Sheltie

Historia rasy Sheltie

Ojczyzną Sheltie jest Północno – Wschodnia Szkocja, a dokładniej Szetlandy. Odlegli przodkowie owczarków przenieśli się tutaj wraz z pierwszymi osadnikami, którzy szukali świeżych pastwisk dla stad owiec. Rozwijając nowe terytoria, psy swobodnie krzyżowały się z szpicami mieszkającymi na wyspach, dziedzicząc ich cętkowane kolory i lekką, puszystą sierść. Później przyczynili się do rozwoju fenotypu owczarków border collie , king charles spaniele i inne rasy kontynentalne.

Główną działalnością Sheltie było pasterstwo. Małe psy były zręcznie zarządzane z małymi górami owiec, gorliwie śledząc ich ruch i napędzając zwierzęta, które walczyły ze stada. Jednak w XIX wieku brytyjscy rolnicy zainteresowali się hodowlą i wyhodowali kilka szczególnie dużych ras owiec. Gospodarstwa rosły i rozwijały się, owce przynosiły dobre potomstwo, ale biedni Sheltie nie mieli interesów. Olbrzymie Owce kategorycznie odmawiały posłuszeństwa małym i zwinnym psom, w wyniku czego zwierzęta były wyczerpane, a stada nadal rozpraszały się na pastwisku. Wkrótce miniaturowi pasterze zostali zastąpieni przez większych i bardziej odpornych pasterzy, a ród Sheltie zaczął nieuchronnie zanikać.

Brytyjscy entuzjaści zgłosili się na ochotnika, aby uratować degradujące Sheltie. W 1908 roku hodowca James loggy założył pierwszy klub miłośników rasy, którego siedziba znajdowała się w Lerwick (stolicy Szetlandów). Podjęto też próby ujednolicenia wyglądu zwierząt. Zgodnie z pomysłem loggy 'ego rasa miała nosić nazwę "Shetland Collie", co wywołało niezadowolenie ze strony hodowców prawdziwych Scottish Collie . Aby uniknąć kontrowersji i nieporozumień, psy zostały ostatecznie przemianowane na owczarki szetlandzkie.

Na początku XX wieku shelties dotarli do Ameryki, gdzie zrobili prawdziwą furorę. Jednocześnie w środowisku Kynologicznym psy nadal pozostawały na prawach "biednych krewnych", nie uznanych przez żadne Stowarzyszenie. Poddanie się procedurze standaryzacji i uzyskanie upragnionej aprobaty " KS " tubylcom Szetlandów udało się dopiero po zakończeniu II wojny światowej, w 1948 roku.

Wideo: Sheltie

Wygląd owczarka szetlandzkiego

Na pierwszy rzut oka Sheltie to lekka wersja szkockiego Collie. Zwierzęta mają tę samą długą, jedwabistą sierść, spiczasty pysk i bystry wygląd. Shelties zawdzięczają swoje podobieństwo do tej" legendy " brytyjskiej kynologii eksperymentom hodowców, którzy próbując ustabilizować cechy rasowe owczarków aktywnie wiązali je z długowłosymi Collie.

Jeśli chodzi o skromne wymiary psów, można je uznać za wynik adaptacji do siedliska. Przodkowie owczarków szetlandzkich, którzy mieszkali na archipelagu, nie rozpieszczali obfitym jedzeniem, a warunki pogodowe na północy Wielkiej Brytanii pozostawiają wiele do życzenia. Średnia waga dorosłego Sheltie wynosi 5-10 kg. często zwierzęta nie mieszczą się w ustalonych ramach, przybierając kilka dodatkowych kilogramów, na co komisje hodowlane patrzą przez palce. Jednocześnie wzrost zwierzęcia jest wartością stałą i ustaloną przez standard: dla suk – 35,5 cm, dla samców – 37 cm. Odchylenie w dowolnym kierunku o więcej niż 2,5 cm jest uważane za występek i automatycznie wyklucza psa z "kasty wystawowej".

Głowa

Głowa Sheltie jest elegancka, proporcjonalna, w kształcie tępego klina zwężającego się w kierunku nosa. Czaszka jest płaska, bez wyraźnego guzka potylicznego. Linie czoła i pyska są równoległe do siebie. Jest mały przystanek. Kości policzkowe są płaskie na pysku i lekko zaokrąglone na części czaszki.

