owczarek australijski (Aussie)

Historia rasy owczarek australijski

Pomimo tego, że badanie owczarka australijskiego poświęciło ponad pół wieku, eksperci nadal nie doszli do konsensusu w kwestii jego pochodzenia. Uważa się, że rasa została wyhodowana w USA, ale historia pojawienia się Aussie wciąż ma swoje korzenie w Australii i jest związana z imieniem Elizy Forlong – przodka hodowli merynosów i produkcji wysokiej jakości wełny na południowym kontynencie.

W latach trzydziestych XIX wieku wraz z rodziną osiedliła się w pobliżu Campbell Town-małego miasteczka we wschodniej Tasmanii (Australia) - gdzie wraz z mężem i dwoma synami wyemigrowała ze Szkocji. Tutaj rodzina założyła farmę "Winton", na której zaczęto hodować Owce zakupione w Niemczech i przywiezione ze sobą. Dozorca stad został zatrudniony przez Josefa Pabtsa, który podążał za Forlongami wraz ze swoimi tygrysimi psami pasterskimi, określanymi obecnie jako stare owczarki niemieckie. Jest to potwierdzona wersja tego, jak przodkowie Aussie weszli do "kraju do góry nogami".

Według innej teorii przodkiem owczarka jest Australijski Cooley, który jest najbardziej podobny do współczesnego Aussie. Rolnicy i hodowcy próbowali wyhodować idealnego czworonożnego pasterza, dla którego skrzyżowali australijskiego Kelpie i psa pasterskiego. Ponadto tygrysy i tygrysy brały udział w tworzeniu rasy border collie . W wyniku hodowli, która przekroczyła wszelkie oczekiwania, uzyskano idealną wersję psa pasterskiego. Zwierzę miało siłę i wytrzymałość, było w stanie samodzielnie ocenić sytuację i podjąć decyzję podczas swojej pracy, nie czekając na instrukcje właściciela. Jedną z ważnych pozytywnych cech Aussie był brak agresji wobec zwierząt gospodarskich.

Pod koniec XIX wieku rozpoczął się intensywny rozwój amerykańskiego rynku wełny. Główny nacisk położono na australijskie Owce sprowadzane statkami z Australii. Wraz z nimi przywieziono także pasterską rasę psów, która zadziwiła swoimi umiejętnościami miejscowych pasterzy. Te utalentowane zwierzęta szybko zyskały popularność w zachodnich stanach, gdzie hodowla owiec była najbardziej rozwinięta.

To Ameryka jest ojczyzną owczarka australijskiego. Pierwszym oficjalnie zarejestrowanym hodowcą jest Juanita Ely, która sprowadziła merynosy z Australii. Wraz z jedną partią owiec przybył pasterz z psem o niebieskawym kolorze. Był to pierwszy australijski pies pasterski zakupiony przez Juanitę Ely, który wniósł ogromny wkład w dalszy rozwój rasy.

Wzrost popularności wśród populacji owczarki australijskie zawdzięczają Jayowi Sislerowi – farmerowi w Idaho. Mężczyzna był zapalonym uczestnikiem zawodów Rodeo. Zwykle w przerwach między nimi odbywały się pokazy. Jay Sisler zabawiał publiczność, występując w numerach, w których występowały jego owczarki australijskie – Quinny, Stubby i shorty – podziwiając publiczność nie tylko w USA, ale także w Kanadzie. Firma Walt Disney Company zaprosiła futrzanych artystów do udziału w dwóch filmach. Wszystko to w znacznym stopniu przyczyniło się do popularyzacji rasy Aussie, ponieważ wielu chciało zdobyć tak inteligentnego i sympatycznego czworonożnego przyjaciela.

Historia rozwoju rasy jest również związana z trzema pokoleniami amerykańskich rolników – Hartnagles. Zajmując się hodowlą owiec, szukali również odpowiedniego partnera wśród psów pasterskich. Ich wybór padł na owczarka australijskiego, który zachwycił się swoimi cechami roboczymi. Nawiasem mówiąc, dwa szczenięta – Badger i Goody, zakupione od Juanity Eli – były "siostrzeńcami" Quinny, słynnego psa Jaya Sislera. Goody dał początek tak znanym liniom, jak Wood i Flintridge. Hartnagles, wraz z Juanitą Eli i Jayem Sislerem, znajdują się obok siebie na liście słynnych hodowców owczarków Australijskich.

