Thai Ridgeback

Historia rasy Thai Ridgeback

Czworonożni mieszkańcy wschodniej Tajlandii należą do charakterystycznych ras, których rozwój nastąpił bez interwencji hodowców, zgodnie z prawami doboru naturalnego. Historia ridgebacks rozpoczęła się około 3-4 tysięcy lat temu-To właśnie ten okres datuje pierwsze wzmianki o rasie. Są one reprezentowane przez starożytne rysunki Tajlandii i Kambodży, przedstawiające podobne psy – prawdopodobnie przodków tajskich ridgebacków. Można je rozpoznać po stojących uszach i sierpowatym kształcie ogona. W niektórych miejscach na grzbietach zwierząt widoczny jest również charakterystyczny grzbiet (grzebień z wełny).

Przodkowie "Thais" znaleźli swoje miejsce w źródłach pisanych. Rękopis ayut, pochodzący z pierwszej połowy XVII wieku, wspomina o psach, które mają wiele podobieństw do współczesnych ridgebacków. Brakuje dokładniejszych "wskazówek", które pomogłyby prześledzić historię rasy, więc pochodzenie tych psów jest tajemnicą za siedmioma pieczęciami. Większość hodowców trzyma się następującej wersji: Thai ridgebacks są wynikiem związku aborygeńskich psów i dzikich dingo.

Część niepewności jest nieodłączna w ojczyźnie zwierząt. Oficjalnie obszar dystrybucji Ridgeback jest uważany za wyspę i kontynentalną Tajlandię, ale coraz częściej możliwe siedlisko pierwszych przedstawicieli rasy nazywa się Indonezją.

W pewnym sensie psy odnoszą się do Kundli, jeśli nadasz temu słowu konwencjonalne znaczenie. W swojej historii Thai ridgebacks nie krzyżowały się z innymi rasami i pojawiły się na wolności. Gorący klimat kraju zmusił zwierzęta do pozbycia się masywnej budowy i gęstej sierści. Każde pokolenie tajskich Kundli zyskiwało coraz więcej podobieństw do współczesnych przedstawicieli rasy.

Niewielki obszar dystrybucji psów spowodował przymusowe chów wsobny – krycie blisko spokrewnionych osobników. Zwierzęta, które nie nadawały się do przetrwania, umierały, ustępując miejsca silnym i odpornym braciom. Następnie zwrócili na nie uwagę miejscowi, którzy potrzebowali uniwersalnych psów roboczych do polowania i ochrony mienia.

Rozpoczęły się pierwsze próby udomowienia dzikich zwierząt. Podobnie jak wszyscy czworonożni Aborygeni, przodkowie tajskich ridgebacków wyróżniali się swobodnym i niezależnym usposobieniem. Z tego powodu zwierzęta stanowiły zagrożenie nawet dla ich właścicieli, nie mówiąc już o nieznajomych. Jednak próby udomowienia dzikich psów nie ustały. Ridgebacks byli cenieni za spryt i zwinność. Te cechy pozwoliły tajom wykorzystywać zwierzęta jako pasterzy i siłę pociągową.

Ridgebacks były równie przydatne podczas polowania. Psy towarzyszyły aborygenom w prześladowaniu jeleni, tapirów, dużych dzików, a nawet ptaków. Błyskawiczna reakcja zwierząt uczyniła z nich niezastąpionych towarzyszy myśliwych. Przydatna była również odwaga, z jaką psy mogły rzucić się na niebezpieczne węże, a tym samym uratować właściciela przed śmiercią.

Symbioza ludzi i tajskich ridgebacków przetrwała do XIX wieku. Wraz z postępem technologicznym kolonizatorzy przybyli na ziemie Wyspy Phu Quoc, którzy lubili urocze i niezwykłe psy. Podobną reakcję wywołali ridgebacks wśród europejskich kupców, którzy handlowali z tajskimi aborygenami. Plotka o być może nowej rasie dotarła do czołowych hodowców psów tamtych czasów. Po zorganizowaniu wyprawy do Tajlandii hodowcy psów byli zdumieni: przed nimi pojawiła się nieznana wcześniej odmiana psów!

