Entlebucher zennenhund

Historia rasy Entlebucher pies pasterski

Rasa otrzymała swoją trudną do wymówienia nazwę na cześć doliny Entlebuch, położonej na terytorium szwajcarskich kantonów Berno i Lucerna. Początkowo małe psy pasterskie zaliczano do klanu Appenzeller psów pasterskich, które miały takie same kwalifikacje zawodowe i identyczny kolor sierści. I dopiero w 1913 r.rasy zostały rozróżnione, wprowadzając entlebuchery do ksiąg stadnych, jako niezależną odmianę szwajcarskich psów pasterskich.

Wraz z wybuchem I wojny światowej prace nad "pompowaniem" cech zewnętrznych i roboczych zwierząt zniknęły. A kiedy kilka lat później breeders ponownie zainteresowali się entlebucherami, okazało się, że z rasowych "okazów" wojnę przetrwały jednostki. Dr B. Kobler był najbardziej aktywny w przywracaniu populacji małych psów pasterskich. Ze względu na rasową parę hodowców entuzjastyczny hodowca podróżował po całej Szwajcarii, ostatecznie decydując się na sukę o imieniu Babeli, która dała początek nowoczesnej gałęzi entley.

W 1926 roku otwarto pierwszy klub rasy. Rok później jej przedstawiciele przeszli standaryzację, uzyskując oficjalne prawo do hodowli i udziału w imprezach wystawienniczych. Rozwój rodzaju Entlebucher zennenhund przebiegał dość wolno, więc osoby referencyjne pod względem wyglądu i temperamentu zaczęły pojawiać się dopiero od drugiej połowy XX wieku. Jednym z takich przykładnych psów był pies much – Interchampion, który w latach 60.zebrał wszystkie nagrody na Szwajcarskich, niemieckich i międzynarodowych wystawach ras.

Wideo: Entlebucher zennenhund

Standard rasy Entlebucher pies pasterski

Entlebucher to zwarta, gładkowłosa ślicznotka, która wydaje się być lekko rozciągnięta. Kolor odegrał ważną rolę w tworzeniu niezapomnianego wizerunku rasy: bogate czerwono-białe plamy w połączeniu z eleganckim czarnym "frakiem" nadają zwierzęciu dżentelmeński połysk i lekką arystokrację. Pod względem wielkości entle nie jest tak małe, jak lubią to sobie wyobrażać – wszyscy mieszkańcy doliny Entlebuch mają średni wzrost, silną konstytucję i wagę w granicach 18-23 kg. miniaturowe psy wyglądają tylko na tle swoich brutalnych Szwajcarskich krewnych-appenzellerów i Berneńskie psy pasterskie .

Głowa

Entlebucher pies pasterski ma harmonijnie rozwiniętą, lekko wysuszoną głowę w kształcie klina. Czaszka jest płaska, szeroka w okolicy między uszami i zwężona w okolicy pyska. Guzki potyliczne i stopy są ledwo zaznaczone. Pyski entley są masywne, ale nie są spiczaste w okolicy płata.

Zgryz i zęby

Referencyjny Typ zgryzu ustalony przez standard to pełne nożyczki. Jednocześnie dozwolony jest łuk w kształcie kleszcza, choć niezbyt pożądany. Również ocena wystawiennicza nie spada z powodu braku 1-2 pierwszych przedtrzonowców lub trzecich zębów trzonowych.

Nos

Płat jest pomalowany na jednolitą czerń i lekko wystaje do przodu, zwisając nad górną wargą.

Oczy

Entle ma małe oczy o regularnym zaokrąglonym kształcie, zakrywające całkowicie czarne powieki. Kolor tęczówki może wahać się od jasnobrązowego do ciemnobrązowego. Oko psa jest uważnie dociekliwe, życzliwe.

Uszy

Uszy są małe, ale dobrze oddalone od siebie i wysoko osadzone. Chrząstka podstawy jest mocna, masywna. Wstęga ucha ma trójkątny kształt z delikatnie zaokrągloną końcówką, zwisającą w dół. Jeśli pies jest czymś zaniepokojony, podstawa ucha unosi się, a jego płótno obraca się do przodu. Spokojne zwierzę ma uszy mocno przyciśnięte do głowy.

