Scotch terrier

Historia rasy Scotch terrier

Pomimo tego, że Scotties są uważane za najstarszą rasę psów w Szkocji, udało im się wyróżnić z licznego klanu terierów dopiero w połowie XIX wieku. To właśnie w tym okresie ścieżki krótkonogich szkockich i długowłosych terierów angielskich rozeszły się i ostatecznie przestały być ze sobą krzyżowane. Jednak do tej klasyfikacji nie doszło, dlatego przez kilka dziesięcioleci wszystkie psy, które specjalizowały się w łapaniu szczurów stodoły i polowaniu na norki, nazywano szkockimi terierami. A to, jak wiadomo, z powodzeniem poradziło sobie z West Highlands, Sky, a nawet Cairn terriery. Hamował proces powstawania rasy i spontaniczną hodowlę. Według współczesnych każda XIX-wieczna szkocka Wioska miała swój własny idealny typ teriera, który często był nosicielem niewyobrażalnej mieszanki genów odziedziczonych po kilkunastu innych rasach.

Zaczęli tworzyć osobną rodzinę Scotch terrierów w 1879 roku, po decyzji English Kennel Club o rozróżnieniu szkockich terierów według klas na podstawie ich kolorów. Historia zachowała nawet nazwisko jednego z pierwszych hodowców, który odegrał kluczową rolę w oddzieleniu Scotch terrierów od ich kolegów z grupy. Okazał się nim pewien kapitan Mackey, który w 1880 r.podróżował po szkockiej prowincji i kupował od chłopów zwierzęta o pszenicznych i czarnych odcieniach wełny. To dzięki jego wysiłkom w 1883 roku szkockie teriery w końcu otrzymały własny standard rasy, całkowicie oddzielając się od śnieżnobiałych West Highlands i mazurskich tubylców wyspy Skye.

W USA teriery szkockie trafiły w latach 80.XIX wieku, ale na początku nikogo nie złapały. Dopiero po tym, jak Franklin Roosevelt sam nabył przedstawiciela tej rasy, powszechne uznanie i miłość spadły na Scotty ' ego. Scotch terriery zostały sprowadzone do carskiej Rosji na początku XX wieku, więc pierwszymi właścicielami tych kudłatych "dżentelmenów"byli członkowie wielkiego księcia. Jednak wkrótce kraj zawirował wir rewolucji i szybko zapomniano o zwierzętach. Druga próba zdobycia serc radzieckich psów została podjęta przez rasę w latach 30., ale sprawa nie dotarła ponownie do hodowli na dużą skalę, ponieważ nagle wielka ojczyzna nie przyczyniła się do takich eksperymentów. Tak więc w pełni" stemplowanie " terierów szkockich w ZSRR rozpoczęło się dopiero w połowie lat 70., kiedy kilka zagranicznych suk hodowlanych i samców przybyło do hodowli Red Star.

Znani właściciele szkockich terierów:

• George W. Bush;
• Michaił Rumiancew (Ołówek klauna);
• Wiktor Tsoi;
• Leonid Jarmolnik;
• Władimir Majakowski;
• Leonid Utesov.

Wideo: Scotch terrier

Wygląd teriera szkockiego

Scotch Terrier to przysadzisty, Kudłaty "Szkot" ze stylową, lekko rozczochraną bródką i krótkimi nogami, mistrzowsko radzący sobie z wykopywaniem nawet najtwardszego podłoża. Należąc do grupy małych terierów, Scotty nie mogą pochwalić się imponującą budową, ale nie można ich nazwać prawdziwymi krasnoludami. Średni wzrost dorosłego psa wynosi 25-28 cm, waga – do 10,5 kg, a parametry te są takie same dla samców i samic.

Głowa

Czaszka Scotch terriera jest wydłużona, praktycznie płaska, z wyraźnymi, dopasowanymi do oczu stopami.

Zęby i zgryz

Wszyscy przedstawiciele tej rasy mają bardzo duże zęby, a szczęki są zamknięte w pełnym zgryzie nożycowym (górne siekacze całkowicie zakrywają dolny rząd zębów).

