling-Webba

Dr Jude potwierdził słowa weterynarza: Calibunker jest pierwszym przedstawicielem nowej rasy, która zasadniczo różni się od już zarejestrowanych. Odpowiedzialność za jej rozwój spoczywała na barkach Niny Ennismore, która wymyśliła nazwę-Cornish Rex. Pierwsza część słowa wskazywała na ojczyznę rasy, a druga nie mówiła o arystokratycznym pochodzeniu, ale służyła jako odniesienie do poprzedniej działalności kobiety. Hodowała więc króliki rasy astrex, które podobnie jak Kalibunker miały kręcone włosy.

Pierwszą rzeczą, którą Jude i Stirling-Webb zasugerowali, aby przetestować mutację kotka pod kątem odporności. Kiedy zwierzę osiągnęło dojrzałość płciową, Panna Ennismore skrzyżowała je z matką Sereną, która była pospolitym kotem rasowym. W wyniku krycia urodziły się trzy kocięta, z których dwa miały ten sam niezwykły wygląd co Kalibunker. Niestety, tylko jeden z nich przeżył, później nazwany Poldu.

Nina kontynuowała eksperyment z krzyżowaniem Sereny z dwoma kotami, zwracając uwagę na procent "loków" do gładkowłosych kociąt. Było to 55% na korzyść małych rexów. Służyło to jako wyraźny dowód na recesywny typ dziedziczenia: cechy charakterystyczne dla przyszłej rasy pojawiły się, jeśli oboje rodzice byli jej nosicielami.

Sześć lat po rozpoczęciu hodowli Nina Ennismore stanęła w obliczu problemów finansowych, które utrudniły hodowlę kotów. Odbiło się to przede wszystkim na Serenie i Calibunkerze, których spotkał okrutny los. Wcześniej gorąco kochane przez kobietę koty zostały uśpione na prośbę własnej kochanki. Podobny los czekał na cornisha Poldę, gdyby nie terminowa interwencja Stirling-Webba, który kupił kota i sam kontynuował pracę nad rasą. Jednak ta decyzja miała nieprzyjemne, prawie fatalne konsekwencje. Podczas pobierania materiału Poldu został wykastrowany przez nieostrożność. Jedynym zachowanym do 1960 roku przedstawicielem rasy był Sham Payne Charlie, który później zaczęto krzyżować z innymi kotami. Cornish Rex zostały oficjalnie zarejestrowane w Wielkiej Brytanii po siedmiu latach.

Jednak mglisty Albion nie był jedynym miejscem spotkań nowej rasy. W 1957 roku Frances Blanchery nabyła dwie kornisze i przetransportowała je z Wysp Brytyjskich na terytorium Stanów Zjednoczonych. Jednocześnie jeden z rexów (czerwony kolor, zwany także "pręgowanym" lub "pręgowanym") nigdy nie uzyskał potomstwa. Niebieska piękność o imieniu Lamorna Cove miała więcej szczęścia: przybyła do Ameryki praktycznie w rozbiórce i wkrótce urodziła potomstwo w postaci dwóch biało-niebieskich Cornish Rex. Warto zauważyć, że ojcem kociąt był cierpiący Anglik Poldu jeszcze przed niefortunnym spotkaniem ze skalpelem weterynarza. Wraz z tymi uroczymi dziećmi rozpoczęła się dystrybucja rasy w Stanach Zjednoczonych.

Urok potomstwa Lamorny Cove nie mógł się oprzeć hodowcy Ellen Weiss, która kupiła jedno z kociąt i nazwała go Marmaduke. Od niego później wywodzi się wiele linii amerykańskich kornwalijczyków. Chcąc wznieść się o krok wyżej w rozwoju rasy, Weiss skontaktowała się z znaną Niną Ennismore, z którą planowała zawrzeć lukratywną umowę i zdobyć więcej kociąt do dalszej hodowli. Jednak do tego czasu Ennismore pozbyła się już swoich zwierząt i została zmuszona do gryzienia łokci z własnej krótkowzroczności: kwota oferowana Ellen Weiss z nawiązką zrekompensowałaby wszelkie trudności finansowe kobiety.

Po raz kolejny Cornish Rex był zagrożony wyginięciem. Próbując temu zapobiec, Diamond Lee krzyżował rasy między sobą. Godnym materiałem genetycznym do dalszej hodowli stali kornwalijskiej syjamskie , Burman i Amerykańskie koty krótkowłose . Ten eksperyment pociągnął za sobą niewielkie zmiany w wyglądzie rexów, ale jednocześnie dał im ogromną różnorodność kolorów i kolorów. Jednak obecnie krzyżowanie tej rasy z innymi jest surowo zabronione.