Owczarki australijskie nabyły swój obecny wygląd stosunkowo niedawno – w pierwszej połowie XX wieku. W 1957 roku na liście Krajowego Rejestru psów pasterskich na prawach urzędowych pojawił się Owczarek o imieniu Panda. Było to pierwsze znaczące uznanie Aussie jako samodzielnej rasy. W 1962 roku odbyła się Rejestracja American Australian Shepherd Club, chociaż faktycznie istniał jeszcze pięć lat wcześniej. W 1970 roku zorganizowano pierwsze szkółki – Maywood i Las Rocosa, a wkrótce ich liczba osiągnęła już dwadzieścia sześć. Standard rasy został po raz pierwszy zarejestrowany dopiero w 1977 roku. Według oficjalnej wersji, która była wielokrotnie kwestionowana przez ekspertów, owczarek australijski został wyhodowany w wyniku skrzyżowania owczarka pirenejskiego, Berneński pies pasterski i Collie .

Wideo: owczarek australijski

Wygląd Aussie

Owczarek australijski odnosi się do ras średnich z różnicami płci w wielkości osobników. Wysokość samców waha się w granicach 52-58 cm, u samic zwykle nie przekracza 46-53 cm, waga psa może wynosić od 18 do 30 kg.

Ciało jest nieco wydłużone, ale ogólne wymiary pozostają zrównoważone, dzięki czemu pies nie wygląda na przysadzistego. W porównaniu z samcami suki wyglądają bardziej elegancko i wdzięcznie, ale bez śladu subtelności.

Głowa i czaszka

Głowa jest dość duża, ale wraz z nią wydaje się schludna i lekka. Proporcjonalna do ciała, z nieznacznym zaokrągleniem czaszki. Czoło jest lekko zaokrąglone lub płaskie. W okolicy potylicznej dopuszczalna jest obecność guzka o małych rozmiarach. Zakręt oddzielający czoło i nos jest dość dobrze zdefiniowany. Linia sklepienia czaszki jest równoległa do grzbietu nosa.

Pysk

Kufa w kształcie stożka Aussie zwęża się od podstawy do grzbietu nosa. Długość-średnia, odpowiadająca długości tylnej części czaszki (lub nieco krótszej). Płat nosa jest pigmentowany w zależności od głównego koloru. Czarny występuje u marmurkowatych i czarnych psów, brązowy u marmurkowatych i czerwonych. W tym przypadku marmurowy kolor podstawowy pozwala na małe plamy różowego koloru, pod warunkiem, że ich łączna powierzchnia nie przekracza 25% całego płatka nosa u psów w wieku jednego roku i starszych.

Uszy

Średniej długości uszy mają trójkątny kształt z ledwo zaokrąglonymi końcówkami. Najczęściej obserwuje się wysokie położenie (ale nie za daleko), ale dopuszczalne jest również boczne, jeśli spełniony jest następujący warunek: czubek ucha jest "złamany" i skierowany do przodu. Uszy są półstałe, w momencie czujności unoszą się. Stojące lub całkowicie zwisające uszy są uważane za poważną wadę. Nie są zatrzymywane.

Oczy

Wygląd Aussie jest dość wyrazisty i inteligentny. Będą uważnie przyglądać się nieznajomemu, ale pewnej czujności w spojrzeniu prawie zawsze towarzyszy życzliwość. Oczy mają nacięcie w kształcie migdałów, osadzone umiarkowanie ukośnie, niezbyt głęboko, ale też nie wypukłe. Występuje inny kolor tęczówki: bursztynowy, Niebieski, Zielonkawy, brązowy. Możliwe jest pewne marmurkowanie w jego kolorze przeplatanym różnymi kolorami. Istnieją nawet osoby o różnych kolorach oczu, co nie jest wadą dyskwalifikującą. Psy w kolorze czarnym i marmurkowo-niebieskim z reguły mają czarny obrys wokół oczu. Czerwone i marmurkowo-czerwone mają" obrzeża " w kolorze brązowym.

