kot birmański

Historia rasy kot birmański

Nazwa rasy mówi o historycznej ojczyźnie tych kotów, stanie Birma na zachodnim Półwyspie Indochińskim, który w 1989 roku zmienił nazwę na Myanmar.

Pierwsze koty Birmańskie wylądowały na Starym Kontynencie w 1919 roku. Jako odrębną rasę uznano je w 1925 roku we Francji. Podczas II wojny światowej genotyp przodków współczesnych Birmańczyków został praktycznie utracony. Ale w wyniku hodowli i krzyżowania z syjamskie i koty perskie , święta Birma, jaką znamy dzisiaj, stała się już w połowie ubiegłego wieku.

Oryginalna historia powstania rasy, czyli okres przed pojawieniem się w Europie, sięga wieków i prawie niemożliwe jest ustalenie, skąd pochodzą te bardzo inteligentne i obdarzone szczególnym urokiem zwierzęta domowe. Wiadomo tylko na pewno, że koty te w czasach starożytnych żyły w buddyjskich świątyniach na terytorium Birmy, chroniąc je przed najazdami rabusiów i chroniąc przed ciemnymi siłami nieziemskimi.

Z historią rasy związana jest malownicza legenda, która przenosi nas w te odległe czasy. W jednej z górskich świątyń mnisi buddyści czcili niebieskooką boginię Cun Huance. Była czczona jako przewodnik dusz zmarłych do zaświatów. Niektórzy mnisi po śmierci z jakiegoś powodu nie dostali się do raju i zgodnie z przekonaniem wrócili na grzeszną ziemię w kociej postaci. Kiedy na terenie klasztoru zaczęły pojawiać się czarno-białe koty o żółtych oczach, nikt nie miał wątpliwości: są to wysłannicy Cun Huance. W związku z tym traktowano ich ze szczególnym szacunkiem.

Jeden taki kot o imieniu sinh zakorzenił się u starszego mnicha o imieniu Moon Ha. Od niego, jak głosi legenda, pochodzi kot birmański. Pewnego dnia do świątyni przybyli rabusie, którzy chcieli czerpać korzyści z jego bogactwa, a zwłaszcza posągu niebieskookiej bogini. Mnisi stanęli w obronie swojej siedziby, ale siły okazały się nierówne. Z rąk bandytów zginął również Moon ha, który spadł mocno prosto do stóp Cun Huanceu. A potem wydarzyło się coś niesamowitego. Synkh zeskoczył na głowę zmarłego właściciela, którego futro wydawało się błysnąć, rozświetlając się jasnym blaskiem. Rabusie przestraszyli się i mnisi zdołali ich przegonić. Wierny kot położył się obok bez tchu ciała Moon ha i nie odszedł przez tydzień, po czym zmarł.

Po tych wydarzeniach wygląd mruczących mieszkańców klasztoru zaczął się dramatycznie zmieniać. Oczy żółtej stali są jasnoniebieskie, a czarno-biała sierść nabrała złotego odcienia. Na twarzach pojawiła się ciemna maska, ogon i uszy również pociemniały. Dzięki tej tradycji koty Birmańskie zaczęto nazywać świętymi. Uważano, że jeśli źle poradzisz sobie z przedstawicielem tej rasy, obrazisz go, wtedy taka osoba będzie miała kłopoty i na pewno zostanie ukarana przez wyższe siły.

Przez długi czas rasa ta była znana tylko w samej Birmie i innych stanach Indochin. Reszta świata dowiedziała się o niej dopiero na początku ubiegłego wieku, kiedy milioner Vanderbilt przywiózł świętą Birmę do Francji w 1919 roku. Kupił dwa kocięta, płacąc za nie wspaniałe pieniądze, ale tylko jeden dotarł do nowej ojczyzny. Ta samica urodziła pierwszych europejskich Birmańczyków.

Rasa została oficjalnie zarejestrowana dopiero w 1925 roku, nadając jej nazwę według legendy – święta Birma. Od razu zyskała ogromną popularność w ówczesnych kręgach świeckich. Kocięta były bardzo, bardzo drogie i niewielu mogło sobie pozwolić na ich zakup. Najprawdopodobniej z tego powodu w czasie ii Wojny Światowej rasie groziło wyginięcie. Jakimś cudem fani byli w stanie zatrzymać jednego kota i jednego kota. Dzięki staraniom hodowców Birma przetrwała i zaczęła powiększać swoją populację.

Od drugiej połowy ubiegłego wieku Puszysta birmańska bogini zaczęła osiedlać się w innych krajach. W 1966 roku pierwsze niebieskookie koty trafiły do Stanów Zjednoczonych, a do Wielkiej Brytanii sprowadzono je rok później, w 1967 roku.