Nie można było nie zauważyć charakterystycznej cechy – grzebienia rosnącego wzdłuż kręgosłupa. Wśród znanych ras nie było podobnych psów, więc kynolodzy postanowili spopularyzować odkryte zwierzęta.

Wśród pierwszych krajów, które oficjalnie uznały tajskich ridgebacków, znalazły się Tajlandia i Japonia (odpowiednio 1989 i 1990). Inne państwa nie spieszyły się z pochopnymi wnioskami dotyczącymi wyjątkowości psów. Dopiero trzy lata później międzynarodowa organizacja kynologiczna FCI zarejestrowała nową rasę i zatwierdziła jej Standard. W tym czasie księgi hodowlane ridgebacks liczyły ponad pięć tysięcy psów.

Chociaż od tego czasu minęły dwie dekady, "Tajowie" nadal są jedną z najmniej liczących się ras. Tajskie ridgebacki są hodowane nie tylko w ich historycznej ojczyźnie, ale także w Ameryce, a także w Europie i Azji.

Wideo: Thai Ridgeback

Wygląd Thai Ridgeback

Thai Ridgeback to duży pies. Geograficzna izolacja kraju, a co za tym idzie niemożność kazirodztwa z innymi rasami, doprowadziła do logicznego wyniku. Zwierzętom tym udało się zachować pierwotny wygląd bez drastycznych zmian. Proporcje silnego ciała ridgebacka są nieco nieregularne:wysokość zwierzęcia w kłębie jest mniejsza niż długość jego ciała (stosunek wynosi 10: 11). Mięśnie są rozwinięte.

Standard rasy określa wysokość Suk i samców: 51-56 i 56-61 cm dokładne parametry wagi psów nie są określone, ale powinny być proporcjonalne do wysokości w kłębie: około 23-34 kg dla samców i 16-25 kg dla samic.

Głowa i czaszka

Kształt głowy tajskiego ridgebacka jest klasyfikowany jako typ wilka. Podczas badania zwierzęcia z boku zauważalna jest pochyła linia czoła. Okresowo pojawiają się na nim małe fałdy skórne, gdy Ridgeback jest ostrożny lub zainteresowany. Czaszka jest zaokrąglona, spłaszczona w obszarze między uszami. Jego długość i przód są w stosunku 3:2.

Pysk

Pysk w kształcie klina jest nieznacznie krótszy niż czubek głowy ridgebacka. Stopa jest wyrażona dość umiarkowanie, ale jednocześnie jest wyraźnie widoczna pod każdym kątem. Płaski grzbiet nosa zwęża się do płatka o czarnych lub niebieskawych odcieniach (ten ostatni jest dopuszczalny tylko dla "Tajów" o niebieskim kolorze). Wyraziste kości policzkowe kontrastują z płaskimi policzkami. Ciasne usta psa nie dają wrażenia bryły, ponieważ przylegają do zębów i całkowicie je ukrywają.

Uszy

Głowa tajskiego ridgebacka jest "ozdobiona" trójkątnymi uszami średniej wielkości. Są umieszczone po bokach czaszki, lekko pochylone do przodu. Końcówki nie są zaokrąglone, a małżowiny uszne są otwarte. Bańki są zabronione.

Oczy

Duże oczy psa mają kształt migdałów, osadzone dość głęboko w stosunku do pyska. Powieki są suche, ściśle przylegają do gałek ocznych; nacięcie jest owalne. Preferowana jest brązowa pigmentacja tęczówki (im bardziej nasycony odcień, tym lepiej). U zwierząt w Kolorze Niebieskim dopuszczalne są bursztynowe oczy.

