Sinulox dla kotów

Mechanizm działania leku

Mechanizm działania Sinuloksu opiera się na właściwościach jego aktywnych składników. Skład produktu zawiera dwie substancje czynne: główną-amoksycylinę, a dodatkową-kwas klawulanowy. Pierwszy blokuje aktywność enzymów bakteryjnych, co prowadzi do zniszczenia ich błon komórkowych i śmierci drobnoustrojów.

Niektóre bakterie są w stanie wytworzyć substancję, która niszczy antybiotyk jeszcze przed jego działaniem. Aby temu zapobiec, producent dodał kwas klawulanowy do składu Sinuloksu. Hamuje aktywność enzymu, chroniąc amoksycylinę przed zniszczeniem i zapewniając efekt terapeutyczny leku.

W jakich formach uwalniają Sinulox

Ilość substancji czynnych w antybiotyku Sinulox dla kotów różni się w zależności od formy uwalniania leku i jego objętości. Lek jest dostępny w dwóch wersjach: w postaci tabletek i zawiesiny do wstrzykiwań.

Wśród związków pomocniczych w składzie leku można znaleźć: drożdże, celulozę, erytrozynę, krzem, stearynian Mg i glikolan Na. Obecność aromatów w leku sprawi, że jego spożycie będzie przyjemne dla kota, a zatem wygodne dla właściciela.

Kiedy przepisuje się Sinulox

Wskazaniami do stosowania antybiotyku Sinulox mogą być następujące zaburzenia u kotów spowodowane przez mikroorganizmy:

• Ropne procesy zapalne na skórze (piodermit i inne);
• Choroby układu moczowego i narządów płciowych (zapalenie błony śluzowej macicy, zapalenie pęcherza moczowego);
• Patologie błon śluzowych i tkanek miękkich jamy ustnej (np.;
• Procesy zakaźne rozwijające się po zranieniu, zabiegach chirurgicznych;
• Choroby pochodzenia bakteryjnego u nowonarodzonych kociąt;
• Choroby układu oddechowego (zapalenie płuc, nieżyt nosa i inne).

Jak zastosować Sinulox

Stosowanie Sinuloksu w leczeniu chorób kotów powinno odbywać się ściśle zgodnie z instrukcją użytkowania. Podczas wyboru określonej dawki i postaci leku Weterynarz bierze pod uwagę nie tylko masę zwierzęcia, ale także ocenia jego stan, prawdopodobieństwo możliwych powikłań, stopień rozwoju procesu zakaźnego i inne parametry, dlatego spontaniczne "leczenie" oparte tylko na wskaźnikach masy ciała może prowadzić do pogorszenia stanu kota.

Podczas leczenia tabletkami, a także podczas wstrzykiwania, nie można pominąć kolejnej dawki (zastrzyku) leku. Może to nie tylko zmniejszyć wysiłek do zera, ale także doprowadzić do odporności antybiotyku na bakterie, osłabić ciało zwierzęcia i przyczynić się do zaostrzenia procesów zapalnych. Jeśli z jakiegoś powodu udało się pominąć jedną dawkę leku, a czas nadal na to pozwala, należy to zrobić tak szybko, jak to możliwe. Jeśli nadszedł już czas wprowadzenia kolejnej dawki leku, podaje się ją bez uwzględnienia pominięcia, to znaczy nie trzeba podwajać dawki.

Instrukcje użytkowania tabletek

Zgodnie z instrukcją tabletkowaną postać Sinuloksu podaje się kotom dwa razy dziennie, niezależnie od jedzenia. Tabletkę można podać po prostu ręcznie lub wstępnie zmiażdżyć i wlać do jedzenia podczas karmienia. Ważne jest, aby zwierzę zjadło całą porcję jedzenia bez pozostałości, w przeciwnym razie skuteczność leczenia będzie niska. Inną opcją terapii tabletkami jest zmiażdżenie, zmieszanie z wodą w łyżeczce, a następnie wlanie kota do ust, trzymając szczęki, aby roztwór się nie rozlał.

Pojedyncza dawka Sinuloksu wynosi 12,5 mg na 1 kg masy ciała kota. Dopuszcza się jego zwiększenie do maksimum - 25 mg na 1 kg w przypadku ciężkiego stanu zwierzęcia lub wysokiego ryzyka powikłań i innych sytuacji. Czas trwania terapii z reguły wynosi 1 tydzień. W przypadku infekcji trudnych do leczenia, przewlekłego przebiegu choroby, czas leczenia można wydłużyć do dwóch lub więcej tygodni.

Instrukcje dotyczące stosowania zawiesiny

Zawiesinę Sinulox stosuje się w postaci do wstrzykiwań – zastrzyki umieszcza się pod skórą w kłębie kota lub w mięśniu pośladkowym. Schemat stosowania jest następujący: jeden zastrzyk dziennie przez 3-5 dni (w niektórych szczególnie trudnych przypadkach weterynarz może przepisać dłuższe leczenie). Po wstrzyknięciu miejsce podania leku należy lekko masować.

