rosyjski piesek

Historia rasy Russian Pinto Hound

W Rosji na początku XIX wieku wszyscy, którzy nie byli leniwi, zajmowali się hodowlą psów, co ostatecznie doprowadziło do utraty przez zwierzęta jednego rodzaju rasy. Każdy właściciel ziemski, który był w stanie utrzymać psarnię, uważał za swój bezpośredni obowiązek zagrać w hodowcę. W rezultacie: psy spontanicznie napłynęły krwią harlequinów, a także polskiego i brudasiego psa, co wpłynęło nie tylko na wygląd zewnętrzny, ale także na cechy robocze potomstwa. W szczególności do połowy XIX wieku Rosyjskie Psy Gończe stracili swoją naturalną złość i stali się niezdolni do polowania na wilka.

Rozwiązano sytuację, krzyżując zwierzęta domowe z foxhoundami. Ci ostatni byli wówczas uważani za myśliwych referencyjnych i mieli już trwały fenotyp, którego tak bardzo brakowało rosyjski pies gończy . W wyniku krycia dwóch ras urodziły się eleganckie i odporne psy pod względem koloru, które odziedziczyły agresywność wobec bestii od angielskiego rodzica, a od rosyjskiego – wybitne zdolności do ścigania i dźwięczne, melodyjne szczekanie.

Początkowo eksperymenty z hodowlą uniwersalnego psa myśliwskiego były przypadkowe i nie zawsze były udane. Ponadto część właścicieli, z wyjątkiem psów angielskich, wykorzystywała francuskich producentów do krycia. Niemniej jednak w latach 30.XIX wieku wśród hodowców pojawiła się grupa liderów, których stada uznano za najbardziej udane pod względem zewnętrznym i roboczym. W szczególności osoby z psaren S. M. Glebova, P. A. Bereznikova i I. L. Kramarenko cieszyły się zwiększoną popularnością wśród profesjonalnych myśliwych.

Na początku XX wieku potomkowie foxhoundów i rosyjskich psów gończych zaczęli być celowo hodowani. Do tego czasu rasie udało się zadeklarować na wystawach i zdobyć własną nazwę. Teraz jego przedstawiciele nazywani byli psami ANGLO-rosyjskimi - na pamiątkę brytyjskich korzeni. Niestety, po upadku Imperium Rosyjskiego zwierzęta były na skraju wyginięcia. Jako przykład: na wystawie w 1923 r.wystawiono tylko osiem osób, a te bardzo różniły się od siebie wskaźnikami zewnętrznymi.

ANGLO-rosyjski pies gończy otrzymał swój pierwszy oficjalny standard na ogólnounijnym Kongresie Kynologicznym w 1925 r., co znacznie zwiększyło jego wartość w oczach zwykłych ludzi i myśliwych-amatorów. Tak więc przed Wielką Wojną Ojczyźnianą w ZSRR było już około sześciu elitarnych psów gończych, których przedstawiciele stali się przodkami wszystkich dzisiejszych osobników. Jeśli chodzi o zmianę nazwy rasy z anglo-Rosyjskiej na rosyjską Pinto, procedura ta została przeprowadzona w 1947 r. (według innej wersji – w 1951 r.).

Wideo: Rosyjski Pinto Hound

Wygląd rosyjskiego psa Pinto i jego różnice w stosunku do rosyjskiego psa gończego

Pomimo bliskiego związku pokrewieństwa między ogarem Pinto A rosyjski pies gończy , rasy nie są kompletnymi kopiami siebie nawzajem, chociaż ustalenie przynależności zwierzęcia do jednego lub drugiego klanu może być trudne. Zwykle rosyjski Pinto jest identyfikowany przez jasny cętkowany kolor z charakterystycznym rumieńcem. Ponadto przedstawiciele tej rodziny są" ubrani " ubożsi niż ich współplemieńcy. Występują niewielkie rozbieżności między rasami i w kształcie wstęgi usznej, a także w ruchach (krok rosyjski pies gończy zauważalnie lżejszy). Jednocześnie wzrost i rosyjski pies gończy , a pies Pinto jest prawie taki sam. Samce osiągają 58-68 cm w kłębie, suki-58-64 cm, Rosyjski piegoń powinien ważyć od 25 do 35 kg.