W 1983 roku największe organizacje felinologiczne oficjalnie zarejestrowały Cornish Rex. Teraz rasa ta zyskuje coraz większą popularność dzięki wyrafinowanemu arystokratycznemu wizerunkowi i niewyczerpanej miłości do swoich właścicieli.

Wideo: Cornish Rex

Wygląd Cornish Rex

Pomimo faktu, że przedstawiciele rasy wyglądają kruche i wyrafinowane, w rzeczywistości wszystko jest zupełnie inne. Kręcone włosy, przypominające aksamitną tkaninę w dotyku, ukrywają mocne mięśnie i mocny kręgosłup, a ostre pazury i zęby są gotowe do walki ze sprawcą. A masa zwierząt jest znacznie większa niż się wydaje: koty ważą od 4 do 5 kg, a koty od 3 do 4 kg.

Cornish Rex należy do ras krótkowłosych średnich i małych. Jednocześnie typ amerykański wygląda bardziej wyrafinowany i łatwy w porównaniu z angielskim.

Głowa i czaszka

Mieszkańcy USA charakteryzują się jajowatą głową, a rdzenni Anglicy mogą pochwalić się bardziej trójkątnym kształtem. Jednocześnie szerokość i długość głowy obu typów skał są w stosunku 1: 2. Czaszka jest wypukła.

Pysk

Pysk Cornish Rex ma kształt małego klina. Stop jest umiarkowanie wyraźny lub całkowicie płaski. Zaokrąglone czoło przechodzi w nos typu rzymskiego, którego czubek znajduje się w tej samej pionowej linii z silnym podbródkiem. Wysokie kości policzkowe są jasno określone.

Uszy

Mają szeroką podstawę i kształt stożka. Umieszczone stosunkowo szeroko i na średniej wysokości. Końcówki uszu są zaokrąglone, a same "Trójkąty" podkreślają klinowe cechy twarzy.

Oczy

Skośne owalne oczy mają średni lub duży rozmiar. Znajdują się dość szeroko względem siebie. Pigmentacja tęczówki jest bogata i odpowiada kolorowi zwierzęcia.

Szczęki i zęby

Szczęki Cornish Rex są nieoczekiwanie potężne. Zgryz prosty lub nożycowy, dozwolona jest słaba przekąska. Przednie zęby zwierzęcia tworzą linię, która jest wyraźnie widoczna, gdy głowa Rexa jest obrócona w profil. Górne i dolne kły są ułożone symetrycznie, przy czym pierwsze są lekko pogłębione.

Szyja

Elegancka i umiarkowanie długa szyja ma dobrze rozwiniętą muskulaturę.

Obudowa

Cornish Rex jest właścicielem ruchomego i mocnego kadłuba. Ciało jest smukłe i wydłużone, nie ma śladu cylindrycznego kształtu. Napięty brzuch lekko "opada", im bardziej podkreśla grzbiet zakrzywiony łukiem. Mocna Klatka piersiowa jest umiarkowanie szeroka. Pod pewnymi kątami zauważalna jest nieznacznie wyraźna proporcjonalna talia.

Ogon

Cienki ogon zwierzęcia jest wystarczająco długi i delikatnie zwęża się w kierunku końcówki. Mobilność i elastyczność nadają mu podobieństwo do bicza.

Kończyny

Przednie i tylne kończyny Cornish Rex wyróżniają się cienkimi kośćmi, które kontrastują z silnymi mięśniami. Jednocześnie tylne kończyny są mocniejsze, co pozwala zwierzęciu wykonywać znaczne skoki wzwyż. Łapy nie wyglądają na masywne, mają dobrze rozwinięte i długie palce zebrane w owalne opuszki.

Wełna

Jedwabista i miękka w dotyku sierść jest głównym atutem rasy Cornish Rex. Pomimo braku mocnego włosa ochronnego, ściśle przylega do ciała i leży w jednolitych falach. Jednocześnie na dolnej części podbródka, klatki piersiowej i brzucha kota sierść jest nieco krótsza, ale jednocześnie bardziej kręcona.

Kolor

Kolor Cornish Rex może być absolutnie dowolny, zarówno pod względem rodzaju punktów, jak i koloru podstawowego. Odcień monochromatyczny lub klasyczny pręgowany – rasa jest naprawdę bogata we wszelkiego rodzaju kolory. Często spotyka się rysunek syjamski. Osoby o tym kolorze otrzymały nazwę "si-Rex".