Wideo: kot birmański

Wygląd kota birmańskiego

Święta Birma to średniej wielkości kot, którego kolor przypomina kolor jej syjamskich odpowiedników. Jej sierść jest miękka i delikatna. Idealnie, osobnik tej rasy ma futro długie i jedwabiste, a kolor jest punktem koloru. Charakterystyczną cechą Birmańczyków, można powiedzieć, ich wizytówką są jasnoniebieskie oczy i białe "skarpetki" na łapach.

Koty te cieszą się szczególną miłością wśród tych, którzy są zachwyceni kolorem syjamczyków, ale nie lubią tych ostatnich za ich szczupłą budowę i krnąbrne zachowanie. Miłośnicy himalajskich kotów znajdują ujście w Świętej Birmie, ale nie kochają tych ostatnich za ich krótkie i przysadziste ciało. Kot birmański pod tym względem jest prawdziwym znaleziskiem, jest rodzajem średniej wersji, rodzajem równowagi między tymi dwiema rasami. A jako" bonus " właściciele otrzymują jej łagodny charakter i wytrwałość.

Głowa

Birmańczycy mają proporcjonalny, prawie okrągły kształt, szeroki i wyrazisty. Długość nieco przekracza szerokość, czoło na tle raczej zaokrąglonej czaszki wyróżnia się pewnym wybrzuszeniem.

Kufa jest dobrze rozwinięta: szeroka, zaokrąglona, z pełnymi i wyróżniającymi się policzkami. Wydaje się, że jest "ukryta" pod ciemną maską. Kości policzkowe wybrzuszają się. Podbródek jest mocny i mocny.

Nos średniej długości, "rzymski", Przejście (TICA) od czoła do pyska jest wyraźnie określone (FIFe – bez przejścia).

Oczy

Oczy kota birmańskiego są duże, wyraziste, prawie okrągłe, szeroko rozstawione. Szafirowo-niebieskie, ich kolor może wahać się od jasnoniebieskiego do ciemnoniebieskiego. Bardziej preferowany jest ciemny odcień oczu.

Uszy

Znajdują się po bokach głowy, zauważalne jest lekkie pochylenie do przodu. Rozmiar jest średni, końcówki są zaokrąglone. Mogą być rozmieszczone zarówno umiarkowanie, jak i szeroko. Wnętrze małżowiny usznej jest wyraźnie Owłosione.

Szyja

Szyja kotów birmańskich jest krótka lub średniej długości, muskularna i szeroka.

Ciało

Przysadzisty, wydłużony kształt i gęsta Budowa, z dobrze rozwiniętymi i mocnymi mięśniami. Struktura kości jest potężna. Średnia waga dorosłego kota birmańskiego wynosi około 6 kg.

Nogi i łapy

Nogi są grube, mocne, średniej długości, wyróżniają się muskularnością. Na nogach z istniejącymi zmianami koloru mogą pojawić się pierścienie. Duże, mocne i okrągłe nogi, między palcami – kępki wełny.

Ogon

Puszysty, długość Średnia, kolor równomiernie ciemny. Puszysta końcówka. Birmańczyk zwykle "nosi" ogon uniesiony.

Kolor

Koty Birmańskie charakteryzują się różnymi odmianami punktów kolorystycznych, mogą to być oznaczenia szaro-niebieskie i ciemnobrązowe, czerwone i czekoladowe, kremowe i fioletowe. Paleta reszty sierści może wahać się od białej do kremowej.

Pigmentacja, jak u kotów syjamskich, jest dozwolona tylko na kufie (zwanej "maską"), uszach, kończynach i ogonie. Innym znakiem Birmańczyków są białe łapy "obute" w "kapcie" (lub "skarpetki") – odrobina białego, bez zanieczyszczeń, koloru na wszystkich czterech kończynach.

Na łapach sierść jest nieskazitelnie biała, a na przednich nogach nie unosi się powyżej śródręcza. Na tylnych nogach "kapcie" kończą się ostrą "ostrogą". Znajduje się w pewnej odległości (1/2 lub 1/3) między stawami skokowymi a dużą poduszką łapy. Kolor poduszek jest również inny, dozwolone są następujące odmiany: różowy, ciemnobrązowy, kawa z mlekiem, różowy z ciemnymi plamami, kolory cynamonu.

Kocięta Birmańskie rodzą się z nieskazitelnie białym kolorem. Ślady i" skarpetki " zaczynają pojawiać się po 1-2 miesiącach. Ostateczny kolor ustala się tylko u dorosłych. Z biegiem lat sierść ciemnieje.