Szyja

Sucha, ale rozwinięta szyja Entlebucher zennenhund ma średnią długość i płynnie przechodzi w tułów, nie tworząc wypukłości.

Obudowa

Ciało jest mocne, umiarkowanie wydłużone, z głęboką klatką piersiową sięgającą do łokci i dopasowaną linią DNA. Grzbiet psa jest płaski i szeroki, a dolna część pleców jest elastyczna, ale nie skrócona. Zad wyróżnia się nachylonymi konturami i wystarczającą długością.

Kończyny

Nogi Entlebucher pies pasterski powinny łączyć moc i elastyczność, ale nie wydawać się obciążone. Obowiązkowe wymagania dla kończyn przednich: długie skośne łopatki z dobrymi mięśniami, łokcie ściśle przylegające do ciała, śródręcza o nieznacznych kątach (patrząc z boku). Biodra entlebucherów są szerokie, obszerne i dość długie. Stawy skokowe są niskie i mają dobre kąty artykulacji; śródstopie są krótkie, mocne, równe. Łapy psa wyglądają dość interesująco. Zaokrąglone, ze sklepionymi, ciasno zebranymi palcami i solidnymi poduszkami, dają wrażenie spokojnej solidności i siły.

Ogon

Wszyscy "Szwajcarzy" rodzą się zarówno z normalnymi ogonami, jak i ich skróconą odmianą, przy czym obie opcje są zatwierdzone przez standard rasy.

Wełna

Entlebucher pies pasterski ma gęsty, ciepły podszerstek ukryty pod warstwą krótkiego, ciasno przylegającego włosa okrywowego. U zdrowych osobników sierść wygląda lśniąco i gładko, ale dopuszczalne jest lekkie falowanie włosów w kłębie.

Kolor

Rasa ma klasyczny trójkolorowy kolor z dominującym udziałem czarnego pigmentu i czerwono-brązowymi, a także białymi plamami. Czerwonawe znaki znajdują się nad oczami, na pysku, policzkach i gardle, po obu stronach klatki piersiowej i na wszystkich czterech nogach. Ponadto na kończynach brązowe plamy powinny zajmować pozycję pośrednią między obszarami o białej i czarnej sierści.

Dozwolone gatunki białych znaków u psów pasterskich Entlebucher

• Ciągła wąska linia biegnąca od głowy wzdłuż linii środkowej nosa i częściowo lub całkowicie obejmująca pysk.
• Małe białe znaki na wszystkich łapach.
• Biały pasek zaczynający się pod brodą i kończący się na wysokości klatki piersiowej.
• Pomalowany na biało czubek ogona (chyba że jest to skrócona odmiana).
• Mały ślad z tyłu głowy (najbardziej niepożądana, ale mimo to dopuszczalna opcja).

Dyskwalifikujące wady

Nie wszyscy przedstawiciele rasy rodzą się z nienagannymi danymi zewnętrznymi. Czasami zwierzęta mają szereg wad, które nie wpływają na jakość życia, ale uniemożliwiają zdobycie tytułu mistrzowskiego na wystawach. Poważniejszym wariantem wad zewnętrznych są wady rozwojowe. Osoby, które je mają, nie mogą być uważane za rasy i nie są eksponowane na pierścieniach. Na przykład u entlebucherów za takie wady dyskwalifikujące uważa się:

• Dowolne kolory inne niż trójkolorowe;
• Konstrukcja ogona w kształcie pierścienia;
• Wyraźna krzywizna, przekąska lub niedokus;
• Powieki owinięte lub odwrócone na zewnątrz;
• Długa i zbyt miękka wełna;
• Żółty lub niebieskawy kolor tęczówki;
• Dowolny dominujący typ koloru, z wyjątkiem czerni;
• Wzrost powyżej 52 cm i poniżej 44 cm u samców, powyżej 50 cm i poniżej 42 cm u samic;
• Nieuzasadnione tchórzostwo i agresja.