Nos

Nos szkockiego teriera jest masywny, bogaty czarny kolor. Linia biegnąca od płata do brody psa ma niewielki skos.

Oczy

Szeroko rozstawione, ciemnobrązowe oczy Scotch terriera mają kształt migdałów i są lekko zakryte zwisającymi brwiami. Spojrzenie psa jest dociekliwe-wnikliwe, dziarskie.

Uszy

Teriery szkockie mają delikatne i bardzo cienkie, stojące uszy o spiczastym kształcie.

Szyja

Szyja psa nie jest zbyt rozciągnięta i umiarkowanie muskularna.

Obudowa

Tył Scotch terriera jest krótki, z równą, prawie poziomą linią góry. Klatka piersiowa przedstawicieli tej rasy jest szeroka, wyraźnie wystająca do przodu i lekko obniżona do dołu.

Nogi

Kończyny przednie są krótkie, z prostymi, kościstymi przedramionami i równymi śródręczami. Tylne nogi są bardziej masywne, z dużymi biodrami i krótkimi, ale silnymi stawami skokowymi. Łapy psa są łukowate, w Kępie, z dużymi poduszkami. Pomimo wyraźnej krótkiej nogi, Scotch terrier z powodzeniem radzi sobie z ładunkami: Marsz o długości 10 km i półtorej godziny kopania wykopu dla Scotty ' ego nie jest najtrudniejszą pracą.

Ogon

Scotch terrier ma mały (16-18 cm) ogon pogrubiony u podstawy, który unosi się prawie pionowo. Dopuszczalne jest również niewielkie nachylenie.

Wełna

Sierść teriera szkockiego jest utworzona przez krótki, dobrze przylegający do ciała podszerstek w połączeniu z drucianą sierścią okrywową. Sierść osiąga największą długość i gęstość w dolnej części ciała psa, tworząc tak zwaną "spódnicę" i "spodnie".

Kolor

Właściwy szkocki terier może mieć kolor czarny, pszeniczny we wszystkich odmianach lub pręgowany. Jednocześnie w przypadku tygrysów wszystkie rodzaje odcieni są uważane za dopuszczalne.

Dyskwalifikujące wady

Tutaj wszystko jest jak przedstawiciele innych ras: Komisja wystawowa może wykluczyć zwierzę z liczby uczestników za wyraźne wady fizyczne lub odchylenia behawioralne. W szczególności zbyt tchórzliwe, a także zbyt agresywne Scotch terriery, wejście na ring na pewno nie świeci.

Zdjęcie Scotch terrier

Charakter Scotch terrier

Scottish Terrier to pies o charakterze i wyraźnym kompleksie Napoleona, więc nie spodziewaj się, że wychujesz z niego sentymentalnego leniwego i kanapowego maminsynka. Przytulanie non-stop, leniwe leżenie na kolanach właściciela-nie chodzi o szkockie teriery. Dumni i niezależni, nie pozwolą się przekształcić w żywą zabawkę, bez względu na to, jakie przywileje i smakołyki czekają przed nimi.

Jednak nie warto też zapisywać Scotty ' ego w kategorii nieczułych krakersów, ponieważ przy całej swojej złośliwości doświadczają niemal patologicznego przywiązania do właściciela. Co więcej, ci brodaci "energizerzy" wcale nie mają nic przeciwko wygłupianiu się, leżeniu razem na łóżku lub przyjmowaniu funkcji kudłatej poduszki grzewczej, ale w tym celu muszą poczekać na odpowiedni nastrój. Miłość z przymusu i polecenia Scotch terriery nie mogą i nie będą.

Szkockie teriery są niezwykle ciekawe, więc naprawdę potrzebują świeżych doświadczeń, które starają się zaopatrzyć w przyszłość podczas spacerów. Więc zaakceptuj, że wychodząc na zewnątrz, Scotty bada wszystkie norki i dziury w drogach pod kątem obecności w nich żywych istot. Jeśli ich nie znajdziesz, pies z pewnością spróbuje zrekompensować porażkę zniszczeniem klombów i trawników. Ale w domu Scotch Terrier jest przykładem spokoju i dobrego samopoczucia i może godzinami patrzeć przez okno, obserwując mżawkę i myśląc o czymś własnym.