Możliwe wady

Kolor oczu daleki od przyjętego standardu. Srebrny połysk w jednym lub obu oczach, zez. Obecność białych lub kolorowych plam na klatce piersiowej i brzuchu oraz głowa, jak u Persów i syjamczyków. Niestandardowa struktura ogona.

Wady Dyskwalifikacyjne

Brak białych "kapci" ("skarpet"), "ostróg" i "rękawiczek" oraz obecność plam bieli na kolorowych obszarach wełny.

Sękaty lub zakrzywiony ogon. Przekroczenie" ostrogi " stawu skokowego.

Plamy tam, gdzie nie powinny być: kolorowe – na Jasnej wełnie lub "rękawiczkach", białe – na punktach. Kolorowe plamy na łapach.

Zdjęcia kotów birmańskich

Charakter kotów birmańskich

Ta wdzięczna azjatycka piękność wyróżnia się niezwykłą inteligencją i sprytem. Wydaje się, że rozumie właściciela prawie z pół słowa. Kiedy ktoś mówi, Birmańczyk patrzy uważnie w oczy, dosłownie wpatruje się, jakby rozumiał, o czym mówimy, a nawet próbował uchwycić ukryte znaczenie. Mnisi buddyjscy, którzy zauważyli taką cechę u kotów tej rasy, nazywali ich "okiem nieba".

Charakter kotów birmańskich, jak się nazywa, bez skrajności. Nie obserwuje się dla nich nadmiernej bierności, ale nie mają też zbyt burzliwego temperamentu. Te zwierzęta wyróżniają się spokojem i równowagą. Żartobliwość, życzliwość i czułość to główne cechy Świętej Birmy, za które jest kochana. Te niezwykłe cechy, co dziwne, są bardziej widoczne w osobnikach płci męskiej, choć wydaje się, że powinno być odwrotnie. Bawiąc się z właścicielami, inteligentne koty Birmańskie w ogniu podniecenia nigdy nie drapią. Umiejętność "trzymania się w rękach", jako prawdziwy znak szlachetnej rasy, jest wyraźnie we krwi.

Kot birmański nie toleruje samotności i nie dystansuje się od innych zwierząt w domu, z łatwością dogaduje się z kotami innych ras, a nawet psami. Ale jeśli właściciel poświęci nieco więcej uwagi innym zwierzętom domowym, Birmańczyk może być zazdrosny. Przedstawiciele tej rasy doskonale dogadują się z dziećmi, chętnie się z nimi bawią. Jeśli w domu nagle zapala się atmosfera i szykuje się skandal, mądra święta Birma w jakiś niezrozumiały sposób może rozładować sytuację, sprawiając, że domownicy uśmiechają się i zapominają o kłótniach.

Jednocześnie przedstawiciele tej rasy mają niezależny charakter, a niezależność ta przejawia się coraz wyraźniej wraz z wiekiem. Wygląda na to, że słynny pisarz Rudyard Kipling odpisał im swojego "kota, który chodził sam". Jeśli Birmańczyk nie chce, nie możesz powstrzymać go siłą w pokoju. Uwielbia spędzać czas na świeżym powietrzu, bawić się w ogrodzie lub na osobistej działce, wychodzić na zewnątrz.

Chociaż czuły, zabawny i przyjazny jest częstym stanem Birmańczyków, często zmieniają nastrój. Nierzadko wykazują takie cechy, jak nadmierna ciekawość, nadmierna wytrwałość i czasami skrajna obsesja. Osiągając swój cel w dowolny sposób, birmański kot czasami złości właścicieli, którzy zirytowani mogą go urazić. W takich przypadkach Birmańczyk natychmiast zamienia łaskę na gniew-wykazuje agresję. Jeśli bardzo go obrazisz, może opuścić takiego właściciela na zawsze. Przedstawiciele tej rasy również nie tolerują obojętności wobec siebie.

Aby urozmaicić "wypoczynek" tych zwierząt i poczuć, że właściciele nie są dla nich obojętni i naprawdę kochają, od najmłodszych lat należy stworzyć im warunki do pełnego rozwoju. Byłoby miło zorganizować dla nich coś w rodzaju "wieży", w której mogliby się bawić i odpoczywać. Birmańczycy są łatwo przeszkoleni w prostych poleceniach, do określonego miejsca w domu i do drapaka. Przywiązują się mocno do właściciela, ale bezboleśnie tolerują długą separację.

Pomimo takiej cechy, jak obsesja, kot birmański nie jest obcy taktowi. Jeśli poczuje, że właściciel nie jest w nastroju, po raz kolejny nie podejdzie do porcji pieszczot, ale poczeka na bardziej odpowiedni moment.