Zdjęcie Entlebucher pies pasterski

Charakter Entlebucher pies pasterski

Pomimo faktu, że formalnie Entlebucher psy pasterskie "związały się" z działalnością pasterską i stróżującą, instynkty robocze rasy nigdzie nie zniknęły i często przypominają o sobie. Wyraźnym tego przykładem jest stosunek psa do nieznajomych i terytorium, na którym mieszka. Prawdziwy entle nie wpuści podejrzanego stworzenia do swoich posiadłości, czy to człowieka, czy zwierzęcia, i na pewno nie zacznie machać ogonem przed obcym, gdy uporczywie uwodzi smakołykiem. Nawiasem mówiąc, przedstawiciele rodziny szczekają głośno i basowo, co nie pasuje do ich kompaktowych rozmiarów.

Charakterystyczną cechą zdrowego rasowego psa pasterskiego Entlebucher jest pragnienie aktywnego, pełnego wydarzeń życia, dlatego przynosząc do domu trójkolorowego "Szwajcara", przyzwyczaj się do tego, że będziesz musiał często i dużo bawić się z podopiecznym. Nie warto też uważać i bać się "huraganowego" zachowania zwierzaka. Etlebuchers nie mają tendencji do destrukcyjnych zachowań, a dom odwrócony do góry nogami nie jest o nich opowieścią. Oczywiście istnieją wyjątki od ogólnej zasady, ale najczęściej destrukcyjne działania zwierzęcia wiążą się z brakiem wychowania lub niewłaściwą relacją między właścicielem a psem.

Entlebucher pies pasterski jest towarzyskim i kontaktowym psem, ale tylko w rodzinie, w której mieszka. Z domownikami zwierzę wychodzi w pełni, uczestnicząc w każdym "ruchu" z udziałem znajomych twarzy. z tego powodu kynolodzy zalecają ostrożne dawkowanie komunikacji czworonożnego szalopa z dziećmi, które nie ukończyły co najmniej 6-7 lat. Przeciętny Entlebucher nie rozumie różnicy między dorosłym a dzieckiem i czasami grzeszy zbyt emocjonalnym skokiem i "edukacyjnym" skubaniem nóg – nawyki, które przetrwały od niepamiętnych czasów, kiedy jego przodkowie obgryzali Owce.

Zaprzyjaźnienie się z innymi zwierzętami entle nie płonie szczególnym pragnieniem, ale jeśli planowana jest "impreza" dla psów na żywo, chętnie w niej weźmie udział. Rasa również nie lubi nieuprzejmości, więc jeśli twój podopieczny został wychłostany przez wilczarza, reakcja na agresję nastąpi natychmiast. "Dziewczyny" są szczególnie nietolerancyjne wobec prowokacji, ale czasami bezinteresownie chronią właściciela i członków jego rodziny w przypadku bezpośredniego zagrożenia zewnętrznego.

Spokojne sąsiedztwo etlebucher pies pasterski z resztą psów i zwierząt domowych jest możliwe, pod warunkiem, że wszyscy przedstawiciele fauny dzielą przestrzeń życiową od wczesnego dzieciństwa. Na przykład mechaniczni tubylcy Lucerna Valley nie mają nic przeciwko ściganiu się w towarzystwie psów gończych. Więc jeśli trzymasz przedstawicieli innych ras w domu, nie izoluj ich od entl – pozwól im nauczyć się zaprzyjaźniać i ocierać się o siebie.

Wychowanie i szkolenie

Z jednej strony Entlebucher zennenhund jest inteligentny i bystry, az drugiej strony nie zawsze jest gotowy, aby pokazać swoje wyjątkowe umiejętności innym. Na początku będziesz musiał zrozumieć i zaakceptować wybuchy nieposłuszeństwa i uporu. Musisz zacząć, podobnie jak w przypadku innych ras, od socjalizacji. Gdy szczeniak otrzyma obowiązkowe szczepienia i pozwolenie weterynarza na wyjście na zewnątrz, przyzwyczaj go do nieznanych dźwięków i zjawisk. Przepływ ludzi, hałas transportu publicznego, inne psy to nowe wrażenia dla dziecka, które z czasem powinny stać się przyziemne i zewnętrzne.

Drugim etapem, często odbywającym się w tym samym czasie co socjalizacja, jest edukacja. Naucz zwierzaka, aby nie dyżurował z otwartymi ustami przy stole, gdy rodzina je obiad, ustal system zakazów i ograniczeń w grach (nie gryźć, nie rozrywać zębów) i staraj się przestrzegać norm etykiety domowej, zanim szczeniak skończy sześć miesięcy. Począwszy od 4 miesiąca życia, Nastolatki wchodzą w "fazę nieposłuszeństwa", która trwa do roku, tak że w tym okresie zwierzę jest gorzej posłuszne i wchłania nowe informacje.