Nos

Płatek jest mały, czarny.

Zęby i szczęki

Szczęki Sheltie są równe, rozwinięte. Zgryz-Głębokie "nożyczki". Pożądane jest posiadanie pełnego zestawu zdrowych zębów (42).

Uszy

Małe uszy Sheltie znajdują się w bliskiej odległości od siebie. Spokojne zwierzę jest złożone i cofnięte. Czujny Owczarek ma uszy uniesione i skierowane do przodu, a czubek ucha pozostaje opuszczony.

Oczy

Średnie, w kształcie migdałów, posadzone lekko ukośnie. Skóra powiek jest czarna. Odcień tęczówki jest ciemnobrązowy, u osobników w Kolorze marmurkowym-niebieski lub brązowy z niebieskimi plamkami. Spojrzenie uważne, dociekliwe.

Szyja

Szyja Sheltie jest elegancka, dobrze wysklepiona i muskularna.

Ciało

Proste plecy z wdzięcznym zgięciem w okolicy lędźwiowej i zaokrąglonym zadem. Klatka piersiowa jest głęboka, z dobrze wysklepionymi i zwężającymi się ku dołowi żebrami.

Kończyny

Przednie nogi Sheltie są równe, z cofniętymi ramionami równymi długości łopatkom. Śródręcza mocne, kąty barkowe dość wyraźne. Kończyny tylne są proste, z muskularnymi, masywnymi biodrami. Stawy skokowe są ustawione nisko i mają dobre kąty. Owalne łapy z ciasno przylegającymi, wygiętymi palcami. Ruchy są płynne, latające.

Ogon

Z długą sierścią, posadzone nisko i sięgające stawu skokowego. Ogon Sheltie nie jest skręcony, poruszający się pies może lekko unieść się, ale nie powyżej linii grzbietu. Końcówka ma lekko zakrzywioną linię.

Wełna

Sheltie ma podwójną sierść: z grubym i długim włosem okrywowym oraz miękkim, gęstym podszerstkiem. Na szyi okrywowe włosy tworzą bujną grzywę, biodra zwierzęcia ukrywają szerokie "spodnie". Z tyłu kończyn przednich znajdują się długie "pióra".

Kolor

Standardem rasy są następujące typy kolorów owczarka szetlandzkiego:

• Sobol-opcje ciemne i jasne;
• Trójkolorowy / trójkolorowy - czarny tułów z brązowo-czerwonawymi podpalaczami;
• Blue merle-srebrno-niebieskie tło z lekką czarną plamką (Kolor marmuru);
• Czarno-biały - z białymi znaczeniami na czole, szyi, czubku ogona, klatce piersiowej i nogach;
• Czarny z brązowym-z białymi znaczeniami lub bez nich.

Niepożądane: wilcze i szare kolory, oś asfaltu i rdzawych odcieni, a także obecność białych plam na ciele zwierząt dwukolorowych i dużych czarnych znaczeń na sierści marmurowych osobników.

Wady i wady rasy

Każde odchylenie od standardu rasy jest uważane za wadę. Na przykład, aby znaleźć się na czarnej liście Komisji hodowlanej, Sheltie wystarczy mieć jasne oczy (z wyjątkiem osobników w kolorze marmuru), stojące lub wiszące uszy i wady zgryzu. Poważne wady, które psują wygląd rasy, są uważane za:

• Stopa końsko-szpotawa;
• Krótka, kręcona lub falowana sierść;
• Brak wyraźnego podszerstka;
• Zbyt krótki lub skręcony ogon;
• Niekompletny zestaw zębów;
• Wypukłe lub odwrotnie-zakrzywione plecy;
• Krowa;
• Dominujący biały kolor;
• Nos w beżowym lub różowym odcieniu;
• Krótki pysk.

