porosty u psów

Jak pies może zarazić się porostem

Porosty u psów mają charakter grzybiczy i wirusowy. Czworonożny przyjaciel może" złapać " chorobę na kilka sposobów:

• Poprzez bezpośredni kontakt z chorym zwierzęciem;
• Przez przedmioty gospodarstwa domowego (miska, smycz, Obroża, grzebień i inne) należące do zarażonego psa;
• Przez glebę, trawę i tak dalej.

Prawdopodobieństwo rozwoju porostów jest znacznie zwiększone, jeśli zwierzę ma obniżoną odporność. Ten stan może być spowodowany ciążą psa lub laktacją, niedawno przebytą chorobą zakaźną, skąpą dietą. Siły ochronne są zmniejszone, jeśli zwierzę przez długi czas przyjmowało leki kortykosteroidowe, a także jeśli ma nowotwór złośliwy.

Zwierzęta ulicy i te, które żyją w złych warunkach, stanowią szczególną grupę ryzyka. Wilgoć, brak higieny, duża gęstość (na przykład w schroniskach) i inne czynniki powodują szybkie rozprzestrzenianie się grzyba.

Uwaga: szczególną uwagę właścicieli wymagają psy o długiej i grubej sierści. Ze względu na cechy linii włosów ich skóra jest słabo wentylowana, co czyni takie zwierzęta najbardziej podatnymi na infekcję.

Objawy na początku choroby

Na jakie objawy porostów u psów należy najpierw zwrócić uwagę? Ukryty okres choroby trwa średnio około 10-14 dni, w zależności od rodzaju porostu. Dopiero wtedy zauważalne są oznaki choroby.

Na początkowym etapie pozbawienie właściciela zauważy takie przejawy:

• Zwierzę drapie to samo miejsce;
• W obszarze swędzenia widoczne jest powierzchowne uszkodzenie skóry w postaci zmiany koloru, złamanych włosów, pęknięć, łuszczenia i innych;
• Stopniowo plama rośnie, pojawiają się nowe ogniska;
• Pies staje się ospały.

W większości przypadków zmiany skórne występują na łapach zwierzęcia, podbrzuszu, pysku.

Należy szybko podjąć działania, ponieważ choroba rozprzestrzenia się z dużą prędkością. Ponadto obniżona odporność i uszkodzona powierzchnia skóry sprzyjają przyłączeniu się infekcji bakteryjnej i rozwojowi innych chorób.

Zdjęcie liszaj u psów

Rodzaje porostów u psów

U psów diagnozuje się kilka rodzajów porostów, z których każdy ma swój własny charakter, symptomatologię i podejście do leczenia. Dlatego lekarze weterynarii nalegają, aby w przypadku wykrycia podejrzanych plam na skórze u zwierzęcia właściciele natychmiast skontaktowali się z kliniką. Jednocześnie każdy właściciel powinien wiedzieć, jak wygląda ten lub inny rodzaj choroby. Pozwoli to szybko podjąć środki zapobiegawcze dla gospodarstw domowych (niektóre grzyby mogą być przenoszone na ludzi) i dla zwierzęcia (zatrzymać dalsze rozprzestrzenianie się).

Różowy porost

Różowy liszaj jest reakcją alergiczną na infekcję, prawdopodobnie o charakterze wirusowym. Większość specjalistów łączy rozwój tego typu choroby u psa domowego z predyspozycjami genetycznymi. Uszkodzenie skóry z reguły występuje na tle chorób wirusowych przewodu pokarmowego, narządów układu oddechowego, po szczepieniach.

Różowy porost charakteryzuje się przewlekłym przebiegiem,więc zwierzę nie będzie w stanie całkowicie wyleczyć. Choroba występuje za każdym razem, gdy zwierzę ma zmniejszoną aktywność układu odpornościowego: ze stresem, gorszą dietą, częstymi chorobami. Jednocześnie pies nie jest źródłem zagrożenia dla innych zwierząt i ludzi. Jednak jeśli mają te same predyspozycje i niską odporność, istnieje możliwość infekcji – nawet jeśli jest niewielka – istnieje.