Opieka i utrzymanie

Birma jest jednym z najgorętszych krajów na naszej planecie, więc nic dziwnego, że jej rodowity jest zwierzęciem bardzo kochającym ciepło, nie znoszącym przeciągów. Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że zwykłe koty domowe mogą spać na macie, na krześle, ale tylko kot birmański woli spać pod kocem. W ogóle nie jest przystosowany do życia na podwórku i na ulicy, szczególnie w zimnych porach roku. Święta Birma i opady nie dostrzegają, szczerze się ich boi.

Charakterystyczne cechy tej rasy przejawiają się również w strukturze aparatu przedsionkowego – jej przedstawiciele słabo lądują. Dlatego jeśli wypuszczasz kota na balkon, pamiętaj, aby umieścić siatkę na oknie, aby Twój zwierzak nie spadł, gdy, napędzany naturalną ciekawością, zacznie odkrywać wszystko wokół.

Sierść kotów birmańskich nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Nie mają podszerstka, więc czesanie specjalną szczotką wystarczy wykonywać co dwa tygodnie. Codzienna pielęgnacja włosów jest wymagana tylko w okresie linienia – aby uniknąć tworzenia się na niej kołtunów. Uszy wymagają również prostych procedur higienicznych: wystarczy wytrzeć ich wewnętrzną powierzchnię wilgotnym wacikiem dwa razy w miesiącu.

Kąpiel birmańskich kotów to inna historia. Nie lubią zabiegów wodnych, więc bądź cierpliwy. Kąpiel przebiega szybko i bez nerwów tylko wtedy, gdy Birma jest do tego przyzwyczajona od najmłodszych lat.

Karmienie

Dieta kotów birmańskich musi być zrównoważona. W przeciwieństwie do wielu osób nie mają skłonności do "uzależnienia" od żywności. Bez względu na to, ile karmisz Birmę, zje tylko tyle, ile potrzeba, bez przejadania się. Ponadto, oprócz naturalnej aktywności, mają dobry metabolizm, dzięki czemu nadwaga nie zagraża im ani w młodym wieku, ani w dorosłym życiu.

Co więcej, nasza indochińska arystokratka jest prawdziwą smakoszką, to znaczy uwielbia jeść. Nie liczy się dla niej ilość jedzenia, ale jakość. Naturalna żywność mięsna jest najwyższym priorytetem w jej menu. Jeśli raczysz swojego zwierzaka indykiem, wołowiną lub kurczakiem, będzie ci bardzo wdzięczny i odwzajemni jeszcze większą miłość. Niektóre osoby chętnie jedzą gotowane ryby. Ale tłuste mięso i żywność z zawartością soli z diety tych kotów należy wykluczyć, ponieważ jest to obarczone ich zdrowiem: nerki i wątroba mogą ucierpieć.

Wielu z nas jest przyzwyczajonych do karmienia zwierząt domowych produktami i potrawami "ze stołu", czyli zwykłym codziennym jedzeniem, którym żywi się cała rodzina. Święta Birma nie może dać takiego jedzenia! Pikantne i wędzone potrawy również nie powinny wchodzić do jej diety. Możesz dodać gotową paszę do menu, ale tylko wtedy, gdy jest to produkt najwyższej jakości. Tania Karma Twojego zwierzaka oczywiście nie zabije, ale może niekorzystnie wpłynąć na stan jego sierści i skóry, a także przewodu pokarmowego.

Dieta małych kociąt powinna obejmować niskotłuszczowy kurczak i mieloną wołowinę, produkty mleczne. Takie menu będzie kluczem do zachowania jasności wełny w wieku dorosłym. Dzieci, aby w pełni się rozwijały, muszą być karmione 4-5 razy dziennie, wielkość porcji nie powinna przekraczać 150 gramów. Sfermentowane produkty mleczne należy podawać dorosłym kotom, co jest korzystne dla ich zdrowia. Starsze i starsze koty są zwykle karmione dwa razy dziennie, pojedyncza porcja powinna wynosić 200-250 gramów.

Zdrowie i choroby kota birmańskiego

Choroby dziedziczne i genetyczne u przedstawicieli tej rasy są rzadkie, a wszystko to dzięki starannej selekcji. Ogólnie rzecz biorąc, zdrowie kotów birmańskich jest dość silne. Przyjmując zasadę regularnego odwiedzania weterynarza na badania profilaktyczne i rutynowe szczepienia, gwarantujesz w ten sposób swojemu zwierzakowi aktywne życie i długowieczność.