Możliwe wady

Wady rasy Cornish Rex obejmują:

• Krótki ogon (całkowicie łysy lub bardzo Kudłaty);
• Krępa lub masywna budowa ciała;
• Zbyt długa lub szeroka głowa;
• Rzadka wełna;
• Łysiejące obszary ciała;
• Mały rozmiar uszu.

Przedstawiciele rasy mogą zostać zdyskwalifikowani z następujących powodów:

• Niewystarczająco aksamitna wełna;
• Obecność grubych włosów ochronnych;
• Nietypowa liczba palców;
• Wyraźne załamanie ogona;
• Amputowane pazury;
• Głuchota i / lub kulawizna;
• Niezstąpione jądra.

Zdjęcie Cornish Rex

Postać Cornish Rex

Czy zniechęca Cię zewnętrzne podobieństwo zwierzęcia do nietowarzyskiego nietoperza lub, co gorsza, obcego? Niech to nieporozumienie zapadnie w zapomnienie tak szybko, jak to możliwe: postać Cornish Rex jest naprawdę wyjątkowa i zasługuje na twoją uwagę.

Ta rasa jest uważana za jedną z najbardziej zabawnych i aktywnych. Cornish Rex nigdy nie stanie się poduszkami na sofie: wygrzewanie się w promieniach porannego słońca i tylko od czasu do czasu rozciąganie się w odpowiedzi na wezwanie nie jest w naturze tych kotów. Zwierzęta uwielbiają eksplorować terytorium (choć znane od dawna), więc nie zignorują ani dudnienia naczyń w kuchni, ani zapomnianej gazety na stole, ani gołębia siedzącego na parapecie.

Każdy przedmiot, który przyciągnie wzrok cornisha, jest automatycznie uważany za zabawkę, więc staraj się nie widzieć delikatnych i szczególnie cennych rzeczy. Zapewnij "ochronę" nawet najbardziej odległym półkom i szafkom, a jeszcze lepiej – odwróć uwagę zwierzaka na czas rzuconą piłką lub zakupioną interaktywną zabawką. Odtworzenie pościgu za łupem Cornish Rex jest po prostu szalone!

Niepowstrzymane przywiązanie przedstawicieli rasy do właściciela sprawi, że nawet najbardziej bezduszna osoba wyda skąpą łzę czułości. Te koty mogą być bardzo uciążliwe, ciągle wirując pod stopami i dając o sobie znać z czułym miauczeniem. Jednak jednocześnie zwierzę subtelnie poczuje nastrój osoby i da długo oczekiwaną samotność, jeśli naprawdę tego chce. We wszystkich innych przypadkach nie można uniknąć losu bycia kochanym na miazgę. Bodanie, skubanie, Lizanie, Deptanie – daleko od pełnego zakresu pieszczot, którymi korniszowie obdarzają swoich właścicieli.

Przedstawiciele tej rasy dobrze dogadują się z dziećmi, ale nie są zachwyceni ciągłym pobytem w ich firmie. Oczywiście zwierzę nie będzie wykazywać agresji wobec dziecka, ale wolałoby zniknąć z pola widzenia, gdy tylko pojawi się przypadek.

Cornish Rex jest nieufny wobec nieznajomych i nie pozwoli na znajomość z ich strony. Zachowanie dystansu jest ważne dla tych zwierząt; są pierwszymi, którzy zaczynają go zmniejszać. Gdy tylko Cornish poczuje, że niebezpieczeństwo lub Zagrożenie nie pochodzi od osoby, chętnie pozwoli się pogłaskać, a nawet wskoczy na ręce, mówiąc coś w języku kota.

Zakładając Rexa jako zwierzaka, przygotuj się na to, że nie może znieść samotności. Zamknięte drzwi i twoja długa nieobecność zmusi zwierzę do nieustannego miauczenia i szukania każdej okazji, aby wyrzucić nagromadzoną energię, co, nawiasem mówiąc, jest obarczone nieprzyjemnymi konsekwencjami. Z tego powodu staraj się zostawić cornisha w towarzystwie innego zwierzęcia, ale pamiętaj, że może być zazdrosny o resztę kotów. Nie zaleca się zakładania ozdobnych gryzoni i ptaków: obudzi to instynkty łowieckie u zwierzęcia.