Szczęki i zęby

Mocne i mocne szczęki tajskiego ridgebacka tworzą zgryz nożycowy. Zęby ściśle przylegają do dziąseł i tworzą pełny zestaw. Język psa wyróżnia się czarną pigmentacją lub obecnością plam tego samego koloru.

Szyja

Mocna szyja "tajskiego" jest ustawiona wysoko i dumnie, wyróżnia się lekkim zgięciem i brakiem zawieszenia. Rozwinięte mięśnie są dobrze wyczuwalne przez skórę zwierzęcia.

Obudowa

Tułów tajskiego ridgebacka charakteryzuje się umiarkowanie wydłużonym formatem. Prosta linia grzbietu przechodzi w płaską dolną część pleców, a następnie w zaokrąglony, nachylony zad. Wydłużone żebra tworzą rozwiniętą, owalną w przekroju klatkę piersiową sięgającą łokci. Brzuch i pachwina są napięte.

Ogon

Stosunkowo długi ogon ridgebacka jest zakrzywiony sierpem i zwęża się od podstawy do końca. Przeważnie pędzi pionowo w górę.

Kończyny przednie

Kości ramienne i łopatki są skierowane do tyłu. Proste przedramiona przechodzą w śródręcza, których lekkie nachylenie jest zauważalne podczas badania psa z profilu. Łapy tajskiego ridgebacka wyróżniają się owalnym kształtem i stłoczonymi palcami. Poduszki są szorstkie w dotyku. Pazury są mocne, pigmentowane w ciemnych lub jasnych odcieniach (druga opcja jest mniej preferowana).

Kończyny tylne

Biodra ridgebacka mają rozwiniętą i silną muskulaturę. Kąty stawów kolanowych i skokowych są wyraźne, przy czym te ostatnie są dość niskie. Równoległe śródstopie są ściśle proste, co jest szczególnie widoczne z tyłu. Stłoczone palce tworzą pełne wdzięku owalne łapy. Dopuszczalna jest zarówno ciemna, jak i jasna pigmentacja pazurów. Poduszki są elastyczne i sztywne.

Sposób poruszania się

Thai ridgebacks zachowują wyraźny rytm, umiarkowanie rozciągając każdy krok, ale nie pozwalając na "machanie" ciałem. Przednie i tylne kończyny zwierzęcia nie są wyrzucane w żadnym kierunku, zapewniając silne pchnięcie. Ruchy są harmonijne i swobodne, z proporcjonalnym układem stawów względem siebie.

Wełna

Ridgebacks należą do ras psów krótkowłosych. Dzięki swojej miękkości włosy przypominają drogi welur. Podszerstek jest prawie całkowicie nieobecny. Sierść zwierząt dzieli się na cztery kategorie.

• Super krótki welur (długość włosów-0,1-0,3 cm). Wygląda najmniej reprezentacyjnie, ponieważ z daleka pies wydaje się łysy. Jednocześnie krótka sierść nie chroni ridgebacka przed ukąszeniami owadów, które "ozdabiają" ciało plamami i pęcherzami.
• Aksamit (długość włosów wynosi 0,5-0,8 cm). Delikatny i przyjemny w dotyku. Doskonale radzi sobie z pełnieniem funkcji ochronnej, w przeciwieństwie do poprzedniego typu.
• Krótki (długość włosów-do 1 cm). Jest uważany za Typ pośredni między aksamitem a standardem.
• Standard (długość włosów wynosi 1-2, 5 cm). Płaszcz chroni nie tylko przed uciążliwymi owadami, ale także przed niekorzystnymi warunkami klimatycznymi.

Kluczową cechą tajskich ridgebacków jest wyraźnie wyprofilowany grzbiet z tyłu. Wśród jego powszechnych form wyróżnia się:

• Skrzypce;
• Gitara;
• Arrow;
• Kręgle;
• Siodło;
• Igloo;
• Arkusz;
• Pióro.