Przedstawiciele tej rasy są niezwykle wyrozumiali i nie cierpią z powodu nadmiernej irytacji: jeśli właściciel siedzi przy pracy lub ogląda pełen akcji film, Scotty nie będzie migać przed oczami, próbując zmienić jego uwagę. W mgnieniu oka po prostu przylega do siebie, sugerując, że jest gotowy do dzielenia się wolnym czasem. A dla szkockich terierów bardzo ważna jest emocjonalna więź z właścicielem, więc często angażuj psa w wspólną rozrywkę, czy to gotowanie kebabów na łonie natury, czy banalne mycie podłóg.

Im bardziej zwierzę ma kontakt z człowiekiem, tym szybciej się rozwija i odwrotnie – im mniej uwagi poświęca się szkockiemu terierowi, tym bardziej zamyka się w sobie i staje się głupi. Jeśli "Szkot" spędza swoje dni samotnie, w zagrodzie, ponieważ jesteś zbyt zajęty pracą lub urządzaniem życia osobistego, nawet nie licz na to, że wyrośnie z niego przyjazny intelektualista. Najwięcej, na co możesz liczyć, to porywczy awanturnik, który nienawidzi kontaktu dotykowego we wszystkich jego przejawach. Mówiąc o walkach: angażowanie się w nie dla Scotch terrierów jest tak naturalne, jak na przykład kopanie dziury. Co więcej, Scotty absolutnie nie dba o rozmiar wroga – zaatakuje Alabai z taką samą wściekłością jak Chihuahua.

Wychowanie i szkolenie

Niezwykle inteligentny, ale niezwykle uparty, nie znoszący krytyki, ale bardzo wrażliwy na pochwały i pochlebstwa – to wszystko, co musisz wiedzieć o zdolnościach szkockich Scotch terriera. Na początku Scotty aktywnie włącza się w proces szkolenia, ale gdy lekcje zaczną tracić efekt nowości, pies przechodzi do innych, bardziej interesujących zajęć. Kolejną niezbyt przyjemną cechą rasy dla psa jest selektywność. Terier szkocki potrafi doskonale wykonywać polecenia połączone z jakąś zabawną akcją ("Szukaj!") i celowo ignoruj nudne opcje, takie jak "usiądź!». Będziesz musiał wyjść z sytuacji za pomocą czułej perswazji i smakołyków, inne metody na Scotty działają słabo lub wcale.

Nie ma specjalnych programów szkoleniowych dla szkockich terierów, chociaż hodowcy nie męczą się twierdzeniem, że nauczanie "Szkota" klasyczną metodą to tylko czas do stracenia. Lepiej jest połączyć grę i naukę i skrócić czas lekcji w jak największym stopniu. Teriery szkockie nie są psami, które działają siłą, pokonując nudę i zmęczenie. Z tego samego powodu nie ma sensu zabierać ich na poligon: zajęcia trwają tam długo, co dla przedstawicieli tej rasy jest już nie do zniesienia.

Aby nie ścigać zwierzaka napędzanego instynktem łowieckim na spacerze, przyzwyczaj go do chodzenia na smyczy przed wyjściem na zewnątrz, czyli od trzeciego miesiąca życia. Weź również pod uwagę fakt, że młode szkockie teriery są dość destrukcyjne i nie można ich leczyć. Zapnij na chwilę drogie buty i zrezygnuj z zbyt poważnych napraw, dopóki pies nie dojrzeje. Szczenięta, które są zbyt bezczelne i zarośnięte, nie są zabronione, aby lekko lać gazetą/szmatką, ale metoda działa tylko wtedy, gdy młody bezprecedensowiec rozumie, za co dostaje "bułkę".

Wiadomo, że Mali "Szkoci" lubią gryźć, ale nie warto tolerować takich wybuchów agresji, a także nadużywać negatywnej zachęty podczas szkolenia szczeniaka. To inne psy postrzegają wołanie właściciela jako bodziec. Dla Scotch terriera takie sygnały są powodem do niepotrzebnego zdenerwowania i urazy. I jeszcze jedno: nie oczekuj, że na pierwszych lekcjach Twoje dziecko zacznie demonstrować cuda sprytu. Jest to rasa, która musi najpierw ocenić celowość dostarczonego polecenia, a dopiero potem go wykonać, więc nie obciążaj szczeniaka wielokrotnymi powtórzeniami ćwiczeń i niekończącymi się wymaganiami.