Jak rozpoznać różowy porost u psa domowego? Ten typ charakteryzuje się następującym obrazem klinicznym:

• Plamy nie przekraczają 2 cm;
• Miejsca zmiany mają różowy odcień z żółtawym środkiem;
• Większość wysypek jest zlokalizowana w pachwinie, na pysku;
• Zmiany są stopniowo niszczone, tworząc żółte obszary z łuszczeniem się naskórka.

Uwaga: różowy porost może być skomplikowany przez penetrację skóry przez grzyby, bakterie, wirusy, więc nie możesz zwlekać z leczeniem.

Grzybica

Liszaj Płaczący to odpowiedź immunologiczna organizmu psa na alergen; wyprysk, który nie ma zakaźnego charakteru. Alergenem może być dowolna substancja (lek, żywność itp.), zaburzenia hormonalne. Choroba jest przewlekła i objawia się następującym obrazem klinicznym:

• Na powierzchni skóry pojawiają się obrzęki, gorące w dotyku, swędzące i bolesne;
• Stopniowo na ich miejscu tworzą się bąbelki;
• Łysienie występuje w ognisku zmiany;
• Wydzielina z pęcherzyków stopniowo staje się ropna;
• Najczęstszą lokalizacją są policzki, kość ogonowa, szyja.

W miarę gojenia skóra pokrywa się skórką, spod której prześlizguje się zdrowa tkanka.

Ponieważ liszaj płaczący przynosi psu znaczną udrękę w postaci swędzenia, zaczyna mocno drapać skórę. Może to spowodować zwiększenie obszaru dotkniętych obszarów i przyłączenie się infekcji.

Grzybica

W przeciwieństwie do poprzednich gatunków, grzybica (strzyżona) jest chorobą o charakterze grzybiczym. Jego rozwój jest spowodowany wnikaniem w skórę grzybów z rodzaju Microsporum lub Trichophyton, powodując odpowiednio mikrosporozę lub trichofitię. Grzybica jest niebezpieczną i zaraźliwą chorobą, którą można rozpoznać po następujących objawach:

• Małe zmiany skórne (około 20 mm);
• Kolor plam – od różowawego do brązowego;
• Ich kontur jest wyraźnie widoczny;
• Lokalizacja-podstawa ogona, kończyny;
• Silne swędzenie;
• Łysienie dotkniętych obszarów.

Infekcja charakteryzuje się szybkim tempem rozprzestrzeniania się. Jeśli nie podejmiesz działań, w krótkim czasie grzyb może doprowadzić do śmierci psa.

Porost otrębowy

Ten rodzaj choroby jest spowodowany przez drożdże z rodzaju Malassezia, które zwykle żyją na powierzchni skóry nie tylko psów, ale także innych zwierząt i ludzi. W przypadku braku uszkodzeń naskórka, silnej odporności mikroorganizm nie wykazuje agresji. W przeciwnym razie grzyb intensywnie się rozmnaża, uwalniając w dużych ilościach żrący kwas, który dosłownie "koroduje" naskórek.

Inna nazwa porostu to wielokolorowy. Wynika to z różnych odcieni zmian: różowawy, brązowy, brązowawy. Innym objawem jest łysienie dotkniętych obszarów. Ponieważ plamy szybko się powiększają i łączą, choroba może w krótkim czasie rozprzestrzenić się po całym ciele psa.

Diagnostyka

Przed leczeniem psa z porostów należy zdiagnozować zidentyfikowaną patologię i odróżnić ją od innych chorób skóry. Grzybica u psów może być mylona z chorobami, takimi jak dermatoza, ropne zapalenie skóry, wyprysk łojotokowy, płacz i łupież różowy.

Do diagnozy stosuje się następujące metody:

• Prześwit przez lampę Wooda;
• Analiza wełny (siew);
• Biopsja skóry.