Głowa

Głowa psa jest sucha, z podłużną, obszerną, ale nie zbyt szeroką czaszką. Brwi i guzek potyliczny są ledwo zauważalne, przejście od głowy do pyska tworzy wyrazistą, ale łagodną półkę. Profil pyska rosyjskiego psa Pinto ma klasyczny prostokątny kształt.

Zęby i zgryz

Masywne, równe, często ustawione zęby zamykają się w standardowe "nożyczki".

Nos

Z równym tyłem i obszernym wypukłym czarnym płatkiem.

Oczy

Oczy rosyjskiego psa Pinto są średniej wielkości, owalne lub lekko ścięte, z ciemną krawędzią powieki. Tęczówka u osobników rasy waha się od karego do ciemnobrązowego.

Uszy

Trójkątne, lekko zaokrąglone na czubku ucho psa znajduje się powyżej poziomu oczu i zawsze znajduje się w pozycji wiszącej. Czasami skóra na uchu może gromadzić się w fałdzie, ale nie jest to wymagane.

Szyja

Szyja rosyjskiego psa Pinto ma ładne zaokrąglone kontury i jest umiarkowanie umięśniona.

Obudowa

Rosyjskie psy Pinto to psy o stosunkowo silnej konstytucji, z masywną klatką piersiową opuszczoną prawie do łokci, szerokim grzbietem, wypukłym lędźwiem i solidnym, pochyłym zadem. Brzuch przedstawicieli tej rasy jest uniesiony powyżej poziomu klatki piersiowej.

Kończyny

Możesz scharakteryzować nogi rosyjskiego psa Pinto jako kościste, suche, ale jednocześnie podkreślone mięśnie. Kąty stawów barkowych psa wynoszą około 100°, podczas gdy kąt utworzony przez stawy skokowe może sięgać 130-140°. Śródręcza i śródstopie zwierzęcia są praktycznie pionowe. Jeśli chodzi o łapy, to w RPG mogą być owalne lub lekko zaokrąglone z łukowatymi palcami zebranymi w grudkę.

Ogon

Ogon psa w kształcie szabli, pogrubiony u podstawy i zwężający się ku końcowi, jest żarliwie uniesiony do góry. Standardowa Długość ogona - do stawu skokowego lub 2-3 cm krótsza.

Skóra

Elastyczna, ale gęsta, nie tworząca bryłek i zmarszczek.

Wełna

Sierść rosyjskiego psa Pinto podwójnego typu z obfitym podszerstkiem. Zwykle na głowie, uszach i nogach psowina jest krótka, a na pozostałych częściach ciała dłuższa (około 4-5 cm). Najbardziej obfita i najdłuższa sierść znajduje się na karku i zewnętrznej stronie ud.

Kolor

Najczęstszym kolorem rasy jest czarny Pinto w różu. Rozmiar czarnych plam nie jest ograniczony przez standard, nawet jeśli płyną one w wyraźny czepek. Opal (rumieniec) zawsze znajduje się na głowie, zadzie i ramionach, a nogi i brzuch psa pozostają białe. Dopuszczalne rodzaje kolorów są również uważane za karmazynowo-Pinky z niewielkimi plamkami i szaro-Pinky w różu.

Możliwe wady

• Głowa i szyja w fałdach skóry.
• Gęsty, nakrapiany kolor sierści.
• Brak rumieńców, niebieskie i brązowe plamy na psie.
• Zadarty lub garbaty pysk ze stromym stopem.
• Uniesione, skręcone w rurkę i ozdobione długimi włosami uszy.
• Zielony, niebieski kolor oczu; Heterochromia.
• Ogon z zawieszeniem lub ułożony na boku.
• Stopy końsko-szpotawe lub w rozstawie nóg; Koziniec.
• Wełna z falą lub pozbawiona podszerstka.
• Brązowy, Cętkowany lub cielisty płat.

Charakter rosyjskiego psa Pinto

Rosyjski piesek poza polowaniem jest spokojnym, czasem trochę leniwym stworzeniem, które nie stwarza większych problemów, ale do którego wybryków trzeba się przyzwyczaić. W wolnym czasie od wyścigów dla mieszkańców lasu RPG wolą oszczędzać energię na następny Marsz, więc w środowisku domowym nie są szczególnie aktywni. W relacjach z właścicielem i członkami jego rodziny Rosyjskie psy Pinto są życzliwymi i zrównoważonymi psami. Dokładniej, prawie źle, ponieważ dobrze wychowane zachowanie zwierzęcia jest często przebiegłą grą na pokazie, w celu zmniejszenia czujności właściciela.