Polowanie z terierem szkockim

Dzisiejsze szkockie teriery rzadko polują, ale nie z powodu utraty instynktu prześladowczego, ale raczej z powodu niechęci właścicieli do angażowania się z psem. Współcześni hodowcy stawiają na wizerunek zwierząt domowych, dlatego nie każdy właściciel jest gotowy, aby pozwolić swojemu czarującemu przystojniakowi kopać i brudzić się w ziemi. Jeśli jednak instynkt górnika jest Twoim wszystkim i nie jest ci przykro, że trochę zepsujesz zewnętrzny połysk swojego "Szkota", odwiedź Stacje dokujące, jeśli takie istnieją w okolicy. Tam Scotch terrier szybko przypomni sobie o swoim głównym celu, a za miesiąc lub dwa wysoko wykwalifikowany łapacz lisów i zdobywca najgłębszych NOR będzie kroczył obok ciebie.

Utrzymanie i pielęgnacja

Scotch terriery świetnie czują się w małych mieszkaniach, ale pod warunkiem dobrego spaceru. Jeśli chodzi o umieszczenie szczeniaka, właściciele hodowli zalecają osiedlenie teriera szkockiego w tym samym pokoju co właściciel, ponieważ bliski kontakt emocjonalny z osobą tej rasy jest niezbędny. W ten sposób szczenięciu łatwiej będzie zapamiętać, kto jest teraz jego najstarszym przyjacielem i nauczycielem. Lepiej jest wybrać łóżko dla Scotty z niskimi drewnianymi bokami (do 10 cm) i zainstalować je tak, aby wznosiło się kilka centymetrów nad podłogą. To ochroni zwierzaka przed zdradzieckimi przeciągami. Zabawki w życiu teriera szkockiego również powinny być obecne, ale w razie potrzeby są dobrze zastępowane zwykłym jabłkiem lub kapustą.

Podłoga w pokoju, w którym mieszka szczeniak Scotch terrier, na początku będzie musiała być pokryta wycieraczkami lub gazetami. Na śliskich powierzchniach łapy dziecka rozchodzą się, w wyniku czego u psa powstaje niewłaściwa pozycja. Mówiąc o postawie: dopóki Terier szkocki nie dojrzeje, zabierz go na spacer na smyczy, a nie na uprzęży, która deformuje i tak już słabe przednie kończyny dziecka. Ogólnie rzecz biorąc, lepiej odmówić tego akcesorium, jeśli ani ty, ani twoje zwierzę nie planujesz "zapalić" na ringu w przyszłości.

Spacery

Szkocki terier nie jest rasą dla adeptów biernej rozrywki, choćby dlatego, że do sześciu miesięcy ze szczeniakiem będziesz musiał chodzić co dwie do trzech godzin. Od sześciu miesięcy do półtora roku życia Scotty jest wyprowadzany na zewnątrz do czterech razy dziennie. Po ukończeniu przez szczeniaka półtora do dwóch lat możesz przejść na stały dwudniowy spacer, a czas trwania każdej wycieczki powinien wynosić co najmniej dwie godziny. Jeśli nie chcesz spędzać tak dużo czasu w parkach i placach, zabierz czworonożnego przyjaciela na promenadę trzy razy dziennie, skracając czas jednego spaceru do 60 minut.

Higiena

Nie ma sezonowego linienia szkockich terierów. Dwa razy w roku zwierzęta odnawiają podszerstek, ale włosy ochronne pozostają na swoim miejscu i stopniowo umierają. W związku z tym szkockie teriery nie są cięte, ale przycinane, wybierając wiązki łuszczącej się wełny. Zwykle szczypanie odbywa się dwa razy w roku w salonie groomerów, gdzie specjalista nie tylko usuwa martwy podszerstek z psa, ale także nadaje jego sylwetce niezbędne cechy rasowe. Jednak niektórzy hodowcy zalecają, aby nie ograniczać się do sezonowej pielęgnacji, ale okresowo szczypać szkockiego teriera samodzielnie (raz w miesiącu), usuwając martwą sierść na całym ciele.