Szczęki i zęby

Szczęki Aussie są mocne, zgryz nożycowy (dopuszczalny jest również kleszcz). Przekąski i niedokus powyżej 3 mm są uważane za wady dyskwalifikujące. Zęby są mocne, białe, reprezentowane przez pełny zestaw. Pełna formuła ma 42 zęby, z których 20 znajduje się na górnej szczęce, a 22 na dolnej. Wszystkie zęby powinny być dostępne, ale brak niektórych z powodu urazu nie będzie karany obniżeniem oceny na wystawach.

Szyja

Szyja owczarka australijskiego jest umiarkowanej długości, ma niewielką krzywiznę na karku. Mocny, muskularny, dobrze osadzony na ramionach.

Obudowa

Solidny korpus ma rozwiniętą muskulaturę. Grzbiet jest szeroki, w naturalnej postawie psa ma prostą linię wierzchołka od kłębu do miednicy, przechodząc dalej w lekko nachylony zad. Przednia część obudowy jest równa szerokości tylnej. Umiarkowanie głęboka klatka piersiowa charakteryzuje się wyraźną ulgą. Jej dolny punkt osiąga poziom stawu łokciowego. Długie żebra mają regularny owalny kształt. Brzuch jest dopasowany, z umiarkowaną linią krzywizny od klatki piersiowej do pachwiny.

Ogon

Owczarek australijski ma trzy opcje długości ogona: długi, naturalnie Krótki do 10 cm (gdy szczeniak rodzi się z już krótkim ogonem) i przycięty. Podczas obcinania ogona (chyba że jest to zabronione przez prawo kraju) osoby dorosłej, nie powinien on również przekraczać 10 cm.

Kończyny przednie

Płaskie łopatki Aussie wyróżniają się bliskim położeniem w kłębie. Ich kąt nachylenia wynosi 45 stopni. Kość ramienna na swojej długości odpowiada łopatce i jest ustawiona pod kątem prostym w stosunku do jej osi. Mocne nogi w kształcie przekroju bardziej przypominają owal niż okrąg. Staw łokciowy zajmuje środkową pozycję między Ziemią a kłębem zwierzęcia. Przedramiona są ustawione prostopadle do powierzchni, po której porusza się pies. Śródręcza średniej długości są lekko nachylone. Piąte (przybyłe) palce są usuwane zgodnie z życzeniem właściciela. Owalne stopy kończą się zakrzywionymi i zwartymi palcami. Opuszki łap są sprężyste i mają grubą skórę.

Kończyny tylne

Kąt między kością udową a osią miednicy tworzy prostopadłą. Stawy kolanowe są wyraźnie zaznaczone, a w okolicy stawu skokowego kończyny są umiarkowanie zakrzywione. Patrząc na owczarka australijskiego od tyłu, jego golenie będą prostopadłe do ziemi i równoległe do siebie. Przechodzą w krótkie śródstopie. Zwykle nie ma tylnych palców. Owalne stopy są zwarte, mają zakrzywione palce, które kończą się grubymi i sprężystymi poduszkami.

Sposób poruszania się

Ruchy Aussie są równe; wyróżniają się szybkością, łatwością i swobodą. Pomimo tego, że jest rozległa, jej krok jest dość zrównoważony. Obie pary kończyn poruszają się równolegle do środkowej osi ciała. Łapy psa zbliżają się do projekcji środka ciężkości, gdy zwierzę przyspiesza krok. Linia pleców podczas biegu pozostaje prosta. Owczarek australijski, który ma niezwykłą zwinność, charakteryzuje się umiejętnością szybkiej zmiany kierunku i sposobu poruszania się.

Wełna

Sierść owczarka australijskiego jest twarda, średniej długości i umiarkowanej gęstości. Może być prosty lub lekko falisty. Płaszcz składa się z dłuższej sierści ochronnej i krótkiego miękkiego podszerstka, który jest całkowicie zastępowany dwa razy w roku. Jego gęstość zależy bezpośrednio od warunków klimatycznych: im chłodniej, tym większa gęstość podszerstka. W okresach między zmianą podszerstka występuje umiarkowane linienie.