Ogólnie rzecz biorąc, przedstawiciele tej rodziny są przeciętnymi towarzyszami i zwierzętami domowymi. Rasa lubi wykazywać maksymalną niezależność we wszystkich sprawach i nie płonie chęcią chodzenia po sznurku. Na przykład, zamiast wykrzykiwać zakazane jedzenie, pies wolałby go zdjąć ze stołu i nie zawahałby się wykonać tej sztuczki przed właścicielem. Nie będzie możliwe zaprzyjaźnienie ANGLO-rosyjskiego psa z małymi zwierzętami domowymi, takimi jak koty, ozdobne psy i świnki morskie. Jak każdy czworonożny myśliwy, srokaty pies nie widzi w miniaturowych futrzakach niczego poza łatwą zdobyczą, którą należy jak najszybciej złapać.

Rosyjskie psy Pinto są naturalnymi przywódcami i myśliwymi, ale instynkty terytorialne i podejrzliwość są im całkowicie obce. Jeśli masz nadzieję, że oprócz zdobywania trofeów zwierzę będzie również wykonywać działania ochronne, to na próżno. Rosyjskie psy Pinto nie odczuwają negatywnych emocji wobec obcych, a maksimum, które są w stanie zrobić, gdy nieznajomy pojawia się na progu, szczeka głośno i bezzasadnie.

Wychowanie i szkolenie

Zwyczajowo mówi się o rosyjskich Pinto houndach jako psach o inteligencji i niezwykłej pamięci, które szybko rozwiązują problemy szkoleniowe. Jednak wysokie zdolności umysłowe rasy nie gwarantują niekwestionowanego posłuszeństwa i uważności jej przedstawicieli. Co więcej, naturalna niezależność ogara i jego pragnienie bycia liderem, gdzie tylko jest to możliwe, mogą pomieszać posiadaczowi wszystkie karty. Nie zwlekaj z socjalizacją i szkoleniem i zabierz szczeniaka do obrotu, gdy tylko przekroczy próg domu – wtedy będzie za późno.

Nastoletni upór i próby potwierdzenia się dziecka będą musiały zostać zaakceptowane jako dane. Rosyjskie psy Pinto o tych cechach urodziły się i po prostu nie rozstają się z nimi, więc podczas treningu zawsze miej ostatnie słowo dla siebie i nigdy nie idź na ustępstwa, chyba że chcesz zamienić się miejscami z psem. Nie zapominaj jednak, że w szkoleniu rosyjskiego psa Pinto nie powinno być miejsca na kary fizyczne i krzyki. Zastąp te nieskuteczne stymulanty smakołykami i pieszczotami, ale bardzo umiarkowanie. RPG nie powinno działać tylko po to, by zdobyć przysmak.

Lepiej jest rozpocząć szkolenie rosyjskiego psa Pinto od 4-5 miesięcy życia psa. Program szkolenia rozpoczyna się od ćwiczenia rozkazu " usiądź!». Gdy zwierzę przyzwyczai się do spełnienia tego wymogu, możesz przejść do następnego etapu-poleceń " leżeć!"i" blisko!». Ponadto wiek 5-6 miesięcy to optymalny czas na przyzwyczajenie rosyjskiego Pinto do pływania i chodzenia w kagańcu. Nie zapominaj, że bez tego ostatniego pojawienie się psa myśliwskiego w zatłoczonych miejscach jest zabronione.

Polowanie z rosyjskim ogarem Pinto

Celem wyhodowania rasy było uzyskanie lepkiego (upartego w pościgu), wściekłego na bestię psa, z którym można chodzić nie tylko na zająca i lisa, ale także na wilka. W rezultacie Rosyjskie psy Pinto okazały się bardziej głośne i ciężkie w ruchu niż ich krewni – Rosyjskie Psy Gończe , ale z mniej szerokim rozstawem (wyszukiwaniem). Dodatkowy bonus można uznać za jasny kolor rasy: pies zmieszany w gęsty wzrost jest widoczny z daleka, co jest już cenne. Ponadto w procesie ścigania cętkowanego zwierzaka nie można pomylić z dziką bestią, tym samym lisem.