Zdjęcia dorosłych Sheltie

Postać Sheltie

Sheltie jest punktem odniesienia dla zwierzaka. Te delikatne mądre kobiety, które potrafią odczytać nastrój właściciela jednym spojrzeniem, są w stanie stopić nawet najbardziej bezduszne serce. Większość źródeł literackich pozycjonuje owczarki szetlandzkie jako zwierzęta rodzinne, co nie jest do końca prawdą. W rzeczywistości Sheltie może być naprawdę oddana tylko jednej osobie. Oczywiście w stosunku do innych gospodarstw domowych pies jest również w stanie odczuwać szacunek i przywiązanie, ale nadal wybierze kogoś jako przedmiot swojej adoracji. Kupowanie Sheltie, posłuszne chwilowemu impulsowi, nie jest najbardziej rozsądnym aktem, ponieważ przekazanie lub odsprzedanie takiego zwierzęcia oznacza skazanie go na tęsknotę i rozpacz. Uwierz mi, nie ma smutniejszego widoku niż Sheltie, z woli losu porzucony w schronisku dla psów.

Ze względu na naturalną nieśmiałość i wrażliwość owczarki szetlandzkie wymagają jak najbardziej delikatnego traktowania. Tak, te puszyste ładniaczki są posłuszne i wykonawcze, ale tylko do momentu, gdy właściciel zacznie przesadzać. Psy nie mogą znieść twardego nacisku i nie zrobią nic pod presją.

Sheltie okazuje się, jeśli nie idealne, to całkiem dobre nianie. U dzieci owczarki dosłownie nie mają dusz i są gotowe "wypasać"swoje dni. Ale nawet w takim pozytywnym scenariuszu hodowcy nie zalecają nadmiernego obciążania psa działaniami "pedagogicznymi", zwłaszcza jeśli mówimy o małych dzieciach, które nie mają pojęcia o zasadach postępowania ze zwierzętami.

Pomimo ogólnie dobrodusznego charakteru, shelties nie są obce nadmiernej podejrzliwości. Jest to najbardziej widoczne w relacjach z nieznajomymi, których owczarki szczerze się boją. Jednocześnie szczekanie nieznajomego lub przypadkowego przechodnia, który wpadł w pole widzenia, jest dla psa tylko radością. Konflikty z innymi członkami klanu psów tubylcy archipelagu szetlandzkiego wolą rozwiązywać pokojowo. Walka z wrogiem Sheltie jest rzadkim zjawiskiem, a nawet czymś wyjątkowym.

Owczarki Szetlandzkie są zawsze odpowiedzialne za właściciela i jego dobytek, więc jeśli szukasz niezawodnego Stróża do własnego mieszkania, przyjrzyj się bliżej tym dźwięcznym futrzakom. Po prostu nie przesadzaj z ciężarem odpowiedzialności: siedzenie w samotności przez wiele dni, strzegąc dobra mistrza, dla aktywnych i zabawnych Sheltie jest prawdziwą karą.

Przedstawiciele tej rasy uwielbiają się bawić i nie ma dla nich znaczenia, co najważniejsze, że ukochany właściciel bierze udział w tym procesie. Jednocześnie pies nie będzie narzucał swojego społeczeństwa. Jeśli Sheltie nie chce się bawić i komunikować, zajmie pozycję zawieszenia i będzie cierpliwie czekać na moment, w którym właściciel raczy zwrócić na niego uwagę.

Szkolenie i wychowanie

Wysoki poziom inteligencji, rozwinięta intuicja i niemal maniakalne dążenie do zadowolenia gospodarza mogłyby uczynić Sheltie nienagannymi uczniami, gdyby nie ich naturalna nieśmiałość. Oczywiście wśród przedstawicieli tej chwalebnej rodziny są prawdziwe "Lwie serca", ale jest to raczej wyjątek od ogólnej reguły. Głównymi czynnikami, które uniemożliwiają owczarkom szetlandzkim wybicie się na doskonałych uczniów – są obce dźwięki i strach przed niezadowoleniem właściciela. W pierwszym przypadku strach wywołuje wszelkie nieznane źródło hałasu, od transportu publicznego po firmy młodzieżowe. Takie fobie są leczone przez wielokrotne modelowanie niebezpiecznej – z punktu widzenia zwierzaka-sytuacji. Jeśli Sheltie umiera ze strachu na dźwięk ryczących silników, wyprowadź go obok autostrady. Tchórze lecące ze wszystkich stóp od otwieranych drzwi autobusu często jeżdżą komunikacją miejską.

Niepewność co do własnej siły jest trudniejsza do wykorzenienia, dlatego na początkowym etapie szkolenia eksperci zalecają stosowanie metody pozytywnego wzmocnienia. Istotą tej techniki jest nie reagowanie na błędy zwierzaka, ale zawsze zauważanie i zachęcanie do jego sukcesów. Później, gdy pies przyzwyczai się trochę i przestanie się trząść przy każdym popełnionym błędzie, możesz przejść do techniki zespołowej. Nawiasem mówiąc, według trenerów Sheltie wystarczy pięciokrotne powtórzenie polecenia, aby zapamiętać je na całe życie.