Głowa, uszy, przednie części kończyn przednich, a także obszary pod stawami skokowymi pokryte są krótką i gładką sierścią. Na tylnych powierzchniach kończyn przednich i na pośladkach linia włosów tworzy tak zwane pióra – dłuższe w okolicy kończyn tylnych. Owczarki mają umiarkowanie rozwiniętą grzywę i kołnierz, które są bardziej wyraźne u samców.

Kolor

Pomimo faktu, że wśród owczarków Australijskich są osobniki o różnych kolorach, a sama rasa słynie z ich wyjątkowości, tylko cztery rodzaje kolorów są uznawane za oficjalny standard: czarny, marmurowo-niebieski (aussi jest z nim najczęściej kojarzony), czerwony i marmurkowo-czerwony. We wszystkich przypadkach dopuszczalne są białe obszary, ale bez dodatków. Zwróć uwagę, że oczy powinny być oprawione w kolor. W miarę dojrzewania sierść nieco ciemnieje.

Istnieją również kolory sobolowe, grafitowe, złote i pręgowane, jednak nie są one oficjalnie uznawane.

Wady rasy

Prawie wszelkie odchylenia od powyższego standardu można uznać za wady rasy. Do najpoważniejszych i najczęstszych wad należą:

• Wiszące lub w pełni stojące uszy;
• Nietypowa wełna.

Wady dyskwalifikujące są następujące:

• Odchylenia behawioralne przejawiające się nieśmiałością lub nadmierną agresją;
• Odchylenia w zgryzie w postaci niedokusu lub przekąski powyżej 3 mm (brak przylegania siekaczy ze względu na ich krótkość nie jest uważany za wad zgryzu);
• Niekompletna formuła dentystyczna (ich utrata w wyniku urazu nie jest brana pod uwagę);
• Białe punkty na plecach w przestrzeni między podstawą ogona a kłębem oraz na bocznych powierzchniach między kończynami;
• Jądra niezstąpione w mosznie(wnętrostwo).

Zdjęcie dorosłego owczarka australijskiego

Charakter owczarka australijskiego

Wesoły, czuły, bystry i zwinny – tak można opisać każdego owczarka australijskiego. Nawiasem mówiąc, jest to jedna z niewielu ras, których przedstawiciele w dobrym nastroju potrafią "uśmiechać się" do wszystkich 42 zębów i machać tyłkiem. Z natury są urodzonymi pasterzami, których zadaniem jest pilnowanie stada i zwracanie walczących zwierząt na czas. Tę cechę można zauważyć podczas spacerów ze zwierzakiem: będzie stale dbał o to, aby nikt nie pozostawał w tyle za firmą i zebrał wszystkich razem. Pomimo ciągłej chęci wykonywania poleceń właściciela, pies w sytuacji awaryjnej może podejmować niezależne decyzje.

Aussie są bardzo przyjaźni i łatwo znajdują wspólny język zarówno ze swoimi kongenerami podczas spacerów, jak i z resztą zwierząt domowych – czy to kotem, chomikiem, krową czy gęsią. Wydaje się, że słowa ze słynnej piosenki: "nie szczeka, nie gryzie, nie rzuca się na przechodniów" – napisano o Aussie. Pies zachowuje się świetnie na wystawach wśród szczekających braci, na ulicy i w domu. Owczarek australijski nigdy nie jest pierwszy, ale w przypadku nieprzyjaznego zachowania krewnych, a także w przypadku zagrożenia dla właściciela lub członków rodziny, zawsze będzie w stanie udzielić godnej walki. W tym celu zwierzę ma wszystko: rozwinięte mięśnie i mocne zęby.