Badanie mikroskopowe ujawnia obecność / brak zarodników i grzybni, siew umożliwia określenie rodzaju grzyba. Ponadto obowiązkowe są laboratoryjne badania moczu i krwi zwierzęcia. Ponadto lekarz może przepisać testy alergiczne i próbki.

Leczenie porostów u psów

W diagnozowaniu porostów u psów wskazane jest kompleksowe leczenie. Ma na celu rozwiązanie kilku problemów:

• Niszczenie patogenów-przyczyny choroby;
• Zapobieganie rozprzestrzenianiu się ognisk i wtórnej infekcji;
• Eliminacja swędzenia, bólu;
• Normalizacja układu odpornościowego zwierzęcia.

W tym celu stosuje się leki zewnętrzne i wewnętrzne w postaci maści, kremów, żeli, roztworów, tabletek. Jeśli choroba zostanie wykryta na początkowym etapie, częściej stosuje się leki zewnętrzne. W ogólnoustrojowym uszkodzeniu organizmu wskazane są tabletki i / lub zastrzyki.

Preparaty zewnętrzne na porosty u psów

W aptece weterynaryjnej lokalne preparaty przeznaczone do leczenia porostów u psów są prezentowane w dużym asortymencie. Jakie narzędzie najlepiej zastosować w konkretnym przypadku-lekarz powie po zdiagnozowaniu zwierzęcia. Niezależne leczenie porostów nie jest zalecane, ponieważ grozi pogorszeniem choroby i rozwojem powikłań.

Ważne: wszystkie zabiegi lecznicze wykonywane są w rękawiczkach!

Leki do użytku wewnętrznego

W zależności od stanu psa weterynarz może przepisać dalsze leczenie objawowe, podtrzymujące i przeciwgrzybicze w postaci leków do podawania wewnętrznego:

• Jeśli znaczna część ciała zwierzęcia jest dotknięta grzybem-leki przeciwgrzybicze (Flukonazol, Nizoral) ;
• W przypadku wtórnego zakażenia-leki przeciwbakteryjne (amfoterycyna, Nystatyna);
• Do utrzymania wątroby-środki hepatoprotekcyjne(Hepatowet);
• Do łagodzenia objawów alergii-leki przeciwhistaminowe (Suprastin, Diazolin);
• W celu normalizacji układu odpornościowego-immunostymulanty i immunomodulatory (Glikopina, Immunofan);
• W zapobieganiu zaburzeniom przewodu pokarmowego-probiotyki (Olin, Lactobifadol);
• Witaminy (Aminowit).

Leczenie środkami ludowymi

Leczeniu w domu może towarzyszyć stosowanie środków ludowych. Należy pamiętać, że niektóre przepisy ludowe nie wyleczą grzyba u zwierzęcia. Takie rodzaje porostów, jak grzybica lub płacz, mogą rozprzestrzeniać się tylko na duży obszar i pogarszać stan psa, dlatego środki ludowe mogą być stosowane jako dodatkowe objawowe.

Najczęściej domowe metody leczenia porostów u zwierząt są reprezentowane przez zewnętrzne leczenie dotkniętych obszarów dowolną kompozycją. Mogą to być: ocet jabłkowy, smoła, czosnek przepuszczony przez wyciskacz do czosnku (można go mieszać z miodem, olejem kamforowym, octem winnym, olejem z drzewa herbacianego). Nawet olej silnikowy nakłada się na ogniska zakaźne. Zazwyczaj leczenie plam odbywa się kilka razy dziennie.

Uwaga: Przed zastosowaniem jakiejkolwiek recepty ludowej należy skonsultować się z lekarzem!

Co można zrobić, aby przyspieszyć powrót do zdrowia

Jak wyleczyć psa z porostów, zapobiegając rozwojowi powikłań? Podstawowym warunkiem jest ścisłe przestrzeganie zaleceń lekarza weterynarii. Leki należy podawać zwierzęciu w ścisłej zgodności z przepisanym kursem i dawką, nie pomijając przyjęć. Nie wolno samowolnie zastępować jednego leku innym, a także przerywać leczenia przed terminem. Właściciel psa powinien być przygotowany na to, że w niektórych przypadkach leczenie może potrwać miesiąc lub dłużej.