Ważny punkt: tylko jedna osoba powinna być zaangażowana w szkolenie Sheltie, która mieszka w rodzinie.

Shelties cieszą się reputacją niezwykle czułych i towarzyskich zwierząt domowych, ale to nie jest powód, aby wychowywać je w atmosferze permisywności. Zwierzę musi zrozumieć, że nie jest centrum wszechświata, a właściciel nie jest wykonawcą psich kaprysów. Szczególnie ważne jest ukształtowanie tego przekonania u samców, które są z natury skłonne do przywództwa. Zauważono: rozpieszczona i zdążona poczuć swój przywilej Sheltie wykonuje polecenia raz po raz i wyłącznie w nastroju.

Poinformowanie psa, kto jest prawdziwym panem w domu, jest na kilka sposobów:

• Nie pozwól, aby zwierzę leżało na twoim łóżku lub kanapie: miejsce każdego psa leży na podłodze, nawet tak uroczej jak Sheltie;
• Zawsze wchodź do pokoju pierwszy-zwierzęta traktują to jako prawo lidera;
• Nie rzucaj psu smakołykami z własnego stołu i odstaw go od żebrania.

Wiek od 2 do 4 miesięcy jest najbardziej produktywny w socjalizacji i wychowaniu zwierzaka. Dwumiesięczne szczenięta są już w stanie zapamiętać własne imię i odpowiedzieć na nie, a także zrozumieć znaczenie polecenia "Uff!». Jeśli przyszły mistrz rośnie w domu, w tym wieku możesz zacząć opanowywać stojak wystawowy. Od czterech miesięcy lekcje stopniowo komplikują: teraz szczeniak musi nauczyć się poleceń " do mnie!"i" blisko!». Półroczne osoby mogą być powoli przyciągane do aktywności sportowej i OKD (ogólny kurs szkolenia). Na spacerach nastolatki mają możliwość prawidłowego biegania (najlepiej pod górę) i skakania przez przeszkody, co ma pozytywny wpływ na rozwój mięśni prostowników. W wieku 9 miesięcy shelties są już wystarczająco silne i wytrzymałe, aby rozpocząć trening agility i Athleisure. Przyszłych uczestników dog show i konkursów tanecznych można zapisać na kursy freestyle i HTM (Heelwork to Music – ruchy do muzyki).

Opieka i utrzymanie

Pomimo efektownego wyglądu, Sheltie nie jest dekoracyjnym futrzakiem, który ma służyć jako dekoracja wnętrza. A eksperci twierdzą jednym głosem: zwierzę, którego istnienie sprowadza się do ciągłego życia w mieszkaniu w oczekiwaniu na spóźnionego właściciela, nie potrwa długo. A to oznacza, że dobry spacer z psem jest niezbędny. Najlepiej byłoby, gdyby dorosły zwierzak spędzał na świeżym powietrzu od 3 godzin dziennie. W przypadku samców preferowane są dłuższe i częstsze spacery, ponieważ samce Sheltie obficie znakują terytorium.

Szczenięta są wyprowadzane na spacer trzy razy dziennie i tylko przy dobrej pogodzie, a czas trwania każdego spaceru nie powinien przekraczać 30 minut. Zimą lepiej jest skrócić czas przebywania dziecka na świeżym powietrzu, aby uniknąć hipotermii. W wilgotne jesienne dni lepiej nie nadużywać promenad. Szczególnie niebezpieczne są śliskie lodowe ścieżki, na których niedojrzałe łapy szczeniaka pełzają w różnych kierunkach, w wyniku czego pies tworzy niewłaściwe ułożenie kończyn.

Zasady postępowania ze szczeniakiem Sheltie, które pomogą zachować reprezentacyjny wygląd zwierzęcia:

• Nie pozwól dziecku zatkać się pod niskimi poziomymi powierzchniami – może to spowodować zwichnięcie kończyn;
• Aby uniknąć tworzenia się niewłaściwej pozycji, zad szczeniąt do 3 miesięcy jest wyprowadzany na spacery w ramionach (dotyczy psów mieszkających w wieżowcach);
• Zabrania się głaskania młodej Sheltie po głowie, ponieważ takie działania zakłócają rozwój prawidłowego ustawienia uszu.