Ważnym niuansem jest zachowanie na ulicy. Jeśli zauważysz, że na spacerach Entlebucher szczeka nadlatujących nieznajomych, nie musisz krzyczeć, ciągnąć psa za obrożę ani uspokajać przechodniów – w ten sposób zwierzę realizuje instynkt strażniczy. Konieczne jest jednak rozwiązanie sytuacji, aby uniknąć konfliktów z ludźmi. Gdy tylko czworonożny "security" zajmie pozycję obronną, szybko odejdź od przechodnia, w którym zwierzę widzi zagrożenie. Pies szybko zorientuje się, że właściciel nie potrzebuje ochrony i będzie ścigał się za tobą.

Kynolodzy zalecają wpływanie na Entlebucher psów pasterskich pozytywnym wzmocnieniem (łasica, porcje smakołyków), ale jednocześnie gasi wszystkie czołganie się do przywództwa. Tak, entle jest doskonałym pasterzem i stróżem, ale człowiek musi pozostać właścicielem i alfą w domu. Polecenia " do mnie!", "Miejsce!", "Siedzieć!"są wprowadzane stopniowo od trzeciego miesiąca życia szczeniaka. Z poleceniem " Uff!", przy której ćwiczeniu nie wolno stymulować smakołykiem. Jednak przy pewnej wytrwałości nie jest tak trudno wychować w zwierzęciu negatywne nastawienie do zbierania jedzenia z ziemi.

Jeśli pozwala na to czas i finanse, spróbuj iść z entlebucherem na zajęcia grupowe, a najlepiej Indywidualne z instruktorem. Na takich lekcjach psy uczą się szybciej i chętniej, a właściciel będzie mógł przyjąć kilka technik edukacyjnych od profesjonalistów, aby móc z nich korzystać w przyszłości. Pamiętaj: rasa opanowuje prawie każdy kurs, od tradycyjnego OKD po programy cyrkowe, o ile ma doświadczonego, rozumiejącego psychologię psa mentora – gospodarza lub profesjonalnego opiekuna psów.

Utrzymanie i pielęgnacja

Entlebucher z tym samym komfortem jest w stanie mieszkać zarówno w wiejskim domu, jak iw mieszkaniu miejskim, jeśli właściciel w pełni go wyprowadza i daje możliwość wyładowania energii w pracy i sporcie. W pokoju pies powinien mieć własne łóżko i chociaż niektóre osoby chętniej leżą na podłodze niż na miękkich łóżkach, konieczne jest nauczenie ich odpoczynku na materacu. W przeciwnym razie przygotuj się do walki z modzelami wynikającymi z ciągłego kontaktu skóry z twardą powierzchnią. Jeśli planujesz podróżować z entle samochodem, powinieneś pomyśleć o zakupie wodoodpornego autogamaka, który pomoże zminimalizować uszkodzenia kabiny, jeśli pies nagle chce pociągnąć za drzwi lub wyostrzyć pazury o siedzenie.

Wskazane jest zabranie zwierzaka Na zewnątrz co najmniej trzy razy dziennie – rano i wieczorem na pełny długi spacer, a po południu przez 10-15 minut na wieczorną toaletę. W czasie upałów Entlebucher psy pasterskie szybko się przegrzewają i męczą, dlatego latem lepiej jest chodzić z psem "na Rosie" lub późnym wieczorem. Jeśli zauważysz, że po promenadach zwierzę nadal cierpi z powodu ciepła, warto wytrzeć mu brzuch i łapy wilgotnym ręcznikiem.

Kiedy woda w rzekach i jeziorach jest wystarczająco rozgrzana, czworonożnemu towarzyszowi można pozwolić na kąpiel – rasa uwielbia takie procedury i nie ma nic przeciwko ochłodzeniu się w upalny dzień. Po pływaniu sprawdź, czy do uszu psa nie dostała się wilgoć, a w domu spłucz sierść zwierzaka pod bieżącą wodą, aby zapobiec przedostawaniu się mikroorganizmów ze stojących zbiorników wodnych.