Cornish Rex to rasa charakteryzująca się miękkością i szlachetnością. Nic nie jest w stanie doprowadzić zwierzęcia do szaleństwa – z wyjątkiem nieprzyjemnych procedur higienicznych. Z góry upewnij się, że zły zwierzak nie "nagrodzi" cię kilkoma zadrapaniami, próbując uniknąć pazurów.

Wychowanie i szkolenie

W świecie kotów Cornish Rex są znane jako prawdziwi intelektualiści, więc łatwo je wychowywać, nawet będąc zabawnymi kociętami.

Gdy maluch przekroczy próg twojego domu łapkami, narysuj wyraźną granicę między tym, co możesz, a czego nie możesz zrobić, i trzymaj się tego wymogu przez całe życie zwierzaka. Jednocześnie kategorycznie nie zaleca się surowego karania cornisha za najmniejszą winę i podnoszenia głosu na niego. Aby wykazać niezadowolenie, wystarczy uderzyć gazetą w podłogę w pobliżu zwierzęcia, ale w żadnym wypadku nie podnosić na niego ręki. W przeciwnym razie w oczach cornisha będziesz wyglądać jak zagrożenie, a nie źródło miłości i uczucia.

Uzbrojony w cierpliwość, możesz łatwo nauczyć przedstawiciela tej rasy podstawowych poleceń "psów": siedzieć, leżeć, miauczeć, a nawet podawać łapę. Często Rex uczy się przynosić właścicielowi piłkę lub inną zabawkę. Koty te spokojnie podchodzą do chodzenia na uprzęży i ogólnie bardziej przypominają psy swoim zachowaniem.

Cornish Rex doskonale rozumie cel tacy i drapaka, więc nie będzie problemów z utrzymaniem higieny zwierzaka.

Opieka i utrzymanie

Przedstawiciele tej rasy nie są najbardziej kapryśni w opiece, ale tutaj możesz znaleźć swoje niuanse.

Ponieważ sierść zwierząt charakteryzuje się brakiem gęstego włosa ochronnego, wydzielina skórna i pot nie są odpowiednio wchłaniane, a tym samym powodują potrzebę cotygodniowej kąpieli kornwalijskiej. W takim przypadku zaleca się stosowanie specjalnych łagodnych szamponów, w przeciwnym razie sierść zwierzęcia straci jedwabistość. Po zabiegach kąpielowych mocno owinąć kota ręcznikiem, aby nie przeziębił się. Jednocześnie konieczne jest wyeliminowanie nawet najmniejszego przeciągu ze względu na zdrowie swojego zwierzaka.

Cornish Rexes nie są podatne na częste i obfite linienie, więc dobrze dogadują się z ludźmi cierpiącymi na alergie na sierść. Aby usunąć martwe włosy, nie musisz kupować specjalnych urządzeń: wystarczy przejść przez ciało zwierzęcia wilgotnym skrawkiem zamszu.

Przedstawiciele tej rasy słyną z małych łap i dlatego nigdy nie ukrywają całkowicie pazurów. Jeśli nie szlifują się naturalnie, nadszedł czas, aby uzbroić się w drapak lub kupić drapak. Aby przyciągnąć uwagę zwierzaka, możesz spryskać go ekstraktem z waleriany lub ozdobić czymś.

Regularnie badaj oczy i uszy cornisha pod kątem wszelkich wydzielin, pamiętając o codziennym czyszczeniu ich wacikiem. Aby uzyskać większy efekt, możesz zwilżyć go zaparzaczem do herbaty. Zwróć uwagę, że ta procedura jest szczególnie niekochana przez wszystkich kornwalijczyków, więc poczekaj, aż Twój zwierzak będzie w zabawnym i sprzyjającym nastroju, aby uniknąć problemów. Jeśli zwierzę odmówi oddania w ręce, przekaż tę sprawę weterynarzowi i poczekaj, aż kot w końcu przyzwyczai się do dyskomfortu.

Konieczna jest również pielęgnacja jamy ustnej. Raz w miesiącu warto myć zęby zwierzaka specjalną pastą. Robiąc to, wykonuj ruchy balayage od podstawy do krawędzi zęba.

Aktywny styl życia Cornish Rex jest głównym powodem, dla którego ciągle odczuwa głód. Zdecydowanie odradza się przekarmianie zwierzaka, ponieważ ta rasa jest podatna na otyłość. Dzienna wartość elitarnej paszy jest więcej niż wystarczająca. W takim przypadku od czasu do czasu konieczne jest rozcieńczenie diety zwierzęcia naturalną żywnością. Idealnie byłoby trzymać się określonego schematu karmienia, w przeciwnym razie zwierzę od czasu do czasu poprosi Cię o smakołyk.