Należy wstępnie obliczyć pojedynczą dawkę leku. Lek przyjmuje się na podstawie proporcji 8,75 mg na 1 kg masy ciała kota. Odpowiada to 1 ml zawiesiny na 20 kg masy zwierzęcia. Często właściciele mają problem z rekrutacją takiej ilości leku, na przykład przy małej masie ciała. Eksperci zalecają stosowanie strzykawki insulinowej.

Podczas wstrzykiwania Sinuloksu należy ściśle przestrzegać następujących zasad:

• Lek nie może być wstrzykiwany do żyły;
• Przed wstrzyknięciem zawiesinę należy wstrząsnąć;
• Wystarczy pobrać zawiesinę całkowicie suchą igłą i suchą strzykawką.

Przeciwwskazania i skutki uboczne

Sinulox ma kilka przeciwwskazań: nietolerancję składników produktu i alergię na antybiotyki. Sinulox jest również przeciwwskazany do podawania kotom, jeśli w tym czasie są leczone lekami bakteriostatycznymi, na przykład lewomycetyną.

Skutki uboczne są również nieliczne, a ponadto są obserwowane w rzadkich przypadkach. W przypadku nieprzestrzegania dawki i u nadmiernie wrażliwych kotów mogą wystąpić takie reakcje:

• Wysypki na skórze;
• Zaburzenia przewodu pokarmowego (biegunka, trudności w wypróżnianiu);
• Obrzęk skóry lub błon śluzowych;
• Łzawienie oczu.

W przypadku wykrycia takich objawów zwierzę należy pokazać weterynarzowi. Może zmniejszyć dawkę leku lub przepisać inny środek. W niektórych przypadkach objawy ustępują samoistnie.

Zalety leku

Popularność Sinulox opiera się na jego wielu zaletach.

• Wysoka wydajność. Zastosowanie środka jest wskazane nawet w przypadku przewlekłej, zaawansowanej choroby, jej skomplikowanej postaci. W takim przypadku stan zwierzęcia wyraźnie zmienia się na lepsze po zaledwie kilku dniach od rozpoczęcia przyjmowania.
• Prawie nie ma przeciwwskazań do stosowania. Sinulox można podawać nowonarodzonym kociętom i zwierzętom w wieku, a także osłabionym zwierzętom.
• Dobrze tolerowany. Skutki uboczne mogą wystąpić tylko sporadycznie.
• Wszechstronność. Antybiotyk Sinulox ma działanie patogenne na dużą liczbę szczepów mikroorganizmów (Gram+ i Gram -).
• Nie ma wyraźnego szkodliwego wpływu na użyteczną mikroflorę. Prawidłowo stosowany lek zabija tylko drobnoustroje chorobotwórcze, zachowując układ odpornościowy zwierzęcia.
• Istnieje możliwość wyboru: tabletki lub zastrzyki. Czasami wstrzyknięcie zwierzęcia jest dość problematyczne, więc możesz użyć postaci pigułki.
• Łatwy w użyciu. Aby wykonać zastrzyk, nie trzeba mieszać składników, zawiesina jest całkowicie gotowa do użycia.
• Kupowanie nie jest trudne. Lek można kupić w prawie każdej aptece weterynaryjnej.

Która forma jest lepsza: tabletka lub zawiesina

Wybór rodzaju leku leży w gestii specjalisty i zależy od samopoczucia kota. Zastrzyki są wskazane, jeśli zwierzę jest w ciężkim stanie. Działają szybciej, ponieważ nie przechodzą przez przewód pokarmowy. Umożliwia to szybkie postawienie zwierzaka na nogach i zapobieganie powikłaniom. Na początku choroby, z jej łagodną postacią, małe kocięta wolą przepisywać tabletki.

Co można podać kotu wraz z Sinuloxem

Najczęściej Sinulox jest stosowany w monoterapii. Jeśli zgodnie ze wskazaniami musi być stosowany przez długi czas, niezmiennie wpłynie to na odporność, więc weterynarz może przepisać równoległe przyjmowanie środków zwiększających i wzmacniających aktywność układu odpornościowego, na przykład witamin. Lek można również przyjmować w połączeniu z niektórymi lekami moczopędnymi (zgodnie ze wskazaniami).

Czy istnieją analogi Sinulox

Amoksycylina zawiera również inne leki przeciwbakteryjne, takie jak Amoksyklaw. Mimo to nie zaleca się zastępowania leków bez uprzedniej zgody specjalisty. Może to powodować komplikacje.

Ile kosztuje Sinulox

Cena antybiotyku Sinulox zależy od kształtu i objętości produktu. Tak więc tabletki 50 mg można kupić za koszt 180-200 rubli za opakowanie (10 tabletek). Zawiesina jest droższa - za 40 ml leku trzeba zapłacić około 1000 rubli, a za 100 ml – ponad 2000 rubli. Należy wziąć pod uwagę, że butelkę można przechowywać po pobraniu z niej zawiesiny tylko przez miesiąc.

Sądząc po recenzjach, Sinulox jest całkowicie bezpiecznym i bardzo skutecznym lekarstwem na infekcje bakteryjne u kotów. Najważniejsze jest, aby nie podawać go zwierzakowi bez nadzoru specjalisty.