Talenty myśliwskie rosyjskich Pinto Beagle są dziedziczone, więc jeśli przodkowie szczeniaka nie wyróżnili się w pracy, nie ma sensu wymagać wybitnych osiągnięć od ich potomka. Nie trać z oczu faktu, że instynkty prześladowcze rasy nie są tak silne, że jej przedstawiciele mogą pracować bez nataski. W związku z tym, jeśli chcesz zobaczyć swojego zwierzaka, przygotuj się do dobrej pracy.

Ważne: Rosyjskie psy Pinto rozwinęły tak zwane pasterstwo. Oznacza to, że pies bierze duże zwierzęta domowe i ptaki za bestię i ćwiczy na nich techniki łowieckie. W żadnym wypadku nie możesz pozwolić na takie ataki, więc jeśli zauważysz, że zwierzę łapie owcę lub rzuca się na kury, ukaraj go – unieruchom psa i "zachęć" go tą samą owcą.

Zaczynają wprowadzać rosyjskiego Pinto do polowania z fali. Jesienią lub wiosną, kiedy ziemia jest wolna od śniegu, szczeniak zostaje zabrany do lasu, dając mu możliwość biegania i zabrania zwierzęcego śladu. Spacery powinny być intensywne, ale nie wyczerpujące ani codzienne, aby pies nie stracił zainteresowania pracą, nie zaleca się wpuszczania zwierzęcia na świeży ślad. Oczywiście znalezienie lisa, który właśnie chodził pod nosem, jest znacznie łatwiejsze, ale w przyszłości pies przyzwyczajony do łatwych zadań raczej nie będzie wytrwały, jeśli natknie się na schłodzony ślad.

Ciekawy fakt: po odkryciu zdobyczy psy anglo-rosyjskie zgłaszają to myśliwemu głosem. Co więcej, bardzo łatwo jest odgadnąć, którą bestię wytropił pies: szczekanie psa na widok zająca i tego samego Lisa ma inną tonację i barwę.

Niesamowita lepkość RPG, która stała się legendą, często gra okrutny żart z właścicielami psów. Na przykład zdarzają się przypadki, gdy niezadowolony z wyniku polowania pies wyskoczył z samochodu odjeżdżającego do domu, aby kontynuować poszukiwania. Z jednej strony taki zapał zwierzaka budzi aprobatę większości myśliwych – którzy chcą opuścić las z pustymi rękami. Z drugiej strony stała wytrwałość psa nie zawsze jest w rękach właściciela. Zwłaszcza, gdy zwierzę krąży godzinami po starych śladach bestii, której udało się uciec przez długi czas i bezpiecznie.

Utrzymanie i pielęgnacja

Podobnie jak większość ras domowych, Rosyjskie psy Pinto są przystosowane do warunków pogodowych na środkowym pasie. Tak, mają uboższą sierść niż Rosyjskie Psy Gończe , ale zwierzęta mogą zimować w stodole lub wolierze, jeśli jest izolowana Budka, bez uszczerbku dla zdrowia. W ekstremalnych mrozach zaleca się tymczasowe umieszczenie psa w domu lub innym ogrzewanym pomieszczeniu.

Woliery spacerowe dla rosyjskich psów Pinto muszą być budowane w taki sposób, aby zwierzęta nie mogły wykopać i uwolnić się. Wskazane jest wykonanie ogrodzeń z metalowej siatki, która jest zakopana co najmniej pół metra w ziemi, układając drewniane słupy w miejscu, w którym metal wpada do gleby. Nie oszczędzaj na wysokości ścian woliery: 2 metry i nie mniej, jeśli nie chcesz wędrować przez kilka dni po okolicznych lasach w poszukiwaniu czworonożnego uciekiniera.

Poszczególnym właścicielom udaje się utrzymać Rosyjskie psy Pinto w Warunkach typowego mieszkania w mieście, ale nie należy traktować tak wymuszonego środka jako przykładu do naśladowania. Chociaż w środowisku domowym gry RPG są spokojne i zrównoważone, ograniczenia swobody poruszania się i nadmiar ciepła powodują, że zwierzęta czują się bardzo nieswojo.