Aussie po prostu uwielbia dzieci i stanie się niestrudzonym towarzyszem gier na świeżym powietrzu. Pies będzie chętnie towarzyszył właścicielowi podczas joggingu lub wycieczki rowerowej, będzie aktywnie uczestniczył w różnych zawodach lub wycieczkach turystycznych. Dla przedstawicieli tej rasy nie do zniesienia jest siedzenie całymi dniami w zamkniętej przestrzeni. Ich aktywność ruchowa jest po prostu niezbędna do utrzymania masy mięśniowej, dobrego samopoczucia i nastroju.

Wychowanie i szkolenie

Będąc naturalnie urodzonymi strażnikami, Aussie mogą, jeśli są źle wychowane, czasami wykazywać nadmierną agresję w obronie swojego terytorium. W tym momencie należy zwrócić szczególną uwagę. Ponieważ owczarki australijskie są z natury bardzo przyjazne, agresja, podobnie jak tchórzostwo, odnosi się do odchyleń behawioralnych.

Od pierwszych dni pojawienia się szczeniaka w domu konieczne jest wyjaśnienie mu podstawowych zasad zachowania i przydzielenie terytorium, które pomoże dziecku szybciej dostosować się do nowego miejsca. Ważne jest, aby pies wiedział, kto jest jego panem. W przeciwnym razie zwierzę będzie starało się zająć dominującą pozycję w domu.

Owczarek australijski jest bardzo inteligentny i utalentowany, łatwy do wyszkolenia i wyszkolony. Uważa się, że jest w stanie wykonywać polecenia po 30-40 powtórzeniach. Oczywiście warto zacząć w domu od pierwszych dni pojawienia się szczeniaka, ucząc się prostych poleceń, które zapewnią mu bezpieczeństwo podczas spacerów: "Uff!", "Blisko!", "Do mnie!». Motywacja zwierzaka jest ważnym punktem w szkoleniu, dlatego zawsze zachęcaj malucha w przypadku prawidłowego wykonania poleceń. Aussie to smakołyki, więc nie musisz długo myśleć o tym, jak najlepiej to zrobić.

Po wykonaniu podstawowych poleceń w domu należy przystąpić do zajęć na ulicy w celu nauczenia się nowych i utrwalenia nabytych umiejętności w zakresie rozpraszania uwagi. Należy pamiętać, że przed rozpoczęciem treningu zaleca się, aby pies poszedł trochę na spacer i wykonał wszystkie swoje "rzeczy", aby później nic nie rozpraszało zwierzęcia. Motywacyjne podejście motywacyjne powinno stać się podstawową metodą uczenia się zespołów. Nie możesz być niegrzeczny wobec zwierzaka ani go karać: może to sprawić, że pies będzie nieśmiały i płochliwy. Pomoc instruktora psa pozwala na szybsze utrwalenie kursu szkolenia ogólnego. Często owczarek australijski ma kilka zajęć.

Opieka i utrzymanie

Owczarek australijski nie jest psem, który lubi spokojnie leżeć na kanapie. Będąc bardzo aktywnymi zwierzętami, Aussie potrzebują długich spacerów-co najmniej 2-3 godziny dziennie. Latem w upale lepiej je skrócić lub użyć do tego chłodniejszej pory dnia – rano i wieczorem. Oczywiście w obecności wiejskiego domu nie stanowi to problemu: sam Owczarek znajdzie coś do zrobienia na stronie. Właściciele mieszkania w mieście będą jednak musieli poświęcić psu znaczną część swojego czasu na wyprowadzanie zwierzaka. Aussie chętnie biegnie po kij, piłkę, plastikowe dyski lub tor przeszkód.

Oczywiście nie zapomnij podczas spacerów o szkoleniu psa: owczarek australijski chętnie wykona polecenia właściciela. Podczas takich zajęć monitoruj zachowanie zwierzaka. Pracoholik z natury, Australijczyk jest gotowy do pracy, dopóki dosłownie nie spadnie ze zmęczenia, na co oczywiście nie jest pożądane.

Trzymając owczarka australijskiego w mieszkaniu, konieczne jest przydzielenie mu osobnego miejsca z dala od przeciągów i urządzeń grzewczych, wyposażając go w łóżko. Pies musi mieć świadomość, że to jego terytorium. Kup swojemu zwierzakowi kilka zabawek, z którymi chętnie będzie mógł się bawić. Umieść poidło w pobliżu i upewnij się, że zawsze ma czystą wodę. Pomieszczenie, w którym trzymany jest pies, powinno być okresowo wentylowane. Powietrze musi być świeże i wystarczająco wilgotne, w przeciwnym razie sierść będzie stale zrzucać.