Szczenięta Entlebucher pies pasterski uwielbiają bawić się przedmiotami, więc na zewnątrz próbują podnosić patyki i gałęzie, czasami "prywatyzując" zabawki psów innych ludzi. Aby ten ostatni się nie wydarzył, kup podopiecznemu jego osobiste piłki i piszczałki i zabierz je na spacer. Zaleca się chodzenie ze szczeniętami i niedojrzałymi nastolatkami, zanim pojawią się pierwsze oznaki zmęczenia. Pamiętając o energii rasy, wielu właścicieli stara się maksymalnie wyczerpać zwierzę podczas spaceru, co jest zasadniczo błędne. Pies nie powinien spadać z nóg ze zmęczenia za każdym razem, gdy wraca do domu. Jest to szkodliwe zarówno dla jej psychiki, jak i zdrowia.

Higiena

Podobnie jak wszystkie rasy krótkowłose, Entlebucher psy pasterskie nie potrzebują drogiej profesjonalnej pielęgnacji. Wystarczy raz w tygodniu chodzić po ciele psa gumową rękawicą, aby zebrać martwe włosy i kurz, który się do nich przyczepił. Wyjątkiem jest okres, w którym szczenięta i podszerstek zmieniają się w "dorosłą" sierść. W tym czasie rasa intensywnie rzuca i wymaga codziennego czesania, dlatego wielu właścicieli łączy Furminator, który pomaga skutecznie "wyciągnąć" bawełnianą warstwę martwego podszerstka.

Lepiej jest myć sierść entlebuchera psa pasterskiego szamponami i odżywkami raz na 4-6 miesięcy i bardziej wskazane jest stosowanie produktów bez zapachów "termojądrowych", ponieważ włosy rasy nie wydzielają silnego zapachu psa. Ale nie wolno używać dezynfekujących roztworów mydła do mycia łap po spacerach ("Pantofelek", " Idah na spacer!»). 2-3 razy w tygodniu Entlebucher będzie musiał znosić czyszczenie zębów, które będzie wymagało pasty dla psów i specjalnej szczoteczki do zębów lub gumowej dyszy na palcu.

Podczas spacerów i treningów pazury na łapach zwierzęcia są lekko szlifowane, ale niewystarczająco, więc raz w miesiącu zwierzę musi wykonać "pedicure" za pomocą pazurów bocznych lub gilotynowych. Uszy i oczy entleya również wymagają regularnego sprawdzania. Uszy można czyścić wacikiem zwilżonym balsamem weterynaryjnym lub chlorheksydyną, a oczy przetrzeć czystą szmatką zwilżoną bulionem rumiankowym.

Karmienie

Nie ma zgody co do tego, jaki rodzaj żywności jest szczególnie odpowiedni dla Entlebucher pies pasterski, więc część hodowców karmi swoje podopieczne produktami naturalnymi, a część suchą karmą super premium. Jeśli chodzi o ostatnią opcję, będzie musiała zostać wybrana indywidualnie – "suszenie", które pasowało do jednego psa, może być słabo wchłaniane przez organizm innego, a konieczność gastronomicznych "eksperymentów" na czworonożnym przyjacielu będzie musiała się pogodzić.

Przygotowując naturalne menu dla entla, ważne jest, aby pamiętać o drapieżnych upodobaniach psa, przeznaczając ⅔ dietę na mięso i podroby oraz ⅓ na płatki zbożowe, sałatki warzywne i inne dodatki. Ponadto będziesz musiał stale dostosowywać "stół", wprowadzając suplementy diety pochodzenia naturalnego, a także zakupione kompleksy witaminowo-mineralne dla optymalnej równowagi. Każde chude mięso entlebuchera jest zdrowsze do podania na surowo. To prawda, że aby uniknąć zakażenia zwierzęcia pasożytami, lepiej jest wstępnie zamrozić produkt. Należy to zrobić w odniesieniu do filetów z ryb morskich, które rasa może jeść nie więcej niż dwa razy w tygodniu.

Warzywa i zioła (dynia, marchew, cukinia, młoda pokrzywa, szpinak) mogą być spożywane na surowo, a aby pies nie miał możliwości odwrócenia się od wegańskiego suplementu, lepiej jest puree z warzyw korzeniowych i mieszać je z daniem mięsnym. Sfermentowane produkty mleczne w życiu Entlebucher zennenhund również muszą być obecne, jeśli ich zawartość tłuszczu nie przekracza 5%. Wszystko powyżej tej liczby to dodatkowe obciążenie wątroby.