Grzebień nie powinien wchodzić na boki psa. Loki na końcach włosów są dopuszczalne, a ich symetria jest więcej niż pożądana. Idealnie, długość grzbietu wynosi ¾ długości grzbietu. Niewielkie odchylenia w granicach 2-3 cm nie są uważane za wadę rasy.

Kolor

Standard rozpoznaje jednolite kolory w następujących odcieniach:

• Jasny płowy;
• Niebieski;
• Red;
• Czarny.

Dopuszczalna jest biała plama na klatce piersiowej zwierzęcia.

Możliwe wady

Typowe wady rasy Thai Ridgeback obejmują:

• Zygzakowaty lub rozdarty grzbiet;
• Zgryz prosty i klinowy;
• Jasna pigmentacja tęczówki;
• Zaokrąglone końcówki uszu;
• Nietypowy kształt pyska;
• Pełne usta;
• Obfity podszerstek;
• Okrągły kształt oczu;
• Krótki ogon.

Wśród wad dyskwalifikujących wyróżnia się:

• Oczywiste odchylenia w wyglądzie;
• Płochliwe lub agresywne zachowanie;
• Niezstąpione jądra do moszny;
• Całkowita nieobecność Ridge ' a;
• Kolory biały i tygrysi;
• Długa wełna.

Zdjęcie Thai Ridgeback

Postać Thai Ridgeback

Rozmowa z Thai Ridgeback przypomina słynny film "Poskromienie złośnicy". Tylko doświadczeni hodowcy psów mogą podnieść klucz do serca zwierzaka. Ekstrawagancki wygląd to nie jedyna różnica między Thai ridgebacks a innymi psami. Charakter tych zwierząt charakteryzuje się odpornością graniczącą z uporem. Ridgebacka nie da się reedukować, a Rzadki sukces w tej sprawie przerodzi się w problemy z psychiką psa. Z tego powodu przedstawiciele rasy potrzebują doświadczonego i cierpliwego właściciela, który nie boi się trudności w komunikacji ze swoim zwierzakiem.

Pamiętaj: samce mają tendencję do większej dominacji i niezależności niż suki, dlatego ważne jest, aby wziąć pod uwagę ten punkt podczas interakcji ze zwierzęciem.

Nie należy jednak krzyżować tajskich ridgebacków tylko ze względu na ich niezależny charakter! Właściciele tych psów mówią o nich jako o najbardziej oddanych przyjaciołach i towarzyszach. "Tajowie" nie mogą znieść samotności i wolą kąpać się w promieniach powszechnej miłości i uwagi rodziny. Jednocześnie ważne jest, aby nie podnosić głosu zwierzęcia, jeśli denerwuje cię tak silna obsesja. Przedstawiciele rasy wyróżniają się subtelną organizacją duchową, a chamstwo ze strony właściciela spowoduje nieodwracalną urazę.

Rozwinięta inteligencja tajskich ridgebacków w połączeniu z ich spostrzegawczością daje zdumiewający wynik. Psy dokładnie analizują to, co się dzieje, słuchają ludzi i rozróżniają ich intonacje. W odpowiedzi na swój pseudonim Ridgeback zademonstruje skrajny stopień zainteresowania i nie oderwie wzroku od mówcy. Jednocześnie na czole zwierzęcia pojawią się charakterystyczne fałdy, które jak najjaśniej wskazują na bezpośredni udział w "dialogu".

Przedstawiciele rasy są dość sprzeczni w swoich pragnieniach: teraz potrzebują aktywnego spaceru, a po pięciu minutach wygodnie wąchają ściółkę i widzą soczyste kości mięsne we śnie. Thai ridgebacks mają tendencję do dostosowywania się do trybu życia swojego pana. "Wychodzenie" może poczekać do pewnego momentu: ridgebacks nie wskoczą na drzwi z głośnym szczekaniem i pójdą za tobą ze smyczą w zębach. Jednak brak świeżego powietrza i nowych doświadczeń negatywnie wpłynie na zrównoważoną psychikę Twojego zwierzaka.