Aby przyspieszyć powrót do zdrowia czworonożnego przyjaciela, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji, pomoże leczenie specjalnymi szamponami, które zawierają składniki przeciwgrzybicze. Takie produkty do pielęgnacji włosów działają delikatnie na powierzchnię skóry, ale nie zaleca się ich używania przez długi czas. Aby uniknąć nadmiernego wysuszenia naskórka, należy postępować zgodnie z instrukcjami.

Jak zapobiegać lizaniu maści i drapaniu psa

Ogniska porostów powodują silne swędzenie zwierzęcia. Kiedy drapie dotknięty obszar, infekcja rozprzestrzenia się na sąsiednie zdrowe tkanki, co znacznie oddala powrót do zdrowia. To samo dzieje się, gdy zwierzę zlizuje nałożoną maść.

Jeśli ogniska są pojedyncze, możesz je uszczelnić plastrem lub bandażem, po nałożeniu gazika z maścią na dotknięty obszar. Zapobieganie czesaniu dużych obszarów jest możliwe za pomocą specjalnego kołnierza. W przypadku, gdy pies opiera się takiemu urządzeniu i zdejmuje je, należy założyć na niego kombinezon.

Czy jod może być stosowany w leczeniu porostów

Stosowanie jodu w leczeniu porostów u psów zależy od zidentyfikowanego patogenu. Tak więc, w przypadku grzybicy, lek ten ma najbardziej skuteczny efekt. Nie zaleca się stosowania roztworu jodu w przypadku liszaja różanego. W innych przypadkach narzędzie nie prowadzi do żadnego wyraźnego wyniku. Należy zauważyć, że niektórzy lekarze weterynarii zdecydowanie sprzeciwiają się stosowaniu jodu na porosty. Sądząc po recenzjach, nie powinieneś próbować samodzielnie leczyć niezwykłej "plamy", używając jodu jako panaceum – może to prowadzić do katastrofalnych konsekwencji dla psa.

Żywienie psów w leczeniu porostów

Leczeniu porostów u psów musi koniecznie towarzyszyć zmiana diety. Dotyczy to zwłaszcza różowych i płaczących rodzajów chorób, które mają charakter alergiczny. Specjalna dieta ma na celu maksymalne zmniejszenie toksyczności i alergenności niektórych pokarmów i substancji. Wykluczeniu z diety podlegają:

• Ziemniaki;
• Czekolada;
• Słodycze;
• Wędzone;
• Przyprawy;
• Wszelkie produkty zawierające barwniki, aromaty, konserwanty i inne dodatki.

W przypadku płaczu będziesz musiał na chwilę usunąć mięso i produkty mięsne z menu zwierzaka.

Jak prawidłowo nakładać maść

Im lepiej przygotowany jest dotknięty obszar skóry psa z porostem, tym większy efekt można osiągnąć dzięki maści leczniczej, dlatego algorytm działań w leczeniu ogniska zakaźnego powinien znać każdy właściciel.

• Następujące przedmioty są przygotowywane z wyprzedzeniem: Medyczne rękawice gumowe, tępe nożyczki, metalowy pojemnik i zapałki, roztwór mydła, środek antyseptyczny (furacylina, chlorheksydyna, nadtlenek wodoru), pęseta, ściereczki z gazy, maść lecznicza.
• Przed przystąpieniem bezpośrednio do procedury zakładają Rękawiczki.
• Dotknięty obszar skóry jest leczony roztworem antyseptycznym.
• Jeśli na obrzeżach ogniska znajduje się linia włosów, wełna jest starannie cięta w odległości około 5 mm od dotkniętego naskórka. Obcięte włosy są natychmiast spalane.
• W obecności skorupy impregnuje się je roztworem mydła do całkowitego zmiękczenia.
• Pęseta usuwa strupy, a obszar ponownie traktuje środkiem antyseptycznym.
• Za pomocą chusteczki usuwa się resztki wilgoci.
• Zastosuj maść.