Żywotność Birmy wynosi od 12 do 14 lat. Od tej reguły zdarzają się szczęśliwe wyjątki – na przykład kot Lady Catalina. Ta birmańska rasa z australijskiego Melbourne urodziła się 11 marca 1977 roku i żyła 35 lat, trafiając, dzięki swojemu rekordowi długowieczności, do Księgi Guinnessa. Koty Birmańskie różnią się także płodnością, liczba kociąt w jednym miocie może osiągnąć 10. Udokumentowano fakt, że kot dał życie 19 maluchom naraz, a to także rekord.

W niektórych przypadkach, bardzo rzadkich, Birmańczycy cierpią na chorobę serca, taką jak kardiomiopatia przerostowa. Jej objawy-duszność i kaszel po aktywnych grach, letarg-zwykle zaczynają się pojawiać od najmłodszych lat. U kotów birmańskich występują również patologie aparatu przedsionkowego i dermoidy korzeniowe. Te ostatnie są skutecznie leczone kursem specjalnych antybiotyków, ale pod warunkiem, że choroba nie jest rozpoczęta. Jako środki zapobiegawcze zapewnia się regularne odrobaczanie i szczepienia w zależności od wieku.

Aby kot szlifował pazury, należy go nauczyć drapaka. Staraj się mieć niski dom lub łóżko dla swojego zwierzaka, ponieważ wspinaczka prawie do sufitu nie jest stylem Świętej Birmy, jest statecznym zwierzęciem. Leżanka powinna być wykonana z naturalnych materiałów, każda "chemia" może negatywnie wpłynąć na zdrowie birmańczyka.

Jak wybrać kotka

Kupując kotka birmańskiego, a także każdą inną rasę, chcę mieć pewność co do jego rasy i zdrowia. Zakup od ręki lub w sklepach internetowych nie może tego zagwarantować. Najpewniejszym sposobem, aby się nie pomylić, jest zakup kociaka w certyfikowanej hodowli. Właściciele takich instytucji z reguły cenią swoją reputację, koncentrując się na zdrowiu kociąt, ich wychowaniu i adaptacji społecznej. Tutaj twój przyszły zwierzak zostanie zaszczepiony przeciwko chorobom zakaźnym i zostanie zaszczepiony. Opuszczając hodowlę, kocięta przyjdą do Twojego domu już przystosowane, towarzyskie, wyszkolone na tacy i drapaku.

Wielu na własne ryzyko nadal kupuje kocięta rasy birmańskiej Nie w certyfikowanych hodowlach lub wcale z rąk. W takim przypadku dokładnie zbadaj kociaka. Maluch, który nie ma problemów zdrowotnych, jest zwykle wesoły i aktywny, ma jasne oczy, czyste uszy i lśniącą, grubą sierść. Zapytaj, czy kociak został zaszczepiony, czy ma paszport weterynaryjny, czym karmiono dziecko.

Jeśli zauważysz wydzielinę z nosa lub oczu, lepiej nie kupować takiego kotka – jest droższy dla siebie.

Zdjęcia birmańskich kociąt

Ile kosztuje birmański kot

Hodowle, których specjalizacją jest hodowla kotów birmańskich, są rzadkością w Rosji. Kupowanie kociąt rasowych może przynieść okrągłą sumę. Tak więc osoba z klasy pokazowej będzie kosztować twój portfel około $700. Klasa brydża jest tańsza, około $600. Nawet tańsze, około $500, będzie kosztować kotek klasy Pet. Kotek rasy birmańskiej Bez dokumentów towarzyszących można kupić za zaledwie $100. takie zwierzęta zwykle rodzą się z nieplanowanych kryć i odpowiednio będą bez rodowodu.

Nie zaleca się kupowania kociąt na targach ptasich, poprzez wątpliwe ogłoszenia lub z rąk przypadkowych osób.istnieje duże prawdopodobieństwo, że taki Birmańczyk będzie miał złą dziedziczność i będzie miał cały bukiet chorób. Wielu koneserów rasy, aby zaoszczędzić pieniądze, podejmuje takie ryzyko. Aby je zminimalizować, kupując, zwróć uwagę na ogólny stan przyszłego zwierzaka. Kotek powinien być silny, nie ospały, z grubą błyszczącą sierścią, bez ropnej wydzieliny z oczu i uszu.

Kiedy wszystkie wątpliwości zostaną pozostawione i zdecydujesz się na zakup, który ostatecznie się powiedzie, możesz być pewien: od teraz masz przy sobie lojalnego przyjaciela przez wiele lat. Przedstawiciele rasy kot birmański to bardzo szlachetne stworzenia, które niezmiennie reagują na uwagę i troskę ogromną miłością i oddaniem.