Jajka przepiórcze, olej lniany, wodorosty, płatki owsiane służą jako źródła niezbędnych pierwiastków śladowych i witamin. To prawda, że ze względu na wysokie stężenie substancji biologicznie czynnych zwierzę powinno je otrzymywać w bardzo małych ilościach i nie codziennie. Czasami nie jest zabronione traktowanie psa kością (najlepiej piersią i wołowiną), ale jeszcze bardziej przydatną opcją na etapie tworzenia szkieletu są kompleksy weterynaryjne z kolagenem i wapniem.

Zdrowie i choroby entlebuchera

Oczekiwana długość życia przeciętnego entlebuchera wynosi 11-16 lat. Z genetycznego punktu widzenia rasa jest uważana za zdrową, ponieważ lista chorób dziedzicznych wykrywanych u jej przedstawicieli jest stosunkowo niewielka. Na przykład najczęstszym problemem entlebuchera jest choroba oczu, taka jak zaćma, zanik siatkówki i goniodysplazja.

Przed lepkimi zwierzętami wskazane jest zbadanie dysplazji genetycznej stawów biodrowych i łokciowych, która następnie przechodzi od producentów do potomstwa. Niebezpieczeństwo tej patologii polega na tym, że prawie niemożliwe jest zdiagnozowanie jej w młodym wieku – pierwsze objawy dysplazji dają o sobie znać nie wcześniej niż pies skończy półtora roku.

Bardzo rzadko, ale nadal Entlebucher ma ektopię moczowodów - chorobę, której towarzyszą przewlekłe infekcje dróg moczowych i nietrzymanie moczu, przy braku szybkiego leczenia prowadzącą do śmierci. W większym stopniu samice są podatne na ektopie, chociaż zagrożone samce również nie są wykluczone. Nawiasem mówiąc, testowanie osobników hodowlanych pod kątem obecności tej patologii jest obowiązkowym punktem w większości krajów Europy.

Jak wybrać szczeniaka

• Zanim zapoznasz się ze szczeniętami, sprawdź, ile razy ich matka urodziła potomstwo. Odpowiedzialni hodowcy nie robią na drutach suk hodowlanych rocznie, więc im mniej miotów miał hodowca, tym lepiej.
• Dowiedz się, czym sprzedawca karmi szczenięta entlebuher pies pasterski. Jeśli pokazano ci tanie "suszenie" z supermarketu, nie ma sensu oczekiwać, że kupisz zdrowego psa w takim miejscu.
• Sprawdzając osobę, którą lubisz, sprawdź standard rasy. Żółtookie dzieci o miękkiej sierści mogą być również urocze, ale takie psy nie są dozwolone do hodowli i udziału w wystawach.
• Pomimo faktu, że komisje plemienne uznają entley zarówno ze skróconymi od urodzenia, jak i długimi ogonami, lepiej wybrać przedstawicieli drugiej kategorii, ponieważ w ostatnich latach są uważani za bardziej "poprawną" linię.
• Wybierz hodowcę, który nie oszczędza na testach medycznych i jest gotowy do przedstawienia wyników badań producentów pod kątem chorób dziedzicznych na pierwsze żądanie kupującego.
• Nigdy nie rezerwuj szczeniąt ze zdjęcia. Aby zrozumieć, jak zwierzę spełnia standard rasy, możesz go poznać tylko na żywo. Idealną opcją jest przyjrzenie się i ocena jednolitości zewnętrznej całego miotu.

Zdjęcia szczeniąt Entlebucher pies pasterski

Cena entlebuher pies pasterski

Najbardziej niezawodnym i jednocześnie kosztownym finansowo sposobem jest zakup szczeniaka Entlebucher pies pasterski w europejskich hodowlach, gdzie wyższa baza hodowlana i sama rasa pracują dłużej. Jeśli odległość stała się główną przeszkodą na drodze do zakupu, możesz spróbować szczęścia u hodowców z Rosji i Białorusi. Szczenięta z przestrzeni WNP będą kosztować od $450 do $600, w zależności od tytułu producentów i jakości zewnętrznej samych zwierząt.