Rozmowa z nieznajomymi nie podoba się psu. Tajskie ridgebacki są ostrożne wobec obcych, nie dają się głaskać i nie reagują na pieszczoty przyjaznym machaniem ogonem. Ta nieufność jest kluczem do udanej roli psa stróżującego. Jednak dla zagorzałej i bezinteresownej straży ridgebackom brakuje agresywności. Zwierzę raczej wyda warczenie ostrzegawcze niż rzuci się do ataku na osobę, która nielegalnie zaatakowała jego domenę. Głośne szczekanie i atak to ostatnia rzecz, jakiej można oczekiwać od ridgebacka. Jednak tylko szaleniec będzie wkraczał w posiadanie poważnego i posągowego przystojnego mężczyzny, przypominającego przedstawiciela ras bojowych, więc wygląd "tajskiego" gra tylko na rękę.

I niech twoi przyjaciele nazywają ridgebacka nietowarzyskim "zrzędą": wiesz, jak czuły i kochający może być zwierzak! Przedstawiciele rasy dobrze dogadują się nie tylko z członkami rodziny, ale także z innymi zwierzętami. W towarzystwie tajskiego ridgebacka nie boi się nawet zostawić kota: raczej podzieli się ściółką z miauczącym kolegą, niż ruszy w pościg. Ostatnia aktywność ridgebacks jest pozostawiona na spacery, gdzie nie przegapisz ani jednego kota podwórkowego, gołębia i wróbla. Lojalny stosunek do innych psów utrzymuje się tylko do otwartej agresji ze strony przeciwnika.

Ridgebacks dusze nie czają się u dzieci i są gotowe do wzięcia udziału w ich aktywnych grach przez cały dzień. Jednocześnie psy wykazują całkowitą protekcjonalność wobec nieostrożności małych członków rodziny i nigdy nie reagują na nie groźnym uśmiechem. Jednak częste interakcje dziecka z" tajem " mogą sprawić, że ten ostatni będzie wyjątkowo niegrzeczny: Ridgeback potrzebuje pewnej ręki i uważnej kontroli, czego nie można oczekiwać od dzieci. Jeśli to możliwe, NIE zostawiaj zwierzaka samego ze swoim dzieckiem-pozwoli to uniknąć wielu incydentów w przyszłości.

Thai ridgebacks to prawdziwi czworonożni sportowcy. Zwierzęta te nie wyobrażają sobie życia bez biegania i Skakania od szczenięcia. Dostosuj codzienną rutynę, aby Twój zwierzak mógł wylać całą energię podczas spaceru. W przeciwnym razie Ridgeback będzie wymagał "kontynuowania bankietu" po powrocie do domu. Piłka, frisbee, a nawet kij podniesiony z ziemi są twoimi najlepszymi pomocnikami.

Dzicy przodkowie rasy przekazali psom instynkty łowieckie, które wciąż dają o sobie znać i sprawiają, że chodzenie bez smyczy jest prawie niemożliwe. Każda żywa istota o mniejszych rozmiarach jest uważana przez Thai Ridgeback za zdobycz, dlatego ważne jest, aby w tym momencie kontrolować zwierzaka. Uwaga: samce uciekają częściej niż suki, więc nie powinieneś dawać im pełnej swobody działania.

Wychowanie i szkolenie

Wychowanie tajskiego ridgebacka nie jest łatwym zadaniem. Najlepiej zacząć ćwiczyć z psem w wieku półtora miesiąca, ale często nie jest to możliwe: hodowle wystawiają Szczenięta na sprzedaż dopiero po osiągnięciu trzech miesięcy. Dostosowanie dziecka do nowych warunków zajmuje nie więcej niż jeden dzień: nie powinieneś dawać zwierzakowi odpustów od pierwszego dnia pojawienia się w domu. Bądź wytrwały i dyplomatyczny; bierność i okrucieństwo w kontaktach z ridgebackiem są niedopuszczalne.