Higiena

Głównym "horrorem", który doświadczeni fani Sheltie lubią zastraszyć świeżo upieczonych właścicieli owczarków – jest sezonowe linienie zwierząt. Podobno w tym okresie mieszkanie zamienia się w jeden duży magazyn psiej sierści, do którego czyszczenia trzeba będzie zatrudnić grupę uzbrojonych w Szczotki i odkurzacze sprzątaczy. Przeciwnie, profesjonalni hodowcy aktywnie chronią zwierzęta, sugerując, że incydenty z włosami mają miejsce tylko u leniwych właścicieli, którzy nie zawracają sobie głowy regularnym czesaniem psa. Prawda, jak zwykle, jest gdzieś pośrodku. Oczywiście owczarki mają dużo wełny i wypadają obficie, ale porównanie sezonowego linienia Sheltie z klęską żywiołową jest wyraźną przesadą.

Zwykle owczarki szetlandzkie są czesane co drugi dzień i robią to warstwami, zaczynając od opracowania włosa ochronnego, stopniowo wybierając gęsty podszerstek. Linienie osobników należy "przetwarzać" dwa razy dziennie, rano i wieczorem.

Ciekawostka: miłym dodatkiem dla każdego, kto jest wrażliwy na zapachy, jest czysta i sucha sierść Sheltie, która prawie nie pachnie jak pies. Lekki "zapach" psa może pochodzić tylko od zwierzęcia złapanego w deszczu i dokładnie mokrego.

Kąpać Sheltie raz na 2-3 miesiące przy użyciu nawilżających szamponów i odżywek. Jeśli z jakiegoś powodu niemożliwe jest zorganizowanie kąpieli dla zwierzaka, możesz ograniczyć się do mycia na sucho. Przed wystawami osoby z klasy pokazowej powinny zostać zredukowane do profesjonalnego groomera, a właściciele zwierząt domowych będą mogli samodzielnie przyciąć swoje zwierzęta.

Zwracaj uwagę na czystość uszu i oczu psa, usuwając nagromadzone w nich zanieczyszczenia za pomocą wacików i czystych chusteczek. Szczególnie ostrożnie należy zwrócić uwagę na obszar za uszami, gdzie wełna szybko się brudzi i może zbłądzić w kołtuny, które obciążają wstęgę ucha i uniemożliwiają jej prawidłowe ustawienie. Zaleca się zakup pasty weterynaryjnej i specjalnej szczotki dla psów w celu usunięcia płytki nazębnej. Jeśli nie ma ich w vetaptek, można je łatwo zastąpić zwykłą szczoteczką z miękkim włosiem i proszkiem do zębów.

Karmienie

Podstawą diety Sheltie karmionej naturalną dietą powinno być białko zwierzęce. Mięso najlepiej podawać na surowo, krojąc je na porcje. Dwumiesięczne dzieci otrzymują mięso w postaci skrobi (zamrożone i starte na grubej tarce). Ryby są lepsze niż ryby morskie. Dorosłe osobniki zadowolą surowe tusze ryb z usuniętymi wcześniej głowami i płetwami. Jeśli próbujesz traktować szczeniaka rybą, lepiej przekręcić go przez maszynkę do mięsa.

Sfermentowane produkty mleczne, sery, zboża i przeciery owocowo-warzywne również z powodzeniem uzupełnią dietę psa. Od czasu do czasu owczarka szetlandzkiego można leczyć kawałkiem chleba żytniego namoczonego w bulionie mięsnym lub kefirze. Sheltie i wszelkiego rodzaju jagody są szanowane, Więc czasami dobrze jest rozpieszczać zwierzaka świeżo zebranymi malinami lub truskawkami. Jako źródło witamin zaleca się, aby psy dodawały do karmy dowolne warzywa (pietruszka, sałata, koperek), które można zastąpić młodymi pokrzywami lub liśćmi mniszka lekarskiego namoczonymi w słonej wodzie.

Produkty, które mogą zaszkodzić Sheltie:

• Słodycze i wszelkie słodycze;
• Kości rurowe;
• Makarony i wypieki z mąki pszennej;
• Rośliny strączkowe i ziemniaki;
• Pikantne, wędzone i pikantne potrawy.