Musisz dużo chodzić z rosyjskim ogarem Pinto w tempie, więc jeśli nie jesteś gotowy na długie biegi dwa razy, a najlepiej trzy razy dziennie, kup rower, Przypnij do niego zwierzaka i przejedź kilometrami po wiejskich drogach. Optymalna odległość na jeden spacer to 5-6 km, możesz spuścić psa ze smyczy na otwartych przestrzeniach iw miejscach, w których na pewno nie pojawi się bezpański kot lub, co gorsza, dzikie zwierzę. Widząc potencjalną zdobycz, rosyjski Pinto Hound natychmiast włącza tryb pościgu, całkowicie abstrahując od właściciela i jego okrzyków.

Higiena

Gdyby nie upodobania łowieckie i zamiłowanie do intensywnych spacerów, rosyjski piesek mógłby ubiegać się o status ulubionego psa leniwego, ponieważ opieka nad nim jest najbardziej nieobciążająca. Przedstawiciele tej rasy są rzadko kąpani i tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne. Szczenięta nie są w ogóle myte do trzech miesięcy, więc upewnij się, że zwierzę ma mniejszy kontakt z brudem, w przeciwnym razie reguła będzie musiała zostać złamana. Z sierścią psa też trochę zamieszania: wystarczy kilka razy w tygodniu wygładzić go grzebieniem-rękawiczką, usuwając martwy podszerstek. W sezonie linienia procedura jest wykonywana częściej.

Ale oczy rosyjskiego psa Pinto, które są podatne na zapalenie spojówek, będą musiały być codziennie wycierane. Jednak specjalne umiejętności nie są tutaj wymagane: wystarczy zwilżyć czystą szmatkę naparem rumiankowym lub mocną herbatą i przejść przez krawędzie i rogi powiek, zbierając kurz i śluz. Uszy psów są czyszczone w trybie standardowym: raz w tygodniu serwetką nasączoną nadtlenkiem wodoru lub rozgrzanym olejem roślinnym. Ponieważ psy pracujące muszą dużo i intensywnie biegać, zawsze sprawdzaj ich łapy po polowaniu i spacerach. Często małe przedmioty utknęły między palcami zwierzęcia, które mogą zranić opuszki. Raz na dwa miesiące zaleca się skrócenie pazurów ANGLO-rosyjskiego psa gończego. Zaniedbanie tej procedury jest dozwolone tylko wtedy, gdy zwierzę prowadzi aktywny tryb życia i ma czas na Ścielenie pazura podczas biegów i wypadów myśliwskich.

Karmienie

Idealnym pokarmem dla rosyjskiego Pinto jest surowe chude mięso, które uzupełniają płatki owsiane i sezonowe warzywa. Ilość oferowanego pokarmu zależy całkowicie od poziomu aktywności zwierzęcia. Tak więc w sezonie łowieckim dzienna stawka żywności dla RPG jest następująca: 600 g mięsa, 500-700 g płatków owsianych, 150 g warzyw (kapusta, marchew), 100 g ziemniaków. Po zakończeniu okresu wypadów leśnych norma mięsa i ziemniaków jest cięta o jedną trzecią, zachowując jednocześnie pierwotną objętość zbóż i warzyw.

Dla odmiany i dla oszczędności wskazane jest zastąpienie mięsa podrobami i rybami morskimi z wcześniej usuniętymi kośćmi. To prawda, że ze względu na zmniejszoną wartość odżywczą takich potraw wielkość porcji będzie musiała zostać zwiększona. Jeśli chodzi o suplementy witaminowe, takie jak jaja kurze, nie są one podawane w całości, ponieważ trawienie psa nie jest w stanie poradzić sobie z białkiem. W związku z tym, jeśli chcesz potraktować zwierzaka przysmakiem, nakarm go żółtkiem.

Masło i roztopiony tłuszcz wołowy, używane również jako "smakujące" płatki zbożowe, pomagają uzupełnić niedobór tłuszczu w organizmie rosyjskiego psa Pinto. Przydatne jest wprowadzenie do diety psa i odtłuszczonych sfermentowanych produktów mlecznych (zsiadłe mleko, kefir), a także ser. Od półtora miesiąca w misce szczeniaka wkłada się kleik z chleba żytniego namoczonego w bulionie, który jest uważany za źródło zdrowych węglowodanów. Ale dorosłe osobniki żytnie i od czasu do czasu pieczywo pszenne lepiej podawać w postaci krakersów.