Dorastając, pies nie opuści próby przetestowania Twojej cierpliwości "pod kątem siły". Nie martw się, zwierzak nie przestał cię kochać bezgranicznie. Powodem tego jest złośliwy charakter tajskiego ridgebacka. Komunikując się ze zwierzęciem, musisz nauczyć się następujących rzeczy: zwierzę ma zawsze rację, a tylko Ty możesz być uważany za winowajcę tego problemu. Pogodzenie się z tą myślą jest dość trudne, więc nie odmawiaj sobie możliwości skontaktowania się z profesjonalistą, jeśli wychowanie tajskiego ridgebacka poszło nie tak.

Ridgebacks mają tendencję do żebrania przy stole – i wcale nie chodzi o ciągłe uczucie głodu! W oczach psa prawo do rozpoczęcia posiłku jest głównym znakiem przywództwa. Poinformuj zwierzaka, że nie wkraczasz na jego kawałek, ale nie zamierzasz też przekazywać wodze. Najmniejsza ugodowość okaże się, że Ridgeback organizuje codzienny dyżur w kuchni i będziesz musiał odizolować zwierzaka na czas rodzinnego obiadu.

Przedstawiciele rasy są bystrymi i inteligentnymi zwierzętami, więc chętnie uczą się nowych rzeczy, jeśli oczywiście są w dobrym nastroju. Podstawowe polecenia są niezbędne, ale nie mniej uwagi należy poświęcić nauce dyscypliny i samokontroli. Z natury ridgebacks nie mają skłonności do zachowań impulsywnych, ale niewłaściwa socjalizacja może wywołać tchórzostwo, a nawet agresję. Nie zachęcaj psa, jeśli wykazuje nietolerancję wobec kogoś. Agresywne zachowanie musi zostać powstrzymane, nawet jeśli Ridgeback rzucił się na twoją obronę. Powściągliwa pochwała jest więcej niż wystarczająca. Zwierzę nie powinno kojarzyć bestialskiego uśmiechu z Twoją nieograniczoną radością, w przeciwnym razie powtarzający się incydent jest nieunikniony.

Pochwała, smakołyk i motywacja to trzy wieloryby, na których opiera się właściwy trening tajskiego ridgebacka. Postaraj się zorganizować szkolenie psa w taki sposób, aby przypominało ekscytującą grę. W przeciwnym razie pies wykaże niezniszczalny upór. Zwierzę z łatwością zrozumie zasadę prostych poleceń i oprze się ich długiej nauce.

Przedstawiciele rasy świetnie prezentują się w psich sportach – w szczególności freestyle i agility – dlatego zaleca się rozcieńczenie nimi monotonnego procesu szkolenia.

Opieka i utrzymanie

Thai Ridgeback to idealna opcja do utrzymania w mieszkaniu. Nie pachnie jak "pies", a krótka sierść zwierzęcia nie powoduje niepotrzebnych niedogodności nawet podczas linienia, które występuje raz w roku. Psy "welurowe" tracą znacznie mniej sierści niż w przypadku standardowej osłony. Obfite linienie jest ważnym powodem, aby udać się do weterynarza i zdrapać, aby ujawnić obecność roztocza podskórnego.

Pielęgnacja włosów Ridgeback jest dość prosta i ogranicza się do regularnego szczotkowania dwa razy w tygodniu. W takim przypadku zaleca się użycie szczotki z naturalnego włosia lub gumowej rękawicy. Nie tylko usuwają martwe włosy, ale także zapewniają Twojemu zwierzakowi przyjemny masaż, który poprawi krążenie krwi. Podczas linienia konieczne jest powtarzanie procedury każdego dnia.

Brak podszerstka sugeruje jedyną możliwą opcję trzymania tajskiego ridgebacka – w pomieszczeniu, w którym nie ma przeciągów. W zimnych porach roku zadbaj o ciepłe ubrania dla swojego zwierzaka. W przeciwnym razie przeziębienia staną się znanym zjawiskiem, a odporność ridgebacka znacznie się stępi.