Zdrowie i choroby owczarka szetlandzkiego

Sheltie jest uważana za dość zdrową rasę, której przedstawiciele łatwo żyją do 10-15 lat. Jednak owczarki nadal mają predyspozycje do niektórych rodzajów chorób. Najczęściej shelties cierpią na dysplazję, niedoczynność tarczycy, choroby oczu (zaćma, skręt powieki) i epilepsję. Występują u nich takie dolegliwości jak histiocytoma, wrodzona głuchota, zwichnięcie łokcia, a także choroba Willenbranda-Diane.

Jak wybrać szczeniaka

Wybierz dobrze odżywione, puszyste i ładnie pachnące dzieci. Oczy zdrowego szczeniaka nie powinny łzawić, a obszar pod ogonem powinien być czysty, bez śladów biegunki. Kaszlące i aktywnie drapiące się zwierzęta to wyraźny znak, że w hodowli nie wszystko jest gładkie. Innym powodem do czujności są obietnice hodowcy dotyczące sprzedaży "okazu" szczeniaka. W rzeczywistości breeder nie jest w stanie przewidzieć kariery swojego zwierzaka, nawet jeśli urodził się z interchampionów trzeciej generacji. Jeśli sprzedawca próbuje cię zapewnić inaczej, najprawdopodobniej nie ma zbyt dużego doświadczenia w działalności plemiennej.

Aby sprawdzić reputację zakładu, możesz zażądać od jego kierownictwa aktu kontroli miotu, który jest sporządzany przez specjalistów RKF. Posiadanie tego dokumentu przez hodowcę jest gwarancją, że twoje zwierzę zostanie zarejestrowane w Stowarzyszeniu Kynologicznym. Znajomość z rodzicami szczeniaka jest również dobrą siatką bezpieczeństwa, która pozwala dostrzec potencjał wystawienniczy lub jego brak w dziecku.

Jeśli twoim celem jest Sheltie z klasy pokazowej, poproś hodowcę o kartę przyrostu szczeniąt (metoda Katrin Riemann). Zwierzęta, które w ciągu ostatnich 3 tygodni przybrały na wadze nie więcej niż 900 g, obiecują w przyszłości dopasować się do standardu rasy. Z niedowagi lub zbyt aktywnie rosnących dzieci mogą również okazać się wspaniałymi zwierzętami, ale droga na wystawy najprawdopodobniej zostanie im zamknięta.

Ważne jest, aby wcześniej zdecydować o płci szczeniaka, ponieważ charakter samców i Suk Sheltie znacznie się różni. Chłopcy są trudniejsi do wyszkolenia (wpływ na to ma przywódca stada), a dziewczęta są bardziej ugodowe i dociekliwe. W tym samym czasie, gdy zwierzęta dojrzewają, sytuacja się zmienia. Dojrzałe płciowo suki stają się bardzo przebiegłe i mogą wykazywać samowolę, więc w obchodzeniu się z nimi będziesz musiał szukać nowych podejść. Głównymi "atutami" dziewcząt są przyjazne usposobienie, silne przywiązanie do domu i właściciela, a także szybka adaptacja do zmienionych warunków życia. Samce Sheltie są zewnętrznie bardziej spektakularne niż dziewczęta i znacznie bardziej aktywne. Ponadto, w przeciwieństwie do suk, są całkiem dobrzy w rozdzielaniu własnej miłości między wszystkich członków rodziny.

Ciekawy fakt: pomimo faktu, że pod względem wyglądu suki są znacznie gorsze od samców, cena na nich jest zawsze wyższa.

Zdjęcie szczeniąt Sheltie

Ile kosztuje Sheltie

Koszt szczeniaka Sheltie zależy bezpośrednio od jego klasy, koloru sierści i płci. Najdroższe rodzaje kolorów to bicolor (czarno-biały) i bimel (srebrno-niebieskie tło z białymi znaczeniami). Kolor Soboli jest uważany za dość powszechny, więc takie osoby są o rząd wielkości tańsze.

Średnia cena szczeniaka Sheltie od hodowców krajowych– $250 - $350. zwierzęta z wadami wyglądu, a także gabarytami wykraczającymi poza standard rasy, sprzedawane są na $100 - $150.