Aussie czuje się świetnie w mieszkaniu w mieście, pod warunkiem, że spaceruje z nią wystarczająco długo i gra w aktywne gry. Jeśli zamkniesz zwierzę w mieszkaniu, może zacząć mieć problemy z zachowaniem w postaci bluesa, szczekania bez powodu lub wycieków, a niewykorzystana energia rozleje się na gryzące Buty i Meble. W prywatnym domu zwierzę można trzymać w wolierze, ale jest to niepożądane, ponieważ aussi potrzebuje uwagi właściciela i stałej komunikacji z nim. W przeciwnym razie możesz uzyskać agresywne lub wręcz przeciwnie, nieśmiałe zwierzę. Kategorycznie nie zaleca się trzymania przedstawicieli tej rasy na łańcuchu.

Owczarek australijski - właściciel półdługiej sierści z grubym podszerstkiem-wymaga czesania 2-3 razy w tygodniu, a w okresie linienia – codziennie. W przypadku braku tej procedury może rozwinąć się zapalenie skóry, tworzenie się kołtunów lub pojawienie się pasożytów skóry. Najlepiej czesać wełnę metalową szczotką z dużymi rzadkimi zębami i puchoderką lub specjalnym furminatorem. Zaleca się kąpanie psa nie częściej niż raz na dwa miesiące za pomocą specjalnych lamp zoologicznych.

Pazury psa są szlifowane naturalnie, jednak jeśli często chodzi po trawie lub miękkim podłożu, tak się nie dzieje. Tak więc, używając specjalnej pazurki, są cięte dwa razy w miesiącu, ponieważ długie pazury negatywnie wpływają na chód i powodują uczucie dyskomfortu w łapach. W takim przypadku należy starać się nie uszkodzić miazgi, w której znajduje się nerw i naczynia krwionośne. Jeśli tak się stanie, ranę należy leczyć roztworem antyseptycznym lub jodem.

Konieczne jest monitorowanie zdrowia zębów aussi za pomocą specjalnych narzędzi i urządzeń – szczotek, pasty, sztucznych kości do usuwania płytki nazębnej. W zaawansowanych przypadkach może być konieczne użycie skalera – szpatułki dentystycznej do usunięcia kamieni. Przed i po zabiegu konieczne jest zdezynfekowanie instrumentu i jamy ustnej roztworem nadtlenku lub furacyliny.

Jednym z warunków prawidłowego trzymania zwierzaka jest wycieranie oczu za pomocą specjalnych roztworów medycznych, zwykłego zaparzacza do herbaty lub wywaru z rumianku. Uszy psa należy wycierać 1-2 razy w tygodniu, używając do tego patyczków do uszu i wacików. Aby usunąć nadmiar powstałej siarki, możesz wkroplić 3% roztwór nadtlenku do kanału słuchowego, a następnie pozwolić zwierzęciu swobodnie potrząsnąć głową. Do wycierania uszu wacikami stosuje się wywary z różnych ziół.

Aussie są bardzo bezpretensjonalne w jedzeniu. Mogą być karmione zarówno naturalną żywnością, jak i różnymi pokarmami. Dla dorosłego zwierzaka odpowiednia jest owsianka (ryż, płatki owsiane, kasza gryczana) i mięso (kurczak, indyk, wołowina i chude ryby). Wskazane jest, aby szczeniak dodał do diety twarożek zmieszany z kefirem, a także jaja przepiórcze. W razie potrzeby w mleku warto zacząć od małych ilości. Owczarki australijskie chętnie jedzą zarówno surowe, jak i gotowane warzywa i owoce: jabłka, marchew, cukinię, dynię, rzepę. Zimą dieta owczarka australijskiego musi być wzbogacona tłuszczami roślinnymi i zwierzęcymi, co pozwoli lepiej tolerować zimno.