Przedstawiciele rasy nie tolerują wilgoci i obfitej wilgoci, więc nie powinieneś celowo organizować romantycznego spaceru w deszczu. Jeśli zła pogoda złapie cię daleko od domu, bądź pewien: Thai Ridgeback z nieodłączną pedantycznością ominie wszystkie kałuże na swojej drodze. Po takim spacerze wystarczy wytrzeć łapy zwierzęcia: jego czystość nie pozwoli całkowicie zabrudzić się w błocie. Kąpać ridgebacka nie częściej niż raz w miesiącu: to więcej niż wystarczające. Poza tym te psy nie lubią wody. Dla nich upalny dzień nie jest powodem do kąpieli w najbliższym stawie. Wręcz przeciwnie, zwierzę obejdzie go dziesiątą drogą i spróbuje nie moczyć łap.

Ważne: do kąpieli Thai Ridgeback używaj tylko specjalnych szamponów zoologicznych o miękkiej formule. Pomogą one uniknąć agresywnego działania środków powierzchniowo czynnych na sierść Twojego zwierzaka.

Otwarte małżowiny uszne psa są sprzyjającym środowiskiem do rozmnażania się patogenów i gromadzenia się kurzu. Aby uniknąć infekcji, regularnie czyść uszy tajskiego ridgebacka, uzbrojony w wacik i specjalny produkt higieniczny, który można znaleźć w większości sklepów zoologicznych. Alternatywnie użyj słabego kwasu borowego.

Oczy zwierzęcia zasługują na nie mniejszą uwagę. Poranne wyładowanie w rogach jest częstym zjawiskiem: dzięki nim następuje oczyszczenie nagromadzonych pyłów. Te grudki można łatwo usunąć wilgotną, niestrzępiącą się szmatką. Ważne jest, aby nie wycierać oczu tą samą stroną szmatki. W celu zapobiegania konieczne jest stosowanie wywaru z rumianku raz w tygodniu: zapobiegnie to nadmiernemu "zakwaszeniu".

Zęby Thai Ridgeback wymagają szczotkowania 3-4 razy w tygodniu. Używaj specjalnych past dla psów:" ludzkie " produkty higieniczne mają ostry smak i zapach, bardzo się pienią i dlatego nie nadają się do jamy ustnej zwierzaka.

Przedstawiciele rasy to energiczne i aktywne zwierzęta, które szlifują pazury podczas długich spacerów. Niemniej jednak warto zaopatrzyć się w Pazur dla dużych ras psów i raz w miesiącu skracać pazury ridgebacka. Zaleca się wcześniejsze trzymanie łap w ciepłej wodzie: znacznie ułatwi to i przyspieszy procedurę.

Nie omijaj poduszek łap zwierzaka. Sprawdź je pod kątem ran lub pęknięć. Z pierwszym problemem poradzi sobie środek antyseptyczny, z drugim-tłusty krem dla dzieci lub olej słonecznikowy.

Dietę Thai Ridgeback można podzielić na dwa rodzaje: żywność naturalną i suchą. W żadnym wypadku nie można ich łączyć (na przykład dodawać granulki z opakowania do świeżo ugotowanej owsianki): doprowadzi to do problemów z układem trawiennym psa.

Odżywianie zwierzęcia powinno być zrównoważone, z pełną zawartością niezbędnych makroelementów i witamin. Ponieważ ridgebacks nie są skłonni do samodzielnego wybierania ciekawostek, będziesz musiał monitorować jakość i świeżość produktów. Ważne jest, aby unikać:

• Obficie przyprawione jedzenie;
• Ryby rzeczne w dowolnej formie;
• Gotowany lub surowy tłuszcz;
• Desery czekoladowe;
• Nabiał;
• Owoce z pestkami;
• Surowe mięso i jajka;
• Ciasto drożdżowe;
• Kości rurkowe;
• Rośliny strączkowe;
• Surowe grzyby;
• Wieprzowina.