Zdrowie i choroby rosyjskich psów gończych

Nie musisz szczególnie martwić się o zdrowie rosyjskiego psa Pinto. Rasa ma dobrą odporność i prawie nie cierpi na choroby genetyczne, z wyjątkiem dysplazji stawów biodrowych. Jednak, jak każdy pies myśliwski, Rosyjskie psy Pinto są narażone na infekcje przenoszone przez pasożyty wysysające krew. Aby zapewnić bezpieczeństwo, należy terminowo leczyć zwierzę kroplami i sprayami na kleszcze ixod i pchły.

Wiele dorosłych ma predyspozycje do alergii i zapalenia skóry, dlatego przy opracowywaniu diety dla psa należy zachować szczególną ostrożność. Będziesz także musiał wziąć pod uwagę, że od czasu do czasu rasę wyprzedzają choroby, takie jak mielopatia, zapalenie mięśni, fałszywa wścieklizna i zapalenie spojówek.

Jak wybrać szczeniaka

• Oceń wygląd wytłoków (suki). Nie powinna wyglądać na wyczerpaną i wyczerpaną przez własne potomstwo.
• Posiadanie dyplomów pracy u rodziców szczeniąt nie gwarantuje, że dziecko stanie się pierwszorzędnym myśliwym. Sprawdź u hodowcy, jakie sukcesy odnieśli jego hodowcy (rodzeństwo). Jeśli Wyżeł i Wyżeł pochodzą z plemienia dziedzicznych Mistrzów, potraktuj to jako wystarczającą wymówkę, aby zdobyć od nich szczeniaka.
• Spróbuj dowiedzieć się, czy przodkowie dziecka, które lubisz, to bydło (psy goniące zwierzęta) i milczące (osoby goniące bestię bez szczekania). Potomstwo z taką dziedzicznością nie nadaje się do polowania.
• Dokładnie zbadaj szczeniaka rosyjskiego psa Pinto. Nie powinien mieć przepukliny, tak zwanej buldożiny (dolna szczęka jest dłuższa niż górna) i zawalonego ogona.
• Wybierz najbardziej kościste, Duże szczenię z grubymi nogami i krótkim (powyżej stawu skokowego) ogonem. Prawdopodobieństwo, że dorastając, takie dziecko będzie w pełni zgodne ze standardem, jest o rząd wielkości wyższe.
• Najlepsze potomstwo rosyjskiego psa Pinto przynosi po trzecim lub czwartym miocie. Nie jest to najlepsza opcja-szczenięta suki są młodsze niż półtora roku i starsze niż osiem lat. Zwykle takie dzieci są bolesne i krzywiczne.
• Uważa się, że wiek psa rosyjskiego Pinto nie wpływa na jakość miotu. Niemniej jednak doświadczeni myśliwi wolą grać bezpiecznie i nie brać szczeniąt od ośmioletnich ocalałych.
• O wiele łatwiej jest zdobyć obiecującego psa ANGLO-rosyjskiego psa niż szczeniaka, ponieważ hodowcy zawsze pozostawiają obiecujące przedstawicielki płci żeńskiej plemieniu. Jeśli twoja znajomość rasy dopiero się zaczyna, lepiej zatrzymać się na "chłopcu" - więc jest mniej prawdopodobne, że sprzedasz przeciętne zwierzę.

Cena rosyjskiego psa Pinto

W zależności od rodowodu i stopnia rozgłosu hodowli szczeniak rosyjskiego psa Pinto może kosztować od $50 do $150. Ponadto wielu hodowców wystawia na sprzedaż dorosłe osobniki, które przeszły pierwotną nagonkę, a czasem zdążyły wziąć udział w pełnym polowaniu. W większości nabywcami takiego "produktu" pozostają profesjonalni myśliwi, których głównym celem jest zdobycie psa pracującego bez poświęcania czasu i wysiłku na jego szkolenie. Nastoletnie psy mają dodatkową zaletę: mają wyraźniejsze wady zewnętrzne, takie jak krótkowzroczność, szeroka głowa i podbródek. Na wystawy lepiej jest również kupić dorosłe szczenięta.