Ważne: pierwsza znajomość Scotch terriera z procedurą szczypania wełny powinna nastąpić nie wcześniej niż zwierzę ma sześć miesięcy.

Najczęstszym błędem podczas przycinania domu Scotch terriera jest pozostawienie zbyt dużej ilości podszerstka na jego "spodniach" i "spódnicy". Scotty nie jest psem na kolanach, a falujące włosy na udach są dla niego bezużyteczne. Raz w miesiącu należy kąpać teriery szkockie, myjąc twarde włosy odżywczym szamponem dla zwierząt i nawilżając je odżywką lub kremem bez spłukiwania, aby ułatwić czesanie. Ale to wszystko w teorii. W praktyce niespokojnych "Szkotów" trzeba myć prawie pięć razy dziennie. Nie tylko podczas spacerów "spódnica" szkockiego teriera zbiera płynny brud, ale także sam zwierzak stara się kopać w ziemi i obficie posypać nim własne "futro". Zakup kombinezonu ochronnego częściowo rozwiązuje problem poplamionej wełny, ale tylko częściowo, więc przyzwyczaj się do tego, że bez codziennych zabiegów wodnych z tą rasą nie ma mowy.

Trochę o czesaniu szkockich terierów. Możesz uporządkować tylko czystą sierść: nigdy nie próbuj czesać poplamionego psa, który nagle znalazł kołtuny. Najpierw dokładnie umyj zwierzę, a być może w ogóle nie będziesz musiał walczyć ze spadającą sierścią. Szkockie teriery są czesane w dwóch etapach: najpierw szczotką, a następnie grzebieniem z rzadkimi zębami. Skrawki wełny, których nie można rozplątać, można ostrożnie usunąć nożem do kołtuna. Jeśli struktura upiększającego włosa Twojego podopiecznego pozostawia wiele do życzenia, spróbuj wcierać w sierść mieszankę olejów z dodatkiem estrów rozmarynu i kminku. Takie "kosmetyki" mają nie tylko stymulujące, ale także lekkie działanie odpychające brud, co jest niezwykle istotne dla Scotch terrierów.

Upewnij się, że "bródka" psa jest czysta. Wytrzyj pysk zwierzaka po każdym karmieniu, a jeszcze lepiej, kup mu specjalną płaską miskę na jedzenie i automatyczny poidło. Uszy Scotty ' ego są zdrowe, więc dbanie o nie jest uciążliwe – wystarczy Cotygodniowe czyszczenie małżowiny usznej. Nieco więcej uwagi będą wymagały pazury i oczy psa. Te pierwsze rosną bardzo szybko, dlatego wymagają systematycznego strzyżenia. Drugi może reagować stanem zapalnym na bodźce zewnętrzne, odpowiednio, okresowo może być konieczne przemywanie błony śluzowej naparem rumiankowym lub herbacianym.

Karmienie

Głównym źródłem białka dla dorosłego Scotch terriera jest chuda surowa wołowina. Jagnięcina, podobnie jak wieprzowina, jest tykającą bombą wątrobową i gwarantowaną biegunką, więc od razu je zaznaczamy. Gotowane podroby mogą być dobrą alternatywą dla wołowiny, ale nie częściej niż kilka razy w tygodniu. Nawiasem mówiąc, szkockie teriery zwykle nie cierpią na alergie, więc mięso z indyka i kurczaka z wcześniej usuniętą skórką nie jest dla nich zabronione.

Trzy do czterech razy w miesiącu Scotch Terrier jest rozpieszczany gotowaną rybą morską bez kości. Ponadto w menu psa powinny stale znajdować się niskotłuszczowe sfermentowane produkty mleczne. Kasza gryczana i płatki owsiane są przydatne ze zbóż Scotty, marchew i ogórek z warzyw. Ryż jest również uważany za pożywne płatki zbożowe, ale "Szkoci" z niego mają trudności z krzesłem. Dobrym wsparciem dla organizmu będą naturalne suplementy diety, takie jak mączka kostna (tylko kości są zabronione) lub olej roślinny, chociaż opatrunki mineralne ze sklepu zoologicznego również nie są najgorszą opcją.