Przewód pokarmowy ridgebacks ma zwiększoną wrażliwość, więc nie powinieneś traktować tych psów nowymi pokarmami w ogromnych ilościach. Wprowadzaj je stopniowo, nie zapominając o monitorowaniu reakcji zwierzaka.

Miska powinna być zawsze wypełniona świeżą wodą. Idealną opcją jest oczyszczona butelkowana, ale wystarczy woda z kranu, wstępnie podawana przez 6-8 godzin.

Aktywność fizyczna jest warunkiem prawidłowego utrzymania tajskich ridgebacków. Młode psy potrzebują dwugodzinnych promenad, dorosłe zwierzęta potrzebują pół godziny rano i wieczorem. Staraj się, jeśli to możliwe, przedłużyć czas spaceru, aw weekendy – i całkowicie wyjść z miasta, gdzie Ridgeback będzie mógł dużo napadać i odkrywać nowe terytorium.

Zdrowie i choroby Thai Ridgeback

Dobór naturalny, który odegrał ważną rolę w Tysiącleciu rasy, pomógł utrzymać psy w dobrym zdrowiu i odporności na tradycyjne choroby. Większość wad tajskich ridgebacków wynika z ich specyficznej struktury. Do najczęstszych chorób należą:

• Problemy z układem trawiennym;
• Dysplazja stawów biodrowych;
• Hipotermia i przeziębienie;
• Zatoka dermoidalna;
• Zapalenie skóry i egzema.

Poza tym Tajscy ridgebacks są podatni na nadwagę, która może powodować choroby sercowo-naczyniowe.

Jak wybrać szczeniaka

Wszystkie psy wymagają uwagi i miłości od właściciela, a Thai Ridgeback jest wyraźnym przykładem. Ta wiązka niezłomnej energii wymaga odpowiedniego wychowania, treningu i codziennych spacerów. Gotowy, aby dać swojemu zwierzakowi każdą wolną chwilę? Teraz chodzi o małe-wybierz odpowiedniego szczeniaka!

Pierwszym krokiem na drodze do zdobycia czworonożnego przyjaciela jest wybór specjalistycznej hodowli. Poszukaj organizacji, które dostarczają niezbędnych informacji o rodzicach szczeniąt. Jeśli nie mają do dyspozycji żadnego tytułu, pomyśl: najprawdopodobniej przyczyną są wady niewidoczne dla oka, które z pewnością wpłyną na dzieci.

Profesjonalny hodowca zapewnia paszport weterynaryjny, notatkę dla przyszłego właściciela ridgebacka i dokumenty FCI. Szczeniak powinien być oznakowany, zaszczepiony i zaszczepiony w odpowiednim czasie. Zapoznając się z miotem, zwróć uwagę na najbardziej aktywne i umiarkowanie ciekawe dziecko-to on ma zostać twoim towarzyszem! I niech nie odpychają Cię fałdy skórne, takie jak te Shar Pei : znikną, gdy pies będzie starszy.

Zdjęcie szczeniąt Thai Ridgeback

Ile kosztuje Thai Ridgeback

Thai ridgebacks to rzadkie i dlatego bardzo drogie psy. Głównie hodowcy odwiedzają kraje europejskie w celu krycia Ridgeback, więc koszt zwierząt jest wart dodatkowych kosztów. Cena szczeniąt z hodowli zaczyna się od $1000 i wzrasta do $10 000! Oczywiście możesz zaoszczędzić pieniądze, kupując psa "rasowego" na targu ptaków lub z rąk, ale nie jest faktem, że dostaniesz zdrowego i zrównoważonego zwierzaka. Jeśli ta cena jest nieproporcjonalna do budżetu, zwróć uwagę na tańsze rasy – bez najlepszego przyjaciela i tak nie zostaniesz!