Jeśli zdecydujesz się użyć suchej karmy, powinieneś wybrać produkty premium. Staraj się kupować taki, który zawiera mniej białka.

Surowo zabrania się podawania psu następujących pokarmów:

• Surowe jajka (z wyjątkiem przepiórek);
• Napoje gazowane i alkoholowe, kawa;
• Smażone jedzenie i "jedzenie ze stołu";
• Małe kości rurkowe;
• Owoce z pestkami;
• Surowa ryba rzeczna;
• Cukierki i czekolada;
• Surowe mięso i kości;
• Grzyby i orzechy;
• Tłuste mięso;
• Cytrusy.

Zdrowie i choroby owczarka australijskiego

Aussie przy odpowiedniej opiece, odpowiednim odżywianiu i wystarczającej aktywności fizycznej są w dobrym zdrowiu. Aby zapobiec chorobom takim jak wścieklizna, dżuma mięsożerna, borelioza i inne, konieczne jest terminowe szczepienie zgodnie z harmonogramem szczepień.

Podobnie jak wiele ras pasterskich, owczarki australijskie są narażone na rozwój zaćmy młodzieńczej. Wśród najczęstszych chorób związanych z tą rasą wyróżniają się:

• Choroby autoimmunologiczne (zapalenie tarczycy, alergie);
• Dysplazja stawu biodrowego;
• Dystrofia nerwu wzrokowego;
• Choroby nowotworowe;
• Padaczka;
• Demodekoza.

Osoby w Kolorze Merle są predysponowane do problemów z narządami wzroku i słuchu. Wynika to z recesywnego genu odpowiedzialnego za marmurkowy kolor, słuch i wzrok. Starając się uniknąć takiej kombinacji genetycznej i wielokrotnego wzrostu ryzyka rozwoju wyżej wymienionych chorób (aż do całkowitej głuchoty i ślepoty), zabronione jest krzyżowanie dwóch psów w Kolorze Merle.

Jak wybrać szczeniaka

Zanim kupisz szczeniaka owczarka australijskiego, odwiedź wystawy tej rasy, porozmawiaj z właścicielami, aby zdecydować, czy taki pies jest dla Ciebie odpowiedni pod względem temperamentu i aktywności. Jeśli jednak podjąłeś ostateczną decyzję, wskazane jest odwiedzenie kilku szkółek. Decydując się na hodowcę, dowiedz się, jakie badania przeprowadzono u samca i samicy. Konieczne jest stwierdzenie braku patologii narządów wzroku (zanik siatkówki, zaćma) i układu mięśniowo-szkieletowego (dysplazja stawów biodrowych i łokciowych).

Dopiero wtedy przystąp do wyboru przyszłego zwierzaka. Zdrowy szczeniak, który wygląda jak pluszowa zabawka, będzie ciekawy, nie czując się nieśmiały. Czysta wełna nie powinna mieć kołtunów ani łysych plam. Zbadaj brzuch (wysypka nie powinna być obecna na skórze), upewnij się, że nie ma wypukłości przepukliny. Nos powinien być wilgotny i chłodny. Pozwól szczeniakowi chodzić, aby upewnić się, że nie ma stopy końsko-szpotawej. Jeśli wszystko Ci odpowiada, pozostaje tylko negocjować cenę.

Zdjęcie szczeniąt owczarka australijskiego

Ile kosztuje owczarek australijski

Owczarek australijski jest dość rzadki w Rosji: zarejestrowano tylko około pięćdziesięciu osobników. Rodzice prawie wszystkich tych psów są przedstawicielami mistrzów wśród rasy, którzy mają wyjątkowe cechy robocze. Jeśli zdecydujesz się kupić takiego szczeniaka Aussie w hodowli, przygotuj się na to, że nie będzie to Tanie – od $600 do $850. Jeśli jednak nie zamierzasz brać udziału w wystawach ani hodować psów, możesz zaoszczędzić na zakupie, kupując szczeniaka z wadami dyskwalifikującymi (zwykle dotyczy to koloru). W każdym razie zdobędziesz uroczego i inteligentnego czworonożnego przyjaciela.