W żadnym wypadku nie traktuj Cornish Rex:

• Nadmiernie słone i słodkie potrawy;
• Małe i duże kości;
• Wieprzowina w dowolnej formie;
• Rośliny strączkowe;
• Grzybami i orzechami;
• Przez rybę rzeczną;
• Mleko;
• Przez wątrobę.

Jeśli chodzi o wodę pitną, nie powinieneś "zachwycać" zwierzaka wodą z kranu, chociaż jest to najłatwiejsza opcja. Woda butelkowana z podziemnych źródeł doskonale ugasi pragnienie Cornish Rex, nie nagradzając go chorobami. Jeśli nie masz możliwości ciągłego zakupu wody butelkowanej, użyj wody z filtra lub poczekaj, aż woda z kranu zaparzy się w szczelnie zamkniętym naczyniu przez 7-8 godzin.

Zdrowie i choroby Cornish Rex

Przedstawiciele tej rasy charakteryzują się dobrym zdrowiem i brakiem określonych chorób. Jednak Cornish nadal ma słabe punkty. Wśród często spotykanych chorób są:

• Zaburzony metabolizm;
• Zanik siatkówki oka;
• "tłusty ogon";
• Hipokalemia;
• Łysienie.

Aby uniknąć problemów zdrowotnych u swojego zwierzaka, konieczne jest regularne odwiedzanie weterynarza w celu badania profilaktycznego. Nie mniej ważne jest terminowe szczepienie (i jest dopuszczalne od trzeciego miesiąca życia zwierzęcia). Zwracając należytą uwagę Cornish Rex, otrzymasz zdrowego i, co najważniejsze, szczęśliwego zwierzaka, który często zachwyci Cię swoimi sztuczkami.

Jak wybrać kotka

Idąc w poszukiwaniu najlepszego przyjaciela, kieruj się prostą zasadą: nie słuchaj nikogo oprócz siebie! Uporczywe zalecenia hodowcy dotyczące tego, który kotek należy kupić, nie zawsze mają pozytywne podłoże. Polegaj tylko na własnej intuicji i nie zapominaj, że Cornish Rex może wybrać właściciela, opierając się na instynktach.

Idealnie, kocięta są odstawiane od matki w wieku 2,5 miesiąca. W przeciwnym razie ryzykujesz posiadanie zwierzaka o niezrównoważonym zdrowiu psychicznym i fizycznym.

Niepożądane jest kupowanie Cornish Rex na tak zwanych targach ptaków: oszczędności na cenie zwierzęcia w przyszłości przeniosą się na ogromne koszty przywrócenia dobrego samopoczucia zwierzęcia. Idealnym miejscem na zakup kociaka będzie hodowla. Nie bój się wydawać się nachalnym hodowcą, zadając pytania: Zwykle sumienni hodowcy chętnie opowiadają o swoich podopiecznych i na pierwszą prośbę pokazują paszport weterynaryjny i inne ważne dokumenty.

Podczas poznawania małych dzieci zwróć uwagę na ich zachowanie. Zauważyłeś najbardziej aktywnego i wesołego? Weź: jest Twój! Ale powolne kocięta, które nie biorą udziału w grze z braćmi, powinny zostać pominięte: prawdopodobnie są chore iw przyszłości dodadzą Ci wiele kłopotów.

Zdjęcie kociąt Cornish Rex

Ile kosztuje Cornish Rex

" kocięta z tego samego miotu powinny kosztować tyle samo " – to główne nieporozumienie wielu. Niestety tak nie jest: koszt Cornish Rex zależy od jego przynależności do jednej z trzech klas:

• Show (od $400 i więcej);
• Brid (od $250 do $400);
• Pet (od $100 do $250).

Aby wziąć udział w wystawach i ewentualne zwycięstwo na nich, zwyczajowo kupuje się Cornish Rex klasy pokazowej. Koty i koty z kategorii "Brid" są przeznaczone do hodowli i dlatego słyną z doskonałego rodowodu. Zwierzęta klasy Pet zaczynają dla duszy. Jednocześnie te ostatnie są często sprzedawane do kastracji, ponieważ nie nadają się do hodowli z powodu pewnych wad rasy. Jeśli nie powstrzymuje cię Niewłaściwa krzywizna ogona lub niedostatecznie wyrafinowana sylwetka cornisha, wybierz kategorię Pet. Jest więcej niż wystarczająca, aby zdobyć lojalnego i kochającego przyjaciela!