Jeśli planujesz karmić szkockiego teriera suchą karmą, preferuj klasę super premium i holistyczną. Przy tego typu odżywianiu przyjmowanie dodatkowych kompleksów witaminowo-mineralnych nie jest wymagane.

I oczywiście musisz uważnie monitorować stan psa. Jeśli zwierzę lekko schudło, ale jest całkiem zdrowe, włóż więcej jedzenia do jego miski. Wręcz przeciwnie, leniwi ludzie zajmujący sofę powinni ograniczyć racje żywnościowe.

Zdrowie i choroby terierów szkockich

Odziedziczone po przodkach Scotch terriery miały nieprzyjemne choroby, takie jak skurcze mięśni (Scotty Crump), hemofilia, zespół Cushinga, achondroplazja, dysplazja, zwężenie tętnicy płucnej i zanik siatkówki. Niektóre z tych dolegliwości są wykrywane u szczeniąt kilka dni po urodzeniu za pomocą testów, podczas gdy inne nie są podatne na diagnozę w młodym wieku i dają o sobie znać, gdy pies ma trzy do czterech lat.

Jak wybrać szczeniaka

• Ośmiotygodniowe szkockie teriery są niezwykle trudne do sprawdzenia pod kątem zgodności ze standardem, ponieważ szczenięta zaczynają nabywać cechy rasowe dopiero w piątym lub szóstym miesiącu życia. Dlatego ważne jest, aby skontaktować się z uczciwą, sprawdzoną szkółką, w której całe potomstwo otrzymuje się z planowanego krycia i musi zostać zarejestrowane.
• Jeśli boisz się popełnić błąd w wyborze, poszukaj hodowcy sprzedającego półroczne Nastolatki. W tym wieku określenie perspektywy teriera szkockiego jest znacznie łatwiejsze, ale taki szczeniak będzie kosztował kilka razy więcej niż jego dwumiesięczne rodzeństwo.
• Szczenięta Scotch terrierów mają nieproporcjonalnie rozwiniętą głowę i wyglądają zbyt masywnie. W porządku. Jeśli dwumiesięczne dziecko wygląda na w pełni uformowane i na zewnątrz przypomina dorosłe zwierzę, nie jest to zaletą. Dorastając, takie osobniki z reguły mają lekki kręgosłup i krótką czaszkę.
• Sprawdź, jak zdrowy jest lubiany szczeniak. Zajrzyj do jego uszu i strefy pod kucykiem: zarówno tam, jak i tam powinno być czysto. W zagłębieniach pachwinowych i pod pachami nie powinno być zaczerwienienia.
• Oceń rodzaj temperamentu dzieci i ich nawyki w grupie. Zbyt nieśmiały i powolny Scotty to nie do pozazdroszczenia przejęcie.
• Zrezygnuj z kupowania szczeniaka, który jest zbyt Kudłaty, z dobrze zarośniętą czaszką, ponieważ z wiekiem prawdopodobnie zamieni się w miękki Futerko, co jest poważną wadą dla szkockich terierów. Lepiej przyjrzeć się dzieciom o gładkiej sierści, bez śladów włosów w toalecie.

Zdjęcie szczeniąt Scotch terrier

Cena Scotch terrier

Koszt szczeniąt teriera szkockiego wynika nie tylko z ich przynależności do określonej klasy (Pet, Shaw, Brid), ale także z koloru zwierząt. Na przykład reklamy sprzedaży Scotty z czarną wełną są zawsze większe, a ich ceny są niższe: $300 - $350 szkockie teriery pszenne to zjawisko rzadziej spotykane ze względu na trudności w hodowli, ale droższe – od $400 za szczeniaka. Najdroższą opcją są teriery szkockie klasy pokazowej z prawem do hodowli. Cena tych przedstawicieli psiej elity waha się w granicach $800 - $1000.