Po zakończeniu leczenia wszystkich dotkniętych obszarów przyciętą wełnę i serwetki należy spalić.

Czy osoba lub zwierzęta mogą zostać zarażone

Każdy właściciel psa powinien wiedzieć, jaki rodzaj porostu jest przenoszony na ludzi i inne zwierzęta. W przypadku grzybicy odpowiedź jest jednoznaczna-choroba ta ma wysoki stopień zakaźności i jest wysoce zaraźliwa. Podczas diagnozowania zwierzę musi być odizolowane od innych zwierząt domowych i gospodarstw domowych (zwłaszcza dzieci).

Płaczący liszaj nie stanowi zagrożenia dla innych, ponieważ jest wypryskiem pochodzenia alergicznego. Wystarczające są zwykłe środki higieniczne podczas opieki nad chorym zwierzakiem.

Możliwość przeniesienia infekcji z liszajem różanym jest obecnie kwestionowana. Opinie ekspertów różnych specjalizacji są ze sobą sprzeczne: niektórzy uważają, że ta choroba jest zaraźliwa, inni twierdzą inaczej. Ogólnie przyjmuje się, że jeśli dana osoba ma silną odporność, różowy porost nie jest dla niego niebezpieczny. Jeśli układ odpornościowy zawodzi (ze względu na wiek, choroby i inne przyczyny), najlepiej trzymać się z dala od zwierzęcia.

Łupież otrębowy również nie stanowi zagrożenia dla ludzi i zwierząt, ponieważ grzyb znajduje się na powierzchni ich ciała. Istnieje teoretyczne prawdopodobieństwo rozwoju choroby w gospodarstwach domowych, pod warunkiem, że odporność jest znacznie zmniejszona, więc jeśli w mieszkaniu znajduje się pies z porostem otrębowym, lepiej jest grać bezpiecznie i izolować go od dzieci, osób starszych lub osób osłabionych.

Czy istnieje szczepionka przeciw porostowi u psów

Możesz zapobiec rozwojowi porostu u psa, dostarczając specjalną szczepionkę. Preparaty Wakderm i Mentawak mają dobre recenzje. Są to zastrzyki domięśniowe, które zawierają nieaktywne grzyby powodujące porosty. Szczepionki można podawać po zbadaniu czworonożnego przyjaciela, odrobaczeniu, badaniu przez weterynarza. Szczepionki można również stosować, jeśli zwierzę jest już chore na porosty. Nie zaleca się samodzielnego wstrzykiwania, ponieważ dawkowanie i przebieg wymagają indywidualnego podejścia.

Zapobieganie porostom u psów

Możesz zapobiec rozwojowi porostów u psów, przestrzegając szeregu środków zapobiegawczych:

• Chroń zwierzaka przed kontaktem z nieznanymi i bezdomnymi zwierzętami;
• Przestrzegaj norm sanitarnych i higienicznych, myj psa w odpowiednim czasie odpowiednimi środkami (w tym profilaktycznymi);
• Prawidłowo karm zwierzaka, zapobiegając obecności możliwych alergenów w składzie pokarmu;
• Upewnij się, że dieta zwierzęcia jest kompletna;
• Terminowe szczepienia;
• Nie ograniczaj zwierzaka na spacerach;
• Unikaj używania obcych misek, obroży i innych przedmiotów gospodarstwa domowego;
• Leczyć zidentyfikowane choroby na czas, zapobiegając silnemu obniżeniu odporności.

Każdego roku drobnoustroje ulegają mutacji i stają się coraz bardziej odporne na stosowane leki, dlatego nie opracowano jednolitego i w 100% skutecznego schematu leczenia porostów u psów. Ponadto każde zwierzę na swój sposób reaguje na lek i czynnik chorobotwórczy, co również wpływa na szybkość i skuteczność terapii.

Jednak porosty u psów można wyleczyć. Aby to zrobić, musisz szybko zareagować na objawy, zabrać zwierzaka do kliniki, postępować zgodnie z zaleceniami specjalisty, a następnie przestrzegać środków